Depressie & Angst #138

quote:

Op maandag 2 januari 2017 23:53 schreef SLP_ het volgende:

[..]

Ja, vrijdag zie ik psycholoog en 10 januari psychiater. Ja, het loopt nu allemaal door mekaar nu ik dus van huisarts spoedrecept heb gekregen. En de psycholoog van slachtofferhulp wil na vrijdag met mijn psycholoog overleggen of EMDR misschien niet iets is voor mij omdat zij daar gespecialiseerd in zijn en er sprake kan zijn van ptss. Maar dat zal ik vrijdag dan wel horen.

Verstandig. Sterkte.

Yay ik heb weer een stapje gemaakt. Al n paar weken zat ik ermee dat een vriend van me wat afstand leek te nemen.

Daar zat ik steeds meer mee en gisteren hoorde ik dat hij iets organiseerde en een aantal goede vrienden was uitgenodigd en ik niet.

Dat drukt bij mij alle knopjes tegelijk in en ik merkte dat ik in mn hoofd allemaal nare conclusies begon te trekken. Dan gaat t razen en eindigt meestal met een dikke paniekaanval.

Maar dit keer deed ik t anders. Ik heb eigenlijk meteen tegen die vrienden gezegd dat ik t heel ongemakkelijk vond en het idee had dat die andere vriend afstand nam en dat ik daar heel erg mee zat en ik t het liefst wilde bespreken met m maar nog even moed aan t verzamelen was.

Ze hebben me wat gerustgesteld en gezegd dat ik t inderdaad het beste even kon bespreken omdat zij niet t idee hadden dat er wat was.

En dat heb ik gedaan. Ik heb m even gebeld en vereld dat ik t idee had er buiten te vallen en ik dat heel jammer vond. Hij vertelde dat hij t idee had dat ik juist tijd voor mezelf wilde en had me die rust willen gunnen en daarom me n paar keer niet uitgenodigd. Dus hoewel ik wel goed zat met mn gedachte dat ik minder was uitgenodigd (soms nemen mn gedachten daar ook n loopje mee) was de reden juist lief bedoeld.

Ik vind t wel een mooie stap dat ik t heb uitgesproken en me kwetsbaar heb opgesteld. En een paniekaanval daarmee voorkomen heb.

Zo zie je maar weer dat invulling voor een ander zelden juist is

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 10:11 schreef hardromacore2.0 het volgende:
Ook wel interessant om te onderzoeken waarom je zon bevestiging zoekt mevrouw.

Ik ben simpelweg heel bang om mijn vrienden te verliezen, een flink stuk onzekerheid. En dat wordt n beetje versterkt doordat ik afgelopen jaar een goede vriendin verloren ben op een vervelende manier.

Ik werk aan die onzekerheid in therapie. Zelf merk ik dat ik meer last heb van die angst als ik vermoeid of gestresst ben en de afgelopen twee maanden zijn zowel vermoeiend als stressvol geweest. Ik vind t dan moeilijker om mijn gedachten te kalmeren.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 10:06 schreef DancingPhoebe het volgende:
Zo zie je maar weer dat invulling voor een ander zelden juist is

Ja inderdaad. En dat weet ik ook wel. Maar op zo'n moment vind ik t heel lastig om kalm te blijven en dat vast te houden. Ik ben echt blij dat t me lukte om me te realiseren dat ik bezig was in te vullen en het beter kon bespreken met de persoon die het aanging dan imploderen in negatieve gedachtes.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 10:25 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ja inderdaad. En dat weet ik ook wel. Maar op zo'n moment vind ik t heel lastig om kalm te blijven en dat vast te houden. Ik ben echt blij dat t me lukte om me te realiseren dat ik bezig was in te vullen en het beter kon bespreken met de persoon die het aanging dan imploderen in negatieve gedachtes.

Daarom is het zo verstandig (en dapper!) om gelijk de confrontatie met die gedachten aan te gaan. Dan krijgen ze geen tijd te gisten en te borrelen en te veranderen in iets groots en giftigs!

En soms moet je concluderen dat je het bij het juiste eind had. Dat is dan kut, maar kun je dan ook maar beter weten.

Beetje offtopic:

Ik kwam zondag tot de ontdekking dat ik van mijn "vrienden"uit 2013 nog maar 2 berichtjes had ontvangen met oud en nieuw.
Gelukkig heel veel nieuwe contacten/ kennissen/ vrienden gemaakt sinds die periode, die ook echt wat toevoegen, maar het was ook wel een beetje confronterend om te zien dat in zware tijden de meeste niet de moeite hebben genomen om mij te ondersteunen.

Ik vind het overwegend positief btw, maar toch.
Werd er zondag wel een beetje somber van.

[ Bericht 4% gewijzigd door Droopie op 03-01-2017 10:50:28 ]

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 10:28 schreef DancingPhoebe het volgende:

[..]

Daarom is het zo verstandig (en dapper!) om gelijk de confrontatie met die gedachten aan te gaan. Dan krijgen ze geen tijd te gisten en te borrelen en te veranderen in iets groots en giftigs!

En soms moet je concluderen dat je het bij het juiste eind had. Dat is dan kut, maar kun je dan ook maar beter weten.

Dat is het inderdaad. Ik kan t maar beter weten maar die confrontatie is naar.

Het lastige is dat zo'n angst ook uit kan komen. Ik ben nog aan het stoeien met dat het kan gebeuren dat iemand niet meer bevriend wil zijn terwijl ik dat wel wil. Ik vind het dan moeilijk om dat niet op mezelf te betrekken en mezelf af te fikken.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 10:41 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Jaja alles komt eerder aan de oppervlakte door stress.

Het heeft weinig met je vrienden te maken, alles met jezelf.
Wel kan je hen instrueren hoe jou te helpen.

Dat is zeker zo.
Ik kom oorsponkelijk van een punt waarop ik zelf de vriendschappen maar vast verbrak zodat ik de mogelijkheid en teleurstelling van andersom vermeed. Ik was enorm gesloten.

Nu sta ik op een punt dat ik aan mensen vertel dat ik ze tof vind en me open stel en ook kwetsbaar durf op te stellen. Maar daar zit veel angst om mensen te verliezen en dt speelt regelmatig op.

Vanmiddag heb ik weer therapie en ik wil de therapeut vragen hoe ik hier op kan doorbouwen. Hoe ik die onzekerheid afbouw en ook zonder steeds om bevestiging te vragen mezelf zekerder kan voelen. En ook gewoon makkelijker omga met een teleurstelling op dat vlak.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 10:45 schreef Droopie het volgende:
Beetje offtopic:

Ik kwam zondag tot de ontdekking dat ik van mijn "vrienden"uit 2013 nog maar 2 berichtjes had ontvangen met oud en nieuw.
Gelukkig heel veel nieuwe contacten/ kennissen/ vrienden gemaakt sinds die periode, die ook echt wat toevoegen, maar het was ook wel een beetje confronterend om te zien dat in zware tijden de meeste niet de moeite hebben genomen om mij te ondersteunen.

Ik vind het overwegend positief btw, maar toch.
Werd er zondag wel een beetje somber van.

Ik zou daar anders naar kijken. Hoewel je een hoop mensen kwijt bent zijn dat mensen die toen bij je pasten. Had jij in die tijd iemand in een situatie kunnen steunen als waar jij jezelf de afgelopen jaren doorheen geholpen hebt?


En als je kijkt naar hoe jij je de afgelopen jaren opgewerkt hebt en gegroeid bent als persoon dan denk ik dat als die mensen niet meegegroeid zijn het alleen maar logisch is dat ze niet gebleven zijn. Je bent ze ontgroeid.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 11:02 schreef Mevrouw_voor_jou het volgende:

[..]

Ik zou daar anders naar kijken. Hoewel je een hoop mensen kwijt bent zijn dat mensen die toen bij je pasten. Had jij in die tijd iemand in een situatie kunnen steunen als waar jij jezelf de afgelopen jaren doorheen geholpen hebt?

En als je kijkt naar hoe jij je de afgelopen jaren opgewerkt hebt en gegroeid bent als persoon dan denk ik dat als die mensen niet meegegroeid zijn het alleen maar logisch is dat ze niet gebleven zijn. Je bent ze ontgroeid.

Daarom zie ik het ook dubbel.
Sommige mensen hebben gewoon een normaal, volwassen leven en andere prioriteiten.
Het contact moet natuurlijk wel beide kanten komen en ik ben niet van plan aan een dood paard te trekken.

Er zijn er ook inderdaad zat bij die niet gegroeid zijn en die ik liever kwijt dan rijk kan zijn.
Maar t was een goed ijkpunt dit jaar weinig tot geen berichtjes te sturen naar de oude kliek.

Het waren sowieso lastige dagen, daarom maar lekker veel vrij nemen deze week

Misschien even iets heel anders.. Ik ben door omstandigheden (die ik liever nu nog niet kwijt wil omdat er nog het een en ander loopt (lees politieonderzoek)..) in behandeling bij een praktijkbegeleider (doorverwezen door mijn huisarts) maar omdat ik daar voor mijn gevoel niet voldoende werd geholpen en mijn vriend in de tussentijd via een kennis (die psychisch sociaal therapeut is) onder behandeling werd genomen, heeft zij mij ook geholpen. Maar dit gaat dus niet via de officiele weg, kan ik dit dan beter zo houden of moet ik dit aankaarten bij zorgverzekering en een vergoeding aanvragen?

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 13:24 schreef FairyHunted het volgende:
Misschien even iets heel anders.. Ik ben door omstandigheden (die ik liever nu nog niet kwijt wil omdat er nog het een en ander loopt (lees politieonderzoek)..) in behandeling bij een praktijkbegeleider (doorverwezen door mijn huisarts) maar omdat ik daar voor mijn gevoel niet voldoende werd geholpen en mijn vriend in de tussentijd via een kennis (die psychisch sociaal therapeut is) onder behandeling werd genomen, heeft zij mij ook geholpen. Maar dit gaat dus niet via de officiele weg, kan ik dit dan beter zo houden of moet ik dit aankaarten bij zorgverzekering en een vergoeding aanvragen?

Niet via de officiële weg? Als in zwart? Of hoe moet ik dit zien?

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 14:41 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

of niet doorverwezen...

Oh zo. Ik begreep het al niet. Sorry.

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 14:47 schreef hardromacore2.0 het volgende:

[..]

Ik zeg maar wat.
Geen sorry zeggen.

Oké dan.

Zwart en niet doorverwezen

Dus ja wil haar ook geen oor aannaaien omdat ze er is voor mij in tijd dat ik haar enorm nodig heb maar ja het kost wel veel geld en als ik dat mogelijk vergoed kan krijgen...

quote:

Op dinsdag 3 januari 2017 15:44 schreef FairyHunted het volgende:
Dus ja wil haar ook geen oor aannaaien omdat ze er is voor mij in tijd dat ik haar enorm nodig heb maar ja het kost wel veel geld en als ik dat mogelijk vergoed kan krijgen...

Euh dat. Plus ik weet niet om wat voor soort politie onderzoek het gaat maar mocht het iets zijn waar een zaak van komt en er aangetoond moet worden wat er aan schade is, zo wel psychisch al dan niet wat je aan kosten hebt gemaakt, zou je zo nog wel eens in de problemen komen. Dus ik zou er nog eens even over nadenken als ik jou was. Daarnaast, waarom werkt ze zwart? Zou er een probleem ontstaan als je huisarts je alsnog zou doorverwijzen en alles vanaf nu gewoon verliep?

Je kunt toch met haar overleggen?

Je huisarts hoeft ook niet te weten dat je al begonnen bent toch? Gewoon eerst even met haar overleggen wat hierin handig is en dan bij je HA aangeven dat je haar en haar werkwijze kent en graag doorverwezen zou willen worden? Dan kunnen eventuele vervolgafspraken via de officiële weg verlopen toch?

Ja ik ga vrijdag even met haar overleggen, zit ook idd met een mogelijke rechtzaak.