Het grote zelfvertrouwen topic!

quote:

Op zaterdag 26 november 2016 12:29 schreef TaMieke het volgende:
Het klinkt allemaal heel logisch en het een heeft zeker verband met het ander, maar wat doe ik eraan???
Het is niet zo dat andere mij niet mogen of dat ze me een naar persoon vinden, maar ik vind mezelf gewoon niet leuk....

Opmerkingen als "je moet gewoon in jezelf geloven" of " je moet vertrouwen hebben in jezelf" kan ik weinig mee. Hoe dan? En waarin moet ik dan geloven?
Ik vind het lastig

Dit soort opmerkingen komen op mij een beetje over als desinteresse van de persoon die probeert jou te helpen. Voor mij komen dit soort opmerkingen een beetje over als wanneer ik vraag "Waarvan is de maan gemaakt?" en de ander antwoordt dan "Gewoon een raket bouwen en zelf gaan kijken, joe ken doe dis!!11 "

Het zijn gewoon dooddoeners en het helpt gewoon niet. Ze hebben het misschien nooit zelf meegemaakt of hebben om een andere reden niet echt een idee wat ze anders tegen je zouden moeten zeggen.

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 14:50 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Dit soort opmerkingen komen op mij een beetje over als desinteresse van de persoon die probeert jou te helpen. Voor mij komen dit soort opmerkingen een beetje over als wanneer ik vraag "Waarvan is de maan gemaakt?" en de ander antwoordt dan "Gewoon een raket bouwen en zelf gaan kijken, joe ken doe dis!!11 "

Het zijn gewoon dooddoeners en het helpt gewoon niet. Ze hebben het misschien nooit zelf meegemaakt of hebben om een andere reden niet echt een idee wat ze anders tegen je zouden moeten zeggen.

Ik denk dat het dat wel was ja. Niet weten wat te zeggen en er verder niet teveel moeite in willen steken.

Er zijn wel dingen waar ik energie uit haal en die ik graag zou willen delen met andere. Maar die mensen heb ik niet in mijn omgeving.

Soms heb ik van die piekmomenten van zelfvertrouwen. Dan voel ik me goed en durf ik veel meer te zeggen tegen andere. Helaas duurt dat nooit heel lang.
Zo heb ik laatst een reis geboekt voor mezelf. Ik hoopte heel erg dat andere zouden zien dat dat iets goeds was voor me. Maar dan krijg je wat gematigde reacties en "weet je dat wel zeker??" "Kun je dat wel?".

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:19 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Ik denk dat het dat wel was ja. Niet weten wat te zeggen en er verder niet teveel moeite in willen steken.

Er zijn wel dingen waar ik energie uit haal en die ik graag zou willen delen met andere. Maar die mensen heb ik niet in mijn omgeving.

Soms heb ik van die piekmomenten van zelfvertrouwen. Dan voel ik me goed en durf ik veel meer te zeggen tegen andere. Helaas duurt dat nooit heel lang.
Zo heb ik laatst een reis geboekt voor mezelf. Ik hoopte heel erg dat andere zouden zien dat dat iets goeds was voor me. Maar dan krijg je wat gematigde reacties en "weet je dat wel zeker??" "Kun je dat wel?".

Zo'n reis boek je voor jezelf en niet voor anderen. Overigens vind ik die opmerkingen (alhoewel ik het ergens ook wel kan begrijpen) niet bepaald tactisch, want je zegt daar tussen de regels eigenlijk een beetje mee "eigenlijk vind ik dat je zoiets niet aan kunt, maar dat zeg ik niet tegen je". Ze zeggen daarmee dat ze er geen vertrouwen in hebben dat -jij- zo'n reis zou aankunnen.

Ik heb zelf geleerd (en dit heb ik echt moeten leren) om vertrouwen te hebben in de mensen waarmee ik omga (en al helemaal als ze zelf vaker periodes hadden dat ze minder in hun vel zaten), maar dit moet je loslaten..misschien zelfs eerder juist wel aanmoedigen!

En ja, er -kan- natuurlijk altijd wel -wat- fout gaan, maar dat is voor iedereen zo? En op zich gaat bijna niemand op reis zonder 1 of enkele backup-plannen (zoals telefoonnummers voor geval van nood ofzo). Dat is gewoon een kwestie van overleggen. je kunt niet groeien zonder risico's te nemen. Wel kan je risico's incalculeren.

Vond je je reis achteraf gezien de moeite waard?

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:33 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zo'n reis boek je voor jezelf en niet voor anderen. Overigens vind ik die opmerkingen (alhoewel ik het ergens ook wel kan begrijpen) niet bepaald tactisch, want je zegt daar tussen de regels eigenlijk een beetje mee "eigenlijk vind ik dat je zoiets niet aan kunt, maar dat zeg ik niet tegen je". Ze zeggen daarmee dat ze er geen vertrouwen in hebben dat -jij- zo'n reis zou aankunnen.

Ik heb zelf geleerd (en dit heb ik echt moeten leren) om vertrouwen te hebben in de mensen waarmee ik omga (en al helemaal als ze zelf vaker periodes hadden dat ze minder in hun vel zaten), maar dit moet je loslaten..misschien zelfs eerder juist wel aanmoedigen!

En ja, er -kan- natuurlijk altijd wel -wat- fout gaan, maar dat is voor iedereen zo? En op zich gaat bijna niemand op reis zonder 1 of enkele backup-plannen (zoals telefoonnummers voor geval van nood ofzo). Dat is gewoon een kwestie van overleggen. je kunt niet groeien zonder risico's te nemen. Wel kan je risico's incalculeren.

Vond je je reis achteraf gezien de moeite waard?

Wat bedoel je met aanmoedigen?

Ik heb de reis nog niet gemaakt, ga in December pas. dus nog voldoende tijd om voor te bereiden.
Ik weet ook dat er vanalles fout kan gaan, maar had gehoopt dat ik minn vreugde meer kon delen. Nu ben ik geneigd om er ook maar niets over te vertellen omdat zij het blijkbaar niet zien zitten. Ik maak de reis sowieso voor mezelf, het wordt een uitdaging maar ook daar leer ik van.

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:47 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Wat bedoel je met aanmoedigen?

Ik heb de reis nog niet gemaakt, ga in December pas. dus nog voldoende tijd om voor te bereiden.
Ik weet ook dat er vanalles fout kan gaan, maar had gehoopt dat ik minn vreugde meer kon delen. Nu ben ik geneigd om er ook maar niets over te vertellen omdat zij het blijkbaar niet zien zitten. Ik maak de reis sowieso voor mezelf, het wordt een uitdaging maar ook daar leer ik van.

Ik zou als ik jou was een reisblog aanmaken en ze een poepie laten ruiken.
Wat nou ik kan dat niet!! Daar word ik juist zekerder van en ik ben ook heel onzeker totdat iemand zegt dat ik het niet kan 😂😃

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:47 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Wat bedoel je met aanmoedigen?

Ik heb de reis nog niet gemaakt, ga in December pas. dus nog voldoende tijd om voor te bereiden.
Ik weet ook dat er vanalles fout kan gaan, maar had gehoopt dat ik minn vreugde meer kon delen. Nu ben ik geneigd om er ook maar niets over te vertellen omdat zij het blijkbaar niet zien zitten. Ik maak de reis sowieso voor mezelf, het wordt een uitdaging maar ook daar leer ik van.

Ik bedoelde daarmee dat in plaats van te zeggen "ooo ik maak me zorgen dat je het niet aan kunt want eigenlijk vind ik je daar te incapabel voor weet je dat wel zeker? Kunt je dat wel aan?" ik liever zo'n initiatief niet de grond in boor (dus je ontmoedigen), maar ik het eerlijk gezegd juist leuk vind dat je met zoiets bezig bent.

Verder vind ik het op zich wel prima als ik aangeef dat het voor mij wat onverwacht kwam, maar meestal doe ik dat niet (als iemand me verrast op die manier, weet ik vaak de 1e keer niet zo goed wat ik ervan moet vinden en later bedenk ik me wel wat ik ervan vind).

Wat het delen van je vreugde betreft...waarom heb je eigenlijk niet al iemand bij wie je dit kunt doen? Ik begrijp best dat niet iedereen mijn laatste meest geniatastische bedenksels kan waarderen, maar als ik IRL niemand ken, dan deel ik het wel op internet .
Ofzo

Er was toch ook een reizen-subforum hier op fok? Je zou daar een topic kunnen plaatsen en dan kijken wat voor reacties je krijgt. Je hebt ook best kans dat er al iemand naar je toekomstige bestemming is geweest en je met plezier alvast met een lijst met to-go-places zal bedienen

En uitdagingen zijn altijd wel goed

Waar ga je heen? En vergeet niet om het luchtig te houden en ik wens je vast een bon voyage!

quote:

Op donderdag 30 maart 2017 23:03 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik bedoelde daarmee dat in plaats van te zeggen "ooo ik maak me zorgen dat je het niet aan kunt want eigenlijk vind ik je daar te incapabel voor weet je dat wel zeker? Kunt je dat wel aan?" ik liever zo'n initiatief niet de grond in boor (dus je ontmoedigen), maar ik het eerlijk gezegd juist leuk vind dat je met zoiets bezig bent.

Verder vind ik het op zich wel prima als ik aangeef dat het voor mij wat onverwacht kwam, maar meestal doe ik dat niet (als iemand me verrast op die manier, weet ik vaak de 1e keer niet zo goed wat ik ervan moet vinden en later bedenk ik me wel wat ik ervan vind).

Wat het delen van je vreugde betreft...waarom heb je eigenlijk niet al iemand bij wie je dit kunt doen? Ik begrijp best dat niet iedereen mijn laatste meest geniatastische bedenksels kan waarderen, maar als ik IRL niemand ken, dan deel ik het wel op internet .
Ofzo

Er was toch ook een reizen-subforum hier op fok? Je zou daar een topic kunnen plaatsen en dan kijken wat voor reacties je krijgt. Je hebt ook best kans dat er al iemand naar je toekomstige bestemming is geweest en je met plezier alvast met een lijst met to-go-places zal bedienen

En uitdagingen zijn altijd wel goed

Waar ga je heen? En vergeet niet om het luchtig te houden en ik wens je vast een bon voyage! [ afbeelding ]

Op zulke reacties had ik wel een beetje gehoopt. Maar blijkbaar zitten de meeste hier toch meer vast geroest dan ik verwacht had
Misschien speelt dat ook wel mee. Ik kom uit een klein dorp, waar alles onder een vergrootglas ligt. Als je niet netjes in de lijn loopt, ben je raar. Ik doe wel graag mijn eigen ding, dus dan val je al snel uit de toon...

Ik heb mijn vreugde ook wel gedeeld in het reistopic en ga het straks ook wel op Facebook gooien. Maar ben zelf niet zo van die aandachtrekkerij. En voel me hier op Fok ook niet overal echt op mijn plaats (maar dat zit waarschijnlijk ook echt tussen mijn oren).
Een heel topic wil ik er niet voor aanmaken, het is geen wereldreis

Ik ga eerst 6 dagen naar New York en dan 1,5 week naar Sint Maarten. Voor mij uitdaging genoeg

Haha..
6 dagen New York

Dat bleek achteraf voor mij heel belangerijk om zelfvertrouwen uitbetaald te krijgen..

Ik durfde het niet, maar mijn vader en de hulpverlening moedigde het toe.
Ja er ging best veel mis tijdens de reis

Maar het was zo goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling en New York is awesome.
Ben alleen gegaan, dat vond ik belangerijk zodat je zelfredzaam moet worden.

Tevens is New York heel erg veilig, maar toch ver van je bed show.
Dus ik vind het supertof voor je

ps. ik kan er nog steeds enthousiast over worden als ik aan die periode denk.

Kun/wil je uitleggen waarom het zo belangrijk was dan? En wat ging er mis?
Dankjewel trouwens heb je tips?

Ik ben echt heel benieuwd, maak me tot nu toe het minste druk om New York omdat ik een global beeld heb van wat ik wil doen. Het voelt "bekender" dan Sint Maarten....

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:13 schreef TaMieke het volgende:
Kun/wil je uitleggen waarom het zo belangrijk was dan? En wat ging er mis?
Dankjewel trouwens heb je tips?

Ik ben echt heel benieuwd, maak me tot nu toe het minste druk om New York omdat ik een global beeld heb van wat ik wil doen. Het voelt "bekender" dan Sint Maarten....

Ik was een jaar nuchter van de drank en had een half jaar bij mijn ouders gewoond..
Daarna naar huurwoning verhuisd en heel veel hulpverlening.

Toen ik naar New York ging was het een bevestiging dat ik weer kon genieten van mooie dingen en daar kon ik nergens op terugvallen.
Je kan niet bellen Pa mijn koffer is kwijt en je bent op jezelf aangewezen.

Dus na ruim 4 jaar ellende kon ik eindelijk mijn lessen in de praktijk brengen qua zelfredzaamheid (ook niet overdrijven, ik ben niet wezen survivalen in verlaten Afrika).

Maar in je eentje naar New York doe je ook niet op de automatische piloot.

Toen ik aankwam zonder koffer en uitstapte na 18 (!) uur op Times Square in het donker met al die lampjes was ik zo intens gelukkig en toen ik thuis kwam in Nederland had ik een mooi verhaal en avontuur beleefd ipv. alleen maar verhalen over mijn sombere leven en therapieen.

Dus het eerste avontuur was een feit en dat smaakte naar meer

Jammer genoeg flikkerde ik na thuiskomst helemaal in elkaar, dat was minder..
Maar ik had eindelijke positieve energie gekregen en ging vooruit ipv. mijn verleden te repareren

quote:

Op woensdag 29 maart 2017 17:19 schreef TaMieke het volgende:
Zo heb ik laatst een reis geboekt voor mezelf. Ik hoopte heel erg dat andere zouden zien dat dat iets goeds was voor me. Maar dan krijg je wat gematigde reacties en "weet je dat wel zeker??" "Kun je dat wel?".

Die reacties komen meestal voort uit hun eigen onzekerheid en de overtuiging dat ze het zelf nooit zouden durven. Ze projecteren dan hun eigen onzekerheid op jou, maar daar moet je je niet door laten weerhouden. Jij doet het tenminste! Zij zijn te schijterig om er überhaupt aan te denken.

Ik herken het trouwens ook: mijn vriendin gaat in mei ook alleen, zonder mij, op vakantie, maar je moet ongeveer overal uitleggen waarom ze alleen gaat en waarom ik niet mee ga. (iets met te weinig vrije dagen en een land wat me toch niet boeit, ik vind het niet erg en zij ook niet)

[ Bericht 7% gewijzigd door Metalfreak op 31-03-2017 11:36:30 ]

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:27 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Die reacties komen meestal voort uit hun eigen onzekerheid en de overtuiging dat ze het zelf nooit zouden durven. Ze projecteren dan hun eigen onzekerheid op jou, maar daar moet je je niet door laten weerhouden. Jij doet het tenminste! Zij zijn te schijterig om er überhaupt aan te denken.

Klopt..Mijn moeder was ook, vind je dat niet eng, zal je dat wel doen.

Stel mijn vader was ook zo geweest, dan had ik het nooit gedaan.

Dus sowieso vind ik het wel baas.
En dan heb je nog de mensen die het gaan downplayen, oh ik ken iemand die had een villa enzo gehuurd in NY.

Nou dat is dus afgunst.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 10:57 schreef Droopie het volgende:
Haha..
6 dagen New York

Dat bleek achteraf voor mij heel belangerijk om zelfvertrouwen uitbetaald te krijgen..

Ik durfde het niet, maar mijn vader en de hulpverlening moedigde het toe.
Ja er ging best veel mis tijdens de reis

Maar het was zo goed voor mijn persoonlijke ontwikkeling en New York is awesome.
Ben alleen gegaan, dat vond ik belangerijk zodat je zelfredzaam moet worden.

Tevens is New York heel erg veilig, maar toch ver van je bed show.
Dus ik vind het supertof voor je

ps. ik kan er nog steeds enthousiast over worden als ik aan die periode denk.

Wat ontzettend cool, wat heeft het voor je zelfvertrouwen gedaan?
Ja ik weet dat klinkt wat raar maar waar merk je het nog aan?

[ Bericht 2% gewijzigd door Audacia op 31-03-2017 11:45:08 ]

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:39 schreef Audacia het volgende:

[..]

Wat ontzettend cool, wat heeft het voor je zelfvertrouwen gedaan?

Mijn idee was dat als ik in 1 jaar van heel veel schuld, depressie (die niet over was btw) en verslaving kan afkomen en mijn droom vervullen er heel veel mogelijk is als je heel veel doorzettingsvermogen heb en wat geluk uiteraard.

Dus wat lette mij om in jaar 2 (nieuwe baan) en jaar 3 (nieuw koophuis in nieuwe stad) die lijn en groei niet door te zetten

Ik ga mijn prestatie niet bagataliseren, maar ik snap ook dat dit niet voor iedereen weggelegd is.
Verslaving is eigenlijk de makkelijkste ziekte, het enige wat je moet doen is niet meer drinken.

Depressie en suicidaal gedrag heb ik ook gehad en genezen.
Maar er zijn ook mensen die chronisch depressief zijn ofzo, die kunnen met doorzettingsvermogen er niet uit komen..

Dus dat is het stukje geluk en dat besef ik mij wel hoor

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:43 schreef Droopie het volgende:

[..]

Mijn idee was dat als ik in 1 jaar van heel veel schuld, depressie (die niet over was btw) en verslaving kan afkomen en mijn droom vervullen er heel veel mogelijk is als je heel veel doorzettingsvermogen heb en wat geluk uiteraard.

Dus wat lette mij om in jaar 2 (nieuwe baan) en jaar 3 (nieuw koophuis in nieuwe stad) die lijn en groei niet door te zetten

Ik snap het ik zit momenteel op mijn crossroad veilig/avontuur maar combineerbaar met gezin.
Ik ben sinds 20 jaar klachtenvrij van depressies.
Ik heb zo'n beetje alles opzij gezet of niet opgebouwd daardoor

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:46 schreef Audacia het volgende:

[..]

Ik snap het ik zit momenteel op mijn crossroad veilig/avontuur maar combineerbaar met gezin.
Ik ben sinds 20 jaar klachtenvrij van depressies.
Ik heb zo'n beetje alles opzij gezet of niet opgebouwd daardoor

Ik ben door mijn verslaving uit mijn comfortzone geschopt en toen ik tevreden rust had moedigde mijn vader het aan om het avontuur op te zoeken, gaf me kracht

Maar ik ben vrijgezel dus dat maakt keuzes wat makkelijker.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:50 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik ben door mijn verslaving uit mijn comfortzone geschopt en toen ik tevreden rust had moedigde mijn vader het aan om het avontuur op te zoeken, gaf me kracht

Maar ik ben vrijgezel dus dat maakt keuzes wat makkelijker.

Ik wou je een dm sturen maar dat kan pas volgende week goed?

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 12:01 schreef Audacia het volgende:

[..]

Ik wou je een dm sturen maar dat kan pas volgende week goed?

Is goed hoor.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 12:07 schreef Droopie het volgende:

[..]

Is goed hoor.

Ik las je dm ik stuur maandag even dm terug 😉

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 11:27 schreef Metalfreak het volgende:

[..]

Die reacties komen meestal voort uit hun eigen onzekerheid en de overtuiging dat ze het zelf nooit zouden durven. Ze projecteren dan hun eigen onzekerheid op jou, maar daar moet je je niet door laten weerhouden. Jij doet het tenminste! Zij zijn te schijterig om er überhaupt aan te denken.

Ik herken het trouwens ook: mijn vriendin gaat in mei ook alleen, zonder mij, op vakantie, maar je moet ongeveer overal uitleggen waarom ze alleen gaat en waarom ik niet mee ga. (iets met te weinig vrije dagen en een land wat me toch niet boeit, ik vind het niet erg en zij ook niet)

Ik laat me er niet door weerhouden, maar het beperkt me wel in mijn enthousiasme zeg maar.
Je zou zeggen dat ik het haast gewend zou moeten zijn, bij bijna alles wat ik echt zelf beslis komen van zulke reacties

Wat knap dat je je vriendin kan laten gaan. Ik heb 3 maanden stage gelopen in Suriname en dat werd me door mijn ex echt niet in dank afgenomen. Terwijl ik daar echt een super tijd heb gehad.

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 10:45 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Op zulke reacties had ik wel een beetje gehoopt. Maar blijkbaar zitten de meeste hier toch meer vast geroest dan ik verwacht had

Wat verwacht je van andere mensen? Zoek je een soort erkenning misschien?

quote:

Misschien speelt dat ook wel mee. Ik kom uit een klein dorp, waar alles onder een vergrootglas ligt. Als je niet netjes in de lijn loopt, ben je raar. Ik doe wel graag mijn eigen ding, dus dan val je al snel uit de toon...

Dit is trouwens overal wel zo. Wel valt het in grote steden minder snel op, maar dit is overal zo.
Beste wat je dan kan doen is toch zoveel mogelijk mensen in je sociale kring opnemen die jou wel accepteren zoals je bent.

quote:

Ik heb mijn vreugde ook wel gedeeld in het reistopic en ga het straks ook wel op Facebook gooien. Maar ben zelf niet zo van die aandachtrekkerij. En voel me hier op Fok ook niet overal echt op mijn plaats (maar dat zit waarschijnlijk ook echt tussen mijn oren).
Een heel topic wil ik er niet voor aanmaken, het is geen wereldreis

Ik ga eerst 6 dagen naar New York en dan 1,5 week naar Sint Maarten. Voor mij uitdaging genoeg

Het maken van zo'n topic kun je gewoon praktisch zien (ivm die mogelijke tips die je zou kunnen krijgen).

Klinkt wel als een verre reis

quote:

Op vrijdag 31 maart 2017 12:26 schreef TaMieke het volgende:

[..]

Ik laat me er niet door weerhouden, maar het beperkt me wel in mijn enthousiasme zeg maar.
Je zou zeggen dat ik het haast gewend zou moeten zijn, bij bijna alles wat ik echt zelf beslis komen van zulke reacties

Wat knap dat je je vriendin kan laten gaan. Ik heb 3 maanden stage gelopen in Suriname en dat werd me door mijn ex echt niet in dank afgenomen. Terwijl ik daar echt een super tijd heb gehad.

Misschien een rare vraag, maar waarom ga je dan nog met die mensen om?

het maakt zo'n enorm verschil als je met mensen omgaat die beter bij je passen.

Als je met een oude (misschien ook vastgeroeste) vriendengroep omgaat waarbij je chronisch het gevoel hebt dat het steeds maar niet echt lekker loopt (ook al blijf je om wat voor redenen maar bij ze plakken steeds) en dit gaat al jaren zo...is het dan niet een goed idee om nog eens een keertje te kijken en je hele sociale kring nog een keertje helemaal onder de loep te nemen?

Mensen bij wie ik me jarenlang steeds -net- niet goed genoeg voel, ze kunnen wel zo gezellig zijn en me steeds mijn twijfels laten doen afnemen (omdat ze zo gezellig zijn ofzo), maar als zij er ook voor zorgen dat ik niet tot zelfontplooiing kan komen en zeg maar aan ze vast blijf zitten..dan zijn ze blijkbaar gewoon niet goed voor me.

En soms blijken de mensen waar ik echt meer mee kan mensen te zijn waar ik eerst aan zat te twijfelen, maar dat kwam mede door bepaalde mensen waarvan ik dacht dat die het beste met me voor hadden. Alleen bleken die dat vooral tegen me gezegd te hebben niet uit mijn belang, maar hun eigen belang.

Maar goed, waarom zou je met mensen willen omgaan waarbij je niet verder komt en waarbij je je niet gelukkig kunt voelen? Waarbij het het steeds net niet is? Die mensen waarbij je je wel structureel genomen goed voelt, die zijn er wel. Wel moet je zeg maar vriendschappen de kans geven om te kunnen groeien, er gaat altijd tussendoor wel -iets- mis.

Misschien zit ik hier niet bij het goede end hoor, maar als je vrienden je een gevoel van "steeds net niet, maar ze zijn zoooo aardig en gezellig!" hebt...is er dan niet iemand die beter voor je is? Iemand die echt het beste met je voor heeft die prikkelt je, die zorgt ervoor dat je horde na horde neemt en steeds verder komt, steeds meer leert, zonder dat je het idee krijgt dat je zelfs met "die ideale vrienden" steeds maar niet verder komt. Das uiteindelijk slecht voor je eigenwaarde.

Ik ben trouwens een beetje allergisch voor mensen die steeds tegen me zeggen "maar ik wil je alleen maar helpen!" maar das een beetje mijn ervaring denk ik

Misschien heb je echt totaal niks aan wat ik hier heb getikt, maar wie weet toch wel.

Ik denk idd wel dat ik bevestiging/erkenning nodig heb. Waarom precies weet ik niet.
Laatste tijd maak ik me vaak druk over of mensen me wel leuk vinden ed. Er zijn helemaal geen signalen dat dat niet zo is, maar toch mis ik die bevestiging dan waardoor ik ga twijfelen.

Het is vooral familie die zo denkt. Daar heb ik weinig aan uit te zoeken Mijn ex had er ook een handje van trouwens. Het is niet voor niets een ex
Maar het is idd een wijze les. Niet teveel aantrekken van wat andere vinden en selectiever zijn in de mensen waarmee je omgaat.

quote:

Op zaterdag 1 april 2017 10:11 schreef TaMieke het volgende:
Ik denk idd wel dat ik bevestiging/erkenning nodig heb. Waarom precies weet ik niet.
Laatste tijd maak ik me vaak druk over of mensen me wel leuk vinden ed. Er zijn helemaal geen signalen dat dat niet zo is, maar toch mis ik die bevestiging dan waardoor ik ga twijfelen.

Ik heb 't idee dat vetgedrukte hier significant is. Waarom heb je dit de laatste tijd vaker? Hoe zit het met je vertrouwen in andere mensen en heb je misschien toevallig een zware tijd achter de rug?

De roep om bevestiging kan natuurlijk ook gewoon meerdere oorzaken hebben.
Bij mij was dit deels ook trauma, maar ik denk dat het deels ook een natuurlijk iets is, nml dat je je aan anderen wilt kunnen spiegelen. Ten slotte is de mens ook een sociaal wezen en zoekt iedereen een soort vastigheid.

Soms moet je (iets) veranderen om verder te kunnen komen. Ik vind 't zelf zonde om vast te blijven zitten op een plek waar ik zelf liever niet zit, maar dan moet je wel weten waar je dan wel heen wilt.

Misschien is het ook wel interessant als je erachter zou komen wat voor bevestiging je het liefste hoort (en dit kunnen dus meerdere dingen zijn, zelfs nadat je de meeste losse dingetjes aan elkaar hebt kunnen associëren dmv patronen herkennen).

Heb je misschien een paar concrete voorbeelden over wat je vraagt aan iemand of vertelt tegen aan iemand en wat voor soort woorden je dan het liefste terug zou willen horen? Het kunnen ook best kleine dingetjes zijn.

quote:

Het is vooral familie die zo denkt. Daar heb ik weinig aan uit te zoeken Mijn ex had er ook een handje van trouwens. Het is niet voor niets een ex
Maar het is idd een wijze les. Niet teveel aantrekken van wat andere vinden en selectiever zijn in de mensen waarmee je omgaat.

Onderstreepte moet je niet vergeten dat het voor de mensen die belangrijk voor je zijn juist een versterkend effect kan hebben om je aan te trekken van wat de voor jou beste mensen van je vinden. Vetgedrukte ben ik helemaal met je eens

Mensen die belangrijk voor me zijn, zijn ook de mensen die ik gewoonlijk het meest serieus neem en dat zijn ook de mensen die het beste tot me door zouden kunnen dringen.

Het selectiever uitzoeken van met wie je omgaat kan een langdurig proces zijn (reken maar op meerdere jaren, maar zie het als het in je 1tje langzaam (uit)bouwen van een huis. Na een paar jaar heb je de belangrijkste kamers al en alle groei daarna is verruiming (en een vorm van vrijheid)).

En wat familie betreft, daar heb je idd weinig uit te zoeken. Natuurlijk kun je er wel voor kiezen alleen maar met die om te gaan die ook goed voor je zijn (ik ken weinig mensen die geen problemen met hun brusjes hebben). Maar naarmate je ouder wordt, leer je nieuwe mensen kennen en m'n oudste vrienden zijn eigenlijk steeds meer de rol van m'n familie gaan overnemen. Net zoals familie spreek ik ze soms geruime tijd niet, maar daarna zit het gewoonlijk toch weer goed (zeker als je ook een bepaalde geschiedenis met iemand deelt, dan hoef je elkaar ook niet wekelijks (of zelfs maandelijks) te spreken om een band te onderhouden.

Een goede band die gewoon goed zit heeft naar mijn idee niet de noodzaak dat het erg onderhoudsgevoelig is. 1 vriend van me spreek ik 3x per jaar als het veel is (ik spreek veel kennissen nog veel vaker), maar het zit gewoon goed tussen ons.

Pff lastig. Weet niet goed waar ik moet beginnen
Ik ga nog door een zware tijd. Ik heb vaak de neiging het te downgraden, dat het allemaal wel mee valt. Maar het valt eigenlijk niet mee. Vind het leven vooral kut de laatste tijd. Waar het aan ligt? Misschien toch het beeindigen van mijn relatie en alles wat daarbij komt kijken. Merk nu pas dat bepaalde dingen toch meer inpackt hebben gehad dan ik dacht.
Vertrouwen in andere mensen is lastig voor mij. Vind het lastig me open te stellen voor andere en gewoon erop te vertrouwen dat ze het beste met me voor hebben.
Wil die bevestiging het liefst ontvangen van het andere geslacht (ja lekker oppervlakkig) maar dan geloof ik ze alsnog niet. En de negatieve dingen blijven altijd beter hangen dan al het positieve.

De mensen waar ik meestal wel bij terecht kan, zie ik toch wel regelmatig. Familie en vrienden trouwens. Maar heb niet altijd het idee dat ik alles kan vertellen, omdat ze het niet begrijpen. Hou daardoor veel voor mezelf.

quote:

Soms moet je (iets) veranderen om verder te kunnen komen. Ik vind 't zelf zonde om vast te blijven zitten op een plek waar ik zelf liever niet zit, maar dan moet je wel weten waar je dan wel heen wilt.

Dit is de spijker op zn kop. Ik wil vooruit, ik moet vooruit. Maar ik weet niet waar naar toe of hoe ik dat moet doen. Ik zit een beetje vast.