R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Autisme, ADHD en hoogbegaafdheid zijn wel aan elkaar gerelateerd. Een stoornis wil ik het niet echt noemen, maar de hersenen werken op een wat andere manier. Omdat de symptomen min of meer herkenbaar zijn voor de meeste mensen, wordt het vaak gezien als aanstellerij of dat je emotioneel niet goed in je vel zit. Ik neem mensen het ook niet kwalijk dat ze zoiets denken, want dat zou ik in hun plaats ook doen.quote:Op donderdag 17 november 2016 16:15 schreef broccoli. het volgende:
[..]
Vooral dit inderdaad. Vroeger zou ik erg autistisch zijn geweest, heb er nog bij de kinderpsychiater/psycholoog (ik weet het niet meer) bij gelopen en het was overduidelijk. Terwijl ik achteraf bijna geen autistische trekjes had.
Tijdens mijn jeugd (laten we zeggen vanaf groep 5) werd ik gepest, genegeerd, behandeld als een mongooltje, dit door zowel leeftijdsgenoten als volwassenen. Het heeft zeker tot mijn zestiende geduurd tot ik wist wat er aan de hand was. Toen zei mijn moeder heel droog dat ik hoogbegaafd was. Ik heb al die officiele testen gehad en toen ik 5 was kreeg ik die 'diagnose'. Niemand wilde er iets van weten, daarom is mijn jeugd verpest.
Maar nu ik dit weet, denk ik dat er naast mijn hoogbegaafdheid nog iets is. Ik kan mijn vinger er niet op leggen en als ik naar de psychiater ga dan weet ik vrijwel zeker dat er autisme uit zou komen, terwijl ik er juist zeker van ben dat dat het dus niet is. En nu ik jouw topic heb gezien, waarbij serieus elke post me bekend voorkomt, heb ik dat vermoeden dus nog meer.
Ik was vandaag weer bij mijn psycholoog en ik ben nu toch wel blij dat de diagnose ADHD gesteld is. Het is fijn dat iemand anders begrijpt tegen welke problematiek ik aanloop.
Ik ben het eens dat diagnosen niet overrated moeten worden en dat je niet je identiteit eraan moet koppelen. Echter is het wel belangrijk om te achterhalen waar nou precies de kern zit van problemen waar je nou je hele leven last van hebt.
Ik heb zo vaak - met de allerbeste bedoelingen, daar twijfel ik niet aan!!! - adviezen gehad die zeker wel iets van waarde hebben, maar die het bij mij toch net niet zijn. Ik probeer er wel mee aan de slag te gaan, maar het doorbreekt niet hetgene wat ik zo graag wil. Voor mij is dat superfrustrerend. Voel ik mij dan zielig? Nee!!! Als ik zelfmedelijden zou hebben, betekent het dat ik het toch zo ontzettend slecht getroffen heb in het leven. Dat vind ik niet. En juist daarom baal ik er zo van dat ik mijn leven niet kan leiden zoals ik het wel! En dan ga ik me zo ontzettend klote en machteloos voelen.
Als ik jou een advies mag geven. Ga ermee naar de huisarts en laat je verwijzen voor een uitgebreide diagnostiek in een goed instituut. Laat je niet doorverwijzen naar iets wat voor jou het best bereikbaar is maar wat kwalitatief de beste zorg biedt. Als je in Groningen zou wonen en de beste diagnostiek wordt geleverd in Maastricht, dan is het 't waard om naar Maastricht te gaan.
En je moet dan ook geluk hebben. Er is meer vraag naar psychische zorg dan aanbod en daardoor krijgen heel veel mensen niet de volledige hulp die ze nodig hebben. Maar geef niet op.
Een normale samenleving bestaat niet en zal er ook nooit komen, waar dan ook. De sterkeren onder de samenleving hebben vaak meer geluk dan de zwakkeren. Het enige wat je kan doen als je tot de zwakkere groep behoort, is werken aan jezelf totdat je wat sterker bent en meer opgewassen tegen tegenslag en problemen. Of je kiest ervoor om "jezelf te accepteren" of whatever men daarmee bedoelt, maar dat biedt in mijn geval geen perspectief naar een beter leven. Ik heb altijd gestreden, ik ben er nog lang niet, maar ik ga zeker niet de dingen die ik inmiddels wel bereikt heb opgeven.quote:Op donderdag 17 november 2016 16:48 schreef Lunatiek het volgende:
[..]
Dat is sowieso het geval, ongeacht de visie van TS.
En ik lees trouwens alles en ik neem alles mee! Dus voel je niet genegeerd als ik op jouw post niet reageer, want ik weet dan alleen niet goed hoe ik er woorden aan moet geven.
Het kan heel vervelend zijn als anderen je niet begrijpen. Vooral als het gaat om iets waar je erg mee zit en dat zwaar op je leven weegt.
Heb je wel eens nagedacht of het deels niet ook ligt aan de manier waarop jij je informatie en/of noden brengt? Dat anderen gewoon echt niet begrijpen wat je precies bedoelt? Of andere conclusies trekken.
Natuurlijk kan het niet elke keer hieraan liggen, maar dit kan wel degelijk meespelen.
In het echt maakt autisme iemand niet slimmer, alsook zijn er niet meer slimmere mensen met een autisme dan zonder. ASS is een heel breed spectrum en je hebt mensen die hoogbegaafd zijn, gemiddeld en ook met een verstandelijke beperking.
Wel kan het zo zijn dat mensen met oa autisme, ADHD, OCD en nog wat andere aandoeningen meer details opmerken, wat ook weer een foutieve aanname van hogere begaafdheid kan opleveren.
(ik probeer hier niemand neer te halen, alleen deze stelling uit de wereld te verhelpen)
Heb je wel eens nagedacht of het deels niet ook ligt aan de manier waarop jij je informatie en/of noden brengt? Dat anderen gewoon echt niet begrijpen wat je precies bedoelt? Of andere conclusies trekken.
Natuurlijk kan het niet elke keer hieraan liggen, maar dit kan wel degelijk meespelen.
Dit valt eigenlijk heel erg mee. Dat beeld kwam omdat hoogbegaafde autisten mee aandacht kregen. Dit, omdat men geneigd was/is te denken dat een "mentale" aandoening met een verstandelijke beperking komt. En hoogbegaafde autisten waren een contradictie op die aanname.quote:
[..]
Autisme, ADHD en hoogbegaafdheid zijn wel aan elkaar gerelateerd. Een stoornis wil ik het niet echt noemen, maar de hersenen werken op een wat andere manier. Omdat de symptomen min of meer herkenbaar zijn voor de meeste mensen, wordt het vaak gezien als aanstellerij of dat je emotioneel niet goed in je vel zit. Ik neem mensen het ook niet kwalijk dat ze zoiets denken, want dat zou ik in hun plaats ook doen.
In het echt maakt autisme iemand niet slimmer, alsook zijn er niet meer slimmere mensen met een autisme dan zonder. ASS is een heel breed spectrum en je hebt mensen die hoogbegaafd zijn, gemiddeld en ook met een verstandelijke beperking.
Wel kan het zo zijn dat mensen met oa autisme, ADHD, OCD en nog wat andere aandoeningen meer details opmerken, wat ook weer een foutieve aanname van hogere begaafdheid kan opleveren.
(ik probeer hier niemand neer te halen, alleen deze stelling uit de wereld te verhelpen)
Dit is helaas heel erg actueel.quote:En je moet dan ook geluk hebben. Er is meer vraag naar psychische zorg dan aanbod en daardoor krijgen heel veel mensen niet de volledige hulp die ze nodig hebben. Maar geef niet op.
No 04
In aanvulling daarop, ga voor de problemen die in dit topic besproken worden naar een vrijgevestigd psychoanalytisch psychotherapeut of een vrijgevestigd TFP psychotherapeut en niet naar instellingen die hier genoemd worden, waar je met verschillende behandelaren te maken krijgt en vaak steeds weer overnieuw kan beginnen.quote:
En je moet dan ook geluk hebben. Er is meer vraag naar psychische zorg dan aanbod en daardoor krijgen heel veel mensen niet de volledige hulp die ze nodig hebben. Maar geef niet op.
De GGZ is ook niet heilig. Waar wil je hulp bij? Een maatschappelijk werker kan bijvoorbeeld hulp bieden bij het inrichten van je leven. Is dat niet wat?quote:
Ik ben een hij trouwens.
En ik ben het ook echt spuugzat dat iedereen al een oordeel over mij en/of mijn situatie heeft zonder dat ze naar mij luisteren. Want dit is het wat er dus elke keer gebeurt.
Je meldt je aan voor psychische hulp - er wordt een diagnose bij je geconstateerd - je wordt behandeld voor de diagnose - je mag het vervolgens zelf uitzoeken.
Van 2012 t/m 2015 ben ik puur op mijn borderline behandeld. Er wordt niet naar mij als persoon gekeken, er wordt niet geanalyseerd waar het nou precies mis is gegaan. Als ik het niet eens was met de behandelaar, werd er automatisch vanuit gegaan dat ik in mijn achterdochtige modus zit. Drie jaar heb ik erin geinvesteerd en ik ben eigenlijk weinig verder.
Ik kom er alleen niet uit, maar het is wel superfrustrerend dat ik wel het idee heb elke keer op mezelf aangewezen te zijn.
Ik krijg regelmatig te horen dat ik het allemaal zo goed kan verwoorden. Daarom des te frustrerender dat de boodschap blijkbaar toch niet goed overkomt.quote:
Het kan heel vervelend zijn als anderen je niet begrijpen. Vooral als het gaat om iets waar je erg mee zit en dat zwaar op je leven weegt.
Heb je wel eens nagedacht of het deels niet ook ligt aan de manier waarop jij je informatie en/of noden brengt? Dat anderen gewoon echt niet begrijpen wat je precies bedoelt? Of andere conclusies trekken.
Natuurlijk kan het niet elke keer hieraan liggen, maar dit kan wel degelijk meespelen.
[..]
Dit valt eigenlijk heel erg mee. Dat beeld kwam omdat hoogbegaafde autisten mee aandacht kregen. Dit, omdat men geneigd was/is te denken dat een "mentale" aandoening met een verstandelijke beperking komt. En hoogbegaafde autisten waren een contradictie op die aanname.
In het echt maakt autisme iemand niet slimmer, alsook zijn er niet meer slimmere mensen met een autisme dan zonder. ASS is een heel breed spectrum en je hebt mensen die hoogbegaafd zijn, gemiddeld en ook met een verstandelijke beperking.
Wel kan het zo zijn dat mensen met oa autisme, ADHD, OCD en nog wat andere aandoeningen meer details opmerken, wat ook weer een foutieve aanname van hogere begaafdheid kan opleveren.
(ik probeer hier niemand neer te halen, alleen deze stelling uit de wereld te verhelpen)
[..]
Dit is helaas heel erg actueel.
Wat het autisme/ADHD/hoogbegaafdheid verhaal betreft. Ik bedoel daarmee dat de hersenen zeg maar een soort andere bedrading hebben om informatie te verwerken. Op zich helemaal niet erg, maar het is niet afgestemd op hoe de meeste mensen dat doen.
Mensen blijven sociale wezens en moeten zich tot op zekere hoogte aan elkaar aanpassen.
Dit is trouwens ook waarom ik geirriteerd raak als men met een advies komt dat ik "mezelf moet accepteren". Ik snap de strekking van die boodschap wel. En in die zin wil ik ook helemaal niet iemand anders zijn. Maar dat neemt niet weg dat ik wel aan mezelf moet werken om meer te kunnen leven zoals ik dat graag zou willen. Het gaat uiteraard niet altijd zoals ik wil en tot op zekere hoogte moet je accepteren dat je niet overal controle over hebt. Maar als je een perspectief voor ogen hebt waarbij je je echt goed voelt en wat je echt wilt, moet je daarvoor gaan. No matter what anderen zeggen.
Het is fucking jammer dat veel mensen niet doordenken. Ze vinden ergens iets van en dan is het klaar. En als ik ertegenin ga, dan ben ik koppig
Maar gelukkig is dit per persoon verschillend en zijn er ook veel mensen die genuanceerder denken of bereid zijn daarvoor open te staan
That's life! Als het allemaal goed, lief, aardig en zonder tegenslag zou zijn, zit er ook geen uitdaging in. Je kan je ook nooit gelukkig voelen of geluk waarderen als je nooit verdriet en tegenslag hebt gekend.
Dat "jezelf leren accepteren" heeft ermee te maken dat je jezelf moet leren kennen. Waar jij mee bezig bent, de juiste diagnose proberen te krijgen, is daar slechts de helft van. Het is óók inzicht krijgen in je sterke punten: waar ben je goed in, wat vind je leuk, waar krijg je energie van?
Waar jij therapie zoekt om het negatieve te verminderen, zou je ook coaching moeten hebben bij het versterken van je positieve punten. Waarbij je tegen conflicten kunt aanlopen, omdat er een andere kant van de medaille is. Bijvoorbeeld: iemand die snel afgeleid is, kan extreem alert zijn wat positief is als je dat kunt gebruiken. Bestrijden van dat snel afgeleid zijn haalt dus ook je alertheid onderuit - de vraag is dan in hoeverre je er last van of baat bij hebt in *jouw* leven.
Het heeft ook te maken met "go with the flow": richt je leven zo in dat je sterke kanten goed gebruikt en nog versterkt kunnen worden, terwijl je zo min mogelijk last hebt van de nadelinge kanten van je persoonlijkheid. Dat is niet "vechten tegen", maar "profiteren van" en daar wordt je een stuk minder moe van.
Waar jij therapie zoekt om het negatieve te verminderen, zou je ook coaching moeten hebben bij het versterken van je positieve punten. Waarbij je tegen conflicten kunt aanlopen, omdat er een andere kant van de medaille is. Bijvoorbeeld: iemand die snel afgeleid is, kan extreem alert zijn wat positief is als je dat kunt gebruiken. Bestrijden van dat snel afgeleid zijn haalt dus ook je alertheid onderuit - de vraag is dan in hoeverre je er last van of baat bij hebt in *jouw* leven.
Het heeft ook te maken met "go with the flow": richt je leven zo in dat je sterke kanten goed gebruikt en nog versterkt kunnen worden, terwijl je zo min mogelijk last hebt van de nadelinge kanten van je persoonlijkheid. Dat is niet "vechten tegen", maar "profiteren van" en daar wordt je een stuk minder moe van.
Je voelt je mislukt en je merkt dat al die psychologen je geen steek verder brengen. Je hobbelt van diagnose naar diagnose, van medicatie naar medicatie, en de enigen die van jouw ellende beter worden, zijn je behandelaars en de instellingen waar die deel van uitmaken.
Zou het niet gewoon hoog tijd zijn om te stoppen met al je "medicatie", je "behandelaars" uit te zwaaien en je leven weer in eigen hand te nemen?
Zou het niet gewoon hoog tijd zijn om te stoppen met al je "medicatie", je "behandelaars" uit te zwaaien en je leven weer in eigen hand te nemen?
Dit.quote:
Je voelt je mislukt en je merkt dat al die psychologen je geen steek verder brengen. Je hobbelt van diagnose naar diagnose, van medicatie naar medicatie, en de enigen die van jouw ellende beter worden, zijn je behandelaars en de instellingen waar die deel van uitmaken.
Zou het niet gewoon hoog tijd zijn om te stoppen met al je "medicatie", je "behandelaars" uit te zwaaien en je leven weer in eigen hand te nemen?
Pak de bron aan. Probeer de oorzaak niet te verbergen met medicatie. En laat je vooral niets aanpraten.
Zodra ik het weer wat ruimer heb ik ga ik dat zeker doen. Het liefst wil ik wel een labeltje, zodat ik gericht oplossingen kan bedenken en mijn leven efficienter in kan richten. Dus wat dat betreft snap ik jou wel, dat je duidelijkheid wilt. En ook waar het vandaan komt.quote:
[..]
Autisme, ADHD en hoogbegaafdheid zijn wel aan elkaar gerelateerd. Een stoornis wil ik het niet echt noemen, maar de hersenen werken op een wat andere manier. Omdat de symptomen min of meer herkenbaar zijn voor de meeste mensen, wordt het vaak gezien als aanstellerij of dat je emotioneel niet goed in je vel zit. Ik neem mensen het ook niet kwalijk dat ze zoiets denken, want dat zou ik in hun plaats ook doen.
Ik was vandaag weer bij mijn psycholoog en ik ben nu toch wel blij dat de diagnose ADHD gesteld is. Het is fijn dat iemand anders begrijpt tegen welke problematiek ik aanloop.
Ik ben het eens dat diagnosen niet overrated moeten worden en dat je niet je identiteit eraan moet koppelen. Echter is het wel belangrijk om te achterhalen waar nou precies de kern zit van problemen waar je nou je hele leven last van hebt.
Ik heb zo vaak - met de allerbeste bedoelingen, daar twijfel ik niet aan!!! - adviezen gehad die zeker wel iets van waarde hebben, maar die het bij mij toch net niet zijn. Ik probeer er wel mee aan de slag te gaan, maar het doorbreekt niet hetgene wat ik zo graag wil. Voor mij is dat superfrustrerend. Voel ik mij dan zielig? Nee!!! Als ik zelfmedelijden zou hebben, betekent het dat ik het toch zo ontzettend slecht getroffen heb in het leven. Dat vind ik niet. En juist daarom baal ik er zo van dat ik mijn leven niet kan leiden zoals ik het wel! En dan ga ik me zo ontzettend klote en machteloos voelen.
Als ik jou een advies mag geven. Ga ermee naar de huisarts en laat je verwijzen voor een uitgebreide diagnostiek in een goed instituut. Laat je niet doorverwijzen naar iets wat voor jou het best bereikbaar is maar wat kwalitatief de beste zorg biedt. Als je in Groningen zou wonen en de beste diagnostiek wordt geleverd in Maastricht, dan is het 't waard om naar Maastricht te gaan.
En je moet dan ook geluk hebben. Er is meer vraag naar psychische zorg dan aanbod en daardoor krijgen heel veel mensen niet de volledige hulp die ze nodig hebben. Maar geef niet op.
Dit idd. Ik was/ben veel verder dan andere mensen. Ik moet me constant aanpassen aan hun niveau en dat kost best veel energie.quote:Op vrijdag 18 november 2016 06:44 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Wat het autisme/ADHD/hoogbegaafdheid verhaal betreft. Ik bedoel daarmee dat de hersenen zeg maar een soort andere bedrading hebben om informatie te verwerken. Op zich helemaal niet erg, maar het is niet afgestemd op hoe de meeste mensen dat doen.
Kijk dit vind ik echt een goed advies! Een vriend van mij heeft hele heftige ADHD en hij heeft er ook heel erg onder geleden. Hij is, tegen het advies in van de hulpverleners, gestopt met het bestrijden van symptomen en ook met het slikken van medicatie. Daarentegen is hij gaan werken aan zijn sterke punten. Weet je waar hij nu zit? Bij een dagopvang voor kindertjes met ADHD en andere afwijkingen. De kinderen en het personeel zijn dol op hem, voor hem was het het beste wat hij ooit heeft meegemaakt. Hij kan zijn ervaringen delen aan die kinderen en omdat hij weet wat ze doormaken kan hij ze ook beter begeleiden.quote:
Dat "jezelf leren accepteren" heeft ermee te maken dat je jezelf moet leren kennen. Waar jij mee bezig bent, de juiste diagnose proberen te krijgen, is daar slechts de helft van. Het is óók inzicht krijgen in je sterke punten: waar ben je goed in, wat vind je leuk, waar krijg je energie van?
Waar jij therapie zoekt om het negatieve te verminderen, zou je ook coaching moeten hebben bij het versterken van je positieve punten. Waarbij je tegen conflicten kunt aanlopen, omdat er een andere kant van de medaille is. Bijvoorbeeld: iemand die snel afgeleid is, kan extreem alert zijn wat positief is als je dat kunt gebruiken. Bestrijden van dat snel afgeleid zijn haalt dus ook je alertheid onderuit - de vraag is dan in hoeverre je er last van of baat bij hebt in *jouw* leven.
Het heeft ook te maken met "go with the flow": richt je leven zo in dat je sterke kanten goed gebruikt en nog versterkt kunnen worden, terwijl je zo min mogelijk last hebt van de nadelinge kanten van je persoonlijkheid. Dat is niet "vechten tegen", maar "profiteren van" en daar wordt je een stuk minder moe van.
Giechelend van de pret reed de bus volgeladen met meiden de afgrond in.
Kijk. Dit is al een heel stuk beter toegelicht. Alleen het advies "je moet jezelf accepteren" roept alleen maar vragen op en een hoop frustratie dat mensen geen idee hebben waar ik mee worstel.quote:
Dat "jezelf leren accepteren" heeft ermee te maken dat je jezelf moet leren kennen. Waar jij mee bezig bent, de juiste diagnose proberen te krijgen, is daar slechts de helft van. Het is óók inzicht krijgen in je sterke punten: waar ben je goed in, wat vind je leuk, waar krijg je energie van?
Waar jij therapie zoekt om het negatieve te verminderen, zou je ook coaching moeten hebben bij het versterken van je positieve punten. Waarbij je tegen conflicten kunt aanlopen, omdat er een andere kant van de medaille is. Bijvoorbeeld: iemand die snel afgeleid is, kan extreem alert zijn wat positief is als je dat kunt gebruiken. Bestrijden van dat snel afgeleid zijn haalt dus ook je alertheid onderuit - de vraag is dan in hoeverre je er last van of baat bij hebt in *jouw* leven.
Het heeft ook te maken met "go with the flow": richt je leven zo in dat je sterke kanten goed gebruikt en nog versterkt kunnen worden, terwijl je zo min mogelijk last hebt van de nadelinge kanten van je persoonlijkheid. Dat is niet "vechten tegen", maar "profiteren van" en daar wordt je een stuk minder moe van.
Ik heb heel vroeger weleens gedacht "was ik maar iemand anders". Maar ik besefte al snel dat zoiets geen zin heeft en dat ik het met mezelf moet doen. Het punt is: ben ik de loser zoals ik mij vroeger in mijn jeugd heb gevoeld? Ben ik de persoon waarvan veel mensen denken dat ik dat ben? Of schuilt er meer in mij? Schuilen er soms hele sterke kanten in mij die nog niet zijn ontluikt? En dat laatste bood perspectief en hoop. Toen ik erachterkwam dat ik meer ben dan een in zichzelf gekeerde sukkel, ging ik mij echt beter voelen.
Ik heb in mijn jeugd een moeilijke start gemaakt, daarom is het heel zwaar om aan jezelf te werken. En het is iets wat ik niet alleen kan. Ik moet het uiteraard zelf doen, maar ik heb wel iemand nodig die in mij gelooft.
Uitspraken als "je moet jezelf accepteren" en "je moet stoppen met vechten" komen op mij over als: stop met je drang naar zelfontwikkeling en wordt opnieuw die sukkel die je vroeger was. Zo is het niet bedoeld en dat weet ik, maar het roept wel hele nare emoties op.
Mensen zeggen wel meer. Iedereen heeft te maken met adviezen en goede raad waar je geen fuck aan hebt en wat averechts werkt. Dit hoort bij het leven. Je moet schijt hebben aan dat soort uitspraken, zonder dat je het die mensen persoonlijk verwijt. Goede raad en adviezen zijn meestal vanuit de beste intenties gegeven.
Ik verwijt het wel een aantal behandelaars die ik in mijn leven heb gehad. Ik heb godverdomme ruim een jaar in een kliniek gezeten. Dan ga je ervanuit dat ze hun best doen om je te begrijpen. Maar dat is nu ik erop terugkijk totaal niet het geval. Ik spreek niet alleen namens mezelf; ik heb nog geluk gehad, want sommigen zijn door een foutieve diagnose na de behandeling behoorlijk in de problemen geraakt.
Maar ja... wat doe je eraan? Als je psychische problemen hebt, ben je eigenlijk gewoon de lul. De behandelaar wordt bij voorbaat serieuzer genomen dan jij wanneer je degene bent die hulp nodig hebt.
Het maakt me regelmatig behoorlijk kwaad. Maar anderzijds denk ik vaak dat het leven voor mij zo heeft moeten zijn. Want dankzij de kliniek heb ik wel mede-clienten gekend die mij wel heel erg geholpen hebben.
Persoonlijk vind ik dat de behandelaars te veel steunen op medicatie. Dat klinkt ook een stuk makkelijker: diagnose stellen, meds geven en dan hopen dat het beter gaat. Bespaart in theorie tijd, moeite en geld.
Terwijl als je naar de nevenwerkingen van die middelen kijkt... ze kunnen niet alleen andere psychische klachten geven (niet eens meer te spreken van lichamelijke klachten), maar zelfs de klachten die je al hebt verergeren. Als je daarbij ook nog eens verkeerd gediagnosticeerd bent...
Hoewel ik zeker niet kan aanraden aan een patiënt om zelf aan zijn medicatie te gaan sleutelen, is het tenminste mogelijk om met de behandelaar te praten over de huidige meds en of ze niet verminderd/gestopt kunnen worden.
Over het "jezelf accepteren": ik denk dat het deels ook slaat op het feit dat mensen te hoge eisen aan zichzelf stellen. Natuurlijk moet je openstaan voor verandering, jezelf altijd verbeteren en niet stagneren. Maar veel mensen stellen te hoge eisen aan zichzelf. Die kunnen ze vervolgens niet nakomen. Als dit zo blijft doorgaan vervallen ze bijv. in depressie of krijgen een burn-out.
Het is wat lastig uit te leggen, maar er is een verschil tussen
- jezelf accepteren = niets meer aan doen
en
- jezelf accepteren = het niet onmogelijk voor jezelf maken.
Terwijl als je naar de nevenwerkingen van die middelen kijkt... ze kunnen niet alleen andere psychische klachten geven (niet eens meer te spreken van lichamelijke klachten), maar zelfs de klachten die je al hebt verergeren. Als je daarbij ook nog eens verkeerd gediagnosticeerd bent...
Hoewel ik zeker niet kan aanraden aan een patiënt om zelf aan zijn medicatie te gaan sleutelen, is het tenminste mogelijk om met de behandelaar te praten over de huidige meds en of ze niet verminderd/gestopt kunnen worden.
Over het "jezelf accepteren": ik denk dat het deels ook slaat op het feit dat mensen te hoge eisen aan zichzelf stellen. Natuurlijk moet je openstaan voor verandering, jezelf altijd verbeteren en niet stagneren. Maar veel mensen stellen te hoge eisen aan zichzelf. Die kunnen ze vervolgens niet nakomen. Als dit zo blijft doorgaan vervallen ze bijv. in depressie of krijgen een burn-out.
Het is wat lastig uit te leggen, maar er is een verschil tussen
- jezelf accepteren = niets meer aan doen
en
- jezelf accepteren = het niet onmogelijk voor jezelf maken.
No 04
Dit topic komt toch op mij over als een persoon die streeft naar perfectionisme. Verstandelijk snap je dat dat niet mogelijk is, maar je wil het toch proberen. Ook kijk je volgens mij op naar mannen die populair zijn, een rijk sociaal leven hebben, er goed uitzien, een lekker getraind lijf hebben en maatschappelijk geslaagd zijn. En zolang je dat niet kunt hebben is het leven oneerlijk tegen je? Ik blijf afgaande van jouw reacties, en de pscych hulp die je steeds nodig hebt en/of denkt nodig te hebben dat een deel van jouw stoornis er blijkbaar op neerkomt dat je een perfectionist bent. Zelfontwikkeling is prima, maar alles willen hebben omdat een ander dat ook heeft, maakt je een ongelukkig mens. Kijk wat haalbaar is en ieder mens is uniek. Geniet van je leven, ook tijdens je reis naar je zo felbegeerde doel.
Niet zo zeiken met adhd kun je heus wel uni doen.
Overigens Jan Vertonghen _O_ Wat een baas was dat _O_
Met down ook hbo, jij bewijst het.quote:
Niet zo zeiken met adhd kun je heus wel uni doen.
precies.. en als moslims het mbo kunnen zegt dat pas echt veelquote:Op zaterdag 19 november 2016 15:27 schreef spiritusbus het volgende:
[..]
Met down ook hbo, jij bewijst het.
Overigens Jan Vertonghen _O_ Wat een baas was dat _O_
Wat een verhaal. Ik begrijp dat het frustrerend is dat je eigenlijk nergens mee opschiet. Je voelt een bepaalde leegte en perspectief in je leven.quote:
Zoals de TT zegt. Ik weet niet meer hoe ik verder moet.
Maar goed, waar begin ik? Is mijn verhaal iemand op een aantal punten bekend?
Je kunt eens een keer iets over een hele andere boeg gooien: Meld je eens aan bij een alpha-cursus bij bijvoorbeeld een vrije baptistengemeente in de buurt. Ik weet, dat veel mensen een afschuw hebben aan de kerk en alles wat daarbij hoort, maar het geeft wel houvast, sociale kringen, goede levensadviezen en een mooi perspectief in je leven! Baat het niet dan schaadt het niet.
Succes!
Neen, PBR, je draait het om! Jij moet bv helemaal niks zelf doen. wie zegt jou dat je MOET. Gaat je planning fout? wie zegt dazt je moet plannen, en wie zegt hoe die planning eruit moet zien. Wie zegt dat je die en die reeks oefeningen binnen een uur moet doen omdat anderen dat (als het al zo is) ook binnen een uur doen.quote:
Ik vind het echt heel jammer dat mensen hier denken dat ik het allemaal expres doe, zelfmedelijden heb of excuses zoeken voor mijn huidige levensstijl.
Ik heb jarenlang heel fanatiek gesport. Maar ook hierin ging het qua planning fout. Als ik sportte, zat ik minimaal 2 uur in de sportschool. Ik had altijd het idee dat ieder ander voor hetzelfde aantal oefeningen er binnen een uur mee klaar was. Ik dacht eerst dat ik gewoon te lui was en mezelf een harde schop onder mijn hol moest geven. En elke keer boos op mezelf dat het mij dan niet lukt om al mijn oefeningen binnen een uur af te maken. En raar genoeg vonden anderen in de sportschool mij juist heel ijverig, omdat ze mij altijd gedisciplineerd bezig zagen.
Het gaat gewoon elke keer fout. Ik heb mezelf elke keer een schop onder mijn hol gegeven. Ik heb elke keer wake-up calls gehad. Ik weet dat ik het ZELF moet doen. Maar elke keer lukt het dus niet.
Ik heb ook altijd gedacht dat ik blijkbaar gewoon lui ben en een slappeling dat het dus niet lukt. Maar het ligt toch een stuk genuanceerder. Jammer dat veel mensen dat niet snappen.
Maar goed. Ik kom er op den duur wel uit.
Ik ben niet aktief gaan worden, niet gaan plannen,enz. na mijn wake up call. Ik heb gewoon zo iets van ik heb er schijt aan. Ik hoef en moet niets. Van niemand! Als het goed weer is "moet" je naar buiten, je "moet" toch wat (sporten, studeren, vrijwilligerswerk) gaan doen. Neen, je moet niks, soms mag je iets, als je de kans krijgt. Maar moeten .. niet dus. dat zijn allemaal regeltjes, denkbeelden, normen en waarden die je ooit ergens vandaan gehaald hebt en aangenomen hebt en waar je jezelf nu de hele tijd aan toetst.
Laat dat toch, dat doe je jezelf aan. Lees svp mijn onderschrift !!!!!
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Wat een baptisten gemeenschap is heb ik enig vermoeden van. (Baptice is dopen?) Maar wat is een alpha cursus?quote:
[..]
Wat een verhaal. Ik begrijp dat het frustrerend is dat je eigenlijk nergens mee opschiet. Je voelt een bepaalde leegte en perspectief in je leven.
Je kunt eens een keer iets over een hele andere boeg gooien: Meld je eens aan bij een alpha-cursus bij bijvoorbeeld een vrije baptistengemeente in de buurt. Ik weet, dat veel mensen een afschuw hebben aan de kerk en alles wat daarbij hoort, maar het geeft wel houvast, sociale kringen, goede levensadviezen en een mooi perspectief in je leven! Baat het niet dan schaadt het niet.
Succes!
Mijn bijdrage aan dit forum is ter lering en ter vermaak.
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Laat je niet gek maken, en maak vooral jezelf niet gek
Count your blessings . LeesFoknl a.k.a.vrouwen(f)luisteraar!
Wat gij wilt dat U geschiedt, doet dat ook een ander!
Het is belangrijk om een klik te hebben met je behandelaar voor een beter resultaat.
Maak een lijst met dingen die je altijd al heb willen doen/bereiken? Andere gedachtes.
Maak een lijst met dingen die je altijd al heb willen doen/bereiken? Andere gedachtes.
Sometimes i sneeze so loud, that it sounds like elephant sex
Dat is een cursus die jou introduceert in het christelijk geloof. Het kan je een invulling geven in je leven, troost en een doel. Ik stel de vrije baptistengemeente voor omdat dit moderner is dan bijvoorbeeld een gerefomeerde kerk.quote:
[..]
Wat een baptisten gemeenschap is heb ik enig vermoeden van. (Baptice is dopen?) Maar wat is een alpha cursus?
Bij de VBG heb je bijvoorbeeld altijd bands, en de liedjes zijn geen ouderwetse lanzame psalmen maar mooie opwekkingsliederen, veel aansprekender voor vandaag.
Het gaat om hoe je je erbij gaat voelen, en als je je er goed bij voelt en werkt voor jou, moet je het zeker doen, ook al is het volgens velen achterhaalde onzin.
https://www.stadskerkvbg.nl/evenement/alpha-cursus/
Ik denk dat je inderdaad niks hebt aan psychologen, labels en therapieën. Volgens mij heb je meer aan soort rolmodel, leermeester of mentor. Heb alleen geen idee waar je die moet zoeken.quote:
Ik heb in mijn jeugd een moeilijke start gemaakt, daarom is het heel zwaar om aan jezelf te werken. En het is iets wat ik niet alleen kan. Ik moet het uiteraard zelf doen, maar ik heb wel iemand nodig die in mij gelooft.
Dit vind ik wel grappig: na jaren depressie en gedoe en vechten tegen en met mezelf, ben ik nu ietwat op een pad gekomen waarin ik probeer te accepteren wie ik ben, en dat het, inderdaad, OK is dat ik PDD-NOS en ASS heb en geestelijk raar in elkaar steek. Dat ik gewoon ik ben en dat iedereen wel iets heeft.quote:
Ik heb niks aan psychologen en zieleknijpers die keer op keer mij proberen te overtuigen dat ik wel OK ben. Het is gewoon niet OK!!!!! De wereld is hard. Het is mijn wens dat ik genoeg weerbaar ben en levenslustig om mee te kunnen doen. Er moeten patronen veranderen. Ik wil ervaren dat het leven anders kan dan ik tot nu toe gewend ben. Dat ikzelf anders ben dan ik tot nu toe gewend ben. De angst, depressies en blokkades moeten veranderen in positieve agressie of eigenlijk gewoon als agressie.
Toch herken ik me wel in dat dagelijk knokken tegen het leven en dat dat waarschijnlijk je doodsmoe maakt, waardoor je weer amper energie hebt om -iets- te gaan doen, waardoor je maar weer gaat knokken tegen het leven. Je gaat van moe naar moe.
Boe zei het spookje, terwijl het alleen maar gedag zei.
|
|
