Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 379

he bah, selveria. Sterkte vandaag.

Selvaria, sterkte. Dit soort dingen hakken er in in een schoolklas. Hopelijk hebben je leerlingen steun aan elkaar, en kan N een klein beetje vrolijkheid brengen

Het was eigenlijk heel mooi vanochtend. Hoe gek dat ook klinkt. Alle leerlingen bij elkaar, samen huilen, samen lachen, elkaar steunen. Heel erg mooi om te zien, ondanks het verdriet dat er achter schuilgaat. Vanmiddag gaan de lessen gewoon door om zoveel mogelijk structuur te blijven bieden, maar er komt nog wel een herdenking volgende week. Ik ben heel benieuwd hoe het iedereen straks vergaat als alles weer "normaal" is.

Nu weer on topic: N. was de grote gangmaker die op de momenten wanneer het nodig was rustig boekjes zat te lezen of bij mij op de arm zat en op de momenten dat het kon lekker gek door de lokalen aan het rennen was en contact met iedereen maakte.

Dat klinkt inderdaad fijn, Selvaria. En wat een schatje heb je toch.

Ik voel me sinds de komst van T zo kwetsbaar, nog steeds. Laatst droomde ik over terrorisme en werd ik wakker. Daarna heb ik 2 uur wakker gelegen en allerlei scenario's bedacht over wanneer wij terrorisme tegen zouden kunnen komen. Hier in de stad in de metro of S bahn, op het vliegveld, of zelfs in de trein ergens naar toe. En dan kan ik zo verdrietig worden. Bah bah bah. Ik probeer me erover heen te zetten, maar vind het maar lastig dat ik bijvoorbeeld binnenkort naar zweden vlieg. Wat als me wat overkomt, wat moet T dan zonder moeder? Ik weet ook dat het niet echt rationeel is, maar het feit dat er hier laatst een terrorist is opgepakt die plannen had voor het vliegveld hier 15 km. verderop ala Brussel helpt niet mee...

Ik herken het wel Jagar. Sinds N. er is heb ik ook momenten dat ik me zo kwetsbaar voel inderdaad. Het is gelukkig maar heel af en toe, maar het gevoel is wel naar en ik kan er dan heel verdrietig van worden. Ik vind het zo heerlijk dat N. zich daar nog niet druk om hoeft te maken en ze nog zo lekker onbezorgd kan spelen de hele dag.

Heel herkenbaar, Jagar. Ik heb het ook vaak als ik in de auto zit, bijvoorbeeld. Als ik langs een ongeval rijd, moet ik ook altijd huilen. .

Heel herkenbaar Jagar! Het lukt me meestal om me er tegen te verweren, maar soms komt het hard binnen. Dat is ook één van de redenen dat ik graag ander werk wil. Mijn loyaliteit ligt volledig bij mijn gezin en dat ligt met mijn beroep toch wat moeilijk.

Wat heftig selvaria, fijn dat N ook voor wat afleiding zorgde.

Ik herken het gelukkig niet Jägar. Lijkt me lastig. Ik denk altijd maar dat het geen zin heeft om me druk te maken, want ik kan er toch niets aan doen en als het gebeurt dan gebeurt het. Makkelijk gezegd natuurlijk, ik ben van nature wel zo.

quote:

Op woensdag 26 oktober 2016 16:44 schreef Mariposas het volgende:
Ik herken het gelukkig niet Jägar. Lijkt me lastig. Ik denk altijd maar dat het geen zin heeft om me druk te maken, want ik kan er toch niets aan doen en als het gebeurt dan gebeurt het. Makkelijk gezegd natuurlijk, ik ben van nature wel zo.

Dit heb ik ook ja!
Werk in de Randstad en ook nog eens hartje centrum vlakbij de grote OV-knooppunten (metro e.d.), dus het heeft al wel eens door m'n hoofd gespookt en er zijn ook genoeg collega's die zich inderdaad veel zorgen maken. Maar ik kan het vrij goed van me af zetten gelukkig.

quote:

Op woensdag 26 oktober 2016 16:44 schreef Mariposas het volgende:
Wat heftig selvaria, fijn dat N ook voor wat afleiding zorgde.

Ik herken het gelukkig niet Jägar. Lijkt me lastig. Ik denk altijd maar dat het geen zin heeft om me druk te maken, want ik kan er toch niets aan doen en als het gebeurt dan gebeurt het. Makkelijk gezegd natuurlijk, ik ben van nature wel zo.

Zo was ik voor t ook. Nu helaas niet meer..

Mariposas, herkenbaar dat ze niet meer slapen na 5 minuten autoslaap.

Selvaria, heftig. Fijn dat N zo mee kon.

Ik zie niet zo snel doemscenario's, ben heel nuchter van mezelf en dat is niet echt veranderd met kind.

Ik was vanavond onze huisdieren aan het verzorgen, komt mijn vriend ineens aanzetten met huilende J met een stroom bloed op zijn gezicht. J was gestruikeld en had een bloedneus en bloedlip. Ik twijfel nog over zijn lipbandje (of hoe heet dat?), maar kon het niet goed zien. Na troosten, stelpen en poetsen deed een maisboogje gelukkig wonderen (tja, ik moest hem omkopen om in zijn mond te mogen kijken en zo kon ik meteen controleren of hij zijn voortanden nog gebruikte). Weer een jaar van mijn leven af Ben benieuwd hoe bont en blauw ik hem morgen bij het kdv af moet leveren.

Hoi

Niet helemaal bijgelezen na een hectische dag! A heeft genoten van de dierentuin, haar eerste taartje, de cadeautjes en alle aandacht

Wat Jägar zegt, herken ik ook wel... ik ben sinds A gewoon een stuk voorzichtiger. Was ik voor ik zwanger werd druk bezig met mijn motorrijbewijs (had zelfs al een heul cool racemonster gekocht), maar nu durf ik niet echt meer (ook omdat A alleen mij heeft, de vader is immers uit beeld).

Nu ga ik slapen...zo'n eerste verjaardag is hard werken

Gefeliciteerd Aerenia!

Sterkte nog Selvaria! Gelukkig heeft N op haar manier haar steentje bij kunnen dragen!

Ik herken dat gelukkig niet zo Jagar, maar wel dat ik een stuk slechter tegen 'slechte' dingen met kinderen/ouders kan. Ik kan me tegenwoordig meer indenken hoe sommige dingen moeten voelen voor ouders.

Bloedneuzen en bloedlippen lijken vaak heel wat hupje, maar meestal is het vooral bloed en valt de echte schade mee. Hopelijk zie je er morgen dus niks meer van. Hier is het meestal andersom, is er niks raars gebeurd, heeft O opeens een flinke blauwe plek op z'n bil...

Welkom Aerenia

Welkom Aerenia, gefeliciteerd met A.!

Wat fijn dat het zo'n mooie dag was Selvaria. En wat is N toch een toppertje.

Jägar, heel herkenbaar helaas. Bij mij is het vooral dat er iets met mijn man gebeurd. Het is bij mij wel extreem. Misschien moet ik er iets mee.
Laatst was ik aan het werk toen hij thuis ziek op bed lag. Ik kreeg een rotgevoel en hij beantwoordde mijn berichtjes niet. Ik probeerde mezelf in te praten dat er vast niks was en dat ik hij vanmorgen nog lekker lag te slapen toen ik weg ging. En toen bedacht ik me ineens: "maar wat als hij niet sliep".
Ik heb bijna dagelijks zulk soort gedachten
Een vriendin van me zei ooit: neem nooit een voorschot op verdriet. Dat vind ik een mooie uitspraak.

Ontopic: vandaag met Mies naar indoor speeltuin geweest. Daar is zo'n hok met heele grote bouwblokken. En torens bouwen is serious business voor kids natuurlijk. Mies gooit ze liever om. Dus ik had het steeds aan de stok met huilende zesjarigen die boos waren dat ze alle bouwwerken vernielde.
En er was een kindje die steeds expres blokken naar Mies gooide. Daar ben ik iets te boos op geworden hoe pakken jullie zoiets aan?

quote:

Op woensdag 26 oktober 2016 17:11 schreef Jagärtrut het volgende:

[..]

Zo was ik voor t ook. Nu helaas niet meer..

Heel herkenbaar en ik zit er af en toe best mee. Voorheen had ik altijd een laconieke beetje afstandelijke houding. Dat heeft echt voordelen. En nu blijven zaken zo door mijn hoofd spoken. De verantwoordelijkheid en kwetsbaarheid maken echt dat ik nu anders in het leven sta.

Voor wie het nog niet gelezen had:
19 november OUD meet in Utrecht!
Vanaf 10.30 tot ca. 15.00 uur in Eilandsteede, park Transwijk.
http://www.utrechtnatuurlijk.nl/locaties/eilandsteede/

Voorpret hier:
OUD / (mini)meet topic!

Komt allen met uw kinders

Aerenia van harte gefeliciteerd en welkom : )!

L. toevallig wel net slapend van autostoeltje naar kinderwagen kunnen verplaatsen, maar we hebben het autostoeltje pas net. Dus weet niet of het vaker zal lukken!

Ik ben ook altijd wel bang dat er iets zal gebeuren, maar had dat voor L ook al wel. Inderdaad een mooie uitspraak Missladybug!

Gefeliciteerd nog Aerenia en welkom hier!

Zulke nare gedachtes heb ik niet echt (vaak). Soms als ik in de metro zit naar mijn werk dat ik denk hmm als er nu iets gebeurt.. maar ik probeer er niet te vaak bij stil te staan.

Speeltuinen: wij hebben er 2 vlakbij maar beiden niet bepaald geschikt voor een dreumes jammer genoeg. Ze kan hooguit op de wipkip zitten maar verder vindt zij er geen bal aan. Ja de steentjes en kruimels op het nepgras zijn leuk Er zijn hoge klimrekken, een behoorlijk hoge glijbaan en een (ook weer hoog) speelhuis. Er rennen ook voornamelijk kinders van 6+ rond. Misschien komt het nog, want babyboom hier

Wat is het stil hier, de laatste tijd. Ik ben vandaag thuis met een zieke dreumes. Gister keken we even samen tv (toch maar eens proberen), en hij was bij mij op de buik in slaap gevallen. Wat was hij toen weer klein. Nu ligt hij alweer in bed, arm jochie.

We hebben ook drama nachten deze week, elk uur wakker. Misschien heeft dat met het ziek zijn nu te maken, en was hij al veel eerder niet lekker en hebben we het niet gemerkt..

Beterschap T! Sneu is het als ze ziek zijn. Hoe beviel het tv kijken?

Ik ben rustig hier omdat ik best druk ben met Frits en man, werk en cursus. Soms wil ik ergens op reageren, maar dat duurt dan te lang op mijn telefoon en dan laat ik het maar gaan.

quote:

Op vrijdag 28 oktober 2016 09:29 schreef Cholula het volgende:
Beterschap T! Sneu is het als ze ziek zijn. Hoe beviel het tv kijken?

Ik ben rustig hier omdat ik best druk ben met Frits en man, werk en cursus. Soms wil ik ergens op reageren, maar dat duurt dan te lang op mijn telefoon en dan laat ik het maar gaan.

Ik vond het samen knuffelen heerlijk, dat wil hij normaal niet zo. En we hebben Great British Bake Off gekeken, ik bedacht dat het hem vast niet uitmaakte wat er op het scherm was, als het maar beweegt...

Beterschap T!

En welkom nog Aerenia.

Ik kwam hier eigenlijk even breaking news melden: na maanden van aangezien te zijn voor papa zegt N. sinds vandaag ook eindelijk mama! En herhaalt ze het gelijk maar even 100 keer voor het gemak.

Mama

Beterschap T. lief als ze weer zo klein zijn he.

N kan sinds gisteren zelf opstaan dat doet ze dus nu ook de hele tijd...