NWS Nieuws & Achtergronden
Discussieer hier diepgaander over de actualiteiten.
Camotes Island schijnt ook een aanrader te zijn.quote:Op vrijdag 9 september 2016 12:27 schreef Richestorags het volgende:
[..]
Filipijnen zijn mooi man. Ik kan je echt aanraden om wat andere eilanden te checken zoals Mindanao, Bohol, Negros en Cebu.
Ben je me zat? Neem een FOK!-abonnement!
Zo die is heel mooi inderdaad. Er zijn zoveel eilanden, dat hou je geeneens bijquote:
[..]
Camotes Island schijnt ook een aanrader te zijn.
Okay, jij zit dus in Palawan. Ik zit in Mindoro.quote:
[..]
Dat is waar die underground river zit. Misschien heb je er van gehoord.
Ik zal maar geen foto's posten want dan gaan we al gauw offtopic.
Prachtig inderdaad. Hier zitten echt gigantisch veel gepensioneerden uit Australie en de VS. En veel Duitsers.quote:
[..]
Filipijnen zijn mooi man. Ik kan je echt aanraden om wat andere eilanden te checken zoals Mindanao, Bohol, Negros en Cebu.
Haha die Duitsers blijven toch wel een raar volk in Azië. Op Samal Island (voor de kust van Davao City) had ik een keer een groep gepensioneerde Duitsers en Zwitsers ontmoet. Eentje was getrouwd met een chick die geen Engels konquote:
[..]
Okay, jij zit dus in Palawan. Ik zit in Mindoro.
Ik zal maar geen foto's posten want dan gaan we al gauw offtopic.
[..]
Prachtig inderdaad. Hier zitten echt gigantisch veel gepensioneerden uit Australie en de VS. En veel Duitsers.
Ze zaten ook te beschrijven hoe ze dan een club ingingen en een beetje die vrouwtjes op hun schoot trokken. Met die vieze worstenvingertjes van ze. Ook een hele chille Duitser ontmoet met een resort daar.
Maar leuk om te zien dat de mensen die in de Filipijnen zitten eigenlijk een vergelijkbare mening hebben over de uitspraken die Duterte doet. Hoerenzoon was een letterlijke vertaling van iets wat mensen hier dagelijks tegen elkaar zeggen, a way of speach zeg maar.
Vindt zijn oorsprong in het Spaans natuurlijk, hijo de puta. Zij zeggen het ook als "Godverdomme" ofzo. In het Visaya, Cebuano en Tagalog zie je ook nog zoveel Spaanse invloeden terug. Andere talen ben ik niet tegengekomen nog daar.quote:Op vrijdag 9 september 2016 12:34 schreef Peunage het volgende:
Maar leuk om te zien dat de mensen die in de Filipijnen zitten eigenlijk een vergelijkbare mening hebben over de uitspraken die Duterte doet. Hoerenzoon was een letterlijke vertaling van iets wat mensen hier dagelijks tegen elkaar zeggen, a way of speach zeg maar.
Op Mindanao zeggen ze altijd: "Putang ina" of "putang ina mo". Betekent letterlijk:"whore mother" en "your mother is a whore".
Nee ik ben nu in Europa helaas. Wat ook echt een aanrader is, is El Nido op Palawan. Het is een beetje afgelegen, maar dat is de mooiste snorkelplek waar ik ooit ben geweest.quote:
[..]
Okay, jij zit dus in Palawan. Ik zit in Mindoro.
Ik zal maar geen foto's posten want dan gaan we al gauw offtopic.
[..]
Prachtig inderdaad. Hier zitten echt gigantisch veel gepensioneerden uit Australie en de VS. En veel Duitsers.
Ben je me zat? Neem een FOK!-abonnement!
President Rodrigo Duterte op criminelenjacht
Ondertussen gaat China gewoon haar eigen gang in de Filipijnse wateren:
quote:Photos show Chinese ships in disputed shoal: Manila
SCARBOROUGH:：Manila questioned whether the Chinese vessels spotted in the South China Sea were on an another mission to build artificial islands
AP, VIENTIANE
Thu, Sep 08, 2016 - Page 1
The Philippine government yesterday released what it says are surveillance pictures of Chinese coast guard ships and barges at a disputed shoal in the South China Sea, in an apparent diplomatic gambit to publicize its concerns at a regional summit being attended by China’s premier and Southeast Asian leaders.
Philippine President Rodrigo Duterte plans to ask Chinese Premier Li Keqiang (李克強) at the summit in the Laotian capital, Vientiane, whether the vessels were on another island-making mission on the Scarborough Shoal (Huangyan Island, 黃岩島).
China has built seven artificial islands in the disputed, resource-rich sea, alarming neighbors and rival claimants.
Chinese Ministry of Foreign Affairs spokeswoman Hua Chunying (華春瑩) said that Beijing had not done anything to alter the circumstances in the waters surrounding the shoal.
“What I can tell you is that the situation in waters near Huangyan Island remains unchanged and China hasn’t made any new moves,” Hua said in Beijing. “We should be highly alert against the mischief-making intentions of people who spread such groundless information in such situations.”
Asked how disturbed Manila was by the presence of the Chinese ships, Duterte’s spokesman, Ernesto Abella, told a news conference: “Enough to announce it.”
He said that China and the Philippines were discussing the issue, but gave no details.
“There are talks at this stage,” Abella said.
He refused to comment if the Philippine policy was to prevent any country from constructing at or transforming Scarborough, a coral reef, into an island.
If the Chinese government confirms the photographs, the Philippines will lodge an official protest, Philippine Secretary of Defense Delfin Lorenzana said.
Duterte has taken a more reconciliatory track to rebuild relations with China and has said he would not raise the long-simmering territorial disputes in an adversarial manner that might upset Beijing.
Relations were severely strained under Duterte’s predecessor because of the conflict.
However, Duterte expressed alarm after a Philippine surveillance plane recently spotted four Chinese coast guard ships and four suspected barges, including one equipped with what appeared to be a crane. The government released the photographs with a diagram showing the vessels’ exact locations at the shoal, which the Chinese coast guard seized after a tense standoff with Philippine vessels in 2012.
Hours after the Philippines released the pictures, ASEAN leaders mets with Li and his aides.
The South China Sea dispute was tackled at the closed-door meeting with some of the leaders, including Duterte, who reiterated calls for the conflicts to be resolved peacefully and in accordance with international law, Philippine Communications Operations Office Secretary Martin Andanar said.
He quoted Li as saying that there was now a “positive direction” in Beijing’s relations with ASEAN and that the disputes should not affect overall relations.
http://www.taipeitimes.co(...)016/09/08/2003654709
I am a black hole shitting into the void
Ja, China is al tijden bezig met het opspuiten van eilandjes overal in de Zuid-Chinese zee. Duterte heeft gezegd het is praten of oorlog waarbij het bloedvergieten onvergetelijk groot zal zijn. Hij verkiest het eerste. Tal van Zuid-Oost Aziatische landen hebben claims op delen van die zee. Alleen China claimt alles. We zullen zien hoe het zich gaat ontwikkelen. Het is een clusterfuck. Anders moeten ze Cambodja uit de Asean gaan gooien en een Asean-NAVO-verband gaan oprichten als rede/afspraken met China niet mogelijk is. Cambodja gebruikte laatst haar veto om een statement richting China te blokkeren. De status-quo is beter dan oorlog. Asean is vooral een club van ontwikkelingslanden waarvan wordt verwacht dat die in de verre toekomst zich goed zullen hebben ontwikkeld. De groeiratio's per jaar zijn stevig bij landen als Vietnam en de Filipijnen maar hebben nog een lange weg te gaan. Het enige land van faam in die club is Japan. Als ze samen een militaire vuist maken dan ziet het nog steeds aardig uit. Zelfs in de ogen van China.quote:
Ondertussen gaat China gewoon haar eigen gang in de Filipijnse wateren:
[..]
Reportage over gevolgen conflict Zuid-Chinese Zee voor de wereld
[ Bericht 4% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 19:40:09 ]
Klopt allemaal, maar het gaat mij meer om het Volkskrant artikel waarin ze aangeven dat er trends zijn dat de Filipijnen meer naar China neigen. China lijkt die liefde dan nog niet echt te beantwoorden door iets minder assertief te zijn.
Filipijnen kan dus VS beter niet te hard tegen de haren instrijken, want dan worden ze automatisch meer afhankelijk van China en dat zal China dubbel zo hard uitbuiten.
Filipijnen kan dus VS beter niet te hard tegen de haren instrijken, want dan worden ze automatisch meer afhankelijk van China en dat zal China dubbel zo hard uitbuiten.
I am a black hole shitting into the void
Ja, de Filipijnen moet kiezen wie ze pijpen gezien de toestand. Daarom moet Asean samen een verband aangaan. Een soort EU van Zuid-Oost Aziatische landen. Het beste voor de lange termijn. Zeker omdat ze samen hard groeien.quote:
naar China neigen. China lijkt die liefde dan nog niet echt te beantwoorden door iets minder assertief te zijn.
Filipijnen kan dus VS beter niet te hard tegen de haren instrijken, want dan worden ze automatisch meer afhankelijk van China en dat zal China dubbel zo hard uitbuiten.
Japan levert nieuwe vaartuigen voor marine Vietnam en Filipijnen
Japan wil zowel Vietnam als de Filipijnen nieuwe patrouillevaartuigen leveren. Japan helpt de bondgenoten zo de Chinese expansiedrift in de Zuid-Chinese Zee het hoofd te bieden. Japan is zelf met China in een soortgelijke strijd verwikkeld over een stel onbewoonde maar strategisch gelegen eilandjes in de Oost-Chinese Zee.
Japan sleet eerder al zes tweedehands patrouilleschepen aan Vietnam, maar wil de regering in Hanoi nu ook nieuwe exemplaren verkopen. Hanoi mag ze aanschaffen op afbetaling. Dinsdag beloofde Tokio de Filipijnse regering al twee grote patrouillevaartuigen en vijf tweedehands patrouillevliegtuigen.
China maakt aanspraak op zo ongeveer de hele Zuid-Chinese Zee, die veel bodemschatten bevat en belangrijk is voor het scheepvaartverkeer. Vietnam en de Filipijnen verzetten zich tegen de claims van hun grote buur.
Bron
Arme Japan. Het enige eerstewereldland dat een verbond moet sluiten met ontwikkelingslanden tegen China. Japan is vooral sterk op water. Beter materiaal dan China. Als het gaat om het voeren van zeeslagen dan kunnen ze China heel lang bezig houden. Op grond wel in het nadeel. De Vietnamezen en Filipijnen zijn vooral goed in jungles waar ze guerilla kunnen uitvoeren.
Japan wil zowel Vietnam als de Filipijnen nieuwe patrouillevaartuigen leveren. Japan helpt de bondgenoten zo de Chinese expansiedrift in de Zuid-Chinese Zee het hoofd te bieden. Japan is zelf met China in een soortgelijke strijd verwikkeld over een stel onbewoonde maar strategisch gelegen eilandjes in de Oost-Chinese Zee.
Japan sleet eerder al zes tweedehands patrouilleschepen aan Vietnam, maar wil de regering in Hanoi nu ook nieuwe exemplaren verkopen. Hanoi mag ze aanschaffen op afbetaling. Dinsdag beloofde Tokio de Filipijnse regering al twee grote patrouillevaartuigen en vijf tweedehands patrouillevliegtuigen.
China maakt aanspraak op zo ongeveer de hele Zuid-Chinese Zee, die veel bodemschatten bevat en belangrijk is voor het scheepvaartverkeer. Vietnam en de Filipijnen verzetten zich tegen de claims van hun grote buur.
Bron
Arme Japan. Het enige eerstewereldland dat een verbond moet sluiten met ontwikkelingslanden tegen China. Japan is vooral sterk op water. Beter materiaal dan China. Als het gaat om het voeren van zeeslagen dan kunnen ze China heel lang bezig houden. Op grond wel in het nadeel. De Vietnamezen en Filipijnen zijn vooral goed in jungles waar ze guerilla kunnen uitvoeren.
Japanese Government Urges Another Increase in Military Spending
Tanks from Japan’s Ground Self-Defense Force during a drill last week in the foothills of Mount Fuji.
TOKYO — The government of Prime Minister Shinzo Abe is requesting another increase in spending on Japan’s armed forces, with a plan to expand missile defenses that would test the nation’s commitment to pacifism and escalate a regional arms race with China and North Korea.
With rising threats from North Korea’s nuclear and ballistic missile program and repeated incursions by Chinese ships into waters surrounding a string of islands claimed by Japan, the request would let the Defense Ministry develop new antiballistic missiles and place troops on southern islands closer to the chain in dispute with China.
If approved, the budget proposal for 5.17 trillion yen, or $50.2 billion, formally submitted on Wednesday, would be the nation’s fifth-straight annual increase in military spending. It is a 2.3 percent rise over last year.
The request includes proposals to develop and potentially purchase new antiballistic missiles that can be launched from ships or land, and to upgrade and extend the range of the country’s current land-based missile defense systems, a significant expansion of Japan’s missile defense capabilities.
The budget also details plans to buy an additional submarine and new fighter aircraft, and to put close to 1,300 soldiers from the Self-Defense Force, Japan’s military, on the southern islands of Kagoshima and Okinawa. These locations are closer to the Senkaku, the chain of islands where both China and Japan claim territorial rights.
Despite Japan’s longstanding postwar pacifism, initially imposed by a Constitution that was largely written by American occupiers, the country has long argued that the Constitution does not prevent it from maintaining defensive equipment and troops.
But the definition of what is needed to defend the country has evolved as Japan confronts new dangers. Throughout the 1990s and early 2000s, government assessments of security in the region led to a decrease in defense budgets every year.
Continue reading the main story
Yet five years ago, the government began increasing its budget again as new provocations emerged from China and North Korea.
The budget deliberations come as Mr. Abe’s government is reconsidering the country’s pacifist stance. Mr. Abe has long expressed his interest in revising the clause in the Constitution that says the country must “forever renounce war,” and he helped push through new security laws last year that permit Japan’s troops to participate in overseas combat missions.
Vessels from Japan’s Maritime Self-Defense Force during a fleet review off Sagami Bay, south of Tokyo, in 2015.
A majority of the Japanese public generally opposes amending the pacifist Constitution; protesters mounted large demonstrations against the security bills last year. Yet some Japanese consider the gradual buildup of military firepower necessary for their protection.
North Korea continues to develop its nuclear capabilities and test-fire ballistic missiles that land ever closer to Japan. Just last week, North Korea launched a missile from a submarine off its east coast that flew 310 miles toward Japan, much farther than in previous attempts. By extending the range of some antiballistic missile systems, the Japanese would be better equipped to shoot down missiles launched by Pyongyang.
Japan’s current land-based missile defense systems have a medium range for intercepting incoming ballistic missiles. By expanding that range, the new systems should be able to shoot down missiles before they get so close.
As for the Chinese, their vessels have repeatedly sailed into disputed waters surrounding a group of uninhabited Japanese-controlled islands in the East China Sea, known as the Senkaku to Japan and the Diaoyu to China. In June, China sent a warship within 24 nautical miles of the islands; Mr. Abe responded by putting the Japanese Navy and coast guard on alert.
Japan’s defense budget proposal includes funds to help proceed with development, in conjunction with the United States, of advanced antiballistic missiles that can be launched from ships and that have much longer ranges than previous incarnations.
Experts said these missiles could be used not only to shoot down North Korean missiles, but also to deter China from invading the disputed islands. Placing more troops on the southern islands of Japan is also intended to deter China from moving closer to the Senkaku.
“We’re in the middle of what is commonly called the security dilemma,” said Richard Samuels, a Japan specialist and the director of the Center for International Studies at the Massachusetts Institute of Technology.
“When one nation does something which it believes to be defensive and in its own interests, its competitor will see it as threatening and see it as offensive, and then you get this arms race and security dilemma,” he said. “That’s very much in play here.” The Defense Ministry’s budget request must be reviewed by the Finance Ministry and approved by Parliament before any purchases can be made.
Analysts said nothing in the new budget request suggested that Japan would cross the line from a primarily defensive stance to a more offensive one.
“If they started to procure long-range bombers or intercontinental ballistic missiles, those would be the things where I would say, ‘Now we are seeing something radically different,’” said Jeffrey Hornung, a research fellow for security and foreign policy at Sasakawa USA, a think tank in Washington.
The new equipment proposals also seem carefully calibrated to address current threats. The plan to extend the range of existing PAC-3 missile defense systems from the current limit of about 19 miles, for example, would help Japan protect against North Korean missiles but avoid the appearance of instigating new confrontations, analysts said.
“I think these ranges are very carefully selected,” said Bonnie S. Glaser, senior Asia adviser at the Center for Strategic and International Studies in Washington. She noted that Japan would, for instance, be aware of China’s objection to any hint that Japan might get involved in disputes over Taiwan. The distances of the missiles proposed, she said, would not extend to Taiwan.
Amid controversy over Japan’s continued hosting of American bases and troops on the island of Okinawa, the current budget proposal also includes a request for a slight increase in spending on American operations to 178.7 billion yen. All told, the budget request remains less than 1 percent of Japan’s gross domestic product, a self-imposed constraint that few Japanese administrations have breached.
Some analysts noted that with China rapidly increasing its military budget, Japan’s current military spending might not be sufficient. “In the long run, if the military balance in East Asia shifts in favor of China significantly, we might have to do much more than what we are doing right now,” said Narushige Michishita, director of the Security and International Studies Program at the National Graduate Institute for Policy Studies in Tokyo. Tooru Miyamoto, a Communist Party member of the House of Representatives, said he did not approve of the increased expenditures at a time when the economy continues to stagnate. “I want such money to be spent on day care centers,” he said.
At an annual review staged by the Ground Self-Defense Force in the foothills of Mount Fuji last weekend, 25,000 spectators gathered to watch a parade of tanks, helicopters and other armored vehicles, with soldiers detonating artillery against artificial targets. In one segment described as a demonstration of how troops would respond to an attack on unspecified islands, soldiers dropped from Chinook helicopters and tanks rolled across a muddy field.
Naoko Matsumaru, 42, who works in a flour mill, attended the drills with her young daughter and son. She said that she had been concerned about threats from North Korea and China, but that “after seeing today’s show, I feel maybe we are actually O.K.”
Those who value Japan’s pacifism said they were concerned about the expanded military role.“In these times, I am a little bit worried,” said Toru Matsuzaki, 71, a woodworker. He referred to a generation of “heiwa boke,” people who innocently take peace for granted. “Realistically, it may be necessary to increase the budget,” he said, “but I don’t like it.”
New York Times
Er gaan geluiden om het Japanse defensiebudget te verhogen naar 50 miljard dollar per jaar. Na de vernietigende Tweede Wereldoorlog heeft Japan onder druk van de VS in haar Grondwet opgenomen dat ze geen kernwapens zullen ontwikkelen, maar nu Noord-Korea (aartsvijand van Japan) bezig is met nucleaire tests kan Japan toch ook niet gaan afwachten? Als men besluit tot het maken van massavernietigingswapens hebben ze die vrij snel in handen omdat de kennis al klaarligt. Alleen de productie hoeft te worden opgestart. Een jarenlange onderzoeksprogramma is niet nodig. Japan is net als Duitsland een stille kernmacht. Hebben geen eigen kernwapens maar kunnen die zeer snel hebben als ze daartoe besluiten.
[ Bericht 0% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 20:42:32 ]
Tanks from Japan’s Ground Self-Defense Force during a drill last week in the foothills of Mount Fuji.
Tanks from Japan’s Ground Self-Defense Force during a drill last week in the foothills of Mount Fuji.TOKYO — The government of Prime Minister Shinzo Abe is requesting another increase in spending on Japan’s armed forces, with a plan to expand missile defenses that would test the nation’s commitment to pacifism and escalate a regional arms race with China and North Korea.
With rising threats from North Korea’s nuclear and ballistic missile program and repeated incursions by Chinese ships into waters surrounding a string of islands claimed by Japan, the request would let the Defense Ministry develop new antiballistic missiles and place troops on southern islands closer to the chain in dispute with China.
If approved, the budget proposal for 5.17 trillion yen, or $50.2 billion, formally submitted on Wednesday, would be the nation’s fifth-straight annual increase in military spending. It is a 2.3 percent rise over last year.
The request includes proposals to develop and potentially purchase new antiballistic missiles that can be launched from ships or land, and to upgrade and extend the range of the country’s current land-based missile defense systems, a significant expansion of Japan’s missile defense capabilities.
The budget also details plans to buy an additional submarine and new fighter aircraft, and to put close to 1,300 soldiers from the Self-Defense Force, Japan’s military, on the southern islands of Kagoshima and Okinawa. These locations are closer to the Senkaku, the chain of islands where both China and Japan claim territorial rights.
Despite Japan’s longstanding postwar pacifism, initially imposed by a Constitution that was largely written by American occupiers, the country has long argued that the Constitution does not prevent it from maintaining defensive equipment and troops.
But the definition of what is needed to defend the country has evolved as Japan confronts new dangers. Throughout the 1990s and early 2000s, government assessments of security in the region led to a decrease in defense budgets every year.
Continue reading the main story
Yet five years ago, the government began increasing its budget again as new provocations emerged from China and North Korea.
The budget deliberations come as Mr. Abe’s government is reconsidering the country’s pacifist stance. Mr. Abe has long expressed his interest in revising the clause in the Constitution that says the country must “forever renounce war,” and he helped push through new security laws last year that permit Japan’s troops to participate in overseas combat missions.
Vessels from Japan’s Maritime Self-Defense Force during a fleet review off Sagami Bay, south of Tokyo, in 2015.
A majority of the Japanese public generally opposes amending the pacifist Constitution; protesters mounted large demonstrations against the security bills last year. Yet some Japanese consider the gradual buildup of military firepower necessary for their protection.
North Korea continues to develop its nuclear capabilities and test-fire ballistic missiles that land ever closer to Japan. Just last week, North Korea launched a missile from a submarine off its east coast that flew 310 miles toward Japan, much farther than in previous attempts. By extending the range of some antiballistic missile systems, the Japanese would be better equipped to shoot down missiles launched by Pyongyang.
Japan’s current land-based missile defense systems have a medium range for intercepting incoming ballistic missiles. By expanding that range, the new systems should be able to shoot down missiles before they get so close.
As for the Chinese, their vessels have repeatedly sailed into disputed waters surrounding a group of uninhabited Japanese-controlled islands in the East China Sea, known as the Senkaku to Japan and the Diaoyu to China. In June, China sent a warship within 24 nautical miles of the islands; Mr. Abe responded by putting the Japanese Navy and coast guard on alert.
Japan’s defense budget proposal includes funds to help proceed with development, in conjunction with the United States, of advanced antiballistic missiles that can be launched from ships and that have much longer ranges than previous incarnations.
Experts said these missiles could be used not only to shoot down North Korean missiles, but also to deter China from invading the disputed islands. Placing more troops on the southern islands of Japan is also intended to deter China from moving closer to the Senkaku.
“We’re in the middle of what is commonly called the security dilemma,” said Richard Samuels, a Japan specialist and the director of the Center for International Studies at the Massachusetts Institute of Technology.
“When one nation does something which it believes to be defensive and in its own interests, its competitor will see it as threatening and see it as offensive, and then you get this arms race and security dilemma,” he said. “That’s very much in play here.” The Defense Ministry’s budget request must be reviewed by the Finance Ministry and approved by Parliament before any purchases can be made.
Analysts said nothing in the new budget request suggested that Japan would cross the line from a primarily defensive stance to a more offensive one.
“If they started to procure long-range bombers or intercontinental ballistic missiles, those would be the things where I would say, ‘Now we are seeing something radically different,’” said Jeffrey Hornung, a research fellow for security and foreign policy at Sasakawa USA, a think tank in Washington.
The new equipment proposals also seem carefully calibrated to address current threats. The plan to extend the range of existing PAC-3 missile defense systems from the current limit of about 19 miles, for example, would help Japan protect against North Korean missiles but avoid the appearance of instigating new confrontations, analysts said.
“I think these ranges are very carefully selected,” said Bonnie S. Glaser, senior Asia adviser at the Center for Strategic and International Studies in Washington. She noted that Japan would, for instance, be aware of China’s objection to any hint that Japan might get involved in disputes over Taiwan. The distances of the missiles proposed, she said, would not extend to Taiwan.
Amid controversy over Japan’s continued hosting of American bases and troops on the island of Okinawa, the current budget proposal also includes a request for a slight increase in spending on American operations to 178.7 billion yen. All told, the budget request remains less than 1 percent of Japan’s gross domestic product, a self-imposed constraint that few Japanese administrations have breached.
Some analysts noted that with China rapidly increasing its military budget, Japan’s current military spending might not be sufficient. “In the long run, if the military balance in East Asia shifts in favor of China significantly, we might have to do much more than what we are doing right now,” said Narushige Michishita, director of the Security and International Studies Program at the National Graduate Institute for Policy Studies in Tokyo. Tooru Miyamoto, a Communist Party member of the House of Representatives, said he did not approve of the increased expenditures at a time when the economy continues to stagnate. “I want such money to be spent on day care centers,” he said.
At an annual review staged by the Ground Self-Defense Force in the foothills of Mount Fuji last weekend, 25,000 spectators gathered to watch a parade of tanks, helicopters and other armored vehicles, with soldiers detonating artillery against artificial targets. In one segment described as a demonstration of how troops would respond to an attack on unspecified islands, soldiers dropped from Chinook helicopters and tanks rolled across a muddy field.
Naoko Matsumaru, 42, who works in a flour mill, attended the drills with her young daughter and son. She said that she had been concerned about threats from North Korea and China, but that “after seeing today’s show, I feel maybe we are actually O.K.”
Those who value Japan’s pacifism said they were concerned about the expanded military role.“In these times, I am a little bit worried,” said Toru Matsuzaki, 71, a woodworker. He referred to a generation of “heiwa boke,” people who innocently take peace for granted. “Realistically, it may be necessary to increase the budget,” he said, “but I don’t like it.”
New York Times
Er gaan geluiden om het Japanse defensiebudget te verhogen naar 50 miljard dollar per jaar. Na de vernietigende Tweede Wereldoorlog heeft Japan onder druk van de VS in haar Grondwet opgenomen dat ze geen kernwapens zullen ontwikkelen, maar nu Noord-Korea (aartsvijand van Japan) bezig is met nucleaire tests kan Japan toch ook niet gaan afwachten? Als men besluit tot het maken van massavernietigingswapens hebben ze die vrij snel in handen omdat de kennis al klaarligt. Alleen de productie hoeft te worden opgestart. Een jarenlange onderzoeksprogramma is niet nodig. Japan is net als Duitsland een stille kernmacht. Hebben geen eigen kernwapens maar kunnen die zeer snel hebben als ze daartoe besluiten.
[ Bericht 0% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 20:42:32 ]
Hier een post op FB van een half duitse half filipijnse vriendin van mij die in Davao City woonde. Grappig dat iedereen die de situatie daadwerkelijk heeft meegemaakt een ander beeld heeft dan de moralisten 10.000 km verderop.
quote:Since the beginning of the election of the President of the Philippines, I have never posted any opinion of mine about the political issues in the Philippines. I never wanted to be heard. Besides, who'd care? There are more than enough self named campaign analysts and politics specialist in my newsfeed.
But the article below really touched me and I would like to share my 2 cents with you.
I lived and studied in Davao City for about 5 years, when President Duterte was the mayor back then. I knew his sons and daughter and I witnessed the city's safety and peace myself.
There were so many situations where something bad could have happened to me. But nothing happened. People there help each other. People there are nice. Not all of course, assholes are a species, breeding in every corner of the world. But in Davao City, all in all, there was peace, compared to any other city in the Philippines.
It was during my trip through South- and Central America, when I realised how much Davao City had left its mark on my view of the world. Unconsciously I kept comparing anything there with the standards of Davao. Especially in Venezuela, where I walked through Caracas or Cariaco, basically anywhere in Venezuela, I constantly felt unsafe. Like something bad was going to happen to me any time. There was a sad and aggressive tension in the air that you could feel. What shocked me most: The dramatic scarcity of food and water! And I kept saying: "Wow. And I thought the Philippines was poor and dangerous."
I have seen the americanization in Panama and Costa Rica. I was shocked by the American influence in architecture, infrastructure, culture, currency...Everything! One time we paid 5 U$ Dollar for a PINEAPPLE! 🍍and that in a country where you can drive through miles and miles of pineapple plantations. I could go on and on...but what I wanted to say is that:
These things can happen to the Philippines. Like Venezuela is rich of oil, the Philippines is rich of so many goods. But Venezuela has the wrong leader.
Like Panama allows foreign investors to come to its land like a swarm of parasites, allowing to raise the cost of living and destroy any culture,
The Philippines could end that way if it won't be stopped.
And here's the good news: none of this will happen to the Philippines because of its new leader who will not become another puppet, played by foreign countries.
He just doesn't give a sh*t about any of the ethnocentric western leaders.
And now see yourself: President Duterte has been chosen to be the new ASEAN chair.
Because Asia knows what's good for Asia because they are Asians.
Eat your heart out, biased international media!
And like President Duterte said: Who are you to criticize? Get you own sh*t together.
Peace.
Verfrissend om te lezen. Dank voor het delen!!! Venezuela is inderdaad de poepgat van de wereld. Wat slecht leiderschap met een land kan doen. Hebben nooit geïnvesteerd in andere industrieën toen de oliegelden nog binnenstroomden. Ondanks protesten van de bevolking zit socialist en faalhaas Maduro nog steeds.quote:Op vrijdag 9 september 2016 20:14 schreef Richestorags het volgende:
Hier een post op FB van een half duitse half filipijnse vriendin van mij die in Davao City woonde. Grappig dat iedereen die de situatie daadwerkelijk heeft meegemaakt een ander beeld heeft dan de moralisten 10.000 km verderop.
[..]
Duterte is momenteel in Indonesië voor gesprekken met de Indonesische president Widodo. Beide landen tekenen een maritieme verdrag. Maleisië moet betrokken worden bij die afspraken. Gericht tegen Abu Sayyaf terroristen. Zodat de landen elkaars wateren mogen betreden in de jacht naar die terroristen. Duterte heeft tegen de Indonesische president gezegd blaas ze op die piraten, en als gegijzelden zijn arresteer ze eerst, maar executeer daarna meteen de piraten en voer ze aan de haaien, dat maakt ze vet en dat is goed voor de smaak/flavour van het Japanse gerecht Sashimi.
Duterte, Widodo sign treaty on maritime security
De Filipijnse president Duterte schudt de handen van de Indonesische president Widodo
President Rodrigo Duterte and Indonesian counterpart Joko Widodo on Friday signed an agreement which would allow the Indonesian coast guard to chase and arrest pirates in the high seas that go into the country’s sea territories.
The President said the agreement, which would include Malaysia, would be in place until “there is a competent Philippine authority who will take over in the chase … and they can radio or call our forces nearby to take over because we are entering your jurisdiction.”
During his brief discussions with Widodo at the Asean summit in Laos, Duterte said he told the Indonesian president to “blow up” the pirates. “I said, ‘blow them up,’” he said.
“If there’s a hostage, usually it is … the sailors, then I will just have to … maybe, crowd them in and arrest them, and execute them. In the Philippines it’s not allowed to, that’s why I said that ‘maybe there are sharks around and just feed them to the sharks.’ It would make them fat. Good for sashimi also,” said the President.
Bron
[ Bericht 5% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 22:38:47 ]
Duterte, Widodo sign treaty on maritime security
De Filipijnse president Duterte schudt de handen van de Indonesische president Widodo
President Rodrigo Duterte and Indonesian counterpart Joko Widodo on Friday signed an agreement which would allow the Indonesian coast guard to chase and arrest pirates in the high seas that go into the country’s sea territories.
The President said the agreement, which would include Malaysia, would be in place until “there is a competent Philippine authority who will take over in the chase … and they can radio or call our forces nearby to take over because we are entering your jurisdiction.”
During his brief discussions with Widodo at the Asean summit in Laos, Duterte said he told the Indonesian president to “blow up” the pirates. “I said, ‘blow them up,’” he said.
“If there’s a hostage, usually it is … the sailors, then I will just have to … maybe, crowd them in and arrest them, and execute them. In the Philippines it’s not allowed to, that’s why I said that ‘maybe there are sharks around and just feed them to the sharks.’ It would make them fat. Good for sashimi also,” said the President.
Bron
[ Bericht 5% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 22:38:47 ]
Obama is geen echte hoerenzoon, maar Ban is wel een imbeciel (volgens Filipijnse president)
De Filipijnse president Rodrigo Duterte heeft vandaag in een poging om olie op de golven te gooien, olie op het vuur gegooid. In één adem ontkende hij dat hij met de uitdrukking "hoerenzoon" de Amerikaanse president Barack Obama wou beledigen en bestempelde hij secretaris-generaal Ban Ki-moon van de Verenigde Naties als een "imbeciel".
Door Obama als hoerenzoon te betitelen, liep Duterte een ontmoeting met de VS-president mis, al was er de dag nadien alsnog een korte ontmoeting tussen beiden.
De Filipijnse uitdrukking 'putangina' is, aldus de 71-jarige president, niet letterlijk als de belediging "zoon van een prostituee" te bestempelen, maar als een "door iedereen gebruikte gewone uitdrukking". Bovendien had hij het naar eigen zeggen niet over Obama, maar over het State Department, dat zich "bezorgd" had geuit over de mensenrechtentoestand op de Filipijnen sinds Duterte er zijn "war on drugs" lanceerde. "Departement van een hoer", dus.
Ook de Verenigde Naties zijn "bezorgd" over het geweld waarmee de oorlog tegen de drugs gepaard gaat. En dus voegde Duterte de Zuid-Koreaan Ban indirect toe aan het lijstje van VN-imbecielen.
Tijdens zijn verkiezingscampagne - Duterte werd eind juni verkozen - moest ook paus Franciscus er aan geloven: ook de Heilige Stoel werd voorzien van het epitheton dat op de Filipijnen zo gebruikelijk is in de omgangstaal. Franciscus kreeg het verwijt naar de oren omdat hij bij zijn bezoek aan de overwegend katholieke Filipijnen voor verkeersopstoppingen had gezorgd.
Bron
De Filipijnse president Rodrigo Duterte heeft vandaag in een poging om olie op de golven te gooien, olie op het vuur gegooid. In één adem ontkende hij dat hij met de uitdrukking "hoerenzoon" de Amerikaanse president Barack Obama wou beledigen en bestempelde hij secretaris-generaal Ban Ki-moon van de Verenigde Naties als een "imbeciel".
Door Obama als hoerenzoon te betitelen, liep Duterte een ontmoeting met de VS-president mis, al was er de dag nadien alsnog een korte ontmoeting tussen beiden.
De Filipijnse uitdrukking 'putangina' is, aldus de 71-jarige president, niet letterlijk als de belediging "zoon van een prostituee" te bestempelen, maar als een "door iedereen gebruikte gewone uitdrukking". Bovendien had hij het naar eigen zeggen niet over Obama, maar over het State Department, dat zich "bezorgd" had geuit over de mensenrechtentoestand op de Filipijnen sinds Duterte er zijn "war on drugs" lanceerde. "Departement van een hoer", dus.
Ook de Verenigde Naties zijn "bezorgd" over het geweld waarmee de oorlog tegen de drugs gepaard gaat. En dus voegde Duterte de Zuid-Koreaan Ban indirect toe aan het lijstje van VN-imbecielen.
Tijdens zijn verkiezingscampagne - Duterte werd eind juni verkozen - moest ook paus Franciscus er aan geloven: ook de Heilige Stoel werd voorzien van het epitheton dat op de Filipijnen zo gebruikelijk is in de omgangstaal. Franciscus kreeg het verwijt naar de oren omdat hij bij zijn bezoek aan de overwegend katholieke Filipijnen voor verkeersopstoppingen had gezorgd.
Bron
Why is Duterte so popular in the Philippines?
By now, the world is well-acquainted with the Philippine president as an unconventional foul-mouthed leader. But what the world may not understand is his high popularity among the Filipino people. Ana P. Santos reports.
On August 31, 128 overseas Filipino workers were repatriated from Saudi Arabia. When plummeting oil prices sent Saudi Arabia spiraling into an economic crisis, the company they worked for declared bankruptcy and the workers were left with no job, no pay and no means to return home.
Labor groups estimate that there are about 12,000 Filipino workers affected by the Saudi Arabia economic crisis. About 60 percent availed themselves of the repatriation program. At the airport in Manila, they were met by President Rodrigo Duterte who welcomed the workers back to the country and promised to help them. He also said that when he learned about their situation, he was ready to go Saudi Arabia himself and bring them back home.
'Refreshing authenticity'
"I think voters saw his authenticity and were refreshed by it," said Pia Ranada Robles who, as one of the journalists embedded with Duterte during his campaign, had a front row seat to Duterte's interactions with voters.
"Duterte spoke in a very familiar way, with his cursing, his funny stories, his jokes, even his flirting with women. These all came across as very authentic, very human, not manufactured," said Robles regarding Duterte's appeal that won him the presidency with more than 16 million votes. His closest opponent, Manuel Roxas, the standard bearer of the past administration's Liberal Party, scored only 9.9 million votes.
Duterte's branding as an iron-fisted leader with a soft-heart who promises to bring change resonates with both the rich and the poor. "The more affluent were attracted by his promise of imposing discipline to chaotic urban life - primarily the concern of the middle to upper class. The poor were attracted by his empathy, his promise to take care of them, to fight for them," Robles explained.
The promise to fight for them
More than 26 percent of the Filipino population is classified as poor. Despite the Southeast Asian nation's impressive economic performance over the past few years, an estimated 4,000 Filipinos continue to leave the country every day to work abroad, hoping for a better life. The mixture of hope, dreams and desperation that characterize the life of an average Filipino is probably best encapsulated in the overseas Filipino worker, more commonly known as an OFW.
There are about 10 million Filipinos around the globe who are guest workers - with the largest group being in the Middle East. OFWs are often employed in low-paying service jobs and under harsh working conditions. Stories of maltreatment and abuse are as common as stories of isolation and pain at being separated from their families for years at a time. Still, they leave because they say that the $400 they make as a domestic helper in Saudi Arabia is still better than what they can earn in the Philippines.
OFWs are glorified as modern day heroes, extoled for their sacrifice and thanked for their contribution of about $25 billion a year in remittances or about 8 percent of the country's gross domestic product (GDP). Overseas workers are a major economic pillar for the Philippines but for years, OFWs have felt neglected by the government in times of need.
Labor group Migrante International, who alerted the government about the state of overseas workers as early as 2014, was appreciative of the Duterte administration's quick action.
"The past government took on a 'wait-and-see' attitude when we told them the workers' crisis. The Duterte administration took an immediate approach by organizing an inter-agency meeting, sending a high-level mission to Saudi and declaring the issue a humanitarian crisis," said Garry Martinez, chairperson of Migrante International.
Martinez said that the quick resolution leaves them hopeful that Duterte will make good on his promise to end contractualization, the practice of hiring employees and then terminating them after 5 months to avoid paying benefits that come with permanent employment - and thus address the root of why Filipinos continue to leave the country. "It is not just a drug-free, corruption-free Philippines that we want. We also want to address the causes of poverty," said Martinez.
Adrian Ariate, 39, was an OFW in Saudi Arabia for about a year when he and 20 others were laid off by his company. Ariate returned to the Philippines last July 19; he was not among those who were met at the airport by the president but he believes that this government will fight for him and uphold his rights. "I believe this president when he says he will do whatever he can to help us OFWs," Ariate told DW in a phone interview.
The good and the bad
Ariate's statement pretty much sums up what polls and surveys show: Duterte won the votes of Filipinos but he has also gained what is hardest for any politician to come by - their trust. According to a recent nationwide survey by Pulse Asia, 91 percent of Filipinos trust Duterte. Shortly before he left for the ASEAN Summit in Laos and made that now infamous comment about cursing President Barack Obama if questioned about the extrajudicial killings, a bomb exploded in Duterte's hometown of Davao killing 14 and injuring 67 others.
Within the next couple of hours, pictures of Duterte at the scene of the explosion, visiting the families of the dead and even saying goodbye by planting a kiss on one of the fatalities made the rounds on social media. Patti Malay, an advertising executive, was one of those touched by the photos. Still, she remains ambivalent about him. "I don't think anyone can doubt his heart for the people. But for everything else, he doesn't inspire confidence." Filipinos want and need reform and 16 million of them hinged their hopes on Duterte's promise to bring it.
But many of Duterte's promises are executed with the same impulsiveness as his off-the-cuff remarks with the elements of strategy and critical assessment missing from the equation. The two months he has been in office has been filled with controversy with the extrajudicial killings linked to the crackdown on drugs taking center stage. It has drawn outrage from the international community but the administration proudly lays claim to it as an achievement, a concrete step towards achieving a drug-free Philippines. In an interview, DW asked chief of police Ronald dela Rosa a basic question: "When will the killings end?" "When we have a drug-free Philippines," dela Rosa responded. "When we have rehabilitated all the addicts."
Bron
Dela Rosa is de hoogste politiebaas in de Filipijnen die in direct contact staat met Duterte. Op een vraag wanneer de buiten-justitiële moorden zullen eindigen: wanneer we een drugsvrij Filipijnen hebben en alle verslaafden zijn gerehabiliteerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 22:29:42 ]
By now, the world is well-acquainted with the Philippine president as an unconventional foul-mouthed leader. But what the world may not understand is his high popularity among the Filipino people. Ana P. Santos reports.
On August 31, 128 overseas Filipino workers were repatriated from Saudi Arabia. When plummeting oil prices sent Saudi Arabia spiraling into an economic crisis, the company they worked for declared bankruptcy and the workers were left with no job, no pay and no means to return home.
Labor groups estimate that there are about 12,000 Filipino workers affected by the Saudi Arabia economic crisis. About 60 percent availed themselves of the repatriation program. At the airport in Manila, they were met by President Rodrigo Duterte who welcomed the workers back to the country and promised to help them. He also said that when he learned about their situation, he was ready to go Saudi Arabia himself and bring them back home.
'Refreshing authenticity'
"I think voters saw his authenticity and were refreshed by it," said Pia Ranada Robles who, as one of the journalists embedded with Duterte during his campaign, had a front row seat to Duterte's interactions with voters.
"Duterte spoke in a very familiar way, with his cursing, his funny stories, his jokes, even his flirting with women. These all came across as very authentic, very human, not manufactured," said Robles regarding Duterte's appeal that won him the presidency with more than 16 million votes. His closest opponent, Manuel Roxas, the standard bearer of the past administration's Liberal Party, scored only 9.9 million votes.
Duterte's branding as an iron-fisted leader with a soft-heart who promises to bring change resonates with both the rich and the poor. "The more affluent were attracted by his promise of imposing discipline to chaotic urban life - primarily the concern of the middle to upper class. The poor were attracted by his empathy, his promise to take care of them, to fight for them," Robles explained.
The promise to fight for them
More than 26 percent of the Filipino population is classified as poor. Despite the Southeast Asian nation's impressive economic performance over the past few years, an estimated 4,000 Filipinos continue to leave the country every day to work abroad, hoping for a better life. The mixture of hope, dreams and desperation that characterize the life of an average Filipino is probably best encapsulated in the overseas Filipino worker, more commonly known as an OFW.
There are about 10 million Filipinos around the globe who are guest workers - with the largest group being in the Middle East. OFWs are often employed in low-paying service jobs and under harsh working conditions. Stories of maltreatment and abuse are as common as stories of isolation and pain at being separated from their families for years at a time. Still, they leave because they say that the $400 they make as a domestic helper in Saudi Arabia is still better than what they can earn in the Philippines.
OFWs are glorified as modern day heroes, extoled for their sacrifice and thanked for their contribution of about $25 billion a year in remittances or about 8 percent of the country's gross domestic product (GDP). Overseas workers are a major economic pillar for the Philippines but for years, OFWs have felt neglected by the government in times of need.
Labor group Migrante International, who alerted the government about the state of overseas workers as early as 2014, was appreciative of the Duterte administration's quick action.
"The past government took on a 'wait-and-see' attitude when we told them the workers' crisis. The Duterte administration took an immediate approach by organizing an inter-agency meeting, sending a high-level mission to Saudi and declaring the issue a humanitarian crisis," said Garry Martinez, chairperson of Migrante International.
Martinez said that the quick resolution leaves them hopeful that Duterte will make good on his promise to end contractualization, the practice of hiring employees and then terminating them after 5 months to avoid paying benefits that come with permanent employment - and thus address the root of why Filipinos continue to leave the country. "It is not just a drug-free, corruption-free Philippines that we want. We also want to address the causes of poverty," said Martinez.
Adrian Ariate, 39, was an OFW in Saudi Arabia for about a year when he and 20 others were laid off by his company. Ariate returned to the Philippines last July 19; he was not among those who were met at the airport by the president but he believes that this government will fight for him and uphold his rights. "I believe this president when he says he will do whatever he can to help us OFWs," Ariate told DW in a phone interview.
The good and the bad
Ariate's statement pretty much sums up what polls and surveys show: Duterte won the votes of Filipinos but he has also gained what is hardest for any politician to come by - their trust. According to a recent nationwide survey by Pulse Asia, 91 percent of Filipinos trust Duterte. Shortly before he left for the ASEAN Summit in Laos and made that now infamous comment about cursing President Barack Obama if questioned about the extrajudicial killings, a bomb exploded in Duterte's hometown of Davao killing 14 and injuring 67 others.
Within the next couple of hours, pictures of Duterte at the scene of the explosion, visiting the families of the dead and even saying goodbye by planting a kiss on one of the fatalities made the rounds on social media. Patti Malay, an advertising executive, was one of those touched by the photos. Still, she remains ambivalent about him. "I don't think anyone can doubt his heart for the people. But for everything else, he doesn't inspire confidence." Filipinos want and need reform and 16 million of them hinged their hopes on Duterte's promise to bring it.
But many of Duterte's promises are executed with the same impulsiveness as his off-the-cuff remarks with the elements of strategy and critical assessment missing from the equation. The two months he has been in office has been filled with controversy with the extrajudicial killings linked to the crackdown on drugs taking center stage. It has drawn outrage from the international community but the administration proudly lays claim to it as an achievement, a concrete step towards achieving a drug-free Philippines. In an interview, DW asked chief of police Ronald dela Rosa a basic question: "When will the killings end?" "When we have a drug-free Philippines," dela Rosa responded. "When we have rehabilitated all the addicts."
Bron
Dela Rosa is de hoogste politiebaas in de Filipijnen die in direct contact staat met Duterte. Op een vraag wanneer de buiten-justitiële moorden zullen eindigen: wanneer we een drugsvrij Filipijnen hebben en alle verslaafden zijn gerehabiliteerd.
[ Bericht 0% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 22:29:42 ]
President Duterte spreekt de Filipijnse gemeenschap in Indonesië toe zo'n 1,5 uur lang. Wonen zo'n 10 miljoen Filipijnen in het buitenland waarvan 3 miljoen in de USA. Die sturen elk jaar 25 miljard dollar richting de Filipijnen. Dat is goed voor 6 a 7% van de Filipijnse economie. De meeste wonen in Californië. Los Angeles (18 miljoen inwoners) heeft een gemeenschap van 300.000 Filipino's. Vaak hoogopgeleid dus braindrain voor de Filipijnen. Vanaf 1:14:10 laat hij weten wat zijn mening is over de controverse rondom zijn persoon in de internationale gemeenschap!
[ Bericht 1% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 23:14:30 ]
[ Bericht 1% gewijzigd door George_Zina op 09-09-2016 23:14:30 ]
"Het rechtssysteem in de grote meerderheid van de landen van de wereld werkt niet"
Een van de boodschappen van president Duterte aan de drugscriminelen: 'I will kill all of you'.
President Duterte van de Filipijnen, heeft vorige week de staat van wetteloosheid uitgeroepen. Hollande en Erdogan voerden onlangs de noodtoestand in hun land in, iets vergelijkbaars: men geeft meer vrijheid aan politie en leger om de mensen aan te pakken die de wetten zelf niet respecteren en het gerechtelijk apparaat misbruiken om hun straf te ontlopen. In principe is dit een tijdelijke maatregel. Ook bij ons leeft dat debat. Het grootste gevaar van wetteloosheid is dat staatshoofden met dictatoriale neigingen dit gebruiken om hun politieke concurrenten en de media uit te schakelen.
Duterte heeft tijdens zijn verkiezingscampagne eerder dit jaar zelf gezegd dat hij misdadigers vermoord heeft en toch werd hij verkozen. Vandaag steunt 90 procent van de bevolking zijn wetteloze aanpak van misdadigers. Duterte zag dat het in de stad waar hij burgemeester was, nooit zou lukken om via de wettelijke weg de drugsmaffia uit te schakelen en deed het daar op een andere manier.
Het is te gemakkelijk om te zeggen dat dit niet mag, zoals Obama dat van plan was vanuit de rechtscultuur van de Verenigde Staten. De bevolking wil dat de problemen opgelost geraken en dat misdadigers bestraft worden. Die heeft geen boodschap aan uitleg waarom dat niet lukt. Door het rechtssysteem niet te volgen zijn er daar ongetwijfeld mensen onterecht omgebracht, maar veel minder dan er zouden zijn gedood door misdadigers als Duterte niet zou hebben ingegrepen. Het is dus te begrijpen dat leiders van landen waar het gerecht niet werkt, voor resultaat kiezen in plaats van te verzanden in iets dat niet werkt.
In de meeste ontwikkelingslanden werkt justitie niet, omdat er te veel corruptie is. Rechters worden omgekocht of bedreigd als ze niet meewerken. Tot voor kort was dat zelfs nog in Italië het geval, tot operatie “propere handen”. Daarbij lieten de leidende rechters hun leven in de strijd om het gerecht opnieuw te doen werken.
Op de website worldjusticeproject.org zie je dat er een enorm verschil is in betrouwbaar gerecht tussen de “Westerse” en de meeste andere landen. Je kan zelfs zeggen dat anno 2016 het rechtssysteem in de grote meerderheid van de landen van de wereld niet werkt. Als we het “werken van het gerecht” daar vergelijken met iets dat we beter kennen, zoals je verplaatsen tussen twee steden, dan is er nog geen 50 procent kans dat iemand die van Rome naar Parijs wil, ooit in Parijs geraakt.
Bekijken we dan ook nog eens de vervoersmiddelen voor die verplaatsing, dan moet je bij ons die rit afleggen met een paardenkoets. Er zijn amper een handvol landen in de wereld die rijden met een moderne auto, namelijk de Scandinavische landen. Daar werkt het gerecht écht goed.
Bron
De lijst der schoonmaak van de Filipijnen! Hij wordt om de paar dagen bijgehouden. Op 8 september zijn bijvoorbeeld 6 drugscriminelen naar het volgende leven gestuurd door de doodseskaders van Duterte.
[ Bericht 1% gewijzigd door George_Zina op 10-09-2016 05:40:32 ]
Een van de boodschappen van president Duterte aan de drugscriminelen: 'I will kill all of you'.
President Duterte van de Filipijnen, heeft vorige week de staat van wetteloosheid uitgeroepen. Hollande en Erdogan voerden onlangs de noodtoestand in hun land in, iets vergelijkbaars: men geeft meer vrijheid aan politie en leger om de mensen aan te pakken die de wetten zelf niet respecteren en het gerechtelijk apparaat misbruiken om hun straf te ontlopen. In principe is dit een tijdelijke maatregel. Ook bij ons leeft dat debat. Het grootste gevaar van wetteloosheid is dat staatshoofden met dictatoriale neigingen dit gebruiken om hun politieke concurrenten en de media uit te schakelen.
Duterte heeft tijdens zijn verkiezingscampagne eerder dit jaar zelf gezegd dat hij misdadigers vermoord heeft en toch werd hij verkozen. Vandaag steunt 90 procent van de bevolking zijn wetteloze aanpak van misdadigers. Duterte zag dat het in de stad waar hij burgemeester was, nooit zou lukken om via de wettelijke weg de drugsmaffia uit te schakelen en deed het daar op een andere manier.
Het is te gemakkelijk om te zeggen dat dit niet mag, zoals Obama dat van plan was vanuit de rechtscultuur van de Verenigde Staten. De bevolking wil dat de problemen opgelost geraken en dat misdadigers bestraft worden. Die heeft geen boodschap aan uitleg waarom dat niet lukt. Door het rechtssysteem niet te volgen zijn er daar ongetwijfeld mensen onterecht omgebracht, maar veel minder dan er zouden zijn gedood door misdadigers als Duterte niet zou hebben ingegrepen. Het is dus te begrijpen dat leiders van landen waar het gerecht niet werkt, voor resultaat kiezen in plaats van te verzanden in iets dat niet werkt.
In de meeste ontwikkelingslanden werkt justitie niet, omdat er te veel corruptie is. Rechters worden omgekocht of bedreigd als ze niet meewerken. Tot voor kort was dat zelfs nog in Italië het geval, tot operatie “propere handen”. Daarbij lieten de leidende rechters hun leven in de strijd om het gerecht opnieuw te doen werken.
Op de website worldjusticeproject.org zie je dat er een enorm verschil is in betrouwbaar gerecht tussen de “Westerse” en de meeste andere landen. Je kan zelfs zeggen dat anno 2016 het rechtssysteem in de grote meerderheid van de landen van de wereld niet werkt. Als we het “werken van het gerecht” daar vergelijken met iets dat we beter kennen, zoals je verplaatsen tussen twee steden, dan is er nog geen 50 procent kans dat iemand die van Rome naar Parijs wil, ooit in Parijs geraakt.
Bekijken we dan ook nog eens de vervoersmiddelen voor die verplaatsing, dan moet je bij ons die rit afleggen met een paardenkoets. Er zijn amper een handvol landen in de wereld die rijden met een moderne auto, namelijk de Scandinavische landen. Daar werkt het gerecht écht goed.
Bron
De lijst der schoonmaak van de Filipijnen! Hij wordt om de paar dagen bijgehouden. Op 8 september zijn bijvoorbeeld 6 drugscriminelen naar het volgende leven gestuurd door de doodseskaders van Duterte.
[ Bericht 1% gewijzigd door George_Zina op 10-09-2016 05:40:32 ]
Precies wat ik en anderen al zeiden. "Putang ina" is gewoon spreektaal in de Filipijnen en betekent lang niet altijd letterlijk hoeren moeder.
Overigens toont George met de laatste artikelen mooi aan waarom Duterte zo populair is en waarom een andere aanpak simpelweg nog niet werkt.
Tevens kan je zien dat hij parallel aan zijn beleid keihard inzet op armoede- en corruptiebestrijding, zodat presidenten na hem een veiliger, stabieler, meer ontwikkeld land hebben te regeren en kunnen beginnen met het implementeren van een enigszins functionerende rechtstaat.
En in de tussentijd trekt hij zich geen fuck aan van rechtstaatmujahideen.
Overigens toont George met de laatste artikelen mooi aan waarom Duterte zo populair is en waarom een andere aanpak simpelweg nog niet werkt.
Tevens kan je zien dat hij parallel aan zijn beleid keihard inzet op armoede- en corruptiebestrijding, zodat presidenten na hem een veiliger, stabieler, meer ontwikkeld land hebben te regeren en kunnen beginnen met het implementeren van een enigszins functionerende rechtstaat.
En in de tussentijd trekt hij zich geen fuck aan van rechtstaatmujahideen.
En de politie zelfquote:Op vrijdag 9 september 2016 12:13 schreef Peunage het volgende:
[..]
Goed gebaar, alleen zijn de grootste drugssyndicaten daar vaak Chinezen
, die de "harde hand" policy van Duterte misbruiken om her en der wat concurrentie uit de weg te ruimen.
Honey ! Take me drunk, i am home !
Tsja, het netto resultaat is niet slecht. De corruptie binnen het overheidsapparaat gaat ook nog wel aangepakt worden. Het gaat erom dat je mensen op hoge posten hebt die je kan vertrouwen. In Davao kwam corruptie onder de politie minder voor. In Manila is de politie extreem corrupt.quote:
[..]
En de politie zelf
Kom, netto resultaat...... geloof dat jij ook op de FIlippijnen woont, dus regelmatig in de krant en op het nieuws de doden op straat ziet liggen. Hij zijn voor 99,9% wel de hele kleine straatdealertjes, die een halve gram per dag verkopen om de dag door te komen. De grote jongens lopen nog vrij rond.quote:
[..]
Tsja, het netto resultaat is niet slecht. De corruptie binnen het overheidsapparaat gaat ook nog wel aangepakt worden. Het gaat erom dat je mensen op hoge posten hebt die je kan vertrouwen. In Davao kwam corruptie onder de politie minder voor. In Manila is de politie extreem corrupt.
DIt heeft overigens niets met corruptie te maken, maar meer met oridinaire criminele politiemensen.
De corruptie oplossen, zal inderdaad top down moeten gaan gebeuren. Maar dit zal toch in combinatie moeten gaan met het verstrekken van een normaal salaris tezamen met een mentaliteitsverandering. Dit zou weleens een generatie kunnen duren.
Overigens zit er wel een positieve tendens in. Werd een aantal maanden geleden aangehouden door iemand van de MMDA voor door rood licht rijden, en die wilde absoluut niks "geregeld" hebben, was bijna beledigd dat ik het probeerde.
Honey ! Take me drunk, i am home !
