Zwangerschap en geboorte deel 1719

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 20:26 schreef Veruca_Assault het volgende:
Ik ben thuis! Nu even bij lezen <3

Wat fijn!

Bijlezen? We willen weten hoe het met jou gaat VA! Fijn dat je thuis bent zeg

Yay, Veruca! .

VA wat fijn! Hoe is het met je?

Veruca wat fijn dat je weer thuis bent!

Quoi

Gm wat balen van hoge bd

Fieder jammer dat het strippen tot nu toe nog niets gedaan heeft.

Aaaah Quoi ❤ Het gaat heel goed! Rustig en steady, alsof er nooit weeen en ontsluiting waren! Moet wel de komende week elke dag naar het ziekenhuis voor controle maar das ok. Die bezoeken worden steeds minder frequent en als ik rond de 32wk ben hoef ik nog maar 1x per week tot de bevalling. Ik moet wel rust rust rust rust ivm groei van de baby en eigenlijk alles uitsluiten wat weeen zou kúnnen opwekken. Niet lopen, tillen, seksen etc. Ik mag wel binnenhuis bewegen, zelf naar de wc enzo maar niet schoonmaken of boodschappen doen.
Netflixen dus. Ben begonnen met Broadchurch. Wauw!

Oh en thuis bevallen gaat hem niet worden om begrijpelijke redenen. Daar was ik snel over heen; het is zoals het is.

Ik zag ook nieuwe babies hier, hoera! En 1 heeeeel erg gewenst babietje; hou vol F!

Fijn zeg veruca! Hopelijk ben je nog lekker tien weken zwanger!

Is de ontsluiting nu ook verdwenen of blijft dat zo?

Oh Veruca wat een opluchting! Zal wel even raar zijn om echt niks te doen, maar alles voor je beebje <3

Fieder, hopelijk zakt mini ineens snel! Hoop voor je dat het zelf op gang komt!

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 22:33 schreef Stormqueen het volgende:
Fijn zeg veruca! Hopelijk ben je nog lekker tien weken zwanger!

Is de ontsluiting nu ook verdwenen of blijft dat zo?

De ontsluiting blijft. Die heb ik alvast cadeau voor als ik echt ga bevallen. Het moet niet meer worden dan 3cm want dan gaat het onvermijdelijk los.

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 22:31 schreef Veruca_Assault het volgende:
Aaaah Quoi ❤ Het gaat heel goed! Rustig en steady, alsof er nooit weeen en ontsluiting waren! Moet wel de komende week elke dag naar het ziekenhuis voor controle maar das ok. Die bezoeken worden steeds minder frequent en als ik rond de 32wk ben hoef ik nog maar 1x per week tot de bevalling. Ik moet wel rust rust rust rust ivm groei van de baby en eigenlijk alles uitsluiten wat weeen zou kúnnen opwekken. Niet lopen, tillen, seksen etc. Ik mag wel binnenhuis bewegen, zelf naar de wc enzo maar niet schoonmaken of boodschappen doen.
Netflixen dus. Ben begonnen met Broadchurch. Wauw!

Oh en thuis bevallen gaat hem niet worden om begrijpelijke redenen. Daar was ik snel over heen; het is zoals het is.

Ik zag ook nieuwe babies hier, hoera! En 1 heeeeel erg gewenst babietje; hou vol F!

Als je de 37 weken haalt dan zou het toch wel kunnen om weer met een verloskundige en thuis te bevallen? Of mis ik nog wat? Ik dacht dat je indicatie dreigende prematuriteit was, toch? Als de premature periode voorbij is, dan vervalt ook de indicatie

Fijn dat je thuis bent! mak aan en hopelijk nog heel wat weken heerlijk zwanger

Fijn nieuws! Heftig om niet veel meer te kunnen, maar helemaal geen slecht scenario zo toch?

Ik verloor dan wel geen slak, maar stónd in een slak met mijn blote kak toen ik de bloempies water ging geven. Ieuw. Telt dat ook?

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 22:51 schreef Quoi het volgende:
Ik verloor dan wel geen slak, maar stónd in een slak met mijn blote kak toen ik de bloempies water ging geven. Ieuw. Telt dat ook?

Ik keur het goed, want dan heb je het niet voor niets gedaan.

Fijn dat je weer thuis bent VA!

Ik vind dat het telt Quoi . Hier trouwens nooit een naaktslak gesignaleerd, best jammer

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 22:51 schreef Quoi het volgende:
Fijn nieuws! Heftig om niet veel meer te kunnen, maar helemaal geen slecht scenario zo toch?

Ik verloor dan wel geen slak, maar stónd in een slak met mijn blote kak toen ik de bloempies water ging geven. Ieuw. Telt dat ook?

Eh... ligt et denk ik aan hoe die slak daar is gekomen..?

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 23:04 schreef Miezziej het volgende:
Fijn dat je weer thuis bent VA!

Ik vind dat het telt Quoi . Hier trouwens nooit een naaktslak gesignaleerd, best jammer

Is die placenta ooit nog door je man verorberd eigenlijk?

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 23:06 schreef Burdie het volgende:

[..]

Is die placenta ooit nog door je man verorberd eigenlijk?

Goeie vraag

(Laatste keer dat ze het erover had lag 'ie in de koeling of vriezer en ik ben ook benieuwd )

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 23:06 schreef Burdie het volgende:
Is die placenta ooit nog door je man verorberd eigenlijk?

Volgens mij ligt die in de vriezer.

Die naaktslak is een hoax nooit gezien hier

Fijn dat je weer thuis bent VA! Ik hoop dat je baby nog weken binnen blijft!

Dit itt Fieder, ik hoop dat de jouwe er snel aan komt

Zou het een Fok-primeur zijn; serieus de placenta opeten?

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 23:07 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

Volgens mij ligt die in de vriezer.

Dit las ik een beetje verkeerd .


En fijn te horen Veruca_Assault.
Vraag me ook af of ik iets mis, dus of zkh ook nog moet na 37 weken.

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 23:42 schreef Unihipili het volgende:
Dit las ik een beetje verkeerd .

De man van Miezz ligt niet in de vriezer voor zover ik weet.

Heuj wat was het rustig hier vannacht

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 07:28 schreef Twinkle20 het volgende:
Heuj wat was het rustig hier vannacht

Nachtpoeg represent, hoor. Ik post alleen niet, als tragische poging om weer in slaap te vallen. Had zo1n gruwelijke pijn aan mijn linker bekken/heup dat ik bij god niet wist hoe ik liggen moet. Nu dus koffie, O gaat Pippi kijken en dan zo naar mijn werk Dit gaan nog 12 lange weken worden, vrees ik. Gelukkig wel gister gesprek gehad met mijn vervanger - die gaat vanaf nu steeds meer overnemen. Erg fijn wel, al heb ik er ergens ook wel moeite mee om mijn leidinggevende taken af te geven. Maargoed, 't is voor korte tijd.

En over moederkoeketen denk ik maar niet teveel na.

Meld... en eindelijk weer eens ge-wel-dig geslapen. Needed that

Roomsnoes succes vandaag!

Quoi wat fijn dat je eindelijk weer zo heerlijk hebt geslapen. Kun je je zo'n ander mens door voelen hč

Roomsnoes, wat rot van je bekken. Slaap je al met kussens/voedingskussen tussen je benen? Ik merk dat dat bij mij echt verschil maakt. Mijn knie en enkel moeten op gelijke hoogte als mijn heup liggen.

Mijn lichaam is nog aan het bijkomen van het vrijgezellenfeest van afgelopen zaterdag dus ben tot weinig in staat.
Kreeg gisteravond nog een ontzettende huilbui, want ben ineens heel bang voor de invloed van de baby op de relatie met mijn vriend. Bang dat 'ie bij me weggaat etc. Terwijl we al elf jaar een relatie hebben dus vrij stabiel zijn Ik heb graag alles onder controle, maar dat kan in dit geval niet, je weet gewoon niet hoe je leven er uit gaat zien. Stomme hormonen.

quote:

Op maandag 15 augustus 2016 23:43 schreef ViviRAWRS het volgende:

[..]

De man van Miezz ligt niet in de vriezer voor zover ik weet.

Nouu...

Placenta ligt nog in de vriezer. Ik denk dat hij niet meer durft nu hij hem echt gezien heeft enzo . Hij had laatst wel ingewanden gekocht (gelukkig had ik iets anders om te eten ), toen zei ik dat hij wel een stuk placenta erbij kon doen maar dat wilde hij niet.
Ik verwacht dat we hem gaan begraven De placenta dus, niet mijn meneer

Weeëndans dus niet geholpen Fieder?

Kijk, dat wilde ik nou weten (al was het stiekem nóg spannender geweest als hij 'm wel opgegeten had en je foto's had gepost enzo )

Ieuw Miezziej... Houd het wel spannend hč, die andere gewoonten.

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 08:58 schreef Mies_poes het volgende:
Kreeg gisteravond nog een ontzettende huilbui, want ben ineens heel bang voor de invloed van de baby op de relatie met mijn vriend. Bang dat 'ie bij me weggaat etc. Terwijl we al elf jaar een relatie hebben dus vrij stabiel zijn Ik heb graag alles onder controle, maar dat kan in dit geval niet, je weet gewoon niet hoe je leven er uit gaat zien. Stomme hormonen.

He bluhg... Ik heb ook dat soort buien gehad. Niet bang dat 'ie weg zou gaan, maar dat we niet meer dezelfde soort fijne relatie zouden hebben. Kun je goed daarover babbelen met 'm? Helpt hoor Inmiddels erken ik dat er zeker iets gaat veranderen, dat is zo logisch, maar heb verder vertrouwen (oops, dat wordt mijn stokpaardje) in team Q. Die blijft gewoon hetzelfde, alleen komt er een combi van ons twee bij. Nou, en dat kan toch niet fout gaan? Misschien helpt dit. Succes met herstellen van het vrijgezellengebeuren (fijn dat het toch leuk werd!).

Mignonne, ik ben 'gewoon' overgedragen aan de gyn en ga dus (blijkbaar niet vanzelfsprekend?) in het ziekenhuis bevallen? Er zijn nog wel zorgen over de kleine baby dus dacht dat dit er ook mee te maken had? Zal nog eens vragen.

Aan de andere kant heb ik (en man!) best wel een knauw in mijn vertrouwen gekregen over wat mijn lijf zou moeten kunnen (en dus niet deed, namelijk rustig de baby binnenhouden). Ik weet inmiddels niet zeker meer of ik thuis durf.

Genoeg uit te zoeken dus.

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 09:12 schreef Veruca_Assault het volgende:
Mignonne, ik ben 'gewoon' overgedragen aan de gyn en ga dus (blijkbaar niet vanzelfsprekend?) in het ziekenhuis bevallen? Er zijn nog wel zorgen over de kleine baby dus dacht dat dit er ook mee te maken had? Zal nog eens vragen.

Aan de andere kant heb ik (en man!) best wel een knauw in mijn vertrouwen gekregen over wat mijn lijf zou moeten kunnen (en dus niet deed, namelijk rustig de baby binnenhouden). Ik weet inmiddels niet zeker meer of ik thuis durf.

Genoeg uit te zoeken dus.

Ah zo, die groei van baby had ik niet meegekregen, vandaar dat ik het vroeg
Ik heb wel eerder dames gehad die premature weeën hadden namelijk en die kreeg ik gewoon "terug" zodra ze 37 weken waren. Omdat de indicatie waarom ze medisch waren vervallen was zeg maar.

Kan me voorstellen dat je vertrouwen een knauw heeft gekregen. Het is aan jou waar je gecontroleerd wil worden en wil bevallen natuurlijk vaak groeit het vertrouwen wel weer naarmate de buik/termijn groeit. Dat gun ik je ook, dat het vertrouwen weer wat terugkeert

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 09:10 schreef Quoi het volgende:
Ieuw Miezziej... Houd het wel spannend hč, die andere gewoonten.

[..]

He bluhg... Ik heb ook dat soort buien gehad. Niet bang dat 'ie weg zou gaan, maar dat we niet meer dezelfde soort fijne relatie zouden hebben. Kun je goed daarover babbelen met 'm? Helpt hoor Inmiddels erken ik dat er zeker iets gaat veranderen, dat is zo logisch, maar heb verder vertrouwen (oops, dat wordt mijn stokpaardje) in team Q. Die blijft gewoon hetzelfde, alleen komt er een combi van ons twee bij. Nou, en dat kan toch niet fout gaan? Misschien helpt dit. Succes met herstellen van het vrijgezellengebeuren (fijn dat het toch leuk werd!).

Dat is ook het alles overheersende gevoel; we hebben het nu zo fijn samen, zal het straks met baby wel nog zo fijn (of fijner) zijn?
Ik kan er wel goed over praten met hem, als ik niet zo in mijn emotie zit als gisteren iig Ach, het zal best goed komen en tijd kosten voor we allemaal ons plekje weten. Zal best even wennen zijn.

Kreeg net een sms'je van mijn yogadocente 'tot zo bij de yoga', ik was het helemaal vergeten! Doe normaal yoga op donderdagochtend maar heb me nu zelf opgegeven voor straks. Fijn dat ze even sms'te, blijkbaar ervaring met pregnancy brains

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 08:58 schreef Mies_poes het volgende:
Kreeg gisteravond nog een ontzettende huilbui, want ben ineens heel bang voor de invloed van de baby op de relatie met mijn vriend. Bang dat 'ie bij me weggaat etc. Terwijl we al elf jaar een relatie hebben dus vrij stabiel zijn Ik heb graag alles onder controle, maar dat kan in dit geval niet, je weet gewoon niet hoe je leven er uit gaat zien. Stomme hormonen.

Het is ook niet zomaar iets, een kind krijgen... En je kunt van te voren allemaal zo lastig inschatten hoe het gaat zijn enzo. Ik had er zelf destijds best veel over gefantaseerd en had het heel vaak in mijn omgevig meegemaakt, en toch was (en is) het heel anders dan ik dacht.
Ik kan je vertellen hoe het bij ons ging; de liefde voor elkaar werd 10x sterker door de wetenschap dat onze liefde voor elkaar, belichaamd, zó belachelijk leuk was geworden .
Je levert dingen in, krijgt er andere dingen voor terug, de balans is een tijdje zoek... en als je al zo lang samen bent kan dat best een onzeker vooruitzicht zijn, maar je hebt wel vaker samen naar een nieuwe balans moeten zoeken en dat is tot nu toe steeds goed gekomen .
En waar ik me vooral over verbaasde, toen de eerste paar hectische weken voorbij waren, is hoe 'normaal' alles eigenlijk was gebleven. Hoe vertrouwd en 'hetzelfde' dingen voelden, terwijl ze tegelijkertijd helemaal anders waren.
Ik hoop dat jullie het ook zo fijn gaan ervaren . Komt wel goed, schatje!

Die eerste maanden met baby vond ik best heel heftig, zeker ook voor mn relatie, wij hebben regelmatig tegenover elkaar gestaan, maar zijn ook weer naar elkaar toe gegroeid, sterker dan ervoor, en ik bereid me nu weer voor op af en toe strijd, omdat we dingen soms (regelmatig) anders zien.
Tijd voor elkaar maken is essentieel

Kijk, zulke verhalen wil ik horen Burdie

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 10:08 schreef Mies_poes het volgende:
Kijk, zulke verhalen wil ik horen Burdie

Dan zal ik mijn ervaring ook maar even inslikken

Overigens komt het op de lange termijn vaak wel goed hoor, zelfs bij een pittige start. Zolang je elkaar maar steunt maar óók de ruimte blijft geven, en daar gaat het vaak een beetje mis in het begin

Als iemand mijn placenta zou opbakken zou ik trouwens denk ik best proeven. Maar ik ga 't niet zelf staan doen

Als je je 1e kindje krijgt is het ook gewoon niet voor te stellen wat dat voor impact op je leven zal hebben. Bij een 2e of volgend kindje zit je al wat meer in die flow (hoewel ik me nu nog geen leven met 3e kind voor kan stellen ). De eerste weken met Djenna waren zwaar. Nu ben ik er voort aardig tegen opgewassen. Maar toen was het slaapgebrek echt killing voor mij. Komt nog bij de mega onzekerheid waarmee ik te kampen had. Doe ik het wel goed? Twijfelde constant aan mezelf .. eet ze wel goed? Waarom huilt ze? Waarom wil ze niet slapen? Nou ja.. dat werk dus. Na een week of 8-12 ging dat langzaam steeds beter en ook ikzelf ging lekkerder in mijn vel zitten weer. Onderschat de invloed van die stomme hormonen niet.. die doen echt rare dingen met je. Bovendien had ik toen ook nog heel veel stress van een langlopend arbeidsconflict. Dat maakte het er allemaal niet makkelijker op.

Na een maand of 3 begon de zon pas echt te schijnen (figuurlijk) en toen genoot ik voor het eerst echt voor de volle 100%. Daarvoor genoot ik ook.. maar had zo mijn ups en downs.

En ik denk, juist als je een kindje krijgt en in die eerste periode na de geboorte zit, je er dan echt pas goed achter komt wat je aan elkaar hebt. En de liefde voor elkaar is er echt niet minder om geworden. Wel vinden we allebei dat we veel vaker een avondje samen zouden moeten plannen. Even man en vrouw zijn ipv papa en mama etc. Nu is dat even wat lastiger aangezien we hrt ju van 1 inkomen moeten doen. Maar dadelijk als ik weer aan het werk ben, hebben we ons al voorgenomen, gaan we dat weer volledig oppakken .

Maar je hoort weleens verhalen van mensen waar het van tevoren al shit gaat en dan besluiten om 'een kind te nemen'. Als laatste strohalm. Ain't gonna work ..

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 10:09 schreef Stormqueen het volgende:

[..]

Dan zal ik mijn ervaring ook maar even inslikken

Waar liepen jullie tegenaan? Ik vind het juist wel boeiend om te lezen/horen! (Al hoor ik niet in dit topic, maar goed .)

Mijn vriend en ik kenden elkaar nog zo kort toen we samen al een kind kregen. Dat heeft misschien als voordeel dat we nog niet gewend waren aan een bepaald soort leven samen: dit wás ons leven samen. Het lastige was wel dat we nog niet altijd precies wisten wat we aan elkaar hadden. Wat ik wel heb gemerkt is dat in 'extreme' situaties (en ja een bevalling en kraamtijd zijn best extreem in de zin dat alles op z'n kop staat en je heel veel heftige dingen meemaakt) bepaalde eigenschappen uitvergroot worden en emoties (ook door de hormonen natuurlijk) sneller oplaaien. Het eerste jaar na de geboorte hadden wij daardoor ook wel een paar behoorlijk grote aanvaringen. Ik vond het soms heel verstikkend allemaal en had het gevoel dat I en hij mij helemaal opslokten en ik geen ruimte meer had en dat hij mij ook helemaal niet meer zag als een op zichzelf staand mens/individu. Eigenlijk sta je als stel toch een tijdje in 'overlevingsmodus', vind ik en het is ook de kunst om te accepteren dat dit even zo is, en langzaam ontstaat er weer meer ruimte voor jezelf en voor elkaar. Ook wat dat betreft is het denk ik wel goed om niet te veel 'een roze wolk' te verwachten (al zijn die verhalen er wel natuurlijk, zie Burdie, maar zelf heb ik die ervaring dus ook niet).

Ik hoor hier ook niet..
Maar wat wij bij de tweede hadden was dat onze band eigenlijk niet veranderde en we ook niet meer ruzie kregen ofzo. Maar... we kwamen wel op een gegeven moment allebei in de overleef-modus.. Dat je bij een 2e al in de flow zit herken ik dus niet. De 2e had bij ons een hele grote inpact omdat hij gewoon bijna niet sliep (nooit meer dan 1,5 uur achter elkaar) en vaak ontroostbaar was.
Maar qua relatie gaat het tussen ons eerder beter dan slechter eigenlijk.

Over relaties gesproken... Ik besef mij nu net dat we ons 5-jarig jubileum vorige week vergeten zijn romantisch ten top zijn wij.

Wat relatie betreft denk ik dat we wel iets meer ruzie/meningsverschillen zullen krijgen, ik kan de ruzies tot nu toe op 1 hand tellen namelijk maar als ik ergens niet tegen kan is het slaaptekort. Ik vind het verder heel lastig inschatten. Mijn man is heel relaxed, alles komt goed, maak je geen zorgen. Ik maak mij heel snel zorgen, ben vaak bezorgd en zie overal het meest zwarte scenario van in. Dat zou nog wel eens kunnen botsen. Maar we zien het wel, we gaan het wel overleven.

Over placenta opeten gesproken; ik hoorde net bij yoga dat je de placenta ook kan laten vermaken tot capsules. Dan eet je hem dus wel op en krijg je alle goede stoffen binnen, maar proef je er niks van. Ook nog een optie!

Nazil, mijn vriend zit een beetje in elkaar zoals de jouwe en ik zoals jij Denk juist dat het een goede combinatie is (al vind ik het ook vaak irritant dat hij denkt dat altijd alles maar goed komt), want als je beide alles zwart ziet wordt het denk ik helemaal niks.

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 10:59 schreef Franny_G het volgende:

[..]

Waar liepen jullie tegenaan? Ik vind het juist wel boeiend om te lezen/horen! (Al hoor ik niet in dit topic, maar goed .)

Heb je even?

Er waren best wat factoren, maar een van de belangrijkste is dat mijn man niet zo goed tegen veranderingen kan. En dan heel erg wegkruipt en gaat mokken en het leven niet meer leuk vindt. Voor hem staat verandering gelijk aan teloorgang. Nou ja, met een baby verandert er nogal wat. Ik dook vol overtuiging in mijn moederrol, voor mij was zij het meest prachtige wat me ooit was overkomen. Híj wilde dood, of weg, hij wilde in elk geval niet wat er was. Ik merkte dat, alles wat hij deed ging met tegenzin, zuchten, mopperen. En daardoor werd ik heel erg verdrietig. Het sloeg echt een enorme wig tussen ons. Er zijn toen dingen gezegd die echt veel pijn hebben gedaan.

Een andere factor is dat ik nogal uitgesproken opvattingen had / heb over hoe er met het kind zou moeten worden omgegaan. Hij deed dat anders, en ik was me dan constant tegen hem aan aan het bemoeien. Of het aan het overnemen. Dat schaadde zijn zelfvertrouwen nogal. Op een gegeven moment deed hij dus (heel begrijpelijk) niks meer, want ik nam het toch altijd over of zei tegen hem dat hij het anders moest doen. En daardoor werd ik weer boos, want alles kwam op míjn schouders (ja, eigen schuld).

Hij reageert ook echt heel dramatisch op nachtelijke dingen. En daar reageer ík dan weer heel boos op. Bam, ruzie.

Nou ja, er kwamen in elk geval nogal wat situaties om de hoek kijken waar we voorheen nooit mee geconfronteerd waren of waar we voorheen vrij makkelijk onze kop voor in het zand konden steken en het heeft echt wel even geduurd voor we daar onze weg weer in hadden gevonden.

Hij vindt het kind nu veel leuker, want groter, en daardoor zit hij veel beter in zijn vel. Ik leer steeds beter loslaten en dat het niet erg is dat hij bepaalde dingen anders doet dan ik. En slechte nachten hebben we gelukkig gewoon nauwelijks meer tegenwoordig

De eerste maanden waren echt vet afzien iig en ik verlang dáár iig niet naar terug. Roze wolk? Neh. Ook geen zwarte wolk, en ik haalde genoeg vreugde uit mijn kind. Maar voor m'n relatie zou ik het niet overdoen

En dat mag je dan gewoon allemaal nóg een keertje meemaken, SQ!

en ik moet zo naar de huisarts van mijn collega's omdat ik probeerde een teek te verwijderen en de achterkant afbrak. Ik kan er alleen niet zelf bij (achterkant bovenarm) dus kan het restant er niet zelf uitsnijden

Brrrr, succes bij de arts, SQ!

quote:

Op dinsdag 16 augustus 2016 12:26 schreef Franny_G het volgende:
Brrrr, succes bij de arts, SQ!

Mja ach, het is zo stom want ik heb echt alle kieren en naden van mezelf en mijn kind gecontroleerd nadat we zaterdag in het bos waren. Maar niet de achterkant van mijn bovenarm dus ik voelde het pas net toen hij zich al lekker aan het volzuigen was natuurlijk.

De kans op Lyme is vrij klein verder, dus maak me niet echt druk, maar laat t wel liever even wegsnijden.

Jeumig, dat is ook nogal wat zeg... lijkt me heel heftig

Hier eigenlijk niks veranderd tussen Koos en mij. Hij vindt me nog steeds te makkelijk met dingen en ik hem te beschermend en uiteindelijk zijn we beide wel blij met hoe we het doen en is het ok

Wel even bij de huisarts aangeven dat je zwanger bent (ja duh, ik weet dat je niet achterlijk bent ), want dat kan soms voor eventuele behandeling wat uitmaken. Al neem ik aan dat die (nog) niet nodig is, omdat verse teek

Ik had dat een tijdje terug ook in mijn knieholte. Ze wilden mij in eerste instantie antibiotica geven maar zwanger dus feest ging niet door. Ik houd de boel goed in de gaten maar het lijkt allemaal goed af te lopen