quote:
Op donderdag 28 juli 2016 15:11 schreef Chanty het volgende:[..]
Bah ik moet huilen van je berichtje

Ik voel me zo gruwelijk slecht dat ik soms tegen hem schreeuw en schaam me daar enorm voor. Ik wilde dit kindje zooooo graag dus hoe kan ik nu zo tegen hem tekeergaan? Ik durf het niet eens goed met mijn man te bespreken omdat ik me zo schaam. Fijn dat ik blijkbaar niet de enige ben, maar het maakt het niet minder erg. Ook het feit dat ik me ervan bewust ben niet. Ik faal op dit moment op een punt waar ik mezelf had voorgenomen dat anders te doen en dat vind ik vreselijk. Maar hij is nog jong en ik kan hopelijk nu nog de knop omzetten en de schade beperken.
Hee hee, niet zo streng voor jezelf!

Ik kan me voorstellen dat het rot voelt, maar dit overkomt echt zo goed als iedereen. probeer het los te zien van hoe graag je Lucas wilde, want je wil hem nog steeds! Je vindt alleen de situatie moeilijk, en dat heeft verder niks met Lucas zelf te maken, en al helemaal niet met hoeveel je van hem houdt. Sterker nog, je vindt een situatie moeilijk, en probeert hier iets aan te doen. Dat getuigt juist van heel veel liefde en toewijding voor Lucas! (En Amélie natuurlijk

)
Je faalt in mijn ogen absoluut niet, al kan ik me goed voorstellen dat het soms zo voelt. Het is retemoeilijk, zo hier en daar. Je bent maar een mens, en zoekende, zoals wij dat allemaal zijn. Ik bijvoorbeeld, schrijf weinig over O haar tantrums, maar sjonge, ik sta af en toe met mijn handen in het haar. En ik ben nota bene pedagoog, ik zou dat moeten kunnen

Bij kinderen van een ander ja, maar je eigen kroost is een slag apart.
Probeer de situatie hier los te zien van jezelf als persoon en je kinderen als persoon. De situatie is moeilijk/een probleem, níet jij, niet L og A, en níet je man.
quote:
Ik heb naast de pop een klein speelgoedflesje, die wil ik hem vanmiddag geven mocht ik de baby niet aan kunnen leggen voordat zij thuiskomen. Ga man idd vragen hem alvast voor te bereiden. En ik benadruk ook steeds dat hij al zo groot is en zoveel kan. Ook bv als hij getild wil worden terwijl ik de baby al moet dragen. Echt gevoelig is hij echter niet daarvoor. Dus geregeld loop ik twee keer de trap op en af om drama te voorkomen

Ik las dat het vanmiddag zo goed ging! Wat fijn! Herhalen is denk ik heel belangrijk, en hem groot noemen in allerlei situaties - leuk spelen, woordjes zeggen, klimmen, weet ik wat. Misschien vindt hij het fijn om bij de zorg voor A betrokken te worden, dat hij zich belangrijk voelt. Misschien kan hij elke keer de hydrofielen aangeven, of een voedingskussen klaar leggen ofzo. Iets dat hem elke keer in het voedingsritueel betrekt, end at hij evt mee kan nemen in zijn spel met zijn pop.
Nou ja, weer wat gedachtes

Hopelijk voel je niet dat ik ongevraagd tips ga zitten geven