Depressie & Angst #136 Up and Down and Up

quote:

Op vrijdag 22 juli 2016 22:27 schreef Luchtbel het volgende:
Hoi Sylvana,

Ik heb je andere topic gezien maar ik weet niet zo goed of ik daar wel of niet wil gaan reageren. Sowieso gaat het op dit moment niet oké dus het lezen van lange stukken gaat moeizaam. Ik weet niet of je het weer maar ik heb zelf de diagnose complexe ptss met dis nao gekregen. Met dysthyme depressie.En zulks. Maar daar is ook heel wat tijd overheen gegaan. Voordat er überhaupt mensen nog wat in zagen.

Ik vind het knap van je dat je zo doorzet. En zo veel dingen bent aan gegaan. Het is heel normaal dat je nog meer somber bent als je bezig bent met het verwerken van trauma. Zeker ook bij zo'n schrijfmodule. Waarbij je ook nog eens alleen bent. Ik hoop voor je dat er binnenkort wat betere tijden aanbreken. Je bent nog ontzettend jong. Er kan nog van alles.

Sorry had jouw reactie over het hoofd gezien. Ik wist niet precies welke diagnoses je hebt, maar wel dat het bij jou ook niet zo goed gaat. Dat zijn idd wel complexe diagnoses die je uiteindelijk gekregen hebt. Aan de ene kant is dat fijn zodat je weet wat er aan de hand is, aan de andere kant blijft het gewoon verrekte moeilijk allemaal. Helemaal in jouw geval met je dochter die niet thuis woont toch?

Dankjewel voor de complimenten en steun
En ja dat vind ik idd wel lastig eraan, dat je tijdens het schrijven alleen bent. Ik zorg er wel voor dat ik het op momenten doe dat daarna mn vriend thuis komt. Schrijven als hij er is lukt niet, maar mocht ik na het schrijven erg overstuur zijn dan kan hij me wel opvangen. En ik moe daarna altijd verplicht ff iets leuks doen om er weer los van te komen.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 17:56 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik zat aan de angstremmers terwijl ik begon aan de schematherapie, halverwege gestopt en dat was een hele andere beleving kan ik je zeggen.

Tenzij strikt noodzakelijk, zou ik het in zo geval niet doen.
Andere kant traumaverwerking is andere koek, dus persoonlijk zou ik zeggen hoofd zo helder en min mogelijk ruis.

Ja het is een beetje dubbel. Want als ik zo somber ben door de traumaverwerking is het ook lastig om aan mn andere doelen op therapie te werken. Maar ik ga het wel even bespreken op therapie ook, kijken wat zij erover denken.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 19:00 schreef duracellkonijntje het volgende:
Eindelijk vakantie, man wat was ik hier aan toe. Mijn nieuwe baan is leuk, maar het grote gehalte aan nieuwe dingen, veel inzet en dit alles na een druk jaar. Die 4 weken komen als geroepen.

Nu lekker bijkomen, maar ik ben geestelijk echt moe. Gisteren leuk gebarbecued, maar m'n zusje had weer een depressieve inzinking, kort en m'n vader was ook melancholisch over alles. Dan hoor ik nu ook dat m'n oma dood is. Al 20 jaar geen contact gehad, maar dan moet ik weer met m'n moeder bellen.

Allemaal niet zo erg an sich, maar de combinatie van enorm druk met de lading bij al mijn familieleden. Tijd om goed uit te rusten en weer wat afstand te nemen. Het is echt een kut besef vind ik, maar telkens wordt weer bevestigd dat ik gewoon vanwege die continue lading niet zo veel rond mijn familie kan zijn. Ik trek dat gewoon slecht. Jammer, kut, maar ik ben over het punt heen dat ik het egoistisch vind van mezelf. Ik moet dit gewoon doen voor mijn eigen gemoedsrust, helemaal in dit soort fasen.

Na de vakantie wel op een iets lager tempo werken. Enthousiasme is goed, maar ik moet het wel op de lange termijn kunnen redden. Iets langzamer en dan kan ik dat, daar ben ik van overtuigd.

Fijn dat je eindelijk vakantie hebt en even bij kunt komen van alle nieuwe indrukken. En ik herken het heel erg al die familieperikelen waardoor je extra druk krijgt. Niet goed voor je eigen gemoedstoestand idd en dan is het soms beter om toch maar even wat afstand te nemen. Goed dat jij je daar niet meer egoïstisch over voelt, ik voel me er nog wel vaak schuldig over.
Wel fijn dat je nieuwe baan iig bevalt. Wat doe je voor werk?

[ Bericht 13% gewijzigd door _Hestia_ op 23-07-2016 19:34:58 ]

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 17:48 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ja hallo, geef die tip eens even door

Regelmaat, vooral regelmatig rust nemen (ik doe ook yoga daarvoor), stress vermijden, genoeg slapen, gezond eten. En uiteraard in mn hoofd de gedachten terug in de hoek schoppen Ik heb ook veel aan schema therapie gehad trouwens. En de AD helpt me ook.

Eigenlijk zijn er een heleboel kleine dingen die kunnen helpen, en uit die berg kleine stukjes moet je je voor jou passende puzzel zien samen te stellen. Van muziek maken word ik ook blij, dat is echt een soort instant AD

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 22:12 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ehh..gedachten terug de hoek in schoppen kan ik ook wel goed, moet wel paar keer trappen maar dat werkt wel.

Die schematherapie vind ik een uitvinding en heel veel baat bij gehad.

Heb vandaag wierook gekocht en niet heel de dag radio, playstation of tv meer aan.. Gewoon even de boel laten, maar dat is echt nog trainen voor mij.

Puzzelen werkte ook tijd geleden, maar dat werd een obsessie 😂

Slapen moet ik meer doen, maar vind ik zonde.. Gezond eten probeer ik, maar na mijn werk ben ik echt zo moe, komt goed.

Onder de mensen komen werkt voor mij ook goed

Slapen is wel belangrijk. En ik heb via de yoga geleerd om weer te voelen, daardoor gaat alles wat in je lijf gaat zitten ook weer loskomen en kun je beter ontspannen.

Met een lichte paniek uit bed gekomen en toen (om een uur of tien -uit gewoonte, omdat ik anders niet goed wakker word-) een kop koffie gedronken. Slecht idee. Mijn hart zit in mijn keel en voel me ontzettend opgejaagd.

quote:

Op zondag 24 juli 2016 12:48 schreef Droopie het volgende:

[..]

Dat voelen doe ik maar al te goed, gelukkig maar dan voel ik tenminste weer dat er gevoel weer in mijn donder zit

Yoga? ik vond mindfulness al een gedoe (werkt wel). die sla ik voorlopig over

yoga kan ook heel sportief zijn en hoeft niet zweverig te zijn.

Mindfulness/adviata heeft mij echt wezenlijk veranderd. Kan het iedereen aanraden. Er zijn tig soorten meditatie, als je de ene niks vind (te zweverig, te praktisch etc.) kun je gewoon een andere proberen.
Een aantal geleide meditaties waar ik serieus baat bij heb:

Bij angst



Bij slapeloosheid

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 17:49 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Dankje en ja ik snapte je wel
Nee het is niet die 2.5 jaar alleen maar goed gegaan hoor. Ik heb al die tijd ook wel gewoon therapie gehad. Maar ik was niet zo depressief dat ik suïcidaal was ofzo. Niet dat ik dat nu wel ben hoor, maar omdat het nog steeds zo wisselend gaat maakt dat me misschien wel iets stabieler.

Ja, ik ken dit wel .

Mijn depressie is sinds een klein aantal jaar wel weg (eindelijk), maar dat betekent niet dat het sinds die tijd smooth sailing voor mij was.

Dat je in de tussentijd wel therapie hebt gehad, zegt natuurlijk ook niet dat je DUS depressief was (wellicht heeft dit er zelfs toe bijgedragen dat dit niet zo was).

Ik ben eigenlijk al sinds ruim 10 jaar non-stop onder behandeling en die depressie was eigenlijk pas na minstens 7 jaarzeker 10 jaar(heb 't even snel nagerekend) behandeling eindelijk weg.

2015 was 1 van m'n zwaarste jaren ooit (dat jaar staat gegarandeerd in mijn top-3 zwaarste jaren van minstens de afgelopen 10), maar het was ook wel misschien mijn allerbeste jaar ooit.

Bij mij ging het eigenlijk pas in de loop van dit jaar weer mis, ook al kan ik niet stellen dat de depressie weer teruggekomen is. Suïcidale gedachten heb ik dit jaar nog maar weinig gehad en over het algemeen gesproken is mijn stemming zeker wel oké.

Dus dat het dan nog steeds wisselend kan gaan....I know all about it (zeg maar) .

quote:

Alleen is het misschien juist ook weer niet goed omdat ik nu juist met die traumaverwerking en gewoon in deeltijd juist meer met mn emoties voelen bezig ben. Dus als ik dan weer vlak word door de AD is dat ook weer niet goed voor het proces misschien. Lastige afweging altijd.

Ik vind het goed dat je hiermee bezig bent en ja, ik denk dat je (ik ga ff met 'moeilijke termen' gooien ) aan goede risk-management doet .

Maar bij een heel cluster aan psychische issues is dit managen wellicht ook wel de beste manier om aan dat enorme bord psychoshit-knoop-spaghetti te ontwarren (want soms is de hoeveelheid psychische probematiek niet iets wat je met een enkel gericht therapietje op kunt lossen, omdat het simpelweg te gecompliceerd is en het ene probleem in minstens 5 andere psychische problemen inhaakt (hoopt dat je snapt wat ik bedoel)).

Ik vind het respectabel als je dan toch doorzet, ik kan goed begrijpen hoe moeilijk dat kan zijn (en ja, de problemen zijn altijd nooit helemaal overlappend) en ik kan goed begrijpen dat er altijd mensen zullen zijn die het niet snappen/kunnen bevatten. Zelfs bij losse depressie (en dan met name burn-out) is dit al het geval (alsof depressie een keuze zou zijn en die crap ).

Wat ik in dit soort gevallen doe (wel/niet aan emoties werken, terwijl er nog een heel rijtje andere potentiële problemen daardoor ook weer daadwerkelijk de kop op kunnen steken, waardoor het opnieuw gecompliceerd wordt en erg lastig kan zijn de boel zeg maar draaiend te houden).

Geef maar aan als hier stukjes bij staan die voor jou niet opgaan, maar ik heb in deze post van mij er toch wel een flink persoonlijk sausje overheen gegooid (m'n eigen interpretatie eraan gegeven).

[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 24-07-2016 14:30:47 ]

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 22:03 schreef zomie het volgende:

[..]

Regelmaat, vooral regelmatig rust nemen (ik doe ook yoga daarvoor), stress vermijden, genoeg slapen, gezond eten. En uiteraard in mn hoofd de gedachten terug in de hoek schoppen Ik heb ook veel aan schema therapie gehad trouwens. En de AD helpt me ook.

Eigenlijk zijn er een heleboel kleine dingen die kunnen helpen, en uit die berg kleine stukjes moet je je voor jou passende puzzel zien samen te stellen. Van muziek maken word ik ook blij, dat is echt een soort instant AD

^{Hoi Zomie, jou ook alweer een tijdje niet meer gesproken}

Ik loop sinds korte tijd (weer) bij een psycholoog, maar deze heeft moeite een manier te vinden waarmee mijn problematiek aangepakt zou kunnen worden. Wel bij semi-toeval ontdekt dat (en ik heb nog nooit een schema-therapie gedaan, even ftr) dat schema met de 4 G's bij mij best interessante signalen geeft, waardoor dit wellicht een goede manier voor mij is om in elk geval verder te komen.

het verbaast me trouwens wel dat de afgelopen tijd zeker 2 of 3 van de hulpverleners die ik heb gesproken, mij vroegen of ik al eens (bijvoorbeeld) CGT heb gehad, wat dus niet het geval is (vraag me niet waarom niet, ik weet het echt niet, behalve dan dat dit nooit gebeurd is (ook al hintte ik er in de loop der jaren zo nu en dan wel meermalen aan)).

quote:

Op zondag 24 juli 2016 12:41 schreef bloempjuh het volgende:
Met een lichte paniek uit bed gekomen en toen (om een uur of tien -uit gewoonte, omdat ik anders niet goed wakker word-) een kop koffie gedronken. Slecht idee. Mijn hart zit in mijn keel en voel me ontzettend opgejaagd.

Dit kan je jezelf sowieso niet kwalijk nemen, daar je je routine wsl niet voor niets hebt.
En vervelend dat dit gebeurd is, maar dan weet je dit voor de volgende keer.

Ik ben trouwens vrijwel helemaal gestopt met koffie drinken en overweeg tegenwoordig altijd van tevoren (een beetje) of ik wel een bak koffie wil. Maar m'n gewoonte dat ik 's ochtends automatisch een bak koffie neem, die heb ik niet meer (deed dit echt al ruim 20 jaar standaard), ook omdat ik merk dat ik met koffie ook meer spanning voel.

Tis even wennen dat er zoveel activiteit hier in deze reeks is, anders had ik wel gewoon multiquote gedaan ). Ben nog een beetje duf van de pillen (alprazolam om te slapen), maar m'n nacht was tenminste wel prima (eeeeindelijk ).

Succes in elk geval!

edit:

quote:

Op zondag 24 juli 2016 14:03 schreef Droopie het volgende:
Wij kregen van die bewustwordingsoefeningen in therapie.

Het werkt echt, alleen ik vind het niet bij mij passen. Ondanks dat doe ik het af en toe toch wel

Zou je eventueel wat meer over "bewustwordingsoefeningen" willen vertellen? Heeft de manier waarop jij die toepast een bepaalde (ff woord zoeken) ''werkmethode''?

quote:

Op zondag 24 juli 2016 14:40 schreef Droopie het volgende:

[..]

Volgens mij is het een soort mindfullness.

begin je met zitten op een stoel eb dan moet letten op je ademhaling, dan focussen op je hartslag..dan focussen op de kleren die aan je lijf zitten, de voeten die de grond raken.

daarna met het hoofd, beeld je je in dat je aan het water zit en bootjes ziet en dan moet je je gedachten een voor een op die bootjes zetten en laten varen.

Ik denk dat ik dat mindfullness het beste zelf een keertje moet ervaren.

quote:

de 4G's zijn waarschijnlijk een andere schematherapie dan die jij bedoel.. die 4G kreeg ik bij een eerdere behandeling en na 10 minuten gaf ik al aan dat dit te simpel was voor mij en bij het 3e voorbeeld was ze het roerend met mij eens 😂 toen ben ik deprimerend maar gemotiveerd op zoek gegaan naar iets anders en zodoende kwam ik bij een uitgebreide schematherapie met de 23 modi

Ik weet niet welke 4G's jij hebt gehad, maar die waar ik het over heb, was dat van
1) gebeurtenis
2) gedachte
3) gevoel
4) gedrag
....zoiets.

M'n psych zei dat dit interessante antwoorden opleverde en dat (en de mate waarin) alleen al is al een voldoende aanknopingspunt en signaal dat dit nog weleens wat zou kunnen opleveren.

Magnetronkoffie ik ga later nog op jou reageren. Maar 4G-schema's zijn een middel bij cognitieve gedragstherapie (cgt) om situaties te verduidelijken en om je gedachten over een situatie te veranderen, waardoor je gevoelens en gedrag ook anders worden.

Schematherapie is een opzichzelf staande therapie. Daarin wordt gewerkt met schema's en modi. Een schema is bijvoorbeeld emotioneel tekort, emotionele geremdheid, hoge eisen. Dit zijn zeg maar patronen die je hebt ontwikkeld om met gebeurtenissen om te gaan. Modi zijn bijvoorbeeld, kwetsbare of boze kind, veeleisende ouder, willoze inschikkelijke, dat je bijvoorbeeld altijd doet wat een ander wil, onthechte zelfsusser, dan ga je bijv drinken/gokken/shoppen/eten. Dus dat zijn meer manieren om met situaties om te gaan. Bij schematherapie leer je dus ontdekken waar je schema's vandaan komen en hoe je met je schema's en modi om kunt leren gaan/veranderen zodat je meer als een gezonde volwassene reageert.

quote:

Op zondag 24 juli 2016 15:00 schreef Sylvana het volgende:
Magnetronkoffie ik ga later nog op jou reageren. Maar 4G-schema's zijn een middel bij cognitieve gedragstherapie (cgt) om situaties te verduidelijken en om je gedachten over een situatie te veranderen, waardoor je gevoelens en gedrag ook anders worden.

Schematherapie is een opzichzelf staande therapie. Daarin wordt gewerkt met schema's en modi. Een schema is bijvoorbeeld emotioneel tekort, emotionele geremdheid, hoge eisen. Dit zijn zeg maar patronen die je hebt ontwikkeld om met gebeurtenissen om te gaan. Modi zijn bijvoorbeeld, kwetsbare of boze kind, veeleisende ouder, willoze inschikkelijke, dat je bijvoorbeeld altijd doet wat een ander wil, onthechte zelfsusser, dan ga je bijv drinken/gokken/shoppen/eten. Dus dat zijn meer manieren om met situaties om te gaan. Bij schematherapie leer je dus ontdekken waar je schema's vandaan komen en hoe je met je schema's en modi om kunt leren gaan/veranderen zodat je meer als een gezonde volwassene reageert.

Dank voor je heldere uitleg.

Ik kan eerlijk gezegd nog steeds niet begrijpen waarop dit mij niet al jaren geleden is aangeboden. Ik heb er zelfs meermalen (soms zelfs let-ter-lijk) om gevraagd, maar ik kreeg het nooit van de grond, drong niet tot ze (m'n hulpverleners) door -waarom- ik dit wilde.

1 van mijn problemen was omdat ik gewoonweg niet voldoende zelfinzicht heb om dit helder uit te leggen, maar -dit- had op zich al voldoende reden moeten zijn dit in elk geval te overwegen, maar het werd (meermalen!) gewoon van tafel geveegd "want je problemen kunnen ook vanuit je autisme verklaard worden"

En daar loop ik dus al jaren tegenaan, het wordt veel te makkelijk op autisme gegooid "en dat kan je niet genezen maar moet je gewoon mee leren omgaan" terwijl ik al die tijd al wist dat het niet daaraan kon liggen. Pas toen het afgelopen voorjaar (weer) uit de hand liep en ik overal aan de bel begon te trekken, ja -toen- ging eindelijk het lichtje bij ze branden...leuk

quote:

Op zondag 24 juli 2016 15:15 schreef Droopie het volgende:
Ik ken jouw persoonlijkheid en karakter niet precies maar het eerste wat ik in het algemeen nu kan bedenken (en dat is niet persoonlijk).

De schematherapie is gebaseerd op ervaringen en fout aangeleerd gedrag. Dus als iemand geen moeder heeft in zijn tienerjaren, kan die persoon de moederrol gaan overnemen en zijn kindkant verwaarlozen en anders gaan reageren op anderen.

Stel iemand heeft een aangeboren stoornis, is het volgens mij heel lastig om een schematherapie toe te passen tussen het karakter en gedrag. Omdat de stoornis de schema's beinvloed en niet de ervaringen..
Bij ons in de groep begonnen we 9 mensen, waarbij deze best aan strenge toelatingseisen moesten voldoen, niemand had stoornissen als autisme of zo.. maar iedereen had door ervaringen of trauma's zijn leven/ gedrag laten beinvloeden.

Uiteindelijk hebben 4 mensen de eindstreep gehaald en hebben er 2 baat bij gehad, om welke redenen dan ook (trots opmijzelf )

misschien zou je het kunnen voorstellen om het in een privesessies te proberen

Maar een stoornis zou toch juist heel goed fout aangeleerd gedrag veroorzaken? Sterker nog, in het specifieke geval van autisme is het zelfs min of meer standaard te proberen het autisme aan te passen aan niet-autisme, wat juist dit soort negatieve schema's en modi kan veroorzaken.

Lijkt mij juist een pro-indicatie (en mijn eigen ervaringen met andere autisten die op dergelijke wijze stukgelopen zijn, geeft aan dat dit veroorzaakt wordt door foutief aangeleerd gedrag (want de autist moet zich maar aanpassen, geforceerd desnoods, en jarenlang desnoods...en als ie tegenwerkt dan moeten we gewoon door die koppigheid heen brechen)...en dit kan dus gefixt worden (tenzij de schade te groot is, maar dan zal damage-control toch nog nuttig kunnen zijn)).

Ik heb het al besproken met m'n behandelaars en het proces om dit daadwerkelijk te gaan doen is al in gang gezet.
Het is alleen wel heel jammer dat dit proces december vorig jaar ook al in gang was gezet (het ging toen al specifiek om schematherapie, maar andere therapieën werden niet bij voorbaat uitgesloten), maar door falende hulpverlening is dit ehm...zeg maar als een kaars in de nacht gewoon niet meer van de grond gekomen.

quote:

Op zondag 24 juli 2016 15:43 schreef Droopie het volgende:

[..]

Als ik het even heel zwart wit mag zeggen met hoe ik het zou ervaren.
Een persoon die een stoornis heeft en in mijn schematherapie groep zou terechtkomen zou storend werken, misschien een aparte groep/ benadering.

Dat mag. Mijn antwoord op jouw zwart-witte zegje ga ik trouwens op een idem manier van een antwoord voorzien.

1 kernprobleem van de behandeling van autisten is dat veel (of de meeste) behandelingen gemaakt zijn om niet-autisten te helpen/genezen, maar omdat autisten sowieso in de basis op een (soms zelfs heel) andere manier denken, gaan de huidige behandelmethodes niet werken en cijfers onderbouwen deze visie ook.

Maar dit levert wel meerdere foutieve inzichten op, waarvan er 1 is dat autisten simpelweg een soort ingebouwde therapie-resistentie zouden hebben. Maar dit is niet zo.

Wat ik veel merk bij niet-autisten (de meeste behandelaars zijn zelf ook niet autistisch) is dat ze niet in staat zijn om te bedenken dat autisten andere behoeften hebben en die behoeften worden vaak niet gezien als een neutraal gegeven, maar als symptoom van behandel-resistentie, juist omdat ze dingen alleen maar vanuit hun eigen niet-autistische projecties kunnen zien.

Dit probleem (het alleen maar vanuit de eigen niet-autistische projectie ziektebeelden kunnen bekijken) zorgt er in zekere mate zelfs voor dat deze foutieve schema's zelfs schadelijk voor een autistische psychiatrisch patiënt zijn (ze maken de psychische problemen alleen maar erger, met een beetje mazzel zal het simpelweg niet aanslaan en zal er hooguit sprake zijn van weggegooide tijd).

Dat dit idee ook klopt, is denk ik ook 1 van de redenen waarom het LKH overweegt om helemaal geen SoVa trainingen meer te geven...omdat ze merken dat die "therapie/cursus/whatever" helemaal niet zo effectief blijkt te zijn.

SoVa is gebaseerd op het idee dat autisten inherent sociale problemen hebben, maar omdat dit niet het geval is, proberen ze een probleem recht te zetten vanuit een idee dat helemaal niet correct is (alsof je iemand medicatie voorschrijft voor een aandoening die medicatienemende helemaal niet heeft...en dus slaat deze medicatie helemaal niet aan).

Onjuiste kijkwijze met een onjuiste conclusie.

Ik heb toevallig de afgelopen dagen in het ASS-topic hier uitgebreid over geschreven en kwam toen zelf tot de conclusie dat behandelingen die gebaseerd zijn de tekorten van autisme ivm non-autisme te corrigeren, averechts werken (ging om meerdere wetenschappelijke bevindingen, links staan ook in de ASS-reeks) en ik was zelf ook al richting die conclusie gegaan.

De oplossing is (en dit impliceer je toevalligerwijze zelf ook al) door behandelmethoden te (gaan) ontwikkelen die specifiek voor autisten is, want een autist een therapie geven die gemaakt is om niet-autisten te genezen.

Deze zienswijze is net zo (in)effectief als een behandeling tegen bloedverlies bij mannen terwijl het om menstruatiebloed bij vrouwen gaat, ze zien 1 probleem, maar proberen het op te lossen net zoals ze een vergelijkbaar probleem zouden oplossen bij een heel ander type mens (en dit werkt natuurlijk niet). Het is een heel ander ding, maar de doctor denkt "als het bloed is, dan moeten we het dus zo en zo oplossen en aangezien dit bij mannen werkt, moet dit bij vrouwen ook werken en zo niet, dan zijn vrouwen blijkbaar gewoon therapieresistent".

Sorry voor het domme voorbeeldje, maar kon even niet een ander symptoom bedenken waarbij de symptomen vergelijkbaar zijn (rood bloed), maar de oorzaak totaal ergens anders ligt.

quote:

Iedere persoon is een paar keer flink door de mangel en als voorbeeld genomen.. Een persoon met een stoornis zou dan compleet buiten het plaatje vallen "ja zo ben ik nou eenmaal".

Er was ook een persoon met heel weinig empathie/ inlevingsvermogen en dat was bv heel erg slecht voor het groepsgevoel en sommige mensen hadden moeite om te delen waar hij bij was. (zat ie bv ongeinteresseerd te gapen)

Het luistert allemaal best nauw

Ik heb dit zelf ook al meegemaak dat ik een behandeling kreeg die voor niet-autisten wellicht prima werkt, maar bij mij dus averechts.

1 voorbeeld die ik me heel goed voor de geest kan halen, is de behandeling die ik kreeg bij groepstherapie en later nog bij minstens 1 andere psycholoog die ik als "the silent treatment" bestempel.

Ik heb zelfs aan meerdere psychologen gevraagd waarom ze dit doen (want snap er geen snars van dat dit überhaupt iets goeds zou kunnen doen) en mij werd verteld dat de onderbouwing een (soms zelfs zeer) grote effectiviteit schijnt te hebben bij de problematiek die ik ervaar...maar voor mij werkt dit op z'n best niet, maar helaas had ik meer pech en heeft dit zelfs een extra traumatiserend effect op m'n psychische gezondheid gehad.

Bij die groepstherapie was zelfs 1 groepsgenote die zelfs meldde dat zij niet wist waarom ik er nou in godsnaam bij zat, waarna ikzelf antwoordde dat ik het helemaal met haar eens was (deze vrouw was zelf trouwens niet-autistisch) en onze behandelaars stonden erbij, keken ernaar, keken naar elkaar en alles bleef zoals het was totdat de boel even later helemaal explodeerde.

Dus ben het met je eens, ik weet zeker dat er veel meer autisten zijn die ervaren hebben dat bepaalde behandelingen die normaal gesproken effectief hadden moeten zijn, dit helemaal niet bleken te zijn. Lekker ook voor je eigenwaarde als autist, dat je als "inherent onbehandelbaar" wordt weggezet, terwijl je zelf al zo lang met psychische problemen loopt en terwijl je behandelingen maar niet lijken te werken en vervolgens gooien ze er maar een berg pillen tegenaan.

quote:

Op zondag 24 juli 2016 16:15 schreef Droopie het volgende:
Magnetronkoffie, ik zeg het niet vaak, maar ben het helemaal met je eens

Alle therapieen vertalen naar autistische clienten zou een optie zijn..maar het blijft marktwerking (helaas)

We waren het vanaf het begin al met elkaar eens, maar wel van tegenover elkaar, komisch wel

Heb je trouwens DM gestuurd ivm mijn repost

edit: Ik denk dat er voldoende draagvlak is om deze te ontwikkelen en dit gebeurt op kleine schaal zelfs al. Maar dit is vanuit het standpunt dat er als het ware uitzonderingen op de regel zouden zijn, maar deze insteek klopt niet, want bij autistische psychiatrisch patiënten zullen deze regels simpelweg vanaf de grond opnieuw geschreven moeten worden.

Veel zal herzien moeten worden en er is voldoende onderbouwing dat de oude methodes niet werken en ook waarom deze niet werken. het grootste probleem is dat men dit niet wil zien.

De bestaande behandelingen zullen denk ik in veel gevallen wel prima bruikbaar kunnen zijn, maar zullen op een andere manier ingevuld moeten worden.

Wat men nu doet is denken dat alle benzine-auto's de norm zijn, maar het dogma dat een diesel-auto niet een mislukte benzine-auto is, zal er dan toch echt aan moeten gaan geloven.

Nu probeert met teveel en te hard van deze diesel-auto's benzine-auto's te maken...maar in het geval van autisme is dit onmogelijk. Hooguit krijg je een soort mislukte hybride, een diesel-auto die probeert een benzine-auto te emuleren...en tot zover ik weet is het beste wat een mens kan worden...zichzelf.

[ Bericht 15% gewijzigd door magnetronkoffie op 24-07-2016 16:26:38 ]

Volgens mij is er toch al gespecialiseerd therapie voor ASS'ers? In de boeken (Amerikaanse en Nederlandse) stonden ze in ieder geval wel.

quote:

Op zondag 24 juli 2016 18:01 schreef Mathemaat het volgende:
Volgens mij is er toch al gespecialiseerd therapie voor ASS'ers? In de boeken (Amerikaanse en Nederlandse) stonden ze in ieder geval wel.

Ik kan je vertellen dat alles wat ik eerder (wat behandelingen voor autisten betreft) heb getikt, klopt.
That's it.

edit: Misschien past dit beter in het ASS-topic? De meesten hier zijn niet autistisch, dus deze discussie heeft verder niet echt veel toegevoegde waarde voor ze.

Herhaling: Ik heb deze post gecopypaste naar het ASS-topic, dus daar staat deze zelfde post ook al .

quote:

Op zondag 24 juli 2016 19:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Ik kan je vertellen dat alles wat ik eerder (wat behandelingen voor autisten betreft) heb getikt, klopt.
That's it.

edit: Misschien past dit beter in het ASS-topic? De meesten hier zijn niet autistisch, dus deze discussie heeft verder niet echt veel toegevoegde waarde voor ze.

Herhaling: Ik heb deze post gecopypaste naar het ASS-topic, dus daar staat deze zelfde post ook al .

Nou, ik heb je al verteld dat ze geprobeerd hadden om ene ASS-labeltje op mij te plakken, omdat misschien de behandeling voor ASS mij zou helpen. Gelukkig vertrouwde mijn shv'er mij wel, dus het pushen stopte op een gegeven moment.

Ik ben blij dat er niet aan toegegeven heb, want ik was waarschijnlijk knetter gek geworden met die behandeling voor ASS en de mensen daar weer van mij, als ik zo terug kijk.

Maar ik neem de rest van de discussie wel naar ass-topic.

Hoi allemaal

Wilde even kort vertellen dat het goed gaat hier. Eindelijk medicatie die goed aanslaat. Ben eindelijk weer thuis na een opname van acht maanden, ben gelukkig met mijn geliefde, begin in september weer met studeren, gewicht gaat goed, eten en niet-snijden gaat goed... Er is een soort wonder in mijn leven gebeurd