Depressie & Angst #136 Up and Down and Up

Ik post niet zo vaak meer. Eigenlijk ook omdat het gemiddeld best goed gaat. Ik moet alleen opletten dat ik niet teveel doen, te druk of teveel stress geeft gelijk weer klachten zoals angsten en rare gedachten.

Op een of andere manier heb ik dus een modus gevonden om het aardig onder controle te houden.
Ik lees hier wel mee, want wie weet kan ik nog een goede tip geven of iemand steunen

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 00:29 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Hoi

Ik kan me jou nog wel herinneren in deze reeks, welkom terug ( sorry, je snapt wellicht wel wat ik bedoel ).

[..]

Ging je ook echt 2,5 jaar relatief goed zonder middelen?

En zo ja, kan je je eventueel herinneren waardoor het al die tijd wel oké is gegaan en waarom je nu dan toch weer afgegleden bent? (ik snap wel wat je bedoelt met de voorafgaande alinea, maar wil voor de zekerheid toch even vragen).

[..]

Op zich maakt het weinig uit wie er meeposten. Het is wel wat rustiger dan een jaar terug (misschien ook geen slecht ding), maar zijn genoeg mensen die meelezen en eventueel ook proberen om mee te denken.

Dankje en ja ik snapte je wel
Nee het is niet die 2.5 jaar alleen maar goed gegaan hoor. Ik heb al die tijd ook wel gewoon therapie gehad. Maar ik was niet zo depressief dat ik suïcidaal was ofzo. Niet dat ik dat nu wel ben hoor, maar omdat het nog steeds zo wisselend gaat maakt dat me misschien wel iets stabieler.

Alleen is het misschien juist ook weer niet goed omdat ik nu juist met die traumaverwerking en gewoon in deeltijd juist meer met mn emoties voelen bezig ben. Dus als ik dan weer vlak word door de AD is dat ook weer niet goed voor het proces misschien. Lastige afweging altijd.

Eindelijk vakantie, man wat was ik hier aan toe. Mijn nieuwe baan is leuk, maar het grote gehalte aan nieuwe dingen, veel inzet en dit alles na een druk jaar. Die 4 weken komen als geroepen.

Nu lekker bijkomen, maar ik ben geestelijk echt moe. Gisteren leuk gebarbecued, maar m'n zusje had weer een depressieve inzinking, kort en m'n vader was ook melancholisch over alles. Dan hoor ik nu ook dat m'n oma dood is. Al 20 jaar geen contact gehad, maar dan moet ik weer met m'n moeder bellen.

Allemaal niet zo erg an sich, maar de combinatie van enorm druk met de lading bij al mijn familieleden. Tijd om goed uit te rusten en weer wat afstand te nemen. Het is echt een kut besef vind ik, maar telkens wordt weer bevestigd dat ik gewoon vanwege die continue lading niet zo veel rond mijn familie kan zijn. Ik trek dat gewoon slecht. Jammer, kut, maar ik ben over het punt heen dat ik het egoistisch vind van mezelf. Ik moet dit gewoon doen voor mijn eigen gemoedsrust, helemaal in dit soort fasen.

Na de vakantie wel op een iets lager tempo werken. Enthousiasme is goed, maar ik moet het wel op de lange termijn kunnen redden. Iets langzamer en dan kan ik dat, daar ben ik van overtuigd.

quote:

Op vrijdag 22 juli 2016 22:27 schreef Luchtbel het volgende:
Hoi Sylvana,

Ik heb je andere topic gezien maar ik weet niet zo goed of ik daar wel of niet wil gaan reageren. Sowieso gaat het op dit moment niet oké dus het lezen van lange stukken gaat moeizaam. Ik weet niet of je het weer maar ik heb zelf de diagnose complexe ptss met dis nao gekregen. Met dysthyme depressie.En zulks. Maar daar is ook heel wat tijd overheen gegaan. Voordat er überhaupt mensen nog wat in zagen.

Ik vind het knap van je dat je zo doorzet. En zo veel dingen bent aan gegaan. Het is heel normaal dat je nog meer somber bent als je bezig bent met het verwerken van trauma. Zeker ook bij zo'n schrijfmodule. Waarbij je ook nog eens alleen bent. Ik hoop voor je dat er binnenkort wat betere tijden aanbreken. Je bent nog ontzettend jong. Er kan nog van alles.

Sorry had jouw reactie over het hoofd gezien. Ik wist niet precies welke diagnoses je hebt, maar wel dat het bij jou ook niet zo goed gaat. Dat zijn idd wel complexe diagnoses die je uiteindelijk gekregen hebt. Aan de ene kant is dat fijn zodat je weet wat er aan de hand is, aan de andere kant blijft het gewoon verrekte moeilijk allemaal. Helemaal in jouw geval met je dochter die niet thuis woont toch?

Dankjewel voor de complimenten en steun
En ja dat vind ik idd wel lastig eraan, dat je tijdens het schrijven alleen bent. Ik zorg er wel voor dat ik het op momenten doe dat daarna mn vriend thuis komt. Schrijven als hij er is lukt niet, maar mocht ik na het schrijven erg overstuur zijn dan kan hij me wel opvangen. En ik moe daarna altijd verplicht ff iets leuks doen om er weer los van te komen.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 17:56 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ik zat aan de angstremmers terwijl ik begon aan de schematherapie, halverwege gestopt en dat was een hele andere beleving kan ik je zeggen.

Tenzij strikt noodzakelijk, zou ik het in zo geval niet doen.
Andere kant traumaverwerking is andere koek, dus persoonlijk zou ik zeggen hoofd zo helder en min mogelijk ruis.

Ja het is een beetje dubbel. Want als ik zo somber ben door de traumaverwerking is het ook lastig om aan mn andere doelen op therapie te werken. Maar ik ga het wel even bespreken op therapie ook, kijken wat zij erover denken.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 19:00 schreef duracellkonijntje het volgende:
Eindelijk vakantie, man wat was ik hier aan toe. Mijn nieuwe baan is leuk, maar het grote gehalte aan nieuwe dingen, veel inzet en dit alles na een druk jaar. Die 4 weken komen als geroepen.

Nu lekker bijkomen, maar ik ben geestelijk echt moe. Gisteren leuk gebarbecued, maar m'n zusje had weer een depressieve inzinking, kort en m'n vader was ook melancholisch over alles. Dan hoor ik nu ook dat m'n oma dood is. Al 20 jaar geen contact gehad, maar dan moet ik weer met m'n moeder bellen.

Allemaal niet zo erg an sich, maar de combinatie van enorm druk met de lading bij al mijn familieleden. Tijd om goed uit te rusten en weer wat afstand te nemen. Het is echt een kut besef vind ik, maar telkens wordt weer bevestigd dat ik gewoon vanwege die continue lading niet zo veel rond mijn familie kan zijn. Ik trek dat gewoon slecht. Jammer, kut, maar ik ben over het punt heen dat ik het egoistisch vind van mezelf. Ik moet dit gewoon doen voor mijn eigen gemoedsrust, helemaal in dit soort fasen.

Na de vakantie wel op een iets lager tempo werken. Enthousiasme is goed, maar ik moet het wel op de lange termijn kunnen redden. Iets langzamer en dan kan ik dat, daar ben ik van overtuigd.

Fijn dat je eindelijk vakantie hebt en even bij kunt komen van alle nieuwe indrukken. En ik herken het heel erg al die familieperikelen waardoor je extra druk krijgt. Niet goed voor je eigen gemoedstoestand idd en dan is het soms beter om toch maar even wat afstand te nemen. Goed dat jij je daar niet meer egoïstisch over voelt, ik voel me er nog wel vaak schuldig over.
Wel fijn dat je nieuwe baan iig bevalt. Wat doe je voor werk?

[ Bericht 13% gewijzigd door _Hestia_ op 23-07-2016 19:34:58 ]

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 17:48 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ja hallo, geef die tip eens even door

Regelmaat, vooral regelmatig rust nemen (ik doe ook yoga daarvoor), stress vermijden, genoeg slapen, gezond eten. En uiteraard in mn hoofd de gedachten terug in de hoek schoppen Ik heb ook veel aan schema therapie gehad trouwens. En de AD helpt me ook.

Eigenlijk zijn er een heleboel kleine dingen die kunnen helpen, en uit die berg kleine stukjes moet je je voor jou passende puzzel zien samen te stellen. Van muziek maken word ik ook blij, dat is echt een soort instant AD

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 22:12 schreef Droopie het volgende:

[..]

Ehh..gedachten terug de hoek in schoppen kan ik ook wel goed, moet wel paar keer trappen maar dat werkt wel.

Die schematherapie vind ik een uitvinding en heel veel baat bij gehad.

Heb vandaag wierook gekocht en niet heel de dag radio, playstation of tv meer aan.. Gewoon even de boel laten, maar dat is echt nog trainen voor mij.

Puzzelen werkte ook tijd geleden, maar dat werd een obsessie 😂

Slapen moet ik meer doen, maar vind ik zonde.. Gezond eten probeer ik, maar na mijn werk ben ik echt zo moe, komt goed.

Onder de mensen komen werkt voor mij ook goed

Slapen is wel belangrijk. En ik heb via de yoga geleerd om weer te voelen, daardoor gaat alles wat in je lijf gaat zitten ook weer loskomen en kun je beter ontspannen.

Met een lichte paniek uit bed gekomen en toen (om een uur of tien -uit gewoonte, omdat ik anders niet goed wakker word-) een kop koffie gedronken. Slecht idee. Mijn hart zit in mijn keel en voel me ontzettend opgejaagd.

quote:

Op zondag 24 juli 2016 12:48 schreef Droopie het volgende:

[..]

Dat voelen doe ik maar al te goed, gelukkig maar dan voel ik tenminste weer dat er gevoel weer in mijn donder zit

Yoga? ik vond mindfulness al een gedoe (werkt wel). die sla ik voorlopig over

yoga kan ook heel sportief zijn en hoeft niet zweverig te zijn.

Mindfulness/adviata heeft mij echt wezenlijk veranderd. Kan het iedereen aanraden. Er zijn tig soorten meditatie, als je de ene niks vind (te zweverig, te praktisch etc.) kun je gewoon een andere proberen.
Een aantal geleide meditaties waar ik serieus baat bij heb:

Bij angst



Bij slapeloosheid

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 17:49 schreef Sylvana het volgende:

[..]

Dankje en ja ik snapte je wel
Nee het is niet die 2.5 jaar alleen maar goed gegaan hoor. Ik heb al die tijd ook wel gewoon therapie gehad. Maar ik was niet zo depressief dat ik suïcidaal was ofzo. Niet dat ik dat nu wel ben hoor, maar omdat het nog steeds zo wisselend gaat maakt dat me misschien wel iets stabieler.

Ja, ik ken dit wel .

Mijn depressie is sinds een klein aantal jaar wel weg (eindelijk), maar dat betekent niet dat het sinds die tijd smooth sailing voor mij was.

Dat je in de tussentijd wel therapie hebt gehad, zegt natuurlijk ook niet dat je DUS depressief was (wellicht heeft dit er zelfs toe bijgedragen dat dit niet zo was).

Ik ben eigenlijk al sinds ruim 10 jaar non-stop onder behandeling en die depressie was eigenlijk pas na minstens 7 jaarzeker 10 jaar(heb 't even snel nagerekend) behandeling eindelijk weg.

2015 was 1 van m'n zwaarste jaren ooit (dat jaar staat gegarandeerd in mijn top-3 zwaarste jaren van minstens de afgelopen 10), maar het was ook wel misschien mijn allerbeste jaar ooit.

Bij mij ging het eigenlijk pas in de loop van dit jaar weer mis, ook al kan ik niet stellen dat de depressie weer teruggekomen is. Suïcidale gedachten heb ik dit jaar nog maar weinig gehad en over het algemeen gesproken is mijn stemming zeker wel oké.

Dus dat het dan nog steeds wisselend kan gaan....I know all about it (zeg maar) .

quote:

Alleen is het misschien juist ook weer niet goed omdat ik nu juist met die traumaverwerking en gewoon in deeltijd juist meer met mn emoties voelen bezig ben. Dus als ik dan weer vlak word door de AD is dat ook weer niet goed voor het proces misschien. Lastige afweging altijd.

Ik vind het goed dat je hiermee bezig bent en ja, ik denk dat je (ik ga ff met 'moeilijke termen' gooien ) aan goede risk-management doet .

Maar bij een heel cluster aan psychische issues is dit managen wellicht ook wel de beste manier om aan dat enorme bord psychoshit-knoop-spaghetti te ontwarren (want soms is de hoeveelheid psychische probematiek niet iets wat je met een enkel gericht therapietje op kunt lossen, omdat het simpelweg te gecompliceerd is en het ene probleem in minstens 5 andere psychische problemen inhaakt (hoopt dat je snapt wat ik bedoel)).

Ik vind het respectabel als je dan toch doorzet, ik kan goed begrijpen hoe moeilijk dat kan zijn (en ja, de problemen zijn altijd nooit helemaal overlappend) en ik kan goed begrijpen dat er altijd mensen zullen zijn die het niet snappen/kunnen bevatten. Zelfs bij losse depressie (en dan met name burn-out) is dit al het geval (alsof depressie een keuze zou zijn en die crap ).

Wat ik in dit soort gevallen doe (wel/niet aan emoties werken, terwijl er nog een heel rijtje andere potentiële problemen daardoor ook weer daadwerkelijk de kop op kunnen steken, waardoor het opnieuw gecompliceerd wordt en erg lastig kan zijn de boel zeg maar draaiend te houden).

Geef maar aan als hier stukjes bij staan die voor jou niet opgaan, maar ik heb in deze post van mij er toch wel een flink persoonlijk sausje overheen gegooid (m'n eigen interpretatie eraan gegeven).

[ Bericht 0% gewijzigd door magnetronkoffie op 24-07-2016 14:30:47 ]

quote:

Op zaterdag 23 juli 2016 22:03 schreef zomie het volgende:

[..]

Regelmaat, vooral regelmatig rust nemen (ik doe ook yoga daarvoor), stress vermijden, genoeg slapen, gezond eten. En uiteraard in mn hoofd de gedachten terug in de hoek schoppen Ik heb ook veel aan schema therapie gehad trouwens. En de AD helpt me ook.

Eigenlijk zijn er een heleboel kleine dingen die kunnen helpen, en uit die berg kleine stukjes moet je je voor jou passende puzzel zien samen te stellen. Van muziek maken word ik ook blij, dat is echt een soort instant AD

^{Hoi Zomie, jou ook alweer een tijdje niet meer gesproken}

Ik loop sinds korte tijd (weer) bij een psycholoog, maar deze heeft moeite een manier te vinden waarmee mijn problematiek aangepakt zou kunnen worden. Wel bij semi-toeval ontdekt dat (en ik heb nog nooit een schema-therapie gedaan, even ftr) dat schema met de 4 G's bij mij best interessante signalen geeft, waardoor dit wellicht een goede manier voor mij is om in elk geval verder te komen.

het verbaast me trouwens wel dat de afgelopen tijd zeker 2 of 3 van de hulpverleners die ik heb gesproken, mij vroegen of ik al eens (bijvoorbeeld) CGT heb gehad, wat dus niet het geval is (vraag me niet waarom niet, ik weet het echt niet, behalve dan dat dit nooit gebeurd is (ook al hintte ik er in de loop der jaren zo nu en dan wel meermalen aan)).

quote:

Op zondag 24 juli 2016 12:41 schreef bloempjuh het volgende:
Met een lichte paniek uit bed gekomen en toen (om een uur of tien -uit gewoonte, omdat ik anders niet goed wakker word-) een kop koffie gedronken. Slecht idee. Mijn hart zit in mijn keel en voel me ontzettend opgejaagd.

Dit kan je jezelf sowieso niet kwalijk nemen, daar je je routine wsl niet voor niets hebt.
En vervelend dat dit gebeurd is, maar dan weet je dit voor de volgende keer.

Ik ben trouwens vrijwel helemaal gestopt met koffie drinken en overweeg tegenwoordig altijd van tevoren (een beetje) of ik wel een bak koffie wil. Maar m'n gewoonte dat ik 's ochtends automatisch een bak koffie neem, die heb ik niet meer (deed dit echt al ruim 20 jaar standaard), ook omdat ik merk dat ik met koffie ook meer spanning voel.

Tis even wennen dat er zoveel activiteit hier in deze reeks is, anders had ik wel gewoon multiquote gedaan ). Ben nog een beetje duf van de pillen (alprazolam om te slapen), maar m'n nacht was tenminste wel prima (eeeeindelijk ).

Succes in elk geval!

edit:

quote:

Op zondag 24 juli 2016 14:03 schreef Droopie het volgende:
Wij kregen van die bewustwordingsoefeningen in therapie.

Het werkt echt, alleen ik vind het niet bij mij passen. Ondanks dat doe ik het af en toe toch wel

Zou je eventueel wat meer over "bewustwordingsoefeningen" willen vertellen? Heeft de manier waarop jij die toepast een bepaalde (ff woord zoeken) ''werkmethode''?

quote:

Op zondag 24 juli 2016 14:40 schreef Droopie het volgende:

[..]

Volgens mij is het een soort mindfullness.

begin je met zitten op een stoel eb dan moet letten op je ademhaling, dan focussen op je hartslag..dan focussen op de kleren die aan je lijf zitten, de voeten die de grond raken.

daarna met het hoofd, beeld je je in dat je aan het water zit en bootjes ziet en dan moet je je gedachten een voor een op die bootjes zetten en laten varen.

Ik denk dat ik dat mindfullness het beste zelf een keertje moet ervaren.

quote:

de 4G's zijn waarschijnlijk een andere schematherapie dan die jij bedoel.. die 4G kreeg ik bij een eerdere behandeling en na 10 minuten gaf ik al aan dat dit te simpel was voor mij en bij het 3e voorbeeld was ze het roerend met mij eens 😂 toen ben ik deprimerend maar gemotiveerd op zoek gegaan naar iets anders en zodoende kwam ik bij een uitgebreide schematherapie met de 23 modi

Ik weet niet welke 4G's jij hebt gehad, maar die waar ik het over heb, was dat van
1) gebeurtenis
2) gedachte
3) gevoel
4) gedrag
....zoiets.

M'n psych zei dat dit interessante antwoorden opleverde en dat (en de mate waarin) alleen al is al een voldoende aanknopingspunt en signaal dat dit nog weleens wat zou kunnen opleveren.

Magnetronkoffie ik ga later nog op jou reageren. Maar 4G-schema's zijn een middel bij cognitieve gedragstherapie (cgt) om situaties te verduidelijken en om je gedachten over een situatie te veranderen, waardoor je gevoelens en gedrag ook anders worden.

Schematherapie is een opzichzelf staande therapie. Daarin wordt gewerkt met schema's en modi. Een schema is bijvoorbeeld emotioneel tekort, emotionele geremdheid, hoge eisen. Dit zijn zeg maar patronen die je hebt ontwikkeld om met gebeurtenissen om te gaan. Modi zijn bijvoorbeeld, kwetsbare of boze kind, veeleisende ouder, willoze inschikkelijke, dat je bijvoorbeeld altijd doet wat een ander wil, onthechte zelfsusser, dan ga je bijv drinken/gokken/shoppen/eten. Dus dat zijn meer manieren om met situaties om te gaan. Bij schematherapie leer je dus ontdekken waar je schema's vandaan komen en hoe je met je schema's en modi om kunt leren gaan/veranderen zodat je meer als een gezonde volwassene reageert.

quote:

Op zondag 24 juli 2016 15:00 schreef Sylvana het volgende:
Magnetronkoffie ik ga later nog op jou reageren. Maar 4G-schema's zijn een middel bij cognitieve gedragstherapie (cgt) om situaties te verduidelijken en om je gedachten over een situatie te veranderen, waardoor je gevoelens en gedrag ook anders worden.

Schematherapie is een opzichzelf staande therapie. Daarin wordt gewerkt met schema's en modi. Een schema is bijvoorbeeld emotioneel tekort, emotionele geremdheid, hoge eisen. Dit zijn zeg maar patronen die je hebt ontwikkeld om met gebeurtenissen om te gaan. Modi zijn bijvoorbeeld, kwetsbare of boze kind, veeleisende ouder, willoze inschikkelijke, dat je bijvoorbeeld altijd doet wat een ander wil, onthechte zelfsusser, dan ga je bijv drinken/gokken/shoppen/eten. Dus dat zijn meer manieren om met situaties om te gaan. Bij schematherapie leer je dus ontdekken waar je schema's vandaan komen en hoe je met je schema's en modi om kunt leren gaan/veranderen zodat je meer als een gezonde volwassene reageert.

Dank voor je heldere uitleg.

Ik kan eerlijk gezegd nog steeds niet begrijpen waarop dit mij niet al jaren geleden is aangeboden. Ik heb er zelfs meermalen (soms zelfs let-ter-lijk) om gevraagd, maar ik kreeg het nooit van de grond, drong niet tot ze (m'n hulpverleners) door -waarom- ik dit wilde.

1 van mijn problemen was omdat ik gewoonweg niet voldoende zelfinzicht heb om dit helder uit te leggen, maar -dit- had op zich al voldoende reden moeten zijn dit in elk geval te overwegen, maar het werd (meermalen!) gewoon van tafel geveegd "want je problemen kunnen ook vanuit je autisme verklaard worden"

En daar loop ik dus al jaren tegenaan, het wordt veel te makkelijk op autisme gegooid "en dat kan je niet genezen maar moet je gewoon mee leren omgaan" terwijl ik al die tijd al wist dat het niet daaraan kon liggen. Pas toen het afgelopen voorjaar (weer) uit de hand liep en ik overal aan de bel begon te trekken, ja -toen- ging eindelijk het lichtje bij ze branden...leuk