quote:Op woensdag 29 juni 2016 23:24 schreef livelink het volgende:
[..]
Maakt niet uit dat school jou niet zo lief vindt. Ik hoop dat de ballen de goede kant op zullen rollen voor jullie. Succes en sterkte, want het is natuurlijk ook wel een lange periode van onzekerheid op deze manier.
Al met al zien we ook gewoon in de resultaten dat wat we al een jaar roepen, Jen komt ook gewoon niet mee.
School wilde nu wel de procedure gaan starten om haar te bespreken in het OT, naar mijn idee ongeveer een jaar te laat.
Dat denk ik ook.quote:
School wilde nu wel de procedure gaan starten om haar te bespreken in het OT, naar mijn idee ongeveer een jaar te laat.
Overigens vroegen ze me gisteren op de man af of ik hem liever nog op het SO had willen zien. Mijn antwoord was ja. Ik ben er echt van overtuigd dat Thies daar ihkv passend onderwijs is wegbezuinigd. We zijn de twee jaar dat hij nu op het regulier zit alleen maar bezig met zijn sociaal emotionele ontwikkeling. Ook zijn toetsen houden niet over, hoewel hij een bovengemiddeld IQ heeft. Maar goed, dat vind ik nog niet eens zo'n punt. Ik geloof zeker dat als hij zich veilig en op zijn gemak voelt in de groep dat er dan heus wel uitkomt wat er in zit.
Maar dan is er wel gewoon een zak geld nodig om hem daarmee te helpen... Eigenlijk als je nu dus al 2 jaar loopt te klootviolen op het reguliere onderwijs, had dat toch al lang in werking gezet moeten worden?quote:
Wij gaan trouwens toch weer richting arrangement. Gisteren gesprek op school gehad waarin de juffen aangaven dit nu te willen aanvragen. Thies is in zijn spel en in andere vrije situaties zo star en inflexibel. Hij heeft daar echt meer begeleiding bij nodig. Nu frustreert het hem én zijn vriendenclubje regelmatig op een dusdanige manier dat het van alle partijen te veel energie gaat vergen. Over twee weken overleg met het samenwerkingsverband. Ik hoop op observatie en regelmatige coaching in vrije situaties.
Overigens vroegen ze me gisteren op de man af of ik hem liever nog op het SO had willen zien. Mijn antwoord was ja. Ik ben er echt van overtuigd dat Thies daar ihkv passend onderwijs is wegbezuinigd. We zijn de twee jaar dat hij nu op het regulier zit alleen maar bezig met zijn sociaal emotionele ontwikkeling. Ook zijn toetsen houden niet over, hoewel hij een bovengemiddeld IQ heeft. Maar goed, dat vind ik nog niet eens zo'n punt. Ik geloof zeker dat als hij zich veilig en op zijn gemak voelt in de groep dat er dan heus wel uitkomt wat er in zit.
Ja.....quote:
[..]
Maar dan is er wel gewoon een zak geld nodig om hem daarmee te helpen... Eigenlijk als je nu dus al 2 jaar loopt te klootviolen op het reguliere onderwijs, had dat toch al lang in werking gezet moeten worden?
Al moet ik zeggen dat het vorig jaar rustiger was. De juffen benoemen het als dat 'de veerkracht op is'. Ik snap wel wat ze bedoelen en waarom er nu pas weer naar hulp wordt gezocht.
Wat zonde dat school er zo lang over gedaan heeft om zover te komen... vooral omdat jullie het ook al eerder aangaven.quote:
Gister ook de schoolresultaten: Lezen behalen we eigenlijk geen vooruitgang, E scores met DTM, begrijpend lezen D... Alleen rekenen gaat wel aardig.
Al met al zien we ook gewoon in de resultaten dat wat we al een jaar roepen, Jen komt ook gewoon niet mee.
School wilde nu wel de procedure gaan starten om haar te bespreken in het OT, naar mijn idee ongeveer een jaar te laat.
En toch best zonde dat hij eigenlijk een beetje tussen de wal en het schip valt nu met dat passend onderwijs... Succes!quote:
[..]
Ja.....
Al moet ik zeggen dat het vorig jaar rustiger was. De juffen benoemen het als dat 'de veerkracht op is'. Ik snap wel wat ze bedoelen en waarom er nu pas weer naar hulp wordt gezocht.
M. gaf van de week aan dat ze aan vakantie toe is, moe en ook aan het snotteren nu.
Ze is echt aan het afstrepen. Spreekbeurt nog en dan kan dat ook afgestreept, morgen.
Dan nog 2 weken... volgens mij weten we ergens volgende week hoe de nieuwe klas eruit gaat zien en wie de leerkracht wordt .
Ben benieuwd. Ze hebben de rapporten al gehad, 10 minuten gesprekken zijn geweest. Huidige leerkracht van M heeft wel gezegd hoe ze het graag zou zien volgend jaar, maar altijd afwachten hoe de nieuwe leerkracht erover denkt, ze adviseerde om zeker in het begin weer even goed de vinger aan de pols te houden. Hebben we afgelopen jaren ook geprobeerd en dat werkt wel goed naar mijn idee.
[ Bericht 12% gewijzigd door Nijna op 30-06-2016 11:00:18 ]
Ik heb altijd de indruk dat hij het best heeft getroffen met de juffen. Dat ze er altijd heel erg hun best voor doen om er het beste van te maken. Misschien niet altijd vlekkeloos, maar toch tenminste met enige passie voor 'hun' kinderen. Dit vind ik ook weer heel goed uitgedrukt en er spreekt de nodige ervaring uit.quote:
[..]
Ja.....
Al moet ik zeggen dat het vorig jaar rustiger was. De juffen benoemen het als dat 'de veerkracht op is'. Ik snap wel wat ze bedoelen en waarom er nu pas weer naar hulp wordt gezocht.
Ach, wat jammer dat je het gevoel hebt dat hij nu niet op de plek is waar hij eigenlijk het meeste thuishoort. En dat dat komt door bezuinigingenquote:
Wij gaan trouwens toch weer richting arrangement. Gisteren gesprek op school gehad waarin de juffen aangaven dit nu te willen aanvragen. Thies is in zijn spel en in andere vrije situaties zo star en inflexibel. Hij heeft daar echt meer begeleiding bij nodig. Nu frustreert het hem én zijn vriendenclubje regelmatig op een dusdanige manier dat het van alle partijen te veel energie gaat vergen. Over twee weken overleg met het samenwerkingsverband. Ik hoop op observatie en regelmatige coaching in vrije situaties.
Overigens vroegen ze me gisteren op de man af of ik hem liever nog op het SO had willen zien. Mijn antwoord was ja. Ik ben er echt van overtuigd dat Thies daar ihkv passend onderwijs is wegbezuinigd. We zijn de twee jaar dat hij nu op het regulier zit alleen maar bezig met zijn sociaal emotionele ontwikkeling. Ook zijn toetsen houden niet over, hoewel hij een bovengemiddeld IQ heeft. Maar goed, dat vind ik nog niet eens zo'n punt. Ik geloof zeker dat als hij zich veilig en op zijn gemak voelt in de groep dat er dan heus wel uitkomt wat er in zit.
Goed dat er nu wel actie wordt ondernomen. Ik ga er vanuit dat het arrangement in ieder geval wordt toegekend en ik hoop dat dat gaat leiden tot meer veerkracht bij iedereen. Wel fijn om te horen dat hij in ieder geval een vriendenclubje heeft en dat hij en dat vriendenclubje er nog energie in steken. Dat klinkt wel hoopgevend.
Eind van het jaar moeheid. Zo herkenbaar. Niet alleen bij de kinderen, maar ook bij de ouders en bij de leerkrachten.quote:
M. gaf van de week aan dat ze aan vakantie toe is, moe en ook aan het snotteren nu.
Ze is echt aan het afstrepen. Spreekbeurt nog en dan kan dat ook afgestreept, morgen.
Dan nog 2 weken... volgens mij weten we ergens volgende week hoe de nieuwe klas eruit gaat zien en wie de leerkracht wordt .
Ben benieuwd. Ze hebben de rapporten al gehad, 10 minuten gesprekken zijn geweest. Huidige leerkracht van M heeft wel gezegd hoe ze het graag zou zien volgend jaar, maar altijd afwachten hoe de nieuwe leerkracht erover denkt, ze adviseerde om zeker in het begin weer even goed de vinger aan de pols te houden. Hebben we afgelopen jaren ook geprobeerd en dat werkt wel goed naar mijn idee.
Klinkt wel alsof de school goed bezig is met M., Nijna.
J. heeft woensdag zijn laatste schooldag en maandag is het afscheid. Hij ziet er erg tegenop. Sowieso ziet hij altijd tegen de zomervakantie op en nu komt dat afscheid er ook nog bij. Zo definitief. En er gaat uiteindelijk niemand van zijn klas naar zijn nieuwe school. Ze gaan massaal naar de school waar J. op de open dag helemaal op afgeknapt was.Ik was bang dat hij om die reden toch uiteindelijk spijt zou krijgen van zijn keuze, maar hij staat er zelf nog steeds helemaal achter.
Dat was op die open dag haat op het eerste gezicht tussen hem en die school. Terwijl al zijn vriendjes dus wel enthousiast waren. Maar J. volgt zoals altijd zijn gevoel en laten we hopen dat dat goed uit gaat pakken.
En verder shit zeg, dat passend onderwijs en de kinderen die daar niet in passen
Tot nu toe denk ik dat het we best getroffen hebben met school en de leerkrachtenquote:
[..]
Eind van het jaar moeheid. Zo herkenbaar. Niet alleen bij de kinderen, maar ook bij de ouders en bij de leerkrachten.
Klinkt wel alsof de school goed bezig is met M., Nijna.
. Wel mooi dat hij op zijn gevoel afgaat en nog steeds achter zijn keuze staat. Ik hoop mee dat het goed uit gaat pakken!quote:J. heeft woensdag zijn laatste schooldag en maandag is het afscheid. Hij ziet er erg tegenop. Sowieso ziet hij altijd tegen de zomervakantie op en nu komt dat afscheid er ook nog bij. Zo definitief. En er gaat uiteindelijk niemand van zijn klas naar zijn nieuwe school. Ze gaan massaal naar de school waar J. op de open dag helemaal op afgeknapt was.Ik was bang dat hij om die reden toch uiteindelijk spijt zou krijgen van zijn keuze, maar hij staat er zelf nog steeds helemaal achter.
Dat was op die open dag haat op het eerste gezicht tussen hem en die school. Terwijl al zijn vriendjes dus wel enthousiast waren. Maar J. volgt zoals altijd zijn gevoel en laten we hopen dat dat goed uit gaat pakken.
Succes, Moonah! Wel fijn dat jullie zaken goed kunnen overleggen, ik krijg er ook een heel positief gevoel bij steeds over die juffen.quote:
Wij gaan trouwens toch weer richting arrangement. Gisteren gesprek op school gehad waarin de juffen aangaven dit nu te willen aanvragen. Thies is in zijn spel en in andere vrije situaties zo star en inflexibel. Hij heeft daar echt meer begeleiding bij nodig. Nu frustreert het hem én zijn vriendenclubje regelmatig op een dusdanige manier dat het van alle partijen te veel energie gaat vergen. Over twee weken overleg met het samenwerkingsverband. Ik hoop op observatie en regelmatige coaching in vrije situaties.
Lady_wrb, ik was nog benieuwd of L. geslaagd is!
[ Bericht 0% gewijzigd door trui op 01-07-2016 22:40:10 ]
Ik vind het vrij lastig, hij is 4 en heeft inderdaad wat eigenaardigheden, maar ik vind het niet 'verontrustend'of raar.. wellicht omdat het mijn eigen kind is en ik niet objectief kan zijn o.i.d.
Ik dacht dat geen oogcontact maken en slecht inlevingsgevoel typerend waren.. maar hij is dol op contact, kijkt ons recht aan, luistert, en kan zich ontzettend goed inleven..
Zij vindt dat hij ouwelijk praat, en teveel op momenten dat hij zou moeten luisteren, hij kan niet stil zitten volgens haar (hier best veel) wanneer lieten jullie je kindjes testen?
Mijn oudste zoon heeft rond 7,5 jaar zijn Echte Diagnose gekregen.quote:
Wederom een gesprek gehad op school, nu willen ze dat we hem laten testen op Asperger..
Ik vind het vrij lastig, hij is 4 en heeft inderdaad wat eigenaardigheden, maar ik vind het niet 'verontrustend'of raar.. wellicht omdat het mijn eigen kind is en ik niet objectief kan zijn o.i.d.
Ik dacht dat geen oogcontact maken en slecht inlevingsgevoel typerend waren.. maar hij is dol op contact, kijkt ons recht aan, luistert, en kan zich ontzettend goed inleven..
Zij vindt dat hij ouwelijk praat, en teveel op momenten dat hij zou moeten luisteren, hij kan niet stil zitten volgens haar (hier best veel) wanneer lieten jullie je kindjes testen?
Dit is wel zoals arrangementen in ons samenwerkingsverband gaan, ja.quote:
Hoe verwacht je dat dan concreet moonah? Dat de ABers in komen vliegen als er pauze is?
Als het arrangement wordt toegekend, dan gaat er iemand naar de school. Als de problemen zich ook of met name voordoen in de pauzemomenten dan zal diegene daar zeker bij zijn. Dat is toch niet zo raar?
Een en ander ligt natuurlijk ook aan de zwaarte van het arrangement dat wordt toegekend, maar dit soort voorbeelden zijn er zat. In ieder geval binnen ons samenwerkingsverband.
Komt hij net aan met zijn mooie, nieuwe schoenen die hij bijna nooit aan heeft
Dus ik word boos en zeg hem dat hij die schoenen niet aan mag naar het feestje. Hij ook boos, want in zijn optiek zijn dat juist de schoenen die eventueel wel weggegooid mogen worden en vooral niet de schoenen waar hij nu al maanden in leeft.
En ik weet dat het alleen maar averechts werkt als ik boos word, maar ik kon me niet inhouden. Het escaleerde en ging uiteindelijk zo ver dat hij dan helemaal niet meer naar het feestje wou gaan. Kortom, ik zat precies op het punt waar ik niet wil zijn, namelijk het punt waar we allebei geen millimeter meer willen bewegen en we een groot risico lopen dat het hele weekend compleet verpest gaat worden of dat er een feestje van een ander kind verpest gaat worden. En dan kan ik mezelf ook wel voor mijn kop slaan, maar ik wilde tegelijkertijd ook niet toegeven.
Gelukkig bedacht ik me opeens dat hij ook nog een paar gymschoenen heeft die hij nooit aan wil doen. Hij moet ze meenemen naar de gym, dus hij neemt ze ook altijd braaf mee, maar gymt vervolgens gewoon op blote voeten. Die schoenen zijn ook gloednieuw, maar de kans dat hij die ooit gaat dragen is nihil. Dus ik heb hem voorgesteld dat hij die schoenen dan aan zou doen naar het feestje. Dat vond hij ook een goed idee. Weekend en feestje zijn gered en ik realiseer me weer eens te meer hoe star hij is in sommige dingen.
Oh okay.quote:
[..]
Dit is wel zoals arrangementen in ons samenwerkingsverband gaan, ja.
Als het arrangement wordt toegekend, dan gaat er iemand naar de school. Als de problemen zich ook of met name voordoen in de pauzemomenten dan zal diegene daar zeker bij zijn. Dat is toch niet zo raar?
Een en ander ligt natuurlijk ook aan de zwaarte van het arrangement dat wordt toegekend, maar dit soort voorbeelden zijn er zat. In ieder geval binnen ons samenwerkingsverband.
In ons swv zijn er 1,4 ABers op 9200 leerlingen. Die komen dus eigenlijk alleen om te helpen met een verwijzing naar S(B)O in orde te maken. Er is geen tijd voor iets anders...
Ik had al wel eens begrepen dat er grote verschillen zaten tussen samenwerkingsverbanden. Ons swv schijnt ook rijk te zijn in vergelijking met andere samenwerkingsverbanden. Maar dit klinkt wel heel karig.quote:
[..]
Oh okay.
In ons swv zijn er 1,4 ABers op 9200 leerlingen. Die komen dus eigenlijk alleen om te helpen met een verwijzing naar S(B)O in orde te maken. Er is geen tijd voor iets anders...
Well done!quote:
Weekend en feestje zijn gered en ik realiseer me weer eens te meer hoe star hij is in sommige dingen.
En toch vind ik het ook wel een soort van 'mooi', dat J het zo opvatte.
Hoe staat het nu met je stressniveau Livelink? Niet zozeer nav. dit voorval, maar wat je laatst vertelde, je kop in het zand?
Dat is toch wel erg karig. En ook absoluut niet hoe passend onderwijs bedoeld is.quote:
[..]
Oh okay.
In ons swv zijn er 1,4 ABers op 9200 leerlingen. Die komen dus eigenlijk alleen om te helpen met een verwijzing naar S(B)O in orde te maken. Er is geen tijd voor iets anders...
Ik verwacht idd dat er tijdens gymles, of in een pauze een AB'er komt observeren ja.... En inmiddels ben ik zover dat als dat niet gaat gebeuren, ik zelf iemand ga inhuren.
Bedoel jij dat het niet kan dat er iemand tijdens die momenten komt observeren/coachen?quote:
Nou, ik denk dat dat ook hier echt niet op die manier kan. Hoelang moeten ze passend onderwijs een kans geven?
Ik zou het nl absurd vinden als dat niet kan. Ik ga dan heel boos worden...
Ja ik denk idd dat daar gewoon de mensen niet voor zijn.quote:
[..]
Bedoel jij dat het niet kan dat er iemand tijdens die momenten komt observeren/coachen?
Ik zou het nl absurd vinden als dat niet kan. Ik ga dan heel boos worden...
Ik lees er geen bijzondere dingen in. Ja, dat hij waarschijnlijk erg slim is, een enorme woordenschat heeft? Mijn kinderen zouden alledrie Asperger hebben als ik het lijstje van die school zo hoor.quote:
Wederom een gesprek gehad op school, nu willen ze dat we hem laten testen op Asperger..
Ik vind het vrij lastig, hij is 4 en heeft inderdaad wat eigenaardigheden, maar ik vind het niet 'verontrustend'of raar.. wellicht omdat het mijn eigen kind is en ik niet objectief kan zijn o.i.d.
Ik dacht dat geen oogcontact maken en slecht inlevingsgevoel typerend waren.. maar hij is dol op contact, kijkt ons recht aan, luistert, en kan zich ontzettend goed inleven..
Zij vindt dat hij ouwelijk praat, en teveel op momenten dat hij zou moeten luisteren, hij kan niet stil zitten volgens haar (hier best veel) wanneer lieten jullie je kindjes testen?
Ja precies! Dát is nou juist het hele idee achter passend onderwijs. De expertise uit het SO wordt indien nodig ingezet in het regulier.quote:
Bij ons kon dat wel hoor. Heel prettig, en dat is toch ook waar die mensen voor ingeroepen kunnen worden?
quote:
En inmiddels ben ik zover dat als dat niet gaat gebeuren, ik zelf iemand ga inhuren.
Ah kijk, dat zou dus ook nog eens kunnen. Tnx!quote:
En het hoeven ook helemaal geen AB'ers te zijn die in dienst zijn bij het samenwerkingsverband. Een school kan in ons samenwerkingsverband een arrangement aanvragen bij een particuliere zorgverlener. De rekening gaat dan naar het samenwerkingsverband als dat arrangement is toegekend.
Bij ons op school kan dat ook. Er lopen allerlei onderwijsassistenten, begeleiders, externen en nog wat rond. Sommigen in dienst van het swv, anderen van een zorgaanbieder. De ene bijna fulltime, de ander een uur per week. Er is geld voor, zeker met de voorgeschiedenis van jouw zoon moet dat niet zo moeilijk te regelen zijn.quote:
[..]
Ja precies! Dát is nou juist het hele idee achter passend onderwijs. De expertise uit het SO wordt indien nodig ingezet in het regulier.
[..]
[..]
Ah kijk, dat zou dus ook nog eens kunnen. Tnx!
Kind hier werd er ook van verdacht. Die bleek 'alleen maar' mega slim. Daar horen deze eigenaardigheden nl ook bij.quote:
Wederom een gesprek gehad op school, nu willen ze dat we hem laten testen op Asperger..
Ik vind het vrij lastig, hij is 4 en heeft inderdaad wat eigenaardigheden, maar ik vind het niet 'verontrustend'of raar.. wellicht omdat het mijn eigen kind is en ik niet objectief kan zijn o.i.d.
Ik dacht dat geen oogcontact maken en slecht inlevingsgevoel typerend waren.. maar hij is dol op contact, kijkt ons recht aan, luistert, en kan zich ontzettend goed inleven..
Zij vindt dat hij ouwelijk praat, en teveel op momenten dat hij zou moeten luisteren, hij kan niet stil zitten volgens haar (hier best veel) wanneer lieten jullie je kindjes testen?
Hij is getest toen hij 8 was. Ik zou nog ff wachten.
Heerlijk als die mogelijkheden er zijn. Ik ben momenteel druk bezig met het uitzoeken van wat er wel of niet al is binnen ons SWV omdat ik een idee heb waarmee die moeilijkheden wellicht op te lossen zijn. Bij ons is de situatie écht zoals ik eerder schetste ...quote:Op zondag 3 juli 2016 16:35 schreef YPPY het volgende:
[..]
Bij ons op school kan dat ook. Er lopen allerlei onderwijsassistenten, begeleiders, externen en nog wat rond. Sommigen in dienst van het swv, anderen van een zorgaanbieder. De ene bijna fulltime, de ander een uur per week. Er is geld voor, zeker met de voorgeschiedenis van jouw zoon moet dat niet zo moeilijk te regelen zijn.
. Wel leuk om te horen dat ze dat op school ook kan, gniffel
. Laatst in de auto was het net zo'n plaat die bleef hangen over eenhoorns... en zusjelief verkondigde dat ze het even niet wilde horen. Dat maakte niet uit, M. bleef onverstoorbaar doorgaan.
wil je hem zelf ook laten testen? Uiteindelijk bepaal je dat zelf, niet de school.quote:
Wederom een gesprek gehad op school, nu willen ze dat we hem laten testen op Asperger..
Ik vind het vrij lastig, hij is 4 en heeft inderdaad wat eigenaardigheden, maar ik vind het niet 'verontrustend'of raar.. wellicht omdat het mijn eigen kind is en ik niet objectief kan zijn o.i.d.
Ik dacht dat geen oogcontact maken en slecht inlevingsgevoel typerend waren.. maar hij is dol op contact, kijkt ons recht aan, luistert, en kan zich ontzettend goed inleven..
Zij vindt dat hij ouwelijk praat, en teveel op momenten dat hij zou moeten luisteren, hij kan niet stil zitten volgens haar (hier best veel) wanneer lieten jullie je kindjes testen?
Zit hij verder sociaal goed op zijn plek daar? Heeft hij een goede klik met de juf? Heb je z'n oren & ogen al nagekeken?
Gewoon wat vragen, misschien heb je er wat aan.
Mijn oudste beschuldigt me er wel eens van dat ik niet echt naar J. luister als hij maar doorgaat en alleen maar heel erg goed doe alsof. Maar dat is echt niet zo. Gelukkig gelooft J. haar ook niet. Hij weet dat ik wel echt naar hem luister.
Wel stoer dat ze ook zo durfde te praten tijdens haar spreekbeurt trouwens. Want dat is wel echt andere koek.
De kop in het zand is nu wel voorbij. Vakantieperiode is geregeld. De schoolboeken voor volgend jaar zijn besteld. Morgen is de afscheidsbijeenkomst op school.quote:
[..]
Hoe staat het nu met je stressniveau Livelink? Niet zozeer nav. dit voorval, maar wat je laatst vertelde, je kop in het zand?
Ik ben nu wel erg verdrietig en ook bang voor de toekomst. Maar tegelijkertijd weet ik dat ik er niks aan kan veranderen en alleen maar kan hopen dat het allemaal net zo goed zal komen als op zijn huidige school. Dat ze hem ook op zijn nieuwe school keer op keer een nieuwe kans willen geven als het minder gaat. Ik heb vrijdagavond een gesprek gehad met de zorgcoordinator van zijn nieuwe school. Dat hielp wel.
Maar ik denk dat iedereen hier wel eens verdrietig zal zijn en met enige regelmaat bang voor de toekomst.En niet alleen in dit topic, maar in heel OUD. Het is gewoon niet altijd makkelijk
Er werd flink getwijfeld, de kinderspychiater ziet wel dat het toedienen van medicatie haar kan remmen in de flink boze buien, maar omdat ze zoveel groei laat zien wat bereikt is zonder medicatie deelt hij ook de mening dat er ook nog een groot deel ligt bij school. Voorlopig gaan we dus eerst alle trajecten afwachten van TO en CTO, zonder medicatie.
Verder heb ik wel aangegeven dat ik graag zou zien dat haar intelligentie eens wordt getest, ook omdat de schoolresultaten zover achterblijven. Dan kunnen we misschien wat realistische verwachtingen vormen.
quote:
[..]
De kop in het zand is nu wel voorbij. Vakantieperiode is geregeld. De schoolboeken voor volgend jaar zijn besteld. Morgen is de afscheidsbijeenkomst op school.
Ik ben nu wel erg verdrietig en ook bang voor de toekomst. Maar tegelijkertijd weet ik dat ik er niks aan kan veranderen en alleen maar kan hopen dat het allemaal net zo goed zal komen als op zijn huidige school. Dat ze hem ook op zijn nieuwe school keer op keer een nieuwe kans willen geven als het minder gaat. Ik heb vrijdagavond een gesprek gehad met de zorgcoordinator van zijn nieuwe school. Dat hielp wel.
En ja, al die beren op de weg.... Herkenbaar. Soms blijken ze reëel maar vaak ook zijn ze tzt verdwenen. Ik weet nog toen ik babymoeder was, dat iemand zei: "Kleine kinderen kleine zorgen, grote kinderen grote zorgen." Ik kan het alleen maar beamen...quote:Maar ik denk dat iedereen hier wel eens verdrietig zal zijn en met enige regelmaat bang voor de toekomst.En niet alleen in dit topic, maar in heel OUD. Het is gewoon niet altijd makkelijk
Tico, dat klinkt niet verkeerd. Toch?
Eventjes. Maar een grotemensen gesprek verveelt al snel, en nafat ze haar waterfles had afgelikt mocht ze wel gaan spelen.quote:
Klinkt goed Ticootje. Was Jen er zelf ook bij?
Tot zover de weg dat je langs school kan als ouder.
Mag ik vragen wat zijn eigenaardigheden zijn? Wat ik hier lees heb ik precies zo met mijn nu 5 jarige. De juf begon ook over laten testen. Maar gaf aan dat dat pas in groep 3/4 kon. Ze heb ook enorme concentratieproblemen. Dat wil zeggen bij de dingen die ze niet of half leuk vind. Begint ergens heel ijverig aan maar verliest dan haar concentratie of zin in datgene wat ze doet.quote:
Wederom een gesprek gehad op school, nu willen ze dat we hem laten testen op Asperger..
Ik vind het vrij lastig, hij is 4 en heeft inderdaad wat eigenaardigheden, maar ik vind het niet 'verontrustend'of raar.. wellicht omdat het mijn eigen kind is en ik niet objectief kan zijn o.i.d.
Ik dacht dat geen oogcontact maken en slecht inlevingsgevoel typerend waren.. maar hij is dol op contact, kijkt ons recht aan, luistert, en kan zich ontzettend goed inleven..
Zij vindt dat hij ouwelijk praat, en teveel op momenten dat hij zou moeten luisteren, hij kan niet stil zitten volgens haar (hier best veel) wanneer lieten jullie je kindjes testen?
Wat doen onderwijsassistenten nu eigenlijk? Hier is het bv gewoon een moeder van... Die tevens het werk overneemt als de juf ziek is.quote:
[..]
Bij ons op school kan dat ook. Er lopen allerlei onderwijsassistenten, begeleiders, externen en nog wat rond. Sommigen in dienst van het swv, anderen van een zorgaanbieder. De ene bijna fulltime, de ander een uur per week. Er is geld voor, zeker met de voorgeschiedenis van jouw zoon moet dat niet zo moeilijk te regelen zijn.
Ik vind dat een beetje raar zeg maar. Zeker omdat er opeens van de kinderen wordt verwacht dat ze haar aanspreken met juf, terwijl ze dat gewoon niet is.
Ik vind dit dus meer klinken alsof school de diagnose al klaar heeft liggen.quote:
Wederom een gesprek gehad op school, nu willen ze dat we hem laten testen op Asperger..
Ik vind het vrij lastig, hij is 4 en heeft inderdaad wat eigenaardigheden, maar ik vind het niet 'verontrustend'of raar.. wellicht omdat het mijn eigen kind is en ik niet objectief kan zijn o.i.d.
Ik dacht dat geen oogcontact maken en slecht inlevingsgevoel typerend waren.. maar hij is dol op contact, kijkt ons recht aan, luistert, en kan zich ontzettend goed inleven..
Zij vindt dat hij ouwelijk praat, en teveel op momenten dat hij zou moeten luisteren, hij kan niet stil zitten volgens haar (hier best veel) wanneer lieten jullie je kindjes testen?
Als elk kind getest moet worden wat een beetje eigenaardig is... Ik zou pas gaan zeulen als de omgeving last heeft van het gedrag en of het kind zelf vast loopt door het gedrag.
Een beetje eigenaardig en wat raar taalgebruik, tja...
Hij zegt dingen als (na t maken van een legobouwwerkje) 'Moeder, kijk eens naar mijn nieuwste inspanning'
Het ene moment telt hij tot dertig, het volgende moment doet hij alsof hij niet eens tot 5 kan tellen. idem voor de dagen van de week, of zijn eigen leeftijd bijv (soms geeft hij aan dat hij 4 is en 5 wordt op 28 September) andere keer heel stellig 'ik ben 6' Op school dus ook. Verder zegt juf dat hij moeite heeft met stilzitten, en vlot daarna zegt ze dat hij uren intensief bezig kan zijn met een werkje..
t rapportje dat ze schreef was ook echt suggestief .. drukt m bijna een diagnose in.. Ik vind het iig lastig om ermee om te gaan op dit punt. Met haar, niet met Lex
(zoals ik al aangaf, hij maakt oogcontact, vriendjes, leeft zich in, lult tegen iedereen..en ook zijn 'kleutertoetsjes' waren allemaal A'tjes
Wat willen ze met een stempel?
Toen onze nu 15 jarige zoon net op school zat.
Ook de school die toen begon met; er is iets met hem.
De intensiteit van reageren.
Het uitzonderlijk taalgebruik, sowieso een uitstekend gevoel voor taal. Ouwelijk taalgebruik.
Autodidact in het lezen vanaf 5 jaar.
Heel slim overkomen en kunnen zijn maar een moment later kunnen doen alsof hij "achterlijk" is.
Altijd hoge A scores.
Veel praten en gewoon oogcontact maken met iedereen.
Hij is met 7 bij een jeugdpsychiater geweest, ook getest op Asperger (wat hij niet heeft). Een IQ test maakte hem gemiddeld (IQ van 110 had hij toen).
Met 10 jaar weer bij een ggz psychologe geweest die na een aantal testen hem in de restbak van autisme hebben gezet (pdd-nos).
Het is een aparte, nog steeds. Iemand met een flinke gebruiksaanwijzing. Hij zit op regulier onderwijs maar ik maak me nog steeds zorgen om hem....om de toekomst.
Het is totaal anders dan met zijn broertje van 11 in ieder geval.
https://ontwikkelingsvoorsprong.info/zijnsluik-2/
Ah! Nouja ik weet ook echt dat hij 'afwijkt' er is iets, maar ik herken hem gewoon niet in Asperger, autisme, ADHD etc, soms in hele lichte mate dat ik denk 'ah dat is herkenbaar, maar dan ook echt maar op 3 punten ofzo. Als ik hem vergelijk met Elin op deze leeftijd, zo'n verschil. Hij is zo ontzettend jong voor zijn leeftijd. Hij is Bizar lief, knuffelig en schattig. Hij doet me altijd denken aan Odie van garfield, beetje sullig, beetje onhandig en zo ontzettend schattig. iedereen is echt dol op hem. Hij komt met zeer fantasierijke verhalen, onsamenhangend, heeft interesse in typische jongensdingetjes (ruimte, dino's, lego) maar heeft soms opeens een fascinatie, nu bijv tornado's en dan wil hij daar alles over weten. (kan dan tot in detail alles vertellen incl moeilijke woorden) terwijl zijn broek van zijn kont zakt, in zijn neus peutert, veters los zitten.. t voegt gewoon raarquote:
De laatste post van kleurdoos is erg herkenbaar voor mij.
Toen onze nu 15 jarige zoon net op school zat.
Ook de school die toen begon met; er is iets met hem.
De intensiteit van reageren.
Het uitzonderlijk taalgebruik, sowieso een uitstekend gevoel voor taal. Ouwelijk taalgebruik.
Autodidact in het lezen vanaf 5 jaar.
Heel slim overkomen en kunnen zijn maar een moment later kunnen doen alsof hij "achterlijk" is.
Altijd hoge A scores.
Veel praten en gewoon oogcontact maken met iedereen.
Hij is met 7 bij een jeugdpsychiater geweest, ook getest op Asperger (wat hij niet heeft). Een IQ test maakte hem gemiddeld (IQ van 110 had hij toen).
Met 10 jaar weer bij een ggz psychologe geweest die na een aantal testen hem in de restbak van autisme hebben gezet (pdd-nos).
Het is een aparte, nog steeds. Iemand met een flinke gebruiksaanwijzing. Hij zit op regulier onderwijs maar ik maak me nog steeds zorgen om hem....om de toekomst.
Het is totaal anders dan met zijn broertje van 11 in ieder geval.
Hij rent op kindjes af waar hij bij in de klas zit en zegt dan opeens 'ik ken jou, je zit bij mij in de klas' en een dag laterdoet hij dat bijvoorbeeld niet en is het vanzelfsprekend voor hem .
Elin was serieuzer, wijzer, netter..kon fietsen, veters strikken etc. op deze leeftijd. Soms denk ik dat hij in mijn ogen wat afwijkt omdat Elin zoveel sneller en anders was.. maar nu de juf ook begint.. tsja
Hij klinkt als een heerlijk kind.
Zolang er geen problemen zijn bij hem...of dat hij teveek afwijkt op school zodat je het gevoel krijgt dat er problemen kunnen ontstaan....
Wat Tico hierboven zegt dus eigenlijk.
veel dingen zijn zeker herkenbaar, Lex maakt regels en vindt dan dat iedereen zich daar aan moet houden, op school wilde hij niet schilderen met de kleur blauw die juf had, want hij vond het 'te violet'quote:
KD, het klinkt meer alsof L een ontwikkelingsvoorsprong heeft. Leerkrachten (en anderen) denken heel vaak aan AD(H)D of ASS omdat ze de kenmerken van begaafde kinderen niet kennen.
https://ontwikkelingsvoorsprong.info/zijnsluik-2/
ook de intensiteit van zijn beleveniswereld weet me iedere keer te verbazen, zijn oog voor detail ook. maar het is allemaal sporadisch. Het ene moment denk je 'wat een slim ventje' volgende..vraag je je af of hij een achterstand heeft
Sensorische integratieproblemen komen vaak voor bij ASS maar ook bij begaafdheid.
Dat hij soms juist erg jong overkomt kan komen door een asynchrone ontwikkeling: cognitief is hij bijvoorbeeld 6,5 jaar, sociaal ook zoiets, maar emotioneel net 4 jaar.
nogal, hij eet een snoepje ook niet normaal maar houdt het tussen zijn vingers, het geplak en kleffe gebeuren vindt hij blijkbaar prettig.hij likt idd ook aan dingen,quote:
In verband met het te dicht op anderen gaan staan, herken je dit misschien?
[ afbeelding ]
Sensorische integratieproblemen komen vaak voor bij ASS maar ook bij begaafdheid.
Dat hij soms juist erg jong overkomt kan komen door een asynchrone ontwikkeling: cognitief is hij bijvoorbeeld 6,5 jaar, sociaal ook zoiets, maar emotioneel net 4 jaar.
ik ga eerder al aan dat hij in de kring het enige kindje is dat wil vertellen, en dan ook vrij luid. Hij heeft ook geen enkele 'logische' angst als het om mensen gaat. Hij is wel bang dat er opeens een wervelwind komt en hem meeneemt, of een golf uit de sloot hiernaast (fantsie+) verder idd een hele uitdaging wbt motoriek ik ga t ff laten bezinken en ook overleggen met Exlief Blij dat mijne niet de enige is.. ook aan armenquote:
Jen likt aan alles, of stopt het in dr mond.
van andere kinderen en dat deert ze ook niet :'DMaar hij is juist een prikkelvermijder. Al wordt dat wel steeds minder nu hij wat ouder wordt: hij kan nu zelf veel beter de rust zoeken en houdt nu ook veel meer van knuffelen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Twinkly op 05-07-2016 21:10:10 ]
Bij hoogbegaafdheid komt een asynchrone ontwikkeling vaak voor. Als je hem echt wilt laten testen tzt is het misschien goed om iemand te zoeken die daar ook verstand van heeft.quote:
veel dingen zijn zeker herkenbaar, Lex maakt regels en vindt dan dat iedereen zich daar aan moet houden, op school wilde hij niet schilderen met de kleur blauw die juf had, want hij vond het 'te violet'
ook de intensiteit van zijn beleveniswereld weet me iedere keer te verbazen, zijn oog voor detail ook. maar het is allemaal sporadisch. Het ene moment denk je 'wat een slim ventje' volgende..vraag je je af of hij een achterstand heeft
(Volgens mij zijn volgens de boekjes de primaire kleuren trouwens stof voor groep 1, en de mengkleuren voor groep 2, en dan heb je het nog niet over violet.
)Ach, tegenwoordig pakken ze zoveel op ook op filmpjes op youtube. Primaire kleuren voor groep 1 is leuk, maar misschien wat achterhaald. Hier kent de jongste gewoon alle kleuren, in het nederlands en engels.quote:
[..]
Bij hoogbegaafdheid komt een asynchrone ontwikkeling vaak voor. Als je hem echt wilt laten testen tzt is het misschien goed om iemand te zoeken die daar ook verstand van heeft.
(Volgens mij zijn volgens de boekjes de primaire kleuren trouwens stof voor groep 1, en de mengkleuren voor groep 2, en dan heb je het nog niet over violet.
Violet zal hij ergens gehoord hebben en gewoon hebben onthouden, ik vind dat niet heel erg bijzonder opmerkelijk. Of mijn referentiekader is kapot, dat kan ook.
Dat herken ik heel erg. Vooral die eigen regels want zo hoort het! En ook dat slimme maar soms ook 'domme'quote:
[..]
veel dingen zijn zeker herkenbaar, Lex maakt regels en vindt dan dat iedereen zich daar aan moet houden, op school wilde hij niet schilderen met de kleur blauw die juf had, want hij vond het 'te violet'
ook de intensiteit van zijn beleveniswereld weet me iedere keer te verbazen, zijn oog voor detail ook. maar het is allemaal sporadisch. Het ene moment denk je 'wat een slim ventje' volgende..vraag je je af of hij een achterstand heeft
Z. doet vooral wangenquote:
[..]
Blij dat mijne niet de enige is.. ook aan armen
en als kinderen dat vies vinden dat roept ze snel: maar ik ben een hond dat denk ikquote:
[..]
Ach, tegenwoordig pakken ze zoveel op ook op filmpjes op youtube. Primaire kleuren voor groep 1 is leuk, maar misschien wat achterhaald. Hier kent de jongste gewoon alle kleuren, in het nederlands en engels.
Violet zal hij ergens gehoord hebben en gewoon hebben onthouden, ik vind dat niet heel erg bijzonder opmerkelijk. Of mijn referentiekader is kapot, dat kan ook.
Spellen met een kleurendobbelsteen zijn meestal vanaf 3 jaar omdat kinderen dan beginnen met het leren van kleuren (gemiddeld dan).
http://www.newkidscenter.com/When-Do-Kids-Learn-Colors.html Hier staat dat de meeste kinderen 1 kleur kunnen benoemen als ze drie jaar worden.
Bij ons zijn het mensen met een mbo opleiding of leerkrachten zonder werk die in dienst zijn van het samenwerkingsverband. Ze gaan met 1 of een paar kinderen sommen of taalwerkjes maken. De ene keer in de klas, de andere keer op de gang. Soms geven ze daarbij zelf een instructie, maar ze helpen ook weleens na instructie van de juf. Ook lezen ze voor aan de klas of zitten ze in de groep tijdens een tv programma, dat de juf met kinderen apart kan zitten.quote:
[..]
Wat doen onderwijsassistenten nu eigenlijk? Hier is het bv gewoon een moeder van... Die tevens het werk overneemt als de juf ziek is.
Ik vind dat een beetje raar zeg maar. Zeker omdat er opeens van de kinderen wordt verwacht dat ze haar aanspreken met juf, terwijl ze dat gewoon niet is.
Ze worden met juf of meneer aangesproken en doen ook mee tijdens juffendagen als ze vaak in dezelfde klas aanwezig zijn.
en maakt de sommen makkelijk. Maar op school herkent ze de cijfers niet quote:
[..]
dat denk ik
Spellen met een kleurendobbelsteen zijn meestal vanaf 3 jaar omdat kinderen dan beginnen met het leren van kleuren (gemiddeld dan).
http://www.newkidscenter.com/When-Do-Kids-Learn-Colors.html Hier staat dat de meeste kinderen 1 kleur kunnen benoemen als ze drie jaar worden.
Zelfs Dot kende alle primaire en secundaire kleuren op haar tweede. Wij vragen ons van M van 2 vaak af of ie niet kleurenblind is omdat ie nauwelijks iets herkent.
maf he? Hier ook van die verschillen, oudsten kenden alle kleuren als peuter en jongste verwart nu (groep 1) sommige mengkleuren soms nog.quote:
[..]
Zelfs Dot kende alle primaire en secundaire kleuren op haar tweede. Wij vragen ons van M van 2 vaak af of ie niet kleurenblind is omdat ie nauwelijks iets herkent.
Maar ik zie hier bijv hetzelfde http://www.ocd.pitt.edu/Files/PDF/Foster/27758_ocd_DM_3-5.pdf 5 jaar: kan 4-8 kleuren benoemen.
En hier
Het gaat hier wel erg off-topic. Maar ik heb boekjes altijd handig gevonden om m'n verwachtingen/referentiekader realistisch te houden.quote:At the age of two a child starts to match colors. They can give you for example a block of the same color you’re holding in your hand. As colors can be matched they still can not grasp the naming of colors yet. This starts at about the age of three years. Only then your boy or girl will name the some main colors correctly.
And it will take another one to three years to name colors accurately. It is said that a child has developed normal color naming between the age of four and six years.
dito met Lucy, ze wordt volgende maand 3 maar kent alle primaire kleuren en telt tot 20quote:
[..]
Zelfs Dot kende alle primaire en secundaire kleuren op haar tweede. Wij vragen ons van M van 2 vaak af of ie niet kleurenblind is omdat ie nauwelijks iets herkent.
Dit is heel herkenbaar! Idem voor het ouwelijke taalgebruik.quote:
Ah! Nouja ik weet ook echt dat hij 'afwijkt' er is iets, maar ik herken hem gewoon niet in Asperger, autisme, ADHD etc, soms in hele lichte mate dat ik denk 'ah dat is herkenbaar, maar dan ook echt maar op 3 punten ofzo.
Hier inmiddels wel diagnose sensorische integratiestoornis. Zal hier eens een apart topic voor openen.
Wij hebben er vooralsnog voor gekozen geen onderzoek te laten plegen. We zien daar voor dit moment de noodzaak niet van in. Thies heeft wel de nodige uitdagingen voor zichzelf, maar daar wordt nu ook hulp voor gezocht, zonder diagnose.
Overigens is er uit onderzoek gebleken dat kinderen met ASS wel degelijk empathisch kunnen zijn.
En verder wil ik zeggen dat een ervaren leerkracht inderdaad geen diagnose kan en mag stellen, maar dat je er wel feeling voor kunt krijgen.
quote:
En weer terug bij af, school heeft aangegeven dat ze Jen gaan bespreken in OT, dus nu gaat de CTO wachten op school...
Tot zover de weg dat je langs school kan als ouder.
Oooh.... wat sneaky.... Nu wel 'ineens'.Een lurker hier.quote:
KD, het klinkt meer alsof L een ontwikkelingsvoorsprong heeft. Leerkrachten (en anderen) denken heel vaak aan AD(H)D of ASS omdat ze de kenmerken van begaafde kinderen niet kennen.
https://ontwikkelingsvoorsprong.info/zijnsluik-2/
Bedankt voor de link. Ik herken mijn oudste (bijna 6) hier zo in.
Gister uitslag iq test gehad, maar vond de link wel verhelderend.
Precies.quote:Op woensdag 6 juli 2016 09:22 schreef Moonah het volgende:
[..]
Ik blijf echt bezig en dat al het hele schooljaar, vinger aan de pols houden bij de juf hoe het gaat, 6x op gesprek geweest, in de thuissituatie hulp gehad enz enz. En dit hele jaar loop ik gewoon tegen de onwil van school / de juf aan, al vindt ze zelf absoluut van niet.
Eerst maar eens vakantie en volgend jaar maar weer van voor af aan.
Je hebt hulp ingeschakeld, je bent naar een psychiater geweest. Wat willen ze nu nog meer dan?
Ik begrijp dat echt niet. Het is nu aan school om op korte termijn een besluit te nemen. Willen/kunnen ze Jen op de juiste manier onderwijs bieden op hun school? Zo ja, wat is daar dan voor nodig? Gaan ze een arrangement aanvragen bij het SWV?
Zo nee, dan moeten ze het traject starten om Jen op het speciaal onderwijs te krijgen. Niks doen is geen optie meer. Dat hadden ze zelf kunnen bedenken toen ze ineens met medicatieverhaal aan kwamen zetten. Daarmee vond ik ze al heel onprofessioneel overkomen, maar dat beeld is alleen maar bevestigd. En met die onprofessionaliteit wordt jouw kind benadeeld.
Tot overmaat van ramp hebben we toch een vakantie geboekt. Manlief wilde persé weg en wilde alleen maar een zonvakantie met het vliegtuig. Tegen alle waarschuwingssignalen in mijn hoofd heb ik daarin toegestemd omwille van de lieve vrede en voor onze relatie. Maar ik ben sinds we geboekt hebben echt een wrak. Ik slaap niet meer, eet niet meer en ik heb echt letterlijk nachtmerries over die vakantie. Het idee dat we uren op het drukke vliegveld moeten doorbrengen op rottige tijden. Het idee dat we ergens zijn waar we niet weg kunnen op het moment dat het nodig is. Ik kan niet meer ontspannen en J. zelf heeft precies hetzelfde. Hij vraagt me voortdurend of ik niet met hem thuis wil blijven.
Had ik nou maar naar mezelf geluisterd. Ik ben zo boos op mezelf dat ik in deze positie terecht ben gekomen. We gaan 10 augustus pas weg, maar ik ben nu al compleet aan het instorten.
Ja, stom he. En nu heb ik ook nog maar 1 keus en dat is gewoon gaan en heel hard hopen dat het toch allemaal goed uit gaat pakken en dat het achteraf een supervakantie gaat worden. In mijn hoofd heb ik wel 1000 scenario's uitgewerkt om er alsnog onderuit te komen, maar dat zou helemaal het verkeerde signaal geven.quote:
.Ik hoop echt dat het mee gaat vallen... en volgende keer misschien toch maar naar je gevoel luisteren...
Sterkte denk ik maar
Maar, bekijk J. eens en dan met name de enorme groei die hij doorgemaakt heeft het afgelopen jaar. Ga eens met hem samen zitten en spreek af dat jullie niet meer dan één dag vooruit kijken, zodat het te behappen blijft. Alles wat verder weg ligt, is veel te oncontroleerbaar, dat merk ik hier in huis vaak. Kleine stapjes en hee, niks willen mag ook gewoon he, het is een prepuber met vakantie
Sterkte
Kut dat je er zoveel stress van hebt zeg.
Sterkte met de voorbereidingen, en ik hoop ook heel erg dat het meevalt. Zijn jullie eerder niet ook eens met het vliegtuig geweest en dat het toen boven verwachting goed ging?
Ook de post van Lilly is herkenbaar.
Dat er 'iets' is, is ons eigenlijk al langer duidelijk. Maar we wimpelen het eigenlijk weg en voegen ons naar de perikelen rond Eva. Zingen geen liedjes op verjaardagen, want dan wordt ze boos, cadeautjes worden het liefst oningepakt of in een doorzichtig folietje gegeven, ze is erg angstig voor nieuwe/onbekende situaties, slaap heel vaak slecht (en wij dus ook), is van baby af aan een moeilijke eter....
Kortom, we weten het niet. Ik heb zelf SPH gestudeerd en dat zorgt ervoor dat ik duidelijk zie dat er iets anders is dan anders, maar ik kan mijn vinger er niet op leggen.
Thuis kan ze enorm uit haar dak gaan als dingen anders gaan dan ze wil.
We hebben regelmatig onze zorgen geuit op school, maar de juf herkent dit niet. Ze staat er helemaal open voor, maar mij is inmiddels duidelijk geworden dat eva niet het achterste van haar tong laat zien op school. Ze vindt school ook stom. Is heel lang huilend naar school gegaan. Maar ik ben er nu achter dat ze er bewust voor kiest om op te gaan in de groep en vooral niet de aandacht op haar gevestigd te krijgen.
Ze steekt nooit haar vinger op in de kring, wil nooit iets vertellen. Dikke tranen als ze haar verjaardag moet vieren.
Thuis schrijft ze al een jaar lang het alfabet en krijgt nu ook interesse in lezen. Op school weten ze niet beter of ze kan alleen haar naam schrijven.
De laatste dag voor school kreeg ze ineens een uitbarsting omdat ik nog even met de juf stond te praten over de vakantie en zij al voor het raam stond om te zwaaien.
Ze had in eerste instantie niet door dat ik nog op de gang was. Ze ging compleet uit haar dak hierover. Waarschijnlijk omdat ze dacht dat ik vergeten was te komen zwaaien en gelijk naar huis was gelopen en ze niet verwachtte dat ik nog op de gang was.
Op dat moment kan ze haar emoties niet reguleren en knalt ze uit elkaar. Juf stond met open mond te kijken. Dat had ze dus nog nooit gezien, terwijl wij het wekelijks meemaken...
Het is mij wel duidelijk dat haar iq en eq niet op 1 lijn liggen. Ik zal zeker niet zeggen dat ze hoogbegaafd is, maar ze is wel bijdehand zeg maar. Gebruikt soms ook hele volwassen taal. Denkt over heel veel zaken heel ver door, dus wij wegen goed af waar wel haar wel en niet aan bloot stellen. In principe willen we niks bij haar weg houden, maar soms blijkt de door haar gevraagde informatie door haarzelf niet goed verwerkt te worden. Het roept nieuwe vragen op, of zelfs angst.
Ik denk vaak aan hoogsensitiviteitbij Eva. Ik herken er heel veel van.
Gisteren een goed geprek gehad met mijn vriend en we hebben besloten om toch een doorverwijzing te vragen naar een orthopedagoog.
Mijn kind is niet stuk en hoeft niet gemaakt te worden middels therapie, maar inzage hoe haar hoofd werkt en tips en trucs hoe we haar hierin kunnen begeleiden, zou heel fijn zijn.
Ik blijf iedere keer dat ik je verhaal lees een beetje hangen op je laatste zin, sorry.
Natuurlijk is hulp bedoeld om je kind te begrijpen en te helpen en eventueel (in een later stadium) om je kind te leren zichzelf te begrijpen en te helpen. Waarom die disclaimer van dat je kind niet stuk is? Is dat het gevoel wat mensen je hier in dit topic of in je omgeving geven? Dat als je hulp zoekt, dat je kind dan stuk is en gemaakt te worden? Ik hoop in ieder geval niet dat dat iets is wat uit dit topic naar voren komt.
Ik hoop voor je dat je omgeving toch iets meegaander is dan dat ze dit aan jullie meegeven!
[ Bericht 51% gewijzigd door Books1 op 28-07-2016 14:43:35 ]
Eerder als dat dat juist iets is waar zij in haar omgeving tegenaan loopt. Terwijl zij er precies zo over denkt als de reacties.
En zo lezen we allemaal ons eigen verhaal... danic enlighten us?
DP wat doe jij hier?
Over Dot lezen natuurlijk.quote:
Heel eerlijk gezegd lees ik er vooral in dat danic heus niet denkt dat haar kind autisme heeft, maar 'gewoon' een beetje hulp nodig heeft.
En zo lezen we allemaal ons eigen verhaal... danic enlighten us?
DP wat doe jij hier?
quote:
quote:
Kinderen met autisme zijn ook niet 'stuk' in mijn ogen.
Sorry als dat zo over kwam
Wat ik bedoel te zeggen: ik krijg uit mijn omgeving heel veel verschillende meningen en tips enzo. Met daarbij hele verschillende behandelaars. Tot aan wichelroedes toe.
Ik bedoelde te zeggen, dat wanneer mijn kind bijvoorbeeld iets breekt, ze stuk is en gerepareerd moet worden door een arts (been of arm in het gips ofzo). In mijn ogen hoeft er aan haar niks gemaakt te worden. Ze is zoals ze is. Gedragingen hoeven niet veranderd te worden of afgeleerd te worden. Ik zoek alleen hulp in de vorm van een deskundige die bepaalde gedragen (h)erkent en ons tips geeft hoe hiermee om te gaan.
Apart topic of hier de titel verbreden, dat laatste kan natuurlijk ook. Beetje inclusiviteit
[ Bericht 3% gewijzigd door mrspoeZ op 28-07-2016 20:21:53 ]
Ik lees altijd mee. Herken het der en wat dingen, maar vooral de vermoeidheid van het altijd malen en piekeren.
Edit: Ik zoek nog even verder naar de spoilertekensSPOILERA is bijna zes en de laatste twee jaar waren zo verschrikkelijk zwaar dat ik met een burn out thuis kwam te zitten. Ze is op haar derde al gediagnosticeerd met Ass (pdd-nos). Heel vroeg, maar daarvoor was er genoeg aan de hand. Er is nog een sociale angststoornis bijgekomen. Het stille kind. Ze praat niet tegen anderen dan dichtbije familie. Thuis werd ze steeds ongelukkiger. Agressief, depressief, had het over monsters en hoorde stemmen. Ik was alleen maar bezig met haar stabiel genoeg te houden met ambulante hulp. Wat een ellende. Als ze een goed moment had dan hadden we hele bijzondere gesprekken. Het het is een slim en gevoelig meisje.
Maar met kerst bleek dat het zo niet door kon gaan. En in april is ze opgenomen voor dag en nacht. Voor behandeling en observatie. Waarschijnlijk voor een jaar. We zijn nu drie maanden verder en ik zie al een heel ander meisje. Heel positief bezig met haar behandeling en opname. Ontspannen en vrolijk. Ze maakt hele kleine stapjes om te leren (durven) praten. Het is een sterk kind en tegelijk zo kwetsbaar. Maar na twee jaar heb ik eindelijk wat goede moed en meer vertrouwen in de toekomst. Ik denk dat het nooit makkelijk gaat worden. En we zijn er nog lang niet. Maar ze is wel in staat tot veel meer dan ik dacht. En haar karakter is heel sociaal en lief, oplossingsgericht en inventief, behulpzaam, grappig (jeetje veel humor)
Maar ik vind het wel loodzwaar zeg.
[ Bericht 4% gewijzigd door Solagratia op 28-07-2016 20:16:33 ]
En jouw verhaal natuurlijk helemaal, Solagratia.
En daarmee wilde ik dan ook nog reageren op Danic. Want toen ik jouw antwoord las besefte ik me dat de hulp die wij gehad hebben ook wel degelijk als doel had dat het gedrag ging veranderen. Zoals het was kon hij zelf niet functioneren en wij ook niet. En gelukkig is het ook veranderd.
Solegratia, wat heftig. Dat zal vast heel zwaar zijn. Maar wel heel fijn dat ze zulke stappen kan maken.
Sola, heftig hoor! Wat fijn dat het zn vruchten afwerpt!
Apart topic: voordeel is dat dit een ass-topic zou blijven. Aan de andere kant denk ik dat er best wel overlap is met bepaalde dingen en dat als je dat in 1 topic zou hebben, je misschien meer aan elkaars ervaringen hebt… dus ik ben wel voor een breder topic wat dat betreft.
Bedankt voor je reactie. Ik ben er juist blij mee. En ondanks dat ik me wat onhandig heb uitgedrukt, zet het me wel aan het denken.quote:
Voor mij hoeft er helemaal geen apart topic. Misschien een andere titel. Ik vind het allemaal zo herkenbaar, wat de diagnose dan ook is.
En jouw verhaal natuurlijk helemaal, Solagratia.
En daarmee wilde ik dan ook nog reageren op Danic. Want toen ik jouw antwoord las besefte ik me dat de hulp die wij gehad hebben ook wel degelijk als doel had dat het gedrag ging veranderen. Zoals het was kon hij zelf niet functioneren en wij ook niet. En gelukkig is het ook veranderd.
Mijn uitgangspunt is nu: 'help, we begrijpen ons kind niet goed en zoeken hulp'.
Maar het kan heel goed zijn dat ene onderdeel van de hulp bestaat uit het veranderen van gedrag/reactie op een situatie. Zodat het voor haar een prettigere situatie creëert.
Ik weet het allemaal niet. Dat vind ik nou juist zo moeilijk.
Door mijn opleiding heb ik echt wel wat kennis over gedrag opgedaan en kan ik ook op veel verschillende manieren iemand benaderen. Maar ik denk dat Eva te dicht bij me staat. Zij is mijn dochter en daarom zie ik haar niet objectief.
Daarbij zorgt onze houding en onze reactie op haar weer voor een vervolgreactie. En die komt uit ons als ouder en niet als hulpverlener.
Daarom willen we graag van een objectief iemand een observatie.
Ik lees graag hier mee, omdat ik wel kenmerken van autisme terugzie in Eva. En wellicht kan ik iets leren over wat jullie vertellen en meemaken. Leer ik benaderingswijzes die ik niet ken en helpt het ons enorm.
Sola, wat indrukwekkend. En wat een schok moet het zijn geweest (en nog zijn) om opeens met jezelf bezig te kunnen/ moeten zijn toen ze opgenomen werd.
Hier is heel veel veranderd afgelopen jaar. Het is bijvoorbeeld mogelijk geworden om een dag alleen met de kinderen te doen. Maar het voelt nog niet zo, dus we hebben nog steeds een soort van paniek als zoiets eraan komt. Blijft gek, dat je hoofd weet dat het kan, maar je bijna buikpijn krijgt als je eraan denkt.
Kleurdoos, ik herken veel van je zoon in mijn oudste en jongste. De oudste kon blauw en geel niet onderscheiden maar wist wel wat turqoise was
Het is zijn voorliefde voor bijzondere woorden. Hij gebruikt ze nog steeds graag. Ook het je ineens veel jonger gedragen is herkenbaar. Mijn jongste is verstandelijk zeker 14, in het benoemen van zijn emoties ook maar op andere vlakken juist nog jonger dan de 12 die hij is. Balanceren vind ik het. (Hij zit nog graag op schoot, hangt erg aan zijn knuffels, dat soort dingen) Ze willen zich zo graag aanpassen en slaan de plank dan sociaal (een beetje) mis. Dus echt véél te jong gedrag of ineens niet meer kunnen tellen (want dat kunnen de andere kindjes ook niet dus dat zal dan wel normaal zijn) ook hier zijn vermoedens van ADHD, asperger en al wat dies meer zijt geopperd door de juffen. En ja, hij is niet gemiddeld. Maar binnen zijn club vrienden nu zeker wél. Dat kwam goed met het beginnen aan de middelbare school. Een clubje peers is zó belangrijk. Het is nu een hele relaxte, gevatte, lieve jongen van 16 die na de vakantie aan een studie informatica gaat beginnen.
Als je wil kan ik je het adres van 'onze' orthopedagoogel sturen. Zij is erg goed vind ik. Heeft al mijn jongens nu 'bij de kop' gehad en dát heeft ze erg geholpen. Ze is gespecialiseerd in de kleintjes maar redt zich ook prima met pubers. Als er wel iets in een of ander spectrum aan de hand is zal ze dat ook boven water krijgen. Niet zo jong, maar ze kan wel andere oorzaken nu voor je uitsluiten. Wij hebben haar toen gezocht om én de signalen van school serieus te nemen maar ook om bij ons eigen gevoel te blijven dat er vast iets aan de hand was maar niet wat zij dachten.
Ik vraag me wel eens af hoe lang dat blijft duren. Het moment dat je hele lichaam het vertrouwen terug heeft bij wijze van spreken.quote:
En als je het ass noemt ipv autisme is er meteen een breder perspectief.
Sola, wat indrukwekkend. En wat een schok moet het zijn geweest (en nog zijn) om opeens met jezelf bezig te kunnen/ moeten zijn toen ze opgenomen werd.
Hier is heel veel veranderd afgelopen jaar. Het is bijvoorbeeld mogelijk geworden om een dag alleen met de kinderen te doen. Maar het voelt nog niet zo, dus we hebben nog steeds een soort van paniek als zoiets eraan komt. Blijft gek, dat je hoofd weet dat het kan, maar je bijna buikpijn krijgt als je eraan denkt.
Zo had ik het nooit gezien. Maar nu je het zegt:als ik zie hoe absurd ik reageer bij het idee van de vakantie dan heb je vast gelijk.quote:
Tis bijna een mini ptss, dus vast lang. Ik riep laatst al dat een vriendin ons maar eens moest emdr-en.
Misschien moeten we daar maar een topic voor maken... herkenbaar namelijk.quote:
[..]
Ik vraag me wel eens af hoe lang dat blijft duren. Het moment dat je hele lichaam het vertrouwen terug heeft bij wijze van spreken.
Ik moet wel zeggen dat het beter gaat, zeker sinds mn stemming ook echt weer veel beter is.
Maar de spanning blijft....
Ze doet dit heel vaak, maar momenteel is het frequenter dan voorheen.
Ze is dan verdrietig dat papa weg is (nachtdienst) en dat ze het liefst bij hem wil blijven. Ze wil ook niet alleen zijn. Ik had deze week al eerder die conclusie getrokken en voorgesteld dat Rosalie dan op haar kamer zou komen slapen. Maar dat wilde ze niet.
Nu lag ze net zo hard te huilen en om ons te roepen dat ik bij haar op bed zat en nogmaals voor stelde om samen met haar zusje op één kamer te slapen.
Maar dat kan niet, gaf ze aan, want er is geen plek voor en haar meubels mogen niet verplaatst worden
Daarbij gaf ze wederom hoofdpijn te hebben. Nu echt kermend dat ze zo'n ontzettende hoofdpijn heeft. Dus maar weer pcm.
Die hoofdpijn maakt dat ik me echt zorgen maak en ik moet mezelf echt behoeden om niet te gaan hypochonderen. Maar kind van 5 dat wekelijks klaagt over hoofdpijn, dat is toch niet normaal?
Ik zal blij zijn als ik maandag de huisarts kan bellen.... nu weet die beslissing hebben genomen, vallen bepaalde zaken steeds meer op.
Zo zei mijn vriend gisteren nog dat ze echt altijd geluid moet maken. En inderdaad. Praat ze niet, dan fluit ze, knipt ze met haar vingers, schuift ze een opstapje met haar voeten heen en weer, zit ze te schuifelen op haar stoel of met bestek op haar bord te tikken....
Ik heb hier geen ervaring mee dus alvast sorry als het kant noch wal raakt (of een open deur is waar je niks aan hebt)quote:
Zo had ik het nooit gezien. Maar nu je het zegt:als ik zie hoe absurd ik reageer bij het idee van de vakantie dan heb je vast gelijk.
: heeft jouw reactie op de vakantieplannen niet een averechts effect op jouw zoon? Dat hij niet meer kan ontspannen omdat jij (in je eigen woorden) compleet aan het instorten bent? Dat is absoluut waar. Dat is ook de reden dat ik er alleen hier iets over heb gezegd en het er verder echt met niemand over heb gehad. Maar hij heeft een hele goede antenne voor alles, dus het is niet uit te sluiten dat hij het toch wel deels oppikt. Het gaat nu wel iets beter trouwens. Zowel hij als ik zijn in de loop van deze week weer wat bijgetrokken,quote:
[..]
Ik heb hier geen ervaring mee dus alvast sorry als het kant noch wal raakt (of een open deur is waar je niks aan hebt)
Onze jongste heeft dat ook wel, al gaat het momenteel wel weer beter gelukkig. Ik heb op een gegeven moment van ons alle 4 een silhouette foto gemaakt en het silhouette overgetrokken op strijkfolie en die heb ik op een lapje geplakt (en omgestikt, omdat ik bang was dat het anders gauw los zou gaan) en die heeft ze in bed liggen. Zijn we toch een beetje in de buurt...
Maar het is met vlagen nog steeds. Je verzint wel eens wat...
Groot gelijk om even langs huisarts te gaan, succes/sterkte
Livelink, fijn om te lezen dat het weer iets rustiger lijkt.
Ik vraag me af he, als je zoon zulke antennes heeft, is het dan niet juist iets om uit te spreken. Dat je tegen hem verteld dat je het spannend vindt om op vakantie te gaan en dat je je daar gespannen door voelt. Zonder op alle details in te gaan?
Ik denk dat jij het beste kan inschatten of het zou kunnen werken.
quote:
Zowel hij als ik zijn in de loop van deze week weer wat bijgetrokken,
Fijn. Ademhalen.Eens. Wellicht biedt het voor jullie beiden verlichting.quote:
Livelink, fijn om te lezen dat het weer iets rustiger lijkt.
Ik vraag me af he, als je zoon zulke antennes heeft, is het dan niet juist iets om uit te spreken. Dat je tegen hem verteld dat je het spannend vindt om op vakantie te gaan en dat je je daar gespannen door voelt. Zonder op alle details in te gaan?
Ik denk dat jij het beste kan inschatten of het zou kunnen werken.
En Solegratia, wat een heftige stap hebben jullie moeten nemen.
In dit geval weet ik niet of dat goed uit zou pakken en ik durf het niet uit te proberen. Het zou kunnen werken, maar ik kan het niet echt inschatten. En als het fout zou uitpakken zou het waarschijnlijk ook nog een boze echtgenoot opleveren.quote:
Livelink, fijn om te lezen dat het weer iets rustiger lijkt.
Ik vraag me af he, als je zoon zulke antennes heeft, is het dan niet juist iets om uit te spreken. Dat je tegen hem verteld dat je het spannend vindt om op vakantie te gaan en dat je je daar gespannen door voelt. Zonder op alle details in te gaan?
Ik denk dat jij het beste kan inschatten of het zou kunnen werken.
Ik heb het met mijn mobiele telefoon. Er is een tijd geweest dat ik voornamelijk gebeld werd als er weer problemen waren. En zo'n telefoontje betekende altijd dat ik in actie moest komen. En nu schrik ik nog steeds iedere keer als mijn telefoon gaat. Wat jij zegt, Ticootje. Dan schiet ik echt gelijk in de stress. Ik gebruik mijn telefoon dus ook nauwelijks.quote:
Ik heb het als er een kind in de nacht wakker wordt. Ik heb nooit doorgehad na zoveel jaar gebroken nachten wat het met mn lijf deed. Nu alles al een tijd gewoon doorslaapt en er wordt er dan 1 wakker dan schiet mn lijf in de stress, mn hartslag gaat omhoog en ik voel het door mn lijf gieren.
Ik weet het ook niet.quote:
[..]
In dit geval weet ik niet of dat goed uit zou pakken en ik durf het niet uit te proberen. Het zou kunnen werken, maar ik kan het niet echt inschatten. En als het fout zou uitpakken zou het waarschijnlijk ook nog een boze echtgenoot opleveren.
Misschien beter op een ander moment eens uitproberen...
Ik heb heel lang nooit begrepen waarom ik soms letterlijk buikpijn had van de zenuwen terwijl er niks was om zenuwachtig over te zijn. Ben er pas laat zelf achtergekomen dat dat kwam omdat mijn moeder zenuwachtig was. Als kind vang je zoiets soms heel erg op blijkbaar en het helpt erg om te weten dat het niet (altijd) je eigen zenuwen zijn..
Dat klinkt heftig, watmoetikkiezen. Ik probeer me er altijd van bewust te zijn dat J. mijn stemmingen zo goed oppikt, maar dat het zo'n uitwerking kan hebben had ik niet gedacht.quote:
Livelink, misschien na de vakantie eens met J bespreken een optie?
Ik heb heel lang nooit begrepen waarom ik soms letterlijk buikpijn had van de zenuwen terwijl er niks was om zenuwachtig over te zijn. Ben er pas laat zelf achtergekomen dat dat kwam omdat mijn moeder zenuwachtig was. Als kind vang je zoiets soms heel erg op blijkbaar en het helpt erg om te weten dat het niet (altijd) je eigen zenuwen zijn..
's nachts helemaal mis was en dan ging het overdag weer goed. Hijzelf vindt het een leuke vakantie geweest, maar voor de rest van het gezin was het gewoon ontzettend zwaar. Nachtenlang heb ik met hem opgezeten en buiten rondgezworven. Meestal sliep hij pas rond 04.00.
Het is zeker niet voor herhaling vatbaar gebleken.
En nu vandaag kennismakingsgesprek op school. We moeten er om 14.30 zijn en hij is net op de fiets vertrokken. Hij wilde graag alleen fietsen, want dat moet hij straks ook doen. Ik twijfel of hij de route al wel helemaal kent, want hij wilde de hele vakantie niet met ons oefenen. En nu mocht ik ook niet meefietsen. Hij heeft zijn mobiel mee en hopelijk zien we hem bij school zometeen.
Wat is dat zwaar. Heeft je man het ook zo ervaren?Succes dadelijk.
Net op school (waar hij precies op tijd aan kwam fietsen, pfff...) vroegen ze hem ook hoe de vakantie was geweest en daar zei hij zelf ook dat de avonden en nachten moeilijk waren geweest. Vakantie op zich is dus wel voor herhaling vatbaar, maar dan een stuk dichterbij huis en met goede wifi, want normaal wordt hij wel weer rustig als hij filmpjes op youtube kan kijken. En die mogelijkheid hadden we nu niet.
Kennismaking op school ging goed. Hij komt in een klas met 10 jongens. Alle theorievakken worden in hetzelfde lokaal gegeven en ook nog bijna allemaal door zijn mentor. Het blijkt dat een klasgenoot van hem bij ons in de buurt woont en ook met de fiets naar school gaat, dus als dat een beetje gaat klikken kunnen ze samen fietsen. Dat is natuurlijk een stuk leuker dan alleen fietsen. Hij heeft er nu bijna een uur over gefietst en ik vond het echt heel erg spannend, maar hij heeft nu dus bewezen dat hij de weg weet, dus dat maakt het voor de rest van de week wel minder spannend.
Dit is goed om te lezen Livelink.quote:
Kennismaking op school ging goed. Hij komt in een klas met 10 jongens. Alle theorievakken worden in hetzelfde lokaal gegeven en ook nog bijna allemaal door zijn mentor. Het blijkt dat een klasgenoot van hem bij ons in de buurt woont en ook met de fiets naar school gaat, dus als dat een beetje gaat klikken kunnen ze samen fietsen. Dat is natuurlijk een stuk leuker dan alleen fietsen. Hij heeft er nu bijna een uur over gefietst en ik vond het echt heel erg spannend, maar hij heeft nu dus bewezen dat hij de weg weet, dus dat maakt het voor de rest van de week wel minder spannend.
Je wil het niet horen, maar ga je goed voor jezelf zorgen?
Hier is een vakantie voor onze oudste (nu 15) ook altijd een dingetje.
Hij vindt het wel leuk en verheugd zich er zelfs op. Maar als we er zijn, hoe leuk het er ook is, kan hij niet genieten. Hij sluit zich een groot deel van de tijd af met zijn oortjes en telefoon op youtube.
Wifi is dus een absolute must voor hem (zijn telefoon abonnement is altijd al 10 dagen voor tijd op).
We hadden een huis met een meer en bootje en zijn broertje en zusje zijn voortdurend buiten. Rondscharrelen, bootje varen. Als we weg zijn, bijvoorbeeld sloep varen, dan amuseren ze zich te pletter, zelf varen of in de rivier springen, terwijl hij dan de hele middag op zo'n boot zit met oordopjes in zich af te sluiten.
Mijn man blijft dat gedrag moeilijk vinden. Waarom kan hij zich niet amuseren? Maar ik heb er geen last van. Hoewel ik het liever anders had gezien puur voor hemzelf en hijzelf ook, dat geeft hij ook aan, maar hij weet niet hoe.
Ik ben zelf de dag nadat we terug zijn gekomen 's avonds naar de bioscoop gegaan. Dat had ik echt even nodig om tot rust te komen.
Het verschil tussen onze zoons is dan ook weer zo ontzettend merkbaar.
Onze oudste, altijd perfect in de kleren. Gedouched, gekapt, strakke jeans, nette schoenen, poloshirt tot de nek dichtgeknoopt.
Onze jongste zoon; moet je met knuppel de douche inslaan. Draagt als je niet oplet zijn onderbroeken 3 dagen, korte sportbroek (die hij al 4 dagen draagt) met slippers.
Op een sloep, jongste zoon springt in boxershort in de rivier. Staat daarna rustig naakt op die boot terwijl we langs mensen varen. Boeit hem niks. Springt er rustig nog een keer in. We hadden geen handdoek maar who cares.
En dan onze onberispelijk geklede oudste, met oordopjes en telefoon, vanuit een hoek van het bootje hoofdschuddend en denkend, wat een idioot.
Livelink wat goed van hem. Zelf zo'n stuk naar school fietsen. Is het ook echt een uur fietsen of denk je dat hij een paar keer heeft moeten zoeken? Dat het misschien in 3 kwartier kan?
Jullie vakantie klinkt heel pittig. Heel fijn dat hij het als een leuke vakantie heeft ervaren. Er zitten dus wel mogelikleden denk ik. Hebben jullie elkaar overdag wat rust kunnen bieden zodat je wat kon bijslapen?
Wij hebben de hulptroepen ingeschakeld. We hebben een doorverwijzing van de huisarts gekregen voor een orthopedagoog, maar wat blijkt....dat gaat niet via de huisarts maar via het CJG. Daar kwam ik achter door een rondje bellen (orthopedagoog gevonden, geen contract met de gemeente maar misschien zorgverzekering. Zorgverzekering: nee mevrouw dat regelt de gemeente. Gemeente:dat gaat via het CJG mevrouw. Oh weer wat geleerd
)Dusch...intakegesprek gehad. Afgelopen donderdag is ze in een intakegesprek besproken en na de wachttijd van zo'n 10 weken zal de toegewezen gezinscoach contact met ons opnemen.
Vanmoegen dus school..
1 groot drama. Compleet over de rooie hing ze aan het been van mijn vriend. Uiteindelijk hebben ze haar losgepulkt en heeft de juf haar onder lichte dwang mee de klas ingenomen.
En daar gebeurde een wonder: voor het eerst in ruim een jaar school, heeft ze wat verteld in de kring. Mijn kleine meisje die al die aandacht doodeng vindt
Man! Wat ben ik trots! Over zoiets kleins, maar voor haar zo enorm groot.
Toen ik vanavond thuis kwam kon ze ook goed vertellen over werkjes die ze heeft gedaan en nieuwe kindjes (groep 1) die ze heeft leren kennen nu ze zelf in groep 2 zit (mengklas groep 1/2).
Deze zomer heeft ze vaker haar angsten overwonnen (zelf spelen op meer dan 2 meter afstand van mij, spelen in de zee) en daar is ze enorm in gegroeid.
Mentaal, maat ook lichamelijk.
In nog geen 3 weken tijd kwam ze anderhalve kg aan (weegt nu 16 kg dus ze kon het goed gebruiken) en groeiden haar voeten 2 maten
Ik merk dat ik er vaak heel emotioneel van wordt.
Ik zit dit nu met tranen in mijn ogen te typen. Van trots, omdat ze het zo goed deed na die lastige start vanmorgen. En omdat ik jaar zie groeien in haar ontwikkeling.
Tegelijkertijd ervaar ik frustratie en verdriet over de innerlijke strijd die ze constant lijkt te voeren en waar ze zo mee worstelt.
We hebben dit wel een goed gesprek gehad over school, waarbij ze verzuchtte dat ze allang werkjes deed die kindjes van 6 ook deden. En die vond ze niet moeilijk. Ze wilde soms wel wat moeilijkere werkjes. Niet altijd, dat was wat teveel gevraagd
Maar dit wil ik wel met de juf bespreken. Het lijkt erop dat mijn vermoeden nu wordt bevestigd: ze wordt niet genoeg uitgedaagd.
Het klinkt goed. En ook mooi dat jullie zo voortvarend van start zijn gegaan met de gezinshulp.
Ik vind het ergens wel “positief” dat je man het ook als zwaar heeft ervaren, omdat ik soms de indruk krijg dat hij het niet zo ziet. En ik het idee heb dat nu ook heeft ervaren hoe zwaar het kan zijn… (maar dat is hoe ik er tegenaan kijk hoor…).
Op zich misschien nog wel een keer het proberen waard, met wifi en dichter bij huis…
School klinkt goed, spannend zo'n eind fietsen en nieuwe school enzo!
Goed om te horen dat hij zelf de weg kan vinden!
Ik sluit me wel aan bij wat Moonah zegt, vergeet niet voor jezelf te zorgen!
Lily, lastig… maar voor hem zo wel de manier om het aan te kunnen.
Al zou het fijn zijn als het anders kon.
Danic, wat een gedoe dan he met dat heen en weer verwijs gebeuren… succes met wachten ook…
Wauw, iets vertellen op school, wat een stap!
Mooi dat ze zo gegroeid is, zowel lichamelijk als mentaal
En succes met bespreken met juf, zou mooi zijn als ze er iets mee kan en gaat doen!
Hier hebben we nog een weekje vakantie. We fietsten vandaag langs school, ik had M gevraagd om de weg naar de winkel te wijzen. Het was niet de kortste weg, maar we kwamen er wel.
En onderweg hadden we nog een obstakel waardoor ze haar route moest aanpassen langs een weg die ze minder goed/niet kent. Dat deed ze netjes.
Het kijken (en evt reageren al ging dat redelijk goed vandaag), hand uitsteken enzovoort blijft een groot aandachtspunt, maar oefening baart kunst…
Ze durft niks te kopen in de winkel, maar goed… ik wilde eens weten of ze het zou kunnen vinden en dat kan ze dus
.We hebben beide meiden wat meer vrijheid gegeven hier in de buurt en dat gaat goed.
En M. begint ook wel iets makkelijker te spelen, bij vlagen blijft het lastig, maar ik zie wel verandering. Ze lijkt zich iets meer te realiseren dat het helpt als je je spullen deelt met je zusje, want dan is die ook meer bereid om met jou te delen. Ik vind het wel een mooie ontwikkeling.
Na de eenhoorn obsessie, hebben we nu pokemon… de eenhoorns zijn een beetje naar de achtergrond geraakt denk ik.
Ze praat aan een stuk door over pokemon en andere kinderen kunnen daar niet altijd wat mee, nu heeft ze een klasgenootje wat net zo is, dus ik denk dat dat mooi is
. Kunnen ze elkaar de oren van het hoofd praten . Maar ze realiseert zich niet dat mensen het ook wel eens zat zijn. En als mensen het zeggen maakt het ook niet uit, want ze gaat gewoon door…
Ik ben benieuwd hoe het weer op school gaat volgende week…
Stoer dat hij zelf dat hele eind wil en gaat fietsen naar z'n nieuwe school, en fijn dat het dus toch wel lukt met de route ook. Spannend zo´n nieuwe school, ik hoop dat hij er zich snel op z´n gemak voelt.
Nijna ook van jouw dochter knap dat ze zo zelf de weg kon vinden naar de winkel. Dat is voor Cato nog altijd erg lastig, en ze wil er ook niet mee oefenen. Maar toch wel goed om dit soort dingen af en toe in te bouwen inderdaad.
Lily, mooi beschreven die verschillen tussen je jongens. En ja, zeer herkenbaar dat youtube filmpjes kijken als rustgevende bezigheid (momenteel een amerikaanse sesamstraat crush hier
). Maar gelukkig kan Cato zich ook wel buiten vermaken met eindeloos prutsen met water en zand etc. Dat heeft haar in de vakantie zelfs een bijna-zonnesteek opgeleverd, ze gaat altijd veel te lang door met dingen en voelt zelf niet aan waar haar grenzen liggen.Ik maakte me inderdaad vooraf vooral zorgen om de reis, maar uiteindelijk ging dat juist heel goed. Heen ging het alleen fout op het laatst bij de bagageband en toen we met de bus nog naar het appartement moesten. Terug moesten we 's nachts reizen en ook daar ging het alleen maar mis vanaf de bagageband en in de auto naar huis.quote:
ik lees nu pas hier bij, wat naar dat de vakantie zo'n zware dobber was, Livelink. Hoe ging het reizen / de tijd op het vliegveld zelf? Daar zag je vooraf toch ook erg tegenop, herinner ik me.
Nijna, ik vind het allemaal heel positief klinken. En wat goed van jullie dat jullie oefenen. J. wil ook nooit oefenen, maar als we het toch voor elkaar krijgen loont het zich altijd enorm.
En het zichzelf verliezen in spel herken ik ook, Trui. Maar een zonnesteek klinkt dan wel weer erg eng
, want dat wil ze dan niet .Maar nu moesten we naar de winkel en dan laat ik ze allebei zelf fietsen, gaat er 1 voor en ik fiets naast de ander meestal.
Dus ik vroeg of M. voor wilde en of ze dacht dat ze de weg wist. Dat dacht ze wel te weten, dus heb ik gezegd dat ze maar net moest doen of wij er niet waren en haar de weg laten wijzen. Met de belofte dat als ze wel verkeerd zou fietsen, ik de weg wel wist.
Dat wil ze dan wel en het was een leuk experiment wat ik vandaag nog eens herhaald heb, zelfde weg, zonder obstakels vandaag en dat ging goed. En op de rommelmarkt zelf laten vragen wat iets kostte, ze maakt echt stappen.
Wel wat minder dat thuis alles "jaha" en "grrr" is... maar goed je kan niet alles hebben denk ik
.Trui, tjonge doorgaan tot bijna zonnesteek is niet zo handig...
Ik weet niet of M. dat aanvoelt, ze heeft vandaag wel uit zichzelf merendeels de schaduw opgezocht. Ze voelt niet goed dat ze dorst heeft hebben we de indruk, dus vooral met dit soort warmte loop ik steeds met drinken te leuren.
Livelink, goed wel om te horen dat het grootste deel van de reis mee is gevallen!
Dat was ook best eng. Flauwvallen en overgeven (na een dag wat te lang mooie stenen verzamelen bij 'strand, in de volle zon). Gelukkig trok ´t daarna vrij snel weer bij, dus ik denk dat we een echte zonnesteek wel net voor waren.quote:
[..]
Ik maakte me inderdaad vooraf vooral zorgen om de reis, maar uiteindelijk ging dat juist heel goed. Heen ging het alleen fout op het laatst bij de bagageband en toen we met de bus nog naar het appartement moesten. Terug moesten we 's nachts reizen en ook daar ging het alleen maar mis vanaf de bagageband en in de auto naar huis.
Nijna, ik vind het allemaal heel positief klinken. En wat goed van jullie dat jullie oefenen. J. wil ook nooit oefenen, maar als we het toch voor elkaar krijgen loont het zich altijd enorm.
En het zichzelf verliezen in spel herken ik ook, Trui. Maar een zonnesteek klinkt dan wel weer erg eng
Fijn dat het reizen zelf mee viel. Wat is dat met die bagageband dat 't daar dan mis gaat? Te lang moeten wachten?
Ik denk dat het te maken heeft met de ongestructureerde drukte. Er staat een kluwen van mensen zich om die bagageband te verdringen. En dat is dan net teveel na een lange zit in het vliegtuig. En dan hadden we zowel heen als terug de pech dat onze bagage pas laat kwam, dus toen kreeg hij ook stress dat onze bagage dan kwijt was.quote:
[..]
Fijn dat het reizen zelf mee viel. Wat is dat met die bagageband dat 't daar dan mis gaat? Te lang moeten wachten?
Wat een vrijheid geeft het om van de taxi af te zijn trouwens. Hij belde net op dat hij bij een klasgenootje bleef spelen. Voorheen kon dat eigenlijk nooit spontaan. Dan moest dat van tevoren afgesproken worden met de taxichauffeur en helemaal afgestemd en geregeld. En nu kan hij dat gewoon doen. Ik denk dat hij hier echt heel blij mee is, want hij wil echt graag dat contact en nu heeft hij die vrijheid.
Huiswerk is moeilijk. Valt hem erg tegen en kost ook veel energie en levert veel frustratie op. Daar moeten we echt nog een werkwijze voor zien te vinden die goed gaat. En vandaag kregen we een mailtje van zijn mentor dat hij een gele kaart te pakken had. Maar ze schreef ook dat ze het al op school hadden opgelost en dat hij na school een gesprek had gehad met de desbetreffende docent waarin het uitgesproken was, dus ik wist eigenlijk niet meer wat ik daar dan nog over moest zeggen tegen hem. Ook daar moet ik nog even mijn weg in zoeken.
Waarschijnlijk dus vooral de normale middelbare-school perikelen.
ik blijf het confronterend vinden dat ik moeder ben van een stout jongetje. Dat past zo totaal niet bij mij eigenlijk
[ Bericht 8% gewijzigd door livelink op 05-09-2016 22:36:08 ]
Weet ik niet. Ik hoop nog dat het een kwestie is van zelf in een ritme terecht komen met dat huiswerk. Het zou ideaal zijn als het iets vanzelfsprekends werd elke middag/avond. Als dat niet gaat lukken, dan ga ik wel bij school informeren.quote:
Fijn, klinkt toch vooral goed hoor. Huiswerk is hoe dan ook wennen inderdaad, is er ook een mogelijkheid om dit grotendeels op school onder begeleiding te maken?
Wat goed!quote:
Ja, gaat goed. Hij heeft het naar zijn zin, belt elke middag of hij nog even bij vriendjes mag spelen, dus dat is allemaal fijn.
Livelink, Job is toch zo veel meer dan "een stout jongetje"? Job is een jongen die ook wel eens stout doet. Ik vind dat een wezenlijk verschil...quote:ik blijf het confronterend vinden dat ik moeder ben van een stout jongetje. Dat past zo totaal niet bij mij eigenlijk
Ik heb niet echt een idee nog.quote:
Hoe is de eerste week school gegaan, Ticootje?
Ja, dat is ook zo. Ik vind het alleen wel eens confronterend dat hij het anderen (vooral leerkrachten) best wel moeilijk kan maken. En natuurlijk zijn het professionals, maar toch.quote:
[..]
Wat goed!
[..]
Livelink, Job is toch zo veel meer dan "een stout jongetje"? Job is een jongen die ook wel eens stout doet. Ik vind dat een wezenlijk verschil...
! Dat huiswerk, ik hoop dat hij daar wat aan gaat wennen!Laat hem zijn plekje vinden. Eigenlijk vind ik het van onmacht getuigen dat een docent nu al een gele kaart uitdeelde. Job moet wennen. Dat kost tijd. Samen oplossingen zoeken werkt denk ik beter dan wegsturen bijv. ( das bij ons een gele kaart, even een time out)
Of zie ik dat verkeerd?
Mijn autist had op de basisschool vanaf groep 1 t/m 8 altijd hoge scores. Altijd a+, hoog boven de grafieken. Hoogste citoscore. Hij kreeg atheneum advies maar de overgang naar de (reguliere) middelbare school was veel teveel voor hem. De enorme hoeveel huiswerk, boeken, docenten, vakken, en daarbij horende druk, werden hem teveel en hij sneuvelde keihard.
Een docent heeft dat eerste jaar in de eerste week een proefwerk gegeven en zowat iedereen haalde een 1 of 2. Zijn mentor was desduivels.
Wie geeft scholieren die net beginnen meteen een 1? Lekker motiverend.
Zou zo'n docent nou doorhebben dat hij daarmee heel veel kwaad kan doen?
Het is lastig te zeggen, Rewimo. Hij houdt zich graag aan de regels, maar elke regel levert in eerste instantie altijd weerstand op. Dat is echt heel vermoeiend, daar loop ik thuis ook tegenaan.quote:
Als ik het goed begrijp heeft Job het nodig om zijn grenzen te kennen. Dit is een nieuwe omgeving met nieuwe grenzen. Die "moet" hij dus verkennen zodat hij weet waar hij zich aan te houden heeft. Ik zie het niet zo zeer als stout maar als noodzakelijk voor hemzelf.
Of zie ik dat verkeerd?
Ik weet niet of het het opzoeken van de grenzen is of gewoon een tweede natuur. Zijn allereerste diagnose was ook ODD (oppositioneel opstandig gedrag) en dat gedrag heeft hij nog steeds.
Gelukkig gaat het later meestal wel goed en als hij een regel eenmaal heeft geaccepteerd, dan zal hij zich er ook altijd aan proberen te houden.
Dat stukje bedoel ik eigenlijk. Dat hij voor zichzelf duidelijk moet vaststellen wat de regel is. Zodat hij zich eraan kan houden. Dat hij met dit gedrag uitzoekt hoe de regels werken. Eerst tegen alle grenzen aanlopen zodat je weet waar ze liggenquote:
Gelukkig gaat het later meestal wel goed en als hij een regel eenmaal heeft geaccepteerd, dan zal hij zich er ook altijd aan proberen te houden.
Ik zie het niet zozeer als dwarsigheid of stout zijn maar als zijn manier om uit te zoeken hoe die "nieuwe wereld" in elkaar zit.En als docent vind ik dat je dat moet respecteren en mee leren omgaan. Dat is professionaliteitquote:
[..]
Dat stukje bedoel ik eigenlijk. Dat hij voor zichzelf duidelijk moet vaststellen wat de regel is. Zodat hij zich eraan kan houden. Dat hij met dit gedrag uitzoekt hoe de regels werken. Eerst tegen alle grenzen aanlopen zodat je weet waar ze liggen
Ik ben eigenlijk ook verbaasd dat een leraar dan meteen een "gele kaart" uitdeelt. Je zou toch denken dat ze hier met nieuwe leerlingen vaker tegenaan lopen.quote:
En als docent vind ik dat je dat moet respecteren en mee leren omgaan. Dat is professionaliteit
Dit herken ik. Alleen ik moet zeggen dat Jen echt behoorlijk mak is geworden. Ik heb zelden discussies over regels..quote:
[..]
Het is lastig te zeggen, Rewimo. Hij houdt zich graag aan de regels, maar elke regel levert in eerste instantie altijd weerstand op. Dat is echt heel vermoeiend, daar loop ik thuis ook tegenaan.
Ik weet niet of het het opzoeken van de grenzen is of gewoon een tweede natuur. Zijn allereerste diagnose was ook ODD (oppositioneel opstandig gedrag) en dat gedrag heeft hij nog steeds.
Gelukkig gaat het later meestal wel goed en als hij een regel eenmaal heeft geaccepteerd, dan zal hij zich er ook altijd aan proberen te houden.
Ik maak me momenteel meer zorgen over haar emotionele / sociale ontwikkeling. Ze wordt bijna 9 maar ze is zo jong in doen en laten..
Ja, dat herken ik ook. Mijn 12-jarige is ook jonger in zijn doen en laten. Ik denk dat dat voor jongens trouwens makkelijker is. Hij heeft vriendjes die ook jonger zijn in hun doen en laten, dus hij heeft nog wel aansluiting bij leeftijdsgenoten. Ik zou ook eigenlijk niet weten wat je er aan kunt doen, behalve vinger aan de pols houden dat ze nog wel de aansluiting vindt.quote:
[..]
Dit herken ik. Alleen ik moet zeggen dat Jen echt behoorlijk mak is geworden. Ik heb zelden discussies over regels..
Ik maak me momenteel meer zorgen over haar emotionele / sociale ontwikkeling. Ze wordt bijna 9 maar ze is zo jong in doen en laten..
Ik wil inderdaad in de gaten houden dat ze straks niet in een situatie beland dat er niemand meer van haar leeftijd met haar wilt spelen.quote:
[..]
Ja, dat herken ik ook. Mijn 12-jarige is ook jonger in zijn doen en laten. Ik denk dat dat voor jongens trouwens makkelijker is. Hij heeft vriendjes die ook jonger zijn in hun doen en laten, dus hij heeft nog wel aansluiting bij leeftijdsgenoten. Ik zou ook eigenlijk niet weten wat je er aan kunt doen, behalve vinger aan de pols houden dat ze nog wel de aansluiting vindt.
Bij ons is dat wel, maar dan hebben we het over 5 en 4 of 3,5.
Mijn zoon heeft ook een tijdlang vooral met jongere kinderen gespeeld, maar dat was niet zo'n succes. Want daarvoor was hij dan weer net te ruw met stoeispelletjes en zo. En dat is met leeftijdsgenoten wel makkelijker.quote:
Aan de andere kant voelt ze zich dan misschien ook meer thuis bij iets jongere kinderen, of werkt het zo niet?
Bij ons is dat wel, maar dan hebben we het over 5 en 4 of 3,5.
En toen we weg reden bij school stond ze nogal alleen op het plein... vriendje was met andere kinderen kastanjes aan het zoeken. Dan rijd ik toch wel met gemengde gevoelens bij school weg
Je moederhart bloedt...quote:
M was ontzettend moe vanmorgen.
En toen we weg reden bij school stond ze nogal alleen op het plein... vriendje was met andere kinderen kastanjes aan het zoeken. Dan rijd ik toch wel met gemengde gevoelens bij school weg
Komt vast wel goed, hier zijn ze ook best moe. Weer in het ritme komen duurt gewoon ook even.
En voor de helft een nieuwe klas is ook weer je draai vinden, ze moeten nu voordat de eerste bel gaat buiten spelen, dat is anders dan vorige jaren. Toen moesten ze in de klas gaan zitten en iets voor zichzelf doen (dan ging ze tekenen
)Vraag haar anders even of ze het vervelend vindt om 's ochtends even alleen te staan op het plein. Ik weet van mezelf dat ik het vaak heerlijk vind om gewoon even in mijn eentje lekker naar anderen te kijken. En zeker 's ochtends heb ik daar behoefte aan voordat de dag echt begint.
Misschien geldt zoiets ook voor je dochter. Dat scheelt weer voor de gemengde gevoelens bij het wegrijden.
Dus eens kijken of ik ze in een andere vorm kan gieten...
M heeft zijn eerste schoolweek er ook weer opzitten. Hij had er zin in en iedereen loopt weer met hem weg. Van de 2 juffen heeft hij 1 nieuwe en ook dat was geen probleem. We hebben over 2 weken een afspraak in het ziekenhuis met de kinderarts om een chronische machtiging voor fysiotherapie te regelen.
Waar ik vandaag wel (weer) tegenaan liep was het feit dat hij niet goed prioriteit kan geven aan datgene wat hij hoort. Dat betekent dus dat mijn stem evenveel prioriteit heeft als het fluiten van een vogel of de stemmen van anderen. Tel daarbij op dat hij nogal in zichzelf gekeerd kan zijn en je kunt je indenken hoe dat in het verkeer gaat
Ik liep vandaag met de fiets aan mijn hand naar school met 2 keurig luisterende peuters en 1 kleuter die half op de straat loopt, in slakkengang oversteekt en vooral niet reageert Iemand daar ervaring mee? Want met 3 kinderen en 2 handen kan ik ze niet steeds bij de hand nemen. Ik heb hem nu maar de fiets laten vasthouden maar dat was ook niet ideaal.Ik heb er geen ervaring mee, Kyara. Lijkt me inderdaad wel een lastig dilemma. Is het noodzakelijk dat je de fiets meeneemt? Zonder fiets lijkt het me makkelijker. Dan zou je je 2 peuters samen voor je kunnen laten lopen en jij met kleuter bij de hand erachter. En zonder fiets ben je zelf wat flexibeler en kun je makkelijker even ingrijpen indien nodig.quote:Op vrijdag 9 september 2016 21:56 schreef Kyara het volgende:
Ja dat geloof ik graag.
M heeft zijn eerste schoolweek er ook weer opzitten. Hij had er zin in en iedereen loopt weer met hem weg. Van de 2 juffen heeft hij 1 nieuwe en ook dat was geen probleem. We hebben over 2 weken een afspraak in het ziekenhuis met de kinderarts om een chronische machtiging voor fysiotherapie te regelen.
Waar ik vandaag wel (weer) tegenaan liep was het feit dat hij niet goed prioriteit kan geven aan datgene wat hij hoort. Dat betekent dus dat mijn stem evenveel prioriteit heeft als het fluiten van een vogel of de stemmen van anderen. Tel daarbij op dat hij nogal in zichzelf gekeerd kan zijn en je kunt je indenken hoe dat in het verkeer gaat
Iets anders weet ik zo ook niet, verkeer blijft een ingewikkeld iets...
kleuter achterop je fiets zetten? of op je zadelquote:
Ja dat geloof ik graag.
M heeft zijn eerste schoolweek er ook weer opzitten. Hij had er zin in en iedereen loopt weer met hem weg. Van de 2 juffen heeft hij 1 nieuwe en ook dat was geen probleem. We hebben over 2 weken een afspraak in het ziekenhuis met de kinderarts om een chronische machtiging voor fysiotherapie te regelen.
Waar ik vandaag wel (weer) tegenaan liep was het feit dat hij niet goed prioriteit kan geven aan datgene wat hij hoort. Dat betekent dus dat mijn stem evenveel prioriteit heeft als het fluiten van een vogel of de stemmen van anderen. Tel daarbij op dat hij nogal in zichzelf gekeerd kan zijn en je kunt je indenken hoe dat in het verkeer gaat
Maar goed, praktische dingen kant we wel uit. Ik heb natuurlijk al langer 3 kinderen en 2 handen
Was eigenlijk benieuwd naar ervaringen met het het filteren zelf. Ik vond het sowieso wel weer even confronterend dat je kind net even anders is. En ergens hoop ik nog steeds dat het minder wordt, dat hij er overheen groeit.Jan hoort mij ook nooit. Die rende ook altijd overal heen .. dan moest ik echt keihard gillen om hem te laten stoppen. Ik heb voor hem heel lang een tuigje gehad, voor z'n eigen veiligheid. nu is hij 7,5 en gaat het iets beter, maar soms als hij iets ziet, kan hij nog steeds als een kruising tussen een blind paard en een dolle stier de weg oprennenquote:
Ja, en die willen dan ook.
Maar goed, praktische dingen kant we wel uit. Ik heb natuurlijk al langer 3 kinderen en 2 handen
Nee, ik heb daar geen handige tips voor. Als hij me niet hoort, dan neem ik eigenlijk altijd mijn toevlucht tot (voorzichtig) aanraken om hem weer even in het hier-en-nu te krijgen. Als hij bij mij wegrende vroeger, dan rende ik gewoon achter hem aan om hem te pakken. Roepen of schreeuwen had dan geen enkel effect.quote:
Ja, en die willen dan ook.
Maar goed, praktische dingen kant we wel uit. Ik heb natuurlijk al langer 3 kinderen en 2 handen
De enige tip die ik heb is om hem zo vaak mogelijk alleen mee te nemen op de fiets en lopend en als je dan zijn rustige aandacht hebt, moet je hem zo veel mogelijk vertellen/uitleggen over de verkeersregels en uitkijken bij oversteken en zo. Het moet echt een automatisme worden dat hij let op het overig verkeer. Dat heeft ons wel gered, moet ik zeggen. Dan rende hij boos weg, maar stopte toch abrupt bij de weg om eerst te kijken voordat hij boos verder rende.
En misschien moet ik het ook alleen maar toejuichen dat hij zelf na denkt. Als ik zeg "oversteken" dan steken mijn meiden meteen over (en als ik zeg stoppen, dan stoppen ze abrupt). M gaat, als ie me hoort, eerst zelf bekijken of er een auto aan komt en beoordelen of het veilig is. Het is alleen niet even handig
SPOILER1. Mijn peuters zijn niet altijd makke lammetjes, verre van. Maar in het verkeer weten ze dat het menens is.
2. Ik praat ook heus wel in zinnen, niet alleen in bevelen
Zo krijg ik bijna dagelijks wel te horen dat de enige keer dat hij bijna aangereden was, het mijn schuld was. Ik had haast en wilde snel oversteken en zag een auto niet. Mijn zoon zag die auto wel en stopte dus braaf. Ik dacht dat hij aan het treuzelen was en duw hem zo de straat op voor die autoquote:
Ja, dat is inderdaad ook wel zo. Ik had sowieso al bedacht dat het goed was op 1 op 1 te gaan fietsen. Echt zelf fietsen duurt nog wel even maar met zijwieltjes kun je natuurlijk wel doorfietsen. En dan raakt hij in elk geval gewend aan het verkeer idd.
En misschien moet ik het ook alleen maar toejuichen dat hij zelf na denkt. Als ik zeg "oversteken" dan steken mijn meiden meteen over (en als ik zeg stoppen, dan stoppen ze abrupt). M gaat, als ie me hoort, eerst zelf bekijken of er een auto aan komt en beoordelen of het veilig is. Het is alleen niet even handigSPOILER1. Mijn peuters zijn niet altijd makke lammetjes, verre van. Maar in het verkeer weten ze dat het menens is.
2. Ik praat ook heus wel in zinnen, niet alleen in bevelen
Die automoblist stopte gelukkig op tijd, maar het is toch inderdaad wel fijn als je kinderen zelf ook uitkijken.
Toen hij jonger was, liet ik hem zelf kijken en liep/fietste dan achter hem aan, natuurlijk lette ik ook wel op, soms een greep zijn nekvel. Hij had alleen niet 2 wandelende zusjes, maar een broer in de kinderwagen, dat scheelde mij weer.
Ook dingen zeggen als "even goed kijken of het al kan" vlak voordat je gaat lopen (zelf zie je de mogelijkheid vaak al voordat je echt kunt lopen). Dan had hij die tijd om zelf te kijken en konden we tegelijk.
Dat prio geven kan hier ook wel een ding zijn, maar wordt beter met het ouder worden. Echt even fysiek aanraken was de snelste optie. Zelfs juf moet dat soms in de klas doen, als hij te diep in zijn werk/leesboek zit. Even een tikje op de schouder en dan is hij er wel weer..
.Bijna 9 nu, ze fietst een klein stukje voor me vaak, ze lijkt ook iets beter op te letten dan. Maar we hebben denk ik nog wel aardig wat oefening nodig voor ze echt zelf kan, we komen er wel.
Het lastige aan het verkeer is dat je met andere mensen te maken hebt die zich niet altijd precies aan de regels houden en dat maakt het onvoorspelbaar. Blijven oefenen en herhalen.
Jan heeft sowieso ADHD en een SMI stoornis. Daarnaast loopt het onderzoek Gilles de la Tourette nog steeds dmv half jaarlijkse bezoeken aan de neuroloog.
Vanwege z'n ADHD loopt Jan nu weer bij z'n vaste kinderfysiotherapeute. Waar zij vroeger nog invloed op hem kon uitoefenen, lukt haar dat inmiddels ook niet meer: hij vliegt en stuitert alle kanten op, wil dingen op z'n eigen manier doen, en ga zo maar door. luisteren naar instructies? Hij hoort ze niet eens, doet het gewoon op z'n eigen manier, want dat is de enige juiste. Daarom heeft zij haar stagaire, die pedagogiek studeert erbij gevraagd. Ook de mening van een andere collega, gespecialiseerd in kinderen met HB, is om raad gevraagd, ivm zijn ontzettend hoge citoscores. Zij denken dus naast ADHD / smi stoornig ook aan hoogbegaafdheid. een killende combi als je 't mij vraagt.
Binnenkort weer een gesprek met alle partijen om de tafel, waarbij dit keer ook de fysio/smi therpaeute en haar stagaire pedagogiek bij aan zullen schuiven.
Op welke vlakken DJMO?
Is wel een heftige combi zo. Juist als die verschillende combinaties lijkt me zo moeilijk inschatten/inspelen. Dat is dan echt zorg op maat idd.
De ellende is dat het op school bijna een modeljongetje is. Hoewel daar nu ook de concentratie ver te zoeken is. Dus daar komt het beetje bij beetje ook wel zichtbaar inmiddels.quote:
Wel fijn dat alle betrokkenen ook met elkaar overleggen, DJMO. Kunnen ze het op school nog wel behapstukken?
Hij zoekt enerzijds heel erg de prikkels op: overal op kauwen (potloden worden kaalgekauwd, ze zijn weg voor je met je ogen kan knipperen bij wijze van spreken) terwijl hij anderzijds heel prikkelgevoelig is: hij kan bv niet tegen de geur van banaan om maar iets te noemen, dan raakt hij bijkans in paniek.quote:
sensomotorische integratie stoornis denk ik
Op welke vlakken DJMO?
Mjah, 3,5 jaar geleden werd het vanuit triversum nog afgedaan met een: zwakbegaafd, niet leerbaar, zet maar op een MKD. En ik ben daar nog steeds woest over. Ik ben zó blij dat ik Jan toen bewust naar een gewone basisschool heb gestuurd en elders mijn heil gezocht heb in de hulpverlening.quote:Is wel een heftige combi zo. Juist als die verschillende combinaties lijkt me zo moeilijk inschatten/inspelen. Dat is dan echt zorg op maat idd.
Ze gaan nu eerst de cito's die nu komen afwachten, en van daaruit willen de pedagoge / fysiotherapeute aansturen op een hernieuwde IQ test vanuit school. Op die manier zal school ook iets met de uitkomsten moeten doen (is mij verteld). Ik weet het op het moment echt even niet.quote:
Wat denk je dat er nu uit gaat komen, DJMO? Welke kant moet de hulp voor Jan nu opgaan als het aan jou ligt?
28 en 29 september zitten we weer bij de kinderpsych en neuroloog, en bij die eerste gaan we naar andere medicatie kijken, omdat z'n gedrag echt niet door de beugel kan. Niet voor z'n omgeving thuis, maar ook niet voor hemzelf. Hij is zwaar overprikkeld, dat zie je aan z'n hele lijf. Als het niet anders kan, dan wil ik eventueel ook speciaal onderwijs overwegen zodat hij in een (veel) kleinere klas terecht komt dan waarin hij nu zit.
De clonidine dempte de prikkels van buitenaf, waardoor hij hanteerbaarder (voor mij) werd, en de ritalin maakte hem geconcentreerder, maar daar viel hij teveel van af.
Succes met verder puzzelen en zoeken.
Wij hebben morgen een kennismakingsgesprek met een medewerkster van het CJG. Bij ons thuis. Dat zowel Eva als vriend er niet bij zijn was niet erg, omdat het een kennismaking betrof.
Bij de volgende afspraak is het wel fijn als vriend erbij is, Eva moet er dan ook bij zijn.
Op zich gaat het momenteel wel goed met Eva. We zien heel duidelijk hoe ze omgaat met situaties, maar met duidelijke uitleg krijgen we haar snel weer in haar eigen doen.
Zo gaat de juf verhuizen (binnen haar dorp, dus ze blijft de juf van Eva), maar Eva raakte helemaal in paniek dat ze weg ging. Ik heb heel duidelijk uitgelegd hoe het zat en dat ze echt niet wegging. Eva kalmeerde daardoor (reactie is paniek, oprollen tot balletje en boos terugroepen als ik met haar wil praten), maar ik wil het toch bij de juf nog even aankaarten. Dat wanneer de verhuizing ter sprake komt in de klas ze wellicht luchtig tussen neus en lippen door kan aangeven dat ze blijft.
Mijn angst voor volgend schooljaar wordt hier wel mee gestaafd: groep drie zit op een andere locatie. Dus wijziging in locatie, klas en juf.
Vorige week ging ik naar de kapper en zat hier met mijn vriend over te praten. Ik wilde weer een nieuwe kleur in mijn haar. Gevolg: kind over de zeik, want dat mocht niet.
Uitgelegd dat het echt niet groen, geel of paars ging worden, maar iets donkerder of lichter. Eva gerustgesteld. Naar de kapper gegaan en het duurde vervolgens twee dagen voordat ze er iets over zei. Ze gaf toe dat het wel meeviel.
Maar.....eergisteren zat ze zachtjes met haar vingers door mijn haar en vroeg toen wel heel timide of ik het de volgende keer weer lichter kon verven. Angst was gelijk dat de kapper die kleur dan niet zou hebben.
Het zijn dus allerlei kleine zaken van alle dag, die bij haar grote zorgen kunnen brengen. Ze houdt niet van verandering en kon dit vorige week ook goed aangeven. Toen we spraken over mijn kappersplannen zei ze ook dat ik niets mocht afknippen. Ik vroeg vervolgens waarom niet, waarop ik als antwoord kreeg 'dat ben ik niet gewend'. En daar zit het hem dus precies.
Ik heb haar geprezen dat ze het zo goed verwoorde en gevraagd of ze misschien ook weer kon wennen aan een nieuw kapsel, maar 'dat wil ik helemaal niet'. Gossie.
Vorige week ook gesproken met de juf. Ze gaat wel met sprongen vooruit, durft nu voor het eerst ook haar vingertje op te steken in de kring. Heel groep 1 niet gedaan en nu durfde ze het zomaar. Ze kreeg dus ook de beurt en zei vervolgens 'juf ik vind je lief
'. Schatje. Ik vond het zo dapper van haar. De eerste keer in de kring iets zeggen en dan ook nog zoiets beladen.De juf gaat in gesprek met de IB-er over Eva. Zij zal dan vervolgens af en toe met haar een gesprekje voeren als ze 'toevallig' door de klas loopt. Ook zal de juf haar af en toe werkjes geven die net wat moeilijker zijn, om te testen wat ze kan. Ze verzuchtte namelijk thuis net voor het begin van school 'maar mama, ik doe allang werkjes die kindjes van 6 ook doen'. Ze wilde wel graag wat moeilijkere werkjes, maar ook niet teveel.
Juf gaat het voorzichtig aftasten.
Moet ook niet te grof, want als ze iets niet kan slaat de faalangst ongenadig hard toe.
Nou goed, ik dacht ik doe even een kleine status update
liep een beetje uit de hand.En wat kun je daar als moeder weer grote zorgen om hebben hè?quote:
Het zijn dus allerlei kleine zaken van alle dag, die bij haar grote zorgen kunnen brengen.
Ik had vanochtend weer een gesprek op school. Het bleek dat de vorige school (speciaal onderwijs) helemaal geen dossier had doorgestuurd.
Boh. Ik was flabbergasted. Zó slordig....Inmiddels is het arrangement toegekend en heeft Thies 3x per week een uur extra zorg/begeleiding in de 'hulpklas'. Er zitten dan 5 kinderen. Ze oefenen sociale situaties, plus hij krijgt hulp met lezen (immers, hij heeft een TOS, taalontwikkelingsstoornis). En hij vindt het heerlijk rustig. Over twee weken een observatie bij gym en buitenspelen en dan gaan we bekijken wat daar begeleidingsmogelijkheden voor zouden kunnen zijn.
5 okt gesprek. Tot die tijd mijd ik school maar even.quote:
Tico, hoe is het nu met Jen op school? En met de juf?
Spannend?quote:
[..]
5 okt gesprek. Tot die tijd mijd ik school maar even.
Klinkt goed, Moonah. Ik ben heel benieuwd naar wat er uit de observaties komt. Denk je dat 3x een uur voldoende zal zijn voor Thies?quote:
[..]
Ik had vanochtend weer een gesprek op school. Het bleek dat de vorige school (speciaal onderwijs) helemaal geen dossier had doorgestuurd.
Inmiddels is het arrangement toegekend en heeft Thies 3x per week een uur extra zorg/begeleiding in de 'hulpklas'. Er zitten dan 5 kinderen. Ze oefenen sociale situaties, plus hij krijgt hulp met lezen (immers, hij heeft een TOS, taalontwikkelingsstoornis). En hij vindt het heerlijk rustig. Over twee weken een observatie bij gym en buitenspelen en dan gaan we bekijken wat daar begeleidingsmogelijkheden voor zouden kunnen zijn.
Klinkt niet zo hoopvol. Ik hoop dat het een goed gesprek zal worden.quote:
[..]
5 okt gesprek. Tot die tijd mijd ik school maar even.
En de angst voor verandering, dat blijft. Ik was zo dom om mijn zoon mee te nemen een paar jaar geleden toen ik mijn nieuwe bril ging halen. Hij kreeg daar ter plekke een driftbui omdat ik geen andere bril mocht van hem. Was een kleine inschattingsfout van mijn kant.
Moeilijk hoor. Ik vind dat echt lastig. Als ik in een dergelijke situatie Eva niet zou meenemen zou ze het thuis direct zien en daar de driftbui krijgen. Is alleen iets minder ongemakkelijk omdat het niet in het openbaar gebeurd.quote:
Dat was een uitgebreide update, Danique. Inderdaad heel dapper dat ze haar vinger opstak om de juf te zeggen dat ze lief is. En het klinkt ook als een lieve juf zoals ze Eva voorzichtig wil helpen.
En de angst voor verandering, dat blijft. Ik was zo dom om mijn zoon mee te nemen een paar jaar geleden toen ik mijn nieuwe bril ging halen. Hij kreeg daar ter plekke een driftbui omdat ik geen andere bril mocht van hem. Was een kleine inschattingsfout van mijn kant.
Wat ik er vooral zo lastig aan vindt, is dat zulk soort kleine dingen (voor ons klein) bij het leven horen. Je kan ze niet van alles afschermen. En dat wil ik 9ok niet.
Tico, klinkt niet echt hoopvol. Is de situatie nou echt zo geworden dat ieder contact ongemakkelijk is?
Wat fijn voor Thies! Ik kan me helemaal voorstellen dat die uurtjes heerlijk zijn. Lekker rustig om je heen.
Ze zullen er toch mee moeten leren omgaan. En dan heb ik die driftbui liever thuis dan in de winkel. Echt lastig is het met de zaken waar ze zelf grip op hebben. Dus dat kleren en schoenen gedragen worden tot ze echt helemaal te klein en versleten zijn en het dan een drama is om nieuwe kleding en schoenen te kopen. J. draagt al jaren precies dezelfde tricot traininingsbroeken. Ik kon ze bij de Zeeman kopen, maar zo langzamerhand groeit hij uit de kindermaten en in zijn maat kan ik ze nauwelijks meer vinden. En dan wordt het wel een probleem. Ik heb inmiddels een aantal broeken in andere stof gekocht, maar hij weigert ze te dragen. Toch komt dat moment dat hij wel zal moeten. Dat zal moeilijk worden.quote:
[..]
Moeilijk hoor. Ik vind dat echt lastig. Als ik in een dergelijke situatie Eva niet zou meenemen zou ze het thuis direct zien en daar de driftbui krijgen. Is alleen iets minder ongemakkelijk omdat het niet in het openbaar gebeurd.
Wat ik er vooral zo lastig aan vindt, is dat zulk soort kleine dingen (voor ons klein) bij het leven horen. Je kan ze niet van alles afschermen. En dat wil ik 9ok niet.
.Wat fijn dat Eva dingen wel vrij duidelijk kan verwoorden! Knap ook!
Juf klinkt wel alsof ze wil meedenken en helpen. Ik denk dat als je de verhuisstress van Eva benoemd,dat ze beter gaat begrijpen wat er in het koppie van Eva gebeurt.
Klinkt goed dat ze voorzichtig gaat kijken of ze wat moeilijkere werkjes kan, volgens mij als jullie in gesprek blijven komen jullie dit jaar wel een heel eind.
Voor volgend schooljaar (duurt gelukkig nog even), bijtijds kijken of jullie een plannetje kunnen maken om de overstap minder groot te maken. Gaan ze bij jullie ook kijken bij de nieuwe leerkracht/klas voor de vakantie?
Ze doen dat bij ons altijd wel, dan gaan ze ook echt naar het nieuwe lokaal. Na groep 2 gaan ze bij ons gymmen in een andere gymzaal, daar gaan ze eind van groep 2 ook vast kijken en alvast een keer gymmen. Wel heel fijn. Maar ik moet ook zeggen dat M. daar niet zo heel veel last van heeft gelukkig.
Moonah, goh wat slordig zeg dat de vorige school niks heeft doorgestuurd.
Fijn dat het arrangement is toegekend! Super.
Tico, dat klinkt niet heel prettig zo met school… ik hoop dat het iets gaat opleveren in positieve zin!
Livelink, lastig om broeken te vinden die dan de huidige broeken evenaren!
Ik zag laatst een stripje voorbijkomen in Balansmagazine waar ik aan moet denken bij je broekverhaal...
(balansmagazine nr 7, 2016, door Patricia Bouwhuis)
Bij M. herken ik dat niet zo, bij mezelf des te meer
.Ik heb vanmorgen een zachtjes toegefluisterd of ze misschien een keer subtiel wil benadrukken dat ze gewoon in deze klas blijft, ook na de verhuizing.
Ze was wat verrast maar ging het wel doen. Ik merkte aan haar rea toe dat ze er compleet niet bij stil had gestaan dat Eva er zo op kon reageren.
En die update....ik dacht ik doe het even op de pc, dat typt wat makkelijker
Maar dan typ je ook gelijk veel meer.
Ik merk dat ik me hieraan blijf storen. Een MKD is juist niet voor zwakbegaafd en niet leerbaar, daar is een kinderdagcentrum voor. Thijs is juist op het MKD geplaatst om te kijken wat de mogelijkheden waren nadat de psz en de pedagoog hem zwakbegaafd verklaarden.quote:
Mjah, 3,5 jaar geleden werd het vanuit triversum nog afgedaan met een: zwakbegaafd, niet leerbaar, zet maar op een MKD.
Dus of jij hebt het verkeerd onthouden, of ze hebben de verkeerde term gebruikt.
Ik ben momenteel bezig om al m'n papieren uit te zoeken, als ik dat rapport tegen kom zal ik het even inscannen.quote:
[..]
Ik merk dat ik me hieraan blijf storen. Een MKD is juist niet voor zwakbegaafd en niet leerbaar, daar is een kinderdagcentrum voor. Thijs is juist op het MKD geplaatst om te kijken wat de mogelijkheden waren nadat de psz en de pedagoog hem zwakbegaafd verklaarden.
Dus of jij hebt het verkeerd onthouden, of ze hebben de verkeerde term gebruikt.
Waarom zou je het inscannen en laten zien? Zodat je kunt aantonen dat die term genoemd is? Wat mij betreft niet nodig, ik val enkel over het "zwakbegaafd en niet leerbaar dus MKD". Wie dat dan ook gezegd/geschreven heeft.
onder meer naar aanleiding van een non-verbale iq test inderdaad. Hij was toen rond de vier jaar, en inmiddels is de weegschaal flink doorgeslagen naar de andere kant.quote:
zwakbegaafd naar aanleiding van een IQ test zeker
die uitslag mag je zonder meer naast je neerleggenquote:
[..]
onder meer naar aanleiding van een non-verbale iq test inderdaad. Hij was toen rond de vier jaar, en inmiddels is de weegschaal flink doorgeslagen naar de andere kant.
Maar je wil graag iets kwijt over iqtests?
wil je mijn mening over IQ testen bij ASS-ers?quote:
Volgens mij spreekt dat voor zich gezien het vervolgverhaal.
Maar je wil graag iets kwijt over iqtests?
ik ben er wel nieuwsgierig naarquote:
[..]
wil je mijn mening over IQ testen bij ASS-ers?
En nee Vanyel: een IQ test is sowieso een momentopname.
En waarop je m baseert vind ik ook interessant.
Ja en nee. Een IQ test is een momentopname, maar normaliter is de uitslag wel redelijk indicatief voor een toekomstige uitslag, niet zomaar een random getal.quote:
[..]
ik ben er wel nieuwsgierig naar
En nee Vanyel: een IQ test is sowieso een momentopname.
Niet dat dat laatste nooit voorkomt, maar het is niet de standaard.
Uitgaand van de totale populatie.
ja, ik ben van de oneliners, mijn verhaal staat onder een andere naam op dit forum, als je meer wil weten pm/dm je mij maarquote:
Die lijkt me interessanter dan je oneliners
En waarop je m baseert vind ik ook interessant.
Mooi dat ze het wel oppikt. Superjuf!quote:
Ze was wat verrast maar ging het wel doen. Ik merkte aan haar rea toe dat ze er compleet niet bij stil had gestaan dat Eva er zo op kon reageren.
M. is niet helemaal in haar hum. Kort lontje. Maar is dat dan begin van het schooljaar moeheid, heeft ze iets onder de leden, loopt het toch niet helemaal lekker op school...
Juf van vorig jaar vroeg hoe het ging (die ziet ook wel aardig hoe het gaat aan hoe M. doet) en hielp me herinneren dat het vorig jaar volgens haar ook niet helemaal lekker liep zo aan het begin van het jaar (en dat had ik ook in mn hoofd, maar juf heeft toen even een stapje terug gedaan met de taak volgens mij en dat hielp wel wat.)
Ik zit een beetje in dubio of ik toch de leerkracht van dit jaar nog even ga vragen hoe het gaat, over 2 weken ouderavond, maar ik denk dat dit niet iets voor de ouderavond is.
Er is een kans van 95 procent dat ik ga verhuizen. In de buurt heb ik keuze uit een rkbs of een montessorischool. Wat zouden jullie doen?
wat bedoel je?quote:
Wij wilden onze kinderen op het montessori, die ging helaas dicht, dus Sasha heeft daar maar 5 weken op gezeten en toen zijn we overgestapt naar Dalton.
Ik vind het montessori-principe dat de ontwikkeling van het kind gevolgd wordt heel fijn, dat betekent dat een kind zijn eigen leerpad kan volgen (met natuurlijk wel de onderwijsdoelen erbij in acht genomen) maar dat moet je kind wel liggen. Sommige kinderen leren echt beter met een duidelijk gestructureerd plan in de klas.
Maar er zijn anderen hier die veel meer onderwijskennis hebben dus wellicht kunnen die wel iets zinnigs zeggen. Ik reageerde wat impulsief.quote:De kern van het montessorionderwijs wordt meestal samengevat in de uitspraak: "Help mij het zelf te doen". Uitgangspunt is dat een kind een natuurlijke, noodzakelijke drang tot zelfontplooiing heeft. Opvoeding en onderwijs moeten onderkennen wat de behoeften van een kind op een gegeven moment zijn en daarop inspelen door de juiste omgeving en materialen te bieden.
De leerlingen werken individueel of in kleine groepjes aan materiaal dat zij zelf aan het begin van de dag gekozen hebben
Nee, maar ik trek het gewoon even niet. Als ik op school ben hoor ik toch alleen de slechte dingen en als ik dat dus elke keer weer moet aanhoren en ik er niks aan kan doen en er niks aan gedaan wordt dan werkt dat enkel frustrerend.quote:
Ik zou echt proberen te kijken naar de dingen die BE ook zegt.
En de juiste leerkracht die goed bij stuurt. Ik ken kinderen die rekenen stom vonden en daar maanden nauwelijks wat aan deden. Dat is niet echt de bedoeling
Als je kind leergierig is en zelfdiscipline heeft is het een fantastische plek.
Ik vind het zelf nog steeds jammer dat onze nieuwe woonplaats geen montessorischool heeft.
dat wat zij zegt.quote:
Sorry, flauw, maar op basis van wat je nu schrijft is er toch nauwelijks een zinnig advies te geven? Hoe groot zijn de scholen, de klassen, wat is er aan begeleiding/verdieping mogelijk op de scholen etc. etc., hoe scoren de scholen zelf etc. etc. Ik zou eerst meer informatie zoeken voor ik een besluit zou nemen, keertje langs gaan, voelen hoe de sfeer is etc. etc.
ik zou niet zomaar voor een school kiezen puur op basis van wat je hoort. Probeer toch echt even tijd te maken om op die 2 scholen te kijken. Het is voor de kinderen niet prettig als ze ineens toch naar een andere school moeten omdat het type onderwijs niet past.
Montesorri/Dalton/Jenaplan is heel specifiek onderwijs. En zoals gezegd, daar moet je wel een kind voor hebben.
Mijn dames zitten op een Natuurlijk Leren school. Is een beetje een combi tussen Dalton en Montesorri en ze doen het daar heel goed. Er zijn de afgelopen jaren echter kinderen naar een andere school gegaan omdat ze niet goed konden gedijen.
Soms mag het van mij nog wel een tikkie losser hier. Maar zo werkt het ook.
De rkbs in onze oude buurt was echt een kak-school waar minder slimme kinderen of kinderen van arme ouders anders behandeld werden. Dus dat zou voor mij nooit een optie zijn..
In jou geval zou ik bij beide scholen langs gaan en kijken wat ze jou kunnen bieden?
Deepfreeze, daarom valt en staat elke klas met een goede leerkracht
Deze was duidelijk niet capabel maar wel met grote gevolgen voor de kindjes
Als ik echter de meningen hierboven lees, dan staat voor mij al redelijk vast dat Jan gewoon naar de rooms katholieke basisschool zou moeten, aangezien hij een hele duidelijke nood aan structuur heeft. Zo is mijn AB'er inmiddels ook bezig om in de vakanties die langer dan een week duren, dagbesteding te regelen, zodat hij (hier thuis, bij papa heb ik niks over te zeggen natuurlijk) iig een vast dagritme blijft houden, ook in de vakanties.
Ga er overdag heen tijdens schooltijd. Is het dan rustig in de school of is er veel lawaai van de kinderen? Zijn de gangen ruim of staat alles vol met kastjes en dingen, waardoor het heel krap is of lijkt? Zijn er kleuren of is alles steriel wit? Ik noem maar wat voorbeelden waar mijn kind heel gevoelig voor is. Jij zult ongetwijfeld voor jouw kinderen weer op andere dingen letten.
of je geblinddoekt met je hoofd in een strop staat en je ziet niet aankomen wanneer ze het krukje onder je wegtrappen.
oftewel: je mag je tot je nek in de schulden steken, maar je moet vooral niet denken dat je ook maar iets mee te beslissen heeft.
het heeft iets van 6 weken geduurd. gistermiddag belde de mentor dat ze zich toch wel erge zorgen maakt of het einde van het schooljaar gehaald gaat worden, maar meer kon ze niet zeggen want wet op de privacy bla bla bla en L. wil niet dat ik ergens van op de hoogte ben/mee mag overleggen wat nu te doen.
mijn slechte voorgevoel is na 6 weken nachtelijk piekeren uitgekomen. ik sta in een hoek en ik weet het niet meer.
iemand nog een goed idee?
weet je waarom L. dit niet wil?quote:
weten jullie hoe het voelt als je kind met autisme op het hbo zit?
of je geblinddoekt met je hoofd in een strop staat en je ziet niet aankomen wanneer ze het krukje onder je wegtrappen.
oftewel: je mag je tot je nek in de schulden steken, maar je moet vooral niet denken dat je ook maar iets mee te beslissen heeft.
het heeft iets van 6 weken geduurd. gistermiddag belde de mentor dat ze zich toch wel erge zorgen maakt of het einde van het schooljaar gehaald gaat worden, maar meer kon ze niet zeggen want wet op de privacy bla bla bla en L. wil niet dat ik ergens van op de hoogte ben/mee mag overleggen wat nu te doen.
mijn slechte voorgevoel is na 6 weken nachtelijk piekeren uitgekomen. ik sta in een hoek en ik weet het niet meer.
iemand nog een goed idee?
én sterkte
hij had gisteren een gesprek met zijn mentor. ik had hem van tevoren aangeraden om over zijn autisme te praten en om te vragen om hulp (want we hadden deze hbo gekozen vanwege hun speciale hulp voor autisten.
hij schijnt dus bij dat gesprek letterlijk gezegd te hebben: mijn moeder zegt dat ik moet zeggen dat ik autisme heb. sec is dat misschien wel de strekking, maar ik bedoelde het toch iets genuanceerder, maar ja, ik sta op een zijspoor, ik heb gisteren gepraat als brugman maar als L. zegt dat ik buiten de gesprekken blijf, heb ik op alle punten het nakijken.
moet ik dan werkloos toekijken hoe mijn zoon de afgrond ingaat?
Misschien helpt dat je? Sterkte!
letterlijk gezegd, de skatquote:
omdat hij nooit wat wil. hij praat nooit over zijn gevoelens en altijd gaat het goed en zijn huiswerk is af.
hij had gisteren een gesprek met zijn mentor. ik had hem van tevoren aangeraden om over zijn autisme te praten en om te vragen om hulp (want we hadden deze hbo gekozen vanwege hun speciale hulp voor autisten.
hij schijnt dus bij dat gesprek letterlijk gezegd te hebben: mijn moeder zegt dat ik moet zeggen dat ik autisme heb. sec is dat misschien wel de strekking, maar ik bedoelde het toch iets genuanceerder, maar ja, ik sta op een zijspoor, ik heb gisteren gepraat als brugman maar als L. zegt dat ik buiten de gesprekken blijf, heb ik op alle punten het nakijken.
moet ik dan werkloos toekijken hoe mijn zoon de afgrond ingaat?
en op je laatste vraag: nee, ik zou via zijwegen in gesprek gaan met de opleiding / mentor
Maar de sleutel ligt dus bij de student zelf. Wij kunnen een student op het HBO nergens toe dwingen, ookal zijn ze soms pas 16/17 als ze beginnen. Je zou wel als ouder contact met de mentor kunnen hebben en kunnen navragen of er op zijn HBO ook zo'n soort extra ondersteuning mogelijk is/ specialistische mentoren zijn? En evt. vragen of hij/zij dit ter sprake wil brengen?
Toen je de mentor sprak heb je toch wel even kunnen toelichten hoe jij die tip bedoelde? En hoe zat dat bij de aanmelding, kon je dat destijds toen ook niet ergens aangeven? Of moest L. dat toen ook zelf doen? Hoe dan ook: spannend hoe 't nu verder gaat, succes ermee. Hopelijk komt er een plan waar L. wat aan heeft en waar hij zich in kan vinden. Wat voor opleiding doet hij precies?quote:
omdat hij nooit wat wil. hij praat nooit over zijn gevoelens en altijd gaat het goed en zijn huiswerk is af.
hij had gisteren een gesprek met zijn mentor. ik had hem van tevoren aangeraden om over zijn autisme te praten en om te vragen om hulp (want we hadden deze hbo gekozen vanwege hun speciale hulp voor autisten.
hij schijnt dus bij dat gesprek letterlijk gezegd te hebben: mijn moeder zegt dat ik moet zeggen dat ik autisme heb. sec is dat misschien wel de strekking, maar ik bedoelde het toch iets genuanceerder, maar ja, ik sta op een zijspoor, ik heb gisteren gepraat als brugman maar als L. zegt dat ik buiten de gesprekken blijf, heb ik op alle punten het nakijken.
moet ik dan werkloos toekijken hoe mijn zoon de afgrond ingaat?
Mijne? Nee, nav gedrag tijdens observatie.quote:
zwakbegaafd naar aanleiding van een IQ test zeker
Ik denk dat zijn mentor die zinstelling van iemand met autisme waarschijnlijk ook wel prima op waarde kan schatten.quote:
omdat hij nooit wat wil. hij praat nooit over zijn gevoelens en altijd gaat het goed en zijn huiswerk is af.
hij had gisteren een gesprek met zijn mentor. ik had hem van tevoren aangeraden om over zijn autisme te praten en om te vragen om hulp (want we hadden deze hbo gekozen vanwege hun speciale hulp voor autisten.
hij schijnt dus bij dat gesprek letterlijk gezegd te hebben: mijn moeder zegt dat ik moet zeggen dat ik autisme heb. sec is dat misschien wel de strekking, maar ik bedoelde het toch iets genuanceerder, maar ja, ik sta op een zijspoor, ik heb gisteren gepraat als brugman maar als L. zegt dat ik buiten de gesprekken blijf, heb ik op alle punten het nakijken.
moet ik dan werkloos toekijken hoe mijn zoon de afgrond ingaat?
En verder: wat denk je dat er gebeurd als L. je aan de zijlijn houdt, en hij haalt het inderdaad niet? Hij is uiteindelijk nooit echt op z'n neus gegaan, want jij redt het altijd allemaal op het laatste moment.
o ja, dat heb ik nog net even kunnen toelichten. voor de rest is het echt alleen de student waar ze naar luisteren. ze begrijpt me volkomen en ze voelt met me mee maar ja, L. beslist uiteindelijk.quote:
[..]
Toen je de mentor sprak heb je toch wel even kunnen toelichten hoe jij die tip bedoelde? En hoe zat dat bij de aanmelding, kon je dat destijds toen ook niet ergens aangeven? Of moest L. dat toen ook zelf doen? Hoe dan ook: spannend hoe 't nu verder gaat, succes ermee. Hopelijk komt er een plan waar L. wat aan heeft en waar hij zich in kan vinden. Wat voor opleiding doet hij precies?
en het rottige is dan ook dat als ik met L. praat dan vindt hij het prima als ik bij de gesprekken zit, maar een dag later zegt hij dus precies het tegenovergestelde volgens de mentor en wil hij me er niet bijhebben.
ik ben twee keer meegeweest naar een open dag, de tweede keer heb ik zelfs de decaan gesproken en er zijn trajecten idd en ik moest maar aangeven dat mijn kind autisme had, dan zou er van alles kunnen.
op die voorwaarde vond ik het goed dat hij zich inschreef (voor zover ik daar wat over te zeggen heb want de aankomende student kan zich inschrijven waar hij wil, je hebt als ouder gewoon het nakijken.
juist doordat de studiefinanciering tegenwoordig als een molensteen om de nek is, zeker bij studenten met een leerprobleem, vind ik het dramatisch dat je er als ouder gewoon niets meer bij te vertellen hebt. al is het maar in de gaten houden of er thuis wel huiswerk gemaakt wordt.
ik voorzie echt een potentieel financieel drama als er niet snel iets gebeurt
hij studeert game development aan de hva
[ Bericht 1% gewijzigd door lady-wrb op 28-09-2016 11:19:30 ]
hoe bedoel je die laatste zin? dat ik ervoor gezorgd heb dat zijn schoolresultaten goed waren?quote:
[..]
Ik denk dat zijn mentor die zinstelling van iemand met autisme waarschijnlijk ook wel prima op waarde kan schatten.
En verder: wat denk je dat er gebeurd als L. je aan de zijlijn houdt, en hij haalt het inderdaad niet? Hij is uiteindelijk nooit echt op z'n neus gegaan, want jij redt het altijd allemaal op het laatste moment.
nu ingrijpen, L. erbuiten latenquote:
juist doordat de studiefinanciering tegenwoordig als een molensteen om de nek is, zeker bij studenten met een leerprobleem, vind ik het dramatisch dat je er als ouder gewoon niets meer bij te vertellen hebt. al is het maar in de gaten houden of er thuis wel huiswerk gemaakt wordt.
ik voorzie echt een potentieel financieel drama als er niet snel iets gebeurt
nee joh, dat is helemaal niet de bedoeling.quote:
ik kreeg het gevoel dat de mentor gisteren door mij te bellen al vond dat ze buiten haar boekje ging. dat ik het dus moet doen met deze mededeling en verder niets.
de laatste twee jaar havo heb ik me ook overal buitengelaten, maar ik wist dat er begeleiding was en als er iets te melden was, hoorde ik dat.
Dat ik me verschillende keren kan herinneren waarbij je stevig moest ingrijpen, hulp regelen, L. aan het leren moest zetten, om nog over te gaan.quote:
hoe bedoel je die laatste zin? dat ik ervoor gezorgd heb dat zijn schoolresultaten goed waren?
Edit: waarbij ik trouwens niet wil zeggen dat dat niet goed is. Ik vraag me gewoon letterlijk af wat er zou gebeuren als hij het niet haalt. En dan met name in zijn beleving. Wil hij de opleiding graag doen? Want dan lijkt het antwoord me best simpel: "we zijn hier onder bepaalde voorwaarden mee begonnen, dus je zorgt nu dat je wordt erkend als student met autisme en dat ik toegang heb tot je mentor."
[ Bericht 24% gewijzigd door Gaoxing op 28-09-2016 11:26:49 ]
dan heb ik je niet goed begrepen, excuus daarvoorquote:
[..]
nee joh, dat is helemaal niet de bedoeling.
ik kreeg het gevoel dat de mentor gisteren door mij te bellen al vond dat ze buiten haar boekje ging. dat ik het dus moet doen met deze mededeling en verder niets.
de laatste twee jaar havo heb ik me ook overal buitengelaten, maar ik wist dat er begeleiding was en als er iets te melden was, hoorde ik dat.
je moeder gevoel klopt, ik zou niet nog een jaar piekeren
de eerste drie jaar wel ja. het vierde jaar heb ik door gedoe hier losgelaten omdat ik het zelf niet meer trok en het laatste jaar heb ik me er echt niet meer mee bemoeid omdat ik vond dat hij de vervolgopleiding ook op eigen kracht zou moeten doen.quote:
[..]
Dat ik me verschillende keren kan herinneren waarbij je stevig moest ingrijpen, hulp regelen, L. aan het leren moest zetten, om nog over te gaan.
maar ik kon wel in gesprek met leraren/mentoren.
grappig. dat gesprek hebben we inderdaad al meer malen gehad en thuis zegt hij toe en op school blaast hij dat dus weer af. en school doet wat hij wil.quote:
[..]
Dat ik me verschillende keren kan herinneren waarbij je stevig moest ingrijpen, hulp regelen, L. aan het leren moest zetten, om nog over te gaan.
Edit: waarbij ik trouwens niet wil zeggen dat dat niet goed is. Ik vraag me gewoon letterlijk af wat er zou gebeuren als hij het niet haalt. En dan met name in zijn beleving. Wil hij de opleiding graag doen? Want dan lijkt het antwoord me best simpel: "we zijn hier onder bepaalde voorwaarden mee begonnen, dus je zorgt nu dat je wordt erkend als student met autisme en dat ik toegang heb tot je mentor."
ik weet nu wel dat als ik dat hele vorige jaar over had mogen doen, hij lekker vakken had gaan vullen bij de appie. net zo lang tot hij inziet dat studeren een serieuze aangelegenheid is en geen opening tot grenzeloos gamen omdat je voor je opleiding een ubertoffe laptop hebt moeten aanschaffen.
ik kan het ding niet eens afpakken, want dan kan er geen huiswerk gemaakt worden.
het is zo ontzettend tegenovergesteld aan zn broer, die probleemloos door het leven gaat en zonder enige hulp van buitenaf het derde jaar van zn studie bereikt heeft.
dat gaat niet want hij heeft ook stufi en ov geregeld (al gaat dat pas volgende maand in) dan worden mijn bijdragen sowieso minder. het rijk draait de kraan niet dicht.quote:
Aan die toelage heb je lang niet genoeg. Als jij niet mag helpen dan ga je ook niet geld in een bodemloze put gooien. Kies maar.quote:
[..]
dat gaat niet want hij heeft ook stufi en ov geregeld (al gaat dat pas volgende maand in) dan worden mijn bijdragen sowieso minder. het rijk draait de kraan niet dicht.
En als het dit jaar niet lukt, dan moet je denk ik met L. om tafel gaan zitten om te kijken wat hij dan wel kan gaan doen. En dan kun je ook hele duidelijke voorwaarden stellen aan de financiele steun die hij dan eventueel nodig heeft.
Ik weet niet hoe L. omgaat met het maken van afspraken? Mijn zoon zal zich altijd aan afspraken proberen te houden mits hij zelf ook achter de gemaakte afspraak staat. Dat is een van de fijnere aspecten van autisme, moet ik zeggen. Als L. dat ook heeft, dan zou je voor volgend jaar in ieder geval afspraken kunnen maken waar je hem aan kunt houden.
Lastige situatie...SPOILERToen had ik nog geen diagnose (in elk geval geen ass diagnose), maar ik zat niet lekker in mijn vel. De decaan heeft toen wel geholpen met een aantal praktische zaken.
Ik liet thuis weinig los over hoe het echt met me ging, alhoewel ik wel vertelde hoe tentamens e.d. gingen.
lastige vraag.ik weet niet of ze op school zoiets accepterenquote:
Ladywrb zou je als hij in gesprek met jou akkoord gaat niet een en ander op papier kunnen zetten en hij dat ondertekend en jijzeld en dat dat papier naar de mentor gaat?
dat is het nou juist. thuis izegt hij van alles toe, op school draait hij alles terugquote:
[..]
Aan die toelage heb je lang niet genoeg. Als jij niet mag helpen dan ga je ook niet geld in een bodemloze put gooien. Kies maar.
hij heeft nog geen cent stufi ontvangen, maar ik heb al zo'n 2000 euro in die bodemloze put gegooid (1 laptop, 1 termijn collegegeld, boeken voor de 1e periode en een reader.quote:
Het geld is natuurlijk grotendeels al uitgegeven. Boeken zijn gekocht, schoolgeld is neem ik aan betaald. Ik denk dat je dit jaar niet veel meer kunt doen dan je verbijten en hopen dat hij toch met behulp van de mentor of misschien zelfs met hulp van jou tot goede resultaten komt.
En als het dit jaar niet lukt, dan moet je denk ik met L. om tafel gaan zitten om te kijken wat hij dan wel kan gaan doen. En dan kun je ook hele duidelijke voorwaarden stellen aan de financiele steun die hij dan eventueel nodig heeft.
Ik weet niet hoe L. omgaat met het maken van afspraken? Mijn zoon zal zich altijd aan afspraken proberen te houden mits hij zelf ook achter de gemaakte afspraak staat. Dat is een van de fijnere aspecten van autisme, moet ik zeggen. Als L. dat ook heeft, dan zou je voor volgend jaar in ieder geval afspraken kunnen maken waar je hem aan kunt houden.
o en 250 euro voor de trein en de metro.
en dan zijn we koud 6 weken onderweg
afspraken maken is drama. als het hem niet uitkomt 'vergeet' hij alle afspraken
nee niet als ik zn ov pas moet voltanken, niet als ik zn reader moet betalen en als zn woensdagmiddagmilkshakes op zijn.
maar alleen al zijn mentor contacten kost me nu al de hele middag (en nog is het niet gedaan)
ik had zo gehoopt dat hij nu hij iets doet wat hij zegt leuk te vinden, wel de motivatie zou kunnen opbrengen om zijn best te doen.
het valt me zo ontzettend zwaar tegen van hem. dat gelieg en dat gedraai en verzwijgen.
een half jaar geleden is me aangeraden om hem begeleid te laten wonen. ik begin er zo onderhand serieus over na te denken. ik ben zo toe aan wat tijd voor mezelf.
Als jij het niet trekt en jullie er samen niet uitkomen is begeleid wonen misschien toch een optie. Dan kan hij eerst met kleinere verantwoordelijkheden in leren gaan en daarna als het nog aan de orde als nog gaan studeren. En jij kunt even ademen.
dat is idd wat ik nu aan het overwegen ben.quote:
Tja zonder onbeschoft te willen zijn, wellicht waren deze problemen ook aan de orde geweest zonder autisme. Hij is ontzettend jong, er zijn er genoeg die op die leeftijd niet om kunnen gaan met de verleidingen en verantwoordelijkheden en zo een studie en een bak geld verkloten. Het zijn ook nog pubers, het brein is er niet naar. En dan heeft hij ook nog zijn stoornis.
Als jij het niet trekt en jullie er samen niet uitkomen is begeleid wonen misschien toch een optie. Dan kan hij eerst met kleinere verantwoordelijkheden in leren gaan en daarna als het nog aan de orde als nog gaan studeren. En jij kunt even ademen.
maar waar begin ik? hoe breng ik het zonder hem het gevoel te geven dat ik van hem af wil?
en moet die mentor hier nou wel of niet van weten?
Dat zijn vragen waar ik ook niet direct antwoord op weet, Lady. Hoewel ik persoonlijk die mentor daar in eerste instantie buiten zou houden.quote:
[..]
dat is idd wat ik nu aan het overwegen ben.
maar waar begin ik? hoe breng ik het zonder hem het gevoel te geven dat ik van hem af wil?
en moet die mentor hier nou wel of niet van weten?
Wat ik me afvraag is of er geen mogelijkheid is dat je nu even tijd voor jezelf kan regelen? Begeleid wonen klinkt als een heel traject waar je veel energie in moet steken om het te regelen. Op de lange termijn misschien goed, maar jij hebt nu lucht nodig, lijkt me. Kan L. bijvoorbeeld een weekje alleen thuis zijn zodat jij even weg kan?
Wat zegt hij als je hem dat vertelt?quote:
het valt me zo ontzettend zwaar tegen van hem. dat gelieg en dat gedraai en verzwijgen.
Weet ik ook niet? Misschien eerst nagaan of het überhaupt een optie is. Ik bedoel als er een wachtlijst is van 18 maanden wordt het weer een heel ander verhaal?quote:
[..]
dat is idd wat ik nu aan het overwegen ben.
maar waar begin ik? hoe breng ik het zonder hem het gevoel te geven dat ik van hem af wil?
en moet die mentor hier nou wel of niet van weten?
Ik hou al niet van weinig slaap maar op deze manier word ik echt woester en woester.
gelukkig doet
hier veel wonderen voor mijn humeur op zo'n moment.Ik word daar ook zo boos om. Kom niet aan mn slaap. En slaapellende kan ik echt nog steeds niet handelen, ik kan het ook niet positief aanvliegen.quote:Op zaterdag 1 oktober 2016 06:06 schreef Vanyel het volgende:
Wat doen jullie met kinderen die van spanning niet kunnen slapen? Ik ben nu al vanaf rond 2 wakker omdat ze zo graag naar het zwembad wil en voor geen enkele rede vatbaar is.
Ik hou al niet van weinig slaap maar op deze manier word ik echt woester en woester.
Ik zou het negeren als dat mogelijk was en anders gewoon boos worden met de boodschap dat niet slapen geen zwembad is. Maar mijn manier zuigt wel apeballen.
Dat zou ik dus negeren. Voor mezelf. Dan doe je het niet, maar ook geen tv aan of tablet met leuke dingen als je niet wilt gehoorzamen. Ga maar op de bank zitten dan en niks doen.quote:
Ik weet ook niet hoe ik jan kan bewegen om te helpen inpakken voor de verhuizing. niks helpt. Wat ik ook probeer, ik krijg steevast het antword dat hij geen zin heeft en het gewoon niet doet. En daar kan ik het mee doen
Ja dat doe ik dus ook, maar dat levert dus weer driftbuien op. Mjah, De tv staat overigens wel aan, omdat ik michael en geert niet de dupe wil laten zijn van Jan z'n gedrag.quote:
[..]
Dat zou ik dus negeren. Voor mezelf. Dan doe je het niet, maar ook geen tv aan of tablet met leuke dingen als je niet wilt gehoorzamen. Ga maar op de bank zitten dan en niks doen.
Precies dat eerste, ik verlies echt mijn geduld, controle en zij haar veiligheid doordat ik zo boos word.quote:
[..]
Ik word daar ook zo boos om. Kom niet aan mn slaap. En slaapellende kan ik echt nog steeds niet handelen, ik kan het ook niet positief aanvliegen.
Ik zou het negeren als dat mogelijk was en anders gewoon boos worden met de boodschap dat niet slapen geen zwembad is. Maar mijn manier zuigt wel apeballen.
Dreigen helpt dus helaas niet, dan krijgt ze nog meer spanning en gaat ze nog gekker doen. Maar natuurlijk trap ik wel elke keer in die val.
Nu van kwart voor zeven tot net even geslapen en toen was er weer iets. Zij is dus al vanaf 2.15 oid wakker
Niet helpen kan ik beter hebben. Als ik zelf maar slaap...
Vind je echt dat je hulp van hem kunt verwachten?quote:
Ik weet ook niet hoe ik jan kan bewegen om te helpen inpakken voor de verhuizing. niks helpt. Wat ik ook probeer, ik krijg steevast het antword dat hij geen zin heeft en het gewoon niet doet. En daar kan ik het mee doen
Ook niet heel pedagogisch verantwoord, maar wij hebben ook regelmatig gehad dag een van ons met Snaar beneden ging, op de bank met een dekentje erover, zij filmpjes kijken en de ander slapen. Je kunt een kind niet dwingen te slapen, wel zelf proberen zoveel mogelijk wel te slapen.quote:
[..]
Precies dat eerste, ik verlies echt mijn geduld, controle en zij haar veiligheid doordat ik zo boos word.
Dreigen helpt dus helaas niet, dan krijgt ze nog meer spanning en gaat ze nog gekker doen. Maar natuurlijk trap ik wel elke keer in die val.
Nu van kwart voor zeven tot net even geslapen en toen was er weer iets. Zij is dus al vanaf 2.15 oid wakker
Niet helpen kan ik beter hebben. Als ik zelf maar slaap...
Ja, van een bijna acht-jarige vind ik wel dat ik mag verwachten dat hij bv z'n broeken of truien in een doos kan doen, in plaats achter m'n rug om dingen uit de vuilnisbak te halen die ik net heb weggegooid.quote:
[..]
Vind je echt dat je hulp van hem kunt verwachten?
Maar goed, dat vind ik.
Hij krijgt elke avond 5 mg melatonine om uberhaupt te kunnen slapen. Als het zelfs met melatonine niet lukt, dan is er iets aan de hand en dan moeten we die nacht uitzitten. Ik ga dan naar beneden met J. zodat de anderen wel ongestoord kunnen slapen. En meestal kijkt hij dan tv en lig ik er op de bank half wakker, half slapend bij.
Hem beneden alleen laten is geen optie, want hij worstelt dan met angsten en durft zo'n nacht ook niet alleen te zijn. Ik heb het geluk dat ik wel tegen weinig slaap kan. Mijn man niet, dus daarom kies ik er ook voor om hem gewoon te laten slapen.
Sorry Vanyel dat ik geen beter antwoord heb. Het lijkt me vreselijk als je hier mee moet dealen als je je slaap hard nodig hebt.
Heel soms heeft het ook nog zijn voordelen. Bij de Olympische Spelen bijvoorbeeld als dat
's nachts is. Of bij de top2000 als er ook op Fok 's nachts nog gezelligheid is.
Oh die strijd zou ik niet aangaan. Ik bewonder je principe, maar nee. Wetende dat de verhuizing op zich al een enorme berg is, zou ik er eerder voor zorgen dat hij er zo min mogelijk mee belast wordt. Maar mijn kind zou ook compleet flippen bij het idee van een verhuizing, zo goed ken ik hem wel. Ik weet natuurlijk niet of dat ook voor Jan geldt.quote:
[..]
Ja, van een bijna acht-jarige vind ik wel dat ik mag verwachten dat hij bv z'n broeken of truien in een doos kan doen, in plaats achter m'n rug om dingen uit de vuilnisbak te halen die ik net heb weggegooid.
Maar goed, dat vind ik.
En ik moet nog steeds dingen stiekem weggooien, want hij zal altijd protesteren als ik wat dan ook van hem weggooi. Heel soms ziet hij het per ongeluk en dan haalt hij het ook uit de vuilinisbak met de mededeling dat ik per ongeluk iets van hem heb weggegooid. Dus dat gedrag herken ik al los van een verhuizing, maar ik kan me voorstellen dat het bij een verhuizing inderdaad helemaal een ramp zou zijn. Dus ook die strijd zou ik niet aangaan. Dan maar alles meesjouwen naar het nieuwe huis en daar alsnog een poging doen om het weg te gooien.
Het ging nu om crackertjes en een oude rol pepermuntquote:
[..]
Oh die strijd zou ik niet aangaan. Ik bewonder je principe, maar nee. Wetende dat de verhuizing op zich al een enorme berg is, zou ik er eerder voor zorgen dat hij er zo min mogelijk mee belast wordt. Maar mijn kind zou ook compleet flippen bij het idee van een verhuizing, zo goed ken ik hem wel. Ik weet natuurlijk niet of dat ook voor Jan geldt.
En ik moet nog steeds dingen stiekem weggooien, want hij zal altijd protesteren als ik wat dan ook van hem weggooi. Heel soms ziet hij het per ongeluk en dan haalt hij het ook uit de vuilinisbak met de mededeling dat ik per ongeluk iets van hem heb weggegooid. Dus dat gedrag herken ik al los van een verhuizing, maar ik kan me voorstellen dat het bij een verhuizing inderdaad helemaal een ramp zou zijn. Dus ook die strijd zou ik niet aangaan. Dan maar alles meesjouwen naar het nieuwe huis en daar alsnog een poging doen om het weg te gooien.
Mjah, ik had al geprobreerd of ze de herfstvakantie bij m'n ex konden logeren, maar die kan geen vrij krijgen van z'n werk. Ik sta er dus wat dat betreft alleen voor. Met de verhuizing heb ik wel hulp, maar het inpakken en opruimen moet ik toch echt alleen doen. Jan hecht wat dat betreft weinig waarde aan z'n spullen, ik kan dingen blijven kopen, hij sloopt of raakt het kwijt binnen een week. Wat dat betreft heb ik het nu wel weer makkelijk met dat soort dingen weggooien.
Om 6u zag ik eindelijk het licht en heb haar met de ipad terug in haar bed gemikt. Toen werd het meteen een stuk rustiger en om iets na 7 is ze toch in slaap gevallen. En zij slaapt nu heerlijk, ik natuurlijk niet meer, want nog een kind en mrs V was inmiddels ook wel toe aan een dutje (nr 2 werd om 5u ook wakker). Lekker ontspannen weekendje weg (op heel bekende plek, niet dat ze ook nog in een onbekend hok zitten).
Goeiemorgen, bedankt voor t 'meedenken'. Helpt ook om te weten dat ik niet wakker lag omdat ik te stom was om de ideale oplossing te bedenken.
DJMO, ik benijd je niet. Alleen met 3 kinderen en dan tussen de bedrijven door ook nog moeten inpakken en opruimen. En de kinderen zullen ook wel extra geprikkeld zijn door alle veranderingen en de chaos om hen heen. Heel veel sterkte!
En dat niet benijden ook. Ik vind het met twee ouders-twee kinderen al best veel (en soms de hel
, laat staan als je alleen bent met nog meer.Oh gosquote:
[..]
Ja dat doe ik dus ook, maar dat levert dus weer driftbuien op. Mjah, De tv staat overigens wel aan, omdat ik michael en geert niet de dupe wil laten zijn van Jan z'n gedrag.
Is die driftbui niet juist een teken dat hij het gewoon niet trekt? Verhuizen is echt ontzettend moeilijk voor kinderen, iets wat niet te overzien is. Zeg maar alsof je met open ogen in een zwart gat moet stappen, en dan vraagt je moeder ook nog of je daaraan mee wilt werken. Zelfs bij mijn pubers was er dit jaar nog aardig wat begeleiding nodig, terwijl je zou zeggen dat ze na drie internationale en twee nationale verhuizingen in de afgelopen vier jaar wel wat gewend zijn. Ik denk dat het goed is om zelf in te laten pakken, want dat maakt hem deel van het proces, maar verwacht niet dat het jou gaat ontlasten. Je zult erbij moeten blijven en een groot deel zelf moeten doen. Als hij het niet zelf wil doen, nou ja, dan mag hij er op z'n bed bij komen zitten en beslissingen maken ("Zal ik dit bij deze doos in doen? Of is het handiger in die doos?"; "Past dit nog? Nee? Zal ik het dan weg doen of ben je er erg aan gehecht?"; "Kun jij bedenken wat je in de eerste doos die we open gaan maken wilt stoppen? Waar kun je echt niet zonder?"). Als dat goed gaat kun je nog altijd proberen hem in die flow te houden ("ik zet het eten even op, kun jij die laatste broeken doen?"). Het zal je waarschijnlijk meer geduld en energie kosten dan die broeken simpelweg zelf in een doos te gooien, maar met een beetje geluk betrek je hem er wel bij, wordt hij daar rustiger van, en leert hij er iets van.
Ze zijn nu naar een feestje van een vriendje, dus ik heb even een paar uur m'n handen vrij. Jouw suggestie zal ik wel meenemen voor komende week als ik aan hun kamers ga beginnen.
quote:
Tnx
En dat niet benijden ook. Ik vind het met twee ouders-twee kinderen al best veel (en soms de hel
En
voor Dot.En
voor Son.En
voor Mevrouw V.