quote:
Op woensdag 6 juli 2016 22:31 schreef Manke het volgende:Wie of wat waren de Zeloten? (edit: zie het al, staat boven)
Rabbi is talmudisch? Jezus werd zo ook aangesproken.
De wijzen van Yavne werden aangesproken als rabbi ( mijn heer). Deze titel kreeg kreeg men als de semicha was gekregen. Een handoplegging werd gedaan ( symbolisch of echt). En dit was dan een erkenning dat een student de mondelinge wet die overgeleverd was ( dus niet de wet van mozes maar de wetten van geleerden) kon onderwijzen. Zo'n rabbi kon niet alleen de mondeling wet onderwijzen maar ook wettische beslissingen nemen en uiteindelijk zelfs lid worden van het Sanhedrin
Titel 'rabbi' komt voor de mishna
Let op : Sanhedrin komt niet voor in de tora. Het is hellenitisch en heeft niets met Mozes te maken. Het is een uitvindingen van Wetsgeleerden om macht te verkrijgen.
De babylonische talmud geleerden is vooral 'rav' of 'rab' wat gewoon heer betekent. Tegenwoordig kort men rabbi en rav/ rab af met 'r.'
Dus R.Meir bijvoorbeeld.
Typerdende aan rabbi's is dat ze destijds na de simicha , gingen onderwijzen de wet ( traditie van vaderen) en de Geschriften onderwijzen volgens hun ideeeën. Ze kregen niet betaald trouwens want hij was een leraar en rechter. Ze onderwezen vaak onder bomen, op grote markten, bemiddelde tussen familie's, problemen in gemeenschap oplossen.
Dit zien we heel sterk terug in nieuw testament waar Jezus eigenlijk constant zijn eigen manier onderwijst aan het volk. Onder bomen. Zijn bergrede. Zijn discussies met andere wetgeleerden. Dat is typisch farizeees. Het lijkt op sommige plaatsen in het nieuw testament dat hij een farizeeer was. Van die typische opmerkingen zoals " heb uw vijanden lief zoals je zelf" die lijken afkomstig te zijn van de school van Hillel.
Zeloten waren eigenlijk het Joodse volk. Ze wilden af van de Romeinen. Maar helaas werkte dit niet. Juist omgekeerd. Het land lag volledig in puin maar R. Zakkai begon alles vanaf nu te regelen
Yonathan ben Zakkai was op wonderlijke manier gevlucht en kwam met zijn dicipelen en een familie van wijzen bijeen in stad Yavne. Zakkai was een farizeeër. Hij kreeg toestemming van de Romeinen ( van keizer Vespasianus) om een eigen wettische school op te richten. Dit was in het jaar 70 na de val van de Tempel!
Het land lag volledig in puin maar R. Zakkai begon alles vanaf nu te regelen
In Yavne werden hele felle discussies gevoerd. Middels meerderheid werden er wetten en beslissingen genomen. Boeken uitgekozen ( die wij kennen) de rest werd weggelaten en zijn helaas grotendeels kwijt.
Er was wel weerstand hoor tegen deze rabbijn Zakkai en de wijzen omdat veel Joden de overgave van Zakkai aan Rome niet kon verkroppen. Vooral het Joodse volk. Maar Zakkai won dit en zo langzaamaan begon het Hof te Yavne de plaats in de te nemen van het verdwenen Sanhedrin in Jwruzalem. En uiteindelijk werd het ook het nieuwe Sanhedrin
Veel mensen weenden over de verwoesting van de Tempel omdat het oznder het offerstelsel niet meer mogelijk was om voor zonden te boeten. Maar Zakkai had daar iets op verzonnnen. Hij zei ook : " wij hebben een manier om boete te doen: daden van liefde"
Door Zakkai begon de grote bloei van de rabbijnse beschaving en werd de energie van het Joodse volk weghaald van oorlogen tegen de bezetter en de heidenen door zich te gaan richten op studie , rituele reinheid en heiligheid en uitvoeren van Gods wil zoals die was geinterpreteerd door de schriftgeleerden en wijzen. Dus niet de wet van Mozes maar die van de geleerden.
Yavne trok steeds meer pelgrims aan. Ook geleerden uit Azië kwamen om er pelgrim feesten te gaan houden. Zakkai stief 10 jaar na de verwoesting van de tempel
Yavne bleef voortbestaan. Sterker nog de zogenaamde geleerden uit Yavne trokken het hele land door en zelfs daarbuiten om het volk onderwijs te geven en ook scholen op te richten. In kleine dorpen van Galilea en Judea luisterden de mensen aandachtig naar deze geleerden die hun eigen betekkenissen uit de heilige geschrift vonden (doet denken aan het nieuw testament)
Deze wijzen eisten wel het alleen recht op. Onderwijs en rechtspraak was alleen aan hen voortbestemd. En zij zeiden dat ze die bevoegdheid hadden om het woord van God te vertellen. Het zou via Mozes , Jozua , de profeten, leden vn het Grote vergadering , rechtvaardigen ,zugot enzovoort naar hun ( de rabbijnen) zijn gegaan
Ze vonden dat ze dus echt het recht hadden.
De rechtvaardigen zij leefden in de 3e eeuw vdj. En na de rechtvaardigen ging de bevoegdheid naar de zugot.
Zugot waren farizeeese wijzen die samen het Sanhedrin leiden. 2 hoofd waren er. Een voorzitter (nasi of patriach door Romeinen genoemd) en ander was dan het hoofd van het hof. Hillel is de bekendste. Tot het jaar 10 van de gewone jaartelling had hij die ambt. Daarna werd het 2 hoofdleiding afgeschaft en werden voorzitters alleen via erfelijke manier aangesteld. Dit waren allen afstammelingen van Hillel en heeft 400 jaar geduurd. Voor meer dan 400 jaar bestuurden deze mensen allen afstammelingen van Hillel het Joodse leven.
Hillel zelf was zachtaardig. Wilde destijds een nieuwe frisse kijk op de Wet. Hillel richtte ene school op. Die was heel belangrijk. Maar tegelijktijd was een andere geleerde. Een rijke geleerde : shammai. Hij was juist conservatief en in alle opzichten met Hillel oneens was. Zij hadden dus constant conflicten met elkaar als het ging om wetten en alles eigenlijk. Dit bracht wel een levendige manier van leren teweeg die nu nog steeds te herkennen is in de Joodse onderwijsinstellingen.
Dus terug naar Zakkai. Voor hij dood ging verliet hij het Hof Yavne. Dat deed hij zodat een nieuwe leider kon komen. Ook een nakomeling van Hillel namelijk Gamaliel II. Die werd hoofd
Het rijk werd toen nog steeds geregeerd door de Flavische dynastie. Vespasianus ging dood en kwam zijn zoon Titus . Die leefde maar 2 jaar en toen kwam de jongste zoon van Vespasianus : Flavius Domitianus en die werd de keizer. Hij was een despoot en was een echte tiran. Dat was niet alleen voelbaar in Rome maar in heel het rijk en ook in het kapot geschoten Joodse land.
De flaviërs stonden eigenlijk niet toe dat er een officele instelling was voor Joden waar het Joodse leven werd geregeld. Dus vanuit het Romeins hooofkwartier in Caesarea keken de bestuurders heel goed naar de activiteiten in Yavne. De wijzen van Yavne ( zoals Aton ook al meld) deden rustig hun werk want zolang de Joden politiek lekker gedwee bleven zou Rome die hof van Yavne toch wel erkennen , mischien met tegenzin maar toch. Zo dachten de rabbijnen. En dat klopt. De keizer zag wel in dat de Joodse volk intern ene leiderschap nodig hadden. En aangezien de rabbijnen zich netjes aan de Romeinse wet hielden ( zelfs de Joodse wet koppelde met de Romeinsen wet) , waarom niet he?
Maar de keizer werd vermoord in jaar 96... ( werd neergestoken door een bediende die instructies kreeg van de vrouw van de keizer) En met de dood van Domitianus kwam er dus ook een eind aan de Flavische dynastie. Tijdens deze gehele Flavische dynastie waren de wijzen van Yavne bezig geweest om het karakter van de Joodse traditie om te vormen, deze onafhankelijk te maken van de Jeruzalemse tempel en het offerstelsel.
Er werd ook ( tijdens Gamaliel II) verplichte en gemeenschapelijke gebeden vastgesteld. En wss ook in deze tijd de canonisering van de laaste bijbelboeken afgerond.
Alles en iedereen werden beschouwd als ketters. Zeker de messianisten. Alle contact met deze groepen waren verboden. Zo ook de volgenlingen van Jezus.
Pesach werd veranderd. Zo kon Pesach gevierd worden zonder het offeren van paaslam. De farizeeese seider kwam opzetten. En de seider het ongezuurde brood en de bittere kruiden kon voortaan worden gegeten zonder het vlees van het lam ( dit in tegenstelling tot de duidelijke regels van de Bijbel)
Er werd toen ook een nieuwe tekst uitgelegd over de ritueleen op de Pesach avonden. Deze tekst wordt ook wel de haggadah genoemd.
Pesach, zoals dat in Yavne werd gemaakt door de verwoesting van de Tempel, wordt vandaag de dag nog steeds zo gevierd door rabbijnse Joden. Niwt alle Joden maar omdat het Farizeese Jodendom heeft overleefd en alles heeft verketterd is dit de mainstraim geworden. Een domgmatisch religie : Jodendom
Studie werd ook zeer belangrijk vanaf toen. Dat was het allerblangrijkste.