'We sluiten de ogen voor moslimgeweld'

Met haar bestseller over geweld door jonge moslims doorbrak politieagente Tania Kambouri in Duitsland een taboe. Over de toekomst is ze pessimistisch: 'Steeds meer burgers bewapenen zich'.

Halverwege het gesprek zegt Tania Kambouri (32): ,,Weet je dat sommige Duitse rechters milde vonnissen uitspreken omdat ze bang zijn? Ze worden bedreigd door etnische clans, Libanezen vaak, waarvan de leden zelfs in de rechtszaal agressief zijn en intimideren. En niemand grijpt in. Uit angst.''

Het is om moedeloos van te worden, bekent de politieagente uit Bochum. ,,De burgers beseffen dat de staat het geweldsmonopolie dreigt te verliezen. Duitsers schaffen steeds vaker wapens aan, pepperspray of een handwapen, omdat ze denken dat wij hen niet meer kunnen beschermen.''

We zitten in een café in een stadje ergens in het Ruhrgebied, dat oude industriegebied waar ooit gastarbeiders neerstreken, zoals Tania's Griekse ouders, en mengden met autochtonen. Recent kwamen daar veel nieuwkomers bij, uit Oost-Europa, het Midden-Oosten en Afrika. Veel moslims.

Het is een explosieve mix, zegt de agente: ,,Ik vrees voor een serieuze toename van de onveiligheid. In de oude wijken trekken de 'normale' mensen weg. Buitenlanders nemen er de straten over: mensen die de taal niet spreken, die zich crimineel gedragen, die geen enkele moeite doen om te integreren. Voor hen zijn wij 'kuffars', ongelovigen, van wie je je verre houdt. Er ontstaan no-goareas. Ik durf daar 's avonds niet meer alleen te komen.''

Onverbloemd
Met dergelijke, onverbloemde analyses werd Tania Kambouri tot haar eigen verbazing een mediaster. De Kommissarin met het donkere haar en de donkere ogen schreef in 2013 een brandbrief over haar ervaringen op straat met gewelddadige jonge moslimmannen. Die hebben geen enkel respect voor de politie, constateerde Kambouri: ze verachten de Duitsers en de Duitse samenleving.

Agenten worden door hen uitgescholden, uitgedaagd, bespuugd en zelfs in elkaar geslagen. En als we ingrijpen krijgen we te horen dat we 'racisten' zijn, schreef Kambouri. ,,Dan klinkt het oude nazi-liedje.''

Kambouri, die Griekse wortels heeft, had er genoeg van. Ze wilde dat Duitse burgers de waarheid zouden horen. Haar Wutbrief, een combinatie van aanklacht en hulproep, sloeg in als een bom. Van haar boek Deutschland im Blaulicht, dat ze schreef op uitnodiging van haar uitgeverij en dat eind deze maand in het Nederlands verschijnt, werden inmiddels meer dan 150.000 exemplaren verkocht.

Genoeg
Honderden brieven en e-mails krijgt ze, van mensen die net als zij genoeg hebben van de 'politiek-correcte politici en media' en die willen dat er iets verandert. ,,Er zat zelfs een vrouw van boven de 90 tussen en ook allochtonen, want die hebben net zo goed last van die criminaliteit. Maar helaas verandert er niets'', zegt Kambouri.

,,Sterker, het is nog veel erger geworden sinds de vluchtelingencrisis. Er zijn honderdduizenden immigranten ondergedoken. Niet vrouwen en kinderen, zoals de media willen doen geloven, maar tot wel 90 procent mannen, is mij door collega's gezegd. Hoe denk je dat die aan geld komen? Ik merk het op straat: diefstallen, autoinbraken, zakkenrollen, beledigen, geweld, al die delicten nemen toe. Maar onze politici zijn liever blind.''

Gevolg: boze kiezers lopen over naar de anti-islam partij Alternative für Deutschland (AfD), ook politieagenten. ,,Dat vind ik gevaarlijk, want wat betekent de opkomst van populistisch-rechts voor allochtonen zoals ik en voor mijn Turkse vrienden?''

Frustraties
Ze schildert de dagelijkse frustraties. ,,In Essen wordt bij een routinecontrole een Libanese crimineel aangehouden. Binnen de kortste keren worden er dertig, veertig clanleden opgetrommeld en dreigt escalatie.''Als zij een buitenlander zonder vaste woon- en verbijfplaats en zonder geld op zak betrapt bij een inbraak, dan laat ze hem lopen, vertelt Tania.

,,Hij kan de boete zogenaamd niet betalen en het Openbaar Ministerie heeft het te druk om zijn achtergronden te checken. Zo'n crimineel lacht ons recht in ons gezicht uit en pleegt een uur later weer een inbraak. Hoe leg ik dat uit aan een Duitser, die wordt vastgezet omdat hij een verkeersboete niet heeft betaald?"

De Duitse politiemacht wordt door moslimmannen gezien als 'slap' omdat agenten opdracht hebben te de-escaleren, zegt ze. ,,Wij praten en argumenteren. In hun ogen ben je dan zwak. Tegen nieuwkomers zeggen ze: in Duitsland heb je niets te vrezen.'' Kambouri pleit voor harder optreden, voor zwaardere straffen en voor het invoeren van stroomstootwapens en bodycams. ,,In Beieren zijn ze veel strenger en dat heeft effect. Het kan dus wel.''

Dat geweld tegen agenten toeneemt, ervaart Kambouri aan den lijve. De interviewafspraak moest worden verzet nadat ze bij een inzet bijna haar linkerpink verloor. ,,We hielden een Litouwer staande, die agressief werd. Toen we hem op de grond drukten, hapte hij in mijn pink en probeerde die doormidden te bijten. Ik moest hem hard en lang in zijn gezicht slaan, voordat hij eindelijk losliet.'' Ze wijst op haar kapotgeslagen, blauw gezwollen rechterhand. ,,Die mensen voelen door alle adrenaline geen pijn meer.''

Lijfsbehoud
Een tijdje geleden werd ze op een haar na vol in het gezicht getrapt. ,,Een fractie zuiverder en ik was nu arbeidsongeschikt geweest.'' Ze voelt door dit soort ervaringen steeds minder terughoudendheid om zelf tegengeweld te gebruiken, bekent ze. ,,Puur uit lijfsbehoud.'' Collega's raden haar aan om een rustigere functie te zoeken, 'maar ik wil op straat blijven werken'.

Kambouri treedt op in talkshows en stuit dan op critici als Jakob Augstein, een bekende columnist, die haar ervaringen bagatelliseerde ('Politiewerk is nu eenmaal gevaarlijk') en Kambouri's uitspraken over de moslimachtergrond van veel daders in twijfel trok. ,,Dat was mijn eerste tv-optreden. Ik schrok enorm. Ik hield me uiterlijk rustig, maar ik kookte van binnen. Dit soort wegkijkers, zonder enige praktijkervaring, is er verantwoordelijk voor dat we in Duitsland en Europa afstevenen op een catastrofe. Mijn collega's en ik riskeren alles, maar waarvoor eigenlijk?''

Dat is een krasse observatie, maar Kambouri schrikt niet terug voor provocerende uitspraken. ,,Voordat mijn boek uitkwam, was ik nog redelijk optimistisch. Sindsdien praat ik met journalisten en met politici en beleidsmakers, ik werd uitgenodigd tot op het Kanzleramt, maar ik bespeur geen enkele urgentie. Ze gebruiken mij als een soort mascotte en gaan dan over tot de orde van de dag.''

Verandering
Toch heeft ze wel enige verandering in gang gezet. Duitse journalisten zeggen dat ze 'blij zijn dat eindelijk iemand zegt wat wij ook denken, maar niet durven op te schrijven'. ,,Maar dan nog zwakken ze in het uiteindelijke interview mijn uitspraken af, omdat ze bang zijn de lezers op te stoken.''

In zo'n angstige sfeer, zegt Kambouri, waarin de feiten niet mogen worden benoemd, is het bijna onmogelijk om over oplossingen te praten. ,,Neem de gebeurtenissen in Keulen. Wij wisten al lang dat Noord-Afrikaanse mannen bij het centraal station voor overlast zorgen. Maar hun etnische achtergrond werd om politieke redenen verzwegen. Ja, dat ergert mij omdat die culturele en religieuze achtergrond er wel degelijk toe doet.

En hoor je politici en media over de misstanden in de azc's, over het geweld tegen vrouwen daar en de gedwongen prostitutie? Als die meisjes geen seks leveren zijn ze vogelvrij, dan worden ze door de bewakers - allochtonen vaak - niet langer 'beschermd'. Dat is de praktijk waarmee wij te maken hebben. En voor wie worden wij nou geacht op te komen? Voor de zware criminelen, die zo veel slachtoffers maken? Of voor hun slachtoffers?'

http://www.ad.nl/home/we-(...)slimgeweld~acaa2598/

[ Bericht 1% gewijzigd door timmmmm op 18-06-2016 11:46:01 ]