Tot hoever horen we rekening te houden met andermans handicaps ?

Wat de overheid doet/zou moet doen en hoe mensen zich persoonlijk opstellen tegenover de beperkte medemens zijn twee dingen en nogal verschillend.

Ja, natuurlijk moeten we rekening houden met mensen met beperkingen.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 23:24 schreef Fripsel het volgende:
Op basis van welke ervaringen bepaal je dan hoe we het getroffen hebben hier?

Dat

welke handicap heeft ts?

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:07 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

Dat er hier een fatsoenlijk lopend zorgstelsel is

hoe veel stappen van 'goed' is dat af?

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:13 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

Denk dat er maar weinig het oneens met je zullen zijn maar waar ligt de grens voor jou wat betreft rekening houden met ?

Ik denk dat er nog best veel mensen met een beperking zijn die nog niet voldoende de kans krijgen om mee te doen in de samenleving.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:18 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

Fatsoenlijk betekent voor mij niet perfect (maar dat zul je nergens krijgen), maar wel dat de zorg hier gemanaged wordt.

Het is relatief, vergelijk het eens met een 3e wereld land en je zult het goed noemen.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:08 schreef Lienekien het volgende:
Ja, natuurlijk moeten we rekening houden met mensen met beperkingen.

Maar in hoeverre kan je rekening houden en hoe manifesteert het zich dan?

Als je een handicap hebt, krijg je het sowieso wat zwaarder in het leven en zal je harder moeten knokken. Het zal nooit eerlijk worden voor niemand. Maar is dat geen onderdeel van het leven?

Hoewel er veel nuance is, geldt nog steeds het recht van de sterkste. Wie verzwakt, zal harder moeten knokken om toch geaccepteerd te blijven worden.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:20 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Maar in hoeverre kan je rekening houden en hoe manifesteert het zich dan?

Als je een handicap hebt, krijg je het sowieso wat zwaarder in het leven en zal je harder moeten knokken. Het zal nooit eerlijk worden voor niemand. Maar is dat geen onderdeel van het leven?

Hoewel er veel nuance is, geldt nog steeds het recht van de sterkste. Wie verzwakt, zal harder moeten knokken om toch geaccepteerd te blijven worden.

Iedereen moet de kans krijgen, ook mensen met een beperking.

Erg nobel dat iemand een topic hierover opent, dat er ook eens wordt gekeken naar deze kwetsbare mensen. Ongeveer 1 op de 5 is ''anders'' en de kans is groot dat we ze zelfs dagelijks voorbij lopen zonder dat we het merken. 20% is best veel en ja natuurlijk dienen we rekening met ze te houden, mensenrechten geldt ook voor hen.

Nu is het 1 op de 5, maar er komen ook nieuwe gevallen bij en niet elk geval is geregistreerd natuurlijk. In de toekomst zal er denk ik meer besef en acceptatie ontstaan dat er ook mensen naast ons leven die ''anders'' zijn. Maar verwachten dat iemand het begrijpt, weet en kan invoelen wat dit betekent voor het dagelijks leven is (nog) te hoog gegrepen. Geen gerelateerde ervaring, onvoldoende cognitief vermogen, enz. Als je om je heen kijkt, zie je al dat ''gezonde'' mensen niet eens normaal kunnen doen tegenover andere ''gezonde'' mensen. Laat staan dat er acceptabel gedrag valt te verwachten tegenover de kwetsbare mensen die harder moet knokken, die moeite kunnen hebben met zelfacceptie, die afgewezen zijn door omgeving, die gediscrimineerd zijn, enz. Als mensen zich niet lelijk gedragen, is die groep al geholpen.

[ Bericht 3% gewijzigd door Yiwei op 29-05-2016 02:47:36 ]

De grens ligt 'm natuurlijk bij de eigen (fysieke en mentale) gezondheid. Zolang de zorgaanbieder ten minste de primaire levensbehoeften voor zichzelf kan opbrengen, kan er gezorgd worden voor degenen met een handicap.

Een ander voorbeeld.

Ik heb bijvoorbeeld met dyslectici dat ik wel begrijp dat ze de tools krijgen en extra tijd met toetsen, maar ik vraag me dan wel af hoe dat gaat in het bedrijfsleven. Immers zullen ze dan toch op hetzelfde niveau/snelheid moeten presteren als anderen, anders neemt een bedrijf gewoon de betere kandidaat aan. Creëer je dan niet onbewust al een soort achterstand door ze extra tijd en dergelijke te geven op school, in plaats van ze te helpen het binnen de tijd te redden?

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:08 schreef Lienekien het volgende:
Ja, natuurlijk moeten we rekening houden met mensen met beperkingen.

Lang geleden had ik een collega die erg gehandicapt was. Zeer spastisch. Ze was onze telefoniste en kon dat prima.
Bij een van de vele reorganisaties kwamen we onder een manager te vallen die Hindoeïstisch is. Die bleef maar griezelen van die enge spast. In de ogen van die manager moest de spast in een vorig leven iets heel vreselijks hebben uitgevreten om dit lot te verdienen en is er alle reden om zo'n gestrafte niet te ontzien.

Het is niet per se natuurlijk om rekening te houden met mensen met beperkingen. Het is voor een deel cultureel bepaald.

Ben echt blij dat er eindelijk eens iemand over al die badgasten die pretenderen allergisch te zijn begint in de discussie over de sociale zekerheid voor gehandicapten . Hulde TS.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 07:59 schreef zeer het volgende:
Ben echt blij dat er eindelijk eens iemand over al die badgasten die pretenderen allergisch te zijn begint in de discussie over de sociale zekerheid voor gehandicapten . Hulde TS.

ik snap niks van deze post, wat bedoel je precies? badgasten? waar pretenderen die allergisch
voor te zijn dan?

quote:

Op zondag 29 mei 2016 08:03 schreef FANN het volgende:

[..]

ik snap niks van deze post, wat bedoel je precies? badgasten? waar pretenderen die allergisch
voor te zijn dan?

Snap niet waarom TS uit haar warrige verhaal in de OP de omgang met allergieën in restaurants als een significant pijnpunt extraheert.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 08:13 schreef zeer het volgende:

[..]

Snap niet waarom TS uit haar warrige verhaal in de OP de omgang met allergieën in restaurants als een significant pijnpunt extraheert.

ah... ja een pinda allergie is lastig maar om je dan nou direct gehandicapt te noemen is ook
weer overdreven.

Ik werk in een (drukke) servicewinkel (dus niet een afrekenkassa), en laatst kwam er een man die echt heel erg stotterde, sommige woorden of zinnen duurde echt een halve minuut. Ondertussen stonden er mensen achter hem te wachten. Hij zei sorry er voor enz en ik zei geen probleem doe maar rustig enz, en bleef heel geduldig met hem. De mensen achter hem keken me echt zo aan van ja hallo hier heb ik geen tijd voor. Maar uiteraard heb ik hem gewoon geduldig geholpen. Op het eind bedankte hij me voor mijn geduld.

Mijn punt: hij kon er niks aan doen dus daar heb ik alle respect voor en dan moeten andere mensen maar even wat langer wachten. Hij heeft er ook niet om gevraagd.

Ga met iemand in een rolstoel naar Maastricht, dan leer je hoeverre Nederland aangepast is. Daarbij als je in een rolstoel zit mankeer je niet alleen wat aan je benen maar blijkbaar ook wat aan je verstand, want als mijn man iets wou, vroegen ze mij of dat allemaal wel kon, terwijl bij mijn weten de verminderde beenfunctie niet het verstand aantast.
Ook toen mijn oma in de rolstoel zat, vroegen ze aan mijn moeder wat mijn oma wou drinken.

Mijn eigen ervaring is als je met krukken loopt, mensen toch wel verwachten dat jij voor ze aan de kant gaat, dat jij krakkemikkig loopt maakt geen zak uit en anders rammen ze je wel even met het winkelwagentje aan de kant.

Geestelijke beperkingen, oke rekening mee houden gaat daarmee aardig goed, maar daar maken heel veel ouders ook misbruik van, dan staat hun ADHD, ADD, PDD-NOS of dergelijke kind zich te misdragen en dan zeggen ze, laat hem maar want hij heeft gevolgt door de beperking.
Dus dan is opvoeden niet meer nodig blijkbaar, anderen krijgen het negatieve gedrag gewoon voor de voeten.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 08:51 schreef Fem_LittleLady het volgende:
Ga met iemand in een rolstoel naar Maastricht, dan leer je hoeverre Nederland aangepast is. Daarbij als je in een rolstoel zit mankeer je niet alleen wat aan je benen maar blijkbaar ook wat aan je verstand, want als mijn man iets wou, vroegen ze mij of dat allemaal wel kon, terwijl bij mijn weten de verminderde beenfunctie niet het verstand aantast.
Ook toen mijn oma in de rolstoel zat, vroegen ze aan mijn moeder wat mijn oma wou drinken.

Mijn eigen ervaring is als je met krukken loopt, mensen toch wel verwachten dat jij voor ze aan de kant gaat, dat jij krakkemikkig loopt maakt geen zak uit en anders rammen ze je wel even met het winkelwagentje aan de kant.

Geestelijke beperkingen, oke rekening mee houden gaat daarmee aardig goed, maar daar maken heel veel ouders ook misbruik van, dan staat hun ADHD, ADD, PDD-NOS of dergelijke kind zich te misdragen en dan zeggen ze, laat hem maar want hij heeft gevolgt door de beperking.
Dus dan is opvoeden niet meer nodig blijkbaar, anderen krijgen het negatieve gedrag gewoon voor de voeten.

Hmmm ik heb toch wel andere ervaringen dan....

Ik ging, nu even niet vanwege omstandigheden, zwemmen met een vrouw die door een ruggenprik
gehandicapt is geworden, ze kan een paar stapjes lopen met een rollator, haar spraak is ook
aangetast, dus ze praat moeilijk, maar toch wel verstaanbaar als je een beetje je best doet.

Ze kan alles prima zélf zeggen, alleen niet alles zelf dóen, daar heeft ze wat hulp bij nodig en die
krijgt ze ook. Ook haar huis is volledig aangepast op haar handicap(s).

Toen mijn moeder in een rolstoel zat vroegen ze gewoon aan haar wat ze wilde eten of drinken,
dus ook dat herken ik niet

quote:

Op zondag 29 mei 2016 08:51 schreef Fem_LittleLady het volgende:
Geestelijke beperkingen, oke rekening mee houden gaat daarmee aardig goed, maar daar maken heel veel ouders ook misbruik van, dan staat hun ADHD, ADD, PDD-NOS of dergelijke kind zich te misdragen en dan zeggen ze, laat hem maar want hij heeft gevolgt door de beperking.
Dus dan is opvoeden niet meer nodig blijkbaar, anderen krijgen het negatieve gedrag gewoon voor de voeten.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 09:35 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

[..]

Als ik de precieze bewoordingen zoals aandoening, chronische ziekte, handicap, allergie, psychische stoornis zou gebruiken in mijn OP dan zou mijn OP nog onduidelijker worden. Handicap staat dus voor alles wat jou benadeelt door jouw aandoening, stoornis etc. ten op zichtte van iemand die dat niet heeft (en dat kan van milde benadeling tot ernstige benadeling gaan). En allergieën zou ik niet onderschatten. Sommige mensen met een pinda-allergie kunnen al van een lepel die in aanraking is gekomen met pinda's hevige aanvallen krijgen en er zelfs aan dood gaan. Als je zo'n allergie hebt kun je niet even onbezorgd in een restaurant gaan zitten, omdat je er simpelweg niet vanuit kunt gaan dat een eigenaar er op let dat al zijn gebruikte kookmiddelen niet in aanraking zijn gekomen met pinda's (een vergissing van lepel bijv. is zo gemaakt)

Maar staat er niet vaak op de kaart dat er noten of gluten inzitten? Tegenwoordig toch steeds
vaker? Anders kan je voor de zekerheid ook nog even vragen toch? Houden ze er dan wél rekening mee?

quote:

Op zondag 29 mei 2016 09:54 schreef FANN het volgende:

[..]

Maar staat er niet vaak op de kaart dat er noten of gluten inzitten? Tegenwoordig toch steeds
vaker? Anders kan je voor de zekerheid ook nog even vragen toch? Houden ze er dan wél rekening mee?

Er is pas nog een restauranteigenaar veroordeeld voor dood door schuld. Een klant had aangegeven een pinda allergie te hebben en bestelde een maaltijd waarbij hij de allergie benadrukte. De eigenaar had daar geen boodschap aan en serveerde een maaltijd waar pinda's in waren verwerkt (in plaats van amandelen, want pinda's zijn lekker goedkoop). Die klant heeft dat niet overleefd.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 09:59 schreef Tayu het volgende:

[..]

Er is pas nog een restauranteigenaar veroordeeld voor dood door schuld. Een klant had aangegeven een pinda allergie te hebben en bestelde een maaltijd waarbij hij de allergie benadrukte. De eigenaar had daar geen boodschap aan en serveerde een maaltijd waar pinda's in waren verwerkt (in plaats van amandelen, want pinda's zijn lekker goedkoop). Die klant heeft dat niet overleefd.

Zo! Dat is ernstig dan....

Wat een idioot!

quote:

Op zondag 29 mei 2016 10:01 schreef FANN het volgende:

[..]

Zo! Dat is ernstig dan....

Wat een idioot!

Hier het artikel:

http://www.theguardian.co(...)nut-allergy-customer

quote:

Op zondag 29 mei 2016 10:01 schreef Tayu het volgende:

[..]

Hier het artikel:

http://www.theguardian.co(...)nut-allergy-customer

triest...

quote:

Op zondag 29 mei 2016 08:49 schreef delano.888 het volgende:
Ik werk in een (drukke) servicewinkel (dus niet een afrekenkassa), en laatst kwam er een man die echt heel erg stotterde, sommige woorden of zinnen duurde echt een halve minuut. Ondertussen stonden er mensen achter hem te wachten. Hij zei sorry er voor enz en ik zei geen probleem doe maar rustig enz, en bleef heel geduldig met hem. De mensen achter hem keken me echt zo aan van ja hallo hier heb ik geen tijd voor. Maar uiteraard heb ik hem gewoon geduldig geholpen. Op het eind bedankte hij me voor mijn geduld.

Mijn punt: hij kon er niks aan doen dus daar heb ik alle respect voor en dan moeten andere mensen maar even wat langer wachten. Hij heeft er ook niet om gevraagd.

Top gehandeld!

Als mede-stotteraar kan ik dit erg waarderen.
Goed, ik stotter dan waarschijnlijk een stuk minder maar alsnog.

Die klant komt gegarandeerd terug ivm je geduld en respect.
Dat die andere mensen moeten wacht is nou eenmaal zo.

Bedoel je dat je mnsen waardeloos vindt voor de maatschappij als ze hun eigen brood niet kunnen verdienen?

Oh, je hebt je tekst geëdit.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 10:09 schreef Lienekien het volgende:
Bedoel je dat je mnsen waardeloos vindt voor de maatschappij als ze hun eigen brood niet kunnen verdienen?

Oh, je hebt je tekst geëdit.

Achteraf vond ik m'n tekst echt te laag. Dus geëdit.
Ik weet niet hoe ik het anders moest verwoorden.

Waardeloos bedoel/zeg ik niet.
Tenslotte zijn zij ook mensen en hebben zij net zo veel recht op (normaal) leven zoals ik.

Maar in de natuur(dieren) hadden ze het never nooit gered.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 10:23 schreef Fripsel het volgende:

[..]

Ik vind dat je die vergelijking ook niet zo een op een kan maken. Als (chronisch) zieke moet je meedoen in een samenleving met een van de hoogste standaarden van de wereld. Maar als je door die standaard onder water komt te staan of in de problemen komt word de vergelijking naar de manier waarop dieren leven gemaakt, of derde wereldlanden. En heb je dus eigenlijk maar niks te klagen. En iedereen hier ondertussen maar overconsumeren.

Daarom probeer ik ook erg voorzichtig te zijn met mijn tekst, tenslotte wil ik niet kwetsen en denk ik altijd: Doet die persoon niemand kwaad ?! Dan: leven en laten leven.

Toch kwam het wel eens in mijn gedachten gang: Er is veel zorg aan, je krijgt er vast en zeker liefde voor terug. Maar indd: Ze zullen nooit zelf hun boterham kunnen smeren/verdienen.

Moet je de waarde van een mens vooral uitdrukken in economische waarde?

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 23:21 schreef schrijfveer het volgende:
Patiënten klagen dat de omgeving hen niet begrijpt en denken soms zelfs dat ze worden buitengesloten, terwijl de omgeving soms niet weet hoe ze met iemand zijn beperkingen om moeten gaan of soms vinden dat diegene zich aanstelt. Zoals iedereen weet, communicatie is twee-richtingsverkeer en het mes snijdt dan ook aan twee kanten. Het is niet realistisch om te verwachten dat iemand die deze beperkingen niet heeft volledig kan begrijpen hoe een dagelijks leven er voor zo'n persoon uit ziet. Van de andere kant zou zodra de hulpverlener/familielid merkt dat een bepaalde opmerking of hulp niet gewaardeerd wordt, het niet meteen als oorzaak bij de persoon zelf leggen, maar het de volgende keer anders aanpakt.

Het een sluit het ander niet uit denk ik. Want ook al is het goed bedoelde onbeholpenheid, het kan wel degelijk een vorm van uitsluiting zijn. Een voor beide kanten directe confrontatie dat de een ander is, afwijkt, en dat het moeilijk is. Het kan ook op een pijnpunt drukken dat de focus zo op de afwijking zelf ligt en niet de mens die daaronder zit. Bij bepaalde aandoeningen legt het ook zoveel druk erop dat er weinig tot misschien wel geen ruimte meer is om zich bezig te houden met anderen cq de omgeving. Als je dan al aan de rand staat door omstandigheden, dan ben je misschien niet meer zo in staat tot normaal tweerichtingsverkeer en dat hoeft geen kut met ondankbaarheid of onderwaardering te maken te hebben, ondanks dat het wel zo ervaren kan worden. Denk dat men ook soms iets te graag wil denken dat iets onwil is, omdat het simpelweg een te ver van hun bedshow is om zich daadwerkelijk in te kunnen leven in de ander en de eigen aannames leidend zijn voor een zeker oordeel. Gemakszuchtig en ook omdat het best jakkiebah eng confronterend kan zijn om te bedenken hoe focking heftig en overheersend de misschien toch niet zo maakbaarheid blijkt te kunnen zijn..

quote:

TS begint:

Wat betreft voorzieningen vind ik dat we het hier best goed getroffen hebben in Nederland. Goed, geen enkel systeem is perfect en het is dan ook belangrijk om daar regelmatig feedback op te geven, maar soms vind ik dat we daar een beetje in doorschieten. Een jaar terug was er een discussie over het wel of niet ondertekening van het VN verdrag dat speciale rechten toekent aan mensen met een beperking. De regering werd gepusht om dat verdrag te ondertekenen omdat er het gevoel was dat de regering anders te kort zou doen aan de rechten van gehandicapten. Maar wat betekent zo'n verdrag in de praktijk ?

Dat er te weinig ruimte is voor maatwerk en de wel beschikbare middelen niet altijd even efficient ingezet worden.

quote:

In de praktijk is het niet haalbaar om alle gebouwen rolstoel toegankelijk te maken.

Eens, debiele regel. Beter had het budget gestoken kunnen worden in de toegankelijkheid zelf, zodat er alternatieven zouden kunnen komen. Als je niet alle gebouwen toegankelijk kan maken, zorg er dan voor dat de functies van bepaalde gebouwen op andere wijze kunnen plaatsvinden. Indien een overheidsgebouw, zorg dan voor een mobiele ambtenaar. Indien een invalidetoilet, zorg voor een redelijke dekkingsgraad in een buurt. Niet superhandig om desnoods in het restaurant ernaast naar het toilet te gaan, maar als beide wel aangepaste drempels hebben zou dat wel een relatief makkelijke manier zijn om elkaar tegemoet te komen denk ik.

quote:

Ook kun je helaas in de psychiatrische zorg niet altijd meteen passend hulp aanbieden omdat diagnosticeren nou eenmaal niet altijd over één nacht ijs gaat.

Ik denk dat er teveel van een diagnose afhangt in Nederland. Het lijkt er bijna op dat een behandelaar hier iemand is die vinkjes zet tot je in een bepaald hokje valt en daar al dan niet hulp voor krijgt. Maar dan wel vooral voor het hokje en dat geeft te denken. Maatwerk loopt terug en ik vraag me sterk af of dit wel de beoogde effectiviteit heeft in de praktijk. Idem in de fysieke zorg, waar denk ik ook best veel geld, tijd en energie verspilt wordt omdat één behandelaar het bij zijn of haar vakgebied en/of diagnose houdt en er weinig tot geen contact hoeft plaats te vinden met eventuele andere behandelaars. De waarheid zal wel een stuk te nuanceren vallen met allerlei andere factoren enzo, maar de praktijk is bepaald geen optimaal proces waarvan je geen notie hebt tot je er over je oren in zit met een iets complexere situatie dan een gebroken been. En ook daar drukt het op het pijnpunt van onbegrip en dat de geboden hulp lang niet altijd zo behulpzaam of zelfs extra werk/stress, e.d. veroorzaakt.

quote:

Het is moeilijk voor een restauranteigenaar om met alle bestaande allergieën rekening te houden.

Door de bank genomen zal er geen enkele professionele keuken zijn die 100% uitsluitsel kan en wil geven, als bepaalde allergenen wel in huis zijn. Dat risico is er, hoe miniem ook, altijd gezien bepaalde processen in de keuken, tenzij je echt volledig gescheiden zou kunnen werken.
The next best thing is dan wel dat men hier fatsoenlijke openheid over geeft en verplicht is om gedegen informatie te geven, zodat de consument zelf kan beslissen of het 't risico cq de moeite waard is. Het recht om zelf geïnformeerd de keuze te kunnen maken, dat ontbrak voorheen wel een beetje en de regelgeving heeft het inmiddels wel een stuk duidelijker gemaakt op menu's enzo.

quote:

Al deze voorbeelden laten zien dat een verdrag niet alle problemen kan oplossen en als we wel wezen, hoe redelijk je het ook probeert te maken, gelijk zal je de situatie tussen iemand met en zonder een beperking nooit krijgen. Belangrijker vind ik daarom dat mensen solidair naar elkaar toe zijn. Heeft je vriend een allergie en geeft aan dat hij liever niet naar restaurants gaat, stel dan voor om bij jou thuis een culinaire avond te houden zodat je de ingrediënten kan overzien. Reageren op wat iemand aangeeft als probleem is het minste maar tegelijkertijd ook het meeste wat je voor iemand kan betekenen in mijn ogen.

Ik denk dat het verdrag meer had moeten streven naar gelijkwaardigheid in plaats van gelijkheid, ook al is dat complexer. Solidariteit tussen bekenden zal doorgaans hoger liggen dan bij vreemden die te ver weg staan van de beleving van zo een handicap dan wel de mens en hun omgeving die er mee leven. Ik denk dan ook dat een goed bedoelt advies van dan maar thuis eten een beetje overbodig is en stiekem ook een beetje aangeeft wat voor een verschil er zit tussen denken wat nuttig kan zijn en wat het daadwerkelijk kan verbeteren. Omdat dergelijke mouwen vaak al ingezet zijn of in extreme gevallen ook de enige optie blijven en dan is dergelijk advies gewoon een wassen neus van iemand anders die zich nuttig wil voelen.

Dit verdrag draagt denk ik niet zoveel bij aan een verbeterde dialoog, helaas.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 23:44 schreef Lienekien het volgende:
Wat de overheid doet/zou moet doen en hoe mensen zich persoonlijk opstellen tegenover de beperkte medemens zijn twee dingen en nogal verschillend.

Dit.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:07 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

Dat er hier een fatsoenlijk lopend zorgstelsel is. Je hoeft maar even buiten West-Europa te gaan en er is al verschil. Zo weet ik van iemand die in Hongarije leeft dat zodra je een ziekte onder de ledematen krijgt waardoor je niet meer kunt werken, je diep in de nesten raakt, omdat er nauwelijks fatsoenlijke ziekteregelingen zijn.

Sluit dat uit dat je hier niet in zo een situatie terecht zou kunnen komen of denk je dat het dan aan de instelling van de zieke ligt ofzo?

quote:

[..]

Misschien heb ik het wat onduidelijk neergezet, maar met maatschappij bedoel ik zowel vanuit de regering (het creëren van voorzieningen) als vanuit de mensen zelf (hoe mensen zelf met gehandicapte mensen omgaan naast de getroffen voorzieningen). Vind je dat er genoeg rekening wordt gehouden met beperkingen wat betreft voorzieningen en hoe mensen zonder beperking er mee omgaan ?

Nee, onvoldoende.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:18 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

Fatsoenlijk betekent voor mij niet perfect (maar dat zul je nergens krijgen), maar wel dat de zorg hier gemanaged wordt.

En door wie wordt de zorg gemanaged? Teveel management in organisaties op zich en dan nog commerciële toko's als zorgverzekeraars die steeds meer lijken te bepalen wie wat voor zorg krijgt. Natuurlijk, geld kan ook opraken en daar moet rekening mee gehouden worden, maar ontkennen dat er economische belangen meespelen is denk te naïef. Tot op zekere hoogte ben je als patient een cash cow..

quote:

Op zondag 29 mei 2016 07:31 schreef -Strawberry- het volgende:
Een ander voorbeeld.

Ik heb bijvoorbeeld met dyslectici dat ik wel begrijp dat ze de tools krijgen en extra tijd met toetsen, maar ik vraag me dan wel af hoe dat gaat in het bedrijfsleven. Immers zullen ze dan toch op hetzelfde niveau/snelheid moeten presteren als anderen, anders neemt een bedrijf gewoon de betere kandidaat aan. Creëer je dan niet onbewust al een soort achterstand door ze extra tijd en dergelijke te geven op school, in plaats van ze te helpen het binnen de tijd te redden?

Ook een voorbeeld van cash cows, want scholen krijgen geld voor studenten met bepaalde beperkingen. Mits ze bepaalde dingen hebben en binnen een bepaalde tijd hun papiertje halen, is het voor de school in kwestie winstgevend (en een mooie sier, want kijk ons eens politiek correct scoren). Val je buiten dergelijke regelingen, dan kost je geld en daar kunnen gevolgen aan kleven. In principe mogen scholen niet beoordelen of bepaalde handicaps je ongeschikt maken voor hetgeen de opleiding zou opleiden, maar in de praktijk gebeurt dit echter wel degelijk.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 08:51 schreef Fem_LittleLady het volgende:
Ga met iemand in een rolstoel naar Maastricht, dan leer je hoeverre Nederland aangepast is. Daarbij als je in een rolstoel zit mankeer je niet alleen wat aan je benen maar blijkbaar ook wat aan je verstand, want als mijn man iets wou, vroegen ze mij of dat allemaal wel kon, terwijl bij mijn weten de verminderde beenfunctie niet het verstand aantast.
Ook toen mijn oma in de rolstoel zat, vroegen ze aan mijn moeder wat mijn oma wou drinken.

Bekend probleem ja, maar goed bedoelde onwetendheid als vermoeiend ervaren is ook weer zo ondankbaar hè. Zou eigenlijk wel mooi zijn, als onderdeel van de middelbare schooltijd, om iedereen eens een weekje in een rolstoel te laten bivakkeren ofzo.
Overigens ook een bekend probleem bij mensen met enigszins afwijkende spraak, hoeft het niet uit te maken of het nou medisch of allochtoon is. Het is niet ongewoon dat de persoon naast je zal worden aangesproken en dat terwijl je misschien ondans dat wel gewoon prima Nederlands verstaat en het kan praten. Ja, of men gaat meteen over naar Engels en dan achteraf mekkeren, maar dat wordt wat off topic..

quote:

Mijn eigen ervaring is als je met krukken loopt, mensen toch wel verwachten dat jij voor ze aan de kant gaat, dat jij krakkemikkig loopt maakt geen zak uit en anders rammen ze je wel even met het winkelwagentje aan de kant.

Word, maar niet overal. Ik was aangenaam verrast dat er in Amsterdam in de tram wel rekening mee werd gehouden. Nota bene door allochtone jongeren, die wel gewoon hun stoel aanboden en hekjes openhielden enzo

quote:

Geestelijke beperkingen, oke rekening mee houden gaat daarmee aardig goed, maar daar maken heel veel ouders ook misbruik van, dan staat hun ADHD, ADD, PDD-NOS of dergelijke kind zich te misdragen en dan zeggen ze, laat hem maar want hij heeft gevolgt door de beperking.
Dus dan is opvoeden niet meer nodig blijkbaar, anderen krijgen het negatieve gedrag gewoon voor de voeten.

Lijkt me ook een stukje tijdsgeest, want het lijkt sowieso nogal hip om wat hands off op te voeden. Of zoals ik het iemand hoorde omschrijven: ondersteunend. Ook zonder diagnose zie ik het trouwens, maar dan kan het vaak wel op de hoop bij zieligheidsgedoe want dingetje is gewoon overstuur van de scheiding ofzo en dan mag je best even onaangepast gedrag vertonen. Terwijl dit ook eigenlijk een klassiekertje is van iemand niet beter ergens mee om leren gaan is en je juist een status aparte creëren voor vermeende zielepieten. Dan ga je toch een soort beloning geven voor sneuheid en dat lijkt me niet gewenst..

quote:

Op zondag 29 mei 2016 10:16 schreef K44S het volgende:

[..]

Achteraf vond ik m'n tekst echt te laag. Dus geëdit.
Ik weet niet hoe ik het anders moest verwoorden.

Waardeloos bedoel/zeg ik niet.
Tenslotte zijn zij ook mensen en hebben zij net zo veel recht op (normaal) leven zoals ik.

Maar in de natuur(dieren) hadden ze het never nooit gered.

Best grappig, ik herinner me nog een discussie waarin jij niet begreep waarom je eruit vloog als stotteraar bij een vorige werkgever en ze je niet meer kansen hadden gegund. Je had al niet eens aangenomen hoeven worden, want je had toch ook lekker aan de slag gekund bij een productielijn doosjes in staan te pakken. Zonder extra kosten voor training enzo. Lekker boeiend waar je sterker in had kunnen worden met iets meer hulp, ga maar gewoon werken en fuck verdere ontwikkeling en dromen enzo. Niet dat iedereen recht heeft op een droombaan ofzo, maar denk er eens over na bij de volgende keer dat jij ondersteuning krijgt om beter met je minpunten om te leren gaan..

quote:

Op zondag 29 mei 2016 10:09 schreef Lienekien het volgende:
Bedoel je dat je mnsen waardeloos vindt voor de maatschappij als ze hun eigen brood niet kunnen verdienen?

Oh, je hebt je tekst geëdit.

Jaren terug, een kennis die student geneeskunde was: alle zwakke mensen zouden allang dood zijn door evolutie. Met een denigrerend toon was dat, moreel niet acceptabel. Niet beseffend dat evolutie niet enkel DNA selectie is, dat ongewenste zaken niet zomaar uit het niks kunnen gebeuren enzo. Of dat 'gehandicapte' mensen ook ooit gezonde mensen waren die goed meedraaiden en zelf hun boterhammen verdienden. Of dat anders leven prima kan, als de omgeving zich niet lelijk gedraagt.

Zinloos geweld, een meisje tegengekomen die een gebroken been heeft gekregen. Jarenlange operaties en lopen op krukken, omdat de omstandigheden niet optimaal waren.

Volwassenen die als ongewenst verwaarloosde kinderen zijn opgegroeid die gemiddeld slechter scoren betreft welzijn in vergelijking met de gewenste kinderen in warme gezinnen.

Consumptie maatschappij die welzijn van meestal arme mensen elders in de wereld bewust doen afpakken, mensen die heel gezin onderhouden met wellicht $2 per dag met geluk. Die niet naar dokter kunnen, en dat hun werk hun ziekte zelfs heeft veroorzaakt.

[ Bericht 0% gewijzigd door Yiwei op 29-05-2016 11:07:45 ]

quote:

Op zondag 29 mei 2016 10:56 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Best grappig, ik herinner me nog een discussie waarin jij niet begreep waarom je eruit vloog als stotteraar bij een vorige werkgever en ze je niet meer kansen hadden gegund. Je had al niet eens aangenomen hoeven worden, want je had toch ook lekker aan de slag gekund bij een productielijn doosjes in staan te pakken. Zonder extra kosten voor training enzo. Lekker boeiend waar je sterker in had kunnen worden met iets meer hulp, ga maar gewoon werken en fuck verdere ontwikkeling en dromen enzo. Niet dat iedereen recht heeft op een droombaan ofzo, maar denk er eens over na bij de volgende keer dat jij ondersteuning krijgt om beter met je minpunten om te leren gaan..

Wauw. Waar komt deze frustratie op eens vandaan?

Of ik begrijp je post niet goed/ lees'm verkeerd.
Maar dit komt mij aan als persoonlijke aanval.

Ik zeg nog in m'n eerdere post dat het een pure gedachten gang was. Maar ik ben voor: Leven en laten leven.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 11:00 schreef K44S het volgende:

[..]

Wauw. Waar komt deze frustratie op eens vandaan?

Of ik begrijp je post niet goed/ lees'm verkeerd.
Maar dit komt mij aan als persoonlijke aanval.

Ik zeg nog in m'n eerdere post dat het een pure gedachten gang was. Maar ik ben voor: Leven en laten leven.

Oh ja, goed bedoelt dus dan moet ik wel gefrustreerde kut zijn om jou erop te wijzen dat je in een enigszins luxe positie verkeert om zo te kunnen denken. Geen persoonlijk aanvallen, niet naar jou en omgekeerd ook niet naar mij. Nee, gewoon even nadenken wat zo een gedachtengang voor jou zou betekenen en dan was het niet zo vanzelfsprekend dat je toch dit soort werk zou kunnen uitvoeren.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 11:11 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Oh ja, goed bedoelt dus dan moet ik wel gefrustreerde kut zijn om jou erop te wijzen dat je in een enigszins luxe positie verkeert om zo te kunnen denken. Geen persoonlijk aanvallen, niet naar jou en omgekeerd ook niet naar mij. Nee, gewoon even nadenken wat zo een gedachtengang voor jou zou betekenen en dan was het niet zo vanzelfsprekend dat je toch dit soort werk zou kunnen uitvoeren.

Je ziet mij je nergens uitschelden. Maar dat terzijde.

Ik mag zeker in mn handjes knijpen dat ik werk kan doen waar ik mezelf (enigszins) goed bij voel.

Vooralsnog snap ik je punt niet.
Maar ik laat het hier bij.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 11:14 schreef K44S het volgende:

[..]

Je ziet mij je nergens uitschelden. Maar dat terzijde.

Ik mag zeker in mn handjes knijpen dat ik werk kan doen waar ik mezelf (enigszins) goed bij voel.

Vooralsnog snap ik je punt niet.
Maar ik laat het hier bij.

Ik mis hem ook.