Tot hoever horen we rekening te houden met andermans handicaps ?

Een beetje een controversiële titel, maar laat ik het uitleggen. Sommige mensen hebben het slecht getroffen met hun lichamelijke en/of geestelijke gesteldheid, maar in Nederland worden veel maatregelen getroffen om er voor te zorgen dat ook de zwakkeren onder ons mee kunnen doen met de maatschappij. Een vaak voorkomend probleem die je terugziet in het aanbieden van hulp of steun als hulpverlener/partner/familielid, etc. is onbegrip van beide kanten.

Patiënten klagen dat de omgeving hen niet begrijpt en denken soms zelfs dat ze worden buitengesloten, terwijl de omgeving soms niet weet hoe ze met iemand zijn beperkingen om moeten gaan of soms vinden dat diegene zich aanstelt. Zoals iedereen weet, communicatie is twee-richtingsverkeer en het mes snijdt dan ook aan twee kanten. Het is niet realistisch om te verwachten dat iemand die deze beperkingen niet heeft volledig kan begrijpen hoe een dagelijks leven er voor zo'n persoon uit ziet. Van de andere kant zou zodra de hulpverlener/familielid merkt dat een bepaalde opmerking of hulp niet gewaardeerd wordt, het niet meteen als oorzaak bij de persoon zelf leggen, maar het de volgende keer anders aanpakt.

In hoeverre moet de maatschappij rekening houden met de beperking van een ander ? In de zin van dat hoever de overheid moet gaan in het creëren van voorzieningen en hoever mensen in het algemeen rekening moeten houden met iemand met een beperking.

TS begint:

Wat betreft voorzieningen vind ik dat we het hier best goed getroffen hebben in Nederland. Goed, geen enkel systeem is perfect en het is dan ook belangrijk om daar regelmatig feedback op te geven, maar soms vind ik dat we daar een beetje in doorschieten. Een jaar terug was er een discussie over het wel of niet ondertekening van het VN verdrag dat speciale rechten toekent aan mensen met een beperking. De regering werd gepusht om dat verdrag te ondertekenen omdat er het gevoel was dat de regering anders te kort zou doen aan de rechten van gehandicapten. Maar wat betekent zo'n verdrag in de praktijk ? In de praktijk is het niet haalbaar om alle gebouwen rolstoel toegankelijk te maken. Ook kun je helaas in de psychiatrische zorg niet altijd meteen passend hulp aanbieden omdat diagnosticeren nou eenmaal niet altijd over één nacht ijs gaat. Het is moeilijk voor een restauranteigenaar om met alle bestaande allergieën rekening te houden. Al deze voorbeelden laten zien dat een verdrag niet alle problemen kan oplossen en als we wel wezen, hoe redelijk je het ook probeert te maken, gelijk zal je de situatie tussen iemand met en zonder een beperking nooit krijgen. Belangrijker vind ik daarom dat mensen solidair naar elkaar toe zijn. Heeft je vriend een allergie en geeft aan dat hij liever niet naar restaurants gaat, stel dan voor om bij jou thuis een culinaire avond te houden zodat je de ingrediënten kan overzien. Reageren op wat iemand aangeeft als probleem is het minste maar tegelijkertijd ook het meeste wat je voor iemand kan betekenen in mijn ogen.

[ Bericht 1% gewijzigd door schrijfveer op 29-05-2016 00:12:27 ]

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 23:24 schreef Fripsel het volgende:
Op basis van welke ervaringen bepaal je dan hoe we het getroffen hebben hier?

Dat er hier een fatsoenlijk lopend zorgstelsel is. Je hoeft maar even buiten West-Europa te gaan en er is al verschil. Zo weet ik van iemand die in Hongarije leeft dat zodra je een ziekte onder de ledematen krijgt waardoor je niet meer kunt werken, je diep in de nesten raakt, omdat er nauwelijks fatsoenlijke ziekteregelingen zijn.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 23:44 schreef Lienekien het volgende:
Wat de overheid doet/zou moet doen en hoe mensen zich persoonlijk opstellen tegenover de beperkte medemens zijn twee dingen en nogal verschillend.

Misschien heb ik het wat onduidelijk neergezet, maar met maatschappij bedoel ik zowel vanuit de regering (het creëren van voorzieningen) als vanuit de mensen zelf (hoe mensen zelf met gehandicapte mensen omgaan naast de getroffen voorzieningen). Vind je dat er genoeg rekening wordt gehouden met beperkingen wat betreft voorzieningen en hoe mensen zonder beperking er mee omgaan ?

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:08 schreef Lienekien het volgende:
Ja, natuurlijk moeten we rekening houden met mensen met beperkingen.

Denk dat er maar weinig het oneens met je zullen zijn maar waar ligt de grens voor jou wat betreft rekening houden met ?

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:13 schreef fs180 het volgende:

[..]

Dat

welke handicap heeft ts?

Het gaat niet over mij persoonlijk. Ik heb het erover in algemeen. Ik besef wel dat voor iemand met een zeldzame ziekte het moeilijker is om in goede hulp/medicijnen te worden voorzien.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:14 schreef fs180 het volgende:

[..]

hoe veel stappen van 'goed' is dat af?

Fatsoenlijk betekent voor mij niet perfect (maar dat zul je nergens krijgen), maar wel dat de zorg hier gemanaged wordt.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 00:19 schreef ElDinosaur het volgende:

[..]

Het is relatief, vergelijk het eens met een 3e wereld land en je zult het goed noemen.

Relatief gezien blijft het inderdaad voor mensen die vinden dat ze niet goed geholpen/begrepen worden gewoon kut, maar in derde wereld landen gaat het voor een meerderheid tussen leven en dood. Hier worden natuurlijk ook keiharde keuzes gemaakt tussen het verzekeren van een duur medicijn of niet, wat ook het leven van een patiënt kan kosten en dat lijkt me ook verschrikkelijk om in zo'n situatie terecht te komen.