Van kleuter tot puber deel 132

Leuk Sjeen! Bij een kind thuis?

Ja bij een vriendinnetje, op loopafstand

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 20:10 schreef Sjeen het volgende:
Ja bij een vriendinnetje, op loopafstand

Ideaal. Dapper van die ouders ook

Wij waren vandaag bij de open dag van de democratische school hier in de buurt. Nou ja, in de buurt is nog wel een dingetje, maar goed.
Wat lijkt me dat fijn! Het is wel heel erg wennen voor ouders, denk ik, om je kind zo los te laten en erop te vertrouwen dat het vanuit de intrinsieke motivatie zal leren. Zal leren wat het wil, denkt nodig te hebben, interessant vindt. S vroeg in welke klas (lokaal en groep) ze dan zou komen, en was verbaasd toen ze hoorde dat ze overal mocht komen en geen vaste klas/groep/lokaal zou hebben.

Ze is erg enthousiast, heeft al een aantal keer gezegd dat ze graag naar deze school wil. Zoals ze zelf zegt "ik hou er niet zo van om te moeten doen wat anderen bepalen, ik wil mezelf begeleiden."

Toch, nu het zo dichtbij is en misschien ook mogelijk (nog een paar praktische uitdagingen), vind ik het toch ook wel spannend, ook al sta ik er heel erg achter.

Wat ik me dan altijd afvraag, is of ren kind die blvan zo'n democratische school af komt ook weer aansluiting bij het reguliere onderwijs later dat ze tegen kunnen komen.

Lijkt me voor een kind een hele leuke school idd. Ik heb er alleen niet zo'n beeld bij hoe het dan in de praktijk gaat. Op zo'n open dag krijg je natuurlijk de theorie. Ik zou dan graag een dag willen meekijken op zo'n school om een goed beeld te krijgen, geloof ik.

Deze school is van 4-21 jaar. Er is dus basisonderwijs en voortgezet onderwijs mogelijk. In principe hoeven deze studenten dus niet naar het regulier onderwijs, pas als ze daar zelf voor kiezen en naartoe werken door middel van het behalen van de benodigde papieren. Dat kan einde basisschool zijn, dus een (aangevraagde, vrijwillige) Cito toets doen, om te kijken of je op het juiste niveau zit van waar je heen wil, en daar een leerplan op uitzetten.
Idem voor HBO/universiteit: als een student heeft besloten welke kant hij/zij uit wil, kan een leerplan worden opgesteld om daar naartoe te werken en de benodigde examens te halen.

Dat gebeurt ook.
Naar aanleiding van vandaag kun je een afspraak maken voor een open uurtje, dat is tijdens een gewone schooldag. Als je dan enthousiast bent, volgt er een intake gesprek. Daarna volgt een maand met 2-4 wendingen per week. De overige dagen blijven ze op de huidige school. Daarna wordt besproken, met ouders, leerkrachten en leerlingen, en uiteraard de leerling zelf, of de overstap gaat plaatsvinden.

Tof hoor. Grote kans dat onze tweejarige over twee jaar ook naar democratisch onderwijs gaat. Ben heel benieuwd of jullie de stap gaan maken en hoe dat bevalt.

Wat dan, Ticootje?

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 22:54 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Oh, autisme topic. Gezeik. Xxl.

Jee, wat een toestand. Belachelijk dat school medicatie aanraadt. Ik heb er eens een docu over gezien op NL1 volgens mij. De moeite waard.

Maar waar gaat Bram dan heen?

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 20:27 schreef livelink het volgende:

[..]

Ideaal. Dapper van die ouders ook

ze hebben het overleefd En e kregen een stralende prepuber mee naar huis

Democratische school, mijn ding is het toch echt niet. Maar goed, over het regulier onderwijs in Nederland ben ik ook niet echt te spreken.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 22:32 schreef Vanyel het volgende:
Tof hoor. Grote kans dat onze tweejarige over twee jaar ook naar democratisch onderwijs gaat. Ben heel benieuwd of jullie de stap gaan maken en hoe dat bevalt.

In Groenekan? Ik zie er veel op FB over voorbijkomen en hoewel ik het aan de ene kant heel fascinerend en mooi vind klinken zou ik het toch niet aandurven denk ik. Toch teveel gewend aan meer conventioneel onderwijs. Plus, onze school zit nu echt om de hoek en dat vind ik ook een enorme meerwaarde, alle kinderen op loopafstand.

En ik denk en hoop dat er in het montessori-onderwijs ook ruimte is voor het doen van dingen uit intrinsieke motivatie (hoewel motivatie zelden echt intrinsiek is, maar in ieder geval voor de wat meer intrinsiekere vormen van extrinsieke motivatie ), het maken van keuzen en wat meer dynamiek (werken in de gang of in de bibliotheek bijvoorbeeld).

Ik vind het ook best spannend, hoor, de eventuele overstap.
Ik denk dat in het reguliere onderwijs er cognitief het hoogste uit kinderen geperst kan worden, met veel toetsen en druk van ouders en leerkrachten.
Ik denk dat op een school als deze democratische school een kind veel beter zelf kan ontdekken wat het wil, wat het kan, wat het wil leren, wat voor werk het wil doen, of het een passie heeft op welk gebied dan ook en daar voor/aan te werken.

En uiteindelijk denk ik dat je gelukkiger wordt en stabieler in het leven staat als dat laatste het geval is. Dat je dan wellicht geen gymnasium hebt gedaan, terwijl je dat qua intelligentie wel had gekund, is dan niet belangrijk, denk ik. En als daar echt jouw interesses liggen, ga je daar ook achteraan en doe je dat gymnasium, omdat je dat wil.

quote:

Op zaterdag 28 mei 2016 22:16 schreef miss_sly het volgende:
Deze school is van 4-21 jaar. Er is dus basisonderwijs en voortgezet onderwijs mogelijk. In principe hoeven deze studenten dus niet naar het regulier onderwijs, pas als ze daar zelf voor kiezen en naartoe werken door middel van het behalen van de benodigde papieren. Dat kan einde basisschool zijn, dus een (aangevraagde, vrijwillige) Cito toets doen, om te kijken of je op het juiste niveau zit van waar je heen wil, en daar een leerplan op uitzetten.
Idem voor HBO/universiteit: als een student heeft besloten welke kant hij/zij uit wil, kan een leerplan worden opgesteld om daar naartoe te werken en de benodigde examens te halen.

klinkt mooi, alleen blijven er bij mij toch dingen naar boven komen als, als iemand altijd in zijn/haar richting en interesses bezig geweest is, komt die persoon dan niet in de knel op het moment dat deze zich moet gaan aanpassen aan de maatschappij en dan wel dingen moet doen die niet in de lijn van interesses etc liggen. Dat kom je ook op uni's en hbo tegen, maar zeer zeker ook in het werkleven.

en 17 jaar op dezelfde school, pfff, lastig hoor, in een doemscenario van pesten, een overstap is dan ook niet heel snel gemaakt naar een andere school, want je moet dat leerplan eerst aanpassen voor de overstap. En bij regulier onderwijs is de periode dat je op dat onderwijs zit toch een stuk korter.

ik denk dat het een nobel streven is maar of het echt de toekomst is?

hoelang bestaan deze scholen nu? Zijn er al kinderen die het volledige traject tot 21 hebben afgelegd? Hoe vinden die de aansluiting naar de maatschappij en de vervolg stappen van die opleiding?

Maar iedereen komt toch op een moment in de echte wereld, met rekeningen, verzekeringen, huur en rioolheffingen, En misschien liggen de interesses wel weer enorm binnen de maatschappij.

Een kind heeft niet alleen school om zich heen, maar ook ouders familie en vrienden.

Er zijn tieners die deden een reguliere basisschool, vmbo, en toen mbo en hebben nooit een jeugdjournaal of journaal bekeken in al die jaren. Moeders deed altijd de was en ze hebben nog nooit een dag gekookt in hun leven, ik zie veel van dat soort mensen om mij heen en dat vind ik een grotere zorg eigenlijk.

Ik denk dat met hoe sly in het leven staat en ook het leven in amsterdam ze zeer zeker bekend zal worden met hoe de maatschappij werkt. Voor dat ze alles afgerond heeft en de wereld in moet.

Ik herken wel wat je in je eerste paragraaf schrijft Ynske. Er zijn maar weinig dingen echt altijd volledig leuk. Ik geloof best dat iemand inderdaad alsnog Gynmasium gaat doen Miss_sly omdat hij of zij dat wil, maar niet omdat ieder uur van iedere dag aansluit bij iemands interesse. Deels doe je dat ook omdat je graag je diploma wil en eventueel een vervolgopleiding wilt gaan doen om je droombaan uit te oefenen. Die uiteindelijk ook niet een aaneensluiting van extatische topmomenten is maar waarbij ook dingen moeten gebeuren. Dat is ook wat ik bedoel met dat ik niet geloof ik volledige intrinsieke motivatie (wel voor activiteiten misschien, maar niet voor zoiets breeds als een opleiding).

Ik denk dat het goed is om kinderen te leren dat het niet erg is als niet alles leuk is, en dat je je leven ook richting en betekenis en zin kan geven op een manier die bij jou past zonder dat het voortdurend allemaal maar heel leuk moet zijn. Ik denk dat er veel mensen zijn die daarmee worstelen; het gevoel dat je leven alleen maar geslaagd is alles FANTASTISCH is. Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat dat al dan niet zou kunnen bij democratisch onderwijs. Maar ik denk wel dat de grijstinten van motivatie een plek verdienen in de opvoeding, voor welke vorm van onderwijs je ook kiest

Dit raakt overigens aan waarom ik niet met Unconditional Parenting uit de voeten kan; ik doe ook niet de belastingaangifte omdat ik een enorme lol beleef aan het doen ervan Maar omdat ik het principe achter belasting betalen ondersteun en actief de keuze maak om te participeren in de maatschappij waarin dit, laten we wel wezen, van bovenaf wordt opgelegd. Maar da's een andere discussie

Maar dit heeft toch niets met unconditional parenting te maken.
Daar moet je toch ook dingen en heeft iedereen toch ook maar gewoon te doen wat moet.
Regels zijn regels en wat moet dat moet.

Ik vind het een vreemde vergelijking, UP en de belastingaangifte.

Ik vind het ook een vreemd idee dat op een democratische school alles alleen maar leuk is en moet zijn en dat er nooit eens iets moet.
Wat je zegt klopt: om dat diploma te halen, moet je ook minder leuke vakken doen. En dus leert een leerling van een democratische school dat als het de passie wil volgen om (dierenarts, advocaat, schilder, programmeur, personal trainer) wil worden, het bepaalde zaken zal moeten kennen en examens moeten afleggen. Maar als de intrinsieke motivatie is dat je die ene opleiding wil volgen, kun je die minder leuke kanten ook opbrengen. Omdat je het wil.

Ik vind de aanname dat kinderen die op een dergelijke school hebben gezeten niet om kunnen gaan met de wereld, omdat deze niet altijd leuk is en geeft wat zij willen.

Wat betreft pesten denk ik dat dat op heel anders wordt benaderd en ook veel minder voorkomt dan op andere scholen, maar dat is gevoelsmatig.

Er zijn democratische scholen die al een jaar of 15 oud zijn, dus het is geen volledig nieuw concept.

Ik vind UP en democratische scholen helemaal niet zo ver uit elkaar liggen. Bij beide gaat het erom dat je kinderen aanspreekt op hun intrinsieke motivatie en dat dat de belangrijkste reden is dat ze dingen wel of niet doen. Ik vraag me af of dat een houdbaar concept is.

Het idee achter intrinsieke motivatie is dat je een activiteit onderneemt zuiver en alleen omdat die activiteit je plezier bezorgt. Alle andere redenen (omdat ik een doel wil bereiken, omdat ik geloof in het doel erachter, omdat het de harmonie bewaart) is geen intrinsieke motivatie maar extrinsiek. De activiteit zelf motiveert namelijk niet, maar iets wat je denkt met de activiteit te bereiken. Er is een heel scala binnen de extrinsieke motivatie, variërend tussen "ik doe dit omdat de juf dat wil" en "ik doe mijn statistiekpracticum omdat ik het nodig hem op mijn droomopleiding af te kunnen ronden". De grijstinten dus.

Overigens is mijn punt niet dat kinderen op een democratische school 'wereldvreemd' zouden zijn. Ik denk dat het een maatschappijbreed fenomeen is dat (jonge) mensen het gevoel hebben dat ze niet geslaagd zijn als ze niet op alle vlakken (opleiding, werk, sociaal leven, hobby's) voortdurend piekervaringen beleven.

quote:

Op zondag 29 mei 2016 11:21 schreef Moppert het volgende:
Maar dit heeft toch niets met unconditional parenting te maken.
Daar moet je toch ook dingen en heeft iedereen toch ook maar gewoon te doen wat moet.
Regels zijn regels en wat moet dat moet.

Tuurlijk. Maar als ik vind dat een kind kaas op zijn brood móet eten, omdat ik vind dat moeders bepalen wat er op de boterham gaat en niet peuters, dan past het niet echt binnen dat gedachtegoed, of wel? Wat "moet" is toch voor iedereen verschillend?

Wat mij lastig lijkt: stel een kind zegt op z'n 12e ik wil advocaat worden. Wat voor programma ga je dan precies samenstellen? Om rechten te studeren, moet je een vwo diploma hebben, dus dan gaat een kind gewoon een vwo opleiding doen? Wellicht met wat meer aandacht voor rechten en maatschappij- zaken. Maar dat kan ook op een 'gewone' school uiteraard.

Maar wat als een leerling bijvoorbeeld zegt; ik wil kunstenaar worden? Ga je dan alleen kunstvakken aanbieden? Of zeg je dan: oke, als je naar een kunstacademie wil, moet je een havo-diploma hebben, dus dan gaan we daar voor? Ik begrijp eigenlijk niet zo hoe dit heel anders is dan het volgen van regulier onderwijs. Als je heel specifiek onderwijs gaat geven (dus een kind dat veel met kunst wil, heel veel kunst aanbieden, ten koste van aandacht voor andere vakken) en het kind verandert op z'n 15e van gedachten, ga je dan een totaal ander programma weer bedenken? Pubers hebben nogal de neiging het ene moment iets heel anders te willen dan het andere moment en kunnen ook maar moeilijk vooruit denken.