ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #146 Waar we ook de voordelen zien.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 14:05 schreef Aiciu het volgende:

[..]

Dan moet ze duidelijk praten, dan krijgt ze duidelijk antwoord.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 14:06 schreef Kamina het volgende:

[..]

Of je leert beter luisteren, zodat je beter met mensen omgaat.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 14:08 schreef Aiciu het volgende:

[..]

Of je leert duidelijk communiceren, zodat je zegt wat je bedoelt en miscommunicatie uitsluit.

quote:

Dag troll.

quote:

Op maandag 1 augustus 2016 11:12 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Als ik een partner zou hebben (ik ga even uit van een autistische) en ik soort van in jouw schoenen had gestaan, dan zou ik haar niet proberen continu mee te slepen, ten slotte is het haar eigen leven en mag(/moet) ze wat mij betreft lekker voor haarzelf weten of ze mee wilt of niet..zelfs al is het met de kerst of voor een begrafenis.

Haar leven, haar mening, haar redenen, waarom zou ik haar semi-verplichten soort van steeds mee te gaan als ze hier overduidelijk geen zin in heeft?

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 11:22 schreef Bierkrat69 het volgende:
Hello mensen.
Dit is misschien niet helemaal de juiste plek

Ik heb nog geen dieper uitgezochte diagnose.
Mijn voorgaande Psych heeft wel het woord 'hsp' laten vallen alleen geloof ik dit niet helemaal.
Ik ben zeer gevoelig dat wel, sociaal kan ik ook wel mezelf goed uiten, ik ben echt heel vaak moe...
Ik mis dus wel een diagnose, zijn er nog tips hier, waar ik dat het beste kan laten doen?
Ik hoor namelijk verschillende dingen over de GGZ.

Ik heb ook een tijdje AD geprobeerd vanaf mijn 28e jaar pas om mijn (jaarlijkse) depressieve episode en prikkels/humeur te controleren. De eerste keer werkte dit wel goed daarna afgebouwd na een jaartje, toen een jaar zonder en sinds afgelopen jaar augustus diverse medicatie (AD) geprobeerd maar niks hielp meer.... Ook werden de episode korter en heftiger en had er meer last van.

Nu heb ik gisteren toevallig een tour gemaakt op internet om te kijken wat ik zou kunnen ondernemen om mezelf 'echt' te helpen met daarbij dus ook een goede Psychiater voor een diagnose. Ik stuitte ik op stemmingsstabilisator hier had ik daarvoor nog nooit van gehoord.
Dit lijkt een optie als AD niet meer aanslaat....

Zijn er mensen die dit verhaal herkennen?

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 11:22 schreef Bierkrat69 het volgende:
Hello mensen.
Dit is misschien niet helemaal de juiste plek

Ik heb nog geen dieper uitgezochte diagnose.
Mijn voorgaande Psych heeft wel het woord 'hsp' laten vallen alleen geloof ik dit niet helemaal.
Ik ben zeer gevoelig dat wel, sociaal kan ik ook wel mezelf goed uiten, ik ben echt heel vaak moe...
Ik mis dus wel een diagnose, zijn er nog tips hier, waar ik dat het beste kan laten doen?
Ik hoor namelijk verschillende dingen over de GGZ.

Ik heb ook een tijdje AD geprobeerd vanaf mijn 28e jaar pas om mijn (jaarlijkse) depressieve episode en prikkels/humeur te controleren. De eerste keer werkte dit wel goed daarna afgebouwd na een jaartje, toen een jaar zonder en sinds afgelopen jaar augustus diverse medicatie (AD) geprobeerd maar niks hielp meer.... Ook werden de episode korter en heftiger en had er meer last van.

Nu heb ik gisteren toevallig een tour gemaakt op internet om te kijken wat ik zou kunnen ondernemen om mezelf 'echt' te helpen met daarbij dus ook een goede Psychiater voor een diagnose. Ik stuitte ik op stemmingsstabilisator hier had ik daarvoor nog nooit van gehoord.
Dit lijkt een optie als AD niet meer aanslaat....

Zijn er mensen die dit verhaal herkennen?

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 15:46 schreef Kamina het volgende:

[..]

Hier kan je beter een eigen topic van maken.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 15:50 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Geef de AD ook tijd om te laten werken he. Duurt meestal volgens mij iets van 6 weken.
Dat vermoeide kan veel oorzaken hebben, van ASS tot een depressie.
Leg je klachten uit aan de psych, schrijf desnoods thuis dingen op die je anders vergeet en vergeet niet dat als je in de psychiatrie loopt, alles heel veel tijd nodig heeft. Morgen is het dus nog niet opgelost.
Oh, en laat je bloed nakijken, aangezien je ook last kan hebben van pfeiffer, of hormonen.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 17:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Als je wilt weten of er sprake van ASS kan zijn, dan zal je je daarvoor moeten laten testen.
Waarom heb je nu nog steeds geen diagnose?

Misschien kun je je vraag (ook wat betreft het gebruik van AD's) beter in dit topic overleggen? R&P / Depressie & Angst #136 Up and Down and Up

Ik denk dat je daar sowieso wel beter op je plek zou zitten dan hier .

quote:

Op maandag 1 augustus 2016 11:00 schreef Opoefiets het volgende:
Zowel ik als mijn vriend zijn autistisch. Maar ik heb pas me overal aan (of ik probeer het). Mijn vriend is met mijn familie niet zo heel goed. Hij vindt dat er telkens dezelfde (oninteressante) vragen worden gesteld en er gewoon geen boeiende gesprekken zijn (en hij heeft altijd kritiek op iedereen). Zelf heb ik de indruk dat hij niet zijn best doet om mensen beter te willen leren kennen en wil hij na twee uur naar huis. Als dat niet gebeurt, krijg ik het gevoel alsof ik een jengelend kind aan m'n armen heb
Dit gebeurt overigens ook tijdens begrafenissen en ik vind het heel pijnlijk. De laatste keer met de Kerst was het ook al zo en ik had het gevoel dat ik gestoord werd. Om de vijf minuten de vraag: 'Wanneer gaan we nou?'

Ik doe enorm mijn best als ik bij zijn familie ben. Ook ik krijg de oninteressante vragen en slap geouwehoer, maar ik vind ze gewoon aardig en ik maak er het beste van. En soms verveel ik me ook stierlijk, maar dat neem ik voor lief. Maar no way dat ik na twee uur al naar huis moet. Na een dag vind ik het wel welletjes, maar mijn vriend vindt het de normaalste zaak om er een lang weekend van te maken. Er wordt ook niet gevraagd of ik hier überhaupt zin in heb. Nee, als ik zelf niet ingrijp, gebeurt het gewoon.

Hoe pakken jullie het aan als je ergens bent met een partner die daar niet wilt zijn? Ik kan hem niet altijd thuislaten. Ja, het kan wel, maar dan moet ik hem met Kerst alleen laten. Vraag ik nou zoveel van hem dat hij hoogstens drie dagen per jaar mee moet naar mijn familie (Kerst, Pasen en eventueel een begrafenis)?

quote:

Op donderdag 4 augustus 2016 10:10 schreef magnetronkoffie het volgende:
Hoi, even een vraagje aan de mensen van dit topic.

Tis alleen een beetje lastig uit te leggen,ik probeer het maar met 2 hypothetische situaties waarbij iemand heel kwetsend tegen je is (iets waarbij die persoon totaal geen rekening houdt/hield met je autisme en jou verwijt dat je bepaalde dingen niet doet die zij als normaal zien).

Situatie 1:
Stel je kent iemand die je al langer kent (kan familie/vriend zijn, maar evt ook iemand die je al wat langer kent maar wat oppervlakkiger contact mee hebt zoals een kennis of een collega of buur oid) en die persoon doet of zegt iets heel kwetsend tegen jou (bijvoorbeeld een kwetsende aanname dat je zeg maar je niet zo moet aanstellen om een bepaald iets te doen, terwijl je al jarenlang daar tegenaan blijft lopen/hikken ofzo, of dat je van iets beschuldigd wordt wat jou helemaal niet verweten kan worden) en dit deze situatie houdt een korte tijd aan (zeg maar dat je het er binnen een week 2 of 3 keer over hebt), maar gelukkig komt die persoon daarna helemaal tot inkeer en snapt ineens dat ie verkeerd bezig was en dat ie nu inziet dat ie jou daarmee helemaal verkeerd inschatte/beoordeelde en aangeeft dit niet meer te zullen doen (en je weet dat die persoon het eindelijk begrepen heeft)

...dat je dan al vrij snel begrijpt dat die persoon dat ook wel meent, dat het wel oké is en niet erg is (want iedereen kan weleens een inschattingsfout maken) en dat je het eigenlijk vrijwel direct weer kunt "vergeten" zeg maar, naast je neer kunt leggen en dan is het weer goed.

Ik ben sowieso heel vergevingsgezind, zelfs wanneer iemand dit eigenlijk niet verdiend
Sitautie 2:
Maar stel dat die situatie of aanname van die persoon niet een week, maar veel langer door blijft gaan, bijvoorbeeld een half jaar intensief steeds weer op de voorgrond blijft terwijl je er keer op keer mee geconfronteerd wordt (en elke keer maar weer uitleggen en grenzen aangeven etc), of dat het een jaar of meerdere jaren zeg maar blijft dooretteren (zoals een stomme opmerking of aanname die bij elke familie-bijeenkomst steeds maar weer opnieuw terug blijft komen en niets wat je zegt lijkt te helpen om ze jouw situatie te laten snappen).

En stel dat deze persoon dan na -al- die tijd en al dat gedoe en geëtter dan toch dat gloeilampmomentje krijgt en inziet dat ie jou volledig verkeerd had ingeschat en jou eigenlijk al die tijd volledig klemgezet heeft en aangeeft dat het nu wel goed zit etc enz.

Waar ik een beetje mee zit is dit:
Ik merk dat wanneer zoiets heel lang door is blijven gaan, het bij mij ook veel langer duurt voordat het zeg maar "weer goed" is, terwijl wanneer dit heel snel werd opgelost, leg ik het naast me neer en dat is het ook gewoon weg.

Wat ik bij deze personen die veel langer door bleven gaan ook merk, is dat ze van me verwachten dat ik dit dan eventjes snel weer weg kan leggen, maar vaak al snel zelfs ongeduldig worden en ik soms/vaak de indruk krijg alsof ik maar niet zo rancuneus moet doen (of niet zo stug bla bla je kent het wel).

Het lijkt alsof ik bij dingen die veel langer door bleven gaan (dingen die chronisch zijn gaan worden), het "herstel" daarvan ook veel langer duurt. Ik heb ook niet echt de indruk dat ik dit bewust kan versnellen. Als ik dit bij mezelf forceer (dus doen alsof we weer dikke vriendjes zijn), ik kan dit gewoon niet vanaf dag 1, dingen die bij mij langere tijd fout zijn gegroeid hebben ook langere tijd nodig om weer recht te groeien.

Herkenbaar? Ja, maar ik zou uiteindelijk wel weer bijdraaien als ik merk dat die persoon dat ook naar mij toe doet/probeert.

quote:

Op zondag 7 augustus 2016 02:37 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Als ik een drukke dag heb gehad, dan kan ik thuis ineens instorten. Komt dan geregeld voor dat ik op bed val en meteen een paar uur in coma lig (met kleren aan en alles), maar komt ook vaak voor dat ik wankelend door de opening van m'n deur loop, op bed val en....vervolgens val ik niet in slaap .

Maar gewoonlijk heb ik dan ook een drukkere stressigere periode achter de rug.

quote:

Op zaterdag 6 augustus 2016 23:49 schreef Aiciu het volgende:

[..]

Ik heb dat ook, ik verveel me dood en met kerst moet je zo verplicht gezellig doen, op de foto, met mensen die ik amper ken/niet mag. Ik heb daar helemaal geen zin in, zelfde geldt voor familiebezoek, ik krijg er na een uur genoeg van en dan pak ik of mijn telefoon, of ik ga naar boven toe.