quote:
Op woensdag 23 maart 2016 11:50 schreef JufMariska het volgende:[..]
Ik bedoel vooral: hij kan heel sneu zijn als ik wegga, maar zodra ik uit het zicht ben (bij kdv of opa & oma bijv) is er niet zo veel meer aan de hand. Ik vermoed dat hij nog weinig besef van tijd heeft, dus niet echt door heeft of ik een uur, dag of 2 dagen niet in de buurt ben. Hij is ook wel 'gewend' om zo nu en dan uit logeren te gaan, dus heeft me al vaker 1 of 2 nachten niet bij zich gehad, nu is hij thuis met J (en op kdv), ben benieuwd of dat anders is. En hij is vast zeker wel weer blij om me weer te zien, ik krijg denk ik extra veel snotkusjes vrijdag
Klimmen: wij proberen 'm wel van de tafel te houden, maar dat vraagt tot nu toe een lange adem

En katten: dat gaat wel goed. De ene loopt zelf weg (evt naar boven/zolder, daar kan uk niet heen) en de ander vindt het meeste wel prima

Ah, op die manier begrijp ik het heel goed. Ik dacht even dat je vanwege onzekerheid over jezelf dacht dat hij je wel niet zou missen of zo.

. Dat leek me geen fijne gedachtegang.
Toen I 16 maanden was, ben ik voor mijn werk tien dagen weggeweest. I had het toen af en toe wel over mama, volgens mijn vriend, maar liet verder niets blijken. Eigenlijk kwam de 'verwerking' of een soort terugslag pas toen ik weer thuis was. Toen moest er echt even tijd ingehaald worden voor haar. En dat was nog best lastig, vond ik, want zo'n reis is voor mij heel vermoeiend en bij thuiskomst werd ik meteen geclaimd.

.
Maar, geniet van je dagen hier in het westen!

.

.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"