Ajacieddinges. Beat this one. Qua postopkrikken.......
Jan WoutersKrompraat
Net wat er in je straatje komt
Roepende in de woestijn
Moet Gerald wel zijn
Utrechters onder elkaar
Kies maar uit Cruijff
Wouters
Vanenburg
van Basten
Piepstemmend een kraak breken
Alcoholisme opgelost
Geen drank meer in de kuip
Koeiemelk, koekje en Koetje van eigen deeg
Heel Holland zweeg bij de kaakslag
Klein geld voor gascoinge
Die kon wel tegen een stootje
Ligt nu ook krom, levert niks op
Kop of munt
De aanhouder wint
Jan Wouters stadshouder met de kop op
Zonder Cruijff geen stuiver gegund
Held op twee kromme benen
Wereldkamioen op het EK
Marco, Gerald en Wouters zelf
Utrechtse helden, in Duitsland poetsen ze hun schenen
IvanovKop van graniet
Niet te vergeten, geen vergissing
Dodelijke tackle
Was hem maar niet tegengekomen
Zonder franje, geen poespas
Waren anderen voor in het team
Kostadinov, Penev, Balakov, Letchov
Stoichkov bovendien
Roomser dan de paus was ie niet
Bulgaarse wolf
Ook zijn bijnaam
Bijnaamwoord met hoofdletters
Van Duitsland winnen op een WK
Weinigen gegeven
Ditmaal niet geschonken
Uitgeblonken uitblinker
Hij is niet meer
Held geveld
Man met markante hoofd
50 levensjaren afgeteld
Uitgedoofd Bulgarije
50 jaren in verschiet
Zal nooit meer schieten
Van mooie kop onthoofd
Ristorante/Pizzeria Perla di CairoHet moest er een keer van komen. Bij de buren van Perla di Cairo aan tafel schuiven.
Had er al vaak een pizzaatje gehaald, echter nog nooit in de pizzeria zelf gegeten. Als ik uit het raam van m'n flatje kijk zie ik de dampende walmen uit de rookpijp van het restaurant opstijgen. Bij aflandse wind uit het midden-oosten snuif ik de geur op van gebraden gehakt, geroosterd varkensvlees en gesnipperde uien. Heel wat anders dan de aangebrande kiplucht van een mislukte barbeque, die mijn reukorganen iedere zomer teistert. De veroorzakers daarvan zitten de hele zomer op de stoep in trainingspak bier te drinken. Ik ken inmiddels alle nummers van Fransje Bauer uit m'n hoofd. Het zijn natuurlijk wel de originele, oer-Hollandsche, politiek bewuste, shoarma etende, RTL-kijkende, PSV-stemmers. Al dan niet met een permanent geblondeerd kapsel.
Ze hebben ook zo'n mooi bordje aan de muur. 'Krek Wak Wou.' 'Dit is precies hetgeen ik wilde' paste er niet op vermoed ik. Als ik ze beleefd groet groeten ze altijd in dialect terug : 'Hek wa van oe an ?' 'Eensgelijks' zeg ik dan. Waar vind je dat nog tegenwoordig ?
Ik zag door het raam Yazied al bezig met zijn one-man show. Ik noem hem altijd Ari, klinkt amicaal, zeg maar goeie kennisen onder elkaar. Ari goochelt al 20 jaar met deegrollers en pannen. 'Jij gaat altijd tot de bodem hè Ari ?' Zei ik in de geest van de aankomende Olympische Spelen. Ari worstelt nog steeds een beetje met de Nederlandse taal, hij begreep de dubbele bodem van mijn opmerking dan ook niet helemaal. Met cijfers heeft ie minder moeite. Hij wilde al beginnen aan nummertje 28, toen ik hem vertelde dat ik aan een tafel wilde plaatsnemen. Het was alsof ik in m'n eigen huis op visite ging.
De bediening liet niet lang op zich wachten. Op advies van een mede-recensent bestelde ik de Nazaka. Nummer 81 zou Ari zeggen. Een pizza met alles erop en eran. Voorgerecht een Zuppa di Pomodoro, klinkt toch aantrekkelijker dan het saaie tomatensoep. Net zoals artisjokken lekkerder klinkt dan dierentuinliegen. Na tien minuutjes werd de Pomodoro geserveerd. De soepballetjes dreven met hun billetjes aan de oppervlakte, klaar om opgevist te worden. De eerste indruk had me niet voorgelogen. De balletjes waren lekker heet en de zoet/zure soep was innig verstrengeld met de stukjes tomaat.
Wachtend op mijn Pizza nam ik de omgeving in me op. Het was rustiek en knus. Italiaans en Egyptisch vloeiden mooi samen met Hollandse degelijkheid. Hier zou het bordje 'Krek Wak Wou' niet misstaan. Samen met Ari Salami zorgde het voor een gemoedelijke, huiselijke sfeer.
Vanaf mijn tafel zag ik Ari met de pizzabodem gooien alsof ie aan het discuswerpen was. Ari was goud waard voor deze zaak en ging helemaal in zijn werk op. Hij had duidelijk plezier in wat ie deed.
Mijn grootste plezier zou nog komen.
De Pizza was niet te groot en niet te klein. Precies zoals het hoort. Alles lag mooi gerangschikt.
Niets overlapte elkaar en niets lag er verloren bij. Waar te beginnen is dan de vraag. Ik prikte eerst een champignonnetje aan de vork. Stukje deeg erachteraan. 'We are the champignons' wilde ik zingen. Ik hield me met moeite in. De stukjes tomaat waren niet te slap en de paprika niet te hard. Je zou er bijna een stijve van krijgen, ware het niet dat er net een engeltje op m'n tong pieste. De kaas fietste overal tussendoor, was als een glijmiddel voor de ham, salami en uitjes. Dit was als een thuiswedstrijd voor de artisjokken en de ananas, alleen het applaus ontbrak.
Het was duidelijk, hier had Ari jarenlang voor geoefend.
Dit was de perfecte pizza. Hans van Zetten zou zeggen : 'Hij staat, hij staat en ik sta ook.'
Een 9. Zonder aftrek van punten

Ik was vanmiddag in het ziekenhuis van Tiel. Samen met neef Gertie Theunissen, de chauffeur. Er moest een echo worden gemaakt van m'n enkel. Wie is de koning van Wezel ? 'Meneer, is deze stoel vrij?' Ik, in het kader van complimentendag en het NPO-filmpje.: 'Nee hij is bezet, maar u heeft zo'n mooie Dick Bruna-snor, gaat u toch maar zitten.' 'Ik kan niet zo goed tekenen.' 'Ben wel goed in het handtekeningen zetten volgens de belastingdienst.' Leuke man. Gert lachen. Aan elkaar voorgesteld. Kwamen steeds mensen op een ziektebed langs. Gertie: 'Er kan nog geen lachje vanaf. Dooie boel hier.' Beetje harde humor moet soms kunnen.
Ook serieus gesproken over onze verloren vader en moeder. Gert rijdt af en toe voor me als ik immobiel ben. Zoals vandaag het geval was. Evenals vorige week, toen ik een afspraak had bij de huisarts. Echt zo iemand die ge 'snachts kunt bellen. Iemand die hem kent weet dat we dan samen kunnen schateren en te hard praten in de wachtkamer. Vorige week stopte de muziek bij huisartsenpraktijk Vollenberg. 'Herm, ze zetten de muziek uit, zodat wij niet zo hard meer ouwehoeren.' Gerrit is zelf ook een beetje brakkig. Heeft genoeg meegemaakt. Aan zelfspot ontbreekt het hem niet. Nadat we met de auto al verkeerd waren gereden, verdwaalden we ook in het ziekenhuis. Gertie later: 'Ik zag wel uitgang staan, ze kunnen ons Bommelaars niks wijsmaken in Tiel.'
Vlak voordat we bij de uitgang waren botste een oudere vrouw tegen me aan. 'Sorry meneer, ik keek niet uit.' 'Nee mevrouw, ik had moeten uitkijken.' 'Meneer ik heb echt een afwijking aan m'n linkerbeen.' 'Mevrouw, u zou eens moeten weten welke afwijkingen wij hebben.' Gert schateren van het lachen. Mevrouw ook lachend naar buiten. We namen buiten afscheid alsof we uit de Poorterij kwamen, na een optreden van Hans Teeuwen. M'n achillespees gelukkig niet bescheurd van het lachen.

Ik ga even liggen. Moet soms. Tot later vandaag. Ben moe nu.
Ik noem een Tony van Heemschut,een Loeki Knol,een Brammetje Biesterveld en natuurlijk een Japie Stobbe !