OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Wij zitten weer in de wachtstand hier, vorige week woensdag poging 2 van KID gehad.
Bobby: onze situatie is wat anders maar wij hebben het bij de eerste serie (waaruit B is geboren) tegen veel mensen verteld. Familie maar ook dichtbij staande collega's en vrienden. Praktisch omdat wij gewoon vaak naar het ziekenhuis moesten. Dan is het wel handig dat collega's en je manager weten waarom je daar steeds op stel en sprong heen moet voor de pogingen. Maar ook om het te kunnen delen. Het heeft hoe dan ook een impact op je leven en het voelde goed om dit te delen met de mensen om ons heen.
Gelukkig kregen we niet steeds 'is het al gelukt' vragen. Dat zou ik wel vervelend hebben gevonden. Iedereen liet het aan ons over of we erover wilden praten. Achteraf hoorden we wel dat onderling over werd gesproken 'Nee, ze is niet zwanger ze dronk bier.' Maar dat vonden wij juist mooi, ze leefden echt mee allemaal.
Nu zijn we dus weer met KID bezig en weten veel minder mensen het. Alleen onze managers, moeders, zussen en beste vriendin. Het is nu meer ons geheimpje zeg maar. Maar als KID na 6 pogingen nog niet is gelukt gaan wij waarschijnlijk over op hormonen etc, dan wordt de kring groter omdat ik denk dat de impact dan ook groter wordt.
Bobby: onze situatie is wat anders maar wij hebben het bij de eerste serie (waaruit B is geboren) tegen veel mensen verteld. Familie maar ook dichtbij staande collega's en vrienden. Praktisch omdat wij gewoon vaak naar het ziekenhuis moesten. Dan is het wel handig dat collega's en je manager weten waarom je daar steeds op stel en sprong heen moet voor de pogingen. Maar ook om het te kunnen delen. Het heeft hoe dan ook een impact op je leven en het voelde goed om dit te delen met de mensen om ons heen.
Gelukkig kregen we niet steeds 'is het al gelukt' vragen. Dat zou ik wel vervelend hebben gevonden. Iedereen liet het aan ons over of we erover wilden praten. Achteraf hoorden we wel dat onderling over werd gesproken 'Nee, ze is niet zwanger ze dronk bier.' Maar dat vonden wij juist mooi, ze leefden echt mee allemaal.
Nu zijn we dus weer met KID bezig en weten veel minder mensen het. Alleen onze managers, moeders, zussen en beste vriendin. Het is nu meer ons geheimpje zeg maar. Maar als KID na 6 pogingen nog niet is gelukt gaan wij waarschijnlijk over op hormonen etc, dan wordt de kring groter omdat ik denk dat de impact dan ook groter wordt.
Exode spannend die wachtweken! Ik duim.
Kahlie spannend jouw gerammel en dat je schildklier goed gaat!
Bobby wij zijn heel open geweest naar onze omgeving. Idd omdat het een groot deel van je leven toch wel bepaalt. Eerder weg moeten van feestjes ivm vroege echo op zaterdag, tijdens een feestje even je terug moeten trekken om hormonen te spuiten, ziekenhuisbezoekjes, hormonale schommelingen, teleurstellingen, verdriet.
Wat we wel hebben afgeleerd is om precies te vertellen wanneer er bv een iui of tp is. Want onderneer mijn moeder kon dan ook 2 weken niet slapen en als er dan een poging mislukt was wilden man en ik dit eerst zelf verwerken, maar zaten mensen op nieuws te wachten. En op zo'n dag huilde ik dan veel en dacht men dat ik altijd wel depressief zou zijn etc.
We leerden om de dingen achteraf te vertellen op ons eigen moment. Vaak liepen dingen ook anders en waren er meer echos nodig, of was er ineens een eitje verdwenen, of had ik een cyste en om nou iedereen elke scheet te vertellen.
Wat wel heel mooi is als je dan eindelijk zwanger bent dan staat iedereen zo hard voor je te juichen en gillen en huilen en knuffelen en word je bedolven onder de kaartjes
Kahlie spannend jouw gerammel en dat je schildklier goed gaat!
Bobby wij zijn heel open geweest naar onze omgeving. Idd omdat het een groot deel van je leven toch wel bepaalt. Eerder weg moeten van feestjes ivm vroege echo op zaterdag, tijdens een feestje even je terug moeten trekken om hormonen te spuiten, ziekenhuisbezoekjes, hormonale schommelingen, teleurstellingen, verdriet.
Wat we wel hebben afgeleerd is om precies te vertellen wanneer er bv een iui of tp is. Want onderneer mijn moeder kon dan ook 2 weken niet slapen en als er dan een poging mislukt was wilden man en ik dit eerst zelf verwerken, maar zaten mensen op nieuws te wachten. En op zo'n dag huilde ik dan veel en dacht men dat ik altijd wel depressief zou zijn etc.
We leerden om de dingen achteraf te vertellen op ons eigen moment. Vaak liepen dingen ook anders en waren er meer echos nodig, of was er ineens een eitje verdwenen, of had ik een cyste en om nou iedereen elke scheet te vertellen.
Wat wel heel mooi is als je dan eindelijk zwanger bent dan staat iedereen zo hard voor je te juichen en gillen en huilen en knuffelen en word je bedolven onder de kaartjes
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen. Het lijkt me inderdaad heel goed om het een beetje gedoseerd te vertellen. Ik merk nu al met vriendinnen dat het me soms zwaar valt om niet eerst zelf dingen te kunnen verwerken (al bieden ze daar alle ruimte voor hoor, toch voel je je een beetje 'verplicht' om een update te geven).
Hoe hebben jullie het verteld dan? Gewoon terloops, op een goed moment? Of hebben jullie bijvoorbeeld een mailtje gestuurd? Ik merk de laatste tijd dat er zo weinig fijne momenten zijn om er over te praten, vaak is de sfeer er niet naar of ben je in een te grote groep. Een mailtje of telefoontje vind ik zo 'officieel' maar om nu speciaal er voor langs te gaan lijkt me ook weer zo wat. Maar ik zie mijn familie niet zo heel vaak individueel zegmaar, dus het is lastig een fijn moment te vinden.
Pff.. ik moet er wel aan wennen hoor, dat het nu zo anders loopt dan ik had gehoopt
Hoe hebben jullie het verteld dan? Gewoon terloops, op een goed moment? Of hebben jullie bijvoorbeeld een mailtje gestuurd? Ik merk de laatste tijd dat er zo weinig fijne momenten zijn om er over te praten, vaak is de sfeer er niet naar of ben je in een te grote groep. Een mailtje of telefoontje vind ik zo 'officieel' maar om nu speciaal er voor langs te gaan lijkt me ook weer zo wat. Maar ik zie mijn familie niet zo heel vaak individueel zegmaar, dus het is lastig een fijn moment te vinden.
Pff.. ik moet er wel aan wennen hoor, dat het nu zo anders loopt dan ik had gehoopt
Bobby bij mij wist iedereen al dat ik een kinderwens had en het niet vanzelf zou gaan, omdat ik geen cyclus heb.
Maar ik zou het denk ik niet zo officieel vertellen, gewoon zelf je moment kiezen als er over toekomstplannen wordt gesproken ofzo
Maar ik zou het denk ik niet zo officieel vertellen, gewoon zelf je moment kiezen als er over toekomstplannen wordt gesproken ofzo
Wij hadden het in eerste instantie alleen aan mijn moeder verteld. Met de verwachting dat zij dit tot nader order ook voor zich zou houden, maar dat is helaas niet gebeurd. Inmiddels weet mijn kant van de familie het. Ik moet zeggen dat het me mee is gevallen ondanks dat ik eigenlijk nog niet wilde dat ze het wisten.
We hebben afgesproken dat als blijkt dat de Clomid voor ons einde verhaal is en we naar een ander traject moeten overstappen we ook de andere kant van de familie gaan inlichten. Het onderwerp kinderen komt nog wel eens ter sprake, en het voelt niet goed om daar nonchalant op te reageren terwijl je in deze situatie zit.
We hebben afgesproken dat als blijkt dat de Clomid voor ons einde verhaal is en we naar een ander traject moeten overstappen we ook de andere kant van de familie gaan inlichten. Het onderwerp kinderen komt nog wel eens ter sprake, en het voelt niet goed om daar nonchalant op te reageren terwijl je in deze situatie zit.
Wij zijn altijd heel erg open geweest over onze kinderwens. Mensen wisten daarom op een gegeven moment wel dat het niet zomaar lukte omdat ze natuurlijk merken dat er geen nieuws kwam 
ook nu ben ik nog erg open erover, iedereen mag er naar vragen. Soms merk ik dat mensen het niet durven te vragen, dat vind ik alleen maar lastiger eigenlijk.
Ik denk wel, mochten we ooit voor een tweede gaan, dat ik het niet meer aan iedereen zal vertellen. Je creëert daarmee ook bepaalde verwachtingen. Maar naaste familie/vrienden zou ik het dan wel vertellen.
Trouwens bobby, ik vind het vreemd wat je gyn heeft gezegd over het checken bij je man. Bij ons werd er eerst ook niet bij mijn man gekeken omdat het probleem zo duidelijk bij mij lag. Achteraf hoorde ik dat bij de stellen met vruchtbaarheidsproblemen in een derde van de gevallen het bij de vrouw ligt, een derde bij de man en een derde bij beiden. Ik vond het toen erg raar dat ze niet meteen verder keken, vooral toen ook bleek dat het met name bij mijn man ligt. Goed dus dat je hebt aangedrongen en ze het zaad gaan bekijken
ook nu ben ik nog erg open erover, iedereen mag er naar vragen. Soms merk ik dat mensen het niet durven te vragen, dat vind ik alleen maar lastiger eigenlijk. Ik denk wel, mochten we ooit voor een tweede gaan, dat ik het niet meer aan iedereen zal vertellen. Je creëert daarmee ook bepaalde verwachtingen. Maar naaste familie/vrienden zou ik het dan wel vertellen.
Trouwens bobby, ik vind het vreemd wat je gyn heeft gezegd over het checken bij je man. Bij ons werd er eerst ook niet bij mijn man gekeken omdat het probleem zo duidelijk bij mij lag. Achteraf hoorde ik dat bij de stellen met vruchtbaarheidsproblemen in een derde van de gevallen het bij de vrouw ligt, een derde bij de man en een derde bij beiden. Ik vond het toen erg raar dat ze niet meteen verder keken, vooral toen ook bleek dat het met name bij mijn man ligt. Goed dus dat je hebt aangedrongen en ze het zaad gaan bekijken
3 - 26 maart Thailand | 5 - 8 juli Dublin
Bobby, wij hebben het aan onze familie verteld toen we op de wachtlijst waren geplaatst. Gewoon bij een bezoek niet speciaal gepland. Onze vrienden toen we aan de beurt waren, ook bij afspraken die al stonden zeg maar. En echt alleen aan goede vrienden niet de kring daar omheen.
Maar onze situatie is wel wat anders het was zonder hormonen en het feit dat wij kinderen wilden was bij ons al genoeg informatie. Wij hoefden uiteraard niet uit te leggen dat natuurlijk niet lukte
Maar onze situatie is wel wat anders het was zonder hormonen en het feit dat wij kinderen wilden was bij ons al genoeg informatie. Wij hoefden uiteraard niet uit te leggen dat natuurlijk niet lukte
ik was er altijd makkelijk in om te vertellen hoe het bij ons ging..
Maar nu we deze uitslag hebben ben ik het niet echt van de daken aan het schreeuwen.. ik vind het zelfs een beetje lasting om het aan anderen te vertellen
Alsof het toegeven is dat ik (mijn lichaam/onze combi) faalt.. En ik ben niet zo goed in falen.. ik vind mezelf dan ook een enorme draak dat ik zo verdrietig ben..
Gelukkig reageeren degenen die ik het vertel wel heel fijn.. maar het massaal op de WA delen neuh.. Dat vind ik nog even moeilijk
Maar nu we deze uitslag hebben ben ik het niet echt van de daken aan het schreeuwen.. ik vind het zelfs een beetje lasting om het aan anderen te vertellen
Alsof het toegeven is dat ik (mijn lichaam/onze combi) faalt.. En ik ben niet zo goed in falen.. ik vind mezelf dan ook een enorme draak dat ik zo verdrietig ben..
Gelukkig reageeren degenen die ik het vertel wel heel fijn.. maar het massaal op de WA delen neuh.. Dat vind ik nog even moeilijk
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Oh, als de cijfers zijn dat 1/3e van de gevallen het probleem bij beiden ligt, vind ik het gebruikelijke protocol ook wel erg raar. Ik had ook jouw verhaal in mijn achterhoofd; het lijkt me zo vervelend om er later achter te komen dat je misschien 'voor niets' hormonen hebt geslikt. Mijn man vindt het wel spannend geloof ik. Ik hoop dat we snel resultaat krijgen.quote:Op dinsdag 1 maart 2016 20:02 schreef MaJo het volgende:
Trouwens bobby, ik vind het vreemd wat je gyn heeft gezegd over het checken bij je man. Bij ons werd er eerst ook niet bij mijn man gekeken omdat het probleem zo duidelijk bij mij lag. Achteraf hoorde ik dat bij de stellen met vruchtbaarheidsproblemen in een derde van de gevallen het bij de vrouw ligt, een derde bij de man en een derde bij beiden. Ik vond het toen erg raar dat ze niet meteen verder keken, vooral toen ook bleek dat het met name bij mijn man ligt. Goed dus dat je hebt aangedrongen en ze het zaad gaan bekijken
Bedankt voor alle input, ik ga vanaf nu op zoek naar momenten waarop ik het kan vertellen.
Geef jezelf gewoon de ruimte om verdrietig te zijn. Het ís namelijk ook verdrietigquote:Op woensdag 2 maart 2016 10:01 schreef Barreltje het volgende:
ik was er altijd makkelijk in om te vertellen hoe het bij ons ging..
Maar nu we deze uitslag hebben ben ik het niet echt van de daken aan het schreeuwen.. ik vind het zelfs een beetje lasting om het aan anderen te vertellen
Alsof het toegeven is dat ik (mijn lichaam/onze combi) faalt.. En ik ben niet zo goed in falen.. ik vind mezelf dan ook een enorme draak dat ik zo verdrietig ben..
Gelukkig reageeren degenen die ik het vertel wel heel fijn.. maar het massaal op de WA delen neuh.. Dat vind ik nog even moeilijk
Barreltje het is ook niet verplicht om het aan iedereen te vertellen hè?
Maar voel je alsjeblieft niet alsof je faalt!
Wij hebben het bij de eerste trouwens ook aan best veel mensen verteld, vooral omdat iedereen wel wist hoe gek we zijn op kinderen en de vraag wanneer beginnen jullie op den duur een beetje vervelend werd.
Bij de 2de eigenlijk alleen naaste familie en een vriendin.
Maar voel je alsjeblieft niet alsof je faalt!
Wij hebben het bij de eerste trouwens ook aan best veel mensen verteld, vooral omdat iedereen wel wist hoe gek we zijn op kinderen en de vraag wanneer beginnen jullie op den duur een beetje vervelend werd.
Bij de 2de eigenlijk alleen naaste familie en een vriendin.
Te hard van stapel gelopen. Het bloedresultaat was bedroefend. Goed dat ik nu niet zwanger ben. Elke 4-weken weer in de gaten houden. We vertrouwen de boel niet. En extra medicijnen weer. Ik was er zo zuur van dat ik even ben ondergedoken.quote:Op dinsdag 1 maart 2016 15:22 schreef Arja het volgende:
Kahlie spannend jouw gerammel en dat je schildklier goed gaat!
Zus heeft ons vrij snel in vertrouwen genomen, omdat ze het fijn vond om het traject te bespreken. Ik kreeg soms al WhatsAppjes als ze terug in de auto zat van Belgie naar Nederland. Later zei ze wel dat ze het niet zo prettig vond om de data van de grote beslissingen te laten weten (punctie, nr. bevruchtingen, terugplaatsing), omdat ze dan altijd vond dat ze iedereen op de hoogte moest stellen. Ik riep altijd dat het prima was als ze nog ff rust wilde, maar ze belde mij vaak wel op omdat ik vrij rustig ben.
Jammer dat het toch tegenvalt, Kahlie.
Ik kreeg net een mailtje van een vriendin dat ze zwanger is. Ze is in januari met de pil gestopt.. pfoeh, dat komt wel even aan zeg. Heb het gevoel dat iedereen in verwachting raakt behalve wij.
Ik heb me inmiddels een beetje ingelezen in PCOS. Ik las dat het vaak te maken heeft met insulineresistentie. Ik heb geen overgewicht maar als mijn voeding van invloed heeft is het misschien een goed idee om een dieet te beginnen. Heeft iemand daar ervaring mee? Ik ben van plan om het ook aan de arts te vragen.
Ik kreeg net een mailtje van een vriendin dat ze zwanger is. Ze is in januari met de pil gestopt.. pfoeh, dat komt wel even aan zeg. Heb het gevoel dat iedereen in verwachting raakt behalve wij.
Ik heb me inmiddels een beetje ingelezen in PCOS. Ik las dat het vaak te maken heeft met insulineresistentie. Ik heb geen overgewicht maar als mijn voeding van invloed heeft is het misschien een goed idee om een dieet te beginnen. Heeft iemand daar ervaring mee? Ik ben van plan om het ook aan de arts te vragen
.
Hoe lang geleden ben je gestopt met de pil?quote:
Hoi! Ik kom ook voorzichtig om het hoekje kijken hier...
Deels een crosspost met het andere topic:
Ik ben gisteren bij de gynaecoloog geweest. Het was een heel prettig gesprek, zij bevestigde mijn voorgevoelens en dacht ook dat mijn uitgestelde/ontbrekende menstruatie zou komen door een disbalans in de hormonen en dat ik daardoor geen eisprong heb: PCOS. Dat is direct even bekeken met een inwendige echo, en daarop was het ook te zien. Ik heb ook direct bloed mogen prikken dus over twee weken krijg ik de definitieve uitslag. Wel apart dat ik geen verdere symptomen heb van PCOS: geen overbeharing, acne, overgewicht, enz. Maargoed, daar klaag ik niet over
Ik vond het wel spannend: ik ben al jaren niet naar een arts geweest dus stiekem was ik bang dat ze nu zou ontdekken dat mijn baarmoeder of vagina misvormd zou zijn ofzoIn eerste instantie was ik dus opgelucht dat alles er normaal uitzag. En ik vond het moment van de echo ook wel confronterend: ergens hoop je dan toch even dat ze zegt: 'oh, nouja zeg! Je bent zwanger
'
Ik heb aan de gynaecoloog gevraagd of het niet handiger was om het zaad van de man ook te controleren, en zij zei dat daar heel verschillend over gedacht werd en dat het vaak niet gedaan werd omdat je normaalgesproken ook niet doet als er geen aanleiding voor is (het probleem ligt nu duidelijk bij mij tenslotte). Maar ik vertelde toen dat mijn broer en schoonzus eerst heel lang met clomid enz. aan de gang zijn geweest en er toen pas later achter kwamen dat ICSI de enige mogelijkheid was en dat ze dat behoorlijk vervelend vonden. Toen bood ze direct aan om dan wel zo snel mogelijk een zaadonderzoek te doen, dus manlief heeft een potje mee naar huis gekregen.
Ik ben nu in dubio of ik het aan mensen zal vertellen of niet. Wat goede vrienden zijn inmiddels op de hoogte maar ik wil het denk ik ook wel aan familie kwijt: het voelt gek dat ze van zo'n essentieel deel van ons leven niet op de hoogte zijn. Bovendien heeft mijn broer heel laat in het traject pas iets verteld en dat vond ik als buitenstaander toen best lastig, want iedereen voelde al lang aan dat er iets aan de hand was. Hoe hebben jullie dat gedaan? Als je mensen op de hoogte hebt gesteld, hoe heb je dat dan gedaan?
Ik ben zelf na het stoppen met de pil bijna 1,5 jaar niet ongesteld geweest. Ong 9 maanden na de pilstop werd ook pcos geconstateerd (met echo en bloedtest), maar weer 9 daarna kreeg ik toch cyclus en nu is er geen spoor van pcos meer te bekennen. Ik had en heb ook geen enkel klassiek pcos symptoom.
Geen suiker en zo min mogelijk koolhydraten.quote:
Jammer dat het toch tegenvalt, Kahlie.
Ik kreeg net een mailtje van een vriendin dat ze zwanger is. Ze is in januari met de pil gestopt.. pfoeh, dat komt wel even aan zeg. Heb het gevoel dat iedereen in verwachting raakt behalve wij.
Ik heb me inmiddels een beetje ingelezen in PCOS. Ik las dat het vaak te maken heeft met insulineresistentie. Ik heb geen overgewicht maar als mijn voeding van invloed heeft is het misschien een goed idee om een dieet te beginnen. Heeft iemand daar ervaring mee? Ik ben van plan om het ook aan de arts te vragen
Artsen zullen hier niet snel iets over zeggen, omdat het niet wetenschappelijk bewezen is
Update, vanmorgen naar ZKH geweest voor een echo om te zien of de Clomid 150 iets doet.
Nee dus.
Geen reactie, niets.
Nu de 29e op gesprek komen om de vervolgstappen te horen en door te nemen.
vandaag is het ff een %&^$dag, ff laten bezinken denk ik.. ook al was ons vermoeden vooraf al dat het niets gedaan zou hebben, het is wel even confronterend het ook letterlijk te horen.
Nee dus.
Geen reactie, niets. Nu de 29e op gesprek komen om de vervolgstappen te horen en door te nemen.
vandaag is het ff een %&^$dag, ff laten bezinken denk ik.. ook al was ons vermoeden vooraf al dat het niets gedaan zou hebben, het is wel even confronterend het ook letterlijk te horen.
In mijn geval is wellicht de reden dat mijn eierstokken en baarmoeder te klein zijn, maar of dit dan tot helemaal geen kans gaat leiden weten we niet , zkh stelde voor om gewoon de reguliere weg te bewandelen zoals anderen in deze situatie ook doen, en da eventuele complicaties op dat moment te beoordelen. Zij kunnen aan de hand van het formaat nu ook niet bevestigen of uitsluiten of er een eisprong mogelijk is. Clomid werkt voor ons dus in ieder geval niet. Maar misschien een andere behandeling wel. Voorlopig blijft het afwachten en onzeker.
Wat een rot nieuws Finagain 
Kan me voorstellen dat het hard binnen komt, ondanks dat je al een vermoeden had. Weet je al in welke richting de volgende stap is? Gaan ze de clomid nog verder ophogen of niet?
Kan me voorstellen dat het hard binnen komt, ondanks dat je al een vermoeden had. Weet je al in welke richting de volgende stap is? Gaan ze de clomid nog verder ophogen of niet?
Nee, 150 mg was de maximale dosering, dus nu moeten we overstappen naar een andere behandeling, maar welke dat gaan we wellicht de 29e horen...
Finagain even een dag (of twee, of drie..) balen is wel verdiend zo. Hopelijk kun je wat afleiding vinden tot de 29e.
even een dag (of twee, of drie..) balen is wel verdiend zo. Hopelijk kun je wat afleiding vinden tot de 29e.
Ik heb een halve baarmoeder en maar 1 eileiderquote:
In mijn geval is wellicht de reden dat mijn eierstokken en baarmoeder te klein zijn, maar of dit dan tot helemaal geen kans gaat leiden weten we niet , zkh stelde voor om gewoon de reguliere weg te bewandelen zoals anderen in deze situatie ook doen, en da eventuele complicaties op dat moment te beoordelen. Zij kunnen aan de hand van het formaat nu ook niet bevestigen of uitsluiten of er een eisprong mogelijk is. Clomid werkt voor ons dus in ieder geval niet. Maar misschien een andere behandeling wel. Voorlopig blijft het afwachten en onzeker.
Ik heb ook toen nog tig aantal IUI's gehad. Wel heb ik een kijkoperatie gehad om te kijken hoe soepel mijn baarmoeder is. Of deze soepel genoeg is/was om te groeien voor een baby. Bij mij was dit geen probleem. Na die kijkoperatie heb ik nog een aantal IUI's gehad en toen een IVF poging. De eerste gelukte poging (dus toen de hormonen eenmaal aansloegen en ik eindelijk eens blaasjes ging aanmaken) was ook meteen raak. Geef de moed niet op! Het kan nog altijd
Wipkip met prachtige Wipkuikentjes O+
Try to be a rainbow in someone's cloud.
Try to be a rainbow in someone's cloud.
