Estrys, ik schrik hier een beetje van. Ik heb teruggelezen in het topic, maar kan niet veel vinden over de voorgeschiedenis. Hoe ging het in groep 1 en 2?quote:Op woensdag 17 februari 2016 16:20 schreef Estrys het volgende:
pfff het is wel een confrontatie met je eigen demonen he dat opvoeden
Het gesprek was wel oké. Er zat nog een andere juf (uit het taalatelier) bij. Ze vonden de uitslag van de cito inderdaad (voor hen) verrassend laag. Ze denken dat voornamelijk zijn zelfvertrouwen problemen geeft. Hij vult gewoon de helft niet in bij de toetsen terwijl het dingen zijn die als de juf ernaast zit hij vaak wel kan. Maar als hij twijfelt of hij het wel kan dan doet hij het dus vaak gewoon niet. (ai hoe confronterend). In de klas lukt het hem vaak om ergens onderuit te komen of om zich achter iets of iemand te verschuilen, bij een toets kan dat niet en daar blijkt het individuele niveau.
Zijn werkhouding was wel prijzenswaardig. Hij is altijd enthousiast en doet altijd goed mee. De juf zei dat hij altijd heel enthousiast ging zitten als ze klassikaal instructie krijgen, zo van kom maar op we gaan ervoor maar dat dan blijkt dat hij het tempo niet kan bijbenen. Maar de volgende keer komt hij weer met net zoveel enthousiasme maar dan weer hetzelfde: het tempo ligt te hoog. Nee dat is lekker voor je zelfvertrouwen. Hij krijgt dan wel vaak individuele werkjes op zijn tempo maar man man het breekt mijn moederhart
Echte handreikingen van hoe we dat zelfvertrouwen en die faalangst kunnen verbeteren zijn er niet uit het gesprek gekomen vind ik. Behalve veel aanmoedigen. Ze geven hem al veel extra begeleiding, en we gaan thuis veel oefenen. Maar ze verwachten eigenlijk dus wel dat hij een klas over zal moeten doen, dat kan zijn in unit 1 waar hij nu dus zit (= groep 1-2-3) of ergens in unit 2 (=groep 4-5-6).
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.ti amo più di ieri ma meno di domani
Ik had dat vroeger ook. Toen heeft de leerkracht (op verzoek van mijn moeder) verteld hoe goed ik was in vergelijking met mijn klasgenoten (in de top 3, met 30 kinderen in de klas). Dat landde.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 12:49 schreef miss_sly het volgende:
Pff Estrys, lastig hoor.
Ik merk het nu bij S. Ze heeft zichzelf wijsgemaakt dat ze niet kan rekenen. Dat wil zeggen: ik denk dat ze zichzelf dat wijsgemaakt heeft, ik hoop niet dat iemand anders dat gedaan heeft.
Ze is heel onzeker over rekenen. Terwijl ze het goed kan. Ze werkt in het 2-sterrenboekje (dat is net iets moeilijker dan de gewone sommen), mag op eigen verzoek nog in het plusboekje werken. Dat laatste vindt ze lastig, en dus kan ze niet rekenen. En ze is niet te overtuigen van het tegendeel.
Gisteren moesten ze een werkje maken. Zij was als laatste klaar, maar ze had wel als enige alles goed. Dat laatste, dat vergeet ze, maar dat ze als laatste klaar was, dat vertelt ze en daar zit ze mee.
Ik heb werkelijk geen idee hoe we daarmee om moeten gaan.
Ik sta zelf voor gr4 en dit is iets wat ik ook vaak tegen ouders zeg.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 12:58 schreef Cathmar het volgende:
Miss, de juf kan hier wel bij helpen denk ik. Wat aandacht en positieve aandacht van haar. (Edit ik lees nu je laatste post...)
Estrys, het is nog 5 maanden tot de zomer. Nog heel veel tijd waarin je zoon kan groeien. Heb je de ib-er al gesproken? Of iemand anders dan de juf?
Ik kan alleen zeggen dat de druk op rekenen in groep 4 echt pittig is. Het is een jaar waarin de kinderen hard moeten werken. Bij ons op school blijven de meeste kinderen zitten in groep 4.
Ze krijgt van juf inderdaad positieve aandacht hierbij. En juf is dus duidelijk op de hoogte. Ik zou alleen zo graag S helpen om zichzelf te vertrouwen.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 12:58 schreef Cathmar het volgende:
Miss, de juf kan hier wel bij helpen denk ik. Wat aandacht en positieve aandacht van haar. (Edit ik lees nu je laatste post...)
Estrys, het is nog 5 maanden tot de zomer. Nog heel veel tijd waarin je zoon kan groeien. Heb je de ib-er al gesproken? Of iemand anders dan de juf?
Ik kan alleen zeggen dat de druk op rekenen in groep 4 echt pittig is. Het is een jaar waarin de kinderen hard moeten werken. Bij ons op school blijven de meeste kinderen zitten in groep 4.
quote:Op vrijdag 19 februari 2016 12:20 schreef Estrys het volgende:
Er is weinig voorgeschiedenis eigenlijk. In groep 1-2 volgens mij prima.
Ja dat zelfvertrouwen is inderdaad een kip-ei verhaal. Dat maakt het ook juist lastig.
Echte faalangst werden we vorig jaar echt mee geconfronteerd bij het afzwemmen voor A. Daar stond hij letterlijk kotsend van angst langs het zwembad. Doodziek was hij ervan. Dat moest hij daarom ook over doen. En bij B hebben we tot een uur voor het afzwemmen niet gezegd dat hij dat moest. Toen ging het wel, niet goed maar het ging. Hij had simpelweg de tijd niet gehad om zich zo druk te maken dat hij er ziek van wordt.
Op school zeggen ze: als we kijken naar de inhoud van de toets, dan zie je dat hij de helft overslaat. Dingen die hij waarschijnlijk wel kan, want als de juf erbij zit dan lukt het meestal wel, misschien kost het wat meer tijd maar het lukt uiteindelijk wel. Maar bij een toets zit hij alleen aan een tafeltje en hij ziet het dan en denkt 'hooooo nee dat kan ik nooooit alleen'. Dus dan slaat hij dat over.
Ik heb school maatschappelijk werk gevraagd, niet meteen voor een training maar meer voor handvatten voor onszelf. Want ik heb geen idee hoe hiermee om te gaan. Maar herkenbaar is het wel
Gisteren was hij heel verdrietig toen ik hem naar bed bracht. Want: "dan krijgen we rijtjes met sommen en dan hebben we een minuut de tijd en ik heb altijd maar 1 rijtje af. Ik zou zo graag meer rijtjes af hebben mama maar dat lukt me nooit". Dat was voor het eerst dat hij liet merken dat hij er verdrietig over is. We oefenen nou iedere avond, spelenderwijs. Gisteren hebben we met dobbelstenen een spel bedacht waarbij hij sommetjes maakt. Vond hij super leuk. En hij kan volgens mij beter rekenen dan ik. Maar dat zegt meer over mijn dramatische niveau vrees ik
En ook lezen doet hij iedere avond met boekjes die hij zelf heeft gekozen uit de bieb. Hij vindt het leuk en het gaat ook steeds beter.
Ik weet zeker dat we met school wel afstemming kunnen vinden hoor.De balans tussen uitdaging en frustratie kan heel precair zijn. Sterker nog, een zekere mate van frustratie is nodig om überhaupt een leerproces te hebben. Je moet alleen wel het gevoel hebben dat je doelen haalbaar zijn, dat je je werk aankunt. Kinderen moeten zulke succeservaringen nog opdoen. Ze moeten nog ervaren dat dingen moeilijk kunnen zijn, dat je er gefrustreerd van kan raken, maar dat je daar met doorzettingsvermogen overheen kunt komen. Zulke ervaringen zijn vooral belangrijk voor een kind dat het belangrijk vindt om dingen goed te doen.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Het voelt nu misschien nog niet zo, maar misschien zijn die zwemervaringen op een bepaalde manier wel goed geweest. Dat betekent niet dat alles nu makkelijk zal gaan, maar er is een gerede kans dat spannende dingen op den duur makkelijker gaan. Het is ook een hele zoektocht voor jou als ouder hoe je dat proces het beste kan begeleiden. Het ene kind is misschien gebaat bij er niet te veel aandacht aan schenken terwijl bij een ander kind juist degelijke voorbereiding de sleutel is. Het is niet alleen jouw zoektocht, maar ook zijn zoektocht. Misschien duurt die tocht wel jaren en jaren. Volgens mij ben ik nog steeds lerende als het gaat om het incasseren van teleurstellingen.
Ik wil je er vooral een hart mee onder de riem steken. Je komt over als een sensitieve ouder die luistert naar haar kind en hem graag wil helpen en stimuleren. Dat is zoveel waard voor een kind! Heb dus vertrouwen in jezelf en vergeef het jezelf ook als je er soms naast zit. Trial and error.
En hoe moeilijk het ook is: probeer soms niet meteen in te grijpen. Kinderen hebben vaak tijd nodig. Die krijgen ze binnen ons huidige onderwijssysteem over het algemeen niet, maar er zijn binnen bepaalde grenzen wel mogelijkheden om je daartegen te verzetten. Ik zou zeker niet na de eerste toets al over zittenblijven gaan nadenken.* Wel is het zinvol om je af te vragen welke begeleiding goed bij S. past en om daarover te praten met school. (Volgend jaar een andere leerkracht?) Intussen doe je thuis wat je zinvol acht. Maar houd het leuk en luchtig, want dat is zo belangrijk voor het nieuwsgierig en enthousiast houden van kinderen!
* Ik las van de week toevallig een boek over onderwijsmythen. Uit onderzoek blijkt dat enkele zaken een negatief leereffect hebben: een kind veel laten wisselen van school, een medeleerling met storend gedrag in de klas hebben en... een jaar overdoen. Uit het boek: "De betrokken leerkrachten merken vaak in eerste instantie wel een verbetering, omdat de leerling in kwestie de leerstof gewoon opnieuw verwerkt. Maar zodra die leerling met nieuwe inhouden geconfronteerd wordt, verdwijnt dat voordeel al snel."I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik vind het ook een vorm van waanzin om kinderen te trainen opdat ze bepaalde toetsen zo goed mogelijk maken. Omgekeerde wereld! Die toetsen zouden juist een graadmeter moeten vormen voor waar een kind staat in zijn of haar ontwikkeling. Als onderwijskundige kan ik hier gemakkelijk kritiek op leveren. Als ouder heb je gewoon te maken met een bepaald systeem dat je niet kunt negeren. Mijn ideale vorm van onderwijs zou er ook anders uitzien dan het onderwijs dat mijn kinderen krijgen, maar ik moet hen ook leren dat de buitenwereld zich niet altijd voegt naar jouw wensen. Dat wapenen tegen de buitenwereld is ook een onderdeel van opvoeding.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 14:02 schreef Franny_G het volgende:
Mooi om hier mee te lezen, want er worden veel goede en interessante zaken benoemd.
Waar volgens mij de crux ligt in wat ik hier nu lees is het ontbreken of het ondermijnen van het plezier in het leren.
Als je als kind het gevoel hebt dat je op iets 'afgerekend' wordt en dat de prestatie centraal staat (dus: hoe goed en hoe snel kun je iets op een bepaald moment) in plaats van je ontwikkeling, dan gaat het denk ik mis.
Dus waar ik als ouder (samen met school) op zou willen focussen met mijn kind is: het plezier weer terug krijgen. En misschien is het dan beter om het even helemaal niet over toetsen te hebben. En over 'prestaties' an sich. Ik vind het sowieso een vreselijk idee dat kinderen al zo jong het gevoel krijgen dat het daar allemaal om draait.
Mee eens trouwens dat als er iets ondermijnend is voor het zelfvertrouwen en de ontwikkeling van het kind het wel zittenblijven is, zeker op die jonge leeftijd.
De eerste ouderavond die wij hadden toen Ivan naar groep 3 ging, ging er vooral over dat het nu afgelopen was met het spelen en het serieuze werk begon. Hij moet 20 boeken aftekenen dit jaar en we krijgen leesbladen mee naar huis om mee te oefenen. Ik schrok ervan. De leerkrachten zijn geweldig, laat ik dat vooropstellen. Maar het systeem - dat deugt niet.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 14:11 schreef Franny_G het volgende:
Ik verbaas me er ook over dat kinderen ook zo op die tijddruk worden gewezen al zo jong. Dat je iets in een paar minuten af moet hebben. Ja, jemig, dat is toch een recept voor faalangst? Als jij toevallig iemand bent die even meer tijd nodig hebt, dan voel je je meteen enorm onzeker worden.
Klopt. Gebeurt bij mijn leerlingen ook vaak op het centraal examen geschiedenis. Eén van de dingen die ik ze bij examentraining voortdurend op het hart druk is: denk niet teveel door, het is simpeler dan je denkt.quote:Op vrijdag 19 februari 2016 14:12 schreef Claudia_x het volgende:
- Edit - Mooie suggestie doe je overigens! Van cito-toetsen weten we allang dat je er niet de ontwikkeling van alle kinderen op een adequate manier mee in kaart brengt. Slimme kinderen kunnen bijvoorbeeld te veel doordenken en daardoor fouten maken.
Ja, dit .quote:Op vrijdag 19 februari 2016 14:11 schreef Franny_G het volgende:
Even eraan toevoegend: als ik als docent/mentor op mijn middelbare school merk dat een kind wat dit betreft in een negatieve spiraal terecht is gekomen, dan spreken we als docenten wel eens af dat een kind een toets niet hoeft te maken, even een keer mag overslaan. Een soort time-out, druk van de ketel halen. Richt je op de stof zelf, niet op die meetmomenten. Doe eens een mondeling of zo, zodat het kind kan laten zien dat het wel degelijk wat kan. Beetje flexibiliteit hierin, moet je als docent ook hebben vind ik.
Ik verbaas me er ook over dat kinderen ook zo op die tijddruk worden gewezen al zo jong. Dat je iets in een paar minuten af moet hebben. Ja, jemig, dat is toch een recept voor faalangst? Als jij toevallig iemand bent die even meer tijd nodig hebt, dan voel je je meteen enorm onzeker worden.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |