OP:
quote:Op zaterdag 9 januari 2016 00:52 schreef alwaysbenice het volgende:
Een interessante observatie is dat mensen, vooral als het gaat om de grote vragen in het leven, meestal gewoon aannemen wat andere mensen ze vertellen en zelden zelf echt onderzoek doen.
De meeste christenen en moslims geloven meestal gewoon omdat het ze met de paplepel is ingegoten.
Vaak voelen ze zich dan niet goed genoeg, slim genoeg of moedig genoeg om bepaalde gedachten-gangen uit hun geloof te gaan onderzoeken (waarom zou een almachtige God het uitmaken of iemand in de kont geneukt wordt of niet, waarom heeft hij zo'n groot ego om mensen voor altijd te laten branden als ze niet in hem geloven etc.)
Ze zijn bang buiten de boot te vallen in de omgeving, of erger nog, dat God niet meer van ze zou houden.
(Hoewel ik uit ervaring moet zeggen dat de meeste christenen en moslims meer lijken op agnosten, maar goed, zo lang je jezelf christen of moslim noemt val je van mijn part onder de definitie van iemand die grotendeels gelooft in dat heilige geschrift van dat geloof.)
Atheïsten kijken vaak wat logischer naar het geheel. Meestal luisteren ze naar de terecht kritische kijk op de grote religies. Ze zien dat het is niet gebaseerd op feiten, dat de boeken staan vaak vol met tegenstrijdigheden staan, en dat het komt uit een tijd zonder wetenschap wanneer men voor verklaringen buiten het logisch nadenken en objectief observeren zocht.
Ja dat is het.
Religie is dus onzin en God is gewoon een leuk menselijk verzinsel, en dus zijn de dingen die die religies naar zeggen bedacht hebben, zoals een ziel of een hiernamaals ook allemaal onzin.
_____________________________________________________________________________________________
Geen gekke gedachte maar de nieuwe claims zijn opnieuw niet gebaseerd op onderzoek , het is slechts een aanname die men maakt op basis van het feit dat religie vaak gewoon stompzinnig is.
Naast die aanname wordt er vaak nog een aanname gedaan;
'De wetenschap heeft het inmiddels toch allemaal al uitgevogeld, die weten toch ook allang er geen God bestaat enzo?'
Nou nee. Elke eerlijke wetenschapper geeft zonder moeite dat de grote vragen, zoals wat dit leven is? of wat ons bewustzijn is nog steeds een compleet mysterie is, zoals hier bijvoorbeeld Bill Nye en Richard Dawkins dat toegeven,
En dus is er een nieuw geloof geboren, het atheïsme.
Want geloven dat er geen ziel kan bestaan, dat dit leven zo maar is ontstaan, zonder enige intentie, achterliggend bewustzijn of intelligentie is ook gewoon precies dat, geloven.
_____________________________________________________________________________________________
Wat is dan wel de waarheid?
Nou, op basis van mijn ervaring, observatie en ratio hebben wij een ziel hebben en dat wel deel uitmaken van een groter collectief en intelligent bewustzijn.
Maar moet je dat op mijn woord geloven? Nee alsjeblieft niet. Wat heeft dat voor zin?
En waarom zou je settelen voor geloven als je misschien wel tot weten kan komen?
Maar de specifieke redenen staan hier: www.EvidenceForTheSoul.com
En er zijn best veel mensen met een "normaal" brein die moorden plegen.
We zijn ons brein en een product van het leven.De combinatie van die twee maakt een vrije keuze mogelijk.
Welke keuzes/opties zich presenteren zijn afhankelijk van het brein zowel als levenservaringen/omstandigheden
Ik denk dat we wel een vrije wil hebben, maar door omstandigheden een beperkte keuze.
Wie zijn 'we' eigenlijk? Waar spreek je over als je het over 'ik' hebt?quote:
Niet elke psychopaat is een moordenaar.
En er zijn best veel mensen met een "normaal" brein die moorden plegen.
We zijn ons brein en een product van het leven.De combinatie van die twee maakt een vrije keuze mogelijk.
Welke keuzes/opties zich presenteren zijn afhankelijk van het brein zowel als levenservaringen/omstandigheden
Ik denk dat we wel een vrije wil hebben, maar door omstandigheden een beperkte keuze.
Er zijn experimenten gedaan waar ervaren beoefenaars van meditatie invloed konden uitoefenen op hun staat van bewustzijn en daarmee direct invloed konden uitoefenen op hun hersengolven. Dat geeft toch te denken of het brein pre-gedetermineerd is voorgeprogrammeerd?quote:
Niet elke psychopaat is een moordenaar.
En er zijn best veel mensen met een "normaal" brein die moorden plegen.
We zijn ons brein en een product van het leven.De combinatie van die twee maakt een vrije keuze mogelijk.
Welke keuzes/opties zich presenteren zijn afhankelijk van het brein zowel als levenservaringen/omstandigheden
Ik denk dat we wel een vrije wil hebben, maar door omstandigheden een beperkte keuze.
Waarom zouden we überhaupt een discussie voeren over zoiets als de vrije wil als evolutie ons geen (beperkte mate) van vrije wil zou hebben geschonken? Het illusieverhaal klinkt leuk, maar is feitelijk nergens met hard bewijs onderbouwd. Het is een opvatting waar de een wel en waar de ander weer niet in geloofd. Voor mij ligt de waarheid in het midden.
http://www.vipassana-meditatie.nl/hersengolven.asp
Je staat van bewustzijn is zo maar je kan het zelf beïnvloeden om in een andere staat van bewustzijn te komen. Ondanks hoe het is voorgeprogrammeerd.
Dat het in het midden ligt ben ik het met je eens, maar dat vrije wil een illusie is dan weer niet. Welke opties je voorgeschoteld krijgt hangt af van... Maar je bent vrij om de optie te nemen die jij wilt, of op zoek te gaan naar de optie die jij wilt.
Ik geloof niet in een ziel of homunculus, dus de enige optie die dan overblijft is dat het brein zichzelf bestuurt in plaats van dat wij ons brein besturen.
Het brein kan dat natuurlijk ook uit zichzelf doen, terwijl jij denkt dat jij het bent dat die beslissing neemt.quote:
[..]
Er zijn experimenten gedaan waar ervaren beoefenaars van meditatie invloed konden uitoefenen op hun staat van bewustzijn en daarmee direct invloed konden uitoefenen op hun hersengolven. Dat geeft toch te denken of het brein pre-gedetermineerd is voorgeprogrammeerd?
Dat vind ik een vreemde vraag.quote:
Waarom zouden we überhaupt een discussie voeren over zoiets als de vrije wil als evolutie ons geen (beperkte mate) van vrije wil zou hebben geschonken?
Dat ben ik niet met je eens. Het illusie verhaal is zeker wel op bewijs gebaseerd.quote:
Het illusieverhaal klinkt leuk, maar is feitelijk nergens met hard bewijs onderbouwd.
Ik geef nog maar een voorbeeld:
Ik heb een kat die af en toe naar buiten wil. Als hij wil aangeven dat hij naar buiten wil, gaat hij bij de deur staan. Hij blijft binnen als ik de deur open doe en hij ziet dat het slecht weer is.
Waren deze keuzes van de kat (om bij de deur te gaan staan, en vervolgens niet naar buiten te gaan) expressies van vrije wil? Dat lijkt me niet, want een kat denkt nergens over na. Een kat doet gewoon wat het doet. Het brein van de kat bestuurt de kat, de kat bestuurt zijn brein niet.
Stel, een mens heeft een vrije dag en wil eigenlijk naar buiten om hard te lopen. Hij wil afvallen en gezonder gaan leven. Hij ziet dat het buiten slecht weer is, hij twijfelt of hij wel naar buiten wil. Hij weegt de voordelen en nadelen af en besluit toch om naar buiten te gaan om hard te lopen. Is dit een expressie van vrije wil?
Ik denk van niet. Ik denk dat het brein van de mens de mens bestuurt, in plaats van dat de mens het brein bestuurt. Net als bij de kat. Het enige verschil is dat de mens een veel complexer brein heeft en daarom is het cognitieve proces en het keuzeproces veel complexer dan bij een kat. Maar er is geen fundamenteel verschil tussen de kat en de mens, er is alleen een verschil in complexiteit.
Bas Haring!
<-- hele goede video
[ Bericht 18% gewijzigd door Libertarisch op 06-02-2016 15:02:59 ]
Het brein correleert met ervaringen en overtuigingen en men interpreteert dat als 'wij zijn dus ons brein', en dan vervolgens wordt de aanname gedaan dat omdat een fysiek brein/persoon in een fysieke wereld leeft met bepaalde regels er geen vrije wil kan bestaan.
Verder heeft het geen poot om op te staan, het gaat allemaal om die eerste aanname van correlatie = veroorzaking.
Terwijl die correlatie net zo goed samen gaat met een ziel, waar overigens veel meer bewijsmateriaal voor is (reincarnatie testimonies, neuroplasticiteit, bijna doods ervaringen, precognitieve of gedeelde dromen, the binding problem etc.)
Het is een empirische kwestie.
Je hebt wel gelijk dat vrije wil wel kan bestaan als er een ziel bestaat, maar hoe kan iets onstoffelijks eigenlijk invloed hebben op iets stoffelijks? Het is dan of het 1 of het ander, het dualistisch wereldbeeld lijkt me niet logisch.
Het lijkt mij sterk dat er enig bewijs is voor reincarnatie. Bijna dood ervaringen bestaan wel, maar hoe interpreteer je die?
Goed, ik neem even pauze van het vrije wil verhaal
Het wordt een grijsgedraaide plaat.Noem ze, het experiment van Libet laat het dus niet zien, zoals Libet zelf ook zegt.quote:
Het punt is eigenlijk, zoals Bas Haring zegt, dat zowel gedragsexperimenten als experimenten vanuit de hersenwetenschap aanwijzingen laten zien tegen het bestaan van de vrije wil.
Er zijn heel veel kinderen vanaf 2-3 jaar die jaren lang heel duidelijk het zelfde verhaal vertellen van een vorig leven terwijl je ouders ze daar nooit over geleerd hebben, en dan gaat men kijken of het verhaal (met soms ontzettend specifieke details) wat vaak in detail klopt.quote:Je hebt wel gelijk dat vrije wil wel kan bestaan als er een ziel bestaat, maar hoe kan iets onstoffelijks eigenlijk invloed hebben op iets stoffelijks? Het is dan of het 1 of het ander, het dualistisch wereldbeeld lijkt me niet logisch.
Het lijkt mij sterk dat er enig bewijs is voor reincarnatie. Bijna dood ervaringen bestaan wel, maar hoe interpreteer je die?
Het zelfde gebeurd wel eens met bijna doods ervaringen, waarbij de individuen informatie op doen die ze niet hadden kunnen weten, zoals waarover de doctors aan het praten waren bijvoorbeeld.
Je kan het nemen voor wat het is en gewoon open staan voor de mogelijkheid, luister naar de verhalen, kijk hoeveel verhalen er zijn, kijk naar de verhalen uit de geschiedenis of anderen culturen, kijk of de mensen eerlijk overkomen in hun verhaal.
En als je het echt zeker wilt weten kan je experimenteren met gedeelde psychedelische trips en dromen experimenteren. Zo is het bij mij ook tot een weten gekomen.
Of iemand psychopaat is is niet relevant voor de vrije wil kwestie. Ik zie niet in waarom een psychopaat geen vrije keuze zou kunnen maken voor of tegen dat tweede stuk taart. Of voor mijn part of hij hem plat zal slaan of niet.quote:
[..]
Klopt, een keuze wordt altijd veroorzaakt door iets. Maar ik denk dat men met vrije wil de capaciteit bedoelt om op een andere manier te acteren dan men gedaan heeft.
"Had ik in die situatie iets anders kunnen doen?" , bijvoorbeeld, had ik in dezelfde situatie 1 stuk taart kunnen eten in plaats van 2?
Ik zeg: "Als de interne en externe prikkels exact gelijk waren als in de vorige situatie, dan zal de uitkomst van het gedrag ook hetzelfde zijn"
Vrije wil aanhanger zegt: "Je had altijd een andere keuze kunnen maken, want je hebt een vrije wil"
De uitkomst van de keuze had ook op 1 stuk taart kunnen vallen maar dat komt dan omdat een bepaalde parameter (bijvoorbeeld honger) een ander niveau had. De persoon in kwestie had op een ander verjaardagsfeestje misschien minder honger en at daarom maar 1 stuk. Dat is geen kwestie van vrije wil wat mij betreft.
Maar voor mij is de essentie van het verhaal dat je het niet kunt winnen van je brein. Dat er geen homunculus is die het brein overwint, wat wij vrije wil noemen. Als interne en externe prikkels gelijk zijn zal de uitkomst van het gedrag altijd hetzelfde zijn, zelfs als je een andere uitkomst zou willen!
Omdat er niks anders dan het brein is
Een logische conclusie lijkt me, tenzij je een aanhanger bent van het idee van een ziel of iets dergelijks.
[..]
Neurologie heeft wel degelijk een plaats in de vrije wil discussie, en jij weet verdomd goed waarom.
Ik neem weer even het voorbeeld van de psychopaat. Men heeft onderzoek gedaan naar het brein van de psychopaat, en wat blijkt? Het brein van een psychopaat heeft een andere structuur dan het brein van een normaal persoon.
Een psychopaat is in principe niet in staat om empathie te voelen. Een psychopaat heeft dan ook geen enkele moeite met het doden van dieren of mensen. Verder hebben psychopaten überhaupt geen geweten, ze kunnen zich niet schuldig voelen en alleen hun eigen belang telt.
Veel mensen zullen zo'n persoon (psychopaat) karakteriseren als 'slecht'. Zo'n persoon moet de gevangenis in en, voor gelovigen, naar de hel. Maar een psychopaat heeft een afwijkend brein en kan er niks aan doen dat hij geen geweten en geen gevoel voor moraliteit heeft. Hij heeft geen reden om zich niet immoreel te gedragen behalve de kans op een gevangenisstraf.
Je kunt wel zeggen: "zo moet jij je niet gedragen, want dat is slecht". Maar die woorden hebben helemaal geen betekenis voor een psychopaat en dat komt door zijn afwijkende brein.
Maar goed, de cirkel is weer rond. Jij hebt het weer over metafysische zaken waar we geen debat over kunnen hebben omdat jouw beweringen niet verifieerbaar zijn.
En juist jij gelooft in de homunculus. Het brein speelt bij jou de rol van homunculus. Het brein wil dit, het brein doet dat. Het brein ziet een stuk taart en denkt, laat ik die eens opeten. Maar dat is natuurlijk onzin. Het brein is gewoon een orgaan, het wil niks. Jij wilt wat.
Dan vraag je: wie ben ik dan? Jij bent geen homunculus. Jij bent je bewustzijn. Dan vraag je: waar is mijn bewustzijn. Maar dan denk je dualistisch. Het bewustzijn is nergens en het is overal. Het is geen object dat ergens is, tussen de andere objecten. Je moet alles binnenstebuiten keren. Bewustzijn heeft geen locatie. Alle locaties zijn in je bewustzijn. Het hele universum, inclusief je brein, is je eigen bewustzijn. En niet alleen dat van jou, maar van alles dat bewust is. Alles wat bewust is is op een dieper niveau verbonden.
Als je dat metafysische aannames noemt dan heb je gelijk, maar wat jij zegt is net zo goed gebaseerd op metafysische aannames, alleen ben je je er niet zo van bewust omdat ze onderdeel zijn van het default geloof van deze tijd, wat men meestal materialisme, of fysicalisme of naturalisme noemt. Als je echter naar de hele geschiedenis van de mensheid kijkt zie je dat mijn aanname altijd veruit de hoofdstroom is geweest, in diverse gedaantes. En hij verklaart een veel groter deel van de feiten over de totale menselijke ervaring.
[ Bericht 0% gewijzigd door JerryWesterby op 06-02-2016 20:06:04 ]
Ik geloof zelf ook niet in een persoonlijke ziel losstaand van het brein. Ziel en geest zijn mijnsinziens wat verouderde termen en teveel gelinkt aan religieuze opvattingen. Daarom probeer ik deze termen zo min mogelijk binnen dit soort discussies te gebruiken. Al symboliseert geest een abstractie, omdat het niet zichtbaar, tastbaar en lokaliseer baar is. Net als bewustzijn. In tegenstelling tot de ziel wat verwijst een persoonlijk voortbestaan na de dood.quote:
Het probleem met de vrije wil is dat het verondersteld dat er een 'ik' is die boven het brein staat. Dat kan alleen zo zijn als er een entiteit binnen ons zit dat los staat van het brein, zoals een ziel.
Ik geloof niet in een ziel of homunculus, dus de enige optie die dan overblijft is dat het brein zichzelf bestuurt in plaats van dat wij ons brein besturen.
[..]
.
Ik denk van niet. Ik denk dat het brein van de mens de mens bestuurt, in plaats van dat de mens het brein bestuurt. Net als bij de kat. Het enige verschil is dat de mens een veel complexer brein heeft en daarom is het cognitieve proces en het keuzeproces veel complexer dan bij een kat. Maar er is geen fundamenteel verschil tussen de kat en de mens, er is alleen een verschil in complexiteit.
We kunnen de gevolgtrekkingen van bewustzijnswerking lokaliseren, maar nergens in het brein kunnen we specifiek dat mechanisme aanwijzen wat bewustzijn genereerd. Het is als het kip en het ei verhaal. Genereerd ons brein bewustzijn of zijn onze hersenen een ontvangststation waardoor zoiets als persoonlijk zelfbewustzijn kan werken? Als een soort prisma wat ophoud te bestaan wanneer de dood intreedt en bewustzijn weer vervalt tot abstractie? Voor onze stoffelijke zintuigen niet zichtbaar, tastbaar en lokaliseer baar.
Ook binnen een deterministische visie kun je er niet omheen dat wij mensen een evolutionair product zijn van sterrenstof. Daar ligt de uiteindelijke oorsprong van ons bestaan. Ons zonnestelsel, onze Aarde die geschikt is voor biologische evolutie. Binnen een bepaald moment was er die levensvorm genaamd de mens die zichzelf afvroeg wie en wat hij was. Dus een piepklein minuscuul deeltje van dit enorme universum werd als het ware wakker en ging vragen over zichzelf stellen. Om dit allemaal toe te schrijven aan 'een toevallige samenloop van omstandigheden' vindt ik iets te kort door de bocht. Een stelling die statistisch bezien ook haast niet meer houdbaar is. Daarvoor is de natuur te complex en vooral te doelgericht. Dus ik denk dat we onze definitie van bewustzijn en bewustzijnswerking moeten herzien. Dat kan ook zonder ziel, geest of een intelligent designer.
'No supposition seems to me more natural than that there is no process in the brain correlated with associating or with thinking; so that it would be impossible to read off thought-processes from brain-processes.
It is thus perfectly possible that certain psychological phenomena cannot be investigated physiologically, because physiologically nothing corresponds to them. I saw this man years ago; now I have seen him again, I recognize him, I remember his name. And why does there have to he a cause of this remembering in my nervous system? Why must something or other, whatever it may be, be stored-up there in any form? Why must a trace have been left behind? Why should there not be a psychological regularity to which no physiological regularity corresponds? If this upsets our concepts of causality, then it is high time they were upset.'
)Een persoon die in bchienat devekoet verkeerd heeft een ziel. Voor die tijd wordt er niet gesproken over een ziel, enkel over dierlijke verlangens. Een ziel is de toestand van liefde/ontzag voor G'd.
Ik vermoed dat het hebben van een ziel het brein op 100% gebruik zet. Ik denk dat dat met een hersenscan te zien zou zijn.
Grappig, heb laatst de film The Possession gezien, die over een 'dibboek' gaat, een demon in de Joodse mythologie die een verloren ziel voorstelt die zich 'vastklampt' aan iemand anders.quote:
Kabbala schrijft over zielstransmissies in Shaar haGilgulim. Er wordt pas over een ziel gesproken wanneer de mens aangehecht (Dvekoet) is aan G'd (ik ben het niet helemaal eens met de bescrhijving op die pagina, maar laat maar
Een persoon die in bchienat devekoet verkeerd heeft een ziel. Voor die tijd wordt er niet gesproken over een ziel, enkel over dierlijke verlangens. Een ziel is de toestand van liefde/ontzag voor G'd.
QFT, inderdaad een erg goede video!quote:
Bas Haring!
<-- hele goede video
Geldt datzelfde ook niet een beetje voor, laten we zeggen, een digitale foto dat op het scherm verschijnt en het stukje data dat zich op de harddisk bevindt? Je zult die foto niet in dezelfde vorm traceren door de harddisk open te schroeven. Een andere harddisk zal de data echter net zo goed kunnen lezen en transformeren naar een afbeelding. Ik ben niet zo van de computer - mens/hersenen vergelijking maar desalniettemin is dit een relevante vergelijking als reactie op Wittgenstein's voorbeeld. Betekent dat voor digitale foto, harddisk, computer dat er geen sprake was van causaliteit?quote:
Wittgenstein is ook toepasselijk hier:
'No supposition seems to me more natural than that there is no process in the brain correlated with associating or with thinking; so that it would be impossible to read off thought-processes from brain-processes.
It is thus perfectly possible that certain psychological phenomena cannot be investigated physiologically, because physiologically nothing corresponds to them. I saw this man years ago; now I have seen him again, I recognize him, I remember his name. And why does there have to he a cause of this remembering in my nervous system? Why must something or other, whatever it may be, be stored-up there in any form? Why must a trace have been left behind? Why should there not be a psychological regularity to which no physiological regularity corresponds? If this upsets our concepts of causality, then it is high time they were upset.'
Dat komt ook omdat we aan de ene kant bewustzijn in deeltjes zoeken, maar bewustzijn als concept als iets holistisch beschouwen. Als je het bewustzijn in deeltjes zoekt, zul je nooit bewustzijn als een geheel traceren. Je zult slecht de delen vinden die elk hun bijdrage leveren aan de constitutie van het bewustzijn. Als losstaand deeltje maken ze geen bewustzijn en zijn ze ook niet herkenbaar als zodanig. Daarnaast, het in stukken delen van 'de dingen' is iets menselijks (dierlijks). Bewustzijn bestaat simpelweg niet op het niveau waarin wij het zoeken (deel van de hersenen, een neuron, whatever). Je gaat ook niet in een stuk beton van een vloer zoeken naar een deeltje dat een huis tot een huis maakt. Weliswaar 1 op 1 niet de beste vergelijking, maar je begrijpt vast en zeker mijn punt die ik probeer te maken.quote:
[..]
We kunnen de gevolgtrekkingen van bewustzijnswerking lokaliseren, maar nergens in het brein kunnen we specifiek dat mechanisme aanwijzen wat bewustzijn genereerd. Het is als het kip en het ei verhaal. Genereerd ons brein bewustzijn of zijn onze hersenen een ontvangststation waardoor zoiets als persoonlijk zelfbewustzijn kan werken? Als een soort prisma wat ophoud te bestaan wanneer de dood intreedt en bewustzijn weer vervalt tot abstractie? Voor onze stoffelijke zintuigen niet zichtbaar, tastbaar en lokaliseer baar.
Daarnaast lijken velen er vanuit te gaan dat het bewustzijn een essentie heeft die zich in het brein bevindt, waardoor in principe elk bewustzijn (van mensen) hetzelfde is. Maar neem bijvoorbeeld iemand die een been heeft verloren. Heeft hij hetzelfde bewustzijn als iemand die beide benen nog heeft? Antwoord is wat mij betreft: nee, dat heeft hij niet. Hij kan immers niet meer zijn been bewegen noch werkelijk voelen. Een deel van het been weg is een deel van het bewustzijn weg. Dat het been niet verantwoordelijk is voor de meer complexere processen en hiërarchisch beschouwt wordt als een minder belangrijk deel van het lichaam doet daar niets aan af. Feit blijft dat het ontbreken van die been resulteert in het nooit meer kunnen waarnemen via die been (aanraking). Met het ontbreken van dat deel verdwijnt ook dat deel van het bewustzijn.
[ Bericht 6% gewijzigd door Cockwhale op 15-02-2016 22:32:55 ]
Waarschijnlijk heb je nog nooit van fantoompijn gehoord, pijn die mensen voelen aan hun geamputeerde lichaamsdeel. Veel mensen die hun been hebben verloren ervaren juist sensaties als het voelen van hun tenen of hebben het idee dat het been er nog aan zit. Dat komt omdat de hersenen dezelfde signalen uitzenden die de zenuweinden van de geamputeerde stomp bereiken. Voor de hersenen maakt het niets uit of het been er wel of niet aanzit.quote:
[..]
Dat komt ook omdat we aan de ene kant bewustzijn in deeltjes zoeken, maar bewustzijn als concept als iets holistisch beschouwen. Als je het bewustzijn in deeltjes zoekt, zul je nooit bewustzijn als een geheel traceren. Je zult slecht de delen vinden die elk hun bijdrage leveren aan de constitutie van het bewustzijn. Als losstaand deeltje maken ze geen bewustzijn en zijn ze ook niet herkenbaar als zodanig. Daarnaast, het in stukken delen van 'de dingen' is iets menselijks (dierlijks). Bewustzijn bestaat simpelweg niet op het niveau waarin wij het zoeken (deel van de hersenen, een neuron, whatever). Je gaat ook niet in een stuk beton van een vloer zoeken naar een deeltje dat een huis tot een huis maakt. Weliswaar 1 op 1 niet de beste vergelijking, maar je begrijpt vast en zeker mijn punt die ik probeer te maken.
Daarnaast lijken velen er vanuit te gaan dat het bewustzijn een essentie heeft die zich in het brein bevindt, waardoor in principe elk bewustzijn (van mensen) hetzelfde is. Maar neem bijvoorbeeld iemand die een been heeft verloren. Heeft hij hetzelfde bewustzijn als iemand die beide benen nog heeft? Antwoord is wat mij betreft: nee, dat heeft hij niet. Hij kan immers niet meer zijn been bewegen noch werkelijk voelen. Een deel van het been weg is een deel van het bewustzijn weg. Dat het been niet verantwoordelijk is voor de meer complexere processen en hiërarchisch beschouwt wordt als een minder belangrijk deel van het lichaam doet daar niets aan af. Feit blijft dat het ontbreken van die been resulteert in het nooit meer kunnen waarnemen via die been (aanraking). Met het ontbreken van dat deel verdwijnt ook dat deel van het bewustzijn.
Feit blijft overeind staan dat we bewustzijn niet kunnen vereenzelvigen met louter fysische processen als we niet weten hoe bewustzijn an sich werkt, laat staan gegenereerd wordt. Ik kan een prachtige computer bouwen, maar zonder stroom en een voorgeprogrammeerd programma zal er weinig gebeuren.
Vaak trek ik de vergelijking met het verhaal over het monster Frankenstein. Frankenstein die een mens creëerde van allemaal verschillende lichaamsdelen maar elektriciteit nodig had om het monster tot leven te roepen. Neuronenwerkzaamheid wat we als gevolgtrekking van bewustzijnswerking kunnen waarnemen is een vorm van elektromagnetisme. Dus we zullen het eerder binnen die hoek moeten zoeken. Niet in de totaliteit van de organische delen wat an sich geen bewustzijn genereerd maar juist een instrument vormt waar bewustzijn in deze hoedanigheid (het ik ben ik) kan manifesteren.
Wat er op het scherm gebeurt is te reduceren tot de software die op de computer draait. Er is geen reden om aan te nemen dat de pixels een eigen leven leiden. Bij denken is die reden er wel, zoals Wittgenstein aangeeft. Het probleem is ook dat als men stelt dat denken te reduceren is tot hoe je brein is geprogrammeerd door evolutie, men het denken ondermijnt. Waarom zou zo'n programmering leiden tot rationeel denken en het vermogen om ware stellingen over de werkelijkheid te produceren. Inclusief de stelling dat denken te reduceren is tot electrochemische processen in een brein.quote:
[..]
Geldt datzelfde ook niet een beetje voor, laten we zeggen, een digitale foto dat op het scherm verschijnt en het stukje data dat zich op de harddisk bevindt? Je zult die foto niet in dezelfde vorm traceren door de harddisk open te schroeven. Een andere harddisk zal de data echter net zo goed kunnen lezen en transformeren naar een afbeelding. Ik ben niet zo van de computer - mens/hersenen vergelijking maar desalniettemin is dit een relevante vergelijking als reactie op Wittgenstein's voorbeeld. Betekent dat voor digitale foto, harddisk, computer dat er geen sprake was van causaliteit?
De betere vraag is: waarom niet? Het antwoord op jouw vraag is vrij simpel, selecteren op intelligentie heeft uitstekend gewerkt.quote:
[..]
Wat er op het scherm gebeurt is te reduceren tot de software die op de computer draait. Er is geen reden om aan te nemen dat de pixels een eigen leven leiden. Bij denken is die reden er wel, zoals Wittgenstein aangeeft. Het probleem is ook dat als men stelt dat denken te reduceren is tot hoe je brein is geprogrammeerd door evolutie, men het denken ondermijnt. Waarom zou zo'n programmering leiden tot rationeel denken en het vermogen om ware stellingen over de werkelijkheid te produceren.