Meerling Ouders

Jemig wat onverwacht snel, gefeliciteerd! Sterkte met die laatste dagen, wel fijn dat je familie kan bijspringen.

Oh madivi wat fijn! En wat snel ineens! Sterkte de laatste dagen, maar ook hier is het eind in zicht. Fijn dat je hulp krijgt ook

Wow Madivi, wat een heerlijk nieuws. Kun je fijn helemaal zelf lekker voor je jongetje zorgen. In alle rust zoals jij dat wilt. En voor je kleinste komt dat ook snel. Fijn dat je hulp thuis hebt.

Wauw Madivi. Goed nieuws.
Inderdaad sneu voor de kleinste.

Wow Madivi, 1 al mee naar huis. Ik vond het zelf verschrikkelijk. 1 achterlaten en 1 meenemen. Gelukkig was het een weekje. Maar fijn dat het zo goed gaat. Dan wordt het allemaal 'echt'.
N heeft een bloedtransfusie gehad toen ze in het ziekenhuis lag en ze is er echt enorm van opgeknapt! Je merkte gelijk dat ze zich een stuk beter voelde.
Hopelijk mag je kleine ook snel mee naar huis!!!!

N heeft er totaal geen last van gehad. De dag voordat ze hem kreeg was ze erg onrustig en gaf ze heel de dag alarmen aan de monitor. Ze vergat te ademen en zag wat bleek/grauw. 's Avonds tijdens ons bezoek hebben we zelf het buidelen moeten stoppen, omdat ze weg bleef vallen. Er was toen al door artsen besloten dat ze een transfusie kreeg. Die heeft 's nachts plaats gevonden. Toen ik de dag erna kwam, zag ze er gelijk veel beter uit. Had weer kleur, geen alarmen meer. Ze heeft er helemaal geen last van gehad.

Wat fijn dat de oudste het zo goed doet thuis! En wat spannend van de kleine. Hopelijk wordt het plekje niet groter! Ik duim met je mee!

Wat fijn dat je er nu eentje thuis hebt. Fijn dat het zo goed gaat! Ik kan me voorstellen dat het naar is als je er eentje achter moet laten.

Eentje had hier trouwens ook een bloeding in de hersenen. Latere echo bleek dat hij ergens zat waar het geen kwaad kon en dat het niet groter werd. Dan is het ook meteen klaar en wordt er geen aandacht mee aan besteed.

Even een vraagje tussendoor...

Bij mijn zoontje in groep 1 zit nu ook een tweeling...ik ken ze verder nog niet, maar mij viel op dat ze gelijk gekleed zijn en zo op het eerste gezicht lijken het eeneiige. Als ik aan mijn zoontje vraag, wie nu wie is, vertelt hij mij dat nummer 1 "X" en nummer 2 "Y" is...voor hem lijkt het allemaal geen probleem, maar ik denk niet dat hij echt een verschil ziet of echt weet, wie wie is.

Mij viel wel op dat er piepkleine variaties op assessoires zijn, bijvoorbeeld verschillend kleurige bandjes of haarspelden.

Is een tweelingsmoeder ermee bezig dat anderen haar kinderen misschien niet zo goed uit elkaar kunnen houden? Of dat ze vaak als "de tweeling " benaderd worden en niet als individuen?
Ik weet ook niet, hoe de juf het doet bijvoorbeeld.
Ik had ooit in mijn schooltijd ook een tweeling in de klas, maar weet niet meer hoe het in het begin was, later was er verschil in karakter en zag je het aan een moedervlek in het gezicht

Er mee bezig zijn is een groot woord. Voor mij persoonlijk, in een thuissituatie dus, zit het behandelen als individuen niet in kledingkeuze. Voor mij zijn mijn kinderen gewoon 3 individuen met elk hun eigen karakters, likes en dislikes. Wel ben ik me er van bewust dat anderen niet altijd duidelijk kunnen zien wie wie is. Daarom hadden wij een kleurcode. Kind met de A in de naam droeg kleding in paars en blauw. Kind met de O in de naam kreeg roze en rode kleding. Zo was het voor iedereen in onze omgeving meteen duidelijk wie wie was, zonder het eerst te hoeven vragen.

Maar dat was voordat ze een eigen mening kregen
_{(en dan blijkt ook weer hoe zeer je zelf toch let op kleding, ondanks dat ik ze prima uit elkaar kan houden, als de een de kleding van de ander aan heeft ben ik meteen de kluts kwijt)}

Naar kdv en school altijd aparte of gematchte kleding en daarbij let ik er ook op dat ze ook met een jas aan of als ze aan tafel zitten er verschillend uitzien.

Mijn ervaring is trouwens ook dat juffen en leidsters best snel doorhebben wie wie is hoor. Er zijn ook verschillen in houding, (gezichts)motoriek, maniertjes en stemgebruik.

Ik had vroeger ook een een-eiige tweeling in de klas. Heb als kind echt nooit begrepen waarom volwassenen zich vaak vergisten! Maar als ik nu de fotos zie vind ik t ook lastig.

Ik heb een-eiige tweeling neefjes van zeven. Hoe ouder ze worden, hoe duidelijker de verschillen onderling, vooral in maniertjes/lichaamstaal/karakter/stem. Maar toch denk ik dat het fijn voor ze is dat ze beiden een wat ander kapsel hebben en ook een net iets andere kledingstijl; ze zijn voor de buitenwereld echt duidelijk anders en worden zelden door elkaar gehaald.

Mijn ouders hebben buurmeisjes die een een-eiige tweeling zijn, en die zijn echt niet uit elkaar te houden als je ze niet heel goed kent. Gaan volledig identiek gekleed en lijken ook echt heel erg veel op elkaar. De een is een paar centimeter langer dan de ander, dus als ze bij elkaar zijn kun je daar het verschil aan zien. Maar mijn ouders kunnen nooit één van de twee aanspreken met haar eigen naam, omdat ze het verschil gewoon niet zien. Terwijl ze ze heel regelmatig zien. Ik begrijp niet zo goed waarom je als ouders zo zou willen benadrukken dat het een tweeling is. Ik heb het gevoel dat je kinderen zo de mogelijkheid ontneemt om een eigen identiteit te ontwikkelen.

Omdat het misschien niet alleen de ouders zijn.... ik merk het bij mijn peutermeisjes ook al, als de een een bloemetjesjurk aanheeft, wil de ander ook een bloemetjesjurk aan. En als de buurkinderen wel anders gekleed zouden zijn, zouden jouw ouders dan wel ineens meteen het kind bij de naam kunnen noemen? Want als ik mijn meiden anders kleed en hun haren anders doe, dan moeten opa en oma nog steeds eerst even vragen wie wie is.

Ze zijn wel heel dubbel daarin trouwens, enerzijds alles willen wat de ander ook heeft en anderzijds ook heel erg eigen dingen willen hebben.

Mijn meiden zijn eeneiig en ik kleed ze altijd totaal anders. Gisteren ze naar mijn sv en vrouw gebracht. Krijgen we alsnog een foto van 'N kan dat goed' terwijl toch echt L op de foto staat. L had een roze broek en een donkerblauw shirt aan, N had een grijze tuniek aan met zwarte legging. Dus zelfs verschillend aankleden helpt niet voor iedereen.

Zelfs met twee totaal niet op elkaar lijkende kinderen, en geen enkel identiek kledingstuk in de kast blijven mijn kinderen voor sommige mensen 'de tweeling'. Als ze een seconde verder kijken moeten ze daar snel van terug komen. Mijn meiden delen hun verjaardag maar verder zijn er amper overeenkomsten. Ze zijn wel best friends

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:03 schreef Cathmar het volgende:
Mijn meiden delen hun verjaardag maar verder zijn er amper overeenkomsten. Ze zijn wel best friends

Ik zeg ook altijd dat het twee kinderen zijn die op dezelfde dag geboren zijn. Maar bij ons helpt het natuurlijk al dat het een meisje/jongen tweeling is

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:21 schreef Mark het volgende:

[..]

Ik zeg ook altijd dat het twee kinderen zijn die op dezelfde dag geboren zijn. Maar bij ons helpt het natuurlijk al dat het een meisje/jongen tweeling is

Vraagje. Hoe vaak krijg je dan alsnog de vraag of het een twee eiige of een eiige tweeling is?

Hier veel overeenkomsten, ook akle vlakken. Nu zijn ze natuurlijk ook 2,5 jaar thuis geweest, samen met grote broer. Ik ben wel heel benieuwd of dat zo blijft. Maar ze zijn wel erg aan elkaar verknocht.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:25 schreef Molo het volgende:

[..]

Vraagje. Hoe vaak krijg je dan alsnog de vraag of het een twee eiige of een eiige tweeling is?

Er zijn best veel mensen die niet goed opgelet hebben bij biologie. Dus ja, ik vrees van wel.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:27 schreef Kyara het volgende:

[..]

Er zijn best veel mensen die niet goed opgelet hebben bij biologie. Dus ja, ik vrees van wel.

Ik moet wel toegeven dat ik bij een tweeling vriendin van vroeger ik altijd vergat dat haar akelige tweelingzusje (totaal ander soort meisje in karakter en uiterlijk) ook jarig was wanneer zij jarig was

Maar de ei-vraag blijft wel lollig

Er zijn er genoeg die het niet weten

quote:

Op zaterdag 16 april 2016 22:48 schreef Kyara het volgende:
Omdat het misschien niet alleen de ouders zijn.... ik merk het bij mijn peutermeisjes ook al, als de een een bloemetjesjurk aanheeft, wil de ander ook een bloemetjesjurk aan. En als de buurkinderen wel anders gekleed zouden zijn, zouden jouw ouders dan wel ineens meteen het kind bij de naam kunnen noemen? Want als ik mijn meiden anders kleed en hun haren anders doe, dan moeten opa en oma nog steeds eerst even vragen wie wie is.

Ze zijn wel heel dubbel daarin trouwens, enerzijds alles willen wat de ander ook heeft en anderzijds ook heel erg eigen dingen willen hebben.

Ik kan me voorstellen dat het lastiger wordt als de tweeling zelf graag hetzelfde wil qua uiterlijk. En gewoon verschillende kleding aan helpt ook niet heel veel, omdat dan bepaalde kleding niet per se altijd bij de een of de ander hoort. Bij jouw meiden helpt het bijvoorbeeld ook niet zoveel als je de ene keer J een staartje in doet en de andere keer D, zegmaar. Maar mijn neefjes hebben een eigen kapsel (als: de een wat langer, sluikvallend en de ander kort en wat meer gel erin) en een andere bril, en dat maakt wel veel uit. Ook hebben ze een eigen stijl en gaat de een vaak iets netter gekleed en de ander vaak iets stoerder, met name als het gaat om jassen bijvoorbeeld.
Ik geef toe dat ik het lastig kan beoordelen hoor, want ik haal mijn neefjes nooit door elkaar. Zelfs aan hun stem herken ik ze wel. Alleen in het zwembad kost het me meer moeite. Dat is anders als je er net wat verder vanaf staat denk ik.

quote:

Op zondag 17 april 2016 08:25 schreef Molo het volgende:

[..]

Vraagje. Hoe vaak krijg je dan alsnog de vraag of het een twee eiige of een eiige tweeling is?

die vraag krijg ik nog geregeld, met eentje met downsyndroom en eentje zonder