Meerling Ouders

quote:

Op zondag 8 januari 2017 23:36 schreef slaveloos het volgende:

[..]

Urban jungle.. We hebben de wiegjes erbij gehuurd. Prima wagen, niet te breed zodat je nog een winkel in kunt, en na een half jaar gingen ze inde zitjes. De wiegjes konden toen weer terug. Korte draaicirkel en grote wielen. Gekocht voor 1000 euro ongeveer (2005) en verkocht na 3 jaar voor 300.worth every penny

Hier ook de Urban Jungle, Buggaboo had indertijd nog geen tweelingwagen voor zover ik weet. Zoals slaveloos al aangeeft: prima wagen, en ook voor een redelijke prijs weer door kunnen verkopen.
Wij zaten qua auto in hetzelfde schuitje met 1 kleintje en vervolgens de tweeling: er waren weinig wagens waar zowel een kinderzitje als 2 maxi cosi's naast elkaar pasten. Uiteindelijk hebben we de Ford Galaxy gekozen, ook nooit spijt van gehad.

Drie autostoelen naast elkaar is echt een uitdaging. Wij hebben een Grande Scenic 7 zitter. En dan zaten ze 2 aan 2. In menig auto die wij probeerden kregen we de 3 zitjes niet op de achterbank.

En als je veel fietst FF dan is een fietskar echt een uitkomst met drie kleine kinderen
En ik had voor mijn kleintjes trouwens alles gekregen, geleend of derdehands gekocht. Heb daar niet zo'n moeite mee. Het eerste dat ik echt nieuw voor ze kocht, op kleding, schoenen en de logische verzorgings dingen na, was hun eenpersoons bed. Of nou ja, twee dan.

FF, ik weet nu even niet meer of jij nu ook van het dragen bent maar anders zou je in je zoektocht ook rekening kunnen houden met hoe makkelijk je 1 reiswieg naar een gewoon zitje kan omzetten. Onze situatie was wat extremer qua leeftijdsverschil (wij hadden dus uiteindelijk een enorme wagen waar 3 kinderen in konden) maar ik heb best regelmatig 1 baby en 1 dreumes in de wagen gehad en de andere baby in de draagdoek of tula.

En herkenbaar hoor. Nu nog steeds wel een beetje. En jij krijgt ook 2 van hetzelfde geslacht dus ook kleding kunnen ze delen.

quote:

Op maandag 9 januari 2017 11:39 schreef Cathmar het volgende:
Drie autostoelen naast elkaar is echt een uitdaging. Wij hebben een Grande Scenic 7 zitter. En dan zaten ze 2 aan 2. In menig auto die wij probeerden kregen we de 3 zitjes niet op de achterbank.

Dit! Je moet echt drie volwaardige stoelen op de achterbank hebben. En zelf uitproberen hoor. Wij hebben ook wel eens in een garage gestaan waar bij hoog en laag werd beweerd dat het heus wel zou passen. Ja dat deed het ook, maar de deuren konden niet meer dicht

Wij hebben een citroen C8 met elektrische schuifdeuren

quote:

Op maandag 9 januari 2017 12:48 schreef Kyara het volgende:

Dit! Je moet echt drie volwaardige stoelen op de achterbank hebben. En zelf uitproberen hoor. Wij hebben ook wel eens in een garage gestaan waar bij hoog en laag werd beweerd dat het heus wel zou passen. Ja dat deed het ook, maar de deuren konden niet meer dicht

Wij hebben een citroen C8 met elektrische schuifdeuren

Herkenbaar

Wij zijn naar een grote dealer gereden met kinderzitje en 2 maxi cosi's en hebben gewoon een hoop modellen geprobeerd. Viel tegen, zelfs auto's die groot lijken vallen vaak af, gewoon omdat het te breed is.
Die Peugeot was naast onze Galaxy idd een van de weinige opties die over bleef.

quote:

Op maandag 9 januari 2017 12:46 schreef Kyara het volgende:
FF, ik weet nu even niet meer of jij nu ook van het dragen bent maar anders zou je in je zoektocht ook rekening kunnen houden met hoe makkelijk je 1 reiswieg naar een gewoon zitje kan omzetten. Onze situatie was wat extremer qua leeftijdsverschil (wij hadden dus uiteindelijk een enorme wagen waar 3 kinderen in konden) maar ik heb best regelmatig 1 baby en 1 dreumes in de wagen gehad en de andere baby in de draagdoek of tula.

En herkenbaar hoor. Nu nog steeds wel een beetje. En jij krijgt ook 2 van hetzelfde geslacht dus ook kleding kunnen ze delen.

Dat is ook wel een goed punt. Ik heb een tula die ik veel gebruikte voor O, inclusief insert, maar voor echte newborn vond ik die toch niet fijn zitten (en O was 4580 bij de geboorte, dus niet eens een kleintje). In doeken knopen ben ik niet handig, alleen rekbaar lukt me nog wel redelijk, dus dat is wel handig voor in het begin. Mijn schoonzusje bood hun drielingwagen aan, maar dat vond ik echt een te groot gevaarte.

Qua auto gaan we idd even passen, die tip had ik al vaker gehoord. Maar eerst even huis te koop zetten en verhuizen, daarna is de auto aan de beurt. Ik probeer man al zover te krijgen dat hij maandag even kijkt bij de dealer, als onze huidige auto toch daarheen moet voor een beurt. Auto's vinden we beiden totaal niet interessant, is dus echt zo'n vooruitschuif klusje.

Madivi, wij hebben speelgoed nooit echt identiek aangeschaft. Wel soms allebei een pop of alledrie een autootje maar dan wel allemaal net even anders. Ook als ze zelf iets uit mogen zoeken dan kiezen ze toch vaak hetzelfde maar dan net in een andere kleur oid. Als het dingen waren waar ze allebei mee konden spelen dan kregen ze wel eens allebei iets anders (de een stiften en de ander krijtjes of zo).

Echt iets compleet anders hebben we wel eens gedaan maar zonder al teveel succes Ze zitten nu ook redelijk in dezelfde belevingswereld natuurlijk.

Escallatiegedrag....tja.... het elke avond wel flink keten en elkaar wakker houden helaas. En dan is het s ochtends ook minder gezellig. Vooral D heeft eigenlijk meer slaap nodig dan J en die kan ook niet zo goed tegen vermoeidheid. We zijn dus nog steeds op zoek naar een ander (groter) huis met aparte slaapkamers.

Hier zitten ze nu een half jaar op school en het gaat erg leuk. Niet alleen samen maar ook met grote broer. Ze doen ook heel veel samen met alle kleuters dus ze zien ook grote broer regelmatig. Ze hebben wel veel samen dezelfde vriendinnetjes dus als ze ergens gaan spelen gaan ze ook samen. Ben wel benieuwd zich dat verder gaat ontwikkelen.

De tweeling is hier de uitdaging niet Madivi. Die slapen braaf het grootste deel van de dag en nacht. Het is meer de combinatie met dreumes die het soms hectisch maakt. En daarbij dat de borstvoeding nog erg moeizaam gaat waardoor ik het grootste deel van de voedingen nog moet kolven, wat ook niet bepaald mijn grootste hobby is... Ze zijn wel beide al over hun geboortegewicht heen sinds gisteren!

Wel beginnen we wat verschillen te zien tussen de meiden (afgezien van de mutsjes en armbandjes ) maar ik durf nog geen blinde test te doen En grote broer vindt zijn zusjes nu ook wel leuk. Ze krijgen kusjes en moeten ook gedag gezegd worden als hij naar bed of weg gaat. En als er maar eentje in de box ligt heeft hij door dat het niet klopt Erg mooi om te zien, zeker na de onrustige eerste dagen.

Ik zou overigens geen speelgoed dubbel kopen, tenzij het dingen zijn waar ze los van elkaar veel mee spelen, maar dat blijkt pas later. Maar wij hebben sowieso al teveel speelgoed in huis

Hai! Hoe gaat het nu met alle tweelingen?

Ik heb het topic eens even doorgelezen, want begin mei verwacht ik een jongen-meisje tweeling. En ik vind het best spannend, maar dat is niet zo gek natuurlijk. We hebben al een dochter van vijf, zij is er ook ontzettend mee bezig. Elke dag wordt mijn buik wel geknuffeld en zegt ze ‘ik vind het zo leuk dat ik een zusje en een broertje krijg’. Ben nu 22 weken zwanger en alles gaat op zich voorspoedig, het wordt wat zwaarder en heb wat last van mijn heupen. Maar daarvoor ben ik onder behandeling bij een bekkenfysio. Hopelijk blijft dat een beetje stabiel.

Omdat ik me graag voorbereid en plannen maak en de kans dat het gebeurt aannemelijk is:
hoe bereid ik me voor op vroeggeboorte en de tijd daarna?
En, keizersnede of eerst zelf proberen? (Baby 1 ligt op zich al weken goed voor een natuurlijke bevalling)

Ook hebben we niet echt familie om de hoek wonen, in het kader van hulp nodig hebben. Ik zie het niet zitten dat opa’s en oma’s dagen achtereen in mijn huis rondlopen om te ‘helpen’. Even serieus, hoe zwaar wordt het? Is het te doen met alleen mijn partner? Moeten we in shifts slapen, langs elkaar leven? En hoe ‘vergeten’ we onze oudste niet...?

Nou ja, voor nu even deze vragen er zullen er vast nog wel een paar volgen

Hoi SE, wat leuk dat je dit topic ook gevonden hebt. Wat een bofkont is jouw dochter, krijgt ze EN een broertje EN een zusje!

Sterkte met je bekken, hopelijk kun je ook een beetje rust pakken.

De kans op vroeggeboorte is bij een tweeling wat groter maar er zijn ook genoeg zwangeren die uiteindelijk met 37-38 weken bevallen. Qua voorbereiden....tja, ik denk dat je weinig kunt voorbereiden, het overkomt je. Wel kun je je vluchttas wat eerder klaarzetten en ook alvast met je partner bespreken hoe je dingen (praktisch) aan gaat pakken als je onverhoopt toch eerder bevalt en de kindjes nog wat langer moeten blijven. Wie vangt je oudste op, dat soort dingen.

Ik zou eigenlijk altijd proberen om vaginaal te bevallen als dat mogelijk is, vooral omdat het herstel van een keizersnede langer duurt. Het is gewoon een flinke buikoperatie.

Hoe zwaar het wordt..... tja, dat is voor iedereen anders denk ik. In jullie situatie moet je al heel snel in het ritme omdat je oudste naar school moet. Heb je eventueel een netwerk in je omgeving van mensen die je dochter naar school kunnen brengen of mee terug kunnen nemen als dat een keer nodig is? Bij alles geldt eigenlijk dat je met goed plannen een heel eind komt. Ik kon s ochtends binnen een uur buiten staan met 3 kinderen kant-en-klaar maar alleen als ik vooraf al goed bedacht hoe ik dingen aan ging pakken en in welke volgorde. Ik heb in het begin wel veel hulp gehad van mijn moeder maar mijn M was natuurlijk ook nog maar net 1 en liep ook nog niet plus ik was zelf nog herstellende van een keizersnede.

En ja het is druk en ik denk ook wel dat wij de afgelopen jaren ook wel geleefd zijn. Veel is ook een kwestie van wennen, handigheid er in krijgen en bekijken wat voor jullie handig en praktisch is. Want ook dat is heel persoonlijk. Iedereen zei tegen mij dat je ze tegelijk moest voeden omdat ze dan samen in een ritme worden geduwd. Idee is leuk maar hier werkte dat voor geen meter. En zo zijn er wel meer dingen die misschien wel of misschien niet voor je kunnen werken. Of dingen die niet bij je passen of bij je principes. Dat zijn dingen die je zelf moet ervaren en uitproberen.

Wat betreft je dochter, betrek haar zoveel mogelijk erbij en doe ook eens wat alleen met haar. En probeer niet (teveel) te vervallen in de "mama doet de baby's en papa de oudste". Dat was hier wel het geval vaak. Ook omdat dat met borstvoeding wat makkelijker was hoor.

Vroeggeboorte kan, maar hoeft niet. En ook daar zijn weer heel wat gradaties in natuurlijk. Het verschilt nogal of je kindjes extreem prematuur geboren worden of rond 35-36 weken bijvoorbeeld. Ik leefde van mijlpaal naar mijlpaal, 25w, 28w, 32w, 37w etc. Het is gewoon spannend zo'n tweelingzwangerschap.

Qua bevalling. Het is natuurlijk heel persoonlijk, maar als je puur kijkt naar de herstelperiode dan zou ik voorkeur hebben voor een natuurlijke bevalling. Dat is ook wat het bij mij is geworden overigens. Maar dan moet het kindje dat als eerst geboren gaat worden er wel goed voor liggen natuurlijk, zoals bij jou nu het geval is. Er is ook wel een kans dat het eerste kindje vaginaal geboren wordt en de tweede alsnog met een keizersnede gehaald moet worden. In mijn geval zou dat dan onder volledige narcose gebeuren. Ik weet eerlijkgezegd niet of dat altijd zo is. Je moet voor jezelf de afweging maken of je het 'risico' wilt nemen dat je dus zowel vaginaal als via keizersnede gaat bevallen. En hoe erg zou je het vinden als je de geboorte van de tweede baby dan niet bewust meemaakt? Een geplande keizersnede gaat over het algemeen met een ruggenprik en dan weet je vrij zeker dat je de beide kindjes geboren zult zien worden. Zoals ik aangaf is het heel persoonlijk. Bij mij is het uiteindelijk een vaginale bevalling geworden en ze zijn 19 minuten na elkaar geboren.

Hoe zwaar het wordt is lastig te beantwoorden. Geen enkel kind is hetzelfde. Geen enkele ouder is hetzelfde. Wat voor de één heel zwaar is vindt de ander een eitje. Hoe dan ook, mijn zoons werden op een keurige termijn geboren (39+3) en mochten de volgende dag gelijk mee naar huis. Wij hadden op dat moment ook al een dochter van 4 jaar oud. De tweeling sliep eigenlijk gelijk redelijk goed 's nachts en ze waren overdag ook rustig. Ik gaf geen borstvoeding en daarom konden mijn man en ik ze tegelijk voeden. Dat kan uiteraard ook met bv, maar dan zul je naast live voeden ook moeten kolven. Ook hier geldt, ieder zijn ding. Ik heb bv overwogen, maar het uiteindelijk niet gedaan omdat een relaxte mama ook heel wat waard is.
Voeden deden we overigens wel op verzoek en als ik alleen was zo min mogelijk tegelijkertijd, omdat ik vind dat de geborgenheid die een kind voelt als het in je armen ligt heel belangrijk is. Alleen als het echt niet anders kon voedde ik tegelijk.

Ik denk dat wij wel geluk hebben gehad de eerste periode, want o.a. op mijn werk en op tweeling groepen op fb lees ik ook andere verhalen. Het is gewoon lastig te voorspellen allemaal en je weet het zodra je er middenin zit.

De oudste niet vergeten vonden wij heel belangrijk. Toevallig hadden wij een week na de bevalling een theateruitje gepland staan met de oudste. We hebben heel bewust de keuze gemaakt om gewoon te gaan. De tweeling was 8 dagen en mijn zus heeft 2 uurtjes op ze gepast. Mijn oudste genoot zichtbaar van de één op één aandacht. En zo doen we het nu nog steeds. Gemiddeld elke maand doen we een activiteit met één van de kinderen. Niet altijd met papa én mama, want dat is qua opvang niet te plannen, maar wel even één op één. Ik merk dat alle drie de kinderen daar blij mee zijn. Het zijn soms simpele dingen zoals samen winkelen, lunchen of samen naar de kinderboerderij of dierentuin (waar we een abonnement hebben), maar ook theater bezoek of bioscoop. Met de oudste gaan we inmiddels ook naar musicals en we zijn zelfs meerdere dagen samen met haar weg geweest naar o.a. Disney en Plopsaland. De oudste heeft nu eenmaal veel in moeten leveren qua aandacht en het hebben van twee kleine broertjes is echt niet altijd leuk. De oudste is 4 jaar lang het middelpunt van aandacht geweest en dan is het echt wennen als dat ineens enorm veranderd. Ik denk dat voor jongere kinderen de komst van een tweeling makkelijker te accepteren is dan voor kinderen die al langer aan alleen zijn en alle aandacht krijgen gewend zijn. In the end is onze oudste bijna 2 jaar van slag geweest door de komst van haar broers/start school. Inmiddels gaat het goed en zijn de kinderen bijna 4 en bijna 8.

Zwaar? Ja bij vlagen wel. Vooral de periode tussen 1 en 2.5 jaar was pittig. Ze willen van alles maar kunnen nog niet goed praten en ze lopen in 7 sloten tegelijk. De ene ging links, de ander rechts, dat soort issues. Vanaf 2.5 jaar werd het allemaal weer makkelijker en het is nu echt prima te doen.

Wij hadden overigens geen hulp van grootouders etc.

quote:

Op zondag 7 januari 2018 22:39 schreef _NIKKI_ het volgende:
Zwaar? Ja bij vlagen wel. Vooral de periode tussen 1 en 2.5 jaar was pittig.

Ik vond juist de periode tussen 2,5 en 4 heel pittig
Maar denk dat jouw mannetjes ook voor fysiek ondernemend zijn/waren terwijl mijn meiden vooral nog heftig waren in hun emoties

Oh SE, met een j/m tweeling krijg je het misschien wel allebei dan

Mijn man was 4 weken vrij na de geboorte en dat was heel fijn en ook genoeg. Andere hulp was vooral fijn voor de eerste keer naar het consultatiebureau en om peuter mee te nemen om wat leuks te doen want echt makkelijk kun je er niet even uit, dat is een hele onderneming in je eentje. Wellicht kun je daarvoor wat extra speelafspraken voor je dochter maken?

Ik vind het pittig, maar met 1 baby kun je dezelfde soort nachten hebben. Wat hier wel veel scheelt is dat ik maar 2 dagen werk en we maar 1 dag allebei werken. Die ene dag is altijd een hoop gestress (ook omdat m'n man gewoon traag is s ochtends). Met een schoolgaand kind is dat misschien nog wat erger dus daar zou ik vooraf wel even bij stilstaan.

Wij zijn wel continu in de weer met ze alledrie, we hebben daarom eens per maand ongeveer samen een dag vrij als ze alledrie naar de opvang gaan en die dag is ook hard nodig (om bij te slapen maar ook om wat leuks samen te kunnen doen), dat kan ik je echt aanraden! En we gaan in het weekend altijd wat leuks doen met peuter, soms 1 van ons maar soms met zn allen. Daarnaast doen we 1 keer per week met z'n tweeen boodschappen wat hij ook heel erg leuk vindt.

Vroeggeboorte heb ik me niet op voorbereid, mijn vluchttas heb ik ook pas bij 36 weken ingepakt. Ik denk dat je je naast alles op tijd klaar hebben daar ook niet op voor kan bereiden. Waar ik me liever wel beter op had voorbereid was het geven van borstvoeding aan een tweeling, en ook icm een keizersnede. Ik heb echt spijt dat ik niet vooraf al ben gestart met kolven. 1 of 2 baby's is toch echt wel een wereld van verschil imo.

En wat betreft natuurlijke bevalling/keizersnede, dat is heel persoonlijk. Ik heb een rot bevalling gehad bij de eerste dus was blij dat de onderste in stuit lag en de keuze dus makkelijk was. Voor de weerstand van de baby's en het herstel is natuurlijk aan te raden en een bevalling van een tweeling is meestal niet zwaarder (zijn gemiddeld kleiner en de weg is al gebaand voor baby 2), maar ik zou direct weer voor een geplande keizersnede kiezen.

En fijn te lezen dat jullie het niet eens zijn over de tropenjaren Nikki en Kyara, maar wel dat dat pas na de 1 is. Mijn houvast is nu juist dat het vast beter is als ze straks 1 zijn

quote:

Op zondag 7 januari 2018 22:49 schreef Kyara het volgende:

[..]

Ik vond juist de periode tussen 2,5 en 4 heel pittig
Maar denk dat jouw mannetjes ook voor fysiek ondernemend zijn/waren terwijl mijn meiden vooral nog heftig waren in hun emoties

Oh SE, met een j/m tweeling krijg je het misschien wel allebei dan

Klopt, ze waren en zijn behoorlijk ondernemend. Met name T, hij is altijd de bedenker van allerlei ondeugende dingen. Ze hebben deze week nog een tube klovenzalf in hun haren gesmeerd als gel. Supertrots dat ze waren op hun nieuwe kapsel met kuif natuurlijk!

Qua emoties viel het bij ons mee tijdens die eerste jaren. En nu is één van de twee wel lastig op dat gebied. S kan om het minste of geringste drama maken en daar heel erg in blijven hangen. Driftbuien die zomaar een kwartier of langer duren en die getriggerd worden door kleinigheden zoals dat de tv uit moet als we gaan eten (en dat moet altijd, dus je zou verwachten dat dat went voor hem, maar helaas) of als hij een bepaalde broek aan wil die in de was zit etc. Complete drama's om niets.

Wel grappig dat jij het weer net wat anders ervaart qua lastige leeftijden. Zo zie je maar dat het echt niet te voorspellen is.

Hier een peutertweeling, maar geen oudere broertjes of zusjes. Ik kon ze dus hun eigen ritme laten volgen.
Vroeggeboorte, ik kon me er niet oo voorbereiden/was er niet op voorbereid. Er zijn er inderdaad genoeg die wel de 37+ weken halen. Dat was hier niet het geval. Ik zou van te voren inderdaad bedenken hoe je het wilt doen als ze eerder geboren zouden worden. Wie vangt kleuter op. Hoe vaak ga je naar het ziekenhuis.
Ik heb gekolfd toen de meiden in het ziekenhuis lagen. Na thuiskomst werd ik er vreselijk gestrest van. Toen over gegaan op flesvoeding en zo kon ik op tijd naar bed, nam J de voeding van +/- 0:00 voor zijn rekening en ik de nachtvoeding. Wij voeden op verzoek (behalve die in de nacht. Als de eerste wakker werd, kreeg de 2e ook een fles).
Het eerste jaar was voor ons pittig, maar dat kwam omdat er 1 erge reflux had. Daardoor huilde ze heel veel. Na 6 maanden eindelijk de juiste medicatie en toen werd het een heel ander kind.
Hoe pittig het wordt, valt niet te voorspellen. Ieder kind is anders en ieder ervaart het anders.

Wauw wat een hoop reacties al, bedankt!

Op vroeggeboorte valt dus niet echt voor te bereiden (zoals ik het zou willen) behalve je tas eerder klaarzetten... Ik denk ook wel dat het je overkomt en je gewoon meegaat in hoe het op dat moment loopt. Ik hoop voor nu heel erg richting de 37 weken te komen... Opvang voor de oudste is wel goed om te bespreken! En over hoe vaak ga je naar het ziekenhuis e.d. nadenken, dat kan ik nog bespreken met mijn zus. Zij is (uiteindelijk) met 33 weken bevallen van haar eerste, maar was al vanaf 30 weken regelmatig in het ziekenhuis.

Goede wat je zegt over bevalling Nikki, over bewust meemaken. Ik zou het liefst gewoon vaginaal bevallen, ook vanwege de langere herstelperiode van keizersnede. Maar ook omdat ik narcose en naar de ok eng vindt, maar ook ruggeprik... Op zich is het nog vroeg, ik hoef daar nu nog geen definitieve beslissing over te nemen. En het is sowieso maar de vraag of de onderste met hoofd naar beneden blijft liggen.

Borstvoeding vs flesvoeding... Ik wil laagdrempelig borstvoeding proberen. Ik heb bij de oudste de eerste drie maanden fulltime gekolfd omdat aanhappen niet goed lukte, daarna nog tot 17 vrij probleemloos maanden gevoed. Achteraf gezien heeft drie maanden kolven toch wel veel van mij gevraagd*. Ik had bedacht dat het MOEST en zou lukken. En uiteindelijk is het dus ook gelukt, maar wil deze keer dus wel proberen maar ook eerder stoppen mocht het niet gaan. En dan nog twijfel ik of ik er überhaupt wel aan moet beginnen... een relaxte mama is idd ook heel veel waard...

Over de oudste niet vergeten, ik betrek haar zoveel mogelijk. En wil als de babies er zijn echt nog dingen met haar samen doen. Het scheelt denk ik dat we ook het mooie weer tegemoet gaan, dan kunnen we lekker naar buiten. In het begin kunnen de babies wel mee in de wagen bijv. naar de speeltuin, maar als ze ouder worden is het dan natuurlijk niet echt meer ‘iets samen doen met de oudste’. Wordt toch tijd om eens op zoek te gaan naar een fijne oppas...

Over dat het zwaar wordt. Iedereen zegt dat ook tegen me als ik vertel van de tweeling, is eigenlijk helemaal niet zo leuk om te horen Het wordt vast ook heel leuk en bijzonder, twee tegelijk.
*Na de oudste heb ik (achteraf gezien) vanaf dat ze ongeveer 6 weken was tot 1,5 jaar een (hetzij lichte) depressie gehad. Daar wordt nu extra op gelet en naar gevraagd in het zkh. Ik heb een korte lijn met de praktijkondersteuner van de ha, kan hem zo bellen als ik (of vriend) denken dat het nodig is. Maar voor nu gaat eigenlijk alles dikke prima en heb ik er zin in m’n twee kleintjes te ontmoeten. Maar dat eerste 1,5 jaar met mijn oudste heb ik dus als eeeenorm zwaar ervaren, en die ervaring neem ik dus wel mee voor komende tijd. En als mensen dan ook nog gaan zeggen dat het zo druk wordt en zwaar dan weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik moet verwachten. Kan ook niet, ga het vanzelf ervaren...

Deze zocht ik even bijlezen.

deze verrassing kregen mijn man en ik vanochtend. Terwijl ik een missed abortion had verwacht

Whoeeee spannend! Gefeliciteerd Cassandra

Supreme, klinkt alsof dat helemaal goed gaat komen. En fijn dag die korte lijn met de ha er is.

Ik was nooit een hulpvrager. Maar zeker de eerste tijd heb ik dat heel snel geleerd. Oudste met met de buren of vriendjes mee naar school. Het was winter, ik had er ineens vier... Ik overzag het totaal niet. Om hulp vragen is echt niet erg. Dat heb ik wel geleerd.


Terugkijkend is het eerste jaar voor mij een grijze waas in mijn geheugen. Maar het was, en is, fantastisch hoor!! En iedereen zegt nog steeds dat het vast super druk en veel is bij ons... Maar ach het is maar net wat je gewend bent. Ik vind het vooral super gezellig zo'n groot gezin.

Veel succes nog!

[ Bericht 29% gewijzigd door Cathmar op 10-01-2018 00:40:34 ]

Hulp vragen zit ook niet in mijn systeem, maar daar zal wel verandering in moeten komen . Maar die grijze waas is dus normaal

Gefeliciteerd Cassandra! Spannend! Is het nieuws al een beetje geland? Je verhaal klinkt als de mijne, vroeg knalstrepen, missed abortion verwachten en twee baby's zien!

quote:

Op dinsdag 9 januari 2018 13:10 schreef SupremeEvil het volgende:
Borstvoeding vs flesvoeding... Ik wil laagdrempelig borstvoeding proberen. Ik heb bij de oudste de eerste drie maanden fulltime gekolfd omdat aanhappen niet goed lukte, daarna nog tot 17 vrij probleemloos maanden gevoed. Achteraf gezien heeft drie maanden kolven toch wel veel van mij gevraagd*. Ik had bedacht dat het MOEST en zou lukken. En uiteindelijk is het dus ook gelukt, maar wil deze keer dus wel proberen maar ook eerder stoppen mocht het niet gaan. En dan nog twijfel ik of ik er überhaupt wel aan moet beginnen... een relaxte mama is idd ook heel veel waard...

Bij mij is borstvoeding bij de oudste niet gelukt en bij de tweeling wel. Ik vond het zelf door de vroeggeboorte erg belangrijk dat ik ze nog iets mee kon geven. Dus ik was wel vastbesloten om te kolven. Als je borstvoeding wilt geven, moet je daar in investeren. Maar dat is bij een eenling net zo natuurlijk. Wel heb je nu natuurlijk de ervaring met je oudste, zowel positief als negatief. Het is in elk geval wel te doen en ik heb niet het idee dat ik er nu zo gestresst door was.

SupremeEvil, uiteindelijk is het net zoals bij een eenling: zelfs al krijgen ze maar een paar dagen borstvoeding, dan is dat al mooi meegenomen voor ze! Mijn start was dramatisch met pas na 3 dagen kolven de eerste druppel en baby's die niet goed konden drinken, maar ik heb ondanks die start maar 1 maand gekolft. Die maand was ook mijn deadline, als ze dan niet alles live zouden drinken zou ik stoppen want fulltime kolven en dan nog flessen geven is erg pittig, zeker bij meerdere kleine baby's. Die afspraak met mezelf gaf me wel rust en zorgde ervoor dat ik er die maand wel vol voor ben gegaan en tegelijk aan het eind rigoureus de stap naar niet meer kolven heb gemaakt waarbij het afwachten was of ze dat goed op zouden pikken. Mocht je een poging willen wagen, plan dan echt een afspraak in met een lactatiekundige, een goede start is het geld echt waard!

Op 21 januari organiseert het nvom een informatiedag voor meerlingouders met oa ook lezingen over meerlingzwangerschap, wellicht voor jou of Cassandra interessant.

Hernieuwd respect voor tweeling ouders

Hier is het een beetje geland en hoewel mijn gevoel nog alle kanten op vliegt overheerst een gevoel van dankbaarheid en trots. Kijk er ook erg naar uit.

De vk vertelde dat we rekening mee moeten houden dat de zwangerschap alsnog wijzigt in een eenling zwangerschap. Ik heb nog niet helder of ze dat zei vanwege de bloeding die bij Baby 1 zat/zit of omdat je bij vroege echo's nog een risico hebt van vanishing twin. Ik merk wel dat ik erg verdrietig word van de gedachte dus hopelijk gaat het gewoon goed.

Kyara zijn jouw meiden eeneiig? Hier zei de vk dat ze 90% zeker 2eiig zijn omdat ze allebei een eigen vruchtzak, dooier en dik tussenschot hebben. Maar die van jou ook toch?

Ik schrok wel van de kans op vroeggeboorte overigens.

quote:

Op woensdag 10 januari 2018 14:40 schreef Cassandra87 het volgende:
Kyara zijn jouw meiden eeneiig? Hier zei de vk dat ze 90% zeker 2eiig zijn omdat ze allebei een eigen vruchtzak, dooier en dik tussenschot hebben. Maar die van jou ook toch?

Ik duim dat ze allebei blijven plakken Cassandra

Ja, klopt. Als een eitje zich heel vroeg in de zwangerschap splitst, dan hebben ze allebei hun eigen vruchtzakken en placenta. Dit lijkt dan inderdaad erg op een twee-eiige tweeling maar het kan dus ook een-eiig zijn. Nu is het tussenschot op jouw echofoto wel een stuk dikker dan het mijne maar op deze termijn is het ook maar net hoe ze dat in beeld brengen. Kan dus nog alle kanten op.

Hier nog een plaatje mbt de zygositeit:


Oh misschien nog een leestip, ik vond dit een heel fijn boek


Coks Feenstra heeft ook een tweelingenboek, ik weet niet of je dat nog krijgt bij lidmaatschap van de NVOM. Ook de tip van FF over de informatieve meerlingendag is wel een goede. Dan moet je alleen wel lid worden van de NVOM (maar dat is sws de moeite waard vind ik).