ADD&ADHD #65

Ik ga volgende week aan de welbutrin beginnen. Ben benieuwd wat dat voor me gaat doen ...

Vanaf dinsdag gebruik ik dexamphetamine 2x5mg per dag. Ik heb 3x5mg voorgeschreven gekregen, maar ik voel me met 2x5mg al vrij "anders" dus heb nog niet de behoefte aan die derde tablet.

Samengevat merk ik het volgende:

• Gesprekken verlopen anders. Normaal moet ik om me heen kijken om een gesprek te kunnen volgen. Nu kan ik (aanhoudend) oogcontact maken zonder dat de conversatie compleet langs me heen gaat.
• Mentale en lichamelijke onrust/angst is nagenoeg weg. Dat had ik totaal niet verwacht van een stimulant.
• Ik voel me een beetje "drugged up"
• Na de administratie gedaan te hebben vandaag, ziet mijn bureau er niet uit alsof er een bom is ontploft.
• Ik kom rustig en wat onverschillig over.
• Ik voel me erg moe, zou zo in slaap kunnen vallen. Dit paradoxale effect heb ik ook als ik veel koffie drink.

Samengevat geen start zonder hobbels, maar er gebeurt in ieder geval "iets".

Wat me erg dwars zit zijn de effecten op de lange termijn. Hoe ga ik mij over een half jaar voelen als ik dit spul dagelijks blijf gebruiken ? Volgens de psychiater treedt er geen tolerantie/gewenning op, maar op internet lees ik dat dit wel geregeld voorkomt. En ik vindt dat ook logisch; van alle andere middelen die dopamine-afgifte stimuleren (alcohol, nicotine, cocaine) is dit algemeen bekend, waarom dan niet met speed die (in een lage dosis) door een apotheker wordt verstrekt ?

Zijn er hier mensen die al langere tijd dexamphetamine gebruiken ? Blijft het consistent werken of herkennen jullie gewenning en/of afhankelijkheid? En wat gebeurt er als je een tijdje niks neemt ?

quote:

Op woensdag 3 februari 2016 15:06 schreef DJMO het volgende:
Ik ga volgende week aan de welbutrin beginnen. Ben benieuwd wat dat voor me gaat doen ...

Hou ons op de hoogte. Mijn ervaringen zijn goed icm add, wel een bloeddrukverlager erbij nodig.

Succes!

quote:

Op zaterdag 6 februari 2016 14:57 schreef funky_fart het volgende:

[..]

Hou ons op de hoogte. Mijn ervaringen zijn goed icm add, wel een bloeddrukverlager erbij nodig.

Succes!

Wat waren/zijn jouw klachten met hoge bloeddruk dan? Ik heb nl nog nooit in m'n leven last gehad van m'n bloeddruk (niet tijdens zwangerschappen, ook niet toen ik nog methyl slikte .. ) zou bij god niet weten waar ik op moet letten

quote:

Op zondag 7 februari 2016 20:59 schreef DJMO het volgende:

[..]

Wat waren/zijn jouw klachten met hoge bloeddruk dan? Ik heb nl nog nooit in m'n leven last gehad van m'n bloeddruk (niet tijdens zwangerschappen, ook niet toen ik nog methyl slikte .. ) zou bij god niet weten waar ik op moet letten

Vooropgesteld, dit is iets wat je voorschrijvend arts sowieso moet voorleggen zodra de mogelijke bijwerkingen ter sprake komen.

Maar goed, mijn situatie was al zo dat ik medicatie kreeg tegen hoge bloeddruk. De Welbutrin zorgde bij mij voor een extra verhoging, dus mn hoeveelheid bloeddrukverlagende medicatie werd alleen maar iets opgevoerd.

Je hóeft er geen last van te krijgen. In mijn geval merkte ik gewoon meer spanning en druk in mn lijf. Mn lijf voelde sneller alsof ik onder grote stress stond. Ik had ook idee dat mn lontje daadwerkelijk iets korter was geworden. Alsof je lijfelijke absorptievermogen van spanning weg is, ik schoot sneller 'in het rood'.

Hopelijk bij jou anders. Geef het sowieso 3 weken tijd, dan pas kun je er iets over zeggen, succes!

quote:

Op donderdag 4 februari 2016 23:06 schreef DaneV het volgende:
Vanaf dinsdag gebruik ik dexamphetamine 2x5mg per dag. Ik heb 3x5mg voorgeschreven gekregen, maar ik voel me met 2x5mg al vrij "anders" dus heb nog niet de behoefte aan die derde tablet.

Samengevat merk ik het volgende:

• Gesprekken verlopen anders. Normaal moet ik om me heen kijken om een gesprek te kunnen volgen. Nu kan ik (aanhoudend) oogcontact maken zonder dat de conversatie compleet langs me heen gaat.
• Mentale en lichamelijke onrust/angst is nagenoeg weg. Dat had ik totaal niet verwacht van een stimulant.
• Ik voel me een beetje "drugged up"
• Na de administratie gedaan te hebben vandaag, ziet mijn bureau er niet uit alsof er een bom is ontploft.
• Ik kom rustig en wat onverschillig over.
• Ik voel me erg moe, zou zo in slaap kunnen vallen. Dit paradoxale effect heb ik ook als ik veel koffie drink.

Samengevat geen start zonder hobbels, maar er gebeurt in ieder geval "iets".

Wat me erg dwars zit zijn de effecten op de lange termijn. Hoe ga ik mij over een half jaar voelen als ik dit spul dagelijks blijf gebruiken ? Volgens de psychiater treedt er geen tolerantie/gewenning op, maar op internet lees ik dat dit wel geregeld voorkomt. En ik vindt dat ook logisch; van alle andere middelen die dopamine-afgifte stimuleren (alcohol, nicotine, cocaine) is dit algemeen bekend, waarom dan niet met speed die (in een lage dosis) door een apotheker wordt verstrekt ?

Zijn er hier mensen die al langere tijd dexamphetamine gebruiken ? Blijft het consistent werken of herkennen jullie gewenning en/of afhankelijkheid? En wat gebeurt er als je een tijdje niks neemt ?

Heb je ook ritalin gebruikt? Werd je daar ook een beetje moe van?

Tweede week concerta, dosis weer wat verhoogd want met het 'instap modelletje' weinig positief effect, eigenlijk alleen maar last van bijwerkingen . Al had ik afgelopen vrijdag wel een soort van doorbraak. Zat al drie kwartier in een overleg op m'n werk waarbij ik zelf niet bijzonder veel aan het woord hoefde te zijn en realiseerde me toen ineens dat ik nog helemaal niet was afgedwaald . Ik kon me dus wel beter concentreren. Top!

Bijwerkingen nemen gestaag wel af, alleen beetje last van het feit dat ik minder eetlust heb, sneller misselijk enzo. En gisteren was ik een soort van vergeten iets in te nemen, en ging ik naar de Albert Heijn voor wat boodschappen en merkte ik echt dat ik moeite had met boodschappen doen... Dat was raar.

quote:

Op maandag 8 februari 2016 08:05 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

Heb je ook ritalin gebruikt? Werd je daar ook een beetje moe van?

Nee, niet gebruikt. Omdat ik last heb van angst/stress momenteel, leek het de psychiater verstandiger om naar dexamphetamine of Strattera te kijken. Die schijnen daar minder negatief effect op te hebben dan methylfenidaat. Omdat het bij Straterra lang duurt voordat er verbetering op zou treden, hebben we aanvankelijk voor dex gekozen.

Ben er nu weer mee opgehouden. De gunstige effecten wegen voor mij momenteel echt niet op tegen de bijwerkingen (m.n. vermoeidheid en dat spacey gevoel) en de onzekerheid over de lange termijn. `s Ochtends een uurtje hardlopen levert me eigenlijk meer voordeel op qua concentratie en rust dan die pillen. Bovendien voelt het voor mij veel beter omdat ik dan het gevoel heb het "zelf gedaan" te hebben.

Sowieso merk ik dat ik sinds de officiele diagnose me stukken slechter voel als ervoor. Ik had gehoopt dat de erkenning wat rust zou brengen, maar de etiketjes die ik opgeplakt heb gekregen (ADD, matige depressie, neurotische persoonlijkheid) geven me eigenlijk meer zorgen dan hoop over mijn toekomst. Daarbij heb ik mezelf altijd wijs gemaakt dat ik er met voldoende wilskracht wel overheen zou komen; die houvast/controle valt door die diagnoses deels weg.

Bij het volgende consult ga ik aangeven dat ik eerst gesprekken wil en dan wil concluderen of ik al dan niet met medicatie aan de slag wil. Dit stond ook al op de planning, maar helaas is er een wachtlijst.

quote:

Op donderdag 4 februari 2016 23:06 schreef DaneV het volgende:
Vanaf dinsdag gebruik ik dexamphetamine 2x5mg per dag. Ik heb 3x5mg voorgeschreven gekregen, maar ik voel me met 2x5mg al vrij "anders" dus heb nog niet de behoefte aan die derde tablet.

Samengevat merk ik het volgende:

• Gesprekken verlopen anders. Normaal moet ik om me heen kijken om een gesprek te kunnen volgen. Nu kan ik (aanhoudend) oogcontact maken zonder dat de conversatie compleet langs me heen gaat.
• Mentale en lichamelijke onrust/angst is nagenoeg weg. Dat had ik totaal niet verwacht van een stimulant.
• Ik voel me een beetje "drugged up"
• Na de administratie gedaan te hebben vandaag, ziet mijn bureau er niet uit alsof er een bom is ontploft.
• Ik kom rustig en wat onverschillig over.
• Ik voel me erg moe, zou zo in slaap kunnen vallen. Dit paradoxale effect heb ik ook als ik veel koffie drink.

Samengevat geen start zonder hobbels, maar er gebeurt in ieder geval "iets".

Wat me erg dwars zit zijn de effecten op de lange termijn. Hoe ga ik mij over een half jaar voelen als ik dit spul dagelijks blijf gebruiken ? Volgens de psychiater treedt er geen tolerantie/gewenning op, maar op internet lees ik dat dit wel geregeld voorkomt. En ik vindt dat ook logisch; van alle andere middelen die dopamine-afgifte stimuleren (alcohol, nicotine, cocaine) is dit algemeen bekend, waarom dan niet met speed die (in een lage dosis) door een apotheker wordt verstrekt ?

Zijn er hier mensen die al langere tijd dexamphetamine gebruiken ? Blijft het consistent werken of herkennen jullie gewenning en/of afhankelijkheid? En wat gebeurt er als je een tijdje niks neemt ?

Ik zit nu al zo'n 5 maanden aan de dex.

Had in het begin ook 2x5mg. Is nu verhoogd naar 2x10mg. Voelde wel enige gewenning na een tijdje. Maar 5mg is ook wel een heel erg lage dosis. De 10mg vind ik nu erg chill, maar wie weet moet dat ook ooit weer omhoog. Maak me er zelf niet zo druk over.

quote:

Op maandag 8 februari 2016 17:15 schreef ChickenMan het volgende:

[..]

Ik zit nu al zo'n 5 maanden aan de dex.

Had in het begin ook 2x5mg. Is nu verhoogd naar 2x10mg. Voelde wel enige gewenning na een tijdje. Maar 5mg is ook wel een heel erg lage dosis. De 10mg vind ik nu erg chill, maar wie weet moet dat ook ooit weer omhoog. Maak me er zelf niet zo druk over.

Heb je het eigen handig opgehoogd of via de medicijnman?

quote:

Op dinsdag 9 februari 2016 12:02 schreef SonicNemo het volgende:

[..]

Heb je het eigen handig opgehoogd of via de medicijnman?

In overleg met de medicijnman natuurlijk.

Hai.
Ik ben nieuw hier.
Mijn psych had op mijn 18e al autisme vastgesteld, en denkt nu ook sterk aan ADHD.
Maar is allemaal nog in onderzoek.
ADHD is al eerder vastgesteld, op mijn 5e en toen weer geschrapt op mijn 12e door een wispelturige andere psych. Kreeg ik ritalin voor enzo.
Heb ook RMD dus lekker mixje.
Misschien kom ik hier vast posten maar voorlopig lees en post ik even mee

Lijkt mij een veel voorkomende combi, ik werk dagelijks met autisten en ik zie veel "problemen" van AD(H)D'ers in hun gedrag terug.

quote:

Op dinsdag 9 februari 2016 17:05 schreef Skull-splitter het volgende:
Lijkt mij een veel voorkomende combi, ik werk dagelijks met autisten en ik zie veel "problemen" van AD(H)D'ers in hun gedrag terug.

Wat heb je voor werk?

quote:

Op dinsdag 9 februari 2016 17:17 schreef summer2bird het volgende:

[..]

Wat heb je voor werk?

Woonbegeleider, wat inhoudt dat ik de jongens en soms meiden help met leren koken, schoonmaken, plannen, etc, maar onze bewoners hebben een hoge mate van zelfstandigheid binnen het genre. Mooi werk.

quote:

Op donderdag 4 februari 2016 23:06 schreef DaneV het volgende:
Vanaf dinsdag gebruik ik dexamphetamine 2x5mg per dag. Ik heb 3x5mg voorgeschreven gekregen, maar ik voel me met 2x5mg al vrij "anders" dus heb nog niet de behoefte aan die derde tablet.

Samengevat merk ik het volgende:

• Gesprekken verlopen anders. Normaal moet ik om me heen kijken om een gesprek te kunnen volgen. Nu kan ik (aanhoudend) oogcontact maken zonder dat de conversatie compleet langs me heen gaat.
• Mentale en lichamelijke onrust/angst is nagenoeg weg. Dat had ik totaal niet verwacht van een stimulant.
• Ik voel me een beetje "drugged up"
• Na de administratie gedaan te hebben vandaag, ziet mijn bureau er niet uit alsof er een bom is ontploft.
• Ik kom rustig en wat onverschillig over.
• Ik voel me erg moe, zou zo in slaap kunnen vallen. Dit paradoxale effect heb ik ook als ik veel koffie drink.

Samengevat geen start zonder hobbels, maar er gebeurt in ieder geval "iets".

Wat me erg dwars zit zijn de effecten op de lange termijn. Hoe ga ik mij over een half jaar voelen als ik dit spul dagelijks blijf gebruiken ? Volgens de psychiater treedt er geen tolerantie/gewenning op, maar op internet lees ik dat dit wel geregeld voorkomt. En ik vindt dat ook logisch; van alle andere middelen die dopamine-afgifte stimuleren (alcohol, nicotine, cocaine) is dit algemeen bekend, waarom dan niet met speed die (in een lage dosis) door een apotheker wordt verstrekt ?

Zijn er hier mensen die al langere tijd dexamphetamine gebruiken ? Blijft het consistent werken of herkennen jullie gewenning en/of afhankelijkheid? En wat gebeurt er als je een tijdje niks neemt ?

Ik heb dat idee ook. Heb ook aantal keer ritalin geprobeert. Heel misschien ga ik er weer naar kijken, is me ook voorgesteld. Maar ik vind het raar om dan te gaan stoppen met blowen (dat is wel goed uiteraard) maar dan wel weer ritalin e.d. nemen.

Daarnaast heb ik zelf zoiets dat ik nu m''n levenstijl wat aanpas. Niet drinken hielp mij i.c.m. beter slapen. Maar met de medicijnen pas je eigenlijk jezelf fysiek aan. Is er dan echt wat mis met ons?

Ik denk het eigenlijk niet, er zijn gewoon verschillende mensen, maar door de veranderende omstandigheden in de maatschappij ondervindt alleen een bepaalde groep mensen last hier van.

Het is denk ik slimmer en beter voor je zelf om je omgeving aan te passen, en hoe je met je omgeving om kan gaan dan dat je jezelf gaat veranderen. Dat zou pas op de laatste plek moeten komen. Eigenlijk helemaal liever niet, maar soms is het niet anders.

Maar goed what ever works the best for you, daar gaat het om uiteindelijk.

---

Je kan ook wat rond googlen wat de gevolgen op lange termijn zijn, volgensmij heb ik wel 't een en ander gezien dat artsen zich zorgen maken over lange termijn. GGZnieuws heeft ook veel artikelen over adhd en medicatie e.d. misschien staan daar ook wat interessante dingen.


Er zijn sowieso ook anti-ritalin groepen. Kinderen die ontspoord zijn, of zelfmoord plegen e.d. claims.


Daarnaast wordt Ritalin ook doorverkocht als grondstof voor andere drugs, vandaar strenge recepten en controle erop. Dat zegt misschien ook wel wat.

[ Bericht 4% gewijzigd door WP8iscool op 13-02-2016 17:46:37 ]

Zelf zou ik niet weten of ik iets van gewenning ervaar. Wat ik wel weet, is dat ik het nu al acht jaar slik en het nog steeds heel goed werkt voor mij, en ik het ook echt wel nodig heb. Dus ik heb niet zoveel keus.

quote:

Op zaterdag 13 februari 2016 17:32 schreef WP8iscool het volgende:

[..]

Ik heb dat idee ook. Heb ook aantal keer ritalin geprobeert. Heel misschien ga ik er weer naar kijken, is me ook voorgesteld. Maar ik vind het raar om dan te gaan stoppen met blowen (dat is wel goed uiteraard) maar dan wel weer ritalin e.d. nemen.

Daarnaast heb ik zelf zoiets dat ik nu m''n levenstijl wat aanpas. Niet drinken hielp mij i.c.m. beter slapen. Maar met de medicijnen pas je eigenlijk jezelf fysiek aan. Is er dan echt wat mis met ons?

Ik denk het eigenlijk niet, er zijn gewoon verschillende mensen, maar door de veranderende omstandigheden in de maatschappij ondervindt alleen een bepaalde groep mensen last hier van.

Het is denk ik slimmer en beter voor je zelf om je omgeving aan te passen, en hoe je met je omgeving om kan gaan dan dat je jezelf gaat veranderen. Dat zou pas op de laatste plek moeten komen. Eigenlijk helemaal liever niet, maar soms is het niet anders.

Maar goed what ever works the best for you, daar gaat het om uiteindelijk.

Dat is inderdaad de vraag en binnen de wetenschap is daar geen sluitend antwoord op.
Het huidige paradigma in de psychiatrie gaat ervan uit dat er op neurobiologisch vlak iets mis zou zijn op het moment dat je je anders gedraagt dan de sociale norm. Er zou in dat geval dus sprake zijn van een "ziekte", hoewel deze term in de psychiatrie terecht nooit wordt gebruikt. Uitgaande van dit biologische model, zijn medicijnen een heel logisch antwoord.

We moeten echter niet vergeten dat het hier om niet meer dan een hypothese gaat. Er is tot op de dag van vandaag geen enkel bewijs dat er neurobiologisch iets mis zou zijn wat door medicatie wordt opgeheven. Dat medicatie vaak werkt, versterkt de hypothese in ieder geval niet. Simpel voorbeeld; Als ik rugpijn heb en die verdwijnt als ik een morfinepil (ritalin bij ADHD) slik, wil dat niet zeggen dat ik een tekort aan endogene opioïden (dopamine/norepherine bij ADHD) heb.

Daarbij lijkt die sociale norm steeds smaller te worden. Het lijkt er soms op dat dat we ieder gedrag dat niet voldoet aan de "ideale mens" als stoornis aan het bestempelen zijn. Het feit dat er in de nieuwe DSM-V meer dan 300 stoornissen beschreven staan en dat 11% (!!!) van Amerikaanse schoolgaande kinderen het ADHD etiket heeft gekregen, is hier m.i. een bevestiging van. Vroeger was je druk, nu heb je ADHD. Vroeger was je dromerig, nu heb je ADD of ADHD-PI. Vroeger was je stil, nu heb je autisme. Vroeger was je agressief, nu heb je ODD.

Ik geloof niet dat de "grote boze psychiatrie" of de farmaceutische industrie de oorzaak zijn van dit fenomeen; hoewel laatstgenoemde er financieel wel veel wijzer van wordt. Ik denk dat de oorzaak eerder zit zit in een westerse maatschappij die steeds sneller draait en waarin steeds meer van mensen verwacht wordt. De groep mensen die het niet meer bij kan houden, heeft terecht sneller het gevoel buiten de maatschappij te vallen en komen daardoor vaker in de stoel van de psychiater terecht. De psychiatrie voldoet hier slechts in een vraag.

Tot slot kun je je afvragen of die competitieve en individualistische maatschappij, moderne technologie, een sedentaire levensstijl en ouders die steeds minder tijd lijken te hebben voor opvoeding van hun kinderen (inclusief ouders van ondergetekende vroeger) bijdragen aan bepaalde gedragingen die we als stoornissen bestempelen. Misschien zijn ADD/ADHDers, waarvan er steeds meer lijken te komen, wel de "Kanaries in de mijn". Misschien zijn ze alleen wat gevoeliger voor onnatuurlijke maatschappelijke factoren waardoor zij symptomen ontwikkelen en de rest (nog) niet. Ik geloof hier persoonlijk wel in.

Het probleem wat je aangeeft en waar ik zelf ook mee zit, is dat we nou eenmaal leven in het Nederland van 2016. Als individu kun je weinig doen aan bovenstaande maatschappelijke zaken, dus lijkt de enige oplossing om niet "buiten de boot te vallen" jezelf te veranderen, al dan niet door medicamenteuze symptoombestrijding.. Of dit echter een constructieve langetermijn oplossing is vraag ik me echter sterk af. You can`t mess with nature.

[ Bericht 1% gewijzigd door DaneV op 14-02-2016 02:02:25 ]

Ondanks bovenstaand verhaal, ben ik toch doorgegaan met dexamphetamine omdat ik momenteel geen andere oplossing zie. Ik gebruik nu 2x 2,5mg ipv 3x 5mg. Qua symptoombestrijding bevalt het goed. Ik ervaar met deze dosis nauwelijks bijwerkingen, voel me rustiger en krijg op mijn werk complimenten over de mate waarin ik ook tijdens stressmomenten het overzicht weet te bewaren. Daarbij kost sociaal contact wat minder inspanning.

Een strategie voor de lange termijn heb ik nog niet echt. Ik voel me al een tijdje erg overspannen en de rust die de medicatie geeft, is momenteel meer dan welkom. Misschien kan ik die rust gebruiken om bepaalde zaken in mijn leven aan te passen, waardoor ik voor mezelf situatie kan creeëren waarin mijn zwakke punten beheersbaar zijn en ik mijn sterke punten beter kan benutten. Om bovenstaand voorbeeld aan te halen; zoals de rugpatient die met behulp van pijnstillers oefeningen kan doen om zijn houding te veranderen, waardoor hij op den duur zonder medicijnen van zijn klachten af komt.

[ Bericht 1% gewijzigd door DaneV op 14-02-2016 01:59:44 ]

Ik overweeg een smartwatch aan te schaffen. Gebruikt iemand van jullie een smartwatch als hulpmiddel? En in hoeverre helpt dit? Of is het alleen maar een extra afleidingsding?

quote:

Op zondag 14 februari 2016 12:38 schreef SonicNemo het volgende:
Ik overweeg een smartwatch aan te schaffen. Gebruikt iemand van jullie een smartwatch als hulpmiddel? En in hoeverre helpt dit? Of is het alleen maar een extra afleidingsding?

Eerlijk gezegd zie ik de link met add/adhd niet zo, waarom zou zo'n ding je daarbij kunnen helpen?

quote:

Op zondag 14 februari 2016 12:38 schreef SonicNemo het volgende:
Ik overweeg een smartwatch aan te schaffen. Gebruikt iemand van jullie een smartwatch als hulpmiddel? En in hoeverre helpt dit? Of is het alleen maar een extra afleidingsding?

Ik kan de post niet meer editen dus daarom maar een quote.

Heb in middels een smartwatch aangeschaft. Tot nu toe positief.
Todo lijstjes en oa. reminders zijn superhandig om meer structuur door de dag heen te behouden/creeëren.

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 08:57 schreef funky_fart het volgende:

[..]

Eerlijk gezegd zie ik de link met add/adhd niet zo, waarom zou zo'n ding je daarbij kunnen helpen?

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:13 schreef SonicNemo het volgende:

[..]

Ik kan de post niet meer editen dus daarom maar een quote.

Heb in middels een smartwatch aangeschaft. Tot nu toe positief.
Todo lijstjes en oa. reminders zijn superhandig om meer structuur door de dag heen te behouden/creeëren.

ik gebruik gewoon m'n smartphone. Google keep voor lijstjes, google calender met verschillende agenda's voor iedereen in m'n huishouden + de schoolagenda geimporteerd, zodat ik geen enkele afspraak vergeet. ideaal.

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:14 schreef DJMO het volgende:

[..]

[..]

ik gebruik gewoon m'n smartphone. Google keep voor lijstjes, google calender met verschillende agenda's voor iedereen in m'n huishouden + de schoolagenda geimporteerd, zodat ik geen enkele afspraak vergeet. ideaal.

Ik gebruik mijn smartwatch als een verlengde van mijn telefoon met dezelfde dingen als jij aangeeft, echt superhandig. Alleen is het dan supersnel even te raadplegen aan mijn pols.
Ik ga het de aankomende tijd verder beoordelen of het echt meer voordelen heeft. Zo niet dan verkoop ik hem weer.

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:23 schreef SonicNemo het volgende:

[..]

Ik gebruik mijn smartwatch als een verlengde van mijn telefoon met dezelfde dingen als jij aangeeft, echt superhandig. Alleen is het dan supersnel even te raadplegen aan mijn pols.
Ik ga het de aankomende tijd verder beoordelen of het echt meer voordelen heeft. Zo niet dan verkoop ik hem weer.

ik moet niks om m'n polsen hebben. Voor mij zou 't niks zijn ..
ik heb trouwens ook drie van de mobiele opladers voor als ik in de trein zit heb altijd accu te weinig dan

quote:

Op donderdag 18 februari 2016 13:25 schreef DJMO het volgende:

[..]

ik moet niks om m'n polsen hebben. Voor mij zou 't niks zijn ..
ik heb trouwens ook drie van de mobiele opladers voor als ik in de trein zit heb altijd accu te weinig dan

Ik heb er maar een, maar meer zou ik veel gevallen er handig zijn.
Ben altijd opzoek naar allerlei informatie dus de batterijtijd vliegt er doorheen.

Ik heb met het CBR gebeld om uit te vogelen hoe het nu precies zat met m'n rijbewijs.

- ik heb m'n rijbewijs al lang
- toen nog geen adhd/ritalin, dus geen problemen met eigen verklaring
- ik heb geen formele diagnose. Alleen een indicatieve diagnose. ('het lijkt inderdaad waarschijnlijk dat..')

Nu doen de wildste verhalen de rondte. Maar dit is wat de keuringsarts zei

- geen meldplicht. Als er dus geen eigen-verklaringmoment bij komt voor bijvoorbeeld een extra rijbewijs (motor/aanhanger) hoef je het niet uit eigen initiatief te melden

- het CBR heeft daarom geen mening en sluit zich bij het oordeel van de voorschrijvend arts aan. Die vond het prima. Ik heb ook een prima schade/bekeuringsverleden.

- je mag onder invloed van ritalin rijden, maar alleen als je gediagnostiseerde ADHD of een subvorm hebt. Ik dus eigenlijk niet, maar doorgaans tilt men daar niet heel zwaar aan. Mocht iets heel ernstigs gebeuren en kan het eventueel zijn dat men wel gaat graven. Als dan uit onderzoek blijkt dat ik inderdaad echt ADHD heb mocht ik met terugwerkende kracht met ritalin rijden en geldt het dus niet als rijden onder invloed.

- er is geen peil op te trekken hoe de verzekering er over denkt. Sommige verzekeringen zeggen dat als het CBR je geen rijverbod geeft alles prima is. Anderen willen een expliciete goedkeuring van het CBR ook al is dat wettelijk niet verplicht. Het is in ieder geval erg verstandig het wel altijd bij je verzekering te melden. En dan niet alleen bij de schadeverzekering, maar ook bijvoorbeeld bij een rechtsbijstandverzekering.

Toevoeging van mijn kant:

- het is heel vervelend bij verzekeringen te moeten antwoorden dat je ooit een verzekering geweigerd is. Informeer dus eerst bij een verzekering voor je een formele aanvraag indient, want als het antwoord niet is wat je graag zou willen krijg je gewoon antwoord en geen formele weigering. Je mag dan dus gewoon met 'nee, nooit geweigerd' blijven antwoorden.

- de denkwijze dat verzekeraars er toch niet achterkomen geldt zolang informatie in het medische domein blijft. Als het eenmaal bij verzekeraars ligt is er een risico dat je het bij de ene wel opgegeven hebt maar zo je redenen had het bij een andere niet te doen. Het is natuurlijk niet zo zwart/wit maar je kunt er het beste van uit gaan dat als 1 het weet, ze het allemaal weten. Ook al vanwege meerdere merknamen onder dezelfde paraplu.

- denk er aan dat de formulering op het schadeformulier is of je middelen gebruikt die de rijvaardigheid *kunnen* aantasten. Dat is zo algemeen dat als je ritalin slikt het op geen enkele manier zo kunt draaien dat niet aan te kruisen zonder te liegen. En denk er aan: het is niet uitgesloten dat het 5 jaar later alsnog uitkomt als je voor een andere verzekering bij de aanvraag de ritalin wel opgeeft. Verzekeraars hebben flink wat fraudedetectiesoftware draaien.

Het aanhangerrijbewijs zet ik maar even in de ijskast


edit; mocht iemand feitelijke toevoegingen hebben: Graag. Ik ben ook wel benieuwd hoe men dit in het buitenland ziet. Onder andere in duitsland.

[ Bericht 2% gewijzigd door CafeRoker op 22-02-2016 22:12:00 ]

Ik had mij twee jaar geleden laten testen op ADD door een psychiater in de instantie waarbij ik destijds werd behandeld tegen borderline. Ik moest één van mijn ouders meenemen. Er waren wel wat kenmerken, maar ze was er niet van overtuigd en begon - zoals ik wel vaker heb meegemaakt - te vermoeden dat ik licht autistisch ben. Daarvoor was ik trouwens eerder officieel getest via een uitgebreid psychologisch onderzoek en de uitslag daarvan was negatief: ik ben voldoende in staat om menselijke interactie te begrijpen en mijn empathisch vermogen is verder ook in orde. Anyway, ik had volgens de psychiater geen ADD of PDD-NOS. Maar ze erkende wel dat er 'iets' is en dat blijkt ook uit het eerder genoemde onderzoek. Er kwam uit dat er een groot verschil zit tussen mijn verbale en performale IQ. Vooral op gebieden als verwerkingssnelheid en concentratie bleek ik veel minder te scoren. Conclusie: ik moet een beroep kiezen waarbij ik niet overprikkeld kan raken en daarmee werd de kous afgedaan.

OK. Je kan beter geen dan wel AD(H)D hebben, toch? Maar ik loop nog steeds goed met mezelf vast. Vooral in praktisch opzicht. Ik sta elke dag op met het voornemen dit en dat te doen. En elke dag ben ik vervolgens zwaar in mezelf teleurgesteld. Op een goede dag ben ik naar de sportschool gegaan en heb ik mijn huis opgeruimd. Ik woon klein, ik weet precies waar alles hoort, dus zodoende lukt het mij aardig om mijn huis redelijk netjes te houden. Maar "ff snel de boel aan kant maken" gaat niet. Ik heb er echt de tijd voor nodig en het kost me veel energie. Vooral afwassen is iets waar ik tegenop zie en dat komt vooral omdat mijn keukenblad zo klein is en het helemaal volstaat met spullen waardoor ik het overzicht snel verlies, ook al is het eigenlijk duidelijk dat alles het afwaswater in geflikkerd moet worden behalve het koffiezetapparaat, de waterkoker, de fles arachide-olie (pinda-olie), azijn.

Vooral plannen/organiseren, overzicht houden, discipline, struktuur en aandacht erbij houden zijn dingen waar ik slecht in ben in dusdanige mate dat ik mijn opleiding niet gehaald heb, maar waar ik nu in het dagelijks leven ook erg in word beperkt. Ik heb weinig zelfvertrouwen in mijn presteren. Ik weet dat ik best wat in mijn mars heb, maar tot nu toe draait het altijd op mislukking uit. Ik ben bijvoorbeeld erg onzeker omdat ik het idee heb dat ik alles tien keer zo langzaam doe als normale mensen. Ik heb continu het idee dat ik een slome duikelaar ben die een schop onder zijn reet nodig heeft.

Op de website www.levente.nl lees ik de volgende tekst:

ADD in het kort
Iemand met ADD heeft dagelijks last van concentratieproblemen. Hij of zij moet constant compenseren voor een wat tragere informatieverwerking (veel gedachten), het vertraagd verwerken van emoties, problemen om tot activiteit te komen, motivatieproblemen en bijvoorbeeld moeilijkheden met planning.
Als gevolg komen de dromen, ambities en talenten van mensen met ADD minder snel tot uiting. Op school of op het werk kom je minder snel tot je recht. Dat is vooral erg frusterend voor de ADDer zelf, daar het aan intelligentie en creativiteit geheel niet ontbreekt. Het voelt als een constant gevecht met jezelf. Vaker dan je lief is klinkt het verwijt "je kunt het wel, maar je wilt niet". Vooral wanneer men nog onbekend is met ADD en als blijkt dat het concentreren bij leuke en interessante dingen, net als bij iedereen, een stuk eenvoudiger is.
Onbewust en ten koste van grote hoeveelheden energie, leer je de concentratieproblemen steeds beter te verbergen, hierdoor valt iemand met ADD niet snel op. Bovendien is er geen sprake van hyperactiviteit of impulsiviteit. Kinderen met ADD zijn niet "lastig", slechts "onoplettend" en meestal bijzonder chaotisch.
Voor de buitenwereld lijkt het alsof je alleen maar last hebt van wat disciplineproblemen: je bent vergeetachtig, komt vaak te laat, het lukt maar niet om aan de saaie klusjes te beginnen en je stelt veel dingen uit naar morgen. Deze problemen hebben een neurobiologische oorzaak. ADD is geen gebrek aan wilskracht, discipline of doorzettingsvermogen.
Om staande te blijven en om burnout of depressie te voorkomen, leven de meeste mensen met ADD, noodgedwongen, een wat teruggetrokken, eenzaam te noemen bestaan. Dit terwijl zij door hun enthousiasme, vindingrijkheid, talent en (sociaal) inlevingsvermogen veel te bieden hebben. Toch blijkt het moeilijk voor hen om vriendschappen te vinden, of een partner die hen begrijpt. Iemand met ADD heeft veel tijd voor zichzelf nodig. Het gevoel dat je een beetje "anders" bent dan anderen blijft bij de meesten onder ons bestaan.

Ik herken me hier heel erg in. In alles. Vooral dat trage informatieverwerking en dat moeilijk op gang komen.


Ik heb al vaker gehoord en gelezen dat bij meerdere mensen AD(H)D niet herkend wordt door psychologen en wordt aangezien als iets anders. Ik vermoed dat de psychiater die mij een paar jaar geleden op AD(H)D testte en concludeerde dat ik dat niet heb ADHD en ADD ziet als hetzelfde, terwijl ik nu lees dat er duidelijke verschillen zitten tussen die twee.

Ik denk dat AD(H)D net als bijvoorbeeld het autismespectrum heel breed is en zich bij mensen die het hebben op heel diverse manieren kan manifesteren.

Sorry voor deze enorme lap tekst die waarschijnlijk heel onoverzichtelijk is. Ik zit er nu een hele poos aan te typen op mijn smartphone. Maar ik moet het gewoon ff van me afschrijven.

Ik ben het zo ontzettend zat om elke keer teleurgesteld in mezelf te zijn. Er zijn zoveel dingen die ik wil doen, ik wil bijvoorbeeld mijn eigen CD met mijn eigen muziek maken. Ik heb genoeg uitgewerkte ideeen in mijn hoofd. Wanneer ik gewoon ter ontspanning op mijn stagepiano pingel, komen er genoeg melodieën of geluidseffecten waar ik iets mee kan en in mijn hoofd kan ik het uitwerken. Maar het daadwerkelijk gaan maken met de DAW (muzieksoftware) lukt niet. Elke keer hoor ik hetzelfde van mensen "je moet niet zo perfectionistisch zijn", "je moet niet zo groot denken", "je moet liever voor jezelf zijn", "je moet niet denken maar doen", "je moet schema's gaan maken", etc. Dat van die schema's... het gaat gewoon niet. Ik ben echt niet debiel of passief-agressief en ik snap echt dat het bij veel mensen helpt en dat ik ook zoiets zou moeten doen. Maar het gaat niet. Als ik ergens geen zin in heb of niet in de juiste stemming ben - en dan bedoel ik niet alleen dat ik bijvoorbeeld somber ben - lukt het mezelf niet om me te dwingen het toch te doen. Terwijl ik echt wel snap dat het moet gebeuren, ik heel goed besef wat de consequenties kunnen zijn als ik het niet doe.

Anyway... ik ga s contact opnemen met die persoon van www.levente.nl. Of ik nou wel of geen ADD heb, misschien weet zij iemand die me kan helpen bij de problemen waar ik tegenaan loop. Zodat ik niet voor de zoveelste keer bij een psych loop die gaat lopen wroeten in mijn emoties en dat het dan komt omdat ik emeutieuneel verwaarloosd ben door mijn ouders. Ik wil niet in de slachtofferrol gaan zitten en het gooien op psychische problemen. Ik wil echt verder.

AD(H)D en autisme stoelen beiden in de prefrontale cortex en hebben qua symptomen zeker wel overlap. Het verschil zit hem in de voorbeelden die je noemt: gemiddelde ADHD'er zal ook tegen taken opzien en aanvankelijk niet het overzicht hebben, maar wanneer deze eraan begint komt dat overzicht vaak wel.

De gemiddelde autist (ook in lichte mate) verdrinkt in de details en kan ook dan moeilijk tot overzicht komen tenzij hij/zij hier een routine voor ontwikkeld heeft.

Het maakt niet uit hoe het beestje genoemd wordt. Er is wel wat met mij aan de hand. Misschien heb ik een tussenvorm ofzo. Je komt zowel niet van AD(H)D als autisme af, maar het zou fijn zijn als ik hulp kon krijgen hoe ik beter kan functioneren.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 08:35 schreef Pulzzar het volgende:
Het maakt niet uit hoe het beestje genoemd wordt. Er is wel wat met mij aan de hand. Misschien heb ik een tussenvorm ofzo. Je komt zowel niet van AD(H)D als autisme af, maar het zou fijn zijn als ik hulp kon krijgen hoe ik beter kan functioneren.

Ik heb ook het idee dat ik een soort tussenvorm heb, zo raar is dat denk ik ook niet. Iedereen heeft weer last van andere klachten, terwijl je onderaan de streep dezelfde diagnose hebt gekregen.
Ik heb laatst een soort van AD(H)D introductiegroep bijgewoond met allemaal volwassenen die ook later de diagnose hebben gekregen. In feite allemaal ADHD, veel overeenkomstige kwalen maar ook heel veel verschillen.

Als je maar inderdaad een beetje ondersteuning kan krijgen hoe ermee om te gaan, dat is veel belangrijker dan een labeltje toch!

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 10:48 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Ik heb ook het idee dat ik een soort tussenvorm heb, zo raar is dat denk ik ook niet. Iedereen heeft weer last van andere klachten, terwijl je onderaan de streep dezelfde diagnose hebt gekregen.
Ik heb laatst een soort van AD(H)D introductiegroep bijgewoond met allemaal volwassenen die ook later de diagnose hebben gekregen. In feite allemaal ADHD, veel overeenkomstige kwalen maar ook heel veel verschillen.

Als je maar inderdaad een beetje ondersteuning kan krijgen hoe ermee om te gaan, dat is veel belangrijker dan een labeltje toch!

Absoluut helemaal waar!

Ik snap best dat het heel moeilijk is voor psychiaters en psychologen om een correcte diagnose te stellen, omdat symptomen van diverse stoornissen elkaar overlappen. Dus ik kan niet iemand wat kwalijk nemen. Maar het is voor mij uiteraard wel frustrerend. Ook omdat ik weet dat ik echt wel wat kan en dat graag tot uiting wil laten komen.

quote:

Op dinsdag 23 februari 2016 10:48 schreef Orbeatle het volgende:

[..]

Ik heb ook het idee dat ik een soort tussenvorm heb, zo raar is dat denk ik ook niet.

Ik kwam pas laatst deze tekst tegen bij www.add-online.nl

quote:

ADD met autisme of PDD-NOS
Steeds vaker wordt ADD gezien als een onderdeel van het autistiforme spectrum. Autistiform gedrag is geen autisme; het is op autisme gelijkend gedrag. Waar bij personen met autisme de volledige triade aan kenmerken aanwezig is, doet zich bij mensen met autistiform gedrag slechts een enkel kenmerk van autisme voor.
De overeenkomst ontstaat omdat beide in veel gevallen problemen ondervinden bij het aangaan van sociale contacten. Het verschil is dat er bij iemand met een autisme of PDD-NOS de aanleg ontbreekt voor sociale vaardigheden of sociale wederkerigheid.

Het kan dus wel.

Ik ga morgen naar de huisarts om het te bespreken. In eerste instantie ga ik er naartoe voor een doorverwijzing naar PsyQ.

Zouden medicijnen zoals ritalin of concerta ook kunnen helpen tegen dat altijd 'moe in je hoofd zijn'? Snapt iemand wat ik bedoel?

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 21:16 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik kwam pas laatst deze tekst tegen bij www.add-online.nl

[..]

Het kan dus wel.

Ik ga morgen naar de huisarts om het te bespreken. In eerste instantie ga ik er naartoe voor een doorverwijzing naar PsyQ.

Zouden medicijnen zoals ritalin of concerta ook kunnen helpen tegen dat altijd 'moe in je hoofd zijn'? Snapt iemand wat ik bedoel?

Ik denk het wel. Succes in ieder geval.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 23:22 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

Ik denk het wel. Succes in ieder geval.

Thanks. Straks aan de beurt.


Spannend hoe hij gaat reageren.

quote:

Op donderdag 25 februari 2016 09:41 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Thanks. Straks aan de beurt.

Spannend hoe hij gaat reageren.

Ik heb niet je hele verhaal gelezen, maar om je een hart onder de riem te steken; ik herken dat moe zijn wel. Nadat ik met ritalin begonnen ben was ik na 6 uur slaap fitter dan anders na 8+ uur. Volgens m'n vrouw slaap ik ook veel rustiger dus ik denk dat het slapen per uur slaap efficienter is. En mocht ik voor het slapen gaan geen pilletje slikken ben ik de dag erna vermoeider.

Hoop dat het bij jou ook zo werkt

quote:

Op donderdag 25 februari 2016 09:53 schreef CafeRoker het volgende:

[..]

Ik heb niet je hele verhaal gelezen, maar om je een hart onder de riem te steken; ik herken dat moe zijn wel. Nadat ik met ritalin begonnen ben was ik na 6 uur slaap fitter dan anders na 8+ uur. Volgens m'n vrouw slaap ik ook veel rustiger dus ik denk dat het slapen per uur slaap efficienter is. En mocht ik voor het slapen gaan geen pilletje slikken ben ik de dag erna vermoeider.

Hoop dat het bij jou ook zo werkt

Ik ben benieuwd. Ik ben niet anders gewend. Ik heb elke dag wel dat ik moet bijslapen omdat ik mij zo versufd voel. Dat moe zijn staat in principe los van of ik mij somber of wat vrolijker voel. Of ik wel niet ga sporten of meer naar buiten ga, heeft wel invloed. Fysieke inspanning maakt mij mentaal wel fitter, maar het is niet dat regelmatig sporten en actiever leven het allemaal gaat oplossen.

Maar de huisarts nam mij serieus. Hij gaat een verwijsbriefje maken voor PsyQ met het verhaal erbij dat er sterke aanwijzingen zijn dat ik ADD heb en dat het in die richting ondergezocht moet worden.

Succes bij PsyQ. Daar ben ik ook in behandeling en het bevalt mij daar in ieder geval heel erg goed!

quote:

Op donderdag 25 februari 2016 11:51 schreef Orbeatle het volgende:
Succes bij PsyQ. Daar ben ik ook in behandeling en het bevalt mij daar in ieder geval heel erg goed!

Thanks

Ik ben er ooit eerder in behandeling geweest en dat was niet zo positief. Ik moest 15 maanden wachten, maar ze beloofden wel dat ik een geschikte behandeling kreeg. Na die 15 maanden ging het overigens heel slecht met me, was ik depressief en mijn angstklachten waren erger geworden. Uiteindelijk kreeg ik een psycholoog in opleiding waar ik na elke sessie met een rotgevoel wegging. Hij zat mij voor mijn gevoel af te kraken; het kwam erop neer dat hij mij 'therapie-resistent' vond en dat ik maar moest leren leven met hoe het nu is. Ik moest ook een paar keer afzeggen omdat ik de bus niet had gehaald en na 3x geldt dat je niet binnen 24u had afgezegd en dat de therapie beëindigd moest worden.

Maar ik geef het nog een kans. Ik ben zelf veranderd en minder depressief en wellicht tref ik nu betere mensen waarmee het wel klikt.

quote:

Op donderdag 25 februari 2016 11:51 schreef Orbeatle het volgende:
Succes bij PsyQ. Daar ben ik ook in behandeling en het bevalt mij daar in ieder geval heel erg goed!

Ik had daar een begeleider die helemaal niks of nauwelijks in staat was te begrijpen wat adhd inhield. Als ik begon over situaties waar ik last van heb. Keek hij mij raar aan en begon over standaard dingen waarvan ik hem de week ervoor ook had verteld dat het zo niet in elkaar zit.
Dus ben ik daar maar op een gegeven moment gestopt.
Sommige dingen zoals afdwalen in een gesprek of vergaderingen waarvan ik het grootste deel gesnipperd mee krijg etc. zullen wel altijd blijven.

quote:

Op donderdag 25 februari 2016 19:39 schreef SonicNemo het volgende:

[..]

Ik had daar een begeleider die helemaal niks of nauwelijks in staat was te begrijpen wat adhd inhield. Als ik begon over situaties waar ik last van heb. Keek hij mij raar aan en begon over standaard dingen waarvan ik hem de week ervoor ook had verteld dat het zo niet in elkaar zit.
Dus ben ik daar maar op een gegeven moment gestopt.
Sommige dingen zoals afdwalen in een gesprek of vergaderingen waarvan ik het grootste deel gesnipperd mee krijg etc. zullen wel altijd blijven.

Helaas ben ikzelf met soortgelijke ervaringen bekend bij de vorige keer bij PsyQ. Ik moest degene die de intake deed uitleggen wat een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis inhoudt: zij verwarde de symptomen met een dwangstoornis, wat totaal iets anders is.

Je moet het maar treffen in de hulpverlening helaas

Dat zijn inderdaad niet de beste ervaringen maar ik herken dat allemaal totaal niet.
Een vriendin van me is ook daar in behandeling geweest en was ook positief.

Je moet het inderdaad maar net treffen...

quote:

Op donderdag 25 februari 2016 20:03 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Helaas ben ikzelf met soortgelijke ervaringen bekend bij de vorige keer bij PsyQ. Ik moest degene die de intake deed uitleggen wat een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis inhoudt: zij verwarde de symptomen met een dwangstoornis, wat totaal iets anders is.

Je moet het maar treffen in de hulpverlening helaas

Hoewel ik redelijk strikt in mijn bewoording kan zijn was mijn dossier ook scherper dan ik het zelf zou formuleren. En dat in negatieve zin. Toch ben ik er naar mijn idee goed te woord gestaan, alleen ben ik er niet direct veel mee opgeschoten.

quote:

Op woensdag 24 februari 2016 21:16 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ik kwam pas laatst deze tekst tegen bij www.add-online.nl

[..]

Het kan dus wel.

Ik ga morgen naar de huisarts om het te bespreken. In eerste instantie ga ik er naartoe voor een doorverwijzing naar PsyQ.

Zouden medicijnen zoals ritalin of concerta ook kunnen helpen tegen dat altijd 'moe in je hoofd zijn'? Snapt iemand wat ik bedoel?

Ik werd laatst door iemand die als autist en ervaringsdeskundige een opleiding volgt tot begeleider een "kastautist" genoemd. En dat vooral omdat ik een klein magazijn aan algemene kennis paraat heb en helemaal enthousiast kan worden van dingen die "gewone mensen" niet bijster veel boeien. Ik vond het wel een toffe bijnaam.

quote:

Op vrijdag 26 februari 2016 10:33 schreef Skull-splitter het volgende:
Ik werd laatst door iemand die als autist en ervaringsdeskundige een opleiding volgt tot begeleider een "kastautist" genoemd. En dat vooral omdat ik een klein magazijn aan algemene kennis paraat heb en helemaal enthousiast kan worden van dingen die "gewone mensen" niet bijster veel boeien. Ik vond het wel een toffe bijnaam.

Het zou bij mij niet goed vallen. Dat komt omdat ik vroeger weleens voor autistisch werd versleten en ik mij daar erg onbegrepen en eenzaam door voelde. Mensen vonden mij vooral in mijn kindertijd 'anders dan anderen'. Ik was als kind te zachtaardig. Toch kreeg ik vroeger vaak straf omdat ik niet oplette tijdens de lessen en te horen kreeg dat ik mijn best niet deed. Alles wat ik deed wat afweek van de blijkbare norm werd gekoppeld aan mijn vermeende autisme. Omdat ik mij er niet geaccepteerd voelde en minderwaardig groeide ik op tot een heel introverte jongen, terwijl ik in mijn jongere kinderjaren wel vrienden had. En omdat ik introvert was en mij dus ook niet op sociaal gebied goed kon ontwikkelen, zeiden mensen "zie je wel dat hij autistisch is!" Ik hoopte dat ze mijn introverte houding als signaal zagen dat ik erg ongelukkig was en graag geholpen wilde worden.

Ik heb nu nog continu het gevoel dat ik mij naar andere mensen heel erg moet bewijzen en erg moet oppassen dat ik niks raars moet doen, omdat ik anders weer voor autist versleten wordt. Ik begrijp dat autisme op zich niet iets negatiefs is, maar voor mij heeft het door mijn verleden een heel negatieve lading gekregen. Als iemand tegen mij zegt dat ik een autist ben, interpreteer ik dat gevoelsmatig als "je bent een achterlijke in zichzelf gekeerde sukkel".

Het scheelt dat pakweg de helft van de 16 bewoners die ik begeleid autisme hebben en de beste knul ook. Ik voel me al zo lang anders dan anderen dat ik het ook makkelijk als geuzennaam oppak. Ik zie autisme ook echt niet als een negatief iets per definitie, wel als iets waar de mensen met veel moeite in het leven door kunnen krijgen.

quote:

Op vrijdag 26 februari 2016 10:33 schreef Skull-splitter het volgende:
Ik werd laatst door iemand die als autist en ervaringsdeskundige een opleiding volgt tot begeleider een "kastautist" genoemd. En dat vooral omdat ik een klein magazijn aan algemene kennis paraat heb en helemaal enthousiast kan worden van dingen die "gewone mensen" niet bijster veel boeien. Ik vond het wel een toffe bijnaam.

Haha .

Sowieso heel enthousiast worden waar andere mensen zich echt niks bij voor kunnen stellen vind ik mooi . Daar heb ik ook wel een handje van.

quote:

Op donderdag 4 februari 2016 23:06 schreef DaneV het volgende:
Vanaf dinsdag gebruik ik dexamphetamine 2x5mg per dag. Ik heb 3x5mg voorgeschreven gekregen, maar ik voel me met 2x5mg al vrij "anders" dus heb nog niet de behoefte aan die derde tablet.

Samengevat merk ik het volgende:

• Gesprekken verlopen anders. Normaal moet ik om me heen kijken om een gesprek te kunnen volgen. Nu kan ik (aanhoudend) oogcontact maken zonder dat de conversatie compleet langs me heen gaat.
• Mentale en lichamelijke onrust/angst is nagenoeg weg. Dat had ik totaal niet verwacht van een stimulant.
• Ik voel me een beetje "drugged up"
• Na de administratie gedaan te hebben vandaag, ziet mijn bureau er niet uit alsof er een bom is ontploft.
• Ik kom rustig en wat onverschillig over.
• Ik voel me erg moe, zou zo in slaap kunnen vallen. Dit paradoxale effect heb ik ook als ik veel koffie drink.

Samengevat geen start zonder hobbels, maar er gebeurt in ieder geval "iets".

Wat me erg dwars zit zijn de effecten op de lange termijn. Hoe ga ik mij over een half jaar voelen als ik dit spul dagelijks blijf gebruiken ? Volgens de psychiater treedt er geen tolerantie/gewenning op, maar op internet lees ik dat dit wel geregeld voorkomt. En ik vindt dat ook logisch; van alle andere middelen die dopamine-afgifte stimuleren (alcohol, nicotine, cocaine) is dit algemeen bekend, waarom dan niet met speed die (in een lage dosis) door een apotheker wordt verstrekt ?

Zijn er hier mensen die al langere tijd dexamphetamine gebruiken ? Blijft het consistent werken of herkennen jullie gewenning en/of afhankelijkheid? En wat gebeurt er als je een tijdje niks neemt ?

Ongeveer een jaar dex op recept, 3x daags 10 mg. Ik heb geen last gehad van tolerantie. Weekenden en vakanties gebruik ik meestal niet, gaat prima.

Was laatst voor langere periode gestopt (1,5 mnd). Dat vond ik op zich chill, omdat ik soort van meer mezelf herkende en ik dat wacky ook wel kan waarderen. Maar motivatie voor belangrijke dingen slonk en emoties raakten soms messy. Dus maar weer begonnen.

quote:

Op donderdag 25 februari 2016 20:03 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Helaas ben ikzelf met soortgelijke ervaringen bekend bij de vorige keer bij PsyQ. Ik moest degene die de intake deed uitleggen wat een obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornis inhoudt: zij verwarde de symptomen met een dwangstoornis, wat totaal iets anders is.

Je moet het maar treffen in de hulpverlening helaas

Ik heb met psyq ook een mindere ervaring, één intake geweest (rete duur voor een kort gesprek van een half uur ofzo) verder niet geholpen. Maar andere plek ook. Je moet denk ik een klik hebben met een persoon. Daarnaast heb ik 't idee dat psychiaters wat meer vanuit 'het boekje' werken en je dus gauw dus een geval A of C3 bent en dit is de oplossing. De psychologen zijn wat meer betrokken naar mijn idee en gaan meer op gevoel af en persoonlijker.

quote:

Op zondag 28 februari 2016 16:38 schreef WP8iscool het volgende:

[..]

Ik heb met psyq ook een mindere ervaring, één intake geweest (rete duur voor een kort gesprek van een half uur ofzo) verder niet geholpen. Maar andere plek ook. Je moet denk ik een klik hebben met een persoon. Daarnaast heb ik 't idee dat psychiaters wat meer vanuit 'het boekje' werken en je dus gauw dus een geval A of C3 bent en dit is de oplossing. De psychologen zijn wat meer betrokken naar mijn idee en gaan meer op gevoel af en persoonlijker.

Rete duur voor een gesprek van een half uur? Moest je daarvoor zelf betalen? Of had je geen verwijzing van de huisarts gekregen?

He gaat toch niet meteen met psychiater aan de slag?