Denk niet dat vrouwen hem zullen aanspreken vanwege zo'n shirt. Ook niet verlegen vrouwen. Niks mis met kwetsbaarheid, maar zo'n shirt komt vrij kneuzig over.quote:Op dinsdag 17 november 2015 03:42 schreef EricOscuro het volgende:
[..]
Dat persoon (syndroom) heeft sowieso de eerste indruk al tegen zich. En ja, er zullen altijd mensen zijn die zoals jij "zegt" zullen reageren. Die zijn er altijd.
Van die mensen moet T.S. het sowieso niet hebben, dat is voor hem nu al bijna iedereen.
Gelukkig zijn er ook mensen die hier wel de tegenstrijdige boodschap van inzien en hem gewoon aanspreken. Iets dat voor T.S. ook al een verschil maakt.
Dit dus, ik heb mij meerdere keren de slaapkamer ingebluft terwijl ik geen flauw idee wat ik moest doen. Gelukkig helpen de meeste vrouwen een handje mee xD.quote:
Vrijwel elk mens krijgt hier wel eens mee te maken.quote:Op maandag 16 november 2015 23:57 schreef yats het volgende:
[..]
Mwah, ik denk dat je er wat simpel over denkt gray. Onzekerheid komt ergens vandaan en heeft soms erg vervelende gevolgen. Ieder mens wil uiteindelijk liefde, en een ontbreken daarvan heeft soms meer invloed dan je nu simpel af doet.
Dat valt wel mee denk ik. Dat soort types hebben een steekje los zitten en werkelijk alles kan een trigger zijn om tot een dergelijke daad over te gaan. Het ergste wat de meeste daar kunnen doen is een einde maken aan hun eigen leven.quote:Op maandag 16 november 2015 23:48 schreef syndroom het volgende:
[..]
Die Reddit FA die je opnoemde is volgens mij wel een broeinest van enge Elliot Rodger en Harper-Mercer achtige types die vol woede en frustratie zitten.
Ik begrijp wel dat als je al wat ouder bent en je blijft maar falen als het op vrouwen aankomt je op een gegeven moment wel depressief of boos wordt. Vaak zie je dat deze mensen in een negatieve spiraal belanden en soms tot hele gekke daden over kunnen gaan, om maar een uitlaatklep te vinden voor hun falen. Eigenlijk heb je dan alleen maar slachtoffers en verliezers.
Nee, gelukkig zit ik er zo niet in. Ik ben wel gefrustreerd maar ik heb wel echt de doelstelling om me situatie te verbeteren. Maar dit soort gewelddadige acties keur ik (hoe gefrustreerd deze mannen ook zijn) honderd procent af.
Wat heeft dit in hemelsnaam met jou te maken? Helemaal niets! Als je dit al als een soort van afwijzing, negatieve ervaring, gaat bestempelen, nou, dan kom je er nooit. echt niet.quote:Op maandag 16 november 2015 15:45 schreef Deezertje het volgende:
[..]
Maar wel als je zoals TS en ik dat steeds keer op keer hebt. Vandaag ook weer. Geen persoonlijke afwijzing, maar wel een meid die wel érg vaak voorbij kwam en even later met een vriendin stond te beppen maar met een richting zodat ze goed overzicht had. Ik volgde haar ogen en die waren inderdaad op een jongen gericht. Praten en lachen met die vriendin ondertussen en het dus over die jongen hebben gok ik. Niet persoonlijk afgewezen dus, maar wel dat het bij ons nooit gebeurd, die interesse. Om je heen dus wel, maar jij bent zelf niet het onderdeel van het spel.
Ja he, goed he! Dank je!quote:
Ze wil dat je de rest van je leven thuis blijft?quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:31 schreef syndroom het volgende:
Zojuist kwam mijn moeder hevig geëmotioneerd m'n kamer binnenstormen. Ze ziet het totaal niet zitten dat ik plannen heb om op mezelf te gaan wonen. Lastig hoor, natuurlijk heb ik dan veel meer vrijheden maar ik krijg nu wel een schuldgevoel aangepraat dat ik mezelf maar voor mijn ouders op moet offeren om voor haar doen thuis te moeten blijven wonen.
Voel me echt behandeld als een kind van 10.
tot hoe lang zou je volgens haar moeten blijven danquote:Op dinsdag 17 november 2015 17:31 schreef syndroom het volgende:
Zojuist kwam mijn moeder hevig geëmotioneerd m'n kamer binnenstormen. Ze ziet het totaal niet zitten dat ik plannen heb om op mezelf te gaan wonen. Lastig hoor, natuurlijk heb ik dan veel meer vrijheden maar ik krijg nu wel een schuldgevoel aangepraat dat ik mezelf maar voor mijn ouders op moet offeren om voor haar doen thuis te moeten blijven wonen.
Voel me echt behandeld als een kind van 10.
Zolang je dat accepteert ben je dat ook.quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:31 schreef syndroom het volgende:
Voel me echt behandeld als een kind van 10.
Je wordt gewoon emotioneel gemanipuleerd. Je bent niet verantwoordelijk voor het "geluk" van jouw ouders!quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:31 schreef syndroom het volgende:
Zojuist kwam mijn moeder hevig geëmotioneerd m'n kamer binnenstormen. Ze ziet het totaal niet zitten dat ik plannen heb om op mezelf te gaan wonen. Lastig hoor, natuurlijk heb ik dan veel meer vrijheden maar ik krijg nu wel een schuldgevoel aangepraat dat ik mezelf maar voor mijn ouders op moet offeren om voor haar doen thuis te moeten blijven wonen.
Voel me echt behandeld als een kind van 10.
Dan laat je je toch verzorgen tot als een kind van 40?quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:31 schreef syndroom het volgende:
Zojuist kwam mijn moeder hevig geëmotioneerd m'n kamer binnenstormen. Ze ziet het totaal niet zitten dat ik plannen heb om op mezelf te gaan wonen. Lastig hoor, natuurlijk heb ik dan veel meer vrijheden maar ik krijg nu wel een schuldgevoel aangepraat dat ik mezelf maar voor mijn ouders op moet offeren om voor haar doen thuis te moeten blijven wonen.
Voel me echt behandeld als een kind van 10.
Neen, je begrijpt het niet!quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:31 schreef syndroom het volgende:
.......... maar ik krijg nu wel een schuldgevoel aangepraat dat ik mezelf maar voor mijn ouders op moet offeren om voor haar doen thuis te moeten blijven wonen.
Ze kan alleen aan het idee wennen als je doorzet. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden...quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:08 schreef syndroom het volgende:
Ze is gewoon erg angstig ingesteld, bang dat haar zoontje iets naars overkomt. Hetzelfde met vakanties of wanneer ik voor m'n werk een aantal dagen weg moet, krijg ik steevast dagelijks van die emotionele berichtjes op mijn telefoon dat ze me enorm mist en graag wil dat ik vooral snel thuiskom. Het moeilijke is dat ze zich dan verlaten voelt en niet wil dat ik haar alleen achterlaat, ze alleen gelukkig is wanneer ik bij haar ben maar dat gaat wel ernstig ten koste van mijn vrijheid.
Het gevoel klein gehouden te worden was altijd wel het geval, heb dit altijd maar getolereerd maar omdat ik nu al een tijd volwassen ben begin ik me wel echt te beseffen dat ik hierdoor geen leven heb.
Natuurlijk heb ik talloze keren het proberen aan te kaarten maar het lijkt tegen dovemansoren gericht, en elke keer dat ze weer in huilen uitbarst zorgt dat weer voor een vervelende beladen sfeer en die ellende gun je haar natuurlijk ook niet.
Vader ziet me liever vandaag dan morgen het huis uit gaan maar zijn houding is erg passief, het is alleen mijn moeder die zich daar hevig tegen verzet.
Leuk zulke ouders. Echt, trap er niet in. Wees realistisch, je bent 25, dan is t echt tijd om uit huis te gaan, wat je ouders ook zeggen.quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:31 schreef syndroom het volgende:
Zojuist kwam mijn moeder hevig geëmotioneerd m'n kamer binnenstormen. Ze ziet het totaal niet zitten dat ik plannen heb om op mezelf te gaan wonen. Lastig hoor, natuurlijk heb ik dan veel meer vrijheden maar ik krijg nu wel een schuldgevoel aangepraat dat ik mezelf maar voor mijn ouders op moet offeren om voor haar doen thuis te moeten blijven wonen.
Voel me echt behandeld als een kind van 10.
Dat is moeilijk wanneer je liefdevol bent opgevoed je vervolgens voor een loyaliteitsconflict komt te staan. Ze geeft aan haar hele leven voor me gezorgd te hebben van baby af aan en nu het gevoel te hebben stank voor dank te krijgen.quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:35 schreef motorbloempje het volgende:
Dit klinkt verdomd ongezond. Hard zijn naar je ouders/moeder en jezelf een vent tonen is de enige oplossing.
Dat is denk ik wel wat ze voor ogen heeft maar zover laat ik het zeker niet komen. Ik vrees als ik de situatie op zijn beloop laat ik tegen die leeftijd nog steeds maagd ben.quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:04 schreef Gray het volgende:
[..]
Dan laat je je toch verzorgen tot als een kind van 40?
Ik denk dat het wel een eerste stap is om een eigen identiteit te kunnen ontwikkelen, en mezelf beter te leren kennen. Want ik krijg hier bijvoorbeeld niet eens de ruimte om me te kleden zoals ik het zou willen.quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:16 schreef yats het volgende:
[..]
Leuk zulke ouders. Echt, trap er niet in. Wees realistisch, je bent 25, dan is t echt tijd om uit huis te gaan, wat je ouders ook zeggen.
Dat is (compleet misplaatste) emotionele manipulatie, niets minder. Als ze het beste met je voor heeft moet ze je juist zelfstandig laten worden!quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:37 schreef syndroom het volgende:
[..]
Dat is moeilijk wanneer je liefdevol bent opgevoed je vervolgens voor een loyaliteitsconflict komt te staan. Ze geeft aan haar hele leven voor me gezorgd te hebben van baby af aan en nu het gevoel te hebben stank voor dank te krijgen.
Hoe zou je je graag willen kleden?quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:37 schreef syndroom het volgende:
Ik denk dat het wel een eerste stap is om een eigen identiteit te kunnen ontwikkelen, en mezelf beter te leren kennen. Want ik krijg hier niet eens de ruimte om me te kleden zoals ik het graag wil.
Het is slechts één van de talloze voorbeelden. We hebben een verschillende kledingsmaak maar nog steeds laat ik me door haar kleden omdat ze anders maar door blijft zeuren.quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:39 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Hoe zou je je graag willen kleden?
Volgens mij kun je daar beter zo snel mogelijk weg om je eigen identiteit te ontwikkelen.
Ik dacht precies hetzelfde.quote:Op dinsdag 17 november 2015 17:39 schreef -Strawberry- het volgende:
[..]
Overigens valt het me wel op dat mensen met ouders die hun heel lang heel klein hebben gehouden, wel vaker op latere leeftijd nog maagd zijn. Misschien zie ik een patroon die er niet is, maar het zou best eens onderdeel van het probleem kunnen zijn.
Dat is echt niet normaal.quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:42 schreef syndroom het volgende:
[..]
Het is slechts één van de talloze voorbeelden. We hebben een verschillende kledingsmaak maar nog steeds laat ik me door haar kleden omdat ze anders maar door blijft zeuren.
Je hoeft niets voor te stellen, je hoeft geen goedkeuring. Je bent een volwassen vent van 25! Als dat is wat je wil, dan moet je dat doen. Je leeft maar één keer. Op dit punt moet je echt voor jezelf gaan kiezen. Sterker nog, dat had je al veel eerder moeten doen.quote:Ik ben soms wel jaloers als ik leeftijdsgenoten hoor van 18 of 19 die dan voor een half jaar naar Australië gaan om te backpacken. Dat zou hier echt ondenkbaar zijn, had het ooit voor de grap eens voorgesteld aan mijn moeder maar die vond dat belachelijk en te gevaarlijk.
Zo? okay. Doe mijn best en meende het op die manier overzichtelijker te houden.quote:Op dinsdag 17 november 2015 19:00 schreef motorbloempje het volgende:
LeesFoknl, quote eens normaal mensen ajb, dat is een stuk overzichtelijker
Ik dacht meer aan Kees Momma en z'n maquote:Op dinsdag 17 november 2015 19:14 schreef Casiotone het volgende:
Sorry maar ik krijg nu echt een Carla en Frank van Putten associatie bij syndroom en zn ma
Het hebben van een ONS of scharrels ligt in bepaalde kringen wel gevoelig en is niet overal geaccepteerd. Denk dat veel mannen er wel stiekem over fantaseren. Mij is natuurlijk geleerd vanuit christelijke normen en waarden dat je niet zomaar met iemand naar bed mag gaan en moet wachten tot het huwelijk. Ik kijk hier zelf anders tegenaan. Je hebt op dat punt wel gelijk, misschien ben ik wel een ONS type? Ik zou zeker willen experimenteren wat ik eventueel het prettigst zou vinden maar dat is nog allemaal ver weg. Op het punt waar ik nou zit zal ik eerst een hoop andere hobbels moeten overwinnen voordat ik daar echt aan kan gaan werken.quote:Op dinsdag 17 november 2015 18:48 schreef LeesFoknl het volgende:Hoe weet jij dat je normaal geen ONS bent? Je hebt die nog niet gehad, en ook geen relatie om mee te vergelijken. Of vloeit dat voort uit je (aangeleerde) normen dat een ONS niet zo netjes is, af te keuren is? Zorg dat je snel uit huis gaat en je echte ik ontdekt.
Hoezo zou iets dat je later als de doorsnee aanleert gedoemd zijn minder goed aflopen.
En als dat zo is, nog een reden te meer om je leven aan te pakken, nu, er aan beginnen!
Of wil je, omdat je jezelf nu met 25 al te oud vindt, de komende 60 jaar zonder vrouw, vriendin, sex, intimiteit blijven.
Breek nou (eindelijk) eens uit de val, geloof me, ons, dat als je op jezelf woont dingen heel anders zullen verlopen, ook op het gebied van sex en relaties.
Stel je voor: eindelijk een die iets met je wil, moet je al zeggen euh ik woon nog thuis. Tja, dan maar naar haar. Na een uur telefoon, je moeder, jongen ik ben zo ongerust, waar ben je, wat doe je? Normaal ben je toch om 11 thuis. Ik wilde de politie al bellen. Met een vrouw mee? Oh God, waar heb ik dat aan te danken? Heb ik je zo opgevoed? als oma dat wist draaide ze zich om in haar graf ....
Kees wou zelf ook geen afstand doen van zijn moeder, daar zit wel het grote verschil dat ik nu wel in opstand kom maar dat daar geen gehoor aan gegeven wordt.quote:Op dinsdag 17 november 2015 19:14 schreef Immerdebestebob het volgende:
[..]
Ik dacht meer aan Kees Momma en z'n ma
Wtf gozerwijffie.quote:Op dinsdag 17 november 2015 19:30 schreef LeesFoknl het volgende:
Maar laten we Symptoom wat praktische tips geven.
Mijn advies als ervaringdeskundige (een kleine halve eeuw geleden) is:
- net als ik, mij is het ook pas beter gegaan toen ik het ouderlijk huis verliet. ook op relationeel vlak. Na 2 jaar "op mezelf" mijn eerste echte relatie en toen regelmatig van de ene relatie in de andere. Vaak toch relaties van enkele jaren.
Die seksuele frustratie en behoefte, prostituee enz.
Ik zou dat ook rustig opbouwen en de gangbangs voor later bewaren.
Als ik jou was zou ik beginnen met regelmatig een thaise massage te nemen. Kost vanaf 45 tot 75 euro per uur. Gewoon lekker door een mooie vrouw (hoeft niet persee Thai te zijn kan ook NL of wat dan ook zijn) laten masseren. Soms is het gewoon een heerlijke massage, en niks meer. Soms een happy end erbij. Misschien wordt er ook gevraagd of je nog wat "meer" wilt. Zo wen je er ook aan dat er iemand jou streelt en leer je je daarbij te ontspannen en ervan te genieten.
Wees niet verlegen om ALS JE IEMAND TREFT DIE JIJ INTEGER VINDT en dus vertrouwt om toe te geven dat je "heel weinig ervaring / vriendinnetjes" hebt gehad, dat je geen vriendin hebt.
Weet je, zo een massage is toch heel anders als een ramenbuurt of hoerentent. Jij kan doen of je er niet op uit bent, bevalt je de dame niet dan zeg je, neen sorry, alleen gewone massage. Ook voor de masseuse, als ze je echt niet mag zal ze niks extra´s doen / aanbieden. Wat ook beter is want dan zal het ook niet zo leuk zijn als met een masseuse die er wel lol in heeft jou eens leker te verwennen. Denk eraan dat extra´s ook vaak extra kosten, van 20 tot 50 euro.
Nu, ik kan me NIET voorstellen dat jij niet binnen de 7 eerste masseuses eentje vindt waarbij het zodanig klikt dat je "ont"maagd bent .In ieder geval is een massage geen straf en ook ontspannings massages zijn ervaringen die je ten goede komen.
Backpacken in Australie? wat moet je daar nou. Mijn australische kameraad vertelt me het is hardstikke duur in Australie, heet (meeste huidkanker van de hele wereld) en de meeste en de meest giftige dieren van de hele wereld.
In jouw situatie zou ik liever mijn baan houden en dan langere vakanties nemen in Azie.
Nogmaals, een pracht leven ligt voor je open! Grijp het, wil het, doe het!
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |