abonnement bol.com Unibet Coolblue
  woensdag 7 juni 2017 @ 07:53:08 #76
442280 Prisha
Moonshine!
pi_171516785
quote:
0s.gif Op dinsdag 6 juni 2017 12:57 schreef heywoodu het volgende:
KELT-9b schijnt een nogal warm planeetje te zijn: uiteraard een gasreus en hij cirkelt zo dicht om de ster dat de temperatuur aan het oppervlak zo'n 4300 graden Celsius is, waardoor de hele planeet in de komende miljoenen jaren mogelijk verdampt :o

https://www.theguardian.c(...)t-known-giant-planet
" The heat bearing down on Kelt-9b is so intense that the planet puffs up like a soufflé to create a world nearly three times as massive as Jupiter but only half as dense."

:o
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_171566376
08-06-2017

Amsterdammers verklaren vorming van zeven exoplaneten rond Trappist-1


Amsterdamse astronomen hebben een verklaring voor de compactheid van het planetenstelsel Trappist-1 (artist’s impression). De sleutel ligt bij de grens waar ijs in water verandert. (NASA/R. Hurt/T. Pyle)

Astronomen van de Universiteit van Amsterdam hebben met een model verklaard hoe het mogelijk is dat rond het planetenstelsel Trappist-1 zeven planeten ter grootte van de aarde zo dicht rond hun ster draaien. De crux zit op de grens waar ijs in water verandert. Kiezels die van ver richting de ster zweven, ontvangen in de buurt van die ijslijn een extra portie water en klonteren samen tot planeten. Het artikel met de verklaring is geaccepteerd voor publicatie in het vakblad Astronomy & Astrophysics.

In februari 2017 maakte een internationaal team van astronomen bekend dat ze een stelsel hadden ontdekt van zeven planeten ter grootte van de aarde die dicht rond hun ster draaien. Dat er zoveel relatief grote planeten dicht rond een kleine ster draaien, kwam als een verrassing. Het ging namelijk tegen de heersende theorieën en scenario's voor planeetvorming in. Onderzoekers van de Universiteit van Amsterdam komen nu met een model dat verklaart hoe het planeetstelsel kan zijn ontstaan.

Tot nu toe waren er twee heersende theorieën voor de vorming van planeten. De eerste theorie gaat ervan uit dat planeten zich vormen waar je ze nu ziet. Dat zou niet gaan bij Trappist-1, omdat de stofschijf waaruit de planeten ontstaan dan erg dicht moet zijn geweest. De tweede theorie gaat ervan uit dat een planeet zich aan de buitenkant van de stofschijf vormt en daarna naar binnen migreert. Deze theorie levert ook problemen op bij Trappist-1, omdat hij niet goed verklaart waarom de planeten allemaal ongeveer even groot zijn als de aarde.

De Amsterdamse onderzoekers komen nu met een model waarbij gruis en kiezels migreren in plaats van complete planeten. Het model begint bij kiezels die van ver richting de ster zweven. Zulke kiezels bestaan voor een groot gedeelte uit ijs. Als de deeltjes in de buurt van de zogeheten ijslijn komen, het punt waar het warm genoeg is voor vloeibaar water, krijgen ze nog een extra portie waterdamp te verwerken. Daardoor klonteren ze samen tot een protoplaneet. Daarna beweegt de protoplaneet nog wat dichter naar de ster en onderweg zuigt hij als een stofzuiger zoveel kiezels op dat zich een planeet ter grootte van de aarde vormt. De planeet beweegt vervolgens nog wat verder naar binnen en maakt ruimte voor een nieuwe planeet.

De crux, aldus de Amsterdammers, zit hem in het samenklonteren op de ijslijn. Daarbij verliezen de klonten namelijk water. Dat water kan vervolgens weer gebruikt worden door de volgende lading kiezels die in aantocht is uit de buitengebieden van de stofschijf. Dit proces kon zich bij Trappist-1 herhalen totdat er zeven planeten waren gevormd.

De komende tijd willen de Amsterdamse onderzoekers hun model verfijnen. Daarnaast gaan ze computersimulaties uitvoeren om te kijken hoe hun model standhoudt bij verschillende begincondities. De onderzoekers verwachten nog wel wat discussie onder vakgenoten. Het model is namelijk vrij revolutionair omdat de kiezels vanuit het buitenste deel van de schijf helemaal naar binnen reizen zonder dat er veel gebeurt.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_171805301
19-06-2017

219 nieuwe kandidaat-planeten ontdekt in Kepler-data

Waaronder 10 aardachtige exemplaren die zich in de leefbare zone rondom hun ster bevinden.

Met de 219 nieuwe kandidaat-planeten komt het totale aantal (kandidaat-)planeten dat Kepler heeft gevonden op 4034. Van 2335 van deze planeten is het bestaan inmiddels officieel bevestigd. Van de grofweg 50 planeten die net zo groot zijn als de aarde en zich in de leefbare zone bevinden, weten we zeker dat iets meer dan de helft (zo’n dertig exemplaren) echt bestaat.

Hoe werkt Kepler?

Kepler ontdekt planeten door langdurig naar sterren te staren. Wanneer de helderheid van deze sterren regelmatig afneemt, kan dat erop wijzen dat er zo af en toe een planeet voor de ster langs beweegt.

De nieuwe analyse
Onderzoekers ontdekten de 219 kandidaat-planeten toen ze zich nog eens bogen over de gegevens die Kepler in de eerste vier jaren van zijn carrière verzamelde. Om vast te stellen hoeveel planeten in deze gegevens over het hoofd waren gezien, stopten de onderzoekers er hun eigen gesimuleerde planeet-signalen tussen en gingen na hoeveel van deze signalen terecht als planeet gemarkeerd werden. Vervolgens voegden ze aan de data signalen toe die afkomstig leken te zijn van een planeet, maar dat niet waren en gingen na hoe vaak die signalen onterecht gemarkeerd werden als afkomstig van een kandidaat-planeet. Zo konden ze vaststellen welk type planeet vaker dan op basis van de werkelijkheid gerechtvaardigd is in de data gemarkeerd wordt als ‘kandidaat-planeet’ en welk type planeet minder vaak dan op basis van de werkelijkheid gerechtvaardigd is in diezelfde data gedetecteerd wordt. “Deze zorgvuldig samengestelde catalogus legt de basis voor het beantwoorden van één van de prangende vragen in de astronomie: hoeveel aardachtige planeten zijn er in het universum?” stelt onderzoeker Susan Thompson.

Twee smaakjes
Maar onderzoekers breiden niet alleen het aantal bekende exoplaneten flink uit. Ze trekken op basis van de complete Kepler-catalogus – en met een beetje hulp van het Keck Observatory – namelijk nog een interessante conclusie. Zo zouden de meeste exoplaneten die tot op heden ontdekt zijn, onder te brengen zijn in twee categorieën. De ene categorie bestaat uit rotsachtige planeten die ongeveer net zo groot zijn als de aarde (tot wel 1.75 keer zo groot als de aarde). De andere categorie omhelst de zogenoemde mini-Neptunussen, planeten die 2 tot 3,5 keer zo groot zijn als de aarde, maar geen vast oppervlak hebben en omringd worden door een dichte atmosfeer.

Verrassing
“In het zonnestelsel zijn geen planeten te vinden die qua grootte tussen de aarde en Neptunus inzitten,” vertelt onderzoeker Erik Petigura. “Eén van de grote verrassingen van Kepler is dat bijna elke andere ster minstens één planeet heeft die groter is dan de aarde, maar kleiner dan Neptunus. Wij willen echt graag weten wat dit voor mysterieuze planeten zijn en waarom we ze in het zonnestelsel niet hebben.”

2018
Terwijl astronomen zich het hoofd breken over dit soort kwesties, gaat Kepler gewoon door. De telescoop zou nog voldoende brandstof hebben om tot oktober 2018 actief te blijven.

De ontdekkingen die Kepler heeft gedaan en wellicht het komende jaar nog gaat doen, zijn bijzonder belangrijk. Uit de Kepler-catalogus kunnen we de meest interessante exemplaren (vaak de planeten die qua omvang vergelijkbaar zijn met de aarde en in de leefbare zone rond hun ster cirkelen) selecteren voor vervolgonderzoek. Met de volgende generatie telescopen moet het bijvoorbeeld mogelijk zijn om sommige van deze exoplaneten direct waar te nemen en de samenstelling van hun eventuele atmosfeer uit te pluizen.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_171805321
19-06-2017

Kleine exoplaneten lijken óf op de aarde óf op Neptunus


Schets van de ‘planetenstamboom’. De meeste exoplaneten vallen in de categorieën ‘(super)aarde’ en ‘mini-Neptunus’. (NASA/Kepler/Caltech (T. Pyle))

Er bestaan bijna geen exoplaneten die anderhalf tot twee keer zo groot zijn als onze aarde. Dat blijkt uit een nieuwe analyse van de gegevens die de Kepler-satelliet over exoplaneten heeft verzameld.

De afgelopen twintig jaar hebben astronomen bijna 3500 exoplaneten ontdekt. Een groot deel daarvan staat op naam van Kepler, die sinds 2009 exoplaneten opspoort door sterren te onderzoeken op kleine, regelmatige helderheidsdipjes, zoals die optreden wanneer een planeet voor zijn moederster langs schuift.

De meeste van deze exoplaneten zijn vrij klein en vormen, na nu is gebleken, ook nog eens twee verschillende populaties. De ene categorie bestaat uit rotsachtige objecten die maximaal 1,75 keer zo groot zijn als onze planeet. En daarnaast zijn er veel ‘mini-Neptunussen’ – exoplaneten die 2 tot 3,5 keer zo groot zijn als de aarde.

Planeten die daar qua grootte tussenin zitten, zijn schaars. Hoe deze ‘kloof’ is ontstaan, is niet helemaal duidelijk. De oorzaak wordt voorlopig gezocht bij de manier waarop planeten ontstaan. Dat proces begint met de vorming van een rotsachtige kern, ruwweg ter grootte van de aarde.

Veel planeten slagen er vervolgens in om waterstof- en heliumgas uit hun omgeving aan te trekken, en uit te groeien tot kleine gasplaneten. Die stap lukt schijnbaar of helemaal wel of helemaal niet – een tussenweg lijkt er niet te zijn. Bovendien kan een planeet die in eerste instantie wél gas weet aan te trekken, dat gas onder invloed van de straling van zijn moederster ook weer kwijtraken. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_171805345
19-06-2017

De live zoekactie naar aardse planeten rond Proxima Centauri krijgt een vervolg
maandag 19 juni 2017European Southern Observatory (ESO)



Illustratie van exoplaneet Proxima b. (ESO/M. Kornmesser)

Het team achter de Pale Red Dot-campagne, dat vorig jaar een planeet ontdekte bij de meest nabije buurster van onze zon, zet zijn zoektocht naar aarde-achtige planeten voort en start vandaag een nieuw initiatief. De Red Dots-campagne zal astronomen volgen terwijl deze met behulp van ESO’s ‘exoplanetenjager’ speuren naar planeten rond enkele van onze meest nabije stellaire buren: Proxima Centauri, de Ster van Barnard en Ross 154. ESO sluit zich aan bij dit Open Notebook Science-experiment – echte wetenschap die live wordt gepresenteerd – dat het publiek en de wetenschappelijke gemeenschap gaandeweg de campagne toegang geeft tot waarnemingsgegevens van Proxima Centauri.

Het wetenschappelijke team, dat onder leiding staat van Guillem Anglada-Escudé van Queen Mary University te London, zal gedurende negentig nachten gegevens verzamelen en analyseren van ESO’s High Accuracy Radial velocity Planet Searcher (HARPS) en instrumenten van elders ter wereld. De fotometrische waarnemingen begonnen op 15 juni en de spectroscopische waarnemingen starten op 21 juni.

HARPS is een spectrograaf van ongekende nauwkeurigheid en de meest succesvolle ontdekker van lichte exoplaneten tot nu toe. Gekoppeld aan de 3,6-meter telescoop van de ESO-sterrenwacht op La Silla, speurt HARPS elke nacht naar exoplaneten. Daarbij wordt gelet op de minuscule schommelingen die een ster vertoont in reactie op de aantrekkingskracht van de eventuele planeet of planeten die om hem heen draaien. HARPS kan van een afstand van biljoenen kilometers schommelingen opmerken die zich in wandeltempo (3,5 km/uur) voltrekken.

Een van de sterren die bij Red Dots onder de loep worden genomen, is Proxima Centauri, waarvan wetenschappers vermoeden dat er meer dan één aardse planeet omheen cirkelt. Met een afstand van slechts 4,2 lichtjaar is Proxima Centauri de meest nabije buur van onze zon. Het zou wel eens een van de meest geschikte plekken kunnen zijn om, met de geavanceerdere instrumenten van de nabije toekomst, naar leven buiten ons zonnestelsel te gaan zoeken.

Eerder dit jaar maakte ESO bekend een samenwerking te zijn aangegaan met Breakthrough Initiatives, die tot doel heeft om de haalbaarheid aan te tonen van nieuwe technologie waarmee onbemande, ultralichte ruimtesondes snelheden van 20 procent van de lichtsnelheid kunnen bereiken. Zo’n ‘nanosonde’ zou naar de drie sterren van het Alfa Centauri-stelsel kunnen worden gestuurd, waarvan Proxima de dichtstbijzijnde is.

De beide andere sterren die tijdens de Red Dots-campagne worden waargenomen zijn de Ster van Barnard, een lichte rode dwerg op een afstand van zes lichtjaar, en Ross 154, een andere rode dwerg, op 9,7 lichtjaar. De Ster van Barnard is een populair object in veel sciencefictionverhalen en is ook voorgesteld als bestemming van toekomstige interstellaire ruimtemissies zoals het Daedalus-project.

De telescoopwaarnemingen zullen gepaard gaan met een publiekscampagne die gesteund wordt door ESO en andere instituten. Tijdens de Pale Red Dot-campagne werd het publiek wel op de hoogte gehouden van de wetenschappelijke middelen die werden ingezet, maar de resultaten werden pas na zorgvuldige toetsing bekendgemaakt. Dit keer zullen de waarnemingsgegevens van Proxima Centauri live worden getoond, geanalyseerd en besproken.

Via sociale media en een forum zullen samenwerkingsverbanden tussen beroeps- en amateurastronomen en bijdragen van geïnteresseerde burgers en wetenschappers worden aangemoedigd. Daarbij zullen ook hulpmiddelen van de American Association of Variable Star Observers (AAVSO) worden ingezet.

Alle waarnemingen die tijdens deze periode worden gepresenteerd hebben natuurlijk een voorlopig karakter en moeten niet worden gebruikt of geciteerd in vakliteratuur. Het team zal geen eindconclusies presenteren of eventuele ontdekkingen bekendmaken voordat een passend onderzoeksartikel is geschreven en voor publicatie in een vaktijdschrift is goedgekeurd.

De Red Dots-campagne houdt het publiek op de hoogte via de website reddots.space, waarop wekelijkse updates zullen worden gepost, evenals ondersteunende artikelen en een overzicht van de hoogtepunten van de voorgaande week, inclusief bijdragen van de gemeenschap. Discussies zullen eveneens plaatsvinden via de Facebook-pagina van Red Dots, het Twitter-account van Red Dots en de hashtag #reddots.

Niemand kan met zekerheid voorspellen wat de uitkomst van de Red Dots-campagne zal zijn. Na het verzamelen en verwerken van de gegevens, zal het onderzoeksteam de resultaten voor formele beoordeling aan vakgenoten voorleggen. Als er bij deze sterren inderdaad exoplaneten worden ontdekt, zou ESO’s Extremely Large Telescope, die in 2024 zijn eerste licht moet opvangen, in staat moeten zijn om deze rechtstreeks in beeld te brengen en de eigenschappen van hun atmosferen vast te stellen – een cruciale stap in de speurtocht naar leven buiten ons zonnestelsel.

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_172235301
05-07-2017

Unieke exoplaneet ontdekt met Europese telescoop


SPHERE-opname van de exoplaneet HIP 65426b (linksonder). De moederster is uit de opname verwijderd; de cirkel geeft – op de juiste schaal – de baan van de planeet Neptunus om de zon aan. (ESO)

Met het SPHERE-instrument van de Europese Very Large Telescope is een bijzondere exoplaneet ontdekt: HIP 65426b. Met een temperatuur van 1000 tot 1400 graden Celsius is de planeet, die zes tot twaalf keer zoveel massa heeft als Jupiter, behoorlijk warm. Hij is gehuld in een zeer stoffige atmosfeer met dikke bewolking, en draait om een hete, jonge ster die verrassend snel om zijn as wentelt.

De ster lijkt niet te zijn omringd door een schijf van puin, wat merkwaardig is voor zijn leeftijd. Het ontbreken van deze schijf roept de vraag op hoe HIP 65426b überhaupt is ontstaan. Eén mogelijkheid is dat de planeet zich heeft gevormd in een inmiddels ‘opgeloste’ schijf van gas en stof en vervolgens door interacties met andere planeten naar zijn huidige wijde omloopbaan is gemigreerd.

Het is echter ook denkbaar dat de ster en de planeet zijn ontstaan als een soort dubbelster, waarin de zwaarste van de twee zijn lichtere soortgenoot ervan heeft weerhouden om voldoende materie te verzamelen om een echte ster te worden.

HIP 65426b is ontdekt met behulp van ‘direct imaging’ – het maken van een rechtstreekse opname. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, omdat het licht van een ster zo fel is dat het zwakke weerkaatste licht van daaromheen draaiende planeten daarbij verbleekt. SPHERE is speciaal ontworpen om deze hindernis te omzeilen. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_172235324
07-07-2017

Nederlandse ‘big-data’-telescoop vindt eerste exoplaneten rond zeer heldere sterren


Een van de circa 25.000 foto's die MASCARA iedere nacht routineus van de sterrenhemel maakt. De ster MASCARA-2 is bij helder weer met een verrekijker te zien in het sterrenbeeld Zwaan (omcirkeld). (Credit: MASCARA/Snellen)

Astronomen van de Universiteit Leiden hebben de eerste planeten ontdekt met een nieuw instrument – de planetenjager MASCARA. Het aan de Sterrewacht Leiden ontwikkelde instrument zoekt speciaal naar planeetovergangen rond de helderste sterren aan de hemel, waar verrassend genoeg nog nauwelijks eerder naar is gezocht. Naar de planeten rond deze helderste sterren kan veel beter vervolgonderzoek gedaan worden waardoor ze zeer waardevol zijn. De resultaten worden binnenkort gepubliceerd in twee papers in Astronomy & Astrophysics.

MASCARA (Multi-site All-Sky CAmeRA) is een relatief eenvoudig apparaat dat bestaat uit vijf camera’s met groothoeklenzen die in een keer de hele hemel fotograferen. Het eerste MASCARA-station staat op het Canarische eiland La Palma en neemt sinds begin 2015 om de zes seconden zo’n foto, waarmee de helderheid van meer dan 50000 sterren wordt vastgelegd. “De crux zit hem in de datastroom – zo’n 15 terabyte per maand - die onmiddellijk verwerkt moet worden,” zegt eerste auteur Geert Jan Talens, promovendus in Leiden. “MASCARA is dan eigenlijk ook meer een soort big-data-softwaretelescoop. Van alle waargenomen sterren zoeken we uit welke regelmatig een klein beetje zwakker zijn doordat er gezien vanaf de aarde een planeet voorlangs schuift.”

De eerste twee planeten die het team nu heeft ontdekt, MASCARA-1b en MASCARA-2b, zijn in veel opzichten bijzonder. “Ook al zijn er al meer dan 1000 sterren met planeetovergangen ontdekt, de meeste daarvan staan ver weg en zijn heel zwak,” zegt medeonderzoeker Gilles Otten. “MASCARA-2b is de op-een-na helderste ster die een planeetovergang van een reuzenplaneet laat zien. Vorige maand is de helderste ontdekt: de transit-survey KELT-9 kaapte die voor onze neus weg. De Kelt-ster is slechts 2% helderder.”

De MASCARA-reuzenplaneten zijn flink groter dan Jupiter en draaien in banen van slechts enkele dagen rond sterren die veel groter en heter zijn dan onze zon. “We kunnen nu dus planeten gaan onderzoeken die zich in zeer extreme omstandigheden bevinden,” zegt Ignas Snellen (Sterrewacht Leiden), de leider van het MASCARA-project. “De helderheid van de sterren maakt ook allerlei belangrijk vervolgonderzoek mogelijk, zoals het karakteriseren van de atmosferen in veel meer detail dan voor andere planeten mogelijk is.”

Het MASCARA-project wordt uitgebreid met een tweede station, op het zuidelijk halfrond. De telescoop is aangekomen op het La Silla-observatorium van de Europese Zuidelijke Sterrenwacht (ESO) in het noorden van Chili, en zal daar binnenkort beginnen met waarnemen

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_172590904
22-07-2017


Leven kan planeetjespringen in pas ontdekt exostelsel


Het pas ontdekte planetenstelsel lijkt op het onze, maar draait om een veel kleinere ster: een dwergster.

Minstens drie planeten in het pas ontdekte stelsel TRAPPIST-1 kunnen leven bevatten. En waarschijnlijk staan ze zo dicht bij elkaar dat dit leven ertussen kan overspringen.

In de kosmische achtertuin van de aarde, op maar 40 lichtjaar hiervandaan, is een planetenstelsel met zeven rotsplaneten ontdekt. Die draaien om de rode dwergster TRAPPIST-1.

Zeker drie ervan bevinden zich in de bewoonbare zone, ofwel de Goudlokjezone, waar kans bestaat op leven.

Als er leven op een van die planeten is ontstaan, is er een kans dat het zich heeft verspreid naar de andere planeten in de bewoonbare zone, want de hemellichamen staan heel dicht bij elkaar, aldus een onderzoeksteam van Harvard University in de VS.

Stof met micro-organismen verspreidt zich

De rode dwergster is een stuk kleiner en kouder dan onze zon, waardoor het hele stelsel erg compact is.

Als er bijvoorbeeld een meteoriet in een planeet met leven inslaat, zal stof van de bodem de ruimte in vliegen.

Het stof kan later met micro-organismen en al neerregenen op andere hemellichamen in de buurt, waardoor ook daar leven kan ontkiemen. Die theorie noemen we panspermie.

De kans op leven is groot

Het kleine exostelsel bestaat uit zeven aardeachtige rotsplaneten.

Daarvan staan er drie in de bewoonbare zone, waar de omstandigheden optimaal zijn voor de aanwezigheid van leven.

FEITEN

•Afstand tot de aarde: Circa 40 lichtjaar.

•Omvang: Het hele stelsel is zeer klein en past binnen de afstand van de zon tot Mercurius.

•Temperatuur: Op de rode dwergster is het aan het oppervlak 2500 °C, tegen 5500 °C op de zon.

•Licht: De lichtsterkte van de ster bedraagt circa 0,05% van die van de zon. Het licht ziet er rood uit.

(wibnet.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_172870539
02-08-2017

Exoplaneet WASP-121b heeft ‘gloeiende waterdamp’ in zijn atmosfeer
*


Artist’s impression van de ‘hete jupiter’ WASP-121b, die een stratosfeer blijkt te hebben. (Engine House VFX, At-Bristol Science Centre, University of Exeter)

Wetenschappers hebben sterke aanwijzingen gevonden dat de atmosfeer van exoplaneet WASP-121b een stratosfeer heeft – een laag in de atmosfeer waarin de temperatuur naar boven toe stijgt in plaats van daalt (Nature, 2 augustus).

WASP-121b is een zogeheten ‘hete jupiter’ op ongeveer 900 lichtjaar van de aarde. De planeet heeft iets meer massa dan ‘onze’ Jupiter, maar draait op zo’n geringe afstand om zijn moederster dat zijn atmosfeer door de hoge temperatuur (2500 °C) is opgezwollen. Dat maakt hem bijna twee keer zo groot als Jupiter.

Bij hun onderzoek hebben de wetenschappers gekeken hoe verschillende moleculen in de atmosfeer, zoals die van waterdamp, reageren op bepaalde golflengten van licht. Het licht van de moederster dringt diep de planeetatmosfeer binnen, waar het de temperatuur van het gas aldaar verhoogt. Op zijn beurt straalt het gas de warmte terug de ruimte in, in de vorm van infraroodstraling.

Als alle bovenliggende atmosferische lagen koeler waren dan het opgewarmde gas, zouden deze het terug gestraalde ‘licht’ op bepaalde golflengten moeten absorberen. Maar dat is niet het geval: sterker nog, de watermoleculen hoog in de atmosfeer voegen op diezelfde golflengten juist infraroodstraling toe.

Dat laatste betekent dat de hogere atmosferische lagen juist warmer zijn. In de aardatmosfeer is iets vergelijkbaars te zien: op enkele tientallen kilometers hoogte vinden, onder invloed van ultraviolette straling van de zon, reacties plaats waarbij ozon wordt gevormd (en ook weer wordt afgebroken). Het netto resultaat daarvan is dat deze laag – de stratosfeer dus – opwarmt.

Onduidelijk is nog welke stof de ‘inversie’ van de temperatuur in de atmosfeer van WASP-121b veroorzaakt. Mogelijke kandidaten zijn vanadiumoxide en titaniumoxide. Dat zijn verbindingen waarvan op theoretische gronden wordt vermoed dat ze in de atmosferen van de allerheetste ‘jupiters’ voorkomen.

Ook de twee exoplaneten die recent met het Leidse MASCARA-instrument zijn ontdekt, behoren tot deze laatste categorie. Wellicht zal dus ook bij dit tweetal een stratosfeer worden ontdekt. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_173034039
09-08-2017

Vier aardachtige planeten ontdekt rond nabije ster Tau Ceti



Twee van de planeten bevinden zich in de leefbare zone en kunnen in theorie dus vloeibaar water herbergen.

De vier planeten bevinden zich rond Tau Ceti. Deze zonachtige ster staat op zo’n 12 lichtjaar afstand en is vanaf het aardoppervlak met het blote oog te zien. Het bestaan van de vier planeten leiden onderzoekers af uit kleine schommelingen in de beweging van Tau Ceti. Deze schommelingen worden veroorzaakt door de zwaartekracht van de vier planeten.

Hierboven zie je Tau Ceti en de vier planeten afgebeeld. Daaronder zie je onze zon en de binnenste vier planeten. Afbeelding: Fabo Feng.
Klein
De vier planeten zijn rotsachtig en qua grootte vergelijkbaar met de aarde. De kleinste planeet heeft een massa die ongeveer 1,7 keer groter is dan de massa van de aarde. Volgens de onderzoekers behoren de pas ontdekte planeten tot de kleinste planeten die ooit rond nabijgelegen zonachtige sterren zijn ontdekt.

Leefbare zone
Twee van de vier planeten kunnen tot de superaardes gerekend worden. Dit zijn rotsachtige planeten die groter zijn dan de aarde, maar kleiner dan Neptunus. De twee superaardes staan het verst van Tau Ceti af en bevinden zich in de leefbare zone. Dit is een denkbeeldige zone rond de ster die niet zo ver van de ster verwijderd is dat eventueel vloeibaar water op het oppervlak van de planeten bevriest, maar zich ook niet zo dicht bij de ster bevindt dat eventueel vloeibaar water op het oppervlak van de planeten verdampt. In andere woorden: op het oppervlak van de planeten kan in theorie vloeibaar water – een belangrijke vereiste voor het ontstaan en in standhouden van leven zoals wij dat kennen – te vinden zijn.

Of er op de twee superaardes leven te vinden is, is overigens twijfelachtig. Rond de ster bevindt zich namelijk eveneens een enorme puinschijf. Onderzoekers denken dan ook dat de leefbaarheid van de planeten flink wordt aangetast door een intensief bombardement van planetoïden en kometen.

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_173128673
11-08-2017

Planetenstelsel TRAPPIST-1 is ouder dan ons zonnestelsel


Artist’s impression van het planetenstelsel van TRAPPIST-1, gezien vanuit een positie nabij de planeet TRAPPIST-1f (rechts). (NASA/JPL-Caltech)

Wetenschappers hebben schatting gemaakt van de leeftijd van een van de meest intrigerende planetenstelsels die tot nu toe zijn ontdekt: dat van TRAPPIST-1. Rond deze rode dwergster, die slechts 40 lichtjaar van ons is verwijderd, hebben Belgische astronomen recent zeven planeten ontdekt die qua grootte vergelijkbaar zijn met de aarde.

Uit de nieuwe schatting blijkt dat TRAPPIST-1 vrij oud moet zijn: tussen de 5,4 en 9,8 miljard jaar. Dat wordt onder meer afgeleid uit de snelheid waarmee de ster om het centrum van de Melkweg beweegt (snelle sterren zijn doorgaans ouder). Ook de chemische samenstelling van de atmosfeer van de ster en het relatief kleine aantal uitbarstingen dat deze produceert wijzen op een hoge leeftijd.

De ster en haar planetenstelsel zijn dus in elk geval ouder dan ons eigen zonnestelsel (4,6 miljard jaar). Dat betekent dat het planetenstelsel van TRAPPIST-1 zeer stabiel moet zijn, anders zou het allang uit elkaar zijn gevallen.

Wat deze hoge leeftijd betekent voor de leefbaarheid van de planeten, is nog onduidelijk. Weliswaar bevinden enkele van de planeten zich binnen de leefbare zone van de ster – de gordel waarbinnen de temperatuur op het oppervlak van een planeet gematigd genoeg is om water vloeibaar te laten zijn – maar rode dwergsterren vertonen wispelturig gedrag – vooral in hun jeugd. De zeven planeten hebben miljarden jaren blootgestaan aan intense uitbarstingen van extreem ultraviolette straling.

Hierdoor is de kans groot dat de planeten, die op geringe afstanden om TRAPPIST-1 draaien, hun atmosferen en hun watervoorraden allang zijn kwijtgeraakt. Alleen de twee buitenste planeten zijn de dans wellicht ontsprongen. Waarnemingen met de James Webb-ruimtetelescoop, die eind volgend jaar wordt gelanceerd, zullen daar mogelijk uitsluitsel over kunnen geven. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_173671271
08-09-2017

Wetenschappers komen met nieuwe classificatie voor planeten

Ken jij schaal van Kardasjov? Volgens onderzoekers van de universiteit van Rochester is deze classificatie nodig aan vervanging toe.

De schaal van Kardasjov (of Kardashev) werd in 1964 bedacht door de astronoom Nikolai Kardashev. De schaal laat zien hoe technologisch geavanceerd een beschaving is, op basis van de hoeveelheid energie die ze kunnen gebruiken. Een type I-beschaving is in staat om alle op een planeet beschikbare energie te gebruiken. Een type II-beschaving kan alle beschikbare energie die uitgaat van een enkele ster gebruiken. Dit kan bijvoorbeeld met een Dyson-bol. Een type III-beschaving beschikt over net zoveel energie als een totaal sterrenstelsel.


Een Dysonbol. Afbeelding: Vedexent (via Wikimedia Commons).

Aangezien de mensheid nog niet in staat is om alle beschikbare energie op aarde te gebruiken, is de mensheid nog geen type I-beschaving. Volgens een berekening van Carl Sagan zitten wij mensen momenteel op 0,7.

Wetenschappers van de universiteit van Rochester beweren dat er iets mis is met de schaal. “De schaal van Karashev gaat alleen over energiegebruik”, zegt professor Adam Frank. “Er is ook nog een andere kant. Waar energie wordt opgewekt, ontstaat afval. Onze classificatie houdt rekening met de gevolgen van energiegebruik voor de gehele planeet.”

Klasse I, II en III
De schaal van Frank en zijn collega’s bestaat uit vijf niveaus. Een klasse I-planeet is een planeet zonder atmosfeer, bijvoorbeeld Mercurius. Een klasse II-planeet is een planeet met atmosfeer, maar zonder leven. Denk aan Venus en Mars. Een klasse III-planeet is een planeet met een dunne biosfeer, waar biologische activiteit mogelijk is. Toch heeft leven nog geen invloed op de volledige planeet. De aarde was 2,5 miljard jaar geleden een klasse III-planeet. Toen was er nog nauwelijks zuurstof aanwezig in de atmosfeer. Ook Mars is ooit mogelijk een klasse III-planeet geweest.


Van Klasse I naar Klasse V. Illustratie: Michael Osadciw (via universiteit van Rochester)

Wat is een biosfeer?

De biosfeer is het leefgebied van alle organismen op een planeet. In het geval van de aarde gaat de biosfeer van enkele meters onder de grond tot zo’n acht kilometer in de lucht. Ook de oceanen maken onderdeel uit van de biosfeer.

Klasse IV en V
Momenteel is de aarde een klasse IV-planeet. Een dikke biosfeer beïnvloedt de planeet. Organismen op een planeet beïnvloeden processen van het oppervlak tot de bovenste lagen in de atmosfeer.

In de toekomst wordt de aarde mogelijk een klasse V-planeet. Op zo’n planeet verbeteren bewoners de biosfeer, zodat zij en de planeet er beter van worden. Op aarde zou het betekenen dat we in staat zijn om een grote woestijn, zoals de Sahara, te vergroenen door er bomen te planten die CO2 omzetten in zuurstof. Of waarbij genetisch aangepaste bomen met fotovoltaïsche bladen zonne-energie omzetten in elektriciteit.


Op een Klasse V-planeet verbeteren bewoners de biosfeer. Ziet de aarde er in de toekomst zo uit vanuit de ruimte?

Oppassen
“Een type II-beschaving op de schaal van Kardasjov is in staat om te leven zonder biosfeer”, zegt Frank. “Dit geldt nog niet voor ons. Wij moeten onszelf zien als onderdeel van de biosfeer. Als we niet oppassen, dan gaat de aarde gewoon door, maar zonder ons.”

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  Eindredactie Sport / Forummod zaterdag 9 september 2017 @ 09:22:17 #88
284411 crew  heywoodu
Van bijna dood tot olympiër:
pi_173671410
quote:
In de toekomst wordt de aarde mogelijk een klasse V-planeet. Op zo’n planeet verbeteren bewoners de biosfeer, zodat zij en de planeet er beter van worden. Op aarde zou het betekenen dat we in staat zijn om een grote woestijn, zoals de Sahara, te vergroenen door er bomen te planten die CO2 omzetten in zuurstof.
Dat zou ik toch wel zonde vinden, ook woestijnen horen er gewoon bij (mits ze niet langzaam maar zeker de hele boel overnemen natuurlijk).
Van bijna dood op weg naar de Olympische Spelen, tot olympiër in 2026? Elk beetje hulp wordt bijzonder gewaardeerd!
https://www.gofundme.com/(...)he-spelen-na-ongeval
pi_173706762
quote:
0s.gif Op zaterdag 9 september 2017 09:22 schreef heywoodu het volgende:

[..]

Dat zou ik toch wel zonde vinden, ook woestijnen horen er gewoon bij (mits ze niet langzaam maar zeker de hele boel overnemen natuurlijk).
Het zal ook huge impact hebben op het huidige klimaat wereldwijd als de sahara omgetoverd zou worden tot jungle. Dus of het verstandig is om te doen is maar de vraag.

quote:
0s.gif Op zaterdag 9 september 2017 09:12 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
“Een type II-beschaving op de schaal van Kardasjov is in staat om te leven zonder biosfeer”, zegt Frank. “Dit geldt nog niet voor ons. Wij moeten onszelf zien als onderdeel van de biosfeer. Als we niet oppassen, dan gaat de aarde gewoon door, maar zonder ons.”
Zolang geld belangrijker is dan mensen en de rest van de natuur gaat de aarde door; zonder ons.
Lambo of Rekt
  dinsdag 12 september 2017 @ 10:16:44 #90
19440 Maanvis
Centuries in a lifetime
pi_173727477
Momenteel is de kans groter dat de woestijnregio's veel groter gaan worden door klimaatverandering.
Dat zal miljoenen vluchtelingen opleveren.
Dus als Geert Wilders ze wil tegenhouden moet ie een groenere politieke koers gaan varen.
Trots lid van het 👿 Duivelse Viertal 👿
Een gedicht over Maanvis
Het ONZ / [KAMT] Kennis- en Adviescentrum Maanvis Topics , voor al je vragen over mijn topiques!
pi_173766365
13-09-2017

Voor het eerst titaniumoxide waargenomen in atmosfeer exoplaneet


Artist’s impression van de exoplaneet WASP-19b. In de atmosfeer van deze hete, Jupiterachtige planeet hebben astronomen titaniumoxide gedetecteerd. (ESO/M. Kornmesser)

Astronomen hebben, met behulp van de Europese Very Large Telescope, voor het eerst titaniumoxide gedetecteerd in de atmosfeer van een exoplaneet. De ontdekking is gedaan bij de hete Jupiterachtige planeet WASP-19b en levert unieke informatie op over de chemische samenstelling en de temperatuur- en luchtdrukstructuur van diens atmosfeer (Nature, 13 september).

WASP-19b heeft ongeveer dezelfde massa als Jupiter, maar bevindt zich dermate dicht bij zijn moederster dat zijn omlooptijd slechts 19 uur bedraagt en zijn atmosfeer een geschatte temperatuur heeft van ongeveer 2000 graden Celsius.

Wanneer WASP-19b voor zijn moederster langs schuift, schijnt een deel van het sterlicht door de planeetatmosfeer heen, waarbij deze laatste subtiele ‘vingerafdrukken’ achterlaat in het licht dat de aarde uiteindelijk bereikt. Uit een analyse van dat licht blijkt dat de atmosfeer van WASP-19b behalve kleine hoeveelheden titaniumoxide ook water en sporen van natrium bevat. Ook is een planeetomvattende ‘mist’ waargenomen.

Bekend was al dat de atmosferen van koele sterren titaniumoxide bevatten. Ook bestond het vermoeden dat dit molecuul te vinden zou zijn in de atmosferen van hete planeten zoals WASP-19b. Dat vermoeden is nu dus bevestigd.

Titaniumoxide fungeert als ‘warmteopnemer’: het voorkomt dat er warmte de planeetatmosfeer binnenkomt of verlaat. Hierdoor ontstaat een thermische inversie: de temperatuur in de hoge atmosfeer is hoger dan in lager gelegen delen, terwijl dat normaal gesproken andersom is. Ozon speelt een vergelijkbare rol in de atmosfeer van onze eigen planeet, waar dit gas een inversie in de stratosfeer veroorzaakt. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_173786311
14-09-2017

Ziedend hete exoplaneet is pikzwart


Exoplaneet WASP-12b, die op geringe afstand om een zonachtige ster draait, is – zoals deze artist’s impression laat zien – zo zwart als asfalt. (NASA, ESA, and G. Bacon (STScI))

Astronomen hebben ontdekt dat de dagzijde van de inmiddels vrij bekende exoplaneet WASP-12b bijna geen licht weerkaatst. Anders gezegd: de planeet is pikzwart. Dat blijkt uit metingen van de Hubble-ruimtetelescoop die zijn gedaan toen de planeet achter zijn ster langs schoof.

De metingen laten zien dat de planeet hooguit 6,4 procent van het ontvangen licht weerkaatst. Daarmee is hij zo donker als vers asfalt.

WASP-12b is bijna twee keer zo groot als de planeet Jupiter en draait in iets meer dan een dag om zijn moederster. Uit die korte omlooptijd kun je afleiden dat de afstand tot die ster klein is – zo klein dat de temperatuur aan zijn dagzijde oploopt tot maar liefst 2600 graden Celsius.

Deze hoge temperatuur is ook de meest waarschijnlijke verklaring voor het geringe lichtweerkaatsende vermogen. Aan de dagzijde loopt de temperatuur zo hoog op, dat de meeste moleculen daar niet tegen bestand zijn. Hierdoor kunnen zich ook geen wolken vormen die licht zouden kunnen weerkaatsen. In plaats daarvan dringt binnenkomend licht diep de atmosfeer binnen, om vervolgens door waterstofatomen te worden geabsorbeerd en in warmte-energie te worden omgezet.

De nachtkant van de planeet is overigens een ander verhaal. Daar is de temperatuur ruim duizend graden lager, en kan zich waterdamp en bewolking vormen. Die kant weerkaatst mogelijk dus meer licht, maar is permanent van zijn ster afgekeerd. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_174708370
25-10-2017

Op planeet Kepler-13Ab sneeuwt het ‘zonnebrandcrème’


Artist’s impression van de ziedendhete exoplaneet Kepler-13Ab (links), die op geringe afstand om zijn ster draait. Op de achtergrond zijn de begeleidende sterren Kepler-13B en -13C te zien. (NASA, ESA & G. Bacon (STScI))

In de atmosfeer van de ziedend hete reuzenplaneet Kepler-13Ab sneeuwt het titaniumdioxide – een belangrijk bestanddeel van onze zonnebrandcrème. Dat blijkt uit waarnemingen met de Hubble-ruimtetelescoop (The Astronomical Journal, oktober 2017).

Kepler-13Ab is een van de heetste exoplaneten die we kennen. De planeet cirkelt op geringe afstand om zijn moederster en daarbij is steeds hetzelfde halfrond naar de ster gericht. Hierdoor lopen de temperaturen aan die kant van de planeet op tot meer dan 2700 graden Celsius. Aan de nachtkant is het beduidend koeler.

Het titaniumoxide in de atmosfeer is niet rechtstreeks waargenomen. De aanwezigheid ervan wordt afgeleid uit het feit dat de atmosferische temperatuur aan de dagzijde van Kepler-13Ab naar boven toe daalt in plaats van stijgt, zoals bij de meeste andere hete gasplaneten het geval is. Het titaniumoxide in de atmosferen van andere hete gasplaneten absorbeert licht en straalt daardoor warmte uit, waardoor de atmosfeer tot op grote hoogte wordt opgewarmd.

Hieruit concluderen wetenschappers af dat er aan de dagzijde van Kepler-13Ab titaniumoxide aan de atmosfeer wordt onttrokken. Waarschijnlijk voeren sterke luchtstromingen de verbinding naar de nachtzijde van de planeet, alwaar deze kristalliseert en omlaag dwarrelt.

Door de sterke zwaartekracht van de planeet komt het titaniumoxide uiteindelijk zo laag in de atmosfeer terecht, dat het niet kan worden teruggeblazen naar de dagzijde. Bij lichtere hete gasplaneten gebeurt dat laatste wel en verdampen de kristalletjes weer tot gas. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_174797047
01-11-2017

Planeet ontdekt die eigenlijk helemaal niet zou moeten bestaan

De planeet is monsterlijk groot in vergelijking met zijn kleine moederster.

Astronomen ontdekten de planeet – NGTS-1b genoemd – rond een rode dwerg. Die ster heeft een straal en massa die de helft kleiner is dan de straal en massa van onze eigen zon. Daarmee is de ster bijzonder klein. En gedacht werd dat rond dergelijke sterren alleen kleine, rotsachtige planeten konden ontstaan. Maar NGTS-1b is niet rotsachtig. En zeker niet klein: de planeet is ongeveer net zo groot als Jupiter.


Een artistieke impressie van de koele rode dwerg en de hete Jupiter NGTS-1b. Afbeelding: University of Warwick / Mark Garlick.

Monsterlijk
Volgens de onderzoekers is NGTS-1b relatief gezien – dus ten opzichte van de omvang van de moederster – de grootste planeet die ooit is ontdekt. De planeet zet alle theorieën die er zijn omtrent de totstandkoming van planeten op losse schroeven. Want volgens die theorieën zou NGTS-1b helemaal niet moeten bestaan. “De ontdekking van NGTS-1b was een complete verrassing voor ons,” vertelt onderzoeker Daniel Bayliss. “Gedacht werd dat zulke grote planeten niet rond zulke kleine sterren konden bestaan. De uitdaging is nu om uit te zoeken hoe veelvuldig dit type planeet in het universum voorkomt.”

“De uitdaging is nu om uit te zoeken hoe veelvuldig dit type planeet in het universum voorkomt”

Dipjes
De onderzoekers ontdekten de monsterlijke planeet met behulp van de Next-Generation Transit Survey (kortweg NGTS). Hierbij wordt met behulp van twaalf telescopen stukjes van de hemel afgespeurd en gezocht naar dipjes in de helderheid van sterren. Regelmatige afnames in de helderheid van sterren wijzen erop dat een planeet zo af en toe – vanaf de aarde gezien – voor de ster langs beweegt. NGTS-1b is de eerste planeet die door NGTS is ontdekt. De planeet veroorzaakt elke 2,6 dagen afnames in de helderheid van een ster die zo’n 600 lichtjaar van ons verwijderd is.

Dichtbij
Dat betekent dat NGTS-1b ongeveer 2,5 aardse dagen nodig heeft om een rondje rond de ster te voltooien en dat een jaar op de planeet dus maar 2,5 dag duurt. Dat de planeet zo weinig tijd nodig heeft om een baantje rond de ster te trekken, is niet zo gek. De planeet staat namelijk heel dicht bij de ster. De afstand tussen NGTS-1b en zijn moederster is vergelijkbaar met 3% van de afstand tussen de aarde en de zon.

Hoewel de planeet dicht bij de ster staat en relatief groot is, was het nog niet gemakkelijk om deze op te sporen, zo vertelt onderzoeker Peter Wheatley .”NGTS-1b was moeilijk te vinden, omdat de moederster zo klein en weinig helder is.” Met dat in het achterhoofd verwacht hij eigenlijk dat er op termijn nog veel meer van deze relatief gezien monsterlijk grote planeten worden ontdekt. “Kleine sterren zoals deze rode dwerg zijn de meest voorkomende sterren in het universum, dus het is mogelijk dat er veel meer van deze gigantische planeten op ontdekking wachten.”

(scientias.nl)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_175087472
quote:
Nieuwe planeet ontdekt met grootste kans op leven tot nu toe

Op slechts elf lichtjaar van de Aarde is een planeet ontdekt met een klimaat dat mogelijk geschikt is voor leven. En het mooie is dat Ross 128 b, zoals de planeet heet, elke dag dichterbij komt.

In tien dagen maakt Ross 128 b een rondje om zijn ster, die twintig keer dichterbij staat dan de Aarde bij de zon. De nieuwe planeet is ook een derde groter dan de Aarde. Wetenschappers hebben de planeet ontdekt met de HARPS-telescoop (High Accuracy Radial Velocity Planet Searcher) in de Chileense Atacama-woestijn. Pas na 157 observaties en na het doorzoeken van tien jaar aan data werd de planeet gevonden.

De wetenschappers schatten de oppervlaktetemperatuur tussen -60 en +20 graden. Dat zou leefbaar kunnen zijn, maar het hangt er van af hoe lang water vloeibaar kan blijven op de exoplaneet. Hoe dan ook is het waarschijnlijk de planeet met de beste kans op leven die we kennen. De enige andere dichtbij zijnde optie is Proxima b, maar het probleem daarmee is dat zijn ster dodelijke ultraviolette en röntgenstraling uitzendt. De rode dwergster van Ross 128b is veel kalmer.

Wetenschappers willen de nieuwe planeet nu beter gaan bestuderen om er achter te komen of de atmosfeer geschikt is voor leven. In tegenstelling tot de meeste planeten buiten ons zonnestelsel is Ross 128 b dichtbij genoeg om met een extreem sterke telescoop zuurstof te kunnen opmerken, wat het direct de meest interessante exoplaneet tot nu toe zou maken.

En hoewel Ross 128 b op dit moment de op een na dichtst bij zijnde exoplaneet is, gaat dat binnenkort veranderen. Hij beweegt namelijk richting onze zon. Dus al over 71.000 jaar is de planeet onze meest nabije buur.
pi_175104921
_O_
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_175126816
16-11-2017

We hebben net boodschap verstuurd naar mogelijk buitenaardse leven op ‘superaarde’ en over 26 jaar kunnen we al antwoord hebben


 © METI

Wetenschap & Planeet 21 juni 2043: dat is de dag dat wetenschappers van Messaging Extraterrestrial Intelligence (METI) aan hun ontvangers gekluisterd zullen zijn, in de hoop bericht te krijgen van een buitenaardse beschaving op GJ273b. Dat is een superaarde op 12,4 lichtjaar – 70.000.000.000.000 kilometer – van onze aarde. Exact een maand geleden verstuurden ze daartoe enkele boodschappen.

Dat gebeurde op 16, 17 en 18 oktober. De wetenschappers gebruikten radiogolven en lieten de berichten op negen verschillende momenten horen, om de kans te vergroten dat ze worden opgepikt. In totaal werd er elke dag voor 11 minuten uitgezonden.

Muziekstukken

De boodschap zelf bestaat onder meer uit 18 muziekstukken van 10 seconden, voorbeelden van wiskunde en technologie én uitleg over de manier waarop we de tijd bijhouden. Aan de hand daarvan legden de wetenschappers ook uit wanneer we zouden luisteren voor een mogelijk antwoord.

Het bericht werd niet zomaar lukraak gestuurd, maar naar een nabijgelegen exoplaneet GJ273b. Die draait rond de Ster van Luyten – een rode dwerg – en wordt door astronomen ook wel omschreven als een ‘superaarde’. De massa is iets groter dan die van onze planeet en hij bevindt zich op een afstand van zijn ster die leven er mogelijk kan maken.

Controversieel

Het is de allereerste keer dat de mensheid een boodschap verstuurt die gericht is op een antwoord op een specifiek moment. Het uitsturen van boodschappen naar mogelijk buitenaards leven zodat het ons kan vinden, is overigens controversieel. Onder meer de vermaarde wetenschapper Stephen Hawking waarschuwde al voor de gevaren daarvan. “Als dergelijk buitenaards leven ons bezoekt, dan zal het er ongeveer aan toe gaan zoals toen Columbus in Amerika landde. En we weten allemaal hoe dat afliep voor de oorspronkelijke bevolking”, zei hij al. (lees hieronder verder)


 © RV - Douglas Vakoch van METI.

Douglas Vakoch van METI relativeert. “Als er een buitenaardse beschaving bestond die in staat was om naar de aarde te reizen met het doel ons kwaad te doen, zou die al veel eerder al onze radio- en tv-signalen opgepikt hebben en naar hier gekomen zijn. Onze atmosfeer geeft overigens al 2,5 miljard jaar bewijs af van leven door de zuurstof in de lucht.”

SETI

METI is de tegenhanger van SETI – Search for Extraterrestrial Intelligence – dat ook vindt dat we actief moeten zoeken naar buitenaards leven, maar dan door te proberen boodschappen van anderen op te vangen in plaats van ze zelf te versturen. Voor het project werkte METi samen met het Instituut voor Ruimtestudies van Catalonië (IEEC) en het Spaanse muziekfestival Sónar.

“Hopelijk krijgen we antwoord”, aldus Vakoch. “Maar de kans bestaat dat we het experiment nog een aantal keer zullen moeten herhalen in de richting van andere planeten voor we geluk hebben. Ik zie het eerder op langere termijn. We moeten daarbij een systeem ontwikkelen waarmee we niet één maar vele tientallen, duizenden of zelfs miljoenen planeten tegelijk proberen te bereiken. Alleen zo kunnen we onze kansen vergroten om ooit een respons te ontvangen.”

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_175128050
21 juni 2043...effe geduld hebben
Silence breaks apart, Brightness comes to life
Stream of sounds Wash away the darkness from my soul
pi_175419229
quote:
0s.gif Op vrijdag 17 november 2017 10:20 schreef Prisha het volgende:
21 juni 2043...effe geduld hebben
effetjes maar ;)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_175419243
19-11-2017

Atmosfeer van exoplaneet WASP-18b is rijk aan ‘kolendamp’


Artist’s impression van de ‘hete jupiter’ WASP-18b. (NASA/GSFC)

De kolossale, hete exoplaneet WASP-18b is gehuld in een verstikkende stratosfeer vol met koolstofmonoxide, ook wel ’kolendamp’ genoemd. Dat blijkt uit een nieuwe analyse van waarnemingen die met de ruimtetelescopen Hubble en Spitzer zijn gedaan (Astrophysical Journal Letters, 1 december 2017).

WASP-18b heeft ongeveer tien keer zoveel massa als Jupiter, de grootste planeet van ons zonnestelsel. Hij draait op zeer geringe afstand om een ster die 325 lichtjaar van ons verwijderd is. Exoplaneten van dit type worden ‘hete jupiters’ genoemd.

In de atmosfeer van een planeet kan zich een stratosferische laag vormen als daarin moleculen aanwezig zijn die ultraviolette straling en zichtbaar licht van de moederster absorberen en de opgenomen energie in de vorm van warmte c.q. infraroodstraling teruggeven. Op aarde zijn het ozonmoleculen die deze functie vervullen, bij een hete jupiter gaat het waarschijnlijk om moleculen van titaniumdioxide.

De gegevens van Hubble en Spitzer laten zien dat WASP-18b een bijzonder infraroodspectrum vertoont, zoals dat nog bij geen enkele andere exoplaneet was waargenomen. Om te kunnen achterhalen welke moleculen verantwoordelijk kunnen zijn voor dat spectrum, hebben astronomen gebruik gemaakt van computermodellen.

Die modellen geven aan dat het spectrum van de planeet alleen reproduceerbaar zijn als zich veel koolstofmonoxide en heel weinig water in zijn atmosfeer bevindt. In de stratosfeer zou de koolstofmonoxide heet zijn, in de lager gelegen troposfeer koeler. Om de grote hoeveelheid koolstofmonoxide te kunnen verklaren, moet WASP-18b driehonderd keer zoveel elementen zwaarder dan helium bevatten dan andere hete jupiters. (EE)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')