OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis. In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #20...
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #20...
Yay Aventura 
Het kan inderdaad dat je een positieve ovulatietest hebt zonder eisprong. Ik heb dat in mijn langste ronde (100 dagen) ook gehad. 2x een positieve ovulatietest maar geen menstruatie. Later bleek wel dat deze testen minder knallend waren dan mijn uiteindelijke testen maar absoluut wel positief 
Het kan inderdaad dat je een positieve ovulatietest hebt zonder eisprong. Ik heb dat in mijn langste ronde (100 dagen) ook gehad. 2x een positieve ovulatietest maar geen menstruatie. Later bleek wel dat deze testen minder knallend waren dan mijn uiteindelijke testen maar absoluut wel positief
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Even een schopje.
Zojuist luisterde ik naar deel 1 van een radio docu van het programma 'OVT': een geschiedenisprogramma op zondagochtend. Het ging over hoe men vroeger omging met te vroeg geboren en/of overleden kindjes bij geboorte.
Hier nog even wat extra info:
Dus vandaar ook even mijn berichtje hier, want terwijl ik het luisterde moest ik aan verhalen hier denken en aan iedereen die zo'n verdriet met zich mee draagt.
Zojuist luisterde ik naar deel 1 van een radio docu van het programma 'OVT': een geschiedenisprogramma op zondagochtend. Het ging over hoe men vroeger omging met te vroeg geboren en/of overleden kindjes bij geboorte.
Hier nog even wat extra info:
Het is best aangrijpend, dus niet voor iedereen misschien een goed idee om te beluisteren. Maar wat mij vooral opviel in alle gesprekken was het volgende: het is soort verdriet dat je leven lang bij je blijft en waarvan het zo belangrijk dat het erkend wordt: dat je kindje erkend wordt maar ook je verdriet.quote:Het Spoor Terug: Ongewijde engeltjes (deel 1 van een tweeluik)
Ze kwamen volgens de katholieke leer in het zogeheten voorgeborgte, waar ook goede heidenen als Plato en Socrates hun eeuwigheid uitzaten. Ondertussen werden ze begraven achter de heg, in ongewijde grond, deze levenloos of te vroeg gestorven kinderen, die niet gedoopt waren. Ze werden Engeltjes genoemd. Dat was zo ongeveer het beste dat ze overkwam, want de hemel, zo leerden paus, pastoor en kerk, zouden ze nooit zien. Rene Oomen maakte de tweedelige documentaire ‘Er ligt een engeltje achter de heg’, waarvan zondag het eerste deel wordt uitgezonden.
Dus vandaar ook even mijn berichtje hier, want terwijl ik het luisterde moest ik aan verhalen hier denken en aan iedereen die zo'n verdriet met zich mee draagt.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Klinkt inderdaad aangrijpend. Mijn moeder had een doodgeboren zusje en mijn vader twee broertjes die bij de geboorte zijn overleden en dat mocht inderdaad niet in gewijde grond.
Die erkenning is heel belangrijk inderdaad. Kindjes die overleden ter wereld komen worden niet eens opgenomen in het geboorteregister, ze bestaan voor de wet niet (terwijl je ze na 24 weken wel moet aangeven..), dat is zooooo pijnlijk.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Heftig om te beseffen hoe het vroeger ging. Maar dat in deze tijd doodgeboren kindjes voor de wet niet bestaan, vind ik echt een schande. Nooit beseft ook. Ik heb de petitie getekend!
Burdie... 
kutzooi zeg! Ik heb ook geen succesverhaal, sorry.. Hopelijk zijn er hier wel mensen genoeg die dat wel voor je hebben.
Dikke knuffel van je secret santa!
kutzooi zeg! Ik heb ook geen succesverhaal, sorry.. Hopelijk zijn er hier wel mensen genoeg die dat wel voor je hebben.Dikke knuffel van je secret santa!
Burd och nee niet weer. 
Ik weet niet of je dat van mij een MA kan noemen want ik was geloof ik pas 6 weken toen het misging. Dat wist ik zo vroeg ivm MMM. Hoe dan ook, ik heb afgewacht of het vruchtje vanzelf afgestoten zou worden door mijn lichaam, maar na 5 weken afwachten gebeurde er nog niets en toen heb ik voor opwekken met pillen gekozen. Ik weet wel dat mijn cyclus daarna direct weer normaal was, maar ik ben dan ook maar heel kort zwanger geweest natuurlijk. Sterkte.
Ik weet niet of je dat van mij een MA kan noemen want ik was geloof ik pas 6 weken toen het misging. Dat wist ik zo vroeg ivm MMM. Hoe dan ook, ik heb afgewacht of het vruchtje vanzelf afgestoten zou worden door mijn lichaam, maar na 5 weken afwachten gebeurde er nog niets en toen heb ik voor opwekken met pillen gekozen. Ik weet wel dat mijn cyclus daarna direct weer normaal was, maar ik ben dan ook maar heel kort zwanger geweest natuurlijk. Sterkte.
Ik. Maar das wat anders dan normaal, dus het ligt er aan hoe je het leest.quote:Op zaterdag 7 november 2015 09:28 schreef Burdie het volgende:
Vraagje aan de dames die een MA hebben afgewacht... hoe lang hebben jullie gewacht en kwam het toen alsnog vanzelf? En hoe snel was je cyclus daarna weer op orde?
met 6 weken een kloppend hartje en met 12 weken was hij niet verder gegroeid dan 7 weken. We zouden de week erop curettage krijgen maar het weekend liet hij zelf los. Dus voor ons was het 4 dagen, maar in de praktijk dus 6 weken..
Ik wil je heel veel sterkte wensen. Miskramen zijn kut.
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
En oh. 2 maanden later was ik weer zwanger en kreeg ik weer een miskraam. 2 maanden dáárna was ik weer zwanger en dat werd Hielke 
♡ Sa fier as de moanne, - en werom ♡
Hier een beetje hetzelfde als Vlindur. Gestopt met 9,5, achtergekomen met 11,5 en curretage bij 12 dacht ik. Tussen 9,5 en 12 is er niks gebeurd, maar geen idee hoe lang het nog zou hebben geduurd.
Sterkte
Sterkte
Bah Burdie 
Geen ervaring met afwachten, mijn geschiedenis was bijna exact de jouwe helaas. Sterkte maar weer.
Geen ervaring met afwachten, mijn geschiedenis was bijna exact de jouwe helaas. Sterkte maar weer.
Burdie 
wist helemaal niet dat je zwanger was 
heel veel sterkte
wist helemaal niet dat je zwanger was heel veel sterkte
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Sterkte, Burdie.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Oh Burdie nee toch 
Ik heb 2 keer een MA gehad. De eerste keer gewacht maar er gebeurde niks en ik was zo misselijk nog. De tweede keer meteen voor curretage gekozen. Beide keren binnen 6 weken weer een normale cyclus.
Heel veel sterkte
Ik heb 2 keer een MA gehad. De eerste keer gewacht maar er gebeurde niks en ik was zo misselijk nog. De tweede keer meteen voor curretage gekozen. Beide keren binnen 6 weken weer een normale cyclus.
Heel veel sterkte
Burdie, wat ontzettend rot zeg!! Heel veel sterkte voor jou!
Hoe ver was je?
Hier goede echo met 8,5 week, met 10 weken gaan bloeden en slechte echo. Toen 1,5 week afgewacht. 2 uur voordat ik naar de gyn moest, kwam de MA vanzelf op gang. Ik vond het wachten uitermate kut, maar achteraf vind ik het wel fijn dat het zelf op gang is gekomen. Wel nog 4 weken gebloed daarna (en positieve testen). Daarna kwam m'n cyclus weer op gang.
Heel veel sterkte voor jou! Hoe ver was je?
Hier goede echo met 8,5 week, met 10 weken gaan bloeden en slechte echo. Toen 1,5 week afgewacht. 2 uur voordat ik naar de gyn moest, kwam de MA vanzelf op gang. Ik vond het wachten uitermate kut, maar achteraf vind ik het wel fijn dat het zelf op gang is gekomen. Wel nog 4 weken gebloed daarna (en positieve testen). Daarna kwam m'n cyclus weer op gang.
Sterkte Burdie
Hier alleen ervaring met het opwekken van het loslaten zegmaar.
Dmv tabletten, dat was vooral bij de eerste keer het fijnste om te krijgen. Curretage voelde te klinisch en was blij dat de gyn dat ook afraadde. Maargoed toen was ik al 17 weken.
Hier alleen ervaring met het opwekken van het loslaten zegmaar.
Dmv tabletten, dat was vooral bij de eerste keer het fijnste om te krijgen. Curretage voelde te klinisch en was blij dat de gyn dat ook afraadde. Maargoed toen was ik al 17 weken.
Tralalalaaa
Bedankt allemaal .
Ik zou 8 weken zijn, maar het vruchtje (vruchtjes?) was met 5-6 weken gestopt, waarschijnlijk is er gewoon nooit een hartje gaan kloppen.
. Ik zou 8 weken zijn, maar het vruchtje (vruchtjes?) was met 5-6 weken gestopt, waarschijnlijk is er gewoon nooit een hartje gaan kloppen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Burdie
Ik hoop dat het vruchtzakje snel loskomt voor je.
Ik lees hier nog wel mee, en blijf het verdrietig vinden dat dit topic steeds weer zo actueel is. Soms kost het wat meer moeite (en dan reageer ik niet altijd) maar in gedachten ben ik er altijd.
Ik hoop dat het vruchtzakje snel loskomt voor je.
Ik lees hier nog wel mee, en blijf het verdrietig vinden dat dit topic steeds weer zo actueel is. Soms kost het wat meer moeite (en dan reageer ik niet altijd) maar in gedachten ben ik er altijd.
En wij bij jou Lingue. Jouw UD komt ook weer erg dichtbij.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Lief dat je eraan denkt! De UD komt idd erg dichtbij. Zo raar blijft dat. Geen lief klein meisje hier maar wel veel gevoelens en gedachten. En de tijd die gewoon verder gaat...quote:
En wij bij jou Lingue. Jouw UD komt ook weer erg dichtbij.
Burd, ik vind het zo onwijs kut voor je, bah! Ik hoop echt dat het snel vanzelf gaat en zwanger worden weer snel gaat en dan helemaal goed. Al kan ik me dan wel voorstellen dat het vertrouwen tot een dieptepunt is gezakt...
Over dat gesproken. Ben benieuwd naar andermans ervaringen met zwanger zijn na meerdere miskramen. Ik ben nu 8+4, mooie echo gehad, maar merk dat ik na twee eerdere ervaringen nu nog steeds echt geen meter vooruit durf te kijken.
gevoelsmatig is het echt gewoon wachten op slecht nieuws. Wat echt kut voelt. Ik hoop voor mezelf dat er snel een omslagpunt daarin komt; iemand ervaringen? Het voelt ook zo aanstellerig want hallooooo hoeveel geluk heb ik wel niet met zwanger worden! En ergens diep van binnen is m'n algehele gevoel over deze zwangerschap ook zoveel positiever dan eerdere keren maar ik durf daar gewoon niet in mee te gaan.
Over dat gesproken. Ben benieuwd naar andermans ervaringen met zwanger zijn na meerdere miskramen. Ik ben nu 8+4, mooie echo gehad, maar merk dat ik na twee eerdere ervaringen nu nog steeds echt geen meter vooruit durf te kijken.
gevoelsmatig is het echt gewoon wachten op slecht nieuws. Wat echt kut voelt. Ik hoop voor mezelf dat er snel een omslagpunt daarin komt; iemand ervaringen? Het voelt ook zo aanstellerig want hallooooo hoeveel geluk heb ik wel niet met zwanger worden! En ergens diep van binnen is m'n algehele gevoel over deze zwangerschap ook zoveel positiever dan eerdere keren maar ik durf daar gewoon niet in mee te gaan.
Ik snap je gevoel Svane, en ik denk dat ik niet zo'n goed voorbeeld ben. Maar dat alles goed was op de echo is wel een heel goed teken en ook je gevoel dat positiever is deze keer.
En je stelt je niet aan, deze gevoelens zijn gewoon heel normaal in jouw situatie nu. Maar probeer een beetje in je gevoel mee te gaan. Dan ga ik duizend voor je duimen dat je over een aantal maanden je mooie tweede hebt.
(Ik kom n beetje warrig uit mn woorden, merk ik.)
En je stelt je niet aan, deze gevoelens zijn gewoon heel normaal in jouw situatie nu. Maar probeer een beetje in je gevoel mee te gaan. Dan ga ik duizend voor je duimen dat je over een aantal maanden je mooie tweede hebt.
(Ik kom n beetje warrig uit mn woorden, merk ik.)
OUD / Zwarte gedachten en (irrationele) angsten tijdens de zwangerschapquote:
Burd, ik vind het zo onwijs kut voor je, bah! Ik hoop echt dat het snel vanzelf gaat en zwanger worden weer snel gaat en dan helemaal goed. Al kan ik me dan wel voorstellen dat het vertrouwen tot een dieptepunt is gezakt...
Over dat gesproken. Ben benieuwd naar andermans ervaringen met zwanger zijn na meerdere miskramen. Ik ben nu 8+4, mooie echo gehad, maar merk dat ik na twee eerdere ervaringen nu nog steeds echt geen meter vooruit durf te kijken.
Misschien kan je hier wat mee Svane
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Svane bij mij was dat na de 12 weken een heel stuk beter! De rest van de zwangerschap heb ik ook echt genoten. Daarvoor vond ik het ook heel moeilijk.
Sterkte allemaal
De rest van de zwangerschap heb ik ook echt genoten. Daarvoor vond ik het ook heel moeilijk. Sterkte allemaal
Jeetje Burdie, wat verdrietig. Bah. Hoop dat het allemaal op gang komt vanzelf.
Svane, ik herken het wel, en dan heb ik pas één miskraam gehad. De miskraam viel me niet eens zo zwaar, maar het lukt me niet goed om te vertrouwen op deze zwangerschap. Ik ga er steeds vanuit dat het mis zal zijn. En als niet dinsdag, dan wel bij de volgende echo. Het zal een soort zelfbescherming zijn, toch? Ik loods mezelf er zo goed en zo kwaad als het lukt doorheen. "Het is niet erg om labiel te zijn, om geen vertrouwen te hebben, elke dag is er ééntje. Als het mis is, overleef je dat ook wel weer, je hebt twee prachtige kinderen. Komt goed, angst of stress gaat het verschil niet maken. Zie je, weer een dag voorbij zonder bloed., enz, enz."
Maar ik voel me beroerd en labiel. En het kost me alle energie die ik heb om mezelf gerust te stellen, dus ik begrijp het goed, denk ik.
Svane, ik herken het wel, en dan heb ik pas één miskraam gehad. De miskraam viel me niet eens zo zwaar, maar het lukt me niet goed om te vertrouwen op deze zwangerschap. Ik ga er steeds vanuit dat het mis zal zijn. En als niet dinsdag, dan wel bij de volgende echo. Het zal een soort zelfbescherming zijn, toch? Ik loods mezelf er zo goed en zo kwaad als het lukt doorheen. "Het is niet erg om labiel te zijn, om geen vertrouwen te hebben, elke dag is er ééntje. Als het mis is, overleef je dat ook wel weer, je hebt twee prachtige kinderen. Komt goed, angst of stress gaat het verschil niet maken. Zie je, weer een dag voorbij zonder bloed., enz, enz."
Maar ik voel me beroerd en labiel. En het kost me alle energie die ik heb om mezelf gerust te stellen, dus ik begrijp het goed, denk ik.
Oh, en steeds me voorbereiden op slecht nieuws. heel stom, vind ik dat. Dan denk ik letterlijk 'als het mis is dinsdag, blijf ik de rest van de week thuis van mijn werk' of als ik nadenk over een weekje weg met kerst denk ik 'dan kan ik in elk geval van mijn duo genieten zonder sociale Kerstverplichtingen als het mis is'.
Ik ben zelf naïef optimistisch te noemen, denk ik. Dit soort gedachten passen in elk geval helemaal niet in mijn systeem.
Ik ben zelf naïef optimistisch te noemen, denk ik. Dit soort gedachten passen in elk geval helemaal niet in mijn systeem.
En als mensen vragen hoe ik me voel of hoe het gaat, reageer ik met 'so far so good'. Dat voelt als een eerlijk antwoord en dan hoef ik niet helemaal in te gaan op alles wat ik denk en voel hierbij.
Wat rot voor jou ook, Groofsken dat je je zo moet voelen. Zelfbescherming inderdaad. 'Als ik er vanuit gaat dat het fout gaat doet het straks minder pijn.'.
Wanneer heb je je echo?
Wanneer heb je je echo?
Ik geloof dat ik bij de oudste enigszins gerust was toen de 20-weken echo er goed uit kwam, toen werd ik rustiger.
Bij de jongste had ik veel meer last van angst dat het mis zou gaan, ook later in de zwangerschap. Zo van, ben blij als ze er is want dan weet ik dat het goed is.
Goh. Morgen 5 jaar geleden dat onze allereerste ter wereld kwam. Een leven geleden. Je moeder voelen maar je bent het niet. Zoiets. En je dan ergens een aansteller voelen want het was 'pas' 17 weken, geen volledige zwangerschap, ik voelde het nog niet schoppen etc.
Maar het heeft ontzettend veel indruk gemaakt en het blijft voor mij de eerste. Maar toch ook niet ofzo.
Bij de jongste had ik veel meer last van angst dat het mis zou gaan, ook later in de zwangerschap. Zo van, ben blij als ze er is want dan weet ik dat het goed is.
Goh. Morgen 5 jaar geleden dat onze allereerste ter wereld kwam. Een leven geleden. Je moeder voelen maar je bent het niet. Zoiets. En je dan ergens een aansteller voelen want het was 'pas' 17 weken, geen volledige zwangerschap, ik voelde het nog niet schoppen etc.
Maar het heeft ontzettend veel indruk gemaakt en het blijft voor mij de eerste. Maar toch ook niet ofzo.
Tralalalaaa
Dit herken ik ongelofelijk! Ik had echt de twee dagen na m'n echo geen werkafspraken gepland, want 'dan kan ik thuis de miskraam afwachten wanneer ik slecht nieuws krijg'. Echt zo irritant om steeds per ongeluk zo te denken.quote:
Oh, en steeds me voorbereiden op slecht nieuws. heel stom, vind ik dat. Dan denk ik letterlijk 'als het mis is dinsdag, blijf ik de rest van de week thuis van mijn werk' of als ik nadenk over een weekje weg met kerst denk ik 'dan kan ik in elk geval van mijn duo genieten zonder sociale Kerstverplichtingen als het mis is'.
Ik ben zelf naïef optimistisch te noemen, denk ik. Dit soort gedachten passen in elk geval helemaal niet in mijn systeem.
Ben jij nu de termijn van je miskraam al voorbij Groofs? Mijne was met 9 weken, ik hoop dat dat ook weer even als een drempeltje voelt als ik daar voorbij ben.
Overigens is bij mij het gevoel niet dermate overheersend dat ik niet meer van kleine dingen kan genieten, het gewone leven loopt wel gewoon door. Alleen alles rondom zwanger zijn en toekomstplannen maken voelt dus echt moeilijk.
Dank allen voor de ervaringen.
Tap, jouw vroeggeboorte met 17 weken, dat kan ik me niet eens indenken hoe verschrikkelijk dat moet zijn geweest. Kan me voorstellen dat dat al terug kijkend echt een heftig moment blijft.
Bij de zwangerschap van kuiken ben ik ook heel onzeker geweest door de mk die ik daarvoor had. Het begin heb ik van echo naar echo geleefd, en tussentijds heb ik bijna dagelijks met de Angelsounds geluisterd. Ik had er wel een heel goed gevoel bij, maar ik durfde er niet op te vertrouwen.
Dit keer voelde het alleen in het begin goed, de afgelopen week was ik gewoon ziek van angst voor de echo. Ik denk dat ik misschien ergens 'wist' dat het niet goed zat, net zoals ik de vorige keer 'wist' dat het goed zat en ik een zoon zou krijgen.
Ik denk er over om misschien met iemand te gaan praten als dit achter de de rug is. In elk geval denk ik niet dat ik ooit nog vertrouwen durf te hebben tot ik het kindje kan voelen.
Dit keer voelde het alleen in het begin goed, de afgelopen week was ik gewoon ziek van angst voor de echo. Ik denk dat ik misschien ergens 'wist' dat het niet goed zat, net zoals ik de vorige keer 'wist' dat het goed zat en ik een zoon zou krijgen.
Ik denk er over om misschien met iemand te gaan praten als dit achter de de rug is. In elk geval denk ik niet dat ik ooit nog vertrouwen durf te hebben tot ik het kindje kan voelen.
Svane, ik herken het heel erg goed! Elke echo was voor mij een potentieel moment om te horen dat het mis was, vreselijk vond ik het! En dan na de echo was het een paar dagen beter en dan sloeg de twijfel weer toe. Het werd beter toen ik het ging voelen en ik denk dat 20 weken voor mij wel een beetje de omslag was.
Overigens vond ik echo's later in de zwangerschap nog steeds spannend, ookal had ik haar 30 sec daarvoor gevoeld, het moment dat ze het apparaat erop zette hield ik toch mijn adem in..
Overigens vond ik echo's later in de zwangerschap nog steeds spannend, ookal had ik haar 30 sec daarvoor gevoeld, het moment dat ze het apparaat erop zette hield ik toch mijn adem in..
Ik heb ook meer dan genoeg afleiding hoor, met kindjes en werk enzo. Het is gewoon een vervelende onzekerheid die ik op de achtergrond steeds voel.
Ik ben vandaag 7 weken ws. Vorige keer ging het mis met 7 weken. Ik heb dinsdag de eerste echo.
Ik ben vandaag 7 weken ws. Vorige keer ging het mis met 7 weken. Ik heb dinsdag de eerste echo.
Oh en dat beroerd en labiel voelen is ook gewoon hormonaal natuurlijk, had ik bij de eerste twee zwangerschappen ook. Dat kleurt ook alles. Maar dat is met 14 tot 16 weken ongeveer over, waarschijnlijk.
dikkequote:
Ik geloof dat ik bij de oudste enigszins gerust was toen de 20-weken echo er goed uit kwam, toen werd ik rustiger.
Bij de jongste had ik veel meer last van angst dat het mis zou gaan, ook later in de zwangerschap. Zo van, ben blij als ze er is want dan weet ik dat het goed is.
Goh. Morgen 5 jaar geleden dat onze allereerste ter wereld kwam. Een leven geleden. Je moeder voelen maar je bent het niet. Zoiets. En je dan ergens een aansteller voelen want het was 'pas' 17 weken, geen volledige zwangerschap, ik voelde het nog niet schoppen etc.
Maar het heeft ontzettend veel indruk gemaakt en het blijft voor mij de eerste. Maar toch ook niet ofzo.
en dat stukje beschrijf je heel goed. 5 jaar al weer...
Ik vind het zo gek dat de tijd gewoon doorgaat en dat ik erin mee ga. Natuurlijk voelt dat goed het erin mee gaan, maar tegelijk voelt het zo leeg want het had zo anders moeten zijn.
Speciale dag morgen TAP
Herkenbaar weer allemaal, die onzekerheid. Ik heb op 1 mei mijn kindje verloren met 19 weken, waarschijnlijk met 16 weken al overleden. Ik ben nu 13 weken zwanger. Zenuwslopend als ik weer een echo heb en zou blij zijn als ik de 20 weken voorbij ben...
Jemig mereltje, wat vreselijk verdrietig
Na die eerste ervaring is de '12-weken echo' en het hartje luisteren etc zo vanzelfsprekend niet meer. Voor mij was die grens 17-20 weken.
Hoop dat de weken snel voorbij die 20 zijn, en dat je wat geruster zwanger kunt zijn.
En voor Lingue.
Na die eerste ervaring is de '12-weken echo' en het hartje luisteren etc zo vanzelfsprekend niet meer. Voor mij was die grens 17-20 weken.
Hoop dat de weken snel voorbij die 20 zijn, en dat je wat geruster zwanger kunt zijn.
En
voor Lingue.
Tralalalaaa
Je hoeft toch helemaal niks? Als jij erop vertrouwt dat je lichaam het heeft afgerond straks dan lijkt me dat niet nodig. Maar misschien twijfel je zelf en dan is het natuurlijk fijn als het kan.
Als jij erop vertrouwt dat je lichaam het heeft afgerond straks dan lijkt me dat niet nodig. Maar misschien twijfel je zelf en dan is het natuurlijk fijn als het kan.
Volgens mij hoeft dat niet hoor, als het 'normaal' verloopt. Bij mij in ieder geval niet. Wel relatief 'fijn' als het nu komt.quote:Op zondag 8 november 2015 17:56 schreef Burdie het volgende:
En ja hoor, roze afscheiding gespot, net zoals ik normaal heb de avond voor ik ongesteld word. Ben benieuwd of het doorzet... Als het vanzelf komt, moet ik dan over een x aantal tijd voor nog een echo eigenlijk?
Ja dat is ook weer zo. Nou, eerst maar eens afwachten wat er gebeurt.quote:
Je hoeft toch helemaal niks?
Bang zijn na een miskraam is heel herkenbaar en niks gek.
Ik had een vrij makkelijke miskraam, lichamelijk gezien. Maar ik heb er psychisch toch wel een knal van gekregen toen. Heb toen ook hulp gezocht. Toen ik 6 maanden later weer zwanger was, heb ik pas bij de eerste schopjes het een beetje los gelaten. Vanaf 24 weken ging ik opgeluchter ademen, want levensvatbaar. Maar pas toen ze er echt was, kon ik geloven dat ze er echt zou zijn, zeg maar.
De eerste weken heb ik extra controles gekregen zodat ik naar het hartje kon luisteren. De eerste keer luisteren heb ik de boel bij elkaar gejankt, ook al had ik 2 weken daarvoor al een goede echo gehad. Ik was al overtuigd dat het alsnog mis was gegaan. Maar het werd elke keer makkelijker en op het eind, ging ik er met een glimlach heen. (Maar toen voelde ik haar al schoppen)
Hopelijk komt het vanzelf op gang, ik weet nog dat ik die tijd tot de eerste normale menstruatie ook een kuttijd vond. Komt het wel, of komt het niet. Uiteindelijk een miskraam zoals ik die iedereen gun, al klinkt dat gek en gun ik niemand een miskraam natuurlijk. Maar als het moet, dan op deze manier.
Ik had een vrij makkelijke miskraam, lichamelijk gezien. Maar ik heb er psychisch toch wel een knal van gekregen toen. Heb toen ook hulp gezocht. Toen ik 6 maanden later weer zwanger was, heb ik pas bij de eerste schopjes het een beetje los gelaten. Vanaf 24 weken ging ik opgeluchter ademen, want levensvatbaar. Maar pas toen ze er echt was, kon ik geloven dat ze er echt zou zijn, zeg maar.
De eerste weken heb ik extra controles gekregen zodat ik naar het hartje kon luisteren. De eerste keer luisteren heb ik de boel bij elkaar gejankt, ook al had ik 2 weken daarvoor al een goede echo gehad. Ik was al overtuigd dat het alsnog mis was gegaan. Maar het werd elke keer makkelijker en op het eind, ging ik er met een glimlach heen. (Maar toen voelde ik haar al schoppen)
Hopelijk komt het vanzelf op gang, ik weet nog dat ik die tijd tot de eerste normale menstruatie ook een kuttijd vond. Komt het wel, of komt het niet. Uiteindelijk een miskraam zoals ik die iedereen gun, al klinkt dat gek en gun ik niemand een miskraam natuurlijk. Maar als het moet, dan op deze manier.
Heej, aan jou zat ik laatst nog te denken. Gefeliciteerd met je zwangerschap! En veel sterkte en wat je maar nodig hebt de komende tijd, op naar een gezond kindje over ca. 27 wekenquote:
Herkenbaar weer allemaal, die onzekerheid. Ik heb op 1 mei mijn kindje verloren met 19 weken, waarschijnlijk met 16 weken al overleden. Ik ben nu 13 weken zwanger. Zenuwslopend als ik weer een echo heb en zou blij zijn als ik de 20 weken voorbij ben...
Lingue
Burdie:
en wat de rest zegt: als jij er op vertrouwt dat het een normaal verloop is nu, dan is het prima. Maar kan me voorstellen dat de bevestiging dat alles naar behoren is afgerond ook fijn is.
Ik heb er wel vertrouwen in hoor. We hebben al twee gezonde meiden. Er is geen reden gevonden waarom het mis is gegaan. Eerst bij 10 weken een miskraam gehad en daarna dus met 19 weken. Drie keer is scheepsrecht denk ik maar.
Sterkte voor de meiden die net weten dat het niet goed is gegaan best lastig om keuze te maken, afwachten, pillen nemen of curretage. Bij 10 weken heb ik pillen genomen maar er erg lang last van gehad, bloedverlies bleef maar. Als ik dat had geweten van die lange nasleep had ik voor curretage gekozen. Maar goed daar zitten ook weer risico's aan.
Ik zal het maar niet hebben over de bevalling van 19 weken, want dat wens je echt niemand toe. Gelukkig ging het met mij na even niet werken en zomervakantie wel weer goed. Komt misschien ook wel omdat ik best nuchter ben. Maar die maanden voor en in de zomer heel wat afgehuild.
En toen ik wist dat ik weer zwanger was heb ik meteen bij 6 weken al een echo gehad.
Sterkte voor de meiden die net weten dat het niet goed is gegaan
best lastig om keuze te maken, afwachten, pillen nemen of curretage. Bij 10 weken heb ik pillen genomen maar er erg lang last van gehad, bloedverlies bleef maar. Als ik dat had geweten van die lange nasleep had ik voor curretage gekozen. Maar goed daar zitten ook weer risico's aan. Ik zal het maar niet hebben over de bevalling van 19 weken, want dat wens je echt niemand toe. Gelukkig ging het met mij na even niet werken en zomervakantie wel weer goed. Komt misschien ook wel omdat ik best nuchter ben. Maar die maanden voor en in de zomer heel wat afgehuild.
En toen ik wist dat ik weer zwanger was heb ik meteen bij 6 weken al een echo gehad.
Burdie, je kunt ook na een aantal weken een zwangerschapstest doen. Nu duurde het bij mij best lang voor m'n test weer helemaal wit was (eerder dit jaar nog n mk gehad), ik geloof zo'n 4-5 weken na de mk. Maar dat verschilt ook per persoon! Een echo hoeft niet als jij daar geen behoefte aan hebt.
Tralalalaaa
Take_A_Picture, dikke voor jou. 5 jaar mama vandaag!
Mereltje gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat een spanning en kan mij voorstellen dat je heel erg naar de 20 weken toeleeft.
Sowieso lijkt het mij een enorme geruststelling om de 20 weken echo goed door te komen en je kindje te kunnen voelen.
Goede timing Burdie
Over het wel/niet van echo. Ik heb een echo gehad een week nadat ik dacht dat het vruchtje verloren was, omdat ik graag wilde weten of alles weg was gegaan. Ik was 10,5 week toen het mis ging. Daarna wel lang blijven bloeden en elke week een test gedaan. De 1e 2 weken knalde die nog echt, maar na ruim een maand had ik een negatieve. Dat was wel een opluchting, dat het eindelijk echt klaar was.
[ Bericht 0% gewijzigd door Fuchsia_roze op 09-11-2015 21:14:57 ]
voor jou. 5 jaar mama vandaag!Mereltje gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat een spanning en kan mij voorstellen dat je heel erg naar de 20 weken toeleeft.
Sowieso lijkt het mij een enorme geruststelling om de 20 weken echo goed door te komen en je kindje te kunnen voelen.
Goede timing Burdie
Over het wel/niet van echo. Ik heb een echo gehad een week nadat ik dacht dat het vruchtje verloren was, omdat ik graag wilde weten of alles weg was gegaan. Ik was 10,5 week toen het mis ging. Daarna wel lang blijven bloeden en elke week een test gedaan. De 1e 2 weken knalde die nog echt, maar na ruim een maand had ik een negatieve. Dat was wel een opluchting, dat het eindelijk echt klaar was.
[ Bericht 0% gewijzigd door Fuchsia_roze op 09-11-2015 21:14:57 ]
TAP, hoe was je dag? Nog een beetje bij stil gestaan? Weten je andere kinderen ervan eigenlijk?
Burd, sterkte, wel gewaagd dat je naar de sauna durft
is dat niet te verschuiven en te vervangen voor een bierdrinkfestijn ofzo?
Burd, sterkte, wel gewaagd dat je naar de sauna durft
is dat niet te verschuiven en te vervangen voor een bierdrinkfestijn ofzo?
Dank jullie wel
Redelijke dag gehad, gewoon een saaie dag op werk, liedjes geluisterd waar ik niet van hoef te huilen ofzo gewoon vrolijke muziek van Gorki
Wel heel de dag in gedachten ermee bezig geweest.
M'n kinderen weten er niet van, maar ze zijn nog zo jong. Misschien als de oudste iets ouder is dat we het dan wel vertellen.
Burdie, zou je dat nou wel doen dan?
Redelijke dag gehad, gewoon een saaie dag op werk, liedjes geluisterd waar ik niet van hoef te huilen ofzo
gewoon vrolijke muziek van Gorki Wel heel de dag in gedachten ermee bezig geweest.
M'n kinderen weten er niet van, maar ze zijn nog zo jong. Misschien als de oudste iets ouder is dat we het dan wel vertellen.
Burdie, zou je dat nou wel doen dan?
Tralalalaaa
Het lijkt mij inderdaad prettig dat je nu niet het idee hebt dat je maar moet afwachten. Burdie. Je kunt nu zelf bepalen of en wanneer je die pillen neemt, en anders is er die afspraak. Hopelijk valt het, wat je ook doet, mee. Sterkte!
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Oh Burdie, ik lees het nu pas. Wat verdrietig sterkte zeg. Hopelijk komt het snel vanzelf.
sterkte zeg. Hopelijk komt het snel vanzelf.
Ziggy played guitar
Op donderdag 23 maart 2006 18:21 schreef Zhenar het volgende:
De gedachte alleen al om in de sig van MissBliss te staan maakt mij bronstig als een everzwijn bij volle maan :9~
Op donderdag 23 maart 2006 18:21 schreef Zhenar het volgende:
De gedachte alleen al om in de sig van MissBliss te staan maakt mij bronstig als een everzwijn bij volle maan :9~
TAP, ik had er even helemaal overheen gelezen sorry (geen desinteresse hoor, gewoon een iPhone ) maar dat klinkt als een fijne dag 
Knap dat je daar zo bewust bij stil kan staan zonder dat het verdriet de overhand neemt. Daar hoop ik ooit ook te komen.
Lingue, hoe is het met jou?
) maar dat klinkt als een fijne dag Knap dat je daar zo bewust bij stil kan staan zonder dat het verdriet de overhand neemt. Daar hoop ik ooit ook te komen.Lingue, hoe is het met jou?
Geeft niet hoor L-E, ik ben niet the center of the universe ofzo
Burd, ik heb de pillen niet als heel naar ervaren. Ja, het blijft naar dat je die uurtjes wacht op dat het komt en ja, dat komt met een golf bloed, maar over het algemeen ben je er daarna ook van af. Maar, eerlijk is eerlijk, met curretage weet je vrijwel zeker dat alles weg is.
Burd, ik heb de pillen niet als heel naar ervaren. Ja, het blijft naar dat je die uurtjes wacht op dat het komt en ja, dat komt met een golf bloed, maar over het algemeen ben je er daarna ook van af. Maar, eerlijk is eerlijk, met curretage weet je vrijwel zeker dat alles weg is.
Tralalalaaa
Ik zat me net te bedenken, of je die bij de eerdere keren ook al had gebruikt of niet sorry, bedoelde het goed!
sorry, bedoelde het goed!
Tralalalaaa
Oh jemig, da's ook vervelend zeg 
Dan zit je maar te wachten en het is al verdrietig genoeg, en dan die lichamelijke ongemakken er ook bij.
Succes met beslissen
Dan zit je maar te wachten en het is al verdrietig genoeg, en dan die lichamelijke ongemakken er ook bij.
Succes met beslissen
Tralalalaaa
Ik heb nog wat online gezocht, maar lees veel verhalen over mensen die na die pillen alsnog een curettage moesten (ikzelf de eerste keer ook). En ik denk eigenlijk dat ik de pillen maar gewoon laat liggen. Het voelt wel een beetje alsof ik mijn lichaam dan niet de kans geef het zelf te doen... maar wil er gewoon klaar mee zijn.
Burd mijn gynaecoloog vertelde me dat de pillen in 70% van de gevallen afdoende zijn en dat je vaak alleen de ergste drama's op internet terugvindt, en dat internet daarom niet de beste raadgever is. Maar hoe dan ook, doe wat voor jou het beste voelt! Zeker gezien je ervaringen!
mijn gynaecoloog vertelde me dat de pillen in 70% van de gevallen afdoende zijn en dat je vaak alleen de ergste drama's op internet terugvindt, en dat internet daarom niet de beste raadgever is. Maar hoe dan ook, doe wat voor jou het beste voelt! Zeker gezien je ervaringen!
disclaimer
Ja tuurlijk, percentages zeggen niet alles, dat weet ik. Je weet het nooit zeker en daarom kun je je keuze ook het beste baseren op wat voor jóu goed voelt.
Ik vond zelf het idee van een curretage juist vreselijk, daarom maakte ik een andere keuze, maar ik viel wel in die 70% en jij niet. En het is heel logisch dat dat enorm mee speelt.
Nogmaals een dikke, ik vind het ontzettend kut dat je hier nog een keer doorheen moet
Ik vond zelf het idee van een curretage juist vreselijk, daarom maakte ik een andere keuze, maar ik viel wel in die 70% en jij niet. En het is heel logisch dat dat enorm mee speelt.
Nogmaals een dikke
, ik vind het ontzettend kut dat je hier nog een keer doorheen moet
disclaimer
Lief dat je het vraagt. Veelal gaat het gewoon ok/goed. Ik doe mijn ding, ik doe leuke en fijne dingen en kan ook zonder schaamte genieten. Daar heb ik nog best een tijdje moeite mee gehad als ik ergens van genoot.quote:
TAP, ik had er even helemaal overheen gelezen sorry (geen desinteresse hoor, gewoon een iPhone
Lingue, hoe is het met jou?
Ik blijf de vraag over of ik kinderen heb lastig vinden. Ik neem het mijzelf enerzijds kwalijk als ik nee zeg, maar met ja krijg je veel andere vragen waar ik vaak geen zin in heb.
Verder tja.. ik had gehoopt dat ik mn portie 'ellende' wel gehad had maar helaas nog niet. Mijn vader is dezelfde strijd als de moeder van SQ aan het aangaan. Daarmee word ik ook wel weer met de neus op de feiten gedrukt. Dat het leven kwetsbaar is, dat het onderwerp de dood weer wat meer door mijn hoofd speelt, dat ik mn dochtertje mis, dat mocht ik ooit nog kinderen krijgen mijn vader ze nooit zal leren kennen terwijl er eigenlijk al een jaar lang een lief klein meisje hier het leven moest komen verrijken met haar aanwezigheid.
Veelal gaat het gewoon ok/goed, maar soms zou ik wel weer eens even in mijn coconnetje willen zitten om weer de juiste balans te kunnen vinden.
Hoe gaat het met jou? Ik lees je mooie blogs en dat raakt me altijd, maar vind het tegelijkertijd lastig om er op te reageren. Een dikke
Lingue ik heb aan jullie gedacht vandaag..
(Ik dacht in ieder geval dat de 15e de dag was)
ik heb aan jullie gedacht vandaag..(Ik dacht in ieder geval dat de 15e de dag was)
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Wat verdrietig dat je vader dat moet doorstaanquote:
[..]
Lief dat je het vraagt. Veelal gaat het gewoon ok/goed. Ik doe mijn ding, ik doe leuke en fijne dingen en kan ook zonder schaamte genieten. Daar heb ik nog best een tijdje moeite mee gehad als ik ergens van genoot.
Ik blijf de vraag over of ik kinderen heb lastig vinden. Ik neem het mijzelf enerzijds kwalijk als ik nee zeg, maar met ja krijg je veel andere vragen waar ik vaak geen zin in heb.
Verder tja.. ik had gehoopt dat ik mn portie 'ellende' wel gehad had maar helaas nog niet. Mijn vader is dezelfde strijd als de moeder van SQ aan het aangaan. Daarmee word ik ook wel weer met de neus op de feiten gedrukt. Dat het leven kwetsbaar is, dat het onderwerp de dood weer wat meer door mijn hoofd speelt, dat ik mn dochtertje mis, dat mocht ik ooit nog kinderen krijgen mijn vader ze nooit zal leren kennen terwijl er eigenlijk al een jaar lang een lief klein meisje hier het leven moest komen verrijken met haar aanwezigheid.
Veelal gaat het gewoon ok/goed, maar soms zou ik wel weer eens even in mijn coconnetje willen zitten om weer de juiste balans te kunnen vinden.
Hoe gaat het met jou? Ik lees je mooie blogs en dat raakt me altijd, maar vind het tegelijkertijd lastig om er op te reageren. Een dikke
En fijn om te lezen dat het, over het algemeen genomen toch redelijk tot goed gaat. Ik vermoed dat het gemis en de scherpe randjes nooit zullen verdwijnen, respect voor hoe kranig je je er doorheen slaat.Ik weet niet hoe het met mij gaat. We hebben het zwaar, dat is duidelijk. Zo'n dode baby blijkt veel meer dan 'slechts' een dode baby. Het zet alles wat er is en was op losse schroeven, alle relaties en dromen en plannen, alsof de fundering van alles kapot is geslagen en we uit alle macht proberen alles overeind te houden, al weten we niet hoe. We zijn zo verdrietig, we missen haar zo verschrikkelijk veel. Alles om ons heen lijkt pijn te doen. Elke zwangerschap, elke baby, elk blond meisje, elke gebeurtenis die in de toekomst ligt wijst ons met onze neus op de keiharde feiten: ze is niet hier, en ze zal hier nooit zijn. De dood is zo eindig, en ik vind het zo gemeen dat dit juist ons is overkomen. Dat er hierna nooit meer een kindje komt maakt het nog pijnlijker, dit was het dus gewoon, een keus daarin is ons ontnomen en ook dat breekt mijn hart.
Na zo'n deprimerend verhaal als hierboven heb ik de neiging om af te sluiten met: Het komt wel goed, bladiebla, maar ik heb daar eigenlijk geen zin (meer) in. Ons verdriet blijft, tot de dag dat we zelf dood gaan, en dat is heel, heel erg naar. Daar kunnen geen mooie woorden tegenop.
L-E, soms hoef je geen mooie woorden te zeggen op het eind om het wat beter af te sluiten. Dit verdriet is zo allesoverheersend en aangeven dat het op dit moment zo verschrikkelijk is mag altijd.
lieve L-E wat hartverscheurend om te lezen dat jullie zoveel pijn en verdriet hebben een hele dikke knuffel voor jullie
Lieve LE, ik weet heel eigenlijk niet eens wat ik moet zeggen. Alles voelt zo nietig, ik zou ZO graag, net als heel veel anderen, een heel klein beetje verdriet voor jullie wegnemen en ik vind het zo vreselijk oneerlijk dat dat niet kan. Net als het oneerlijk is dat Elva nooit een toekomst heeft gekregen. Dat jullie geen toekomst met haar hebben gekregen. Ik zou zo graag willen dat het verleden veranderd kon worden.
Een sorry hoeft niet, nooit. Gewoon niet. Jullie verdriet is echt, oprecht en mag er zijn. Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, laat het er zijn. Jullie verdriet laat zien hoe ontzettend gewenst Elva was
Een hele dikke knuffel!
Een sorry hoeft niet, nooit. Gewoon niet. Jullie verdriet is echt, oprecht en mag er zijn. Daar hoef je geen sorry voor te zeggen, laat het er zijn. Jullie verdriet laat zien hoe ontzettend gewenst Elva was
Een hele dikke knuffel!
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |