Factoren succes kind(eren)

quote:

Op zondag 4 oktober 2015 16:57 schreef SixSixOne het volgende:

[..]

Oké misschien zie ik het verkeerd.

Het ligt gedeeltelijk aan hoe kwetsbaar iemand is en dat soort dingen. Een zelfverzekerde, knappe, sociaal vaardige allochtoon heeft niet zo snel last van discriminatie waarschijnlijk. Maar iemand die niet perfect aan kan passen voor wat voor redenen dan ook wordt al snel onderschat.

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 08:34 schreef Tinkepink het volgende:
Combinatie tussen aanleg, karakter, opvoeding en overige omgevingsfactoren.

Dit denk ik ook.

Maar ik weet het niet zeker. Mijn eigen kinderen bakken er niks van Misschien zijn wij te gemakkelijk geweest (opvoeding), of misschien zijn ze gewoon niet zo slim (maar dat kan dan niet genetisch zijn, aangezien wij allebei HEEl slim zijn )

Nee, ik denk dat opvoeding wel belangrijk is. Mijn ouders, die allebei hadden gestudeerd, hebben nooit zelfs maar de mogelijkheid opengelaten dat hun drie kinderen niet naar de universiteit zouden gaan; het stond gewoon vast dat onze toekomst daar lag, en precies zo is het ook gelopen. Zelf heb ik het met mijn kinderen heel anders aangepakt, omdat ik die druk om te móeten studeren zo'n onzin vond. Maar ja, daar heb ik uiteindelijk weinig mee gewonnen

Toegegeven: vroeger was wiskunde niet verplicht op het VWO, en tegenwoordig wel. Lastig als je totaal cijferblind bent, zoals ik (en mijn kinderen). Dus misschien heeft dat er ook mee te maken. Maar zeker ook de nonchalance in de opvoeding.

Het interessante is dat kinderen uit 1 gezin met hetzelfde genenmateriaal, dezelfde opvoeding en grotendeels dezelfde omgevingfsactoren toch heel anders kunnen 'terechtkomen'. Dit geeft wel aan dat karakter of aanleg een heel belangrijke component is. En wat vaak wel eens onderschat worst is het belang van het ontwikkelen van strategieën om jezelf te verbeteren, met feedback om te gaan en daar ook wat mee te doen, en te kunnen 'dealen' met je zwakke punten. Dat kan weer voortkomen uit een bepaalde ambitie, inspiratie of drijfveer dat het ene kind sterker heeft dan het andere kind.

Ik kom uit een gezin van 5 en naast dat er wel wat overeenkomsten zijn, zijn er voornamelijk heel grote verschillen tussen ons op dit gebied. En wat me daarbij ook opvalt: de verschillen die als je klein bent ook klein lijken, worden met het ouder worden alleen maar groter. Want iemand die zich al van jongsaf probeert te ontwikkelen en daar moeite voor doet, ontwikkelt zich ook op volwassen leeftijd nog verder en blijft z'n horizon verbreden, terwijl bijvoorbeeld een zus van mij totaal stilstaat, die leergierigheid nooit heeft gehad en zich dus nergens verder in verdiept. De kloof tussen ons wordt alleen maar groter.

Een collega van mij (onderwijs) heeft het altijd over de optelsom van aanleg + karakter + ontwikkeling van leerstrategie(en) + motivatie + begeleiding/opvoeding.

[ Bericht 15% gewijzigd door Franny_G op 27-10-2015 21:24:00 ]

Ik merkte op school goed dat ik beter presteerde toem ik mezelf kon vergelijken met vrienden/klasgenoten.

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2015 21:15 schreef Franny_G het volgende:
Het interessante is dat kinderen uit 1 gezin met hetzelfde genenmateriaal, dezelfde opvoeding en grotendeels dezelfde omgevingfsactoren toch heel anders kunnen 'terechtkomen'. Dit geeft wel aan dat karakter of aanleg een heel belangrijke component is. En wat vaak wel eens onderschat worst is het belang van het ontwikkelen van strategieën om jezelf te verbeteren, met feedback om te gaan en daar ook wat mee te doen, en te kunnen 'dealen' met je zwakke punten. Dat kan weer voortkomen uit een bepaalde ambitie, inspiratie of drijfveer dat het ene kind sterker heeft dan het andere kind.

Ik kom uit een gezin van 5 en naast dat er wel wat overeenkomsten zijn, zijn er voornamelijk heel grote verschillen tussen ons op dit gebied. En wat me daarbij ook opvalt: de verschillen die als je klein bent ook klein lijken, worden met het ouder worden alleen maar groter. Want iemand die zich al van jongsaf probeert te ontwikkelen en daar moeite voor doet, ontwikkelt zich ook op volwassen leeftijd nog verder en blijft z'n horizon verbreden, terwijl bijvoorbeeld een zus van mij totaal stilstaat, die leergierigheid nooit heeft gehad en zich dus nergens verder in verdiept. De kloof tussen ons wordt alleen maar groter.

Een collega van mij (onderwijs) heeft het altijd over de optelsom van aanleg + karakter + ontwikkeling van leerstrategie(en) + motivatie + begeleiding/opvoeding.

Dit ja, ik wilde net iets soortgelijks gaan typen. Karakter speelt een belangrijke rol, in hoeverre je vanuit jezelf prestatiegericht en leergierig bent. Dat heeft natuurlijk ook te maken met genetische en omgevingsfactoren, maar is weer wat anders dan pure intelligentie.

Kom ook uit een groot gezin, en denk dat we allemaal ongeveer even slim zijn. Toch heel anders qua presteren op school, ander 'streber'gehalte waardoor mijn ouders ook anders met ons om zijn gegaan qua sturing.

Je leerkrachten kunnen ook een bepalende rol spelen, maar zelfde kan gezegd worden over alles waarmee het opgroeiende kind in aanraking komt.

Uiteindelijk gaat het erom dat een zichzelf nog ontdekkend kind op de juiste manieren gemotiveerd wordt te doen waar het goed in is en dat het de juiste (en juist getimede) omgeving(sfactoren) beschikbaar heeft (het beschikbaar zijn is op zichzelf al belangrijk).

Verder is, zoals verspreid in dit topic al eerder genoemd is, de aanleg een factor, gezondheid is ook een factor en het ontbreken van beperkingen (als er geen school is, dan wordt het al lastiger voor een kind om te leren, maar hetzelfde geldt ook als er in de omgeving van het kind niemand is waar het zich aan kan spiegelen).

Heel veel dingetjes spelen mee.

quote:

Op dinsdag 27 oktober 2015 21:15 schreef Franny_G het volgende:
Het interessante is dat kinderen uit 1 gezin met hetzelfde genenmateriaal, dezelfde opvoeding en grotendeels dezelfde omgevingfsactoren toch heel anders kunnen 'terechtkomen'. Dit geeft wel aan dat karakter of aanleg een heel belangrijke component is. En wat vaak wel eens onderschat worst is het belang van het ontwikkelen van strategieën om jezelf te verbeteren, met feedback om te gaan en daar ook wat mee te doen, en te kunnen 'dealen' met je zwakke punten. Dat kan weer voortkomen uit een bepaalde ambitie, inspiratie of drijfveer dat het ene kind sterker heeft dan het andere kind.

Ik kom uit een gezin van 5 en naast dat er wel wat overeenkomsten zijn, zijn er voornamelijk heel grote verschillen tussen ons op dit gebied. En wat me daarbij ook opvalt: de verschillen die als je klein bent ook klein lijken, worden met het ouder worden alleen maar groter. Want iemand die zich al van jongsaf probeert te ontwikkelen en daar moeite voor doet, ontwikkelt zich ook op volwassen leeftijd nog verder en blijft z'n horizon verbreden, terwijl bijvoorbeeld een zus van mij totaal stilstaat, die leergierigheid nooit heeft gehad en zich dus nergens verder in verdiept. De kloof tussen ons wordt alleen maar groter.

Een collega van mij (onderwijs) heeft het altijd over de optelsom van aanleg + karakter + ontwikkeling van leerstrategie(en) + motivatie + begeleiding/opvoeding.

In hoeverre zijn de omgevings factoren hetzelfde. Ikzelf ben een nakomer maar ook bij mijn neefje en nichtje (die maar een jaartje verschillen) zie ik dat de jongste zich enorm optrekt aan zijn oudere zus. Ook bij mij thuis is het niveau opeen volgende de oudste (net zo slim als de rest) heeft het minste bereikt kwa opleiding enzo. De jongste het meest. Precies oplopend. Ik denk dat je je ontzettend kan optrekken aan je gezinsleden en dat de eerste het toch net iets lastiger heeft.

Ik weet niet in hoeverre ik me persoonlijk kon optrekken aan een oudere broer en zussen die allemaal een hekel aan school hadden, vaak vroegtijdig school verlaten hebben, en al jong zijn gaan werken. Het enige dat ik daarover kan bedenken is dat ik al wel jong de discussie met hen aanging, maar dit leidde overigens negen van de tien keer tot grote frustratie bij alle partijen. Als ik voor mezelf moet verklaren waar ik mijn liefde voor lezen en kennis vandaan heb gehaald dan nog eerder van mijn ouders, die voor hun achtergrond en milieu nog vrij veel lazen en de gereformeerde gemeenschap waarin ik ben opgegroeid en waarin het lezen van de bijbel en het nadenken over die teksten erg centraal stonden. Dat heeft mij zeker wel beïnvloed, maar daarvoor geldt weer dat mijn broer en zussen diezelfde invloeden hebben gehad en daar anders mee zijn omgegaan.

Verder zie ik nu bij mijn neefjes en nichtjes ook een heel wisselend beeld: bij mijn broer doet zijn oudste zoon nu vwo, bij een zus van me doet haar oudste dochter het gymnasium en haar zoon vwo.
Bij weer een andere zus hebben haar kinderen met moeite vmbo-t en havo gedaan. En de kinderen van mijn oudste zus hebben allemaal weinig op gehad met studies maar dat zijn wel succesvolle ondernemers geworden: echt mensen van de praktijk en selfmade. Ik kan er niet echt een peil op trekken in ieder geval. Voor mij is dat een bevestiging dat genenmateriaal + aanleg toch echt behoorlijk doorslaggevend is. Want die zus met die kinderen die gymnasium en vwo doen, dat is ook de zus die ik wat intelligentie betreft het hoogste inschat en haar partner is ook de domste niet.

De snelse spermacel is niet direct de beste en de eicel verschilt per cyclus, deze twee bepalen het.. Want je toekomst staat niet vastgenageld als kind je kan je altijd verder ontwikkelen.

Ik zie het als een combinatie van eigen motivatie, gestimuleerd worden door de ouders in je jeugd om je best te doen en het geluk hebben van goede genen. Hoe meer elementen je van die combinatie mist, hoe lastiger het wordt om succesvol te zijn.

Ik heb zelf het idee dat kinderen niet intelligent geboren worden, maar (als ze tenminste geen handicap hebben waardoor ze een geestelijke afwijking hebben) wel het vermogen om slim en intelligent te worden.
Als je ze motiveert, en de juiste kennis aanbiedt dan gaat de ontwikkeling snel. Ik ben altijd onder de indruk van de leercurve van kinderen. Van 5 tot 12 jaar gaat het extreem hard, en daarna gaat het een stuk langzamer volgens mij.

quote:

Op donderdag 17 december 2015 23:06 schreef jaha het volgende:
Ik heb zelf het idee dat kinderen niet intelligent geboren worden, maar (als ze tenminste geen handicap hebben waardoor ze een geestelijke afwijking hebben) wel het vermogen om slim en intelligent te worden.
Als je ze motiveert, en de juiste kennis aanbiedt dan gaat de ontwikkeling snel. Ik ben altijd onder de indruk van de leercurve van kinderen. Van 5 tot 12 jaar gaat het extreem hard, en daarna gaat het een stuk langzamer volgens mij.

Dit staat wel diametraal tegenover de wetenschappelijke kennis op dit gebied
Maar goed, er zijn zat mensen die ook in andere sprookjes geloven hoor...

Ik vind het wel opmerkelijk te noemen dat mensen die zich beroepen op wetenschappelijke kennis niet eens de moeite nemen om een link te posten waar zulks blijkt...

Iq, een slim kind hebben, veel praten en uitleggen over later, als je een goede baan hebt dan...
Niet pushen, zelf laten beslissen, wel wijzen op problemen levenslang, om met een hoog iq in een lagere baan terecht te komen...

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 08:34 schreef Tinkepink het volgende:
Combinatie tussen aanleg, karakter, opvoeding en overige omgevingsfactoren.

Dat dus inderdaad, je kan een kind op de juiste weg helpen door het te stimuleren en dergelijke, maar als het geen aanleg heeft dan zit er toch ook een limiet aan.
En natuurlijk wil iedereen graag een redelijk intelligent kind, maar ik vind persoonlijk wel dat je er niet te veel druk op moet leggen, dat zou ook nog eens averechts kunnen werken.

En misschien een beetje een dooddoener, maar ''als ze maar gelukkig zijn'' vind ik toch wel het belangrijkste, of ze nu kapper of hersenchirurg willen worden ( of zoals mijn jongste dochter beide, want dan kan ze de haren mooi maken na de operatie. )

ik denk dat motivatie echt heel belangrijk is. Als je dat als ouder weet te "triggeren" ben je al een heel eind.

quote:

Op donderdag 1 oktober 2015 08:38 schreef Sucuk het volgende:

[..]

Genetisch? Hoe is dat 'bepaald'? Lijkt me niet dat het genetisch vaststaat met vinkjes of moeder en vader gestudeerd heeft en dat er daaruit iets bepaald wordt adhv kansrekenen.

De chromatine structuur van het DNA erf je grotendeels over van je ouders. Die structuur bepaald, kort gezegd, hoe genen bijvoorbeeld gereguleerd worden. Maar ook omgevingsfactoren spelen een grote rol: vergelijk maar eens kinderen uit 'de hood' en kinderen uit een villawijk.

gekickt topic

quote:

Op woensdag 6 januari 2016 14:49 schreef Sucuk het volgende:
Speelt verwennerij, assertiviteit en strengheid v/d opvoeding hierin een bepaalde rol, zo ja/nee waarom?

Of verwennen (wat is verwennen eigenlijk?) en streng opvoeden een rol speelt ligt weer aan het karakter van het kind.

Het ene kind heeft veel meer regels nodig dan het andere, en wat de ene ouder verwennen vindt, vindt de andere ouder een normale gang van zaken.

Kinderen die niet hebben leren omgaan met kritiek, niet goed kunnen incasseren en gewend zijn altijd gelijk te krijgen of hun zin te krijgen, kunnen (het is ook weer niet direct een wetmatigheid he) zich op school soms moeilijk gedragen, dat wil zeggen: zeer eigenwijs, het altijd beter denken te weten, geen zelfreflectie kunnen toepassen, niets willen aannemen, en van een docent verwachten dat hij zich altijd voegt naar hun wensen. Dat staat goede prestaties op school (en jezelf kunnen verbeteren met behulp van doorzettingsvermogen) wel in de weg, als je je zo opstelt. Ik heb zelf een paar van zulke leerlingen in de klas gehad. Ze kregen thuis altijd gelijk, de ouders gaven ook meteen bij alles de school en de docenten de schuld.

Prestaties lijden daar onder, maar het hangt af van het intelligentieniveau van de leerling welk niveau dit uiteindelijk oplevert. En uiteraard hangt het ook af van de begeleiding, in hoeverre het kind hierin toch nog bijgestuurd kan worden.

quote:

Op woensdag 9 december 2015 13:14 schreef Sneeuw-Leeuw het volgende:
De snelse spermacel is niet direct de beste en de eicel verschilt per cyclus, deze twee bepalen het.. Want je toekomst staat niet vastgenageld als kind je kan je altijd verder ontwikkelen.

De beste ''keuze'' die je in het leven kan maken, is goede ouders uitkiezen. Niet alleen omdat je startpunt (DNA) zo wordt bepaald, maar je ontwikkeling en identiteit (hoe je gaat denken en handelen) worden ook bepaald. Daarom vind ik het altijd absurd dat mensen gillen dat het onbelangrijk is dat vrouwen studie volgen/zichzelf ontwikkelen, omdat ze later toch huisvrouw worden. En geld is ook belangrijk. Als je word geboren in een arm gezin in Afrika, dan betekent dit vaak helemaal geen toekomst, je mag dan blij zijn als je kan leren lezen en schrijven. Is toch eng iets?!

Je kan het overal om je heen zien -> alcohol drinken, roken, drugsgebruik tijdens zwangerschap. Na geboorte wordt er thuis voor het neus van een kind nog steeds alcohol gedronken, gerookt enzo. Slimme ouders/ hoog opgeleiden/ rijke ouders -> vaak ook snellere ontwikkeling van kinderen ongeacht hoe dom/slim de kinderen zijn. Als de omgeving van de kinderen worden omgeven door veel slimme mensen met veel kennis, kunnen de kinderen vaak worden getriggerd met nieuwe/interessante info wat de kinderen sneller inzichten kan bijbrengen.

Ik vind ook dat ouders kinderen veel moeten stimuleren om (nieuwe) dingen uit te proberen, dus hiermee het kind onder gepaste omstandigheden te leren wat falen, opstaan en groei is. Dus kinderen niet opvoeden als een kasbloempje wat later niet veel durft en niet tegen stoten kan.

[ Bericht 4% gewijzigd door Yiwei op 29-01-2016 13:45:44 ]