Van kleuter tot puber deel 123

quote:

Op woensdag 2 september 2015 11:28 schreef ferrari_rood het volgende:
Ean is ook ineens een stuk groter. Helaas sliep ze niet meer in de vakantie.

Die van mij ook niet... En nu is hij zijn bed weer niet uit te krijgen natuurlijk.

quote:

Op woensdag 2 september 2015 09:47 schreef Kersjes het volgende:
Thanks, ik hoop het ook!
Afgelopen maandag zaten we inderdaad bij de kinderpsychiater. Ik heb veel gelezen over het onderwerp en gesproken met de psychologe. intern begeleider van school en ervaringsdeskundigen. Het is altijd afwachten of en hoe die medicijnen gaan werken, maar we gaan het nu gewoon proberen en als de effecten nihil zijn of hij krijgt te veel last van de bijwerkingen, dan zijn we net zo snel weer gestopt.
We hebben 3 doelen gesteld:
Dat hij rustiger wordt, vooral in zijn hoofd.
Dat hij zich beter kan concentreren op school
Minder woedeuitbarstingen om alles en niks

Die uitbarstingen kun je eigenlijk niet meer zo noemen...
Hij is tegenwoordig continu enorm gespannen en boos, met heel af en toe een moment dat hij relaxt en vrolijk is. Breekt je hart

Wij hebben een hele lange periode gehad dat Jen alleen maar boos was. Boos en driftbuien.

We hebben nu al bijna 2 jaar dat Leyla echt een pieper is, om alles wordt gehuild, er hoeft maar iemand te wijzen en daar gaat de lip al. Lange fase zeg maar.

Oh kast van de meiden is uitgeruimd, ik heb me zwaar vergist in wat erin lag. Leyla heeft meer dan genoeg nog, maar Jen hield erg weinig over. Alles maat 122/128 kon eruit, ze hangt namelijk een beetje tussen 128/134, alleen goh, die maat heb je niet. Maar veel spul is maat 134, hier en daar nog een verdwaalde 128.

quote:

Op woensdag 2 september 2015 12:36 schreef Ticootje het volgende:
Oh kast van de meiden is uitgeruimd, ik heb me zwaar vergist in wat erin lag. Leyla heeft meer dan genoeg nog, maar Jen hield erg weinig over. Alles maat 122/128 kon eruit, ze hangt namelijk een beetje tussen 128/134, alleen goh, die maat heb je niet. Maar veel spul is maat 134, hier en daar nog een verdwaalde 128.

Wibra heeft die maat Tico.

quote:

Op woensdag 2 september 2015 10:56 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Het is ook niet statisch he. Wat dit jaar nodig is, hoeft dat over een paar jaar niet meer te zijn. Wat nu goed werkt, doet het misschien over een tijde niet meer... Maar wel fijn dat jullie het kunnen proberen. Mensen vergeten vaak dat ADHD niet alleen een kwestie van 'erg druk' is, maar dat het ook het leren op school sterk beïnvloed, bijvoorbeeld.

Dat was bij Kim ook de reden om aan de ritalin te gaan. Omdat de schoolprestaties er onder gingen lijden.

quote:

Op woensdag 2 september 2015 12:21 schreef appelsap het volgende:

[..]

Die van mij ook niet... En nu is hij zijn bed weer niet uit te krijgen natuurlijk.

Hier ook. Ongelooflijk! Iedere dag ver voor iedereen z'n bed uit, maar op de eerste schooldag vanochtend z'n bed niet uit te branden Het was ook opeens een stuk koeler geworden, dus hij bleef liever in z'n bed

quote:

Op woensdag 2 september 2015 06:44 schreef Kersjes het volgende:
we gaan dit weekend starten met medicatie voor zijn ADHD.

Spannend Kersjes. Dat is toch een enorme stap lijkt me. Ik hoop van harte dat hij er baat bij zal hebben. Erg sneu, dat de ADHD hem zo belemmert en in de weg zit. Ik heb bij een aantal kinderen die ik in mijn groepen heb gehad echt onvoorstelbare verbeteringen gezien. Dat zoiets door één pilletje bewerkstelligd kan worden. Er zijn ook ouders die ervoor kiezen om alleen tijdens schooltijd medicatie te geven.

quote:

Op dinsdag 1 september 2015 23:02 schreef appelsap het volgende:
Vanavond vroeg mijn 8-jarige; mama, mag ik vanavond bij jou in bed slapen, net als vroeger?
Zo heerlijk dat soort momenten. En dat hij dan in z'n slaap tegen me aankruipt alsof hij nog dat kleine jongetje van 3 jaar is.
Soms vind ik het zo jammer dat hij al zo groot is, gaat veel te snel.

Héérlijk he?! Onze Thies laapt ook nog regelmatig bij ons hoor.

Even jullie mening: Larissa (4 jaar), eet nog steeds ontzettend slecht. Ze is ook erg klein en licht voor haar leeftijd en haar eigen curve (94,5 cm en 13,3 KG).

Ze eet nu op school ook slecht; ze had gisteren 1 hap van haar boterham op. Ze krijgt al extra drankjes met proteïne erin, maar ze moet echt zelf ook eten van de diëtist.

Nu dacht ik eraan om een soort Bento boxjes mee te geven, dus i.p.v. een boterham, een bakje met rozijntjes, tomaatjes en kleine stukjes brood.

Maar mijn zus zegt dat ze gewoon moet leren om brood te eten, omdat ze dadelijk als ze ouder is dan ook geen brood eet.
Iemand hier ervaring mee?

Sowieso heb ik al een gesprek gehad met haar juf, dat ze tijdens de overblijf echt meer moet eten, en de juf gaat dit weer bespreken met de overblijf juf.

Waarom moet ze per se brood leren eten op de manier zoals veel mensen brood eten? Brood is sowieso niet heilig, is niet noodzakelijk. Als ze met een bento box meer eet, lijkt me dat een prima manier om haar te laten eten.

Ik geef S altijd een dubbele boterham mee, en een bakje met wat 'snoep'spul: olijfjes, komkommer, paprika, aardbeitjes, druiven, stukjes worst of wat ik ook maar heb liggen op dat moment.

quote:

Op woensdag 2 september 2015 14:10 schreef The_Tankgirl het volgende:
.. omdat ze dadelijk als ze ouder is dan ook geen brood eet.

Wat is daar mis mee? Genoeg andere lekkere en gezonde dingen om te eten toch?

Die Bentoboxjes lijken me een prima idee. Hou het leuk!

Ik kom toch even wat tips vragen. Mijn lieve, kleine S (7 jr) heeft elk jaar een aantal mnd last van tics. dat heeft ze al vanaf dat ze 2 was. Het afgelopen jaar bleek dat ze daarnaast ook erg onrustig was in de klas. Ze kan zich niet goed losmaken van al het sociale gebeuren om haar heen, wil alles in de gaten houden en voelt zich overal verantwoordelijk voor. Dat resulteerde in plakvoetjes onder haar stoel waar ze haar voeten op moest proberen te houden, alleen werken op de gang, enz. De tics hielden ook langer aan dan normaal. Maar ik kon het verklaren door de grote stap naar groep 3, de nieuwe klas, plekje moeten vinden.Toen ik de ggd-vragenlijst moet invullen heb ik voor zowel tics als onrust de maximale score ingevuld. Ik heb de juffen gevraagd of ik er bij de ggd nog wat over moest zeggen, gevraagd of ze het zorgelijk vonden. ze gaven aan dat het opvallend was, niet zorgelijk. Ze zouden me een seintje geven als het dat wel werd. Eindelijk, in februari ofzo, leek ze rustiger te worden. En deze zomer, op vakantie viel me op dat ze van haar tics af was.

De ggd heeft het genoteerd, maar kwam bij het scoren van de vragenlijst toch niet op extremen uit. Ze heeft voldoende compensatie op alle andere punten en scoorde binnen de gemiddeldes. Thuis heeft ze wel de tics (nu nog niet, maar andere jaren steeds wel), maar niet de onrust die ik op school zag en waar ik over hoorde van de juffen.

Omdat het vanaf feb zo goed ging, heb ik mijn zorg kunnen loslaten en kon ik denken dat het dus inderdaad de grote stap naar groep 3 was geweest, waar ze zo onrustig van was geworden.

Maar nu kom het... vanochtend, op de derde schooldag, kwam de juf (die S en ik nog niet kennen) naar me toe met de opmerking dat S erg onrustig is. Ze moet elke 10 minuten naar de wc, iets pakken, opstaan, draaikonten, enz. Ik heb de juf aangegeven dat het voor mij niet nieuw is om dit te horen, dat ze er vorig jaar veel en lang last van heeft gehad, blabla en gevraagd of ze het me wil aangeven als het zorgelijk is/ wordt.

Maar nu loop ik toch over te piekeren. Ik zou zo graag met S hierover praten, maar weet niet zo goed hoe dan. Vorig jaar sloot ze zich er op een gegeven moment voor af en dat snap ik ook wel. Ze kreeg dan van mij toch een beetje op haar donder, terwijl het haar overduidelijk overkomt. Ze heeft het niet in de hand.

Hebben jullie ideeën?

[ Bericht 0% gewijzigd door groofskendezoveelste op 02-09-2015 14:37:04 ]

Als ze het niet in de hand heeft, heeft 'op haar donder geven' ook geen zin. Ik zou zeggen tegen haar dat de nieuwe juf vond dat ze wel een beetje onrustig is. En dan vragen of ze daar zelf ook last van heeft. En of ze, als dat zo is, zelf misschien weet waarom ze zich onrustig voelt. Dus geen boosheid of frustratie uiten, maar puur met haar meedenken voor een oplossing.

Nee precies, dat was ook nooit mijn bedoeling, maar zo leek het dan toch een beetje over te komen op haar, voelde ik. (En dat klopt ook, want het frustreerde me wel, zeker omdat ze thuis veel relaxter is, dus dat voelde ze goed.)

Maar vragen stellen is een goede tip. En vanuit daar meedenken. Ik hoop gewoon zo dat het niet zo'n ding wordt als het vorig jaar is geweest.

Wat rot, groof. Ik zou me er ook aan ergeren. Ik denk dat je vooral voor ogen moet houden dat de tics een symptoom zijn, niet de kwaal zelf. En je daarop focussen.

Hoewel, nu ik erover nadenk, twijfel ik daaraan. Het ene kind zal onder dezelfde hoeveelheid stress ws meer tics vertonen dan het andere.

Nou ja, laten we het erop houden dat ik even hardop mee dacht.

Het komt op mij over dat S de 'tics', het draaikonten nodig heeft als uitlaatklep. De overstap naar een nieuwe groep/juf is ook spannend! Dus in dat opzicht niet vreemd dat dit gedrag nu weer de kop opsteekt. Als S er zelf geen last van heeft zou ik proberen eea te relativeren. De juf moet er maar aan wennen. Je hebt inmiddels ervaren dat het vanzelf weer afneemt. Als S er zelf wél last van heeft vind ik het een ander verhaal.

Groofsken, wat jammer dat het weer een beetje terug lijkt te zijn. Misschien heeft ze gewoon echt moeite met dat de hele dag binnen aan een tafeltje moeten zitten, en ervaart ze dat zo direct na de vakantieperiode weer veelsterker. En wellicht heeft zij wat meer behoefte aan beweging tussendoor om haar energie kwijt te kunnen. Zie je de tics ook terug of valt dat nog mee? Goed dat je het met de juf hebt afgestemd in elk geval, dan kunnen jullie daarin samen optrekken.

Die plakvoetjes vind ik best naar klinken, bijna als een soort straf, of heeft zij het als een handig hulpmiddel ervaren?

En ik zou 't ook zo open mogelijk met haar aankaarten, en vooral checken of ze er zelf ook last van heeft inderdaad.

quote:

Op woensdag 2 september 2015 14:10 schreef The_Tankgirl het volgende:
Even jullie mening: Larissa (4 jaar), eet nog steeds ontzettend slecht. Ze is ook erg klein en licht voor haar leeftijd en haar eigen curve (94,5 cm en 13,3 KG).

Ze eet nu op school ook slecht; ze had gisteren 1 hap van haar boterham op. Ze krijgt al extra drankjes met proteïne erin, maar ze moet echt zelf ook eten van de diëtist.

Nu dacht ik eraan om een soort Bento boxjes mee te geven, dus i.p.v. een boterham, een bakje met rozijntjes, tomaatjes en kleine stukjes brood.

Maar mijn zus zegt dat ze gewoon moet leren om brood te eten, omdat ze dadelijk als ze ouder is dan ook geen brood eet.
Iemand hier ervaring mee?

Sowieso heb ik al een gesprek gehad met haar juf, dat ze tijdens de overblijf echt meer moet eten, en de juf gaat dit weer bespreken met de overblijf juf.

Waarom zou je brood moeten eten? Je kan brood prima vervangen door salades, kwark, cracker, beschuit, rijstwafels, yoghurt enz. Genoeg volwassenen die brood ook niet erg lekker vinden.
Ik zou me richten op de dingen die wel gegeten worden zodat het eten opzich leuk blijft. Hoe leuk vind jij het om elke dag iets te eten wat je echt niet lekker vindt?

Kersjes, spannend die start met medicatie! Ik hoop van harte dat 't een goede uitwerking heeft op D!

quote:

Op woensdag 2 september 2015 14:49 schreef trui het volgende:

Die plakvoetjes vind ik best naar klinken, bijna als een soort straf,

Ja! Dat voelde ik ook zo. Je kunt ook een fietsband tussen stoel-/of tafelpoten spannen zodat ze daarmee kan bewegen.

dat klinkt al veel oplossingsgerichter inderdaad.

quote:

Op woensdag 2 september 2015 14:49 schreef Moonah het volgende:
Het komt op mij over dat S de 'tics', het draaikonten nodig heeft als uitlaatklep. De overstap naar een nieuwe groep/juf is ook spannend! Dus in dat opzicht niet vreemd dat dit gedrag nu weer de kop opsteekt. Als S er zelf geen last van heeft zou ik proberen eea te relativeren. De juf moet er maar aan wennen. Je hebt inmiddels ervaren dat het vanzelf weer afneemt. Als S er zelf wél last van heeft vind ik het een ander verhaal.

Eens met Moonah

Ik vind het moeilijk om te bepalen of S er zelf last van heeft. Ik denk dat ze dat zelf helemaal niet zo in de gaten heeft. Ik vind haar minder bereikbaar in die onrust (en dat vind ik ook het meest frustrerende, dat ze in mijn beleving wel een beetje zichzelf verliest daarin). En dat gebeurt letterlijk zodra we het schoolplein oplopen. Althans zo was dat vorig jaar. Nu had ik het nog niet zo door. Ze gaat zelf heel erg graag naar school. Ze kon niet wachten tot ze weer mocht en geniet heel erg van het samenzijn met alle kindjes weer. Een soort over-enthousiasme is het wellicht en een soort hyperreactief zijn op het hele sociale gebeuren.

Vorig jaar hebben we haar uit het plusgroepje gehaald. Ze scoort erg hoog op school- en citotoetsen, dus het meedoen aan plusgroepjes leek vanzelfsprekend, maar vanaf het begin heb ik gedacht en aangegeven dat ik het idee had dat ze er niet op zat te wachten, dat het (nog?) niet bij haar past. Een paar mnd voor het einde van het schooljaar gaven de juffen aan dat ze ook die indruk hadden en is besloten haar er voorlopig uit te halen.

Ik weet niet waarom ik dat erbij schrijf eigenlijk, het verklaart niet direct iets. maar geeft misschien wel aan dat het niet een meisje is dat heel erg volgens de boekjes werkt en reageert, zeg maar ;-).

Moonah, ik zou het graag zien als iets waar de juf maar aan moet wennen. Het is echt een superlief en vrolijk/ enthousiast kind.

Maar ik wil natuurlijk ook graag dat ze bij zichzelf kan blijven. En heb toch een beetje het gevoel dat dat nu niet zo is.

En Trui, die plakvoetjes vond ik ook niet heel prettig.

Als ik je verhalen zo lees lijkt S me een heel teergevoelig meisje. Ook gevoelig voor prikkels. En dat ze nog niet helemaal heeft geleerd hoe op een adequate manier daarmee om te gaan.