SPT Sport Algemeen
Ben jij sportief? Volg je alles wat met sport te maken heeft? Of heb je gewoon iets te melden of te vragen over een sport? Dan is dit het forum waar je zijn moet.
quote:Op woensdag 2 september 2015 09:31 schreef kanovinnie het volgende:
dat je autodeur na 3 jaar stuk is, want die is toch zeker al 1000 keer open en dicht geweest als je hem elke dag gebruikt.....
Raar dan dat hij er af gevallen is tijdens het over de klinkers rijden en niet de doodsklappen die ik in België gemaakt heb en ik me oprecht afvroeg of mijn wiel of frame niet kapot was.quote:Op woensdag 2 september 2015 09:44 schreef buzz1291 het volgende:
[..]
Je hebt natuurlijk ergens wel gelijk, maar ik denk dat de nokken van zo'n Garmin 800 serie gewoon te licht, of het apparaat te zwaar is om over de klinkers te dokkeren. Gewoon een design fout voor de afmeting met slechts één centrale bevestiging aan de onderkant.
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
je hebt waarschijnlijk je garmin precies in zijn eigenfrequentie belast, ofwel je had wat harden moeten rijden met je k. 
Zo'n kenner ben ik ook weer niet. Beide echt vette films!quote:Op woensdag 2 september 2015 12:38 schreef muzas het volgende:
[..]
Dit is uit lock stock, maar idd twee bazenfilms.
Pfuh, eigelijk helemaal geen energie om terug te rijden vandaag. Kreeg gisteren eind van de dag een belletje van Fab jr, dat een halve zool hem eerst met de auto had opgeduwd toen hij langs de weg gewoon met z'n fiets stond te wachten, en daarna nog even de auto uit sprong en zijn handen om z'n keel legde. Meneer de bestuurder vond het kennelijk teveel moeite om een halve meter opzij te gaan met z'n auto of iets dergelijks...gelukkig was z'n dinnetje bij hem, en een jongen op een brommer stopte om tegen die gast te gaan schreeuwen wat ie aan het doen was, dus hij liet snel los en reed weg voor hij echt schade kon aanrichten. We hebben een foto van het nummerbord, en hebben inmiddels een afspraak bij de politie om aangifte te doen, maar ik ben zo kwaad dat iemand dat geflikt heeft bij m'n kind dat ik al bijna al m'n energie opgebruikt heb, als je snapt wat ik bedoel!
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
quote:
Pfuh, eigelijk helemaal geen energie om terug te rijden vandaag. Kreeg gisteren eind van de dag een belletje van Fab jr, dat een halve zool hem eerst met de auto had opgeduwd toen hij langs de weg gewoon met z'n fiets stond te wachten, en daarna nog even de auto uit sprong en zijn handen om z'n keel legde. Meneer de bestuurder vond het kennelijk teveel moeite om een halve meter opzij te gaan met z'n auto of iets dergelijks...gelukkig was z'n dinnetje bij hem, en een jongen op een brommer stopte om tegen die gast te gaan schreeuwen wat ie aan het doen was, dus hij liet snel los en reed weg voor hij echt schade kon aanrichten. We hebben een foto van het nummerbord, en hebben inmiddels een afspraak bij de politie om aangifte te doen, maar ik ben zo kwaad dat iemand dat geflikt heeft bij m'n kind dat ik al bijna al m'n energie opgebruikt heb, als je snapt wat ik bedoel!
.Moet er in zulke gevallen niet gelijk 112 gebeld worden?
Goed dat je het nummerbord hebt
Al je agressie er vanmiddag uit trappen!quote:
Pfuh, eigelijk helemaal geen energie om terug te rijden vandaag. Kreeg gisteren eind van de dag een belletje van Fab jr, dat een halve zool hem eerst met de auto had opgeduwd toen hij langs de weg gewoon met z'n fiets stond te wachten, en daarna nog even de auto uit sprong en zijn handen om z'n keel legde. Meneer de bestuurder vond het kennelijk teveel moeite om een halve meter opzij te gaan met z'n auto of iets dergelijks...gelukkig was z'n dinnetje bij hem, en een jongen op een brommer stopte om tegen die gast te gaan schreeuwen wat ie aan het doen was, dus hij liet snel los en reed weg voor hij echt schade kon aanrichten. We hebben een foto van het nummerbord, en hebben inmiddels een afspraak bij de politie om aangifte te doen, maar ik ben zo kwaad dat iemand dat geflikt heeft bij m'n kind dat ik al bijna al m'n energie opgebruikt heb, als je snapt wat ik bedoel!
De foto van het nummerbord had de brommerjongen per MMS gestuurd naar m'n zoon, en die kreeg dat eerst niet geopend...oude techniek. Toen ze het eenmaal uitgezocht hadden was de auto al lang weg, en toen hij de politie daarna belde zei die dat hij gewoon aangifte moet doen op het bureau. Als die auto vandaag weer daar rondrijdt, laat ik hem wel gelijk 112 bellen, dat wel natuurlijk. Dan ligt die creep kennelijk op de loer, en dan moeten ze wat doen lijkt me! Het gebeurde vlak bij z'n school, dus ik heb die ook al gebeld, dus de omgeving is nu ook gewaarschuwd, zeg maar...quote:Op woensdag 2 september 2015 13:37 schreef Leonos het volgende:
[..]
Moet er in zulke gevallen niet gelijk 112 gebeld worden?
Goed dat je het nummerbord hebt
Ze hadden achteraf natuurlijk gelijk 112 moeten bellen, maar gelukkig gebeuren dit soort dingen niet vaak, dus hij wist niet gelijk wat ie nou het beste kon doen, omdat hij niet gewond is verder gelukkig.
Het was een kerel een kop groter en twee keer zo breed als Jr, en kennlijk in een soort beveiligers uniform, hij had zo'n V symbool op z'n mouw....leuke beveiliging! Maar het was geen auto van een beveiligingsbedrijf, dus ik weet niet waar die werkt anders had ik die natuurlijk gelijk gebeld om eens te zeggen wat ik van z'n personeel vindt!
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Ik zou hem liever even tussen de autodeur stoppenquote:
Lekkere beveiliger
Hopelijk kost het hem zijn baan!
vind dat plaatje inspirerend
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Welkom in Groningen. Keiweek bevallen?quote:
Tussenstand year to date:
DDX --- 16.858,1 km
Kaasplankje --- 11.209,5 km
Patroon --- 10.268,8 km
Gerwin --- 9.552,7 km
Ratatat --- 9.109,4 km
MarcoD --- 8.974,7 km
Ultra_Ivo --- 8.598,9 km
KnutdeIJsbeer --- 8.479,9 km
Kanovinnie --- 8.087,3 km
Tommeke --- 7.949,5 km
Gripper --- 7.931,0 km
CarB --- 7.022,1 km
Oksel --- 6.390,5 km
Muzas --- 5.983,5 km
Realbizkit666 --- 5.508,9 km
Dop --- 4.923,7 km
Forty-two --- 4.359,5 km
Keesfietst --- 4.315,1 km
Fretwork --- 3.846,1 km
Nodish --- 3.818,8 km
Andy --- 3.750,4 km
Cafca --- 3.349,2 km
Janatwork --- 2.864,8 km
Very --- 2.711,6 km
MCH --- 2.632,4 km
Kolonelbroodje --- 2.616,3 km
Flipmoehoe --- 2246km
Leonos --- 1.843,8 km
Levitas --- 1.441,1 km
The_Critic --- 1.044,2 km
Eentwee --- 990,6 km
Tweemeter --- 940,3 km
Captain_Fabulous --- 462,4 km
Vast wat mensen vergeten..
Deze maand heb ik bijna net zoveel kilometers gemaakt als alle vorige maanden van dit jaar bij elkaar. Na morgen zal het fietsen weer een stuk minder voor mij zijn. Vanaf morgen ben ik student in Groningen!
En als de politie zegt, kunnen we niets mee, op geenstijl zettenquote:
[..]
De foto van het nummerbord had de brommerjongen per MMS gestuurd naar m'n zoon, en die kreeg dat eerst niet geopend...oude techniek. Toen ze het eenmaal uitgezocht hadden was de auto al lang weg, en toen hij de politie daarna belde zei die dat hij gewoon aangifte moet doen op het bureau. Als die auto vandaag weer daar rondrijdt, laat ik hem wel gelijk 112 bellen, dat wel natuurlijk. Dan ligt die creep kennelijk op de loer, en dan moeten ze wat doen lijkt me! Het gebeurde vlak bij z'n school, dus ik heb die ook al gebeld, dus de omgeving is nu ook gewaarschuwd, zeg maar...
Ze hadden achteraf natuurlijk gelijk 112 moeten bellen, maar gelukkig gebeuren dit soort dingen niet vaak, dus hij wist niet gelijk wat ie nou het beste kon doen, omdat hij niet gewond is verder gelukkig.
Het was een kerel een kop groter en twee keer zo breed als Jr, en kennlijk in een soort beveiligers uniform, hij had zo'n V symbool op z'n mouw....leuke beveiliging! Maar het was geen auto van een beveiligingsbedrijf, dus ik weet niet waar die werkt anders had ik die natuurlijk gelijk gebeld om eens te zeggen wat ik van z'n personeel vindt!
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
wel mooi ding natuurlijk als je op snelheid wil trainen, je ouweheer op dat elextrisch ding en jij erachter aant wielquote:
http://www.mantel.com/hai(...)X2FsbD0xI3N0YXJ0Mg==
quote:
[..]
En als de politie zegt, kunnen we niets mee, op geenstijl zetten
Daar hebben ze allemaal een hekel aan wielrenners...
[b] Op zondag 14 november 2010 18:11 schreef liesje1979 het volgende:[/b]
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo is daar Godshand, met zijn sarcastische toon,
Die regelmatig een topic voorziet van spot en hoon.
Zo, ging lekker. Zonnetje en 1 van mn snelste ritjes op woon werk verkeer, en een stel gouden bekertjes op lange segmenten. Terwijl ik dacht dat ik ontspannen en genietend rustig naar huis reed. Rijden met den vagijn, toch niet zo'n gek idee lol
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Ik hoop zo dat ze voor die dingen heel gauw een kentekenplaat van 30x30 CENTIMETER verplicht stellen. Rij je dan lekker voor lul en hoef ik me niet de tiefus te trappen om zo'n gast in te halen. Zondag zag ik nog een electrische MTB; heb maar eens meewarig achterom gekeken.quote:
http://www.mantel.com/hai(...)X2FsbD0xI3N0YXJ0Mg==
2015: BUD - SAW - AUH - BKK - CNX - UTH - SIN - KUL - SGN - DAD - HUI - HAN - HKG . . . . . .
Dat word een slachting onder de pensionado's denk ik. De huidige generatie electro fietsen gaat soms al te hard voor veel oudjes.
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Langzaam rollen we de eerste kilometer tussen een haag van toeschouwers door. Vooral op de brug over de autoweg ziet het zwart van het volk. Ik rij voorzichtig tot aan de drempel die ik tijdens het fotograferen zag. 2-3 bochten later komen we op grote 4-baans wegen waarvan het rechtergedeelte helemaal voor ons afgesloten is. Hier geef ik mijn adrenaline de vrije loop en begin aan een inhaaljacht. Nog in de straten van St. Quentin en Yvellines kom ik de laatste vermoedelijke esperantist tegen, Graham. Hij spreekt me aan op m'n Esperantoshirtje. Hij blijkt zelf geen esperanto te spreken, alleen zijn broer doet dat.
Even later zie ik een eindje voor me Leo rijden. Leo heeft dezelfde sterke en zwakke punten als ik, goed bergaf en langzaam bergop. Hij is een goed richtpunt voor me, als hij begint in te halen weet ik dat ik dat net even wat eerder kan doen. Niet veel later heb ik hem bijgehaald. Dit jaar rij ik kennelijk sneller want even later zie ik hem niet meer.
We verlaten langzaam de stedelijke gebieden en komen uit op het platteland. Na een kilometer of 15 besluit ik wat rustiger te gaan rijden. Ik heb al een leuke voorsprong op het tijdsschema opgebouwd met een dik half uur goed doorrijden. Er zijn nu mooie pelotons om in mee te glijden. De vroegere starttijd maakt het begin makkelijker. Ik kon nu al het meubilair ver van te voren zien en veel meer mensen durven nu te dalen. In het donker is dat anders.
Nog voordat we in het bos van Rambouillet zijn kom ik de eerste Bretonse vlaggen tegen. Die zijn erg ver van huis. Veel te snel kom ik echter delen van de eerdere startgroepen tegen. Met name Wobbly op z'n Pashley. Hij blijkt na 10km al panne te hebben gehad. Voor hem wordt het nog een zware klus om PBP uit te rijden.
Onderaan het bos zijn er de eerste problemen voor de lichtere brigade. Direkt na de verkeersdrempels moeten wat snelle Italianen omdraaien en terugfietsen. Een deel van hun uitrusting ligt in de goot. De rammelcontrole bij de fietscontrole is kennelijk niet goed genoeg geweest.
In Nogent-le-Roi stop ik voor het eerst voor een kleine foto en colastop. Het is pas hier dat de eerste rijders van de K groep me inhalen, lang nadat ik al rijders uit de H en F groepen heb ingehaald. Zo lang ik meer rijders van eerdere groepen inhaal dan dat latere starters mij inhalen zit ik goed.
Na een tijdje haalt een pelotonnetje aangevoerd door een treintje Kroaten me in. Ik zoek mijn plek in het peloton en praat wat met een van de Kroaten. Van hem hoor ik dat er nu ook brevetten in Lipik zijn, maar 4km van Pakrac waar ik in '94 vrijwilliger was voor een hulporganisatie. Ik besluit om volgend jaar te proberen minstends een van de brevetten uit Lipik te rijden. Dat is het mooie aan PBP, het continu ontmoeten van gelijkgestemden uit de hele wereld.
Langzaam begint het te schemeren. Langzaam nader ik ook mijn eerste geplande stopplaats, het Café des Sport na 81km. De eerste etappe is met 220km wat lang om zonder onderbreking te rijden. Het Café des Sports ligt vrijwel ideaal. Zeker omdat het nu tijd wordt voor het reflectievest en de verlichting. In tegenstelling tot voorafgaande jaren is er nu ook verkoop op straat voor het café. Frisdrank en belegde broodjes kun je in een minuutje kopen. Ik profiteer ervan, koop een blikje cola en een baguette brie.
Gezeten aan een tafeltje met enkele deelnemers uit Lviv eet ik m'n baguette brie op. Een Russische deelneemster uit Volgograd komt er bij zitten. Zelfs tussen deelnemers uit landen met spanningen botert het goed tijdens PBP.
Na het café des sports doe ik het altijd even rustig aan. Ik weet dat er nog maar een kilometer of 35 tot aan de heuvelzone van de Perche is. Ik wil met uitgeruste benen aan die heuvelzone beginnen. In Longny au Perche rij ik het traditionele rondje rond het dorpsplein voordat het scherp rechtsaf gaat, de eerste echte helling op. Ik zorg er voor dat ik in de bocht al op m'n kleinste verzet zit. Velen kennen dit punt niet en staan geparkeerd.
Voor de verandering verlies ik dit keer niet teveel tijd in de Perche. Zonder veel problemen kom ik op de controle in Mortagne aan. Ik loop even naar binnen en zie dat er een enorme rij in het restaurant staat. Hier ga ik geen tijd aan verspillen, dat is ook een van de redenen waarom ik in het Café des Sports at. Ik ga even naar de WC. Veel mensen proberen hier water te tappen. Ik doe dat liever buiten. Even achteraf staat een hele rij kranen speciaal om de bidons te vullen. Staand naast de fiets eet ik nog twee broodjes uit m'n tas voordat ik verder ga.
De controle in Mortagne ligt hoog. Direct daarna volgt een lange afdaling. De nachtelijke etappe verloopt soepel. Wel zie ik opvallend veel rijders al liggen te slapen in de berm. Ik heb geen slaap en rij rustig door. Veel dorpen zijn hier al versierd. Een welkome afwisseling voor het donkere landschap.
Een eindje voor de volgende controle stop ik in St Paul le Gaulthier. Ik weet dat die controle tijd kan vreten maar ook heel snel kan. Daarom pauzeer ik liever een eindje voor de controle. Het café in St Paul is ideaal hiervoor. Opvallend is het grote contingent Bulgaren en Russen hier. Alhoewel Bulgaren.... De slapende Bulgaarse ontpopt zich als een Britse woonachtig in Bulgarijë.
In Villaines is de supermarkt zoals altijd weer open, net zoals de bakker. Ik vul wat voorraden aan en rij dan naar de controle, een paar honderd meter verderop. Een hele straat is afgezet voor PBP. Rechts ligt het gemeentehuis met de controlefaciliteiten, links alle andere handige dingen als gaarkeuken, slaapplek en mecanicien. Ik controleer snel. Deze controle kun je binnen de 10 minuten doen. Ga je er eten dan verspil je dik een uur. Met de combinatie die ik doe, caféstop, boodschappen in de supermarkt en snel conroleren kan ik makkelijk 15-20 minuten besparen.
Op de gang bij de controle zie ik de stille getuigen van een opgegeven deelnemer.
Even later zie ik een eindje voor me Leo rijden. Leo heeft dezelfde sterke en zwakke punten als ik, goed bergaf en langzaam bergop. Hij is een goed richtpunt voor me, als hij begint in te halen weet ik dat ik dat net even wat eerder kan doen. Niet veel later heb ik hem bijgehaald. Dit jaar rij ik kennelijk sneller want even later zie ik hem niet meer.
We verlaten langzaam de stedelijke gebieden en komen uit op het platteland. Na een kilometer of 15 besluit ik wat rustiger te gaan rijden. Ik heb al een leuke voorsprong op het tijdsschema opgebouwd met een dik half uur goed doorrijden. Er zijn nu mooie pelotons om in mee te glijden. De vroegere starttijd maakt het begin makkelijker. Ik kon nu al het meubilair ver van te voren zien en veel meer mensen durven nu te dalen. In het donker is dat anders.
Nog voordat we in het bos van Rambouillet zijn kom ik de eerste Bretonse vlaggen tegen. Die zijn erg ver van huis. Veel te snel kom ik echter delen van de eerdere startgroepen tegen. Met name Wobbly op z'n Pashley. Hij blijkt na 10km al panne te hebben gehad. Voor hem wordt het nog een zware klus om PBP uit te rijden.
Onderaan het bos zijn er de eerste problemen voor de lichtere brigade. Direkt na de verkeersdrempels moeten wat snelle Italianen omdraaien en terugfietsen. Een deel van hun uitrusting ligt in de goot. De rammelcontrole bij de fietscontrole is kennelijk niet goed genoeg geweest.
In Nogent-le-Roi stop ik voor het eerst voor een kleine foto en colastop. Het is pas hier dat de eerste rijders van de K groep me inhalen, lang nadat ik al rijders uit de H en F groepen heb ingehaald. Zo lang ik meer rijders van eerdere groepen inhaal dan dat latere starters mij inhalen zit ik goed.
Na een tijdje haalt een pelotonnetje aangevoerd door een treintje Kroaten me in. Ik zoek mijn plek in het peloton en praat wat met een van de Kroaten. Van hem hoor ik dat er nu ook brevetten in Lipik zijn, maar 4km van Pakrac waar ik in '94 vrijwilliger was voor een hulporganisatie. Ik besluit om volgend jaar te proberen minstends een van de brevetten uit Lipik te rijden. Dat is het mooie aan PBP, het continu ontmoeten van gelijkgestemden uit de hele wereld.
Langzaam begint het te schemeren. Langzaam nader ik ook mijn eerste geplande stopplaats, het Café des Sport na 81km. De eerste etappe is met 220km wat lang om zonder onderbreking te rijden. Het Café des Sports ligt vrijwel ideaal. Zeker omdat het nu tijd wordt voor het reflectievest en de verlichting. In tegenstelling tot voorafgaande jaren is er nu ook verkoop op straat voor het café. Frisdrank en belegde broodjes kun je in een minuutje kopen. Ik profiteer ervan, koop een blikje cola en een baguette brie.
Gezeten aan een tafeltje met enkele deelnemers uit Lviv eet ik m'n baguette brie op. Een Russische deelneemster uit Volgograd komt er bij zitten. Zelfs tussen deelnemers uit landen met spanningen botert het goed tijdens PBP.
Na het café des sports doe ik het altijd even rustig aan. Ik weet dat er nog maar een kilometer of 35 tot aan de heuvelzone van de Perche is. Ik wil met uitgeruste benen aan die heuvelzone beginnen. In Longny au Perche rij ik het traditionele rondje rond het dorpsplein voordat het scherp rechtsaf gaat, de eerste echte helling op. Ik zorg er voor dat ik in de bocht al op m'n kleinste verzet zit. Velen kennen dit punt niet en staan geparkeerd.
Voor de verandering verlies ik dit keer niet teveel tijd in de Perche. Zonder veel problemen kom ik op de controle in Mortagne aan. Ik loop even naar binnen en zie dat er een enorme rij in het restaurant staat. Hier ga ik geen tijd aan verspillen, dat is ook een van de redenen waarom ik in het Café des Sports at. Ik ga even naar de WC. Veel mensen proberen hier water te tappen. Ik doe dat liever buiten. Even achteraf staat een hele rij kranen speciaal om de bidons te vullen. Staand naast de fiets eet ik nog twee broodjes uit m'n tas voordat ik verder ga.
De controle in Mortagne ligt hoog. Direct daarna volgt een lange afdaling. De nachtelijke etappe verloopt soepel. Wel zie ik opvallend veel rijders al liggen te slapen in de berm. Ik heb geen slaap en rij rustig door. Veel dorpen zijn hier al versierd. Een welkome afwisseling voor het donkere landschap.
Een eindje voor de volgende controle stop ik in St Paul le Gaulthier. Ik weet dat die controle tijd kan vreten maar ook heel snel kan. Daarom pauzeer ik liever een eindje voor de controle. Het café in St Paul is ideaal hiervoor. Opvallend is het grote contingent Bulgaren en Russen hier. Alhoewel Bulgaren.... De slapende Bulgaarse ontpopt zich als een Britse woonachtig in Bulgarijë.
In Villaines is de supermarkt zoals altijd weer open, net zoals de bakker. Ik vul wat voorraden aan en rij dan naar de controle, een paar honderd meter verderop. Een hele straat is afgezet voor PBP. Rechts ligt het gemeentehuis met de controlefaciliteiten, links alle andere handige dingen als gaarkeuken, slaapplek en mecanicien. Ik controleer snel. Deze controle kun je binnen de 10 minuten doen. Ga je er eten dan verspil je dik een uur. Met de combinatie die ik doe, caféstop, boodschappen in de supermarkt en snel conroleren kan ik makkelijk 15-20 minuten besparen.
Op de gang bij de controle zie ik de stille getuigen van een opgegeven deelnemer.
mooi verslag Ivo ! Zijn er veel deelnemers die gewoon op een stadsfiets 1200km gaan fietsen of is dat echt een uitzondering?
Winnaar wielerprono 2006 en biatlon wk prono 2016
Bandje vervangen is toch wat lastiger als ik dacht.
Mn schwalbe one 700x25c schiet elke keer van mn 622-15c velg op 6,5 bar😡
Word nog een lastig ritje zo in Limburg.
Bij de gp4000 gaat het toch een stuk makkelijker.
Mn schwalbe one 700x25c schiet elke keer van mn 622-15c velg op 6,5 bar😡
Word nog een lastig ritje zo in Limburg.
Bij de gp4000 gaat het toch een stuk makkelijker.
Wobbly was echt een uitzondering. Hij startte ook in de F-groep, de specials.quote:
mooi verslag Ivo ! Zijn er veel deelnemers die gewoon op een stadsfiets 1200km gaan fietsen of is dat echt een uitzondering?
Mij kostte 't in ieder geval niet m'n kont. 2 dagen na PBP reed ik gewoon een rondje van 100km zonder problemen. OK, wat geschrijnde plekken maar niks wat een weekje kontencreme niet oplost. Onderweg amper kontencreme nodig gehad.quote:Op woensdag 2 september 2015 21:55 schreef Z het volgende:
Klinkt zo gezellig dat je bijna vergeet dat PBP je zo ongeveer je kont kost.
Dat geeft hoop.quote:
[..]
Mij kostte 't in ieder geval niet m'n kont. 2 dagen na PBP reed ik gewoon een rondje van 100km zonder problemen. OK, wat geschrijnde plekken maar niks wat een weekje kontencreme niet oplost. Onderweg amper kontencreme nodig gehad.
Aldus.
heeft hij het ook tot Parijs gehaald?quote:
[..]
Wobbly was echt een uitzondering. Hij startte ook in de F-groep, de specials.
Hoe pak je de race mentaal aan? Mentale aspect lijkt mij ook best lastig, zeker bij tegenslag en slecht weer
Winnaar wielerprono 2006 en biatlon wk prono 2016
Wobbly komt nog een keer terug in mijn verslagquote:
[..]
heeft hij het ook tot Parijs gehaald?
Hoe pak je de race mentaal aan? Mentale aspect lijkt mij ook best lastig, zeker bij tegenslag en slecht weer
Ik had als info op m'n stuur een briefje met de sluitingstijden van de controles. Zo lang ik voor die tijden was en overdag wat tijd goed maakte was 't qua tijd ok voor mij. Mentaal is bij PBP eigenlijk makkelijk. Gewoon genieten van de sfeer en de mensen. Dan gaan de kilometers vanzelf voorbij. Er zijn maar twee stukken waar ik echt moet bijten, de Perche en het stuk ten westen van Loudéac.
Mij zouden dingen als zadelpijn en overbelaste pezen/spieren een grotere zorg zijn dan het mentale effect. Zolang je in een goed peleton zit lijkt me het best haalbaar.
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
Gek. Ik leg ze met gemak om fulcrum r3 en op 6 bar blijven ze gewoon zitten..quote:
Bandje vervangen is toch wat lastiger als ik dacht.
Mn schwalbe one 700x25c schiet elke keer van mn 622-15c velg op 6,5 bar😡
Word nog een lastig ritje zo in Limburg.
Bij de gp4000 gaat het toch een stuk makkelijker.
Maar ik kan 't mis hebben...
Baas!quote:
[..]
Mij kostte 't in ieder geval niet m'n kont. 2 dagen na PBP reed ik gewoon een rondje van 100km zonder problemen. OK, wat geschrijnde plekken maar niks wat een weekje kontencreme niet oplost. Onderweg amper kontencreme nodig gehad.
Het is een nieuw gevoel om nog in het donker uit Villaines weg te rijden. Ik ben dit keer zo'n 3 uur vroeger dan normaal gestart. Met name voor vandaag moet het mijn leven dan makkelijker maken. Ik wil liefst in Carhaix komen voordat ik slaap. De slaapstop in Loudéac is traditioneel totaal overlopen, de slaapstop in St Nicolas de Pelem was dat vorige keer ook toen ik er voorbijkwam. Slapen in Carhaix bevalt me normaal goed. Bij een start om 21 uur is het echter een fors risico om deze stop te halen. Na Villaines rij ik dan ook direct door, de ochtendschemering in.
De schemering gaat al snel over in een ochtendmist. Het duurt lang voordat de zon doorkomt. Nu al zijn er rijders die er zichtbaar doorheen zitten. Voor hen zal PBP een lijdensweg volgen. Helemaal niet er doorheen zit Beatriz. Deze Braziliaanse fixierijdster straalt een enthousiasme uit. Zij kan ook aardig doorrijden. Voor een fixie ook goed bergaf. Boven de 30/35 km/u klikt ze gewoon uit de pedalen en gaat freewheelend bergaf. Gelukkig met dubbele remmen op de fiets.
In Le Ribay zie ik plotseling een eetstop. Een grote tent op de drukke kruising. Die komt precies op het gewenste moment. Ik stop en doe me te goed aan een goed ontbijt van friet.
Het volgende stuk is een van de leukere stukken van PBP. Middeleeuwse stadjes wisselen zich af met glooiende landbouwgronden. Dit is ook een stuk met een hoge dichtheid aan verzorgingsstandjes. De bewoners leven hier echt mee met PBP. Vooral voor de debutanten is dit wennen. En daar zijn er veel van. Meer dan de helft van de deelnemers doet voor het eerst mee. Velen van hen uit Azië. De Aziatische debutanten hebben vaak aanpassingsproblemen. Vaak hebben ze te veel bij zich, waar ik in korte mouwen zit te puffen hebben zij vaak nog lange handschoenen en een lange broek aan plus een muts.
Ambrières begint steeds meer tot een typische PBP pleisterplaats uit te groeien. Bij de schilderachtige brug staat dit keer een reuzenfiets opgesteld. In tegenstelling tot andere jaren stop ik nu niet bij de supermarkt, ik heb nog genoeg voorraden. Ik fiets door samen met m'n Londonse clubgenoot Ray en de Britse legende Drew. Drew maakt er een traditie van om altijd met een merkwaardige fiets te starten. Soms met zeer oude fietsen of fietsen met een bijzondere historie. Dit keer heeft hij een fiets uit de jaren '30 die hij op het stort heeft gevonden.
Even later kom ik Karl tegen. Hij staat langs de kant met een lekke band en een kapotte pomp. Ik stop even en leen hem mijn pomp. Niet veel later haalt hij me bij en fiesen we een eind samen. Karl organiseert een legendarische brevetserie in Beieren. Maar ook hem laat ik even later gaan. Ik hou me strak aan mijn eigen ritme en rij pas met iemand samen op als het tempo me past.
De stalletjes op dit stuk zijn teveel om allemaal bij te stoppen. Ik beperk me tot enkele foto's vanaf de fiets. Ik wil Fougères halen zonder al te veel oponthoud.
Ook in Fougères ga ik snel de contole door. Ik heb hier in de stad nog wat anders te doen. In St. Quentin en Yvellines was het loket van de interlokale treinen dicht op zondag en ik heb nog een kaartje nodig naar huis. Lars rijdt een eind voor me en heeft me doorgegeven dat er een agentschap van de Franse spoorwegen vlak langs de route ligt. Ik ben er vlak voor hun middagpauze en koop snel mijn kaartje voor de TGV naar Lille. Er zijn niet veel TGV's met fietstransport dus ik moet er voor zorgen dat ik vroeg genoeg een kaartje heb.
Na deze noodzakelijke inkopen verlaat ik de stad. Aan de stadsrand zie ik een bakkerij met belegde broodjes. Hier stop ik voor een lekker broodje. Karl stopt ook en gezamenlijk zitten we op het gras voor de bakkerij onze broodjes op te eten.
Het stuk tussen Fougères en Tinteniac gaat snel en soepel. Fietstechnisch gezien stelt het niet veel voor. Wel kom ik steeds meer oude vrienden tegen. Tegen het einde van dit stuk zie ik Jukka. Met hem rij ik een langer stuk samen. Samen komen we aan in Tinteniac. Ik laat Jukka zien hoe je snel door de controle kunt. Hij volgt me in mijn taktiek en samen rijden we direct door de stad uit. Ik heb ooit al eens een dik uur verloren op deze controle. Na Tinteniac fietsen we een langere helling op. Bovenaan op de kruising is de kroeg waar ik in '99 moest opgeven met maagklachten. Gelukkig kan ik nu zonder te stoppen doorrijden. Even verderop stoppen we zoals gepland. Hier is een supermarkt waar we eten kopen en buiten op het bankje eten. Ook nu weer kunnen we zo makkelijk een minuut of 20 besparen. Doe dat 3x en je hebt een uur slaap te pakken. Het slapen overdag laten we aan anderen over.
Tussen Tinteniac en Loudéac komen we de snelle mannen tegen. Zij zijn al op de terugweg. Ook wij worden verrast door een eenzame rappe man die voor de kopgroep uitrijdt. Björn blijkt al voor Brest ontsnapt te zijn en houdt dit vol tot in Parijs. Dat terwijl hij geen volgwagen heeft in tegenstelling tot zowat iedereen in de kopgroep. Een prestatie die als legende de geschiedenis zal ingaan.
Onderweg kom ik nog een andere randonneur in Nederlands shirt tegen, Jan Edema. Hij is ziek geweest en heeft geslapen. Nu rijdt hij weer goed door. Ik laat hem doorrijden, hij is mij veel te snel
In St. Meen stop ik bij een aantal jongelui die met eten en drinken buiten staan. Ik vertel hen dat ik vorige keer op de terugweg in St Meen sliep in het Hotel Credit Agricole, het halletje voor de bankautomaat. Ze kunnen het amper geloven.
Na St Meen kom ik Jukka weer tegen. Met hem kan ik beter samenrijden, hij heeft een menselijkere snelheid.
Samen met Jukka bereik ik Loudéac. Vlak voor de controle staat Jan. In zijn auto liggen onze tassen. Echt grote tassen niet, een rugzakje van 10 liter is voor mij voldoende. Ik verwissel van kleren en vul m'n etens en drinkensvoorraden bij. Na wat broodjes uit de tas rijden we door naar de controle. Ook nu weer stoppen we niet meer dan nodig. We rijden direct door, Loudéac uit en de nacht tegemoet.
Het volgende stuk is een van mijn meest gevreesde stukken. In '95 reed ik hier 30km verkeerd, in de rampeditie van 2007 miste ik hier op de terugweg een pijl en verspeelde mijn laatste slaaptijd. Ook nu weer gaat het lastig. Jukka wacht bovenop de eerste hellingen maar ik zeg hem dat hij door moet rijden. Hier lijdt iedereen alleen. Zelfs in de afdalingen kan ik niet voluit gaan. Er is nu regelmatig tegemoetkomend verkeer. Ik kan dus niet meer onbeperkt met groot licht op de linker weghelft afdalen.
Maar ook aan dit stukje kwelling komt een eind. Ik arriveer in St. Martin des Prées. Een andere legendarische plek tijens PBP. Helaas is Sonia al 4 jaar geleden haar restaurant gestopt. Ik krijg de indruk dat daarmee het hart uit de festiviteiten gehaald is. Het is nu een dorpsfeest vooral voor de bewoners en minder voor de fietsers. Toch stop ik om er wat pasta te eten. Maar echt lekker gaat dit niet. Ik krijg amper iets naar binnen en voel me al snel erg koud. Ik ga naar de WC, kleed me goed aan en rij verder. Onderweg stop ik nog 2x voor thee, echt lekker voel ik me er niet bij. M'n schouderblessure begint ook weer op te spelen. Wellicht ben ik te warm aangekleed. Dit is een van de weinige keren dat ik het officiële refletiehesje aan heb dat heel weinig lucht door laat.
Pas tegen St Nicolas de Pelem begin ik weer lekker te draaien. Normaal zou ik hier niet stoppen maar de seingevers wijzen me naar binnen, dit keer is dit een geheime controle. Tegen mijn gewoonte in ga ik even zitten. Ik kom Wobbly weer tegen. Hij ziet het echt niet meer zitten, zijn Pashley is bergop niet vooruit te branden, hij stopt ermee. Hij vraagt mij of ik een goede treinverbinding weet. Gelukkig staat Cyrille naast me. Wobbly moet naar het noorden, naar de veerhaven. Cyrille adviseert een eind terugfietsen naar Dingé en daar de trein te nemen.
Cyrille zelf is ook niet meer fris. Hij dekt dat hij buiten tijd zal raken en overweegt op te geven. Ik adviseer hem gewoon door te geven. Het handigste treinstation ligt toch in Brest, die 150km moet hij toch fietsen. Ik zeg hem dat hij gewoon door moet rijden, daar stempelen en zien of hij zijn stempelkaart terugkrijgt of niet. Wordt zijn kaart ingenomen kan hij de trein nemen, krijgt hij zijn kaart terug dan kan hij terugfietsen.
Ik denk nog lang niet aan opgeven. Nadat ik weer wat hersteld ben fiets ik door. In St. Nicolas was helaas geen arts op de medische post die ik naar mijn schouder kan laten kijken. Dat is een extra stimulans om naar Carhaix te fietsen. Niet veel verderop kom ik in Maël-Carhaix weer seingevers tegen. Hier is de geheime controle voor de terugweg. Ik vraag even of hier een arts zit maar dat is ook niet zo. Bij de kerk in Maël-Carhaix is de bakker weer open. Dit punt had ik in m'n GPS staan op basis van m'n notities van de vorige keer. Ik drink er een kop thee. Halverwege m'n kop thee vraagt de bakkersvrouw of ik er wil slapen, ze hebben veldbedden. Ik bedenk me geen twee keer. Ik ben 10km voor de controle en veel vroeger dan anders. Het kan best zijn dat op de controle alles vol ligt. Ik accepteer het aanbod en vraag om 45 minuten later gewekt te worden.
De schemering gaat al snel over in een ochtendmist. Het duurt lang voordat de zon doorkomt. Nu al zijn er rijders die er zichtbaar doorheen zitten. Voor hen zal PBP een lijdensweg volgen. Helemaal niet er doorheen zit Beatriz. Deze Braziliaanse fixierijdster straalt een enthousiasme uit. Zij kan ook aardig doorrijden. Voor een fixie ook goed bergaf. Boven de 30/35 km/u klikt ze gewoon uit de pedalen en gaat freewheelend bergaf. Gelukkig met dubbele remmen op de fiets.
In Le Ribay zie ik plotseling een eetstop. Een grote tent op de drukke kruising. Die komt precies op het gewenste moment. Ik stop en doe me te goed aan een goed ontbijt van friet.
Het volgende stuk is een van de leukere stukken van PBP. Middeleeuwse stadjes wisselen zich af met glooiende landbouwgronden. Dit is ook een stuk met een hoge dichtheid aan verzorgingsstandjes. De bewoners leven hier echt mee met PBP. Vooral voor de debutanten is dit wennen. En daar zijn er veel van. Meer dan de helft van de deelnemers doet voor het eerst mee. Velen van hen uit Azië. De Aziatische debutanten hebben vaak aanpassingsproblemen. Vaak hebben ze te veel bij zich, waar ik in korte mouwen zit te puffen hebben zij vaak nog lange handschoenen en een lange broek aan plus een muts.
Ambrières begint steeds meer tot een typische PBP pleisterplaats uit te groeien. Bij de schilderachtige brug staat dit keer een reuzenfiets opgesteld. In tegenstelling tot andere jaren stop ik nu niet bij de supermarkt, ik heb nog genoeg voorraden. Ik fiets door samen met m'n Londonse clubgenoot Ray en de Britse legende Drew. Drew maakt er een traditie van om altijd met een merkwaardige fiets te starten. Soms met zeer oude fietsen of fietsen met een bijzondere historie. Dit keer heeft hij een fiets uit de jaren '30 die hij op het stort heeft gevonden.
Even later kom ik Karl tegen. Hij staat langs de kant met een lekke band en een kapotte pomp. Ik stop even en leen hem mijn pomp. Niet veel later haalt hij me bij en fiesen we een eind samen. Karl organiseert een legendarische brevetserie in Beieren. Maar ook hem laat ik even later gaan. Ik hou me strak aan mijn eigen ritme en rij pas met iemand samen op als het tempo me past.
De stalletjes op dit stuk zijn teveel om allemaal bij te stoppen. Ik beperk me tot enkele foto's vanaf de fiets. Ik wil Fougères halen zonder al te veel oponthoud.
Ook in Fougères ga ik snel de contole door. Ik heb hier in de stad nog wat anders te doen. In St. Quentin en Yvellines was het loket van de interlokale treinen dicht op zondag en ik heb nog een kaartje nodig naar huis. Lars rijdt een eind voor me en heeft me doorgegeven dat er een agentschap van de Franse spoorwegen vlak langs de route ligt. Ik ben er vlak voor hun middagpauze en koop snel mijn kaartje voor de TGV naar Lille. Er zijn niet veel TGV's met fietstransport dus ik moet er voor zorgen dat ik vroeg genoeg een kaartje heb.
Na deze noodzakelijke inkopen verlaat ik de stad. Aan de stadsrand zie ik een bakkerij met belegde broodjes. Hier stop ik voor een lekker broodje. Karl stopt ook en gezamenlijk zitten we op het gras voor de bakkerij onze broodjes op te eten.
Het stuk tussen Fougères en Tinteniac gaat snel en soepel. Fietstechnisch gezien stelt het niet veel voor. Wel kom ik steeds meer oude vrienden tegen. Tegen het einde van dit stuk zie ik Jukka. Met hem rij ik een langer stuk samen. Samen komen we aan in Tinteniac. Ik laat Jukka zien hoe je snel door de controle kunt. Hij volgt me in mijn taktiek en samen rijden we direct door de stad uit. Ik heb ooit al eens een dik uur verloren op deze controle. Na Tinteniac fietsen we een langere helling op. Bovenaan op de kruising is de kroeg waar ik in '99 moest opgeven met maagklachten. Gelukkig kan ik nu zonder te stoppen doorrijden. Even verderop stoppen we zoals gepland. Hier is een supermarkt waar we eten kopen en buiten op het bankje eten. Ook nu weer kunnen we zo makkelijk een minuut of 20 besparen. Doe dat 3x en je hebt een uur slaap te pakken. Het slapen overdag laten we aan anderen over.
Tussen Tinteniac en Loudéac komen we de snelle mannen tegen. Zij zijn al op de terugweg. Ook wij worden verrast door een eenzame rappe man die voor de kopgroep uitrijdt. Björn blijkt al voor Brest ontsnapt te zijn en houdt dit vol tot in Parijs. Dat terwijl hij geen volgwagen heeft in tegenstelling tot zowat iedereen in de kopgroep. Een prestatie die als legende de geschiedenis zal ingaan.
Onderweg kom ik nog een andere randonneur in Nederlands shirt tegen, Jan Edema. Hij is ziek geweest en heeft geslapen. Nu rijdt hij weer goed door. Ik laat hem doorrijden, hij is mij veel te snel
In St. Meen stop ik bij een aantal jongelui die met eten en drinken buiten staan. Ik vertel hen dat ik vorige keer op de terugweg in St Meen sliep in het Hotel Credit Agricole, het halletje voor de bankautomaat. Ze kunnen het amper geloven.
Na St Meen kom ik Jukka weer tegen. Met hem kan ik beter samenrijden, hij heeft een menselijkere snelheid.
Samen met Jukka bereik ik Loudéac. Vlak voor de controle staat Jan. In zijn auto liggen onze tassen. Echt grote tassen niet, een rugzakje van 10 liter is voor mij voldoende. Ik verwissel van kleren en vul m'n etens en drinkensvoorraden bij. Na wat broodjes uit de tas rijden we door naar de controle. Ook nu weer stoppen we niet meer dan nodig. We rijden direct door, Loudéac uit en de nacht tegemoet.
Het volgende stuk is een van mijn meest gevreesde stukken. In '95 reed ik hier 30km verkeerd, in de rampeditie van 2007 miste ik hier op de terugweg een pijl en verspeelde mijn laatste slaaptijd. Ook nu weer gaat het lastig. Jukka wacht bovenop de eerste hellingen maar ik zeg hem dat hij door moet rijden. Hier lijdt iedereen alleen. Zelfs in de afdalingen kan ik niet voluit gaan. Er is nu regelmatig tegemoetkomend verkeer. Ik kan dus niet meer onbeperkt met groot licht op de linker weghelft afdalen.
Maar ook aan dit stukje kwelling komt een eind. Ik arriveer in St. Martin des Prées. Een andere legendarische plek tijens PBP. Helaas is Sonia al 4 jaar geleden haar restaurant gestopt. Ik krijg de indruk dat daarmee het hart uit de festiviteiten gehaald is. Het is nu een dorpsfeest vooral voor de bewoners en minder voor de fietsers. Toch stop ik om er wat pasta te eten. Maar echt lekker gaat dit niet. Ik krijg amper iets naar binnen en voel me al snel erg koud. Ik ga naar de WC, kleed me goed aan en rij verder. Onderweg stop ik nog 2x voor thee, echt lekker voel ik me er niet bij. M'n schouderblessure begint ook weer op te spelen. Wellicht ben ik te warm aangekleed. Dit is een van de weinige keren dat ik het officiële refletiehesje aan heb dat heel weinig lucht door laat.
Pas tegen St Nicolas de Pelem begin ik weer lekker te draaien. Normaal zou ik hier niet stoppen maar de seingevers wijzen me naar binnen, dit keer is dit een geheime controle. Tegen mijn gewoonte in ga ik even zitten. Ik kom Wobbly weer tegen. Hij ziet het echt niet meer zitten, zijn Pashley is bergop niet vooruit te branden, hij stopt ermee. Hij vraagt mij of ik een goede treinverbinding weet. Gelukkig staat Cyrille naast me. Wobbly moet naar het noorden, naar de veerhaven. Cyrille adviseert een eind terugfietsen naar Dingé en daar de trein te nemen.
Cyrille zelf is ook niet meer fris. Hij dekt dat hij buiten tijd zal raken en overweegt op te geven. Ik adviseer hem gewoon door te geven. Het handigste treinstation ligt toch in Brest, die 150km moet hij toch fietsen. Ik zeg hem dat hij gewoon door moet rijden, daar stempelen en zien of hij zijn stempelkaart terugkrijgt of niet. Wordt zijn kaart ingenomen kan hij de trein nemen, krijgt hij zijn kaart terug dan kan hij terugfietsen.
Ik denk nog lang niet aan opgeven. Nadat ik weer wat hersteld ben fiets ik door. In St. Nicolas was helaas geen arts op de medische post die ik naar mijn schouder kan laten kijken. Dat is een extra stimulans om naar Carhaix te fietsen. Niet veel verderop kom ik in Maël-Carhaix weer seingevers tegen. Hier is de geheime controle voor de terugweg. Ik vraag even of hier een arts zit maar dat is ook niet zo. Bij de kerk in Maël-Carhaix is de bakker weer open. Dit punt had ik in m'n GPS staan op basis van m'n notities van de vorige keer. Ik drink er een kop thee. Halverwege m'n kop thee vraagt de bakkersvrouw of ik er wil slapen, ze hebben veldbedden. Ik bedenk me geen twee keer. Ik ben 10km voor de controle en veel vroeger dan anders. Het kan best zijn dat op de controle alles vol ligt. Ik accepteer het aanbod en vraag om 45 minuten later gewekt te worden.
Het is juist het strak vasthouden aan een peloton dat je de pezen en spieren kan kosten. Dan wordt je gedwongen teveel je tempo aan te passen. Ik rij altijd mijn eigen tempo. Als iemand anders dat een prettig tempo vindt en met mee meerijdt, prima. Zo niet dan laat ik liever een peloton gaan.quote:
Mij zouden dingen als zadelpijn en overbelaste pezen/spieren een grotere zorg zijn dan het mentale effect. Zolang je in een goed peleton zit lijkt me het best haalbaar.
Jan heeft ook zo'n mooie Trek 2.5 
Wat een bazenfietsen zijn dat ook
Sowieso ook een bazenactie om als ontbijt een bord friet weg te bikken
Wat een bazenfietsen zijn dat ook Sowieso ook een bazenactie om als ontbijt een bord friet weg te bikken
Ik vroeg me af hoe het kwam dat veel van die deelnemers die toch enorme afstanden fietsen toch redelijk allround fit zijn. Patat als ontbijt maakt e.e.a. duidelijkquote:
Jan heeft ook zo'n mooie Trek 2.5
Sowieso ook een bazenactie om als ontbijt een bord friet weg te bikken
Hoeveel mensen doen er eigenlijk aan mee? Lijkt echt een stuk grootser dan ik had verwacht (kleine 1000 deelnemers oid).
6000 dacht ik.quote:
[..]
Ik vroeg me af hoe het kwam dat veel van die deelnemers die toch enorme afstanden fietsen toch redelijk allround fit zijn. Patat als ontbijt maakt e.e.a. duidelijk
Hoeveel mensen doen er eigenlijk aan mee? Lijkt echt een stuk grootser dan ik had verwacht (kleine 1000 deelnemers oid).
Een peleton wat sneller rijd dan jij kan is inderdaad ook niet handig, maar stel je rijd solo 25/26 kruissnelheid en je komt een peleton tegen wat 28/29 rijd is het wel heerlijk, want dan vliegen de km's onder je wielen door.quote:
[..]
Het is juist het strak vasthouden aan een peloton dat je de pezen en spieren kan kosten. Dan wordt je gedwongen teveel je tempo aan te passen. Ik rij altijd mijn eigen tempo. Als iemand anders dat een prettig tempo vindt en met mee meerijdt, prima. Zo niet dan laat ik liever een peloton gaan.
Ik wist ook niet dat de snelle mannen volgwagens hebben. Eigenlijk wel een beetje diva en watjes gedrag ofnie? Een brevet is een brevet, geen XL tour etappe. Wel een held die solo vanaf Brest naar Parijs ramt!
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
En niet alleen solo, ook nog met een jagende groep achter hem aan.quote:
[..]
6000 dacht ik.
[..]
Een peleton wat sneller rijd dan jij kan is inderdaad ook niet handig, maar stel je rijd solo 25/26 kruissnelheid en je komt een peleton tegen wat 28/29 rijd is het wel heerlijk, want dan vliegen de km's onder je wielen door.
Ik wist ook niet dat de snelle mannen volgwagens hebben. Eigenlijk wel een beetje diva en watjes gedrag ofnie? Een brevet is een brevet, geen XL tour etappe. Wel een held die solo vanaf Brest naar Parijs ramt!
Een aantal jaar geleden, in 2003, vertoonde de kopgroep zo'n Diva-gedrag dat ze collectief 2 uur tijdstraf wegens onaangepast gedrag hebben gekregen. Weg parcoursrecord.
Over het eten gaat nog een leuk verhaal rond:quote:
[..]
Ik vroeg me af hoe het kwam dat veel van die deelnemers die toch enorme afstanden fietsen toch redelijk allround fit zijn. Patat als ontbijt maakt e.e.a. duidelijk
Hoeveel mensen doen er eigenlijk aan mee? Lijkt echt een stuk grootser dan ik had verwacht (kleine 1000 deelnemers oid).
Een Amerikaanse en een Franse randonneur zitten tegenover elkaar aan tafel. De Amerikaan heeft uitgewogen voeding voor zich staan en zuigt uit zijn camelback zijn sportvoeding naar binnen. De Fransman heeft een stokbroodje met foie gras voor zich en drinkt er een wijntje bij. Beiden staren niets begrijpend naar elkaar.
PBP is al lang voorbij de 1000 deelnemers. De 1e keer dat ik meedeed waren het er 3500, inmiddels 6000. Zelfs de het 2e evenement in deze categorie, LEL, haalt al meer dan 1000 deelnemers.
klinkt als of de snelle mannen eigenlijk een andere tak van sport bedrijven.
mij lijkt het sociale gebeuren op z'n avontuur veel belangrijker dan een echte wedstrijd
mij lijkt het sociale gebeuren op z'n avontuur veel belangrijker dan een echte wedstrijd
Ik schrijf soms wat rottig, zelf noem ik het dyslexie , sommige zeggen dat ik lui ben.
get over it , het wordt niet beter
get over it , het wordt niet beter
Friet is gewoon sportvoeding hoorquote:
Jan heeft ook zo'n mooie Trek 2.5
Sowieso ook een bazenactie om als ontbijt een bord friet weg te bikken
Een aantal jaar terug toen ik nog wedstrijden schaatste reed ik het gewestelijk kampioenschap allround voor oude heren, een kleine combinatie. Met alleen nog de 5km te gaan stond ik 6e. In de kantine zit ik rustig een bak friet te eten als een van de toeschouwers me zegt 'Ivo, je moet toch nog rijden?' Ja zeg ik, nou en? Een uurtje later reed ik m'n tegenstander op anderhalve ronde en steeg ik van plek 6 naar plek 4.
In randondeurswereld is alles sportvoedingquote:
[..]
Friet is gewoon sportvoeding hoor
Een aantal jaar terug toen ik nog wedstrijden schaatste reed ik het gewestelijk kampioenschap allround voor oude heren, een kleine combinatie. Met alleen nog de 5km te gaan stond ik 6e. In de kantine zit ik rustig een bak friet te eten als een van de toeschouwers me zegt 'Ivo, je moet toch nog rijden?' Ja zeg ik, nou en? Een uurtje later reed ik m'n tegenstander op anderhalve ronde en steeg ik van plek 6 naar plek 4.
Op dinsdag 25 augustus 2015 15:48 schreef Toekito het volgende:
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
de grootste schande van heel FOK! naast Fylax is Kano als mod.
Haha baas!
Ik ken wel de herstelfrikadel, maar patat (geen friet!) voor het sporten eten. Liever niet
Ik ken wel de herstelfrikadel, maar patat (geen friet!) voor het sporten eten. Liever niet
Tja, bruin brood is voedzamer dan wit brood maar als ik op vakantie ben eet ik liever wit brood en cola overdag, dan bruin brood en sportdrank, op de 1 of andere manier voelt dat fijner en helpt het tegen maagklachten en buikloop bij mij. Theoretisch goed voor je vs je eigen lichaam leren kennen. Ivo is zo langzamerhand natuurlijk voedingsdeskundige extraordinaire als het over z'n eigen corpus gaat!
Metalman. Maar ook ESF fan. Solo vakantiefietser met tentje. Dichter.
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
26-10 Attila/Eskimo Callboy (Amsterdam), 21-11 The Algorithm (Haarlem)
Cola, altijd goed 
Pfff. Ik zit nu aan de antibiotica. Heb al lange tijd last van ontstoken tandvlees. Mondhygiëniste (lekker ding overigens) heeft het schoongemaakt en nu ff een kuurtje en dan zelf goed schoonhouden en ik moet geen last meer hebben.
Ik ben benieuwd wat voor invloed het (niet meer hebben van die ontsteking straks) op m'n corpus gaat hebben.
Pfff. Ik zit nu aan de antibiotica. Heb al lange tijd last van ontstoken tandvlees. Mondhygiëniste (lekker ding overigens) heeft het schoongemaakt en nu ff een kuurtje en dan zelf goed schoonhouden en ik moet geen last meer hebben.
Ik ben benieuwd wat voor invloed het (niet meer hebben van die ontsteking straks) op m'n corpus gaat hebben.
