Hoi!
Gewoon, omdat het me leuk lijkt om over dit onderwerp te discussiëren en meningen van anderen te horen.
Mijn datingleven gaat helaas niet over rozen. In het verleden heb ik altijd relaties gehad. Deze relaties startten zonder moeite. Hij vond mij leuk, ik vond hem leuk, prima, relatie. Mocht het dan niet blijken te werken, ga je alsnog uit elkaar, wat me logisch lijkt. Zo heb ik relaties gehad van een paar jaar en ook een aantal relaties van hooguit een half jaar.
Sinds 1,5 jaar ben ik echter vrijgezel en begeef ik me zo nu en dan in de datingwereld. Wat mij tegenwoordig opvalt is dat de mannen in het begin hotel de botel op me zijn. Ze krijgen me niet uit hun gedachten, willen me zo vaak mogelijk zien, dragen me op handen. Op het moment dat ik ze ook oprecht leuk begin te vinden (als in: verliefd), haken ze echter af. Dan krijg ik smoezen naar m'n hoofd dat ze nog niet klaar zijn voor een relatie, het rustig aan willen doen, het ligt absoluut niet aan mij, blablabla. Tot het contact vanzelf dood bloedt.
Dit vind ik uiteraard erg jammer, want zo verlies ik wel een beetje de lol in het daten. Natuurlijk zal het wel gewoon betekenen dat ik de juiste nog niet ben tegengekomen, maar toch houdt het me meer bezig dan me lief is.
Ik heb inmiddels het idee gekregen dat mannen (en vast en zeker ook vrouwen) maar eeuwig blijven rondkijken naar een toch nog iets leuker persoon die misschien wel eens langs kan komen. De mogelijkheden zijn natuurlijk ook eindeloos met datingsites als Tinder.
Nu ben ik aan het lezen gegaan in het boek "De ideale vrouw is een bitch". In dit boek wordt beschreven waarom mannen van 'bitches' houden. En niet 'bitch' als in 'kut wijf', maar bitch als in 'onafhankelijke, sterke vrouw'.
quote:
1. Ze behoudt haar onafhankelijkheid.
2. Ze zit niet achter hem aan, en controleert zijn gangen niet, niet alles draait om hem.
3. Ze is mysterieus. Er is een verschil tussen eerlijkheid en onthullingen. Ze is eerlijk, maar biecht niet alles op. Ze legt niet al haar kaarten open op tafel. Familiariteit zorgt voor minachting en voorspelbaarheid voor verveling.
4. Ze laat hem naar haar verlangen.
Ze zien elkaar niet elke avond en ze spreekt niet elke dag zijn antwoordapparaat in. Mannen koppelen verlangen aan liefde. verlangen is goed.
5. Ze laat hem haar onzekerheid niet zien. Ze zorgt dat ze duidelijk is in haar communicatie en als ze boos is laat ze hem met rust. Als ze weer helder is is ze kort en bondig en laat ze geen ruimte over voor misverstanden.
6. Ze deelt haar tijd naar eigen inzicht in. Waarmee ze bedoelen dat als jij een avondje voor jezelf had ingepland met een dvdje en een zak chips op bv een zaterdagavond, en hij om bv 10 uur savonds op belt van zullen we wat leuks gaan doen, dat jij dan niet gelijk komt, maar zegt nee ik heb wat anders.
7. Ze behoudt haar gevoel voor humor.
8. Ze heeft een groot gevoel van eigenwaarde. Wanneer hij haar een complimentje geeft bedankt ze hem, ze vraagt niet hoe zijn ex eruitziet en gaat de strijd met andere vrouwen niet aan.
9. Ze heeft, behalve hem, ook andere hartstochten. Als hij het gevoel heeft dat hij niet in het middelpunt is van haar bestaan, maakt dat haar aantrekkelijker. Doordat ze het druk heeft, mist ze hem niet zodra hij iets anders te doen heeft.
10. Ze behandelt haar lichaam als een goed geoliede machine.
Bovenstaand gequote uit het boek.
In het boek lijkt het allemaal om één groot spel te draaien. Een spel dat ik niet gewend ben te spelen en een spel dat ik liever ook niet zou spelen. Maar het geeft wel stof tot nadenken.
Zo staat onderstaande quote ook in het boek (herkenbaar voor mij):
quote:
Wat zij denkt: ik ben lief, hij komt er vast vanzelf wel achter dat ik een geschikte vrouw voor hem ben als we met elkaar om blijven gaan.
Wat hij denkt: ze is lief, maar ik maar niet verliefd op haar. Ze doet dit vast voor alle mannen.
Het hele boek lees ik uiteraard met een korreltje zout, maar er staan zeker tips in die, denk ik, werken in de praktijk. Niet te beschikbaar zijn (regelmatig 'nee, ik heb geen tijd' verkopen), niet het achterste van je tong laten zien, jezelf niet meteen weggeven (bewust verlangen opwekken, lang wachten met seks, etc.), gevoelens bespreken is uit den boze, het liefst date je er nog een paar andere mannen naast (dat prikkelt het jachtinstinct).
Allemaal zaken die niet bij mij passen. Ik focus me graag op één persoon. Deze persoon mag van mij weten hoe ik me over hem voel. Ik ben een echt gevoelsmens en ben nooit bezig met een spel. Echter lijkt dat in dit boek wel te worden aangeraden, dus ik ben erover aan het denken geslagen.
Wat vindt het forum van de stelling (en eventueel het boek) 'De ideale vrouw is een bitch', gekeken naar de beschrijving van hoe het woord 'bitch' bedoeld is?
Is de liefde één groot spel dat je moet spelen? Of is het forum van mening dat je juist naar je gevoel moet luisteren en open moet communiceren?
Een nette, respectvolle discussie lijkt me leuk, omdat dit onderwerp voor iedereen herkenbaar is, denk ik