Broertje wil voorlopig even geen contact na grote ruzie

Ik heb 3/4 van je verhaal gelezen en ik ben zelf ook christelijk opgevoed.

Om eventjes mezelf er in te mengen: Bij ons thuis is er (wat ik weet) niemand homo.
Maar mijn ouders zouden er moeite mee hebben als een van hun kinderen het zou zijn (moeite.... dus ze zouden het wel accepteren).

Maar zoals je al van andere users het leest heb je deze situatie alles behalve goed aangepakt. Maar goed, is een :was,als, stel dat.

1) :Als ik jou was, zou ik m'n broertje een appje,brief,sms,email,postduif sturen met als boodschap dat als hij je weer kan luchten om eventjes er goed er voor te gaan zitten.(Je intentie was namelijk goed, aldus je aanpak allerminst).

2) : Wat je nu dus NIET moet gaan doen, is dit soort "verhalen"gaan bloggen. Zorg maar eerst eens dat je privé sfeer weer wat normaler is (dus met je broertje).
Als dat eenmaal zo ver is, dan zou je dus in overleg met je broertje kunnen beginnen met dat soort blogs.

Dit vind ik (zo zou ik het dus doen).

Succes.

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2015 19:31 schreef karton2 het volgende:
Dit kan gewoon niet echt zijn. Kan. Niet.

Bij nader inzien; dat is het ook niet. Goede poging, dat wel.

Flikker toch op man, dit is wel echt.

Religie maakt meer kapot dan je lief is. Weer een gezin verscheurd.

TS is ook niet de snuggerste. Iemand die nog in de kast zit outen bij zijn vrienden en ouders en dan vreemd opkijken als het een drama wordt

Wat had je dan gedacht? Dat je ouders en je broer het fantastisch zouden vinden en dat je broer het je in Dank af zou nemen dat je voor hem de beslissing hebt genomen om uit de kast te komen in zijn vriendengroep?

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 13:01 schreef Nemephis het volgende:
Dit moet wel een troll zijn, toch?
Zelfs voor streng christelijke standaarden is dit zo verknipt dat het haast niet waar kan zijn.

Maar mocht het wel waar zijn dan zou ik TS en d'r ouders willen vragen even dit lijstje in te vullen om zo eventueel wat balken in het oog te kunnen constateren voor ze verder gaan met klagen over de splinter bij een ander:

[ afbeelding ]

Een groot deel van mijn ooms en tantes zijn ook zwaar Christelijk. Als een van hun acht naïeve geïndoctrineerde kinderen homo bleek te zijn zouden de rapen ook flink gaar zijn. Die worden het huis uitgeslagen om nooit meer terug te komen tot ze zijn "genezen".

Dit is redelijk standaard binnen Christelijke gezinnen.

Het meest triest is als dit iemand overkomt, diegene nog helemaal niet klaar zijn voor de echte wereld. Ze hebben geen flauw idee wat ze moeten, of hoe niet-religieuze mensen denken. Ze zijn er buiten het kassameisje om, namelijk nog nooit mee geconfronteerd.

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2015 16:26 schreef Zoektocht01 het volgende:

[..]

Maar ik zeg toch geen slechte dingen over hem verder? Puur van mijn kant, interpretatie, een zeer persoonlijk verhaal en mijn naam staat er ook in ieder geval!

Sorry hoor maar je spoort niet. Eerst maak je een stinkende wond in je familie en achteraf wil je er nog in gaan porren door er een blog over te schrijven.

En het dan gek vinden dat je broer geen contact meer met je wil. Denk eens na!

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2015 15:51 schreef Zoektocht01 het volgende:
Mijn broertje en ik wonen samen met de rest van een relatief groot gezin in een kleine gemeenschap.

quote:

Elke tip is welkom!

Waarom ophouden bij het verzieken van het leven van je broer en je ouders? Er is vast nog wel iets sappigs te vinden bij een andere zus of broer. Een beetje aandachtshoer verzint zelf wel iets als er niks te vinden is.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 13:07 schreef BeyondTheGreen het volgende:
Gefeliciteerd, TS! Je hebt je broertje van zijn enge familie met hun absurde denkwijzen afgeholpen. Blijf nu ook zelf bij hem uit de buurt!

Verbeterd

Echt heb dit met verbazing gelezen, jij mag je de ogen uit je kop schamen, wat een waardeloze zus ben jij, wat heb jij in de spullen van je broertje te zoeken??
Ik heb hier geen woorden voor, ik geef je broertje groot gelijk, bij mij was je ook compleet uit mijn leven verdwenen

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2015 15:51 schreef Zoektocht01 het volgende:
Ik ben bang dat deze situatie zo zal blijven voortduren. Wij trokken zeer vaak samen op met veel gedeelde vrienden. Dat is nu bijna weg, en jammer ondanks dat ik in een andere stad zit en binnenkort in een ander land, dat is toch jammer.Heeft iemand een idee hoe ik dit het best kan benaderen? Is mijn angst gerechtvaardigd dat deze situatie misschien nog heel veel langer gaat duren? Zal het ooit worden zoals vanouds of is dat lastig?Elke tip is welkom!

Als je echt wilt dat het contact zich ooit zal herstellen is het noodzaak dat je alles wat er gebeurd is en gaat gebeuren van een heel andere kant gaat zien; namelijk die van je broertje. Daarbij moet je dan je eigen gevoelens en verlangens volledig buitenspel zetten. Geen 'Maar' of 'Ik bedoelde het goed'.. Het moet dan niet meer om jou gaan, op geen enkele wijze.

Niet wat jij wilt, niet wat jij vindt, niet wat jij voelt, niet wat jouw intentie was of is.

Dat betekent meteen dat je dus niet over hem kunt schrijven, zelfs niet als je zijn naam niet noemt. Want dat doe jij voor JOU en niet voor hem. Je zal door het stof moeten, diep. En al zijn verwijten klakkeloos zonder 'ja maar' moeten accepteren. Hij heeft jou echt niet nodig maar jij hem.
Begin eens met niet zo achter hem aan te lopen en hem te stalken. Ook dat gedrag is egoïstisch. De bal ligt bij hem. Hij weet echt wel dat jij spijt hebt. Daar heb je met je stalk gedrag al meer dan genoeg voor gezorgd. Als HIJ behoefte heeft aan contact dan komt hij wel en dat kan maar zo 10 jaar of langer duren.

Ik heb zelf ook zo'n "familie". Dit soort mensen gaan voor eeuwig door, en komen nooit tot inzicht. Dat hoeft ook niet, want ze dragen geen enkele verantwoordelijkheid voor het eigen gedrag. Alle zonden zijn hen immers bij voorbaat al "vergeven", als je maar genoeg in sprookjes gelooft.

Dan kun je letterlijk levens van anderen ruïneren, tot in volgende generaties aan toe.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 14:48 schreef Tayu het volgende:
Ik heb zelf ook zo'n "familie". Dit soort mensen gaan voor eeuwig door, en komen nooit tot inzicht. Dat hoeft ook niet, want ze dragen geen enkele verantwoordelijkheid voor het eigen gedrag. Alle zonden zijn hen immers bij voorbaat al "vergeven", als je maar genoeg in sprookjes gelooft.

Dan kun je letterlijk levens van anderen ruïneren, tot in volgende generaties aan toe.

Insert postbus51 'het houdt niet op, niet vanzelf' reclame.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 15:04 schreef probeer het volgende:

[..]

Insert postbus51 'het houdt niet op, niet vanzelf' reclame.

Het is inderdaad een vorm van mishandeling.

Maar dat zien ze zelf natuurlijk niet zo.

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2015 15:56 schreef Droopie het volgende:
Gelovig of niet..je hebt geen enkel recht om bovenstaande te doen
Computer inbreken, je broer verlinken..echt kijk in de spiegel en hoop dat je broer je ooit zal vergeven
Ik zou er heel wat jaren overheen laten gaan, als ik je ooit al zou kunnen vergeven.
Bah bah bah

Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Niet dat zij geen schuld heeft, maar als individu besta je niet in dat soort gezinnen.

Reli's die anti homo zijn, kan het nog hypocrieter?
90% van de voorgangers in de kerk doen 'het' het liefst met jonge knulletjes, zolang niemand het weet of ziet hebben ze er totaal geen moeite mee, maar vooral doorgaan met stigmatiseren van mensen die gewoon openlijk homo durven zijn.
Walgelijk.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:17 schreef Mo_Muffin het volgende:
Reli's die anti homo zijn, kan het nog hypocrieter?
90% van de voorgangers in de kerk doen 'het' het liefst met jonge knulletjes, zolang niemand het weet of ziet hebben ze er totaal geen moeite mee, maar vooral doorgaan met stigmatiseren van mensen die gewoon openlijk homo durven zijn.
Walgelijk.

Ja, het kan zelfs nóg hypocrieter.

Ik werd in een dergelijk gezin verkracht als minderjarige, door mijn zwager. Denk maar niet dat er ooit een familielid voor mij heeft gestreden. Ik moest daar mijn mond over dichthouden en alles maar "vergeten en vergeven". En vooral mocht ik niet boos zijn. De kinderen van mijn zus mochten het nooit weten, en het huwelijk was en is "heilig". Het was mijn probleem, zoek het er maar lekker mee uit verder.

Zoveel leugens zijn er vervolgens verteld binnen de "familie". En toen mijn (autistische) dochter oud genoeg was om zich ook op het internet te begeven, werd ze meteen geïndoctrineerd door mijn zus die het geen bal kon schelen dat haar man haar zusje verkrachtte, maar wel veel wrok voelde toen diezelfde vent van haar ging scheiden zodra het verjaart was. Ze heeft mijn dochter via internet overladen met leugens en een wig tussen ons gedreven.

Families die op dit soort leugens en sprookjes teren, deinzen nergens voor terug. Als hun eigen eer maar in tact blijft. De eer van ieder ander, ook als is het je eigen bloedeigen broer of zus, doet niet ter zake. Alles draait om wat de rest van de wereld van je zal denken, en dat plaatje overeind te houden.

Er is weinig werkelijk religieus aan, al met al.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:28 schreef Tayu het volgende:

[..]

Ja, het kan zelfs nóg hypocrieter.

Ik werd in een dergelijk gezin verkracht als minderjarige, door mijn zwager. Denk maar niet dat er ooit een familielid voor mij heeft gestreden. Ik moest daar mijn mond over dichthouden en alles maar "vergeten en vergeven". En vooral mocht ik niet boos zijn. De kinderen van mijn zus mochten het nooit weten, en het huwelijk was en is "heilig". Het was mijn probleem, zoek het er maar lekker mee uit verder.

Zoveel leugens zijn er vervolgens verteld binnen de "familie". En toen mijn (autistische) dochter oud genoeg was om zich ook op het internet te begeven, werd ze meteen geïndoctrineerd door mijn zus die het geen bal kon schelen dat haar man haar zusje verkrachtte, maar wel veel wrok voelde toen diezelfde vent van haar ging scheiden zodra het verjaart was. Ze heeft mijn dochter via internet overladen met leugens en een wig tussen ons gedreven.

Families die op dit soort leugens en sprookjes teren, deinzen nergens voor terug. Als hun eigen eer maar in tact blijft. De eer van ieder ander, ook als is het je eigen bloedeigen broer of zus, doet niet ter zake. Alles draait om wat de rest van de wereld van je zal denken, en dat plaatje overeind te houden.

Er is weinig werkelijk religieus aan, al met al.

Dat is mooi kut voor je, maar bij mij was ie er niet zo makkelijk mee weg gekomen.
Dan zou ik vol voor mijn eigen eer en geweten gaan.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:32 schreef Mo_Muffin het volgende:

[..]

Dat is mooi kut voor je, maar bij mij was ie er niet zo makkelijk mee weg gekomen.
Dan zou ik vol voor mijn eigen eer en geweten gaan.

In die tijd, kon dat niet als minderjarige.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:36 schreef Tayu het volgende:

[..]

In die tijd, kon dat niet als minderjarige.

Alles kan, als je maar wil en er gek genoeg voor bent.
Desnoods met de botte bijl als het niet anders kan.

quote:

Op zaterdag 22 augustus 2015 16:33 schreef Zoektocht01 het volgende:

[..]

Integendeel, ik heb het al uitgelegd waarom, ik word moe van die reacties ik had wat meer ondersteuning verwacht.

Het punt is dat jij heel graag iets wil graag genezen. De connectie met jou en je broertje moet tenslotte goed komen toch?
Maar als je met kanon een arm afschiet van een persoon kan je ook niet simpelweg de arm aannaaien.

Wat je je af zou moeten vragen waarom je graag wil dat het goed komt. Is het omdat hij een goede zus verdient of omdat jij graag hebt dat je schuldgevoel wat minder wordt?

Verder heb je allerlei dingen al voor je broertje besloten wat hem in een slechtere situatie heeft gebracht, waarom wil je verder op dat pad? Waarom besluit je nu ineens dat hij weer contact moet maken? Denk je sowieso wel na wat dit allemaal doet met je broertje?

Als jij wilt dat zijn leven de komende tijd wat soepeler verloopt dan de afgelopen jaren dan is het beter om geen contact te maken en helemaal al niet om dat te forceren. De komende tijd stapt hij het volwassen leven in waar hij keuzes moet maken, keuzes die hij met een goede inschatting moet maken. Een inschatting die jij, zoal jezelf al hebt gemerkt, niet eens goed kan maken.
Het is het beste om hem zelf daar over te beslissen of hij wel of geen contact gaat maken. In beide gevallen heeft hij gelijk hierover.

Verder zou je eens moeten afvragen of je enige vorm van empathie kan kweken en dit eens moet bespreken met een psycholoog. Gezien je reacties kan je je niet inleven in een ander persoon dat deze graag alles online ziet.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:38 schreef Mo_Muffin het volgende:

[..]

Alles kan, als je maar wil en er gek genoeg voor bent.
Desnoods met de botte bijl als het niet anders kan.

Destijds kon je als minderjarige geen aangifte doen.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:38 schreef Tayu het volgende:

[..]

Destijds kon je als minderjarige geen aangifte doen.

Ik heb het ook niet over aangifte doen.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:39 schreef Mo_Muffin het volgende:

[..]

Ik heb het ook niet over aangifte doen.

Waarover heb je het dan wel?

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:39 schreef Tayu het volgende:

[..]

Waarover heb je het dan wel?

Over het feit dat ik zelf nog niet klaar met die zwager van jou geweest zou zijn als ik in jouw schoenen had gestaan. Die zou een groter probleem hebben dan ie zelf voor mogelijk had gehouden.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:42 schreef Mo_Muffin het volgende:

[..]

Over het feit dat ik zelf nog niet klaar met die zwager van jou geweest zou zijn als ik in jouw schoenen had gestaan. Die zou een groter probleem hebben dan ie zelf voor mogelijk had gehouden.

Klinkt stoer. Maar de praktijk is meestal anders.

quote:

Op zondag 23 augustus 2015 16:43 schreef Tayu het volgende:

[..]

Klinkt stoer. Maar de praktijk is meestal anders.

Ach, details zijn niet nodig, maar neem van mij aan dat ik zulke dingen niet zou pikken.
En het is niet stoer, wel noodzakelijk, om te voorkomen dat er meer slachtoffers vallen.