LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Overigens, saillant detail, mijn exemplaar daarvan stond ook als versiering in een café. Ergens in Weesp, geloof ik.
[ Bericht 2% gewijzigd door PeteSampras op 14-08-2015 17:09:29 ]
[ Bericht 2% gewijzigd door PeteSampras op 14-08-2015 17:09:29 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Of nee, ik weet het alweer. In de kantine (hoewel dat eigenlijk meer weg had van een grand café) van de tennisvereniging in Mariahoeve.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik heb 'm een dag later toch meegekregen. De eigenaar wilde er een tientje voor hebben - let wel, het is zo'n exemplaar dat een keer gratis met de Trouw geleverd werd. Ik weet niet of het lag aan onze fooi of aan het aantal euro's dat we vergeefs in de gokautomaat hadden gegooid, maar ik kreeg het van de barman gratis mee.
Graag op anoniem
Ja, ik heb precies dezelfde. Uit de Europese Literatuurcollectie. Deel 1: Frankrijk.
'Modiano is een meester in het suggereren van welke emotie en sfeer dan ook.'
- Arnon Grunberg.
'Modiano is een meester in het suggereren van welke emotie en sfeer dan ook.'
- Arnon Grunberg.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ze waren trouw gebleven aan hun jeugd, aan wat je met een welluidende en ouderwetse uitdrukking de 'bohème' zou kunnen noemen. Ik zoek 'bohème' op in het woordenboek: 'kring van artisten [sic] die een zwervend of ongeregeld bestaan leiden.
Graag op anoniem
[Het café] was voor mij een laatste toevluchtsoord voor de eentonigheid van het leven dat ik al voor me zag liggen. Ooit zou ik daar een deel van mezelf - het beste - moeten achterlaten.
Tja, ik vind dit wel lekker hoor. Maar ik ben ook een sucker voor melancholisch gezemel
Tja, ik vind dit wel lekker hoor. Maar ik ben ook een sucker voor melancholisch gezemel
Graag op anoniem
Geouwehoer is het. 
.
.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Het zou zo van Houellebecq of Kundera of Camus kunnen zijn. Wat ik daarmee bedoel: de Franse literatuur heeft het beter begrepen dan die zinloze Angelsaksen, van wie ik nog steeds niet begrijp wat ze nu eigenlijk willen zeggen.
Bovendien: ik snap die afkeer tegen kroegpraat niet zo goed. Het is gemakkelijk, eenzijdig, repetitief, smakeloos, maar vooral heel erg waar.
Bovendien: ik snap die afkeer tegen kroegpraat niet zo goed. Het is gemakkelijk, eenzijdig, repetitief, smakeloos, maar vooral heel erg waar.
Graag op anoniem
Nou ja, ik heb niet zoveel tegen kroegpraat. Ik zit toch met grote regelmaat in een kroeg en dan krijg ik daar behoorlijk wat van mee. Als ik daarentegen besluit een avond of middag met een boek op de bank of balkon door te brengen, dan wil ik iets anders. Anders zou ik wel naar de kroeg gaan, zie je?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Dat van 'niet goed begrijpen wat ze willen zeggen', had ik bij een hoop boeken van Philip Roth. Die schrijft natuurlijk een hoop over rascisme en politieke correctheid en alle problemen die daarmee gepaard gaan, wat toentertijd (in de tijd dat hij het schreef en de enkele jaren later dat ik het las) voornamelijk louter Amerikaanse fenomeen waren. Ik dacht bij een hoop van zijn teksten: 'Ja, wat doet dat er nu toe?' Nu we in Nederland ook te maken hebben met gelul over de picnic en de black bastard barbecue (om eens een ander voorbeeld aan te halen dan de zwartepietendiscussie), wordt me dat wat duidelijker. 'Do they exist or are they spooks?'
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
https://twitter.com/siddhmi/status/629344463744335872/photo/1
http://www.telegraph.co.u(...)ist.-True-story.html
Van die dingen.
http://www.telegraph.co.u(...)ist.-True-story.html
Van die dingen.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik heb daar best interessante gedachten over, trouwens, rascisme, maar die zal ik een andere keer eens uit de doeken doen. Ik moest nu maar eens even wat kroegpraat aan gaan horen. Het was me deze week allemaal weer veel te intelligent en productief.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Als jij er nog even mee wacht, zal ik er maar wat ongefundeerde gedachten op los laten:
Racisme is een ding van de Boze Burger; het probleem is dat de Boze Burger steeds meer de maat wordt in het maatschappelijk debat, media en politiek bieden hem een disproportioneel platform dat hij niet verdient. Dit platform werkt als een katalysator: extreme opvattingen krijgen aandacht en worden zodoende normaal.
Het beste zou zijn als Raoul Heertje elke week een uur lang de tijd krijgt om de boze burger in zijn hemd te zetten. Maar daar heeft de netmanager een stokje voor gestoken. En Maarten van Rossem heeft nog slechts een jaar of zes, zeven.
Had mijn moeder toch gelijk. Een land waarin boze burgers onbelemmerde vrijheid genieten zal ontaarden in een despotisch land.
Racisme is een ding van de Boze Burger; het probleem is dat de Boze Burger steeds meer de maat wordt in het maatschappelijk debat, media en politiek bieden hem een disproportioneel platform dat hij niet verdient. Dit platform werkt als een katalysator: extreme opvattingen krijgen aandacht en worden zodoende normaal.
Het beste zou zijn als Raoul Heertje elke week een uur lang de tijd krijgt om de boze burger in zijn hemd te zetten. Maar daar heeft de netmanager een stokje voor gestoken. En Maarten van Rossem heeft nog slechts een jaar of zes, zeven.
Had mijn moeder toch gelijk. Een land waarin boze burgers onbelemmerde vrijheid genieten zal ontaarden in een despotisch land.
Graag op anoniem
Tsja. Daar heb je (thans ten dele) gelijk,- maar dat is niet waar ik het over wilde hebben. Ik ga er een andere keer op in. Ik zou niet willen beweren dat rascisme iets van (alleen) 'de Boze Burger' is. 't Steekt allemaal wat lastiger in elkaar dan slechts de frustratie van het uitblijven van eigen succes op een willekeurige andere groep afschuiven - hoe kan ik 'de Boze Burger' uitleggen? Nee. Goed, ik zeg er niets over. Volgende keer.
[ Bericht 30% gewijzigd door PeteSampras op 15-08-2015 03:54:49 ]
[ Bericht 30% gewijzigd door PeteSampras op 15-08-2015 03:54:49 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
De boze burger - wie is dat in godesnaam, iedereen die er opvattingen op nahoudt die jij verwerpelijk vindt? - komt niet voort uit een teveel maar een tekort aan vrijheid en democratie. Het voelt misschien tegenintuitief, maar het is van groot belang om met hem of haar in gesprek te gaan en te kijken waar de boosheid vandaan komt. Dan zul je zien dat er bijvoorbeeld onzekerheid over de eigen toekomst aan ten grondslag ligt, een gevoel van onrechtvaardigheid over ongelijke behandeling, frustratie omdat politici en instituties niet luisteren of niet doen wat ze beloven, onmacht.
Racisme is niet fraai, maar ik geloof niet dat het doorgaans een uiting van pure haat is waar verder niks achterzit. Daarom is het belangrijk te blijven praten zodat de achterliggende problematiek op tafel komt te liggen. Er is meer en niet minder democratie nodig. David van Reybrouck heeft dat met zijn G1000 vrij overtuigend aangetoond. Hij zag bijvoorbeeld dat homofoben in een mum van tijd constructief denkende burgers werden.
Het is verleidelijk om van mensen met foute ideeen - dat wil zeggen: afwijkend van die van de heersende elite - een verworpen klasse te maken en die grotendeels uit te sluiten van deelname aan de maatschappij. Dat is in feite wat er nu gebeurt. Het is trouwens ook het soort beleid dat racisme in de hand heeft gewerkt (denk aan de houding van de kolonisator). Des te meer reden om jezelf tegen een dergelijk immoreel sentiment te verzetten als je het bij jezelf bespeurt.
Racisme is niet fraai, maar ik geloof niet dat het doorgaans een uiting van pure haat is waar verder niks achterzit. Daarom is het belangrijk te blijven praten zodat de achterliggende problematiek op tafel komt te liggen. Er is meer en niet minder democratie nodig. David van Reybrouck heeft dat met zijn G1000 vrij overtuigend aangetoond. Hij zag bijvoorbeeld dat homofoben in een mum van tijd constructief denkende burgers werden.
Het is verleidelijk om van mensen met foute ideeen - dat wil zeggen: afwijkend van die van de heersende elite - een verworpen klasse te maken en die grotendeels uit te sluiten van deelname aan de maatschappij. Dat is in feite wat er nu gebeurt. Het is trouwens ook het soort beleid dat racisme in de hand heeft gewerkt (denk aan de houding van de kolonisator). Des te meer reden om jezelf tegen een dergelijk immoreel sentiment te verzetten als je het bij jezelf bespeurt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Je kunt niet over zoiets als racisme praten alsof je daar zelf helemaal buiten staat. Het gaat zoals bij de boze burger altijd over die ander. Het gaat dus altijd over mensen die we niet kennen of over mensen die we denken te kennen. In zulke gevallen kun je volgens mij het beste beginnen (en ook eindigen) bij jezelf.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Mee eens, maar het maakt het niet onmogelijk of onwenselijk om het ook over de ander te hebben. Alleen zou het dedain plaats moeten maken voor openheid. Er wordt sowieso te veel gepraat en geoordeeld en te weinig geluisterd.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 11:08 schreef Franny_G het volgende:
Je kunt niet over zoiets als racisme praten alsof je daar zelf helemaal buiten staat. Het gaat zoals bij de boze burger altijd over die ander. Het gaat dus altijd over mensen die we niet kennen of over mensen die we denken te kennen. In zulke gevallen kun je volgens mij het beste beginnen (en ook eindigen) bij jezelf.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Claudia heeft het over de oorzaken of de voorwaarden waarmee de boze burger (het populisme) ontstaat, daar wil ik me niet aan wagen. Populisme komt immers overal ter wereld voor en is van alle tijden, ook in tijden van economische voorspoed. Je kunt het niet uitbannen maar vooral niet als redelijk alternatief zien, wat nu dus gebeurt.
De PVV (een door en door racistische beweging) ging van paria in de Tweede Kamer naar gedoogpartner van VVD en CDA. Daarmee maakten die twee de PVV tot een serieuze speler en werd haar racistische inborst letterlijk salonfähig.
Kranten schreven met een neutrale insteek over de partij die het liefst alle Marokkanen terug naar Istanboel zou sturen, alsof het eenvoudigweg een partij als alle andere was.
Ik weet wel waardoor dat komt; het is een doorgeschoten vorm van cultuurrelativisme waarin we vooral niet mogen oordelen (over mensen die ironisch genoeg zelf hele bevolkingsgroepen wegzetten). Ik snap dat als je het denken van deze burgers wil veranderen je inderdaad een constructieve en empathische houding moet hebben, maar als media en politiek toch zeker niet. VVD en CDA hadden nooit in zee moeten gaan met een club racisten en kranten zouden bij elk genuanceerd artikel een disclaimer moeten bijvoegen: de PVV is een beweging die structureel bevolkingsgroepen op basis van etniciteit als minderwaardig wegzet.
De PVV (een door en door racistische beweging) ging van paria in de Tweede Kamer naar gedoogpartner van VVD en CDA. Daarmee maakten die twee de PVV tot een serieuze speler en werd haar racistische inborst letterlijk salonfähig.
Kranten schreven met een neutrale insteek over de partij die het liefst alle Marokkanen terug naar Istanboel zou sturen, alsof het eenvoudigweg een partij als alle andere was.
Ik weet wel waardoor dat komt; het is een doorgeschoten vorm van cultuurrelativisme waarin we vooral niet mogen oordelen (over mensen die ironisch genoeg zelf hele bevolkingsgroepen wegzetten). Ik snap dat als je het denken van deze burgers wil veranderen je inderdaad een constructieve en empathische houding moet hebben, maar als media en politiek toch zeker niet. VVD en CDA hadden nooit in zee moeten gaan met een club racisten en kranten zouden bij elk genuanceerd artikel een disclaimer moeten bijvoegen: de PVV is een beweging die structureel bevolkingsgroepen op basis van etniciteit als minderwaardig wegzet.
Graag op anoniem
Het is een vorm van cultuurrelativisme in die zin dat democratie een vormelijk en geen inhoudelijk beginsel hoort te zijn: iedereen mag meepraten en er elke mening op nahouden. Maar je hoeft het natuurlijk niet met die mening eens te zijn. Alleen als alles gezegd mag worden, ontstaan er mogelijkheden tot discussie, verwerping en zelfs beschimping (bijv. door Heertje en Van Rossem).
Ik weet niet of je de tijd van Janmaat bewust hebt meegemaakt; er was een cordon sanitaire van kracht waardoor een democratisch verkozen politicus in de tweede kamer werd genegeerd en geïsoleerd. Dat leek een goede strategie, want wat moet je anders met iemand die er verwerpelijke ideeën op nahoudt? Tegelijkertijd werd er op een pijnlijke manier mee blootgelegd dat politici niet om weten te gaan met het het volk dat zij horen te dienen dienen maar diep van binnen minachten. Het systematisch negeren van mensen die het allemaal niet begrepen (bijv. de multiculturele samenleving) bouwde zich op tot volkswoede, een boosheid die ook ik heb gevoeld. Het is de belangrijkste reden geweest dat ik op Fortuyn heb gestemd.
De periode Janmaat heeft eveneens laten zien hoe riskant het is om bepaalde ideeën als verwerpelijk en dus onbespreekbaar te beschouwen, want tegenwoordig is men veel milder ten aanzien van zijn standpunten. In mijn herinnering heeft onder meer het stuk van Paul Scheffer (Het multiculturele drama) voor een kentering gezorgd. Toen iemand uit de linkse hoek kritiek begon te leveren op het ideaal van de multiculturele samenleving, was je niet meer moreel verdacht als je sceptisch was ten aanzien van demografische veranderingen die zich razendsnel voltrokken.
De situatie is nu nauwelijks beter, al is het door het internet wel makkelijker geworden om met een veelheid aan meningen in aanraking te komen. Daar trekken politici zich alleen weinig van aan.
Ik weet niet of je de tijd van Janmaat bewust hebt meegemaakt; er was een cordon sanitaire van kracht waardoor een democratisch verkozen politicus in de tweede kamer werd genegeerd en geïsoleerd. Dat leek een goede strategie, want wat moet je anders met iemand die er verwerpelijke ideeën op nahoudt? Tegelijkertijd werd er op een pijnlijke manier mee blootgelegd dat politici niet om weten te gaan met het het volk dat zij horen te dienen dienen maar diep van binnen minachten. Het systematisch negeren van mensen die het allemaal niet begrepen (bijv. de multiculturele samenleving) bouwde zich op tot volkswoede, een boosheid die ook ik heb gevoeld. Het is de belangrijkste reden geweest dat ik op Fortuyn heb gestemd.
De periode Janmaat heeft eveneens laten zien hoe riskant het is om bepaalde ideeën als verwerpelijk en dus onbespreekbaar te beschouwen, want tegenwoordig is men veel milder ten aanzien van zijn standpunten. In mijn herinnering heeft onder meer het stuk van Paul Scheffer (Het multiculturele drama) voor een kentering gezorgd. Toen iemand uit de linkse hoek kritiek begon te leveren op het ideaal van de multiculturele samenleving, was je niet meer moreel verdacht als je sceptisch was ten aanzien van demografische veranderingen die zich razendsnel voltrokken.
De situatie is nu nauwelijks beter, al is het door het internet wel makkelijker geworden om met een veelheid aan meningen in aanraking te komen. Daar trekken politici zich alleen weinig van aan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Is objectieve verslaggeving door journalisten voor jou een achterhaald idee MP? Omdat objectiviteit niet bestaat of zo? Mensen kunnen niet zelf conclusies trekken maar dienen bevoogdend toegesproken te worden? En wat maakt dat de journalist daarin beter is dan de gemiddelde 'boze burger'?
Volgens mij zijn er mensen die voor alles geloven in de vrijheid van meningsuiting en ook in de democratie en dat daarbinnen zelfs een plek is voor iemand als Wilders. Dat is niet zozeer cultuurrelativisme maar een vorm van idealisme, denk ik.
Volgens mij zijn er mensen die voor alles geloven in de vrijheid van meningsuiting en ook in de democratie en dat daarbinnen zelfs een plek is voor iemand als Wilders. Dat is niet zozeer cultuurrelativisme maar een vorm van idealisme, denk ik.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Rob Wijnberg over de insteek van De Correspondent:quote:
Is objectieve verslaggeving door journalisten voor jou een achterhaald idee MP? Omdat objectiviteit niet bestaat of zo? Mensen kunnen niet zelf conclusies trekken maar dienen bevoogdend toegesproken te worden? En wat maakt dat de journalist daarin beter is dan de gemiddelde 'boze burger'?
Paul, mijn opvatting over objectiviteit is dat die niet bestaat (het idee is een erfenis uit de laat 17e eeuw): ieder verhaal bevat een perspectief die niet 'neutraal' is. Wat mensen als 'neutraal' zeggen te herkennen zijn die verhalen die geschreven zijn vanuit het perspectief dat zij zelf onderschrijven. Het verschil tussen De Correspondent en veel traditionele media (neem bv: de NOS) is dat wij expliciet(er) zijn in ons perspectief (en daardoor wellicht opiniërender lijken), terwijl de meer traditionele media hun perspectief impliciet laten (bv door de vooronderstellingen van de auteur in kwestie niet te benoemen, of door de mening die het artikel onherroepelijk uitdraagt uit te besteden aan derden ('experts') die erin worden geciteerd.) Geef me maar een willekeurig 'neutraal' verhaal en ik geef je de 'mening' die erachter schuilgaat. Overigens, dit alles neemt niet weg dat we dolgraag nog veel méér perspectieven zouden belichten op De Correspondenten, wat dat betreft zijn we nog lang niet klaar. Daarvoor hebben we nieuwe leden nodig: want met nieuwe leden kunnen we nieuwe auteurs (en dus nieuwe perspectieven) aantrekken. Wat betreft 'linksheid': ik kan me voorstellen dat het dominante perspectief op De Correspondent met 'links' geassocieerd wordt, omdat wij - door onze nieuwsfilosofie - een structuralistische blik op de wereld hebben die je vaker ziet bij links dan bij rechts. Daarmee bedoel ik: links denkt, door de bank genomen, vaker in termen van structuren en groepen, rechts vaker in termen van individuen en gebeurtenissen. Voorbeeld: links zou eerder zeggen dat terrorisme een product is van armoede, marginalisering en religie, terwijl rechts het eerder zal zien als gevolg van radicalisering van de personen in kwestie. Omdat onze nieuwsfilosofie gericht is op het beschrijven van structurele ontwikkelingen in de samenleving zit je qua blik eerder tegen dat eerste aan: je kunt geen structurele trends ontwaren als je een (ik chargeer) rechts-individualistische blik hanteert. Maar dat maakt ons verder nog niet politiek-links, en dat betekent ook niet dat individuele auteurs allemaal links zijn. Heb ik je vraag zo een beetje naar tevredenheid beantwoord?
Graag op anoniem
Dus je onderschrijft zelf ook dat die neutrale insteek waar je het eerder over had niet aanwezig is, Mainport?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik ben trouwens groot fan van De Correspondent. En ook van Wijnberg.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik noemde het neutraal, maar bedoelde een cultuurrelativistische insteek dan wel een bestendiging van de status quo dan wel het aandacht geven aan excessen omdat het kijkers trekt.
Wilders krijgt bijvoorbeeld veel air time bij debatten omdat hij - ondanks dat alle andere partijen ertegen zijn - rare dingen zegt.
Wilders krijgt bijvoorbeeld veel air time bij debatten omdat hij - ondanks dat alle andere partijen ertegen zijn - rare dingen zegt.
Graag op anoniem
Een politieke partij is per definitie sterk ideologisch gestuurd. Buiten eventueel nadelige gevolgen van een cordon sanitaire, is het volledig te begrijpen en juist aan te moedigen. Beter dan de rücksichtloze drang om in het kabinet te zitten tegen eender welke prijs. En ja, die nadelige gevolgen zie ik ook, maar ik ben geen aanhanger van Kant.quote:Op zaterdag 15 augustus 2015 16:37 schreef Claudia_x het volgende:
Het is een vorm van cultuurrelativisme in die zin dat democratie een vormelijk en geen inhoudelijk beginsel hoort te zijn: iedereen mag meepraten en er elke mening op nahouden. Maar je hoeft het natuurlijk niet met die mening eens te zijn. Alleen als alles gezegd mag worden, ontstaan er mogelijkheden tot discussie, verwerping en zelfs beschimping (bijv. door Heertje en Van Rossem).
Ik weet niet of je de tijd van Janmaat bewust hebt meegemaakt; er was een cordon sanitaire van kracht waardoor een democratisch verkozen politicus in de tweede kamer werd genegeerd en geïsoleerd. Dat leek een goede strategie, want wat moet je anders met iemand die er verwerpelijke ideeën op nahoudt? Tegelijkertijd werd er op een pijnlijke manier mee blootgelegd dat politici niet om weten te gaan met het het volk dat zij horen te dienen dienen maar diep van binnen minachten. Het systematisch negeren van mensen die het allemaal niet begrepen (bijv. de multiculturele samenleving) bouwde zich op tot volkswoede, een boosheid die ook ik heb gevoeld. Het is de belangrijkste reden geweest dat ik op Fortuyn heb gestemd.
Draai het eens om: als je een racistische club niet mag uitsluiten, bij welke club mag dat dan wel? Waar ligt de grens? Als een partij met hooivorken door de dorpen loopt? Als ze voor het legaliseren van verkrachting zijn?
Graag op anoniem
Je moet het vooral zien als een reactie op de periode Janmaat/Fortuyn. Veel (zeg maar gerust bijna alle) traditionele media zijn toen, terecht, beschuldigd van vooringenomenheid. Als je kritiek had op linkse idealen als multiculturalisme, dan kreeg je geen podium of was er een vooropgezet plan om je verwerpelijke retoriek onderuit te halen. Dat gebeurde bijvoorbeeld in het Lagerhuis: Paul Witteman gaf de voorzet en Marcel van Dam scoorde. Althans, dat probeerde hij.quote:
Ik noemde het neutraal, maar bedoelde een cultuurrelativistische insteek dan wel een bestendiging van de status quo dan wel het aandacht geven aan excessen omdat het kijkers trekt.
Wilders krijgt bijvoorbeeld veel air time bij debatten omdat hij - ondanks dat alle andere partijen ertegen zijn - rare dingen zegt.
Dit is er een aardig voorbeeld van. Let er ook op dat Witteman het nogal vilein over 'boekje' heeft:
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Dat is heel eenvoudig: je mag geen enkele club uitsluiten, tenzij er geweld wordt gebruikt. Je hoeft het niet met anderen eens te zijn, je mag gerust niet met partijen willen regeren, maar je moet als politicus bereid zijn met iedereen in gesprek te gaan en op basis van goede argumenten standpunten onderuit te halen.quote:
[..]
Een politieke partij is per definitie sterk ideologisch gestuurd. Buiten eventueel nadelige gevolgen van een cordon sanitaire, is het volledig te begrijpen en juist aan te moedigen. Beter dan de rücksichtloze drang om in het kabinet te zitten tegen eender welke prijs. En ja, die nadelige gevolgen zie ik ook, maar ik ben geen aanhanger van Kant.
Draai het eens om: als je een racistische club niet mag uitsluiten, bij welke club mag dat dan wel? Waar ligt de grens? Als een partij met hooivorken door de dorpen loopt? Als ze voor het legaliseren van verkrachting zijn?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik heb er nooit de lol van ingezien om te discussiëren met wat voor extremist dan ook. Zoals Grunberg zei: iemand die lijdt aan dwanggedachten ziet de wereld alleen door zijn eigen dwanggedachten.
Maar dat kan net zo goed op mezelf van toepassing zijn
Maar dat kan net zo goed op mezelf van toepassing zijn
Graag op anoniem
Iemand vroeg mij laatst wat iemand die niets doet het recht geeft om geld te krijgen.
In die vraag schuilt een opvatting: iemand die veel (of het goede) doet, heeft recht op meer geld dan een ander.
We weten inmiddels dat het nu in ieder geval niet zo werkt, de argumenten zijn bekend. Als iemand die heel nuttig werk doet een fractie krijgt van iemand die met zijn beroep waarde vernietigt, zou je volgens dezelfde logica iemand die niets doet een prima inkomen kunnen geven.
De opvatting blijft desondanks staan: arbeidsethos staat hoger aangeschreven dan het recht op luiheid. Waarom weet ik niet, het lijkt me een morele keuze, maar de wind staat nu eenmaal die kant op.
Mijn punt is: je kunt prima arbeidsethos hoog hebben staan, maar val de ander er niet mee lastig. Het is een opvatting als alle andere, die bovendien in de praktijk niet geldig is. Vuilnismannen, agenten en leraren doen nuttig en onmisbaar werk; bankiers en consultants kosten de wereld alleen maar geld.
In die vraag schuilt een opvatting: iemand die veel (of het goede) doet, heeft recht op meer geld dan een ander.
We weten inmiddels dat het nu in ieder geval niet zo werkt, de argumenten zijn bekend. Als iemand die heel nuttig werk doet een fractie krijgt van iemand die met zijn beroep waarde vernietigt, zou je volgens dezelfde logica iemand die niets doet een prima inkomen kunnen geven.
De opvatting blijft desondanks staan: arbeidsethos staat hoger aangeschreven dan het recht op luiheid. Waarom weet ik niet, het lijkt me een morele keuze, maar de wind staat nu eenmaal die kant op.
Mijn punt is: je kunt prima arbeidsethos hoog hebben staan, maar val de ander er niet mee lastig. Het is een opvatting als alle andere, die bovendien in de praktijk niet geldig is. Vuilnismannen, agenten en leraren doen nuttig en onmisbaar werk; bankiers en consultants kosten de wereld alleen maar geld.
Graag op anoniem
Ik zie de laatste tijd in menig discussie een tweedeling tussen mensen die hun keuze hetzij baseren op de uitkomst hetzij de keuze beoordelen op zijn eigen merites. Daar is moeilijke filosofische terminologie voor maar die haal ik altijd door elkaar.
Vluchtelingen?
Uitkomst van de keuze: We zitten te vol, kost te veel geld, levert problemen op.
Aard van de keuze: Je kunt mensen niet aan hun lot overlaten.
Dat consequentialistische denken framet zichzelf als de realistische optie, ze doen alsof ze een amorele keuze maken: 'Natuurlijk geven we om vluchtelingen, maar het kan gewoon niet.' Een slim rookgordijn, door het veinzen van amoraliteit kun je elk menselijk vraagstuk tot een simpele kosten baten-analyse reduceren. Je zegt immers dat je mensen niet tot enen en nullen wilt reduceren, om mensen vervolgens tot enen en nullen te reduceren.
Vluchtelingen?
Uitkomst van de keuze: We zitten te vol, kost te veel geld, levert problemen op.
Aard van de keuze: Je kunt mensen niet aan hun lot overlaten.
Dat consequentialistische denken framet zichzelf als de realistische optie, ze doen alsof ze een amorele keuze maken: 'Natuurlijk geven we om vluchtelingen, maar het kan gewoon niet.' Een slim rookgordijn, door het veinzen van amoraliteit kun je elk menselijk vraagstuk tot een simpele kosten baten-analyse reduceren. Je zegt immers dat je mensen niet tot enen en nullen wilt reduceren, om mensen vervolgens tot enen en nullen te reduceren.
Graag op anoniem
Ik heb een nieuw spelletje bedacht. Ik noem het 'Mainport of filosofie'. Ik ben vaak van mening dat die jongen verschrikkelijk domme, slecht beargumenteerde, ongenuanceerde en vage prietpraat aan het uitkramen is, maar misschien vergis ik me daar wel in. Het was tot een paar dagen geleden een jaar of zeven geleden dat ik nog werk van een moderne filosoof heb gelezen, tot het ik van iemand een boekje met daarin een paar essays van Byung-Chul Han (overigens een Duitser), hoogleraar aan de Universität der Kunste Berlin, cadeau kreeg. Ik moest gelijk aan Mainport denken. Dat is óf een compliment aan zijn adres, of het schept een goed beeld van hoe slecht het met de filosofie gesteld is. Ik trek even een paar zinnen uit zijn verband.
'Depressie is een narcistische aandoening, ontstaan uit een overtrokken en ziekelijk overspannen betrokkenheid op het eigen ik.'
'Hij (meneer Han heeft het hier over Foucault) heeft geen oog voor de dwingelandij van het neoliberale vrijheidsgebod en interpreteert het dan ook als de vrijheid tot vrijheid: 'Ik zal je de kans geven op vrijheid. Ik zal het zo inrichten dat jij vrij bent om vrij te zijn.' Dit neoliberale vrijheidsgebod blijkt in werkelijkheid een paradoxaal bevel: Wees vrij!'
'Eva Ilouz stelt in haar studie Der Konsum der Romantik dat de liefde tegenwoordig gefeminiseerd wordt. De adjectieven die romantische liefdesscènes bescrijven zoals 'aardig', 'intiem', 'rustig', 'gezellig', 'lief', of 'zacht' noemt ze zonder uitzondering 'vrouwelijke woorden.'
Dat laatste leek me vooral aandag omdat meneer Han zelfs wanneer hij over het werk van een ander heeft, dat op een manier doet die Mainport ook niet vreemd is. Er staat niet: 'Woorden als 'aardig', 'intiem', etc. worden door Eva Ilouz in 'Der Konsum der Romantik' aangeduid als 'vrouwelijke woorden'. Nee, er moet altijd een tandje bij, een scheve blik, even met de wangen trekken, even aan de kloten krabben. Het allemaal nét wat anders voorspielgelen dan het daadwerkelijk is. Die wanhoop de wereld proberen te vatten in allerhande categorieën en algemeenheden en generalisaties, zonder de kunde datgene dat men daadwerkelijk wenst te onderzoeken helder af te bakenen. 'Zonder uitzondering.' Hoe zou dat werk van mevrouw Ilouz eruitzien? Aardig, een vrouwelijk woord,- dan de rest van de zin. Rustig, een vrouwelijk woord, en dan weer de rest van de zin. Ze gaat nog eens over de tekst heen en bemerkt dan dat ze een keer 'lief' opgeschreven heeft zonder dat een vrouwelijk woord te noemen. Tóch een uitzondering. In de tweede druk zal dit aangepast worden. Wie heeft die ene druk van haar studie waarin intiem een keer niet zonder uitzondering als vrouwelijk aangemerkt wordt?
Het is iets in de stijl, denk ik. Iets waar ik me vreselijk over op kan winden. Denk je om je hart, jongen? Ja hoor. Nou ja. Ik lees weer wat verder.
Dat spelletje bestaat er dus uit dat ik in de komende weken zo nu en dan een regel tekst presenteer, en jullie dan mogen raden of het van Mainport is, of van de een of andere kutfilosoof. Ik verheug me er nu al op!
[ Bericht 2% gewijzigd door PeteSampras op 23-08-2015 00:21:03 ]
'Depressie is een narcistische aandoening, ontstaan uit een overtrokken en ziekelijk overspannen betrokkenheid op het eigen ik.'
'Hij (meneer Han heeft het hier over Foucault) heeft geen oog voor de dwingelandij van het neoliberale vrijheidsgebod en interpreteert het dan ook als de vrijheid tot vrijheid: 'Ik zal je de kans geven op vrijheid. Ik zal het zo inrichten dat jij vrij bent om vrij te zijn.' Dit neoliberale vrijheidsgebod blijkt in werkelijkheid een paradoxaal bevel: Wees vrij!'
'Eva Ilouz stelt in haar studie Der Konsum der Romantik dat de liefde tegenwoordig gefeminiseerd wordt. De adjectieven die romantische liefdesscènes bescrijven zoals 'aardig', 'intiem', 'rustig', 'gezellig', 'lief', of 'zacht' noemt ze zonder uitzondering 'vrouwelijke woorden.'
Dat laatste leek me vooral aandag omdat meneer Han zelfs wanneer hij over het werk van een ander heeft, dat op een manier doet die Mainport ook niet vreemd is. Er staat niet: 'Woorden als 'aardig', 'intiem', etc. worden door Eva Ilouz in 'Der Konsum der Romantik' aangeduid als 'vrouwelijke woorden'. Nee, er moet altijd een tandje bij, een scheve blik, even met de wangen trekken, even aan de kloten krabben. Het allemaal nét wat anders voorspielgelen dan het daadwerkelijk is. Die wanhoop de wereld proberen te vatten in allerhande categorieën en algemeenheden en generalisaties, zonder de kunde datgene dat men daadwerkelijk wenst te onderzoeken helder af te bakenen. 'Zonder uitzondering.' Hoe zou dat werk van mevrouw Ilouz eruitzien? Aardig, een vrouwelijk woord,- dan de rest van de zin. Rustig, een vrouwelijk woord, en dan weer de rest van de zin. Ze gaat nog eens over de tekst heen en bemerkt dan dat ze een keer 'lief' opgeschreven heeft zonder dat een vrouwelijk woord te noemen. Tóch een uitzondering. In de tweede druk zal dit aangepast worden. Wie heeft die ene druk van haar studie waarin intiem een keer niet zonder uitzondering als vrouwelijk aangemerkt wordt?
Het is iets in de stijl, denk ik. Iets waar ik me vreselijk over op kan winden. Denk je om je hart, jongen? Ja hoor. Nou ja. Ik lees weer wat verder.
Dat spelletje bestaat er dus uit dat ik in de komende weken zo nu en dan een regel tekst presenteer, en jullie dan mogen raden of het van Mainport is, of van de een of andere kutfilosoof. Ik verheug me er nu al op!
[ Bericht 2% gewijzigd door PeteSampras op 23-08-2015 00:21:03 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik zal daarbij zo nu en dan parafraseren, want anders wordt het te gemakkelijk. Van:
'Iemand vroeg mij laatst wat iemand die niets doet het recht geeft om geld te krijgen. In die vraag schuilt een opvatting: iemand die veel (of het goede) doet, heeft recht op meer geld dan een ander.'
...zal ik dan bijvoorbeeld:
'In de vraag of iemand die niets doet het recht heeft om geld te krijgen, gaat de veronderstelling schuil dat iemand die veel - of het goede - doet meer recht op geld zou hebben dan iemand die niets, of klaarblijkelijk kwaad doet.'
...maken.
[ Bericht 1% gewijzigd door PeteSampras op 23-08-2015 00:28:01 ]
'Iemand vroeg mij laatst wat iemand die niets doet het recht geeft om geld te krijgen. In die vraag schuilt een opvatting: iemand die veel (of het goede) doet, heeft recht op meer geld dan een ander.'
...zal ik dan bijvoorbeeld:
'In de vraag of iemand die niets doet het recht heeft om geld te krijgen, gaat de veronderstelling schuil dat iemand die veel - of het goede - doet meer recht op geld zou hebben dan iemand die niets, of klaarblijkelijk kwaad doet.'
...maken.
[ Bericht 1% gewijzigd door PeteSampras op 23-08-2015 00:28:01 ]
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Vraag één! Voor zes punten.
'Het surrealisme stelde zich als zijn voornaamste doel de liefde opnieuw uit te vinden. De surrealistische herdefinitie van de liefde is een artistiek, existentieel en politiek gebaar.'
'Het surrealisme stelde zich als zijn voornaamste doel de liefde opnieuw uit te vinden. De surrealistische herdefinitie van de liefde is een artistiek, existentieel en politiek gebaar.'
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Ik heb toevallig een interview met Han gelezen in de Vrij Nederland waar ik inderdaad volledig achterstond; fijn dat Pete me een beetje kent.
Nu ga ik maar eens naar een feest van de universiteitsintroductieperiode. Shotjes goldstrike voor 1 euro, het kan verkeren.
Nu ga ik maar eens naar een feest van de universiteitsintroductieperiode. Shotjes goldstrike voor 1 euro, het kan verkeren.
Graag op anoniem
Jij mag trouwens niet meedoen aan dat spelletje, Mainport.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Volgens mij is dat trouwens het eeuwige verhaal van consequentialisme en deugdethiek. Dat is al opgelost, in de zin dat consequentialisme niet houdbaar blijkt in allemaal prachtige gedachtenexperimenten. Deugdethiek trouwens ook niet. Zodoende is het nogal een domme discussie. Het ene probleem is het andere niet. Een visje haal ik met liefde door het deeg,- daarna in de frituur, maar schiet me alsjeblieft dood als ik dat ooit met een kogelbiefstuk doe.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
"Zelfs als we weten dat we alleen illusies najagen blijven we erin volharden. Je zou het levensdoel kunnen omschrijven als: de zoektocht naar een bevredigende afleiding."
Van wie is deze Pete
Van wie is deze Pete
Graag op anoniem
Wat vriend? Ik zweer, deze is van je kapotgeile moeder. Aoedzoe billah.
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Als we zo gaan beginnen kan ik maar beter een stukje Han citeren.
Wat doet het systeem dan met onze relatie tot de ander?
‘Het systeem maakt iedereen narcistisch. Een ieder is de ondernemer van zijn eigen ik, iedereen is alleen nog maar met zichzelf bezig. Vroeger waren het bedrijven die onderling met elkaar concurreerden, nu zijn het individuen. Maar het is doodvermoeiend om telkens maar jezelf te moeten zijn, jezelf te moeten uiten, je eigen potentieel te moeten waarmaken.
Zo leidt het kapitalisme tot een narcistische fixatie op het zelf, en de depressie is het gevolg daarvan. De ander is concurrentie, of een seksueel object dat geconsumeerd kan worden. Het is nauwelijks mogelijk uit het narcistische moeras van het ik getrokken te worden. Alleen de ander kan dat doen.’
Het is de liefde die een mens uit zijn depressie kan bevrijden – zo gesteld geen wonder dat Han maar weinig echte liefde bespeurt in onze maatschappij.
Wat doet het systeem dan met onze relatie tot de ander?
‘Het systeem maakt iedereen narcistisch. Een ieder is de ondernemer van zijn eigen ik, iedereen is alleen nog maar met zichzelf bezig. Vroeger waren het bedrijven die onderling met elkaar concurreerden, nu zijn het individuen. Maar het is doodvermoeiend om telkens maar jezelf te moeten zijn, jezelf te moeten uiten, je eigen potentieel te moeten waarmaken.
Zo leidt het kapitalisme tot een narcistische fixatie op het zelf, en de depressie is het gevolg daarvan. De ander is concurrentie, of een seksueel object dat geconsumeerd kan worden. Het is nauwelijks mogelijk uit het narcistische moeras van het ik getrokken te worden. Alleen de ander kan dat doen.’
Het is de liefde die een mens uit zijn depressie kan bevrijden – zo gesteld geen wonder dat Han maar weinig echte liefde bespeurt in onze maatschappij.
Graag op anoniem
Is dat uit dat interview in VN?
"It's one-on-one out there, man. There ain't no hiding. I can't pass the ball."
Je gebruikt de term consequentialistisch (of utili(tari)stisch) anders prima. Je kunt er deontologisch tegenover stellen.quote:
Ik zie de laatste tijd in menig discussie een tweedeling tussen mensen die hun keuze hetzij baseren op de uitkomst hetzij de keuze beoordelen op zijn eigen merites. Daar is moeilijke filosofische terminologie voor maar die haal ik altijd door elkaar.
Ik ben zo anticonsequentialistisch als iemand maar kan zijn, maar waar ik me juist aan erger in deze discussie (en vrijwel alle andere) is het onvermogen en de onwil van mensen om naar langetermijnconsequenties te kijken. Je kunt vluchtelingen op willen vangen vanwege een of ander welzijnsprincipe, maar wat als je daardoor structurele maatschappelijke problemen in de hand werkt? Het in een kort tijdsbestek opvangen van een zeer diverse en grote groep vluchtelingen werkt ontwrichtend voor onze sociale zekerheid, het onderwijs, de woningmarkt en ga zo maar verder.quote:Vluchtelingen?
Uitkomst van de keuze: We zitten te vol, kost te veel geld, levert problemen op.
Aard van de keuze: Je kunt mensen niet aan hun lot overlaten.
Dat consequentialistische denken framet zichzelf als de realistische optie, ze doen alsof ze een amorele keuze maken: 'Natuurlijk geven we om vluchtelingen, maar het kan gewoon niet.' Een slim rookgordijn, door het veinzen van amoraliteit kun je elk menselijk vraagstuk tot een simpele kosten baten-analyse reduceren. Je zegt immers dat je mensen niet tot enen en nullen wilt reduceren, om mensen vervolgens tot enen en nullen te reduceren.
Je zou kunnen zeggen dat er verschillende welzijnsprincipes met elkaar op gespannen voet staan, namelijk het beschermen van de eigen groep versus het beschermen van elk individu. Dus ook vanuit het deontologische perspectief is het niet zo dat het opvangen van vluchtelingen de enige moreel juiste keuze is. De vraag is welk moreel principe je zwaarder vindt wegen en over de rechtvaardigheid daarvan kun je twisten.
Ik erger me er daarnaast aan dat vaak wordt gedaan alsof er twee posities mogelijk zijn, namelijk voor of tegen het opvangen van vluchtelingen zijn. Vluchtelingenproblematiek is complex en er is geen quick fix. Door de aandacht vrijwel volledig uit te laten gaan naar de opvangkwestie, worden onderliggende oorzaken en mogelijke oplossingen genegeerd. Ik begrijp dat dat geen gemakkelijke verkiezingsboodschap is, maar ik denk dat we op lange termijn er meer bij gebaat zijn als westerse landen zich afvragen hoe vluchtelingenstromen ontstaan en welke rol zij daarin hebben gehad. Ik vermoed dat dergelijke reflecties zullen leiden tot een sterker non-interventiebeleid.
[ Bericht 0% gewijzigd door Claudia_x op 23-08-2015 15:17:22 ]
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het is helemaal niet opgelost, hoewel er talloze oplossingen zijn voorgesteld, variërend van verwaterde varianten van het utilisme (bijv. regelutilisme) tot een flexibeler omgang met principes (zoek bijv. op "reflectief equilibrium").quote:
Volgens mij is dat trouwens het eeuwige verhaal van consequentialisme en deugdethiek. Dat is al opgelost, in de zin dat consequentialisme niet houdbaar blijkt in allemaal prachtige gedachtenexperimenten. Deugdethiek trouwens ook niet. Zodoende is het nogal een domme discussie. Het ene probleem is het andere niet. Een visje haal ik met liefde door het deeg,- daarna in de frituur, maar schiet me alsjeblieft dood als ik dat ooit met een kogelbiefstuk doe.
Maar in essentie is het nog steeds een zinvol onderscheid: beoordeel je daden op basis van de principes van waaruit zij voortkomen of de gevolgen waartoe zij leiden?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het is ook doodvermoeiend om belastingen te betalen, waardoor je harder en langer moet werken om in je primaire behoeften te voorzien dan strikt noodzakelijk is.quote:
Als we zo gaan beginnen kan ik maar beter een stukje Han citeren.
Wat doet het systeem dan met onze relatie tot de ander?
‘Het systeem maakt iedereen narcistisch. Een ieder is de ondernemer van zijn eigen ik, iedereen is alleen nog maar met zichzelf bezig. Vroeger waren het bedrijven die onderling met elkaar concurreerden, nu zijn het individuen. Maar het is doodvermoeiend om telkens maar jezelf te moeten zijn, jezelf te moeten uiten, je eigen potentieel te moeten waarmaken.
Zo leidt het kapitalisme tot een narcistische fixatie op het zelf, en de depressie is het gevolg daarvan. De ander is concurrentie, of een seksueel object dat geconsumeerd kan worden. Het is nauwelijks mogelijk uit het narcistische moeras van het ik getrokken te worden. Alleen de ander kan dat doen.’
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik zou al dolgelukkig zijn als we de administratieve rompslomp afschaffen die met sociale zekerheid gepaard gaat. Dat zou me een hoop vermoeidheid schelen.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Ik sprak zojuist een collega die ik nog niet kende, ze waarschuwde me: 'Pas op, ze noteren hier alles van je in een dossier. Bijvoorbeeld als ze zien dat je cappuccino drinkt in plaats van normale koffie. Ze zullen niets tegen je zeggen, maar ze schrijven het wel op.'
Ik wist niet dat je geen cappuccino mocht drinken; laatst had ik zelfs een latte macchiato voor m'n neus staan terwijl ik met een van mijn meerderen sprak. Wat zouden ze nog meer noteren?
Het is niet rustgevend om met vragen achter te blijven. Noch bij vrouwen, noch in de professionele werkomgeving.
[ Bericht 2% gewijzigd door Mainport op 24-08-2015 07:02:38 ]
Ik wist niet dat je geen cappuccino mocht drinken; laatst had ik zelfs een latte macchiato voor m'n neus staan terwijl ik met een van mijn meerderen sprak. Wat zouden ze nog meer noteren?
Het is niet rustgevend om met vragen achter te blijven. Noch bij vrouwen, noch in de professionele werkomgeving.
[ Bericht 2% gewijzigd door Mainport op 24-08-2015 07:02:38 ]
Graag op anoniem
Ik moet zelf overigens ook dossiers aanleggen over anderen; dat weiger ik in stilte en vergeet ik in de praktijk.
Een verstandig mens vermijdt elke activiteit die gebonden is aan strijd.
Epicurus.
De sleutel ligt bij het compromis. Je geeft de wereld een hand en zodra hij zich omdraait steek je je middelvinger op.
M. Port
Een verstandig mens vermijdt elke activiteit die gebonden is aan strijd.
Epicurus.
De sleutel ligt bij het compromis. Je geeft de wereld een hand en zodra hij zich omdraait steek je je middelvinger op.
M. Port
Graag op anoniem
Mijn topic is gesloten in POL. Geen welkome boodschap aldaar.
POL / Je favoriete ding wordt racistisch genoemd. Wat nu?
POL / Je favoriete ding wordt racistisch genoemd. Wat nu?
Graag op anoniem
