(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 37

Einde van het schooljaar, vakantie in het vooruitzicht... Het is allemaal net even anders of het voelt anders?

Klinkt dat bekent?

Die van mij zit op de middelbare school maar hij snakt naar het einde.
Er zijn nog een paar opdrachten te gaan en nog een proefwerkweek (wij zitten in het zuiden dus midden juli vakantie) maar hij telt de dagen.
In zijn hoofd is het bijna gedaan, en voor mijn gevoel ook, maar toch moet er nog van alles.

L. was vandaag jarig. het was een moeizame dag. vanmorgen wou hij er niets van weten, hij wou niet praten, kroop 'in bed met het dekbed over zijn hoofd, wou ook zijn pakjes niet uitpakken en ook de kaarten bleven dicht
'vanmiddag na school ging het beter. de pakjes werden opengemaakt, de kaarten gelezen en hij was weer wat opgewekter en heeft een hele tijd met zijn broer in de hangmat liggen kletsen.
volgende week beginnen de toetsen en dan is het hier ook zo''n beetje klaar.

Gefeliciteerd met L., Lady. Ik denk ook niet dat een verjaardag ooit makkelijk zal worden.

Juni valt voor mij in dezelfde categorie als december. Zo'n maand van chaos en gebrek aan structuur en veel te druk. Iedereen probeert alles in die ene maand te proppen.

En bij mij komt er dan ook de somberheid bij dat we de beste tijd van het jaar alweer afgerond hebben.
Juli en augustus staan in het teken van de structuurloosheid van de vakantie. September en oktober voor de stress van het nieuwe schooljaar en november en december staan in het teken van de stress van de feestdagen. Vanaf januari t/m mei gaat het hier altijd het best.

quote:

Op donderdag 11 juni 2015 20:56 schreef Troel het volgende:

[..]

Wat heerlijk Nijna! Hier werd oudste gisteren uitgenodigd om mee te doen met een hockeytraining door twee van zijn klasgenootjes, daar zag ik hem ook echt van genieten

Super .

Ticootje, volgens mij zijn we hier net een beetje bekomen van de rommelige mei-maand.
En dan nu de laatste schoolweken, nog meer rommeligheid en minder structuur...

Volgende week schoolkamp, daar is ze vol van. Ik denk dat we daarna echt gaan aftellen...
We zullen zien...

Het schoolkamp zit er weer op. Toen ze thuis kwam leek ze nog niet eens zo heel moe, terwijl ze volgens juf wel laat ging slapen, maar verder ging het prima hoor.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Voordat ze sliep gisteravond dat duurde lang, ik denk dat er nog een en ander op een rijtje gezet moest worden.
Opstaan vanmorgen ging redelijk, maar aankleden... ze kon maar niet beginnen.
En op school klemde ze zich helemaal aan mn arm vast. Dat ik enorm twijfelde of ik haar weer mee naar huis zou nemen.
Maar juf heeft beloofd te bellen als het niet gaat (jammer dat ik er bij deze juf minder vertrouwen in heb dat ze wel zal zien als het echt niet gaat).
Tja, ik ging rot weg bij school.
Nog een klein uurtje dan is ze vrij...

Gelukkig is het woensdag, Nijna.

Mijn toen-tienjarige zei vorig jaar: "Going on camp is great. Coming home after camp is awesome"

Vandaag kwamen er ook wat verhalen, want ze had nog weinig verteld. En ze vond het op zich wel leuk wat ik zo begrijp . Dat is mooi.
Maar het heeft ook wel behoorlijk indruk gemaakt, ik had vanmiddag het idee dat ze haar draai weer wat meer begon te vinden . Lekker haar eigen gangetje gegaan en een rustige middag gehad.

Een kind op kamp Toekomstmuziek

Hebben jullie ervaring met kinderen die wel blaascontrole lijken te hebben maar weigeren op wc of potje te plassen?
En zo ja, wat doe je daaraan?

Fijn dat het kamp zo leuk was en vast ook heel fijn dat het weer achter de rug is, Nijna. Weer een mijlpaal bereikt.

Vanyel, wij worstelden hier ook mee. Zindelijkheid werd een enorme strijd en we wisten dat hij het wel kon. Ik heb voor de rigoreuze methode gekozen. Samen met het kdv hebben we besloten dat we gewoon geen luiers meer gaven. Het was binnen 2 dagen gepiept. Hij heeft nog een paar keer in zijn broek geplast, maar was daarna ineens dag en nacht zindelijk. Hij kon het dus inderdaad. Hij was toen bijna 4 jaar.

Vanyel, ik weet niet meer precies hoe het ging, ze wilde niet echt oefenen. Wij hebben wel steeds gezegd dat als ze 4 was, ze eigenlijk zonder luier naar school moest. Volgens mij was ze net voor ze 4 werd overdag zindelijk.

Toen ze nog een luier droeg overdag, was ze 's nachts een tijd droog, dus we wisten dat het kon. Toen ze overdag droog was, was ze 's nachts weer nat. Na een tijdje leek ze het weer op te pakken en heeft ze ook een paar weken zonder luier geslapen, tot ik op een gegeven moment weer heel vaak een bed stond te verschonen en we uit gemakszucht maar een luierbroekje aan deden (hadden we niet moeten doen). Afgelopen kerstvakantie zijn we (ook met het schoolkamp in het vooruitzicht) gaan oefenen met plaswekker.
We hadden een plan gemaakt, hebben dit ruim van tevoren aangekondigd dat we op die en die datum zouden starten. En zo hebben we het gedaan, met succes .
En het viel me nog best mee hoeveel tijd ze nodig had, het ging aardig vlot.
Maar we wisten dan ook eigenlijk wel zeker dat het lichamelijk mogelijk was.

Ik ben blij dat het kamp weer achter de rug is, een aardige mijlpaal inderdaad. Niet alleen voor M, ik vond het zelf ook wel een grote stap hoor...

Heftig zo'n kamp, Nijna. Maar ze heeft 't toch maar gered, dapper hoor. Hopelijk komt ze snel weer lekker helemaal bij.

Ik was gisteren bij een verrassingsfeestje voor de juf van Cato (in de klas) om een beetje te helpen, en daar zag ik dat ze dan toch ook echt niet goed weet hoe ze mee moet doen met zo'n evenement. Het was leuk hoor, en ze heeft ook best een beetje meegedaan met de spelletjes. Maar op een gegeven moment deed ze haar koptelefoon maar op (ze heeft zo'n geluiddempende koptelefoon op school liggen voor als ze zich moet concentreren). Was ze van de herrie af.

quote:

Op woensdag 17 juni 2015 23:43 schreef livelink het volgende:
Vanyel, wij worstelden hier ook mee. Zindelijkheid werd een enorme strijd en we wisten dat hij het wel kon. Ik heb voor de rigoreuze methode gekozen. Samen met het kdv hebben we besloten dat we gewoon geen luiers meer gaven. Het was binnen 2 dagen gepiept. Hij heeft nog een paar keer in zijn broek geplast, maar was daarna ineens dag en nacht zindelijk. Hij kon het dus inderdaad. Hij was toen bijna 4 jaar.

Dat was ook een beetje ons plan, behalve dan dat we 3x in de week met auto/ bus naar en van het mkd zonder luier zelf toch wel spannend vinden. Nu dus eerst de ochtenden op mkd, in de vakantie of misschien wel gewoon morgen, we twijfelen nog een beetje) thuis ook gewoon overdag stoppen met luiers.

Nou maar hopen dat overal plassen niet het nieuwe tijdverdrijf wordt...

quote:

Op donderdag 18 juni 2015 14:35 schreef trui het volgende:
Heftig zo'n kamp, Nijna. Maar ze heeft 't toch maar gered, dapper hoor. Hopelijk komt ze snel weer lekker helemaal bij.

zag ik dat ze dan toch ook echt niet goed weet hoe ze mee moet doen met zo'n evenement.

Dat vind ik lastig om te zien. Allerlei kinderen die lekker samen bezig zijn en dat je eigen gewoon niet weet wat ze daarmee aanmoet.

quote:

Op donderdag 18 juni 2015 14:35 schreef trui het volgende:
Heftig zo'n kamp, Nijna. Maar ze heeft 't toch maar gered, dapper hoor. Hopelijk komt ze snel weer lekker helemaal bij.

Ik was gisteren bij een verrassingsfeestje voor de juf van Cato (in de klas) om een beetje te helpen, en daar zag ik dat ze dan toch ook echt niet goed weet hoe ze mee moet doen met zo'n evenement. Het was leuk hoor, en ze heeft ook best een beetje meegedaan met de spelletjes. Maar op een gegeven moment deed ze haar koptelefoon maar op (ze heeft zo'n geluiddempende koptelefoon op school liggen voor als ze zich moet concentreren). Was ze van de herrie af.

Zolang dat kan en geaccepteerd wordt lijkt me dat een prima oplossing, Trui. Ik vind dat wel heel goed klinken, eigenlijk. Fijn dat die ruimte er is.

Ja, vind ik ook, trui. Wat goed dat ze haar die mogelijk bieden.
Is ze zelf op dat idee gekomen of de school? (of jij natuurlijk)

Ik merk het trouwens ook op mijn werk.

Ik werk op een enorm kantoor (multinational) met kantoortuinen. Niemand heeft hier een kamer, zelfs managers / directie niet.
Daar is dus ontzettend veel drukte en gepraat en geloop en gebel.

Steeds vaker zie ik collega's met oortjes in zitten (weliswaar met muziek en geen stilte maar toch)

quote:

Op donderdag 18 juni 2015 18:30 schreef lily het volgende:
Ik merk het trouwens ook op mijn werk.

Ik werk op een enorm kantoor (multinational) met kantoortuinen. Niemand heeft hier een kamer, zelfs managers / directie niet.
Daar is dus ontzettend veel drukte en gepraat en geloop en gebel.

Steeds vaker zie ik collega's met oortjes in zitten (weliswaar met muziek en geen stilte maar toch)

Ik zit op kantoor in het hok bij de service desk. Veel gebel en gepraat. Ik heb pluggers in mn oren. Dat haalt het felle harde geluid eraf, en ik hoor mensen nog wel als ze mn naam noemen.

Ik doe ze trouwens ook in bij 1 klant waarbij het afzuigsysteem een constante monotone diepe brom maakt.

Trui, ik vind het wel knap dat ze dan toch die koptelefoon pakt (en dat het ook kan natuurlijk!). Zo hebben wij met M. de afspraak dat ze met verjaardagen ook alleen naar boven kan als ze even rust wil. Als ze dan even aangeeft dat ze naar boven gaat, houden wij de rest beneden (en dan houd ik als een waakhond die deur in de gaten ).

Vanyel, dat vind ik soms ook lastig, als je ziet hoe het bij anderen zo vanzelf lijkt te gaan en je dan het contrast ziet. Maar ik vraag me ook wel eens af hoeveel "last" ze er zelf van heeft als ik naar M. kijk. Ze begint nu denk ik wel meer in de gaten te krijgen dat anderen makkelijker vriendjes maken/meer vriendjes hebben. Maar toch vind ze het ook wel ok zoals het is. Ze heeft 1 vriend (inclusief verkering), dat gaat zo "vanzelf", die kunnen elkaar ook gewoon even laten ofzo. En nu onlangs heeft ze met een meisje gespeeld waar ik zo'n zelfde soort contact zag, fijn hoor, ik hoop dat dat ook blijft zeg maar.
Met andere klasgenootjes heb ik toch vaak het idee dat ik moet helpen om de boel op gang te houden als ze hier spelen. En hoe ver ga je daar dan in...
Wat betreft dat plassen overal, dat heb ik dus met de oudste helemaal niet gehad, maar die kan het ook eigenlijk gewoon heel goed ophouden. Als we haar tussen de middag niet sturen dan gaat ze liever niet (en moet ze tegen 5 uur rennen, dan is ze dus alleen 's morgens bij het opstaan geweest). Ze drinkt ook niet zo heel veel, dus niet helemaal onlogisch maar toch.
De jongste (zonder ass oid) die maakte er op een gegeven moment wel een sport van, die liet ik heel bewust naar de wc gaan voor we ergens heen gingen, zodat ik wist dat het eigenlijk bijna niet kon zijn dat ze tijdens het boodschappen doen ineens moest plassen . Want dat is me een gehaaide tante. En na 1 keer bij de drogist naar de wc mogen wilde ze dat liefst elke keer .

Het lijkt me vreselijk om zoveel gepraat enzo om je heen te hebben tijdens het werk, ik heb oordopjes op maat laten maken, maar ze hadden wat mij betreft nog wel wat meer mogen dempen... (alleen weet ik niet of ik dan nog zou horen als iemand me riep) het dempt nu wel een stuk en dat scheelt wel.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Scheelt denk ik wel als er in elk geval 1 is bij wie het wel vanzelf gaat. Aan de andere kant is Dot pas 4, die is nog meer bezig met welk speelgoed een ander kind heeft dan met het andere kind.

Ik vond met 4 het verschil ook nog minder groot lijken omdat wel meer kinderen dan nog naast elkaar spelen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:10 schreef Troel het volgende:
Ik merk dat vooral IK het moeilijk vind om te zien dat alle jongens uit de klas uitgenodigd zijn voor een feestje, behalve die van mij.

Zelfs heeft hij het gelukkig niet echt door (dat komt woensdag pas, als het feestje is en er voor hem dus niemand te spelen is )

Of dat je na twee jaar nog nooit uitgenodigd bent op een feestje (gelukkig heeft ook hij het niet door).

Herkenbaar... ze heeft dan 1 vriendje die haar uitnodigt en verder is het afwachten.
Heel heel heel af en toe is er iemand die haar ook vraagt, maar dat is echt een zeldzaamheid (2 feestjes (incl die van haar vriendje) per schooljaar is veel...
En bij de jongste gaat het dan zo "vanzelf", dat vind ik wel een groot contrast en soms ook wel lastig.

quote:

Overigens ben ik wel van mening dat Passend Onderwijs echt bullshit is. Ondanks de zorgen die al in groep 1 zijn uitgesproken over de jongste en de bouwstenen die ingevuld zouden worden, zitten we nu in eind groep 2 en is er nog he-le-maal niets ingevuld of geregeld.

Wat waardeloos Troel...
Dat er zo weinig gedaan wordt ondanks het aangeven, het delen van je zorgen.
Wat voor indicatie hebben jullie, voor wat? Hopelijk gaat dat wat verandering geven!

Ik heb bij ons op school het idee dat ze wel iets doen. In elk geval al een paar keer een handelingsplan onder ogen gehad en ze zijn ook wel bezig met wat daarin staat. Overigens niet alleen gericht op de ass, maar ook op het bieden van meer uitdaging.

Maar dat hele passende onderwijs, ik vermoed dat ze het van bovenaf heel mooi bedacht hebben, maar er weer eens niet verder over hebben nagedacht ofzo.
Hoe moet je in hemelsnaam in een klas van 30 kinderen, waarbij je bij de standaard kinderen al heel veel verschillende niveau's heb en waar je dus een plan voor moet hebben, ook nog de kinderen die op andere manieren extra begeleiding nodig hebben moet begeleiden en er een hele papier winkel voor in moet vullen.
Scholen krijgen moeten met minder budget steeds meer doen, volgens mij niet reeël

En dan denk ik dat wij toch nog mazzel hebben met een grote school (afgezien van de grote klassen), maar wel wat meer extra handen dan op een kleine school denk ik. Alhoewel we voor het volgende jaar maar weer moeten afwachten... ook qua leerkracht.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:14 schreef Troel het volgende:
En ja, daar ben ik gefrustreerd over. Ik vind het echt heel moeilijk om te zien hoe hij echt in zijn eigen wereld leeft.

Gelukkig hebben we eindelijk een indicatie rond en ik hoop dat ik snel kan juichen dat ik verandering zie, maar zie voornamelijk de pijn als zijn klasgenootjes niet willen spelen

Het lijkt me razend moeilijk om je kind zo buiten de groep te zien vallen, Troel.

Kun je niet ergens heen met je klachten over de school? Eigenlijk gewoon rechtstreeks naar de inspectie?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:14 schreef Troel het volgende:
En ja, daar ben ik gefrustreerd over. Ik vind het echt heel moeilijk om te zien hoe hij echt in zijn eigen wereld leeft.

Gelukkig hebben we eindelijk een indicatie rond en ik hoop dat ik snel kan juichen dat ik verandering zie, maar zie voornamelijk de pijn als zijn klasgenootjes niet willen spelen

Maar dat jij het moeilijk vindt hoeft nog niet te zeggen dat je kind het ervaart als iets vervelends? Toch?
(jij kent je kind natuurlijk het beste, dus misschien intepreteer ik je post wel verkeerd.)

Als Jennifer in zichzelf gekeerd is dan heeft dat altijd een reden en doet ze dat uit zelfbescherming. Jennifer ervaart het in zichzelf keren niet als vervelend.

Nu is het hier wel heel anders, want we hebben een Jennifer die gewoon heel leuk mee kan doen met een groep als ze zich goed en fijn voelt en we hebben een Jennifer die niet in een groep functioneert als het te veel is. Maar haar vriendinnen laten haar daarin, als je meedoet is dat leuk, sluit je je af is dat ook prima. Maar de volgende keer mag ze gewoon weer meedoen. Er is hier (nog?) geen sprake van "jij doet raar, met jou willen we niet meer spelen".

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 11:09 schreef Troel het volgende:
Het grote voordeel is dat ik precies weet hoe ze zich voelen en daarom wellicht meer tot steun kan zijn voor de jongens.
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...

Ik heb me heel erg verkeken op het onderwijs en al aardig wat instanties gesproken, maar dat gaat niets oplossen ben ik bang.

Kinderen die te goed zijn voor speciaal onderwijs en eigenlijk niet goed genoeg zijn voor gewoon onderwijs zijn nog steeds de pineut. Tja en thuishouden is ook geen optie.

Ik zat laatst met een moeder te praten, die had een zoon die al een jaar thuis zat... Kan niet naar normaal onderwijs, maar speciaal onderwijs niet de juiste indicatie ed ed...

En dan zit een kind dus thuis. Ik vraag me af hoeveel gevallen daar nu van zijn. Want dat passend onderwijs is wel iets heel nieuws en ik denk dat er genoeg kinderen dus tussen wal en schip vallen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:11 schreef Troel het volgende:

[..]

Hier met vijf toch al echt een gigantisch verschil

Dat je gewoon ziet dat je kind van bijna zes sociaal emotioneel minder ver is dan een kind dat in juni voor het eerst naar school gaat en net vier is en er totaal geen aandacht aan wordt besteed door school, ondanks dat je daar al regelmatig om gevraagd hebt

Nee ik ga niet al je posts quoten, maar deze toch al laatste.

Ik zeg gekscherend wel hoe ouder hoe gekker. Maar daar bedoel ik mee, hoe ouder ze worden hoe duidelijker wordt dat je kind afwijkt van "normaal".

Inderdaad kinderen van 2 - 3 - 4 spelen toch niet samen dus je merkt nog helemaal niet dat die sociale omgang niet goed gaat. Je gaat pas later merken dat ze vriendschappen lastig kunnen onderhouden omdat ze anders reageren. Als je nou echt niet snapt dat een ander verdriet heeft en je daarom gaat zitten lachen dan is dat voor een vriend natuurlijk heel raar.

Of dat je een drukke zaal binnenstapt en je kind gaat zitten wiegen om rustig te worden. Dat soort dingen gaan later pas opvallen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 10:11 schreef Troel het volgende:

[..]

Hier met vijf toch al echt een gigantisch verschil

Dat je gewoon ziet dat je kind van bijna zes sociaal emotioneel minder ver is dan een kind dat in juni voor het eerst naar school gaat en net vier is en er totaal geen aandacht aan wordt besteed door school, ondanks dat je daar al regelmatig om gevraagd hebt

Daar zou ik ook gefrustreerd van zijn.
Begrijp ik goed dat voor hem geen andere opties zijn omdat ie te goed is voor een plek waar ze wel weten hoe ze hem ook daarmee kunnen helpen?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 11:09 schreef Troel het volgende:
Het grote voordeel is dat ik precies weet hoe ze zich voelen en daarom wellicht meer tot steun kan zijn voor de jongens.
voor mij haalt het natuurlijk ook weer oud zeer naar boven...

Hoewel ongetwijfeld veel herkenbaar zal zijn, pas je wel op dat je niet gaat projecteren?

quote:

Ik heb me heel erg verkeken op het onderwijs en al aardig wat instanties gesproken, maar dat gaat niets oplossen ben ik bang.

Kinderen die te goed zijn voor speciaal onderwijs en eigenlijk niet goed genoeg zijn voor gewoon onderwijs zijn nog steeds de pineut.

Ik vrees dat je daar gelijk in hebt Troel. Heel triest is dat.
Heeft de IB'er je kinderen wel in het ZAT/OT besproken (multidisciplinair overleg waarin scholen handvatten krijgen en adviezen voor begeleiding)?

Oh, Troel wat moet het frustrerend zijn als je kind zo tussen wal en schip lijkt te vallen.Kan me voorstellen dat dat heel veel met je doet.

Ik heb deze week een gesprek gehad met de onderwijsinspectie over passend onderwijs. Daarin heb ik mijn zorgen geuit. Voelde wel fijn om dat te kunnen doen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 14:01 schreef livelink het volgende:
Ik heb deze week een gesprek gehad met de onderwijsinspectie over passend onderwijs. Daarin heb ik mijn zorgen geuit. Voelde wel fijn om dat te kunnen doen.

Wat goed. Omdat ze bij J op school waren?

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 13:40 schreef Troel het volgende:
En verder weet ik dat ze het heel ver kunnen schoppen hoor. Ruben wordt ongetwijfeld Nobelprijswinnaar omdat hij een of ander getal ontdekt en Jochem vast iers van dierenarts die de meest bijzondere dieren kan begandelen in zijn praktijk. Maar eerst die basisschool.......

Die basisschool vormt ze ook. Doordat ze nu steeds overal buitenvallen krijgen ze een behoorlijk negatief zelfbeeld.

Ik vind het echt zaak dat de school dat ook ziet, basisschool gaat verder dan alleen de leerstof op doen. Op deze manier zou je bijna zeggen dat normaal onderwijs een kind meer kwaad dan goed doet.

Nee, ik zit in de ondersteuningsplanraad van het samenwerkingsverband. Daar bezet ik de zetel voor het speciaal onderwijs. Heb ik in ieder geval het idee dat ik nog iets kan doen.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 13:38 schreef Troel het volgende:

[..]

Nee, ondanks veelvuldig verzoek van mijn kant. Ik wacht nog steeds op de ingevulde eerste bouwsteen...

Dat klinkt toch wel kwalijk... Ziet school de behoeften van je kinderen? Erkennen ze de diagnose?

quote:

Het projecteren probeer ik zo min mogelijk te doen maar is niet altijd te voorkomen. Ik snap hoe vervelend het is als niemand wil spelen, maar het is zijn verdriet als hij in zak en as huilend van het schoolplein loopt en niet het mijne. Was het maar enkel mijn verdriet

Sneu... Een leerkacht kan geen vriendschappen afdwingen. Maar het sturen en stimuleren van contacten hoort er wel bij. In mijn groep is de norm dat er niemand wordt buitengesloten. Het is ons aller verantwoordelijkheid dat iedereen in de groep zich prettig en veilig voelt. Helaas weet ik dat niet iedere leerkracht dit onderschrijft of kan bewerkstelligen.

Ik weet zo even niet welke stappen je zou kunnen maken. Ik denk na (en zal vlg week onze IB'er eens bevragen).

Spelen is bij ons ook wel een issue, maar eigenlijk gaat het bij ons zoals ook Ticootje het beschrijft. Als Job in een slechte periode is waarbij hij agressief en boos is, dan blijven de vriendjes uit zijn buurt. Zodra hij weer in een betere periode zit komen ze vanzelf weer langs. Nu zit hij in een goede periode en nu is er woensdag een vriendje komen spelen en in het weekend waren er ook vriendjes. Dat doet hem wel heel veel goed, dat moet ik toegeven.

Feestjes is geen issue. Hij vindt het niet erg dat hij niet wordt uitgenodigd. Feestjes zijn meer een bron van stress dan dat het plezier oplevert.

quote:

Op vrijdag 19 juni 2015 14:49 schreef Troel het volgende:
Dat snap ik livelink

Hier wel daarmee gesproken, maar op een of andere manier valt er weinig aan te doen denk ik?

In eerste instantie zul je toch bij school moeten zijn, daar valt niet aan te ontkomen. Er zijn, neem ik aan, handelingsplannen en/of een OPP? Daar heb je invloed op en daarmee moet school aangeven wat zij (gaan) doen om te ondersteunen of om extra ondersteuning aan te vragen.