R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Even een stukkie pennen. Waarom? Geen idee. Omdat het kan. En mag. Omdat het me wellicht goed kan doen het op te schrijven, en het te delen met één ieder die belangstellend is. Omdat er misschien één iemand is die het herkent en dan tikt ''Herkenbaar'', en zichzelf daardoor beter voelt (en ik ook).
Een stukkie over alleen zijn. Alleen te moeten leven. In je eentje moeilijke keuzes moeten maken. Verdriet en mooie leuke momenten met alleen jezelf kunnen ''delen ''. Ik ben weliswaar gezegend met een familie en vrienden in mn directe omgeving (iets wat ik zeer koester), waar dat mee kan, toch is dit natuurlijk niet hetzelfde wanneer je een metgezel hebt, waar je samen mee leeft.
Ongeveer 10 jaar geleden ging mn vriendin, waar ik toen 9 jaar mee had en 5 jaar mee had samen gewoond, plotseling ervan door. Een schok, want ik zag het absoluut niet aankomen. Maar goed ... dat soort dingen horen natuurlijk bij het leven, en het leverde veel leer momenten. Ruim 2 jaar heb ik nodig gehad, voordat ik voelde dat ik toe was aan een nieuwe relatie, en mn geluk begon te beproeven in de wereld van dating. Een wereld die mij toen, met alle online shit enzo, totaal onbekend was geworden. Al die tijd zei men steeds '' het komt wel weer''. Sinds die tijd heb ik enkele korte scharrels van max een half jaar gehad, maar nooit meer echt iets langdurigs, of echt samen geleefd met iemand anders.
''Het komt wel weer''
Right.
Nu dus 10 jaar verder, lopend richting de 40, en na een hoop normale (lees > niet wanhopige) pogingen nog steeds alleen.
Ik merk nu dat het alleen zijn steeds meer grip op me krijgt. Het is inmiddels mn normale staat van zijn geworden. Twee maanden geleden een leuk iemand leren kennen, maar na een maandje leuk en verliefd doen hakte zij toch de knoop door omdat ze teveel issues aan hoofd had en geen energie meer over had voor een relatie. Haar situatie liet mij beseffen dat zij daar gelijk in had en dat ze een verstandige beslissing had genomen. Ondanks dat ik verliefde gevoelens had, was ik verrassend okee met alles. Makkelijk okee. Te makkelijk? Misschien wel. Maar ergens vond ik het wel prima. Was ik tenminste weer lekker alleen. Kon ik mn eigen ding doen. Niemand om rekening mee te houden.
En das het rare; de tegenstrijdigheid waar ik nu steeds tegen aan loop; graag/liever met iemand samen zijn vs. graag/liever alleen zijn.
Aan de ene kant wil ik graag weer met iemand samen zijn. Een maatje om samen liefde en leed mee te delen, want ik voel en weet dat ik daar behoefte aan heb. Aan de andere kant wil ik het niet meer, want het voelt alsof, en ik weet, dat daar ik geen energie meer in kan steken. Ben zo klaar met alles. De emotionele achtbaan. Het niet precies weten waar je aan toe bent. De extra energie die je er in moet steken, niet wetend waar de energie naar toe gaat (als ie uberhaubt blijft).
''Ja je moet niet zoveel nadenken en gewoon genieten van het moment''.'' Ja alles loopt zoals het loopt''. ''Focus je op jouw eigen leven, dan komt de rest vanzelf''. Bla bla bla enzo. Ik ken de riedeltjes nu wel. Zoals dat ''het wel weer komt''.
Maar het moge duidelijk zijn; die riedeltjes, hoewel lief bedoeld, geloof ik niet meer. Ik was alleen, ik ben alleen en ik zal alleen blijven. Punt.
Dus.....
Blijf ik net zolang in bed liggen als dat ik dat wil (ook doorde weeks, want geen werk; 100 % afgekeurd).
Blijf ik net zolang op als ik dat zelf wil (hoef er toch niet vroeg uit).
Eet ik wat ik wil, gezond/ongezond, vaak 2 dagen achter elkaar hetzelfde (dit vanwege praktische redenen)
Kijk ik porno wanneer ik dat wil.
Kijk ik sowieso wat ik wil.
Game ik wanneer ik dat wil.
Drink ik alcohol wanneer ik dat wil.
Maak ik schoon wanneer ik dat wil (of dus; wanneer het echt echt nodig is).
Doe ik niks wanneer ik dat wil (best vaak
)
Nou...op zich valt dat alleen zijn ook wel weer mee, nu ik dit lijstje van unlimited vrijheid zo terug lees. Voel me al ietsie beter! Mijn dank gaat uit naar Fok, omdat hier deze mogelijkheid bestaat om het neer te zetten en te delen.
Als andere eeuwige loners nog meer voordelen weten van het ''alleen zijn'', zou ik fijn vinden als zij het hier ook vermelden, zodat ik me (en alle anderen) zo steeds meer kan berusten in de kunst van het alleen zijn.
Dank.
Een stukkie over alleen zijn. Alleen te moeten leven. In je eentje moeilijke keuzes moeten maken. Verdriet en mooie leuke momenten met alleen jezelf kunnen ''delen ''. Ik ben weliswaar gezegend met een familie en vrienden in mn directe omgeving (iets wat ik zeer koester), waar dat mee kan, toch is dit natuurlijk niet hetzelfde wanneer je een metgezel hebt, waar je samen mee leeft.
Ongeveer 10 jaar geleden ging mn vriendin, waar ik toen 9 jaar mee had en 5 jaar mee had samen gewoond, plotseling ervan door. Een schok, want ik zag het absoluut niet aankomen. Maar goed ... dat soort dingen horen natuurlijk bij het leven, en het leverde veel leer momenten. Ruim 2 jaar heb ik nodig gehad, voordat ik voelde dat ik toe was aan een nieuwe relatie, en mn geluk begon te beproeven in de wereld van dating. Een wereld die mij toen, met alle online shit enzo, totaal onbekend was geworden. Al die tijd zei men steeds '' het komt wel weer''. Sinds die tijd heb ik enkele korte scharrels van max een half jaar gehad, maar nooit meer echt iets langdurigs, of echt samen geleefd met iemand anders.
''Het komt wel weer''
Right.
Nu dus 10 jaar verder, lopend richting de 40, en na een hoop normale (lees > niet wanhopige) pogingen nog steeds alleen.
Ik merk nu dat het alleen zijn steeds meer grip op me krijgt. Het is inmiddels mn normale staat van zijn geworden. Twee maanden geleden een leuk iemand leren kennen, maar na een maandje leuk en verliefd doen hakte zij toch de knoop door omdat ze teveel issues aan hoofd had en geen energie meer over had voor een relatie. Haar situatie liet mij beseffen dat zij daar gelijk in had en dat ze een verstandige beslissing had genomen. Ondanks dat ik verliefde gevoelens had, was ik verrassend okee met alles. Makkelijk okee. Te makkelijk? Misschien wel. Maar ergens vond ik het wel prima. Was ik tenminste weer lekker alleen. Kon ik mn eigen ding doen. Niemand om rekening mee te houden.
En das het rare; de tegenstrijdigheid waar ik nu steeds tegen aan loop; graag/liever met iemand samen zijn vs. graag/liever alleen zijn.
Aan de ene kant wil ik graag weer met iemand samen zijn. Een maatje om samen liefde en leed mee te delen, want ik voel en weet dat ik daar behoefte aan heb. Aan de andere kant wil ik het niet meer, want het voelt alsof, en ik weet, dat daar ik geen energie meer in kan steken. Ben zo klaar met alles. De emotionele achtbaan. Het niet precies weten waar je aan toe bent. De extra energie die je er in moet steken, niet wetend waar de energie naar toe gaat (als ie uberhaubt blijft).
''Ja je moet niet zoveel nadenken en gewoon genieten van het moment''.'' Ja alles loopt zoals het loopt''. ''Focus je op jouw eigen leven, dan komt de rest vanzelf''. Bla bla bla enzo. Ik ken de riedeltjes nu wel. Zoals dat ''het wel weer komt''.
Maar het moge duidelijk zijn; die riedeltjes, hoewel lief bedoeld, geloof ik niet meer. Ik was alleen, ik ben alleen en ik zal alleen blijven. Punt.
Dus.....
Blijf ik net zolang in bed liggen als dat ik dat wil (ook doorde weeks, want geen werk; 100 % afgekeurd).
Blijf ik net zolang op als ik dat zelf wil (hoef er toch niet vroeg uit).
Eet ik wat ik wil, gezond/ongezond, vaak 2 dagen achter elkaar hetzelfde (dit vanwege praktische redenen)
Kijk ik porno wanneer ik dat wil.
Kijk ik sowieso wat ik wil.
Game ik wanneer ik dat wil.
Drink ik alcohol wanneer ik dat wil.
Maak ik schoon wanneer ik dat wil (of dus; wanneer het echt echt nodig is).
Doe ik niks wanneer ik dat wil (best vaak
)Nou...op zich valt dat alleen zijn ook wel weer mee, nu ik dit lijstje van unlimited vrijheid zo terug lees. Voel me al ietsie beter! Mijn dank gaat uit naar Fok, omdat hier deze mogelijkheid bestaat om het neer te zetten en te delen.
Als andere eeuwige loners nog meer voordelen weten van het ''alleen zijn'', zou ik fijn vinden als zij het hier ook vermelden, zodat ik me (en alle anderen) zo steeds meer kan berusten in de kunst van het alleen zijn.
Dank.
Ik woon ook alleen en daar is niks ergs aan. Ik denk dat ik niet geschikt ben om samen te wonen. Wat een gedoe zeg, je steeds aan moeten passen aan een ander.
Als ik jou was zou ik gewoon genieten van hoe je situatie nu is, zeker alle voordelen die je opnoemde worden een stuk minder als je weer een relatie hebt.
Als ik jou was zou ik gewoon genieten van hoe je situatie nu is, zeker alle voordelen die je opnoemde worden een stuk minder als je weer een relatie hebt.
United States of America _O_
Vrouwen heb je toch niet constant nodig?
Ik woon alleen, heb een werkster die mijn zooi en was doet.
Het liefste ga ik ook alleen op reis, en heb dan regelmatig een jonge dame naast me liggen die mijn dochter had kunnen zijn... doen wat je wilt zonder gezeur.
Ik woon alleen, heb een werkster die mijn zooi en was doet.
Het liefste ga ik ook alleen op reis, en heb dan regelmatig een jonge dame naast me liggen die mijn dochter had kunnen zijn... doen wat je wilt zonder gezeur.
TS, je moet gewoon doen wat je wilt. De vraag is, is wat je nu doet (of laat) ook wat je wilt?
Er is op zich niks mis met alleen zijn, tenzij je vindt dat er wat mis mee is. Als dat laatste het geval is, onderneem dan wat om daar verandering in te brengen. Zo niet? Dan laat je het lekker zo maar besef wel dat je er dan ook voor kiest dat jouw leven dit en alleen maar dit zal zijn totdat je je laatste adem uitblaast.
Mijn tip is, doe geen dingen waar je later spijt van krijgt want je leeft maar 1 keer.
Er is op zich niks mis met alleen zijn, tenzij je vindt dat er wat mis mee is. Als dat laatste het geval is, onderneem dan wat om daar verandering in te brengen. Zo niet? Dan laat je het lekker zo maar besef wel dat je er dan ook voor kiest dat jouw leven dit en alleen maar dit zal zijn totdat je je laatste adem uitblaast.
Mijn tip is, doe geen dingen waar je later spijt van krijgt want je leeft maar 1 keer.
Dus, je bent jezelf eigenlijk vooral ervan aan het overtuigen dat het prima is zo? Waarom voel je je dan kut?
Breitling - Instruments for Professionals
Dat je maar één keer leeft is ook zo'n riedeltje. Het klopt, maar in principe is het elke dag een wonder dat je weer wakker wordt. En net zoals TS ben ik ook al héél lang alleen, op een paar dates na maar ik heb er niet zo'n vrede mee helaas. Ik kan dus moeilijk wat anders doen of mijn tienerjaren anders hebben beleefd want je kan niet terug in de tijd en ik zou dus nooit meer een 'leuke' jeugd krijgen zoals menig tienerjongen- of meisje van een jaar 16 nu wellicht heeft. Ben bijna 25 en al die jaren ervoor dat ik dus al alleen ben kan ik niet terughalen. Daten doe ik nu wel, maar er komt helaas nog geen vastigheid uit. Ieder jaar dat ik nog steeds alleen ben accepteer ik het meer en meer... 
Belangrijkste vraag voor TS is: ben je op dit moment gelukkig?
Hoewel je zo wilt overkomen krijg ik dat idee niet aan de hand van je post.
Hoewel je zo wilt overkomen krijg ik dat idee niet aan de hand van je post.
Het antwoord op de vraag of ik op dit moment gelukkig ben; in alle eerlijkheid, nee. Acht jaar geleden was ik al niet gelukkig in dat opzicht, vandaar dat ik toen dacht dat ik daar maar eens verandering in m moest gaan brengen. And so the dating began. En ik heb van alles en nog wat ondernomen om verandering in mn situatie te brengen.quote:Op maandag 1 juni 2015 00:10 schreef Sandersson het volgende:
Belangrijkste vraag voor TS is: ben je op dit moment gelukkig?
Hoewel je zo wilt overkomen krijg ik dat idee niet aan de hand van je post.
Nu zijn we inmiddels acht jaar verder. En hoewel het me een aantal mooie momenten en herinneringen heeft op opgeleverd, ben ik nu, na al het proberen en energie er in steken, nog steeds alleen en in dat opzicht niks verder. Langzaam maar zeker besef me nu dat ik geen invloed op mn leven heb, hoe graag ik dat ook zou willen. Dat voelt k.u.t. Dat je zelf invloed hebt op de keuzes die je maakt is iets waar ik niet meer in kan geloven. Diegene die dat wel doen of geloven omdat ze zo hebben ervaren hebben gewoon geluk gehad.
Ja, het liefst zou ik toch wel iemand om me heen hebben.....maar ergens diep binnenin, na al die tijd, groeit een gevoel, een ''state of mind'' gevoel gevoed door vele jaren teleurstelling, dat zegt dat ik gewoonweg alleen behoor te zijn voor de rest van mn leven. Voor mijn gevoel zit ik nu midden in het proces om dat te accepteren. Maar makkelijk is het niet, eerder merk ik nu hoe moeilijk ik het er mee heb. Vooral ook als ik kijk naar mn familie en vrienden, waarin iedereen- hoewel ze ook hun troubles hebben- netjes in het ''huisje boompje beestje'' plaatje lijken te passen.
Nu probeer ik dus mn geluk te vinden in mn huidige situatie... een situatie die ik de afgelopen jaren liever anders had gezien, en waarvan ik nu begin te beseffen dat datgene wat ik het liefste zou willen niet voor mij is weg gelegd.
Uiteindelijk kun je nog van alles willen, je hebt er geen controle over. Ook al wil je niet van van alles, maar gewoon een fijne relatie... als het niet gebeurd, gebeurd het niet. En dat vind ik best moeilijk. (volgens mij ga ik nu behoorlijk off topic... excuus)
Wat een bullshit.
Jij hebt jezelf wijs gemaakt dat je met niemand wilt/hoeft samen te wonen/leven.
Als je er namelijk vreden mee had, dan had je er niet zo'n lap tekst over geschreven met een theorie waarom alleen zijn zo fijn is.
En die theorie dat je "te oud" bent om nog iemand te ontmoeten waar je de rest van je (pak weg)-75 jaar mee kunt volmaken is ook onzin. Genoeg dames op de wereld met verschillende leeftijden
Jij hebt jezelf wijs gemaakt dat je met niemand wilt/hoeft samen te wonen/leven.
Als je er namelijk vreden mee had, dan had je er niet zo'n lap tekst over geschreven met een theorie waarom alleen zijn zo fijn is.
En die theorie dat je "te oud" bent om nog iemand te ontmoeten waar je de rest van je (pak weg)-75 jaar mee kunt volmaken is ook onzin. Genoeg dames op de wereld met verschillende leeftijden
The bearded man: “So many good tunes, I didn't have time to shave!”
Ik woon ook alleen maar dat kan niemand iets aan doen..Ook mijn man niet ....Hij stierf naar 33 jaar huwelijk aan hersenvliesontsteking. Het is nu meer dan 15 maanden geleden dat mijn man kwam te overlijden. Ik vind en merk dat ik moeilijk begint te krijgen om alleen te zijn.
Ik vind en merk dat ik moeilijk begint te krijgen om alleen te zijn.
Daarom is het ook zo fijn. Ik zou het niet leuk vinden om altijd maar alleen te zijn, eerlijk gezegd.quote:
[..]
Eensch.
Heerlijk, alleen ben ik niet zo vaak alleen.
quote:
Alleen moet ik er tegelijkertijd bij zeggen dat ik het geweldig vind om iemand om me heen te hebben waar ik van hou, waar ik tegen aan kan ouwehoeren, op terug kan vallen en samen leuke dingen mee kan doen (en de seks niet te vergeten, hehe) zonder afhankelijk te zijn van de agenda van de ander (in het geval van vriendschap).
Vind het heerlijk om alleen te zijn, dingen zelf te ondernemen en alleen op stap te gaan. Maar dat structureel? Nee, dan zou ik gek worden. Ben ook blij dat we inmiddels samen in een groter huis wonen zodat we ook in het huis onze eigen gang kunnen gaan zonder op elkaars lip te zitten.
Bedoel je mij ? Zoja, ik ben soms ook eenzaam.ik doe wel veel wandelen😊quote:Op maandag 1 juni 2015 10:43 schreef Gray het volgende:
Dit klinkt meer als eenzaamheid dan alleen zijn.
Ik ben graag alleen.
De mensen gaan niet vanzelf je deur platlopen natuurlijk. Als je behoefte hebt aan gezelschap dan zijn daar tig mogelijkheden voor. Een heel klein beetje vrijwiligerswerk, een abonnementje op een sport of een regelmatig terugkerend dingetje buiten te deur doen al wonderen. Deze planeet ligt aan je voeten. Maak er gebruik van.quote:Op maandag 1 juni 2015 08:49 schreef Haaibaaike het volgende:
Ik woon ook alleen maar dat kan niemand iets aan doen..Ook mijn man niet ....Hij stierf naar 33 jaar huwelijk aan hersenvliesontsteking. Het is nu meer dan 15 maanden geleden dat mijn man kwam te overlijden.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Was niet aan jou gericht, maar blijkbaar geldt het ook voor jou.quote:Op maandag 1 juni 2015 14:37 schreef Haaibaaike het volgende:
[..]
Bedoel je mij ? Zoja, ik ben soms ook eenzaam.ik doe wel veel wandelen😊
Maakt wandelen je minder eenzaam?
Het is ook gewoon simpelweg erkennen dat je het zat bent om altijd maar alleen dingen te moeten doen. Ik had dit probleem tot vorig jaar niet of nauwelijks, althans ik was er niet mee bezig. Ik kon met iedereen goed opschieten op school, maar had geen 'echte' vrienden. Nu school is weggevallen merk ik dit jaar pas echt hoe 'verlaten' ik me voel. Ik hield mezelf altijd voor 'ach, komt vanzelf wel goed'. Nou niet dus.
Ook op het gebied van een relatie. Op een paar dates nooit wat echt gehad en lulde altijd met iedereen maar mee toen ze weer eens vroegen of zeiden dat die ene meid er écht wel een keer kwam. Voortaan zeg ik gewoon eerlijk terug dat ik mijn bedenkingen daar bij heb en de ander makkelijk heeft praten omdat ie zijn zaakjes al op orde heeft. Op een gegeven moment vragen familieleden etc. er gewoon niet naar tijdens het zoveelste feestje waarom je nog steeds alleen bent, en dat maakt het alleen maar pijnlijker. Ook omdat de rest gewoon doorgaat: samenwonen, trouwen, kinderen etc.
Het is ook niet dat ik hele dagen thuiszit, ik ben juist veel onder de mensen, maar het valt niet mee altijd opgewekt te zijn als je om je heen ziet dat langzaamaan iedereen wel iemand gevonden heeft (zelfs degene waarvan iedereen dacht dat die altijd alleen zouden blijven....). Ik sport, maar ook daar komt er niks vriendschappelijks tot stand...
Nu heb ik het gewoon geaccepteerd maar ik kom er dus wel eerlijk voor uit dat ik het liever anders heb. Ik kan mezelf op zich goed vermaken, maar ik heb ook steeds meer behoefte om gewoon samen dingen te ondernemen.
Heb ook geen vrienden, en vrienden maken blijft erg lastig. Zeker als al het contact vanuit jezelf moet komen en je merkt dat de ander geen moeite doet om iets te onderhouden omdat ie zijn leven wél gevuld heeft of nog andere vrienden heeft...
[ Bericht 0% gewijzigd door Deezertje op 01-06-2015 16:20:38 ]
Ook op het gebied van een relatie. Op een paar dates nooit wat echt gehad en lulde altijd met iedereen maar mee toen ze weer eens vroegen of zeiden dat die ene meid er écht wel een keer kwam. Voortaan zeg ik gewoon eerlijk terug dat ik mijn bedenkingen daar bij heb en de ander makkelijk heeft praten omdat ie zijn zaakjes al op orde heeft. Op een gegeven moment vragen familieleden etc. er gewoon niet naar tijdens het zoveelste feestje waarom je nog steeds alleen bent, en dat maakt het alleen maar pijnlijker. Ook omdat de rest gewoon doorgaat: samenwonen, trouwen, kinderen etc.
Het is ook niet dat ik hele dagen thuiszit, ik ben juist veel onder de mensen, maar het valt niet mee altijd opgewekt te zijn als je om je heen ziet dat langzaamaan iedereen wel iemand gevonden heeft (zelfs degene waarvan iedereen dacht dat die altijd alleen zouden blijven....). Ik sport, maar ook daar komt er niks vriendschappelijks tot stand...
Nu heb ik het gewoon geaccepteerd maar ik kom er dus wel eerlijk voor uit dat ik het liever anders heb. Ik kan mezelf op zich goed vermaken, maar ik heb ook steeds meer behoefte om gewoon samen dingen te ondernemen.
Heb ook geen vrienden, en vrienden maken blijft erg lastig. Zeker als al het contact vanuit jezelf moet komen en je merkt dat de ander geen moeite doet om iets te onderhouden omdat ie zijn leven wél gevuld heeft of nog andere vrienden heeft...
[ Bericht 0% gewijzigd door Deezertje op 01-06-2015 16:20:38 ]
Nee dat niet,maar je piekert minderquote:Op maandag 1 juni 2015 15:40 schreef Gray het volgende:
Was niet aan jou gericht, maar blijkbaar geldt het ook voor jou.
Maakt wandelen je minder eenzaam?
Jawel hoor dat was in het begin wel zoquote:
De mensen gaan niet vanzelf je deur platlopen natuurlijk. Als je behoefte hebt aan gezelschap dan zijn daar tig mogelijkheden voor. Een heel klein beetje vrijwiligerswerk, een abonnementje op een sport of een regelmatig terugkerend dingetje buiten te deur doen al wonderen. Deze planeet ligt aan je voeten. Maak er gebruik van.
Maar dat word minder want ze hebben ook hun leven. En ik ga regelmatig naar familie en naar theater en concerten. En ik heb vanmiddag een single reis geboekt naar Berlijn vijf dagen met een bus gezelschap. Dat is pas 23 december tot 27 december. En ik ga vrijwilligerswerk zoeken. Ik loop bij iemand bij een mevr soort POH praktijk ondersteunerder huisarts.
Weet je zeker dat dit het standpunt is dat je in wilt nemen? Want als je het mis hebt, dan kan de spijt die je krijgt ondraaglijk worden.quote:
Maar het moge duidelijk zijn; die riedeltjes, hoewel lief bedoeld, geloof ik niet meer. Ik was alleen, ik ben alleen en ik zal alleen blijven. Punt.
Dat helpt.quote:Op maandag 1 juni 2015 19:35 schreef Haaibaaike het volgende:
[..]
Nee dat niet,maar je piekert minder
Goed dat je niet alleen je situatie erkent, maar er ook actief aan werkt.quote:
[..]
Jawel hoor dat was in het begin wel zo
Ja dank je👌🏻quote:
Dat helpt.
Goed dat je niet alleen je situatie erkent, maar er ook actief aan werkt.
Ik wilde er nog een thumbs up smiley achter plaatsen, maar m'n browser is een eikhol sinds de laatste update. Kon je laatste post zelfs niet quoten.quote:
Je klinkt niet echt in een omgeving te wonen/leven waarin vrouwen graag willen verkeren. Laat me raden: je sport zeker ook niet, en verantwoordelijkheden neem je ook niet?
fuck dit.
Jawel die heb je gequotequote:Op maandag 1 juni 2015 23:52 schreef Gray het volgende:
Ik wilde er nog een thumbs up smiley achter plaatsen, maar m'n browser is een eikhol sinds de laatste update. Kon je laatste post zelfs niet quoten.
Ik sport gemiddeld 4 tot 5 keer per week. En over welke verantwoordelijkheden (curieus mooi woord) heb je het?quote:
Je klinkt niet echt in een omgeving te wonen/leven waarin vrouwen graag willen verkeren. Laat me raden: je sport zeker ook niet, en verantwoordelijkheden neem je ook niet?
Grappig dat jij het laat klinken als of ik een keus heb in mn standpunt. Juist in mn posts wil ik duidelijk maken dat ik daar, na alle moeite en energie die ik er in heb gestoken, niet meer in geloof.quote:
[..]
Weet je zeker dat dit het standpunt is dat je in wilt nemen? Want als je het mis hebt, dan kan de spijt die je krijgt ondraaglijk worden.
Je bent 100% afgekeurd, en werkt niet, wat doe je dan de gehele dag? Als ik na een dag werken een avond alleen thuis zit vind ik dat wel fijn, maar dat komt ook omdat ik overdag nooit alleen ben. Maar jij werkt niet, waardoor ik het niet raar zou vinden dat jij je soms eenzaam moet gaan voelen. Het zijn wel hele lange periodes van alleen zijn.
BlaBlaBla
Heb je wel goed contact met familie en vrienden?
Ja, als je ook niet werkt en dan alleen thuis zit wordt het wel erg eenzaam, kan het me goed voorstellen.
Ben sinds kort weer alleen en op mezelf en heb gisteren de kinderen naar ex gebracht en werd toen echt even overvallen door een gevoel van verdriet en eenzaamheid. Vooral het missen van de kinderen de helft van de tijd valt me zwaar.
Veel werken deze week, krijg straks fijn bezoek, ik ga eens kijken om weer met een sport te beginnen als goede afleiding en bezig met plannen stapavond met paar meiden/vrouwen die ook allemaal vrijgezel zijn.
Het idee dat dit jaren gaat duren lijkt me dan weer niet fijn. Nee, zou ik toch niet willen.
Ja, als je ook niet werkt en dan alleen thuis zit wordt het wel erg eenzaam, kan het me goed voorstellen.
Ben sinds kort weer alleen en op mezelf en heb gisteren de kinderen naar ex gebracht en werd toen echt even overvallen door een gevoel van verdriet en eenzaamheid. Vooral het missen van de kinderen de helft van de tijd valt me zwaar.
Veel werken deze week, krijg straks fijn bezoek, ik ga eens kijken om weer met een sport te beginnen als goede afleiding en bezig met plannen stapavond met paar meiden/vrouwen die ook allemaal vrijgezel zijn.
Het idee dat dit jaren gaat duren lijkt me dan weer niet fijn. Nee, zou ik toch niet willen.
Wie dit leest is een lezer van dit
Doe je wel dingen die je echt tof vindt? Je klinkt namelijk niet zozeer alleen, als wel ongeinspireerd en saai. Dat is ook gewoon niet aantrekkelijk. Ik begrijp dat je afgekeurd bent en wel kan sporten, hoe zit het met je creativiteit, kan je daar plezier uit halen?
25 jaar pas en dan zo in het leven staan ... bezoek een psycholoog want dit slaat nergens op.quote:
Dat je maar één keer leeft is ook zo'n riedeltje. Het klopt, maar in principe is het elke dag een wonder dat je weer wakker wordt. En net zoals TS ben ik ook al héél lang alleen, op een paar dates na maar ik heb er niet zo'n vrede mee helaas. Ik kan dus moeilijk wat anders doen of mijn tienerjaren anders hebben beleefd want je kan niet terug in de tijd en ik zou dus nooit meer een 'leuke' jeugd krijgen zoals menig tienerjongen- of meisje van een jaar 16 nu wellicht heeft. Ben bijna 25 en al die jaren ervoor dat ik dus al alleen ben kan ik niet terughalen. Daten doe ik nu wel, maar er komt helaas nog geen vastigheid uit. Ieder jaar dat ik nog steeds alleen ben accepteer ik het meer en meer...
Ow ja. Ik weet er alles van. En dat kun je ze eigenlijk ook niet heel kwalijk nemen.quote:
Jawel hoor dat was in het begin wel zo
Maar wel mooi geregeld!quote:En ik ga regelmatig naar familie en naar theater en concerten. En ik heb vanmiddag een single reis geboekt naar Berlijn vijf dagen met een bus gezelschap. Dat is pas 23 december tot 27 december.
Een hele goede tijdsbesteding!quote:En ik ga vrijwilligerswerk zoeken. Ik loop bij iemand bij een mevr soort POH praktijk ondersteunerder huisarts.
Besef ook alleen zijn ook een bepaalde vrijheid met zich mee kan brengen als je er voor open staat.
Er is niets dat je tegenhoudt om de deur uit te gaan een vervoermiddel te pakken en gewoon ergens heen te gaan. Lekker wandelen in de bossen en zo. Op een fiets kun je een heel eind komen. En je hoeft je nergens voor te haasten. Of een World of Warcraft abonnement halen, dan ben je gegarandeerd jaren zoet.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Dat zie ik ook tegen op het idee om altijd alleen te zijn. Daarom ga ik op single reis ! En te hopen dat ik mensen leert kennen met wie het klikt. Ik huil ook vaakquote:
Het idee dat dit jaren gaat duren lijkt me dan weer niet fijn. Nee, zou ik toch niet willen.
En ik ga misschien vrijwilligers werk doen.
Zal ik ooit een nieuwe partner krijgen ! Ik zou nooit samen wonen wel een lat- relatie daar sta ik dan voor open😊Warcraft? Wat is dat?quote:
Ow ja. Ik weet er alles van. En dat kun je ze eigenlijk ook niet heel kwalijk nemen.
Maar wel mooi geregeld!
Een hele goede tijdsbesteding!
Besef ook alleen zijn ook een bepaalde vrijheid met zich mee kan brengen als je er voor open staat.
Er is niets dat je tegenhoudt om de deur uit te gaan een vervoermiddel te pakken en gewoon ergens heen te gaan. Lekker wandelen in de bossen en zo. Op een fiets kun je een heel eind komen. En je hoeft je nergens voor te haasten. Of een World of Warcraft abonnement halen, dan ben je gegarandeerd jaren zoet.
Om heel eerlijk te zijn vind ik die 'unlimited vrijheid' eigenlijk een beetje deprimerend aandoen.
Lang opblijven en Lang in je bed blijven liggen, ongezond eten, gamen 'zolang je wil', alleen schoonmaken 'als het echt nodig is' en 'best vaak niks doen'.
Is dat je werkelijk iets waarvan je gelukkig wordt, of gewoon 'ik-heb-niks-beters-te-doen'?
Natuurlijk is het zo dat allerhande 'verplichtingen, zowel tegen andere personen in je leven, ofwel voor werk of eventuele activiteiten en een volle agenda best hectisch kunnen zijn en opleveren dat je idd weinig 'tijd' kunt vinden om dat te doen waarin je eigenlijk veel zin hebt (een leuke film kijken, een goed boek lezen, lekker ontspannen en een goede fles wijn drinken).
Anderszijds, juist zulke 'geniet-momenten' worden beter als ze een beetje zeldzaam zijn en je er ook echt van geniet omdat het niet iets dat 'normaal' is.
Nu heeft niet iedereen altijd een 'keuze' in hoe zn leven eruit ziet, zoals je zelf ook aangeeft 'ontstaan' bepaalde zaken in je leven ook door een bepaalde loop der omstandigheden of zaken buiten je eigen macht, maar toch denk ik wel dat het altijd mogelijk is bepaalde 'nuttige' activiteiten te vinden die een beetje structuur brengen in je leven.
Ik ben absoluut overtuigd ervan dat mensen eigenlijk indirekt 'gelukkiger' worden van bepaalde sociale activiteiten, hobby en regelmatige structuur in hun leven (of dat nu betaald werk is of vrijwilligerswerk en activiteiten in het verenigingsleven), dan van het idee 'dat ze ieder moment zo lang in hun bed kunnen blijven liggen, als ze toevallig willen.
Lang opblijven en Lang in je bed blijven liggen, ongezond eten, gamen 'zolang je wil', alleen schoonmaken 'als het echt nodig is' en 'best vaak niks doen'.
Is dat je werkelijk iets waarvan je gelukkig wordt, of gewoon 'ik-heb-niks-beters-te-doen'?
Natuurlijk is het zo dat allerhande 'verplichtingen, zowel tegen andere personen in je leven, ofwel voor werk of eventuele activiteiten en een volle agenda best hectisch kunnen zijn en opleveren dat je idd weinig 'tijd' kunt vinden om dat te doen waarin je eigenlijk veel zin hebt (een leuke film kijken, een goed boek lezen, lekker ontspannen en een goede fles wijn drinken).
Anderszijds, juist zulke 'geniet-momenten' worden beter als ze een beetje zeldzaam zijn en je er ook echt van geniet omdat het niet iets dat 'normaal' is.
Nu heeft niet iedereen altijd een 'keuze' in hoe zn leven eruit ziet, zoals je zelf ook aangeeft 'ontstaan' bepaalde zaken in je leven ook door een bepaalde loop der omstandigheden of zaken buiten je eigen macht, maar toch denk ik wel dat het altijd mogelijk is bepaalde 'nuttige' activiteiten te vinden die een beetje structuur brengen in je leven.
Ik ben absoluut overtuigd ervan dat mensen eigenlijk indirekt 'gelukkiger' worden van bepaalde sociale activiteiten, hobby en regelmatige structuur in hun leven (of dat nu betaald werk is of vrijwilligerswerk en activiteiten in het verenigingsleven), dan van het idee 'dat ze ieder moment zo lang in hun bed kunnen blijven liggen, als ze toevallig willen.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Voor jou misschien wel, voor een ander misschien niet.quote:
Om heel eerlijk te zijn vind ik die 'unlimited vrijheid' eigenlijk een beetje deprimerend aandoen.
Het is simpelweg de piramide van maslow. Daarom is iedereen ergens anders ontevreden over.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
quote:Op dinsdag 2 juni 2015 10:43 schreef Haaibaaike het volgende:
[..]
Dat zie ik ook tegen op het idee om altijd alleen te zijn. Daarom ga ik op single reis ! En te hopen dat ik mensen leert kennen met wie het klikt. Ik huil ook vaak
quote:
[..]
Dat zie ik ook tegen op het idee om altijd alleen te zijn. Daarom ga ik op single reis ! En te hopen dat ik mensen leert kennen met wie het klikt. Ik huil ook vaak
Heel veel sterkte. Goed van je om op single reis te gaan.
Lijkt me echt heel naar weduwe te zijn, zeker als je nog zo jong bent.
Wie dit leest is een lezer van dit
Alhoewel ik het met je eens bent dat iedereen gewoon voor zichzelf moet bepalen hoe hij zn leven indeelt, snap ik niet waarom je die Pyramide van Maslow erbijhaalt en wat de argumentatie.-waarde ervan is.quote:
[..]
Voor jou misschien wel, voor een ander misschien niet.
Het is simpelweg de piramide van maslow. Daarom is iedereen ergens anders ontevreden over.
Volgens die Pyramide zijn juist de puur Lichamelijke behoeftes zoals Slaap, voeding de 'laagste' behoeftes die hooguit belangrijk zijn als ze niet vervult worden... Als deze vervult zijn, kijken mensen juist naar 'hogere' behoeftes zoals sociale contacten en waardering door anderen.
dat lijkt me verder geen kwestie bij mensen die 'lekker lang in bed kunnen blijven liggen en het gaat dus niet om een behoefte van vervulling van direkte lichamelijke behoeftes.
Juist volgens die Pyramide van Maslow is het normaal om als bepaalde lichamelijke behoeftes vervult zijn, iemand genoeg slaap en voeding an sich heeft, te kijken naar wat je verder aan behoeftes kunt vervullen, en Maslow schaart daaronder als 'hogere behoeftes' juist sociale zaken en zelf-ontplooing. (Overigens is het volgens mij geen 'dogmatische' waarheid maar gewoon een theorie, een goede kritiek op die pyramide is dat mensen ook als ze weinig te eten hebben, nog steeds behoefte aan sociale contacten en zelfontplooing kunnen hebben)
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Oh de piramide is zeker niet zaligmakend, maar een doeltreffende manier om uit te legegen dat een ieder zijn behoefte op elk moment totaal anders kan zijn. Dat wat je niet hebt, wel had, maar niet wist dat je het mist en nu mist, want gewenning is ook een vorm van het uitleggen. Ik bedoelde het niet kwaad.quote:
Alhoewel ik het met je eens bent dat iedereen gewoon voor zichzelf moet bepalen hoe hij zn leven indeelt, snap ik niet waarom je die Pyramide van Maslow erbijhaalt en wat de argumentatie.-waarde ervan is.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Laat ik even duidelijk stellen dat dat laatste gedeelte van mn eerste post wel met een knipoog is. Mn excuus hiervoor.
Ik ben mij bewust van het feit dat een actieve en constructieve dagindeling van belang is voor mijn welzijn en ik doe mn best om een gezond dagritme te onderhouden. Ik lig niet de hele dagen in bed, game door de weeks alleen s avonds (en ook niet eens elke avond) en schoonmaken gaat gestructureerd. Door mn werk ervaring in de bouw is er bij familie of vrienden altijd ergens wel een klusje waarmee ik iemand van dienst kan zijn, iets wat ik dus ook met regelmaat doe. Ben een tijdje geleden ook na een banenmarkt voor vrijwilligerswerk geweest.... nog niet gelijk iets kunnen vinden, maar ben me dr in aan het verdiepen. Daarnaast sport ik dus ook veel.
Ik heb ook zeker wel hobbies en dingen waarvan ik kan genieten, maar dat zijn dingen waarvan ik het leuker vind om ze met iemand samen te doen. Ga er graag op uit, de natuur in, de stad in, terras, bioscoop, theater, musea enzovoorts.
Dat ik 100 % afgekeurd ben is een lang verhaal, en het hoe en waarom doet er eigenlijk in dit topic niet toe. Maar ook dit speelt al ongeveer 10 jaar. De afgelopen 10 jaar heb ik alles er aan gedaan op weer aan het werk te komen, maar zonder succes. Van veel therapieën, vol gestempelde stippenkaarten bij pschychologen en psychiaters, uitgebreide psychologische tests door professionele instanties en talloze cursussen .... tot het met behulp van een jobcoach en een re integratie traject actief opzoek naar een job. Telkens ging er wat mis, of kwam er wat tussen. Als laatste wel via het re integratie bureau op het laatst moment ergens werk kunnen vinden, maar door medische problemen, waarbij verschillende operaties noodzakelijk bleken te zijn, werd dat contract bij die job niet verlengt. Nu gaat het na veel herstel en fysio weer redelijk, maar het geld in mn potje bij het UWV is op, en zijn er geen mogelijkheden meer voor ondersteuning op mn weg terug richting de arbeids markt. Dit + een diagnose + lichamelijke beperkingen + een gat in mn c.v. van 10 jaar. Redelijke kansloze situatie dus.
Aan de ene kant snap ik dat dat mensen ''afschrikt''en daardoor de boot afhouden, maar aan de andere kant (en hoe langer ik er over nadenk) vind ik dat eerlijk gezegd maar dom en oppervlakkig.
Mijn respect en medeleven aan Haaibaaike trouwens....
Ik ben mij bewust van het feit dat een actieve en constructieve dagindeling van belang is voor mijn welzijn en ik doe mn best om een gezond dagritme te onderhouden. Ik lig niet de hele dagen in bed, game door de weeks alleen s avonds (en ook niet eens elke avond) en schoonmaken gaat gestructureerd. Door mn werk ervaring in de bouw is er bij familie of vrienden altijd ergens wel een klusje waarmee ik iemand van dienst kan zijn, iets wat ik dus ook met regelmaat doe. Ben een tijdje geleden ook na een banenmarkt voor vrijwilligerswerk geweest.... nog niet gelijk iets kunnen vinden, maar ben me dr in aan het verdiepen. Daarnaast sport ik dus ook veel.
Ik heb ook zeker wel hobbies en dingen waarvan ik kan genieten, maar dat zijn dingen waarvan ik het leuker vind om ze met iemand samen te doen. Ga er graag op uit, de natuur in, de stad in, terras, bioscoop, theater, musea enzovoorts.
Dat ik 100 % afgekeurd ben is een lang verhaal, en het hoe en waarom doet er eigenlijk in dit topic niet toe. Maar ook dit speelt al ongeveer 10 jaar. De afgelopen 10 jaar heb ik alles er aan gedaan op weer aan het werk te komen, maar zonder succes. Van veel therapieën, vol gestempelde stippenkaarten bij pschychologen en psychiaters, uitgebreide psychologische tests door professionele instanties en talloze cursussen .... tot het met behulp van een jobcoach en een re integratie traject actief opzoek naar een job. Telkens ging er wat mis, of kwam er wat tussen. Als laatste wel via het re integratie bureau op het laatst moment ergens werk kunnen vinden, maar door medische problemen, waarbij verschillende operaties noodzakelijk bleken te zijn, werd dat contract bij die job niet verlengt. Nu gaat het na veel herstel en fysio weer redelijk, maar het geld in mn potje bij het UWV is op, en zijn er geen mogelijkheden meer voor ondersteuning op mn weg terug richting de arbeids markt. Dit + een diagnose + lichamelijke beperkingen + een gat in mn c.v. van 10 jaar. Redelijke kansloze situatie dus.
Aan de ene kant snap ik dat dat mensen ''afschrikt''en daardoor de boot afhouden, maar aan de andere kant (en hoe langer ik er over nadenk) vind ik dat eerlijk gezegd maar dom en oppervlakkig.
Mijn respect en medeleven aan Haaibaaike trouwens....
Maar die pyramide-theorie stelt toch juist dat de behoeftes van -alle- mensen excact gelijk zou zijn en makkelijk in te delen, in puur lichamelijke behoeftes (voeding/slaap), daarboven sociale contacten en vervolgens erkenning en waardering door anderen, zelf-ontplooing tot helemaal bovenin transcedentele ervaringen.quote:
[..]
Oh de piramide is zeker niet zaligmakend, maar een doeltreffende manier om uit te legegen dat een ieder zijn behoefte op elk moment totaal anders kan zijn. Dat wat je niet hebt, wel had, maar niet wist dat je het mist en nu mist, want gewenning is ook een vorm van het uitleggen. Ik bedoelde het niet kwaad.
Maslow beweert dat mensen beginnen te zoeken naar het vervulen van de behoeftes in de onderste laag, en als deze vervult worden, steeds 'hogerop' gaan zoeken nar verdere vervulling..
Oftewel, volgens die theorie (die volgens mij wel interssant maar zeker niet geheel juist is) kan iemand niet enkel gelukig zijn als hij 'genoeg slaap en voedsel' heeft, maar zal dan juist zoeken naar verdere vervulling van zijn behoeftes, die dan te vinden is in de 'hogere' lagen.
Alhoewel ik die theorie niet helemaal correct vind, zou die theorie an sich juist eerder een bevestiging zijn dat 'iedere dag lekker kunnen uitslapen' niet bepaald een zeer 'vervullende' behoefte-bevrediging is;
dat geloof ik zeker, ik ken ook een aantal mensen in mn omgeving die een/meer tegenslagen in hun leven hadden en daarna weer de boel onder controle krijgen kan ontzettend zwaar zijn. dat geloof ik zeker en ik moet ook toegeven dat ikzelf dan misschien wat meer geluk heb nooit een echt zware tegenslag gehad te hebben.quote:
De afgelopen 10 jaar heb ik alles er aan gedaan op weer aan het werk te komen, maar zonder succes.
dat ik aangaf dat ik je lijstje van 'vrijheden' juist 'bedrukkend' vond, was niet bedoeld als negatieve kritiek of een aantijging op je persoon, maar gewoon eerlijk mijn gevoel bij dat als 'verworvenheid' te zien.
[ Bericht 8% gewijzigd door RM-rf op 02-06-2015 12:54:05 ]
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Dank je ! Ja ik was 56 toen ik weduwe werdquote:
Heel veel sterkte. Goed van je om op single reis te gaan.
Lijkt me echt heel naar weduwe te zijn, zeker als je nog zo jong bent.
Ik vermoed eerder dat het betekent dat je prioriteit stelt aan bepaalde (primaire) behoeftes en dan pas de rest belangrijk begint te worden.quote:
Maar die pyramide-theorie stelt toch juist dat de behoeftes van -alle- mensen excact gelijk zou zijn en makkelijk in te delen, in puur lichamelijke behoeftes (voeding/slaap), daarboven sociale contacten en vervolgens erkenning en waardering door anderen, zelf-ontplooing tot helemaal bovenin transcedentele ervaringen.
Roses are red
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
Violets are blue
Wololo Wololo
Now violets are red too
|
|
