De kunst van het loslaten van je ex #238 Don't get even, get better!

En probeer de situatie positief te zien. Dat je nu ff thuis woont is eigenlijk best wel ideaal..niet altijd leuk ivm met privacy, maar dure rekeningen daar heb je nu geen last van. Nu kan je lekker sparen en straks je huis mooi inrichten. Mijn geld vliegt er altijd door heen aan de rekeningen en mijn grote vriend de belastingdienst. Een eigen huis is op die manier ook niet echt alles..soms voel ik me een slaaf van deze maatschappij, maar binnenkort hou ik weer wat meer over dan kan ik weer gaan 'leven'.
Maak er wat moois van en doe de dingen die je straks misschien niet meer zo vaak kan doen als je op jezelf woont..

quote:

Op woensdag 22 april 2015 19:44 schreef Gray het volgende:

[..]

Nooit echt in gezeten zo'n verhouding, maar kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent.

[..]

De paar keer dat ik er was heb ik me kostelijk vermaakt. Maar is het niet wat rigoureus? Of woon je nu nog samen met elkaar, want dan zou ik ook zo snel mogelijk wegwezen.

Zo'n verhouding is ideaal zolang het duurt. Maar ik geloof nu ook niet meer dat zoiets eeuwig kan voortduren inderdaad.

Ik heb doordeweeks altijd bij hem gewoond, want dan was mijn kantoor een stuk dichterbij. Maar nu woon ik weer in mijn eigen appartement, wat echt heel ver weg is. En vol herinneringen, want altijd gebruikt voor feestjes en weekenden. Overal waar ik loop zie ik dingen waar ik hele verhalen bij heb als het ware.

Maar, heb wel veel vrijheid. Kreeg gisteravond een telefoontje van een zakenpartner die eigenlijk uit wil breiden naar oost europa. Heb meteen aangeboden dat ik daar dan wel heen wil om dingen uit te zoeken en op te starten. Met een beetje geluk zit ik dus volgende week niet meer in Nederland.

Always look at the bright side of life.

Het is ook meer dat ik met dingen in mijn hoofd zit die ik graag kwijt wil omdat ik gewoon niet weet waar het anders zou kunnen. Daarom kom ik hier nog weleens terug, ook al is mijn relatie alweer een half jaar over. En het is fijn om te weten dat ik niet de enige ben die met dergelijke gevoelens rondloopt, hoe lullig het ook klinkt. Daardoor heb je toch wel het gevoel dat je er niet geheel alleen voor staat.

@Malificent_6 je hebt groot gelijk. Gelukkig ben ik nog net nuchter genoeg om in te zien dat dit gevoel wel overgaat, want ik heb voor soortgelijke/hetere vuren gestaan. Maar nu is het gewoon even frustrerend, vooral omdat het al een paar weken duurt. Kwestie van nog even doorheen bijten denk ik. Ik ga sowieso wel werk maken van mijn voornemen om te gaan dansen en maar gewoon proberen om het beste van die laatste paar maanden te maken. Ik ga eerst even in mijn uppie een weekendje treinreizen door Zwitserland. Even weg van de sleur (en van koningsdag )

Inmiddels 3 weken verder. Het hele gezamenlijke huis heb ik verbouwd. Nieuwe meubels, indeling en kleine grut om het gezellig te maken. Het heeft een godsvermogen gekost, maar gistermiddag dacht ik: fijn, niets meer dat aan mijn ex doet denken.

in de berging en logeerkamer staan nu nog meubels van haar. Ik heb gisteren met haar ouders de eerste spullen weg gebracht naar hen.

Ik heb er ook speciaal (en in overleg er haar ouders) het huis direct verbouwd en een voor een haar spullen vervangen. Dit omdat ik anders ineens in een onleefbaar huis zou komen. Zo kan ik in mijn tempo afsluiten. Voelt goed.

Mijn ex is ver weg (mentaal) en is letterlijk een wrak. Ze kan mij ook niet zien, dit is te zwaar voor haar.

Zaterdagochtend (morgen) komen haar ouders en broer met een vrachtwagen om de meubels op te halen. Het enige wat ik nog moet vervangen is de eettafel (wil mijn ex hebben), maar die breng ik zelf volgende week naar haar ouders.

Ik help haar nu met alles, ookal spreek of zie ik haar niet meer. Haar ouders gaven aan dat de tijd ooit wel gaat komen en dat t ook noodzakelijk is voor haar depressie/verwerking.. maar ja.. zit ik daar op te wachten als ik over enkele maanden alles al heb afgesloten (gevoel, misschien nieuwe relatie etc).

Mijn dagen zijn druk.. extreem druk. 2 weken lang geen vrije avond meer gehad. Ik weer daardoor niet wat ik voel. Heb ik hier vrede mee? Rationeel probeer ik alles uit te dokteren.. maar ben bang dat ik de man met de hamer nog moet tegenkomen.

quote:

Op woensdag 22 april 2015 21:03 schreef Flylib het volgende:
Verhaal

Oh zo herkenbaar.
Ik heb ook niet een onwijs wervelend sociaal leven. Mijn vriendinnen zijn allemaal 'in gezinnetjes' op het moment. In het weekend zomaar even wat doen is er niet meer bij. Ik heb veel aan ze en ze zijn allemaal lief, maar zo zie je wel telkens wat je NIET hebt.

Ik ga op het moment ook door zo'n zelfde dip heen (al is het bij mij iets ernstiger als bij jou, denk ik uit je verhaal op te maken)...Tuurlijk komt het wel weer een keer goed, maar op het moment is het gewoon niet leuk.

Ook hier zo'n drie weken verder (wij gaan gelijk op Dudewhereismycar ) en nu ook al bijna zo lang helemaal geen contact. Eigenlijk gaat dat best goed en dan merk ik toch dat ondanks het bijna een half jaar was, dat toch eigenlijk wel kort is.

Maar ik ben nog niet al te optimistisch....eerst maar eens zien hoe ik me voel als hij weer een keer contact opneemt (want ik ga er wel een beetje vanuit dat dat gaat gebeuren)

Sinds 3 dagen ook in de rats..
Negen maanden heel intieme en energieke en liefdevolle relatie gehad. Er waren wel wat jaloerse momentjes, maar niks om je te druk over te maken. Kostte wel aardig energie, maar ik vond het meer dan waard.
Zit sinds vorige maand in het buitenland voor de studie, tot medio augustus. Drie dagen geleden dus mede daardoor uit gegaan. Er waren al plannen voor de vakantie volgend jaar, contact met familie was/is erg goed en het voelde allemaal zo puur, zo eerlijk, zo oprecht en zo veel langer als slechts 9 maanden. En toen opeens bam. Gevoelens zijn minder geworden in de laatste weken/maanden en trok het niet meer, terwijl ik juist al uitkeek naar volgende week, wanneer ik naar NL zou komen...
Ik voel me zo leeg, alsof er een stukje van m'n dagelijks leven, waar ik erg veel waarde en liefde aan hechtte en veel tijd aan besteedde, opeens weg is. We hebben nog afbouwend contact en spreken volgende week af voor spullen over en weer teruggeven en nog even een persoonlijk gesprek erover. Het idee, dat dat de laatste keer is dat ik d'r waarschijnlijk in heel lange tijd zal zien, steekt me echt tot diep in m'n hart . We gingen er in eerste instantie beide van uit dat we sowieso door m'n buitenlandperiode heen zouden komen.. Als ik dan de dingen lees en foto's bekijk kan ik gewoon niet geloven, dat het nu opeens uit is.. Ik heb nog nooit zo'n natuurlijke band en klik met iemand gevoeld.. Ben halsoverkop naar Nederland gekomen voor een lang weekend thuis en zoveel mogelijk met vrienden om me heen.. Helpt wel aardig, maar 's avonds in bed zo is het nog heel zwaar..

Ah, wat naar als je er zelf zo anders in staat als de ander hè Goed dat je vrienden en familie op zoekt. Het wordt beter, echt...maar nu is het gewoon nog even heel rot

Begrijp goed dat je direct naar Nederland bent gekomen. Ik zou dat in jouw situatie ook hebben gedaan. Machteloos voelt het allemaal.....

Sterkte!

Ja.. Ik kan het ook nog niet opbrengen om onze foto op m'n kast op te bergen.. Bij m'n vorige breakup duurde het een jaar voordat ik eroverheen was, maar bij deze heb ik echt het idee dat ik het niet purer en liefdevoller ga vinden.. Maar goed, dat is een standaard cliché en ik moet stoppen dat te denken. Is alleen niet altijd even makkelijk.

Soms voel ik me ook even schuldig, omdat ik zeker weet dat, als ik in NL was gebleven, we nog bij elkar waren geweest.. Maar goed, het is voor m'n opleiding en dus in zekere mate essentieel. Uitwisseling aan een Duitse universiteit is vrij essentieel voor het 'masteren' van je taalverwerving, wat oh zo belangrijk is als je een taal echt studeert.

quote:

Op zaterdag 25 april 2015 23:08 schreef OudeBok het volgende:
Ja.. Ik kan het ook nog niet opbrengen om onze foto op m'n kast op te bergen.. Bij m'n vorige breakup duurde het een jaar voordat ik eroverheen was, maar bij deze heb ik echt het idee dat ik het niet purer en liefdevoller ga vinden.. Maar goed, dat is een standaard cliché en ik moet stoppen dat te denken. Is alleen niet altijd even makkelijk.

Soms voel ik me ook even schuldig, omdat ik zeker weet dat, als ik in NL was gebleven, we nog bij elkar waren geweest.. Maar goed, het is voor m'n opleiding en dus in zekere mate essentieel. Uitwisseling aan een Duitse universiteit is vrij essentieel voor het 'masteren' van je taalverwerving, wat oh zo belangrijk is als je een taal echt studeert.

Je reactie is volkomen normaal. Het is ook pas 3 dagen geleden. Na 1 week heb ik alle fotos van de muren gehaald en opgeborgen.

Het is zoals het is. Probeer nu je emoties te uiten en na een paar weken zou je je weer iets beter moeten voelen.

Je maatje verliezen is gewoon kut. wij hadden samen een kinderwens en wilde samen papa en mama worden.. verdomme dat deed pijn toen het uitging ( 3 weken geleden ). En toeval of niet.. heb nu vrouw ontmoet die op t eerste gezicht veel meer bij mij past.. wie zou t zeggen.

Leven kan raar lopen.

Onthoud: geen handvol, maar een landvol met vrouwen die bij je passen.

quote:

Op zaterdag 25 april 2015 23:36 schreef dudewhereismycar het volgende:

[..]

Je reactie is volkomen normaal. Het is ook pas 3 dagen geleden. Na 1 week heb ik alle fotos van de muren gehaald en opgeborgen.

Het is zoals het is. Probeer nu je emoties te uiten en na een paar weken zou je je weer iets beter moeten voelen.

Je maatje verliezen is gewoon kut. wij hadden samen een kinderwens en wilde samen papa en mama worden.. verdomme dat deed pijn toen het uitging ( 3 weken geleden ). En toeval of niet.. heb nu vrouw ontmoet die op t eerste gezicht veel meer bij mij past.. wie zou t zeggen.

Leven kan raar lopen.

Onthoud: geen handvol, maar een landvol met vrouwen die bij je passen.

Ja daarom. Shit happens, gotta get over it. Ik heb d'r met d'r broer wel een goede vriend aan overgehouden iig. Foto's zijn bij haar al weg denk ik.. Weet niet of ik dat wil zien als ik daar kom volgende week, dus misschien maar in het woondeel alleen blijven zitten, maar goed zie ik dan wel. Heb ook gezegd dat ik wil, dat als ze de foto's wil weggooien, ik wil dat ze ze aan mij geeft. Mooie herinnering voor later.

Geen handvol, maar een landvol is een mooie, haha! Die onthoud ik .

Het goede nieuws is, dat misschien wel alle wonden helen. Aantal jaar geleden had ik een ex die het had uitgemaakt, ik dacht dat ik er nooit meer over heen kwam. Onlangs heeft hij nog contact gezocht. Het deed me helemaal niets meer. Alsof de liefde vermoord is en de gevoelens zijn gestorven. Klinkt dramatisch maar het is juist positief. Sommige mensen zijn je niet waard, je hoort niet te hoeven vechten voor een plek in iemands leven. Fuck dat. Het enige wat je hebt zijn de mooie herinneringen en dat je het gelukkig hebt mogen ervaren.

We hebben ieder onze eigen ervaringen, onze eigen levens..maar we moeten allemaal onze tijd 'uitzitten' tot het verdriet en het gemis een beetje slijt.
Het is echt the breakfast club maar dan anders :p




[ Bericht 22% gewijzigd door Malificent_6 op 26-04-2015 01:33:33 ]

Boem, headshot. Ze wil het gesprek geen doorgang laten vinden. Spullen over en weer afgeven en doei. Wrak-modus: activated. Al m'n hoop om 't voor mij echt goed af te kunnen sluiten is met een moker in m'n gezicht geramd, zo voelt 't. Komt bijna harder aan dan 't initiële nieuws..

quote:

Op dinsdag 28 april 2015 00:29 schreef OudeBok het volgende:
Boem, headshot. Ze wil het gesprek geen doorgang laten vinden. Spullen over en weer afgeven en doei. Wrak-modus: activated. Al m'n hoop om 't voor mij echt goed af te kunnen sluiten is met een moker in m'n gezicht geramd, zo voelt 't. Komt bijna harder aan dan 't initiële nieuws..

Hard en lullig. Ik zit in de zelfde situatie wat dat betreft. Spullen zijn inmiddels per vrachtwagen opgehaald door haar ouders en broer.

Wie weet ooit hoor ik t echte verhaal nog.. ik ben nu verder met mijn leven. 3.5 week verder.

Er is geloof ik geen los topic voor, maar aangezien ik er wel heel erg mee zit en het wellicht een beetje hier op lijkt, ben nu heel hard bezig met de kunst van het loslaten van mijn vader.

En dat doet godverdomme veel zeer.

quote:

Op woensdag 29 april 2015 16:31 schreef Brannagh het volgende:
Er is geloof ik geen los topic voor, maar aangezien ik er wel heel erg mee zit en het wellicht een beetje hier op lijkt, ben nu heel hard bezig met de kunst van het loslaten van mijn vader.

En dat doet godverdomme veel zeer.

Ah, daddy issues. Je wordt met de dag aantrekkelijker.

Maar anders maak je er toch een topic over? Ik gok dat het anderen kan helpen die in een vergelijkbare situatie zitten. En het zou voor jou ook fijn zijn even te ventileren, gezien je daar nu ook de behoefte aan had.

En anders weet je me te vinden.

quote:

Op woensdag 29 april 2015 17:13 schreef Gray het volgende:

[..]

Ah, daddy issues. Je wordt met de dag aantrekkelijker.

Maar anders maak je er toch een topic over? Ik gok dat het anderen kan helpen die in een vergelijkbare situatie zitten. En het zou voor jou ook fijn zijn even te ventileren, gezien je daar nu ook de behoefte aan had.

En anders weet je me te vinden.

Ik had ze al, maar nu is het gewoon niet leuk meer.

Geen zin in getroll eigenlijk. Zal ik jou gewoon een PM doen?

quote:

Op woensdag 29 april 2015 19:27 schreef Brannagh het volgende:

[..]

Ik had ze al, maar nu is het gewoon niet leuk meer.

Geen zin in getroll eigenlijk. Zal ik jou gewoon een PM doen?

Okay.

Spul is terug, alleen was ze mijn spullen vergeten vanuit stage.. Vreemd. Nu gaat het gelukkig slechts om twee kledingstukken, dus dat valt alleszins mee. Ze was opeens met de auto met twee goede vrienden. Waarschijnlijk om zsm weer weg te kunnen komen. Nog even heel kort gesproken, m'n moeder gegroet en nog kort gesproken en daar ging ze... Het is beter zo, maar ik mis d'r nu wel echt echt.

On a more positive note: Ik heb m'n rijbewijs vandaag opgehaald .

Inmiddels 4 weken verder. Ik heb niet t gevoel dat ik haar echt mis.. misschien komt dat ook omdat ik in een raptempo het huis heb verbouwd, heel veel gesocialized met vrienden, chat/app veel met vrouwen en ben flink aan t daten.

Ik denk uiteraard nog wel veel aan haar en ik verwacht dat ik dat nog maanden zo niet jaren zal gaan doen.

Morgen breng ik de aller aller laatste spullen van haar naar haar ouders en volgende week brengt ze de sleutels langs (ik ben er dan niet) en voert ze een laatste check uitvoert.

Ik denk dat de klap dan gaat komen.. althans.. ik verwacht een klap omdat ik t gevoel heb dat ik emoties weg aan t drukken ben door nu al weken een enorm druk sociaal leven te leiden..

We gaan het zien...