R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo.
Heb je zelf een persoonlijkheidsstoornis of ken je iemand met een persoonlijkheidsstoornis?
Of heb je vermoedens dat je er een hebt?
Hier kun je het allemaal kwijt.
Beknopte omschrijving van een persoonlijkheidsstoornis:
Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig patroon van afwijkende emoties en opvattingen.
Veel persoonlijkheidsstoornissen komen tot ontwikkeling door traumatische ervaringen in combinatie met erfelijke gevoeligheid.
Korte omschrijving van de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (deze informatie komt van trimbos.nl, mens-en-samenleving.infonu.nl, psyonline.nl en psyq.nl):
.
Cluster A (vreemd en/of excentriek):
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Cluster B (dramatisch, emotioneel en/of impulsief):
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
Cluster C (angstig en/of gespannen):
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
Heb je zelf een persoonlijkheidsstoornis of ken je iemand met een persoonlijkheidsstoornis?
Of heb je vermoedens dat je er een hebt?
Hier kun je het allemaal kwijt.
Beknopte omschrijving van een persoonlijkheidsstoornis:
Een persoonlijkheidsstoornis is een langdurig patroon van afwijkende emoties en opvattingen.
Veel persoonlijkheidsstoornissen komen tot ontwikkeling door traumatische ervaringen in combinatie met erfelijke gevoeligheid.
Korte omschrijving van de verschillende persoonlijkheidsstoornissen (deze informatie komt van trimbos.nl, mens-en-samenleving.infonu.nl, psyonline.nl en psyq.nl):
.
Cluster A (vreemd en/of excentriek):
Paranoïde persoonlijkheidsstoornis
Schizoïde persoonlijkheidsstoornisquote:Paranoïde persoonlijkheidsstoornis (PPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een paranoïde persoonlijkheidsstoornis zijn wantrouwend. Ze hebben een vastomlijnde manier van denken en handleen op basis van achterdochtige ideeën over anderen. Ze zijn ervan overtuigd dat hun visie op de wereld de juiste is en voelen zich bedreigd als anderen het anders zien. Ze zijn vaak koppig, ook als hun standpunt onjuist is. Dit kan soms op een waanidee lijken.
Verder voelen zij zich vaak kwetsbaar. Dit roept angst op. Die angst proberen ze te verminderen door te zoeken naar een oorzaak buiten zichzelf. De dreiging die zij voelen zetten zij om in woede om hun angst te verminderen.
Schizotypische persoonlijkheidsstoornisquote:De schizoïde persoonlijkheidsstoornis (SPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis gedragen zich afstandelijk en hebben moeite om emoties te uiten. Ze leggen moeilijk contact en zijn vaak verlegen, teruggetrokken en stil. Ook doen zij veel dingen alleen en wonen vaak alleen.
Mensen met een schizoïde persoonlijkheidsstoornis halen weinig plezier uit activiteiten. Soms compenseren ze een gebrek aan contact met een rijke fantasiewereld. Over het algemeen is er geen sprake van verlies van contact met de werkelijkheid.
.quote:De schizotypische persoonlijkheidsstoornis (STPS) is een stoornis uit het cluster A.
Mensen met een schizotypische persoonlijkheidsstoornis gedragen zich in de ogen van anderen vaak bizar. Abnormale oogbewegingen en motorisch disfunctioneren zijn kenmerkend. Zij voelen zich ongemakkelijk in aanwezigheid van anderen en zijn wantrouwend. Zij hebben merkwaardige ideeën en overtuigingen.
Cluster B (dramatisch, emotioneel en/of impulsief):
Anti-sociale persoonlijkheidsstoornis
Borderline persoonlijkheidsstoornisquote:De antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis met als belangrijkste kenmerk instabiliteit in denken, voelen en gedrag.
Hierdoor kan iemand stemmingswisselingen krijgen, instabiele relaties met anderen hebben, zich impulsief en antisociaal gedragen en snelle behoeftenbevrediging najagen.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis (ASP) is één van de 10 persoonlijkheidsstoornissen en hoort tot de Cluster B persoonlijkheidsstoornissen.
Theatrale persoonlijkheidsstoornisquote:Borderline persoonlijkheidsstoornis (kortweg: borderline) kenmerkt zich door sterke wisselingen in stemmingen, gedachten en gedrag.
Mensen met borderline zijn enorm impulsief, denken vaak zwart-wit, reageren extreem. Relaties zijn moeilijk te onderhouden, en wisselen ook sterk.
Er worden geen verschillende typen borderline persoonlijkheidsstoornissen onderscheiden.
Mensen met borderline kunnen echter wel verschillen in de mate waarin ze bepaald gedrag vertonen (zoals extraversie, neuroticisme).
Narcistische persoonlijkheidsstoornisquote:Mensen met een theatrale persoonlijkheidsstoornis vallen op door hun kleurrijk, extravert en dramatisch gedrag. Het zijn zeer emotionele mensen, die moeite hebben om lange diepgaande relaties aan te gaan. Zij staan graag in het middelpunt van de belangstelling. Ook hebben ze de neiging om door middel van uiterlijk vertoon te verleiden of de aandacht op te eisen.
Vragen om aandacht is het centrale thema van deze ziekte. Wanneer een lijder aan de stoornis niet in het middelpunt van de belangstelling staat, voelt hij zich al gauw ongemakkelijk. Hij gaat dan opvallend of seksueel uitdagend gedrag vertonen. Zijn gevoelsuitingen maken een oppervlakkige indruk, maar worden op een hoogdravende manier gebracht. Door vage bewoordingen en overdrijvingen doet de patiënt zich interessanter voor dan hij in feite is. Hij kan makkelijk in huilen uitbarsten of kwaad worden wanneer hij niet de aandacht en complimentjes krijgt waarop hij denkt recht te hebben. Zo'n woedeaanval duurt meestal niet lang.
.quote:Deze mensen vinden zichzelf veel beter dan andere mensen. Ze vinden alleen zichzelf belangrijk en interesseren zich weinig in het lot van anderen. Wel willen ze graag dat andere mensen hen goed en belangrijk vinden.Deze mensen willen graag de macht hebben. Vaak kom je ze tegen in hoge posities in bijvoorbeeld het bedrijfsleven of de politiek. Hier is deze karaktertrek op een bepaalde manier handig. Deze mensen kunnen bijvoorbeeld honderden mensen zonder schuldgevoel ontslaan.
Cluster C (angstig en/of gespannen):
Ontwijkende persoonlijkheidsstoornis
Afhankelijke persoonlijkheidsstoornisquote:De ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (OPS) wordt gekenmerkt door extreme verlegenheid en buitensporige angst voor afwijzing, vernedering of kritiek. Veel mensen vinden het eng om iemand aan te spreken of voelen zich onzeker in onbekende situaties. Wanneer deze angst zo extreem wordt dat iemand zich geheel terugtrekt en nergens aan meedoet zou er sprake kunnen zijn van een ontwijkende of vermijdende persoonlijkheidsstoornis.
Obsessief-compulsieve persoonlijkheidsstoornisquote:De afhankelijke persoonlijkheidsstoornis (APS) wordt gekenmerkt door een buitengewone afhankelijkheid ten opzichte van anderen. Iedereen vindt het wel eens fijn verzorgd te worden of hulp te krijgen bij moeilijke beslissingen. Wanneer iemand altijd maar bevestiging nodig heeft, niet alleen kan zijn en altijd hulp en geruststelling nodig heeft om een besluit te nemen, zou er wel eens sprake kunnen zijn van een afhankelijke persoonlijkheidsstoornis.
.quote:Mensen met deze stoornis houden van orde en regelmaat. Vaak willen ze alles op hun eigen manier doen. Ze zijn willen alles zo goed mogelijk doen, hierdoor kunnen ze moeilijk beslissen maken. Dit perfectionisme gaat zover dat er veel te veel tijd in hun werk gaat zitten. Ze kunnen zo de deadline niet altijd halen. Bovendien hebben deze mensen moeite met het tonen en uiten van hun emoties.
Deze stoornis is iets anders dan de obsessief-compulsieve stoornis.
Vaak denken deze mensen ook dat hun manier de enige is; ze kunnen moeilijk een advies van iemand anders aannemen.
P.S.: liever geen reacties over de zogenaamde labeltjescultuur, want met die reacties ben ik nu wel een beetje klaar en ze zijn bovendien beledigend tegenover psychiatrisch patienten.
Dankjewel voor je complimentquote:Op woensdag 25 februari 2015 19:35 schreef MidnightB00m het volgende:
Heb even je verhaal gelezen Sylvana en jeetje...wel heftig hoor. Heb respect hoe je je zo staande houdt en er voor gaat. Hoe is het nu met je?
Inmiddels dus al ruim een maand verder. En is er al weer heel veel gebeurd. Ik heb zelf afscheid genomen op therapie, omdat het toch teveel was om vol te houden na het ongeluk van mijn vriend. Dus afscheid genomen op de deeltijd en ik krijg nu eerst 10 keer individuele PMT en af en toe een individueel gesprek met mijn behandelaar. Ook heb ik nu slaapmedicatie. Want ontspannen en loslaten is nogal moeilijk op het moment. Zonder slaapmedicatie slaap ik misschien 3-4 uur, en dan ook nog eens erg onrustig met veel nachtmerries/herbelevingen. Dus dat brak me nogal op.
Na die 10 keer PMT gaan we evalueren hoe het dan gaat en wat voor hulpverlening er dan nog nodig is. Het kan zijn dat ik weer terug mijn oude deeltijdgroep in ga, of dat ik opnieuw begin in een andere groep. Maar het kan ook best zijn dat het toch wel zo goed gaat dat ik gewoon ambulant verder kan. Ik heb morgen pas de eerste van die 10 keer, dus ik kan er verder nog niet heel veel over zeggen
Maar doelen waar ik aan ga werken is het uiting geven aan emoties, leren ontspannen en milder zijn voor mezelf.
Want ondanks de heftige situatie na het ongeluk van mijn vriend, blijf ik hoge eisen aan mezelf stellen bijvoorbeeld. Terwijl iedereen er begrip voor zou hebben als ik de lat even wat lager zou leggen
Met vriendlief gaat het gelukkig wel de goede kant op. Hij verblijft nu intern in een revalidatiecentrum, maar mag in het weekend al wel 1 nachtje naar huis toe. Dus dat is wel erg fijn
Net gesprek met behandelaar gehad en krijg ook indicatie EMDR waarschijnlijk (ze moet ff overleggen met rest van team) vanwege de nachtmerries en herbelevingen. Ik heb 10 jaar geleden al een aantal sessies gehad vanwege jeugdtrauma's. Maar kon niet afmaken omdat verzekering niet meer vergoedde. Daarna gewoon bij GGZ van alles gedaan aan groepstherapie en opnames. Wel gewoon gepraat over trauma's maar nog steeds niet goed verwerkt.
En nu met trauma van mn vriends ongeluk erbij lijkt het ze goed dat ik eerst alles eens goed ga verwerken en bij mn emoties ga komen. Anders kom ik gewoon niet verder zegt ze. Ben er wel doodsbang voor om alles open te gooien. Maar heb ook weinig andere keus. Anders blijf ik er mee rondlopen en lukt normaal functioneren nooit.
Net ook weer voor een maand slaapmedicatie meegekregen van psychiater. Mag nu toch elke dag gebruiken met af en toe niet ipv standaard om de dag. Want dan heb ik nog teveel nachten dat het niet goed gaat. Alleen in het weekend neem ik sowieso niet omdat mn vriend dan thuis is. Dan ben ik bang dat ik niet wakker word als hij me 's nachts nodig heeft.
Individuele PMT ging vorige week niet door, heb ik nu vrijdag pas.
Hoe is het met de rest? Stil hier de laatste tijd!
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 07-04-2015 13:26:11 ]
En nu met trauma van mn vriends ongeluk erbij lijkt het ze goed dat ik eerst alles eens goed ga verwerken en bij mn emoties ga komen. Anders kom ik gewoon niet verder zegt ze. Ben er wel doodsbang voor om alles open te gooien. Maar heb ook weinig andere keus. Anders blijf ik er mee rondlopen en lukt normaal functioneren nooit.
Net ook weer voor een maand slaapmedicatie meegekregen van psychiater. Mag nu toch elke dag gebruiken met af en toe niet ipv standaard om de dag. Want dan heb ik nog teveel nachten dat het niet goed gaat. Alleen in het weekend neem ik sowieso niet omdat mn vriend dan thuis is. Dan ben ik bang dat ik niet wakker word als hij me 's nachts nodig heeft.
Individuele PMT ging vorige week niet door, heb ik nu vrijdag pas.
Hoe is het met de rest? Stil hier de laatste tijd!
[ Bericht 3% gewijzigd door _Hestia_ op 07-04-2015 13:26:11 ]
Hoiquote:Op dinsdag 7 april 2015 13:01 schreef Sylvana het volgende:
Net gesprek met behandelaar gehad en krijg ook indicatie EMDR waarschijnlijk (ze moet ff overleggen met rest van team) vanwege de nachtmerries en herbelevingen. Ik heb 10 jaar geleden al een aantal sessies gehad vanwege jeugdtrauma's. Maar kon niet afmaken omdat verzekering niet meer vergoedde. Daarna gewoon bij GGZ van alles gedaan aan groepstherapie en opnames. Wel gewoon gepraat over trauma's maar nog steeds niet goed verwerkt.
En nu met trauma van mn vriends ongeluk erbij lijkt het ze goed dat ik eerst alles eens goed ga verwerken en bij mn emoties ga komen. Anders kom ik gewoon niet verder zegt ze. Ben er wel doodsbang voor om alles open te gooien. Maar heb ook weinig andere keus. Anders blijf ik er mee rondlopen en lukt normaal functioneren nooit.
Net ook weer voor een maand slaapmedicatie meegekregen van psychiater. Mag nu toch elke dag gebruiken met af en toe niet ipv standaard om de dag. Want dan heb ik nog teveel nachten dat het niet goed gaat. Alleen in het weekend neem ik sowieso niet omdat mn vriend dan thuis is. Dan ben ik bang dat ik niet wakker word als hij me 's nachts nodig heeft.
Individuele PMT ging vorige week niet door, heb ik nu vrijdag pas.
Hoe is het met de rest? Stil hier de laatste tijd!
Ben je een beetje tot rust gekomen nu je de deeltijdbehandeling niet meer doet? Wat naar dat je vriend nog niet helemaal thuis kan zijn. Hoe is dat voor je, doordeweeks? Hoe gaat het met je cursus en verdere dagbesteding? Fijn dat je misschien EMDR krijgt. Welke slaapmedicatie heb je, helpt dat goed?
Succes vrijdag
Ik lees hier nog wel mee maar ben een paar maanden geleden met autisme gediagnosticeerd dus zit nu bij een andere afdeling. Ben na een wachttijd (waarin ik wel gesprekken had met een psycholoog) net begonnen met psycho-educatie, dat duurt ongeveer 9 weken, eenmaal per week. Niet in een groep gelukkig, want ik had aangegeven dat ik dat niet meer wil. Het gaat niet zo goed met me, maar ik probeer wel weer bezig te zijn met mijn studie. Dat is een goede afleiding en ik merk dat het vaste ritme me goed doet.
Ben je in behandeling?quote:
Why are you wearing that stupid man suit?
Sylvana, heftig. Jij lijkt wel steeds voor pittige beslissingen te staan: van voltijd naar deeltijd naar individuele PMT. Dan tussendoor ook nog het ongeluk van je vriend. Ik hoop echt dat je ondanks het wat instabiele verloop van e.e.a. je rust snel vindt.
Kuolema, interessante switch. Is je diagnose van een persoonlijkheidsstoornis (welke was het precies eigenlijk?) dan ingeruild voor autisme? Of blijven beide naast elkaar bestaan?
Met mij gaat het momenteel even iets minder. Nare afwijking van mij is dat ik me vol op iets kan storten en dan niets meer voel. Meestal is dat werk of studie. Dat heb ik de afgelopen tijd gedaan. Nu wordt het eindelijk iets rustiger. Ik ben de afgelopen tijd bezig geweest met de keuze om al dan niet verder te gaan studeren en in combinatie met wat andere persoonlijke gebeurtenissen heeft dat kennelijk nogal wat voeten in de aarde. Het betekent dat vooral de eetstoornis, die de persoonlijkheidsstoornis maskeerde, weer opspeelt. Ook de persoonlijkheidsproblematiek is weer iets meer op de voorgrond.
Met therapie gaat het allemaal maar moeizaam. Met therapeut I kon ik niet heel goed uit de voeten, met therapeut II heb ik lang gepraat om uit te testen of het iets zou worden. Net toen ik besloten had dat ik het wel durfde te proberen, ging therapeut II weg. Nu weet ik dus nog niet of ik nog therapie heb, want ik heb niet meer gehoord of er überhaupt een therapeut III wordt. Al met al ben ik nu 2 jaar bezig om in behandeling te komen en ik ben nog niet begonnen. Vind dat ergens erg jammer en lastig.
Kuolema, interessante switch. Is je diagnose van een persoonlijkheidsstoornis (welke was het precies eigenlijk?) dan ingeruild voor autisme? Of blijven beide naast elkaar bestaan?
Met mij gaat het momenteel even iets minder. Nare afwijking van mij is dat ik me vol op iets kan storten en dan niets meer voel. Meestal is dat werk of studie. Dat heb ik de afgelopen tijd gedaan. Nu wordt het eindelijk iets rustiger. Ik ben de afgelopen tijd bezig geweest met de keuze om al dan niet verder te gaan studeren en in combinatie met wat andere persoonlijke gebeurtenissen heeft dat kennelijk nogal wat voeten in de aarde. Het betekent dat vooral de eetstoornis, die de persoonlijkheidsstoornis maskeerde, weer opspeelt. Ook de persoonlijkheidsproblematiek is weer iets meer op de voorgrond.
Met therapie gaat het allemaal maar moeizaam. Met therapeut I kon ik niet heel goed uit de voeten, met therapeut II heb ik lang gepraat om uit te testen of het iets zou worden. Net toen ik besloten had dat ik het wel durfde te proberen, ging therapeut II weg. Nu weet ik dus nog niet of ik nog therapie heb, want ik heb niet meer gehoord of er überhaupt een therapeut III wordt. Al met al ben ik nu 2 jaar bezig om in behandeling te komen en ik ben nog niet begonnen. Vind dat ergens erg jammer en lastig.
Ik wil al een tijdje wat posten maar stel het steeds uit...Heb ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, kamp al jaren met chronische depressies ondanks therapie en heb onlangs de knoop doorgehakt om wat te gaan doen met mijn vermoedens met betrekking tot ADD. Het doet me altijd wel veel hier verhalen te lezen van jullie, ik herken er veel in. Ik wil nog een behoorlijk stuk typen maar maak hier maar een soort placeholder van, heb nog wat dingen te doen eerst.
Ik had obsessief-compulsieve en paranoide ps met borderline en schizotypische trekken. Ik voldoe nog steeds aan de kenmerken maar die kunnen ook verklaard worden vanuit autisme, dus zijn die persoonlijkheidsstoornissen vervallen. Ik heb verder wel nog dysthymie/depressie en ocd als diagnoses.quote:
Kuolema, interessante switch. Is je diagnose van een persoonlijkheidsstoornis (welke was het precies eigenlijk?) dan ingeruild voor autisme? Of blijven beide naast elkaar bestaan?
Damnquote:Met mij gaat het momenteel even iets minder. Nare afwijking van mij is dat ik me vol op iets kan storten en dan niets meer voel. Meestal is dat werk of studie. Dat heb ik de afgelopen tijd gedaan. Nu wordt het eindelijk iets rustiger. Ik ben de afgelopen tijd bezig geweest met de keuze om al dan niet verder te gaan studeren en in combinatie met wat andere persoonlijke gebeurtenissen heeft dat kennelijk nogal wat voeten in de aarde. Het betekent dat vooral de eetstoornis, die de persoonlijkheidsstoornis maskeerde, weer opspeelt. Ook de persoonlijkheidsproblematiek is weer iets meer op de voorgrond.
Met therapie gaat het allemaal maar moeizaam. Met therapeut I kon ik niet heel goed uit de voeten, met therapeut II heb ik lang gepraat om uit te testen of het iets zou worden. Net toen ik besloten had dat ik het wel durfde te proberen, ging therapeut II weg. Nu weet ik dus nog niet of ik nog therapie heb, want ik heb niet meer gehoord of er überhaupt een therapeut III wordt. Al met al ben ik nu 2 jaar bezig om in behandeling te komen en ik ben nog niet begonnen. Vind dat ergens erg jammer en lastig.
Heb je op dit moment dan helemaal geen gesprekken? Wanneer was dat voor het laatst?
En heb je een beslissing kunnen nemen wat betreft het studeren?
Welkomquote:
Ik wil al een tijdje wat posten maar stel het steeds uit...Heb ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, kamp al jaren met chronische depressies ondanks therapie en heb onlangs de knoop doorgehakt om wat te gaan doen met mijn vermoedens met betrekking tot ADD. Het doet me altijd wel veel hier verhalen te lezen van jullie, ik herken er veel in. Ik wil nog een behoorlijk stuk typen maar maak hier maar een soort placeholder van, heb nog wat dingen te doen eerst.
Wil je iets vertellen over wat voor therapie je hebt geprobeerd? Je hebt een onderzoek o.i.d. aangevraagd voor ADD?
Why are you wearing that stupid man suit?
Wauw, dat is ook niet een klein pakket. Heb je zelf het gevoel dat je beter op je plek bent nu?quote:
[..]
Ik had obsessief-compulsieve en paranoide ps met borderline en schizotypische trekken. Ik voldoe nog steeds aan de kenmerken maar die kunnen ook verklaard worden vanuit autisme, dus zijn die persoonlijkheidsstoornissen vervallen. Ik heb verder wel nog dysthymie/depressie en ocd als diagnoses.
Nee. Het laatste inhoudelijke gesprek was in juli, met therapeut I. Hoewel, inhoudelijk? Ook niet echt, want dat lukte nooit. Daarna tot januari enkele gesprekken met therapeut II gehad. Sindsdien niets meer.quote:Damn
Heb je op dit moment dan helemaal geen gesprekken? Wanneer was dat voor het laatst?
En heb je een beslissing kunnen nemen wat betreft het studeren?
Wat betreft studeren heb ik wel een beslissing genomen. Wel met heel veel twijfels, maar ik ga het wel doen, als ik word toegelaten.
Nou, dat weet ik niet zo goed. Ik ben er niet van overtuigd dat de diagnose klopt, ook al heb ik me er altijd al in herkend. Maar misschien komt dat nog of zo.quote:
[..]
Wauw, dat is ook niet een klein pakket. Heb je zelf het gevoel dat je beter op je plek bent nu?
Wat is toen tegen jou gezegd? Dat je zelf contact op moest nemen? Het lijkt me toch dat zij voor jou een vervanger hadden moeten zoeken voor de therapeut die weg is gegaan. Of heb je aangegeven dat je dat niet wilde?quote:[..]
Nee. Het laatste inhoudelijke gesprek was in juli, met therapeut I. Hoewel, inhoudelijk? Ook niet echt, want dat lukte nooit. Daarna tot januari enkele gesprekken met therapeut II gehad. Sindsdien niets meer.
Wat betreft studeren heb ik wel een beslissing genomen. Wel met heel veel twijfels, maar ik ga het wel doen, als ik word toegelaten.
Goed dat je weer gaat studeren. Heb je er een beetje zin in?
Wat is het voor studie?
Why are you wearing that stupid man suit?
Er is tegen mij gezegd dat ik moet aangeven wat ik wilde. Dat heb ik gedaan en gevraagd of dat haalbaar is, maar nog geen antwoord gehad. Nog een keer contact gezocht, maar weer geen antwoord.quote:
Wat is toen tegen jou gezegd? Dat je zelf contact op moest nemen? Het lijkt me toch dat zij voor jou een vervanger hadden moeten zoeken voor de therapeut die weg is gegaan. Of heb je aangegeven dat je dat niet wilde?
Goed dat je weer gaat studeren. Heb je er een beetje zin in?
Wat is het voor studie?
Studie geef ik liever geen antwoord op, aangezien het een erg kleine opleiding is. Het is in ieder geval een onderzoeksmaster. Althans, ik heb me ervoor aangemeld. Heb ik er zin in? Nee, nu niet meer. Had wel zin om te stoppen met mijn werk en te gaan studeren, maar momenteel denk ik alleen maar "ik kan het niet", "ik ben niet geschikt", etc. Heel bang voor de toekomst dus.
Wat wilde je dan?quote:
[..]
Er is tegen mij gezegd dat ik moet aangeven wat ik wilde. Dat heb ik gedaan en gevraagd of dat haalbaar is, maar nog geen antwoord gehad. Nog een keer contact gezocht, maar weer geen antwoord.
Studie geef ik liever geen antwoord op, aangezien het een erg kleine opleiding is. Het is in ieder geval een onderzoeksmaster. Althans, ik heb me ervoor aangemeld. Heb ik er zin in? Nee, nu niet meer. Had wel zin om te stoppen met mijn werk en te gaan studeren, maar momenteel denk ik alleen maar "ik kan het niet", "ik ben niet geschikt", etc. Heel bang voor de toekomst dus.
Ik snap dat je het vanwege herkenbaarheid niet wilt zeggen. Verder erg herkenbaar.
Why are you wearing that stupid man suit?
Hey, ja nu ik geen volle 3 dagen meer naar therapie hoef gaat het wel beter. Al ben ik nog druk zat met allerlei afspraken. Moet nu 1/2 keer in de week wel erheen voor een gesprek/PMT en als ik EMDR erbij krijg nog een keer extra. En aangezien ik doordeweeks behalve woensdags elke dag naar mijn vriend ga is de dag ook al wel snel gevuld. Alleen die cursus moet ik nog steeds afmaken, kan me er nog niet echt op concentreren, terwijl het niet eens zoveel meer is. Dus hopelijk lukt dat snel weer. En verder gewoon druk met het huishouden en ontspanning ( kleuren, strijkkralen, computeren etc) De woensdagen hou ik bewust helemaal vrij, dan ga ik niet naar mn vriend en plan ik ook geen andere afspraken. Zodat ik dan wat leuks kan doen. Afgelopen woensdag bijvoorbeeld lekker naar de sauna geweestquote:
Hoi
Ben je een beetje tot rust gekomen nu je de deeltijdbehandeling niet meer doet? Wat naar dat je vriend nog niet helemaal thuis kan zijn. Hoe is dat voor je, doordeweeks? Hoe gaat het met je cursus en verdere dagbesteding? Fijn dat je misschien EMDR krijgt. Welke slaapmedicatie heb je, helpt dat goed?
Succes vrijdag
Ik heb Zopiclon en dat helpt gelukkig goed
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Gisteren voor het eerst PMT gehad, alleen de zaal is nog steeds niet af. Dus weer alleen een gesprek gehad. Maar wel tot een belangrijk inzicht gekomen, dat ik dingen niet vertel/emoties niet uit, omdat ik de hardnekkige gedachte heb dat het toch geen zin heeft omdat er niks mee wordt gedaan of omdat het dan alleen maar erger wordt. Dat kwam wel even binnen, want daardoor laat ik dus heel veel maar over me heenkomen, ben ik soms ergens slachtoffer van, maar zeg ik er niks van/over. Alleen voel er wel in mijn lichaam spanning door, maar dat komt er dan niet uit zeg maar. Dus daar gaan we tijdens PMT mee aan de slag ( en hopelijk is die zaal snel klaar, zou 1 april al af moeten zijn, maar er zijn bouwtechnische problemen)
Hoe vind je het dat je met autisme gediagnosticeerd bent? Vind je het fijn dat je nu weet wat het is of niet? Heb je wat aan de psycho-educatie? Goed dat je ondanks dat het niet zo goed gaat wel bezig probeert te blijven met je studieDankjewelquote:
Sylvana, heftig. Jij lijkt wel steeds voor pittige beslissingen te staan: van voltijd naar deeltijd naar individuele PMT. Dan tussendoor ook nog het ongeluk van je vriend. Ik hoop echt dat je ondanks het wat instabiele verloop van e.e.a. je rust snel vindt.
En red je het wel een beetje dan zonder dat je nu hulp hebt? Vind het eigenlijk echt niet kunnen dat je al zolang zonder zit en je nog geen reactie hebt over wat je wilde. Wel goed van je dat je je hebt aangemeld voor die onderzoeksmaster, alhoewel die gedachtes die je erbij hebt wel erg herkenbaar zijn.Welkom!quote:
Ik wil al een tijdje wat posten maar stel het steeds uit...Heb ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, kamp al jaren met chronische depressies ondanks therapie en heb onlangs de knoop doorgehakt om wat te gaan doen met mijn vermoedens met betrekking tot ADD. Het doet me altijd wel veel hier verhalen te lezen van jullie, ik herken er veel in. Ik wil nog een behoorlijk stuk typen maar maak hier maar een soort placeholder van, heb nog wat dingen te doen eerst.
[ Bericht 1% gewijzigd door _Hestia_ op 11-04-2015 16:57:56 ]
Ik wilde wel verder in therapie, maar met de afspraken die ik met mijn vorige therapeut had gemaakt. Ik ben erg moeilijk in contact maken, dus het is voor mij erg belangrijk om eerst heel goed mijn therapeut te kunnen inschatten. Dat bereik ik het beste door eerst een poosje aan de oppervlakte te blijven en dan, als ik er klaar voor ben en de therapeut vertrouw, de diepte in te gaan. Dat kan best een tijdje duren, dat weet ik van mezelf. Op een andere manier is therapie gewoon niet haalbaar. Dat zit er geen vooruitgang in.quote:
[..]
Wat wilde je dan?
Ik snap dat je het vanwege herkenbaarheid niet wilt zeggen. Verder erg herkenbaar.
Ik heb gevraagd of er een andere therapeut was, die dat zag zitten.
Ja, ik heb eigenlijk nog niet echt therapie gehad, sinds ik me heb aangemeld. Daarvoor ook al zes jaar zonder. En dat red ik wel. Alleen nu die eetstoornis, hè? Die trekt me nu wel echt de afgrond in. En eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik gemotiveerd ben om daar iets aan te doen. Ik geloof dat ik het allemaal wel prima vind, hoe fout ook.quote:En red je het wel een beetje dan zonder dat je nu hulp hebt? Vind het eigenlijk echt niet kunnen dat je al zolang zonder zit en je nog geen reactie hebt over wat je wilde. Wel goed van je dat je je hebt aangemeld voor die onderzoeksmaster, alhoewel die gedachtes die je erbij hebt wel erg herkenbaar zijn.
Poging 2. Ik heb dus ontwijkende persoonlijkheidsstoornis, dysthieme/chronische depressie en mogelijk ADD. Ik heb tot 2 jaar geleden voor langere tijd dagbehandeling gevolgd in een therapiegroep. Ik heb erg veel aan de groep gehad, met name in communicatie met anderen heb ik gigantische sprongen gemaakt. Omdat ik eerst nog bij mijn ouders woonde en dat een groot deel van mijn problemen in stand hield, ben ik jaren geleden naar een beschermde woonvorm overgegaan. Sinds een jaar woon ik op mezelf in een huurhuis maar heb ik nog steeds ondersteuning van de BW. Omdat ik een tijdje na de verhuizing een terugval had en nog steeds tegen dezelfde problemen aanliep, heb ik samen met mijn hoofdbehandelaar besloten weer met een psycholoog + psychiater te gaan praten. Bij mijn psychologisch onderzoek waar OPS etc uit bleek kreeg ik in eerste instantie het advies om naar de viersprong te gaan, aangezien zei zich meer zouden richten op persoonlijkheidsstoornissen dan mijn huidige GGZ. Dat is nog steeds iets waar ik mee aan de slag zou kunnen gaan mochten de nieuwe gesprekken niet baten.
Ik zit er vooral het afgelopen jaar erg mee dat ik eigenlijk geen echte betaalde werkervaring heb opgedaan sinds ik de middelbare school heb afgerond. Ik heb iets minder dan een jaar HBO gedaan maar toen werd ik dus ziek. Wel heb ik redelijk wat ervaring met vrijwilligerswerk en dagbesteding, dat doe ik nu ook nog steeds. Maar ik merk gewoon dat ik me er erg voor schaam wanneer het welbekende onderwerp word aangestipt als ik samen met mijn sportteam aan de bar sta. Ook baal ik erg van de eenzaamheid, angst en onbegrip die ik al lang ervaar. Gelukkig kan ik goed opschieten met wat collega's van dagbesteding en vormen we een voorzichtig vriendengroepje, al loop ik wel steeds tegen de bekende terughoudendheid en vermijding van OPS aan wat hun betreft.
Het was de bedoelling dat ik EMDR zou gaan volgen, maar daar is eigenlijk nog weinig van terecht gekomen. Na 5 maanden om de 3 weken een gesprek te hebben gehad heb ik niet het idee dat ik hiermee opschiet. Ik heb eenmaal een sessie EMDR gehad na aandringen, maar mijn psych zei dat ik teveel in mijn OPS kan blijven hangen erdoor, dat ik teveel psychologiseer, ik geen verantwoordelijkheid voor mezelf neem en dat ik beter gewoon een reintegratietraject kon gaan zoeken. Nu geef ik haar niet ongelijk en besef ik dat ik erg vast zit in mijn patronen, en dat ze me waarschijnlijk probeert te prikkelen, maar toch is het erg zuur.
Ik ben recent gestart met Ritalin omdat ik al jaren met het idee zit dat ik ADD zou kunnen hebben. Ik kan me erg vinden in de symptomen ervan en heb vaak genoeg meegemaakt dat mensen mij vroegen "heb je soms een aandachtstoornis, blow je" of iets van die aard om er wat mee te doen. Ik moet zeggen dat ik er na anderhalve maand nog steeds niet uit ben of ik er wat mee kan. Heb het idee dat het voor mij voornamelijk werkt als speed en dat is geloof ik niet de bedoelling. Ik heb pas over anderhalve week weer een gesprek maar ik denk dat ik een dezer dagen even bel. Ik ga vandaag in ieder geval een dagje cold turkey na lange structurele inname en ik moet zeggen dat ik me best goed voel (wat vreemd is aangezien ik de afgelopen dagen in hele diepe gaten viel)
[ Bericht 2% gewijzigd door Aeth op 15-04-2015 16:43:40 ]
Ik zit er vooral het afgelopen jaar erg mee dat ik eigenlijk geen echte betaalde werkervaring heb opgedaan sinds ik de middelbare school heb afgerond. Ik heb iets minder dan een jaar HBO gedaan maar toen werd ik dus ziek. Wel heb ik redelijk wat ervaring met vrijwilligerswerk en dagbesteding, dat doe ik nu ook nog steeds. Maar ik merk gewoon dat ik me er erg voor schaam wanneer het welbekende onderwerp word aangestipt als ik samen met mijn sportteam aan de bar sta. Ook baal ik erg van de eenzaamheid, angst en onbegrip die ik al lang ervaar. Gelukkig kan ik goed opschieten met wat collega's van dagbesteding en vormen we een voorzichtig vriendengroepje, al loop ik wel steeds tegen de bekende terughoudendheid en vermijding van OPS aan wat hun betreft.
Het was de bedoelling dat ik EMDR zou gaan volgen, maar daar is eigenlijk nog weinig van terecht gekomen. Na 5 maanden om de 3 weken een gesprek te hebben gehad heb ik niet het idee dat ik hiermee opschiet. Ik heb eenmaal een sessie EMDR gehad na aandringen, maar mijn psych zei dat ik teveel in mijn OPS kan blijven hangen erdoor, dat ik teveel psychologiseer, ik geen verantwoordelijkheid voor mezelf neem en dat ik beter gewoon een reintegratietraject kon gaan zoeken. Nu geef ik haar niet ongelijk en besef ik dat ik erg vast zit in mijn patronen, en dat ze me waarschijnlijk probeert te prikkelen, maar toch is het erg zuur.
Ik ben recent gestart met Ritalin omdat ik al jaren met het idee zit dat ik ADD zou kunnen hebben. Ik kan me erg vinden in de symptomen ervan en heb vaak genoeg meegemaakt dat mensen mij vroegen "heb je soms een aandachtstoornis, blow je" of iets van die aard om er wat mee te doen. Ik moet zeggen dat ik er na anderhalve maand nog steeds niet uit ben of ik er wat mee kan. Heb het idee dat het voor mij voornamelijk werkt als speed en dat is geloof ik niet de bedoelling. Ik heb pas over anderhalve week weer een gesprek maar ik denk dat ik een dezer dagen even bel. Ik ga vandaag in ieder geval een dagje cold turkey na lange structurele inname en ik moet zeggen dat ik me best goed voel (wat vreemd is aangezien ik de afgelopen dagen in hele diepe gaten viel)
[ Bericht 2% gewijzigd door Aeth op 15-04-2015 16:43:40 ]
Hmm ja helemaal nu in deze tijd van bezuinigingen zijn er maar weinig therapeuten die daar de tijd voor willen nemen. Maar ik herken het wel, voor mij is het vertrouwen van mensen ook heel erg lastig en bij mij duurt het ook een hele tijd voordat ik me kwetsbaar durf op te stellen. En vaak lukt het ook niet omdat ik niet bij mijn gevoelens kan komen, dus dan kan ik ze ook niet uiten.quote:
[..]
Ik wilde wel verder in therapie, maar met de afspraken die ik met mijn vorige therapeut had gemaakt. Ik ben erg moeilijk in contact maken, dus het is voor mij erg belangrijk om eerst heel goed mijn therapeut te kunnen inschatten. Dat bereik ik het beste door eerst een poosje aan de oppervlakte te blijven en dan, als ik er klaar voor ben en de therapeut vertrouw, de diepte in te gaan. Dat kan best een tijdje duren, dat weet ik van mezelf. Op een andere manier is therapie gewoon niet haalbaar. Dat zit er geen vooruitgang in.
Ik heb gevraagd of er een andere therapeut was, die dat zag zitten.
[..]
Ja, ik heb eigenlijk nog niet echt therapie gehad, sinds ik me heb aangemeld. Daarvoor ook al zes jaar zonder. En dat red ik wel. Alleen nu die eetstoornis, hè? Die trekt me nu wel echt de afgrond in. En eerlijk gezegd weet ik ook niet of ik gemotiveerd ben om daar iets aan te doen. Ik geloof dat ik het allemaal wel prima vind, hoe fout ook.
Maar het schiet niet echt op zo dan nee. Je trekt niet voor niks aan de bel dat je hulp wilt, dat het dan allemaal zolang moet duren werkt niet echt mee. En alles tegelijkertijd aanpakken is misschien ook wel iets teveel van het goede en je moet natuurlijk wel gemotiveerd zijn, anders heeft het ook weinig effect. Succes iig, hopelijk vind je toch een therapeut die aan jouw wensen wil voldoen.
@Aeth, dankjewel voor je uitgebreidere voorstelberichtje. Ik herken wel veel van je verhaal, vooral dat stukje over betaalde werkervaring en eenzaamheid. Het lijkt me alleen niet slim om op eigen houtje met die ritalin te gaan lopen klooien, heb je al gebeld?
Ik krijg de indicatie voor EMDR. Eerst voor een bepaald aantal sessies om het ongeluk van mijn vriend te verwerken. Als blijkt dat ik door EMDR wel bij mijn gevoelens kan komen, gaan we daarna bekijken of we verder gaan met EMDR om ook andere gebeurtenissen te verwerken. Alleen dan word ik wel overgedragen van hoofdbehandelaar, want nu hou ik nog even de hoofdbehandelaar van de deeltijdgroep waar ik nu dus ff mee gestopt ben. Maar dan gaan we tegen die tijd dus gewoon kijken hoe de hulpverlening er verder uit ziet en wie dan mijn hoofdbehandelaar blijft/wordt. Dus nu is het afwachten tot een uitnodiging voor een intakegesprek en verder ga ik dus gewoon door met individuele PMT.
@Syl: Heb gebeld en een kort gesprek gehad, ze vond het prima als ik niets gebruikte tot ons volgende gesprek as vrijdag. Dat bevalt me eigenlijk wel prima, het lijkt erop dat ik veel stabieler ben sinds ik de ritalin niet meer gebruik.
Heb je al iets gehoord over op welke termijn je terecht kan? En maakt de PMT al wat los?
Vandaag met de 'loog gesproken, eigenlijk een heel goed gesprek gehad waar ik wel goed kon uiten waar ik mee zat en waar ik steeds tegen aanliep. Ze hamerde wel weer op verantwoordelijkheid nemen, en ik was het wel met haar eens dat leven op een laag pitje me ook niet gelukkig zal gaan maken. Waarschijnlijk kan ik viavia gaan kijken op een soort WLB waar ze specaliseren in laswerk. Totaal geen ervaring mee maar op de een of andere manier spreekt het me wel aan, heb metal art bijvoorbeeld altijd erg vet gevonden.
Voor de rest houd een vrouwelijke collega me erg bezig in mijn hoofd. Aan de ene kant leuk omdat het nu wel echt eens tijd word om de stoute schoenen aan te trekken, aan de andere kant erg lastig omdat ik steeds maar alles negatief verdraai en er simpelweg erg veel ogen en haken aanzitten. Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Of eigenlijk weet ik het wel maar durf ik niet. Bleh.
Heb je al iets gehoord over op welke termijn je terecht kan? En maakt de PMT al wat los?
Vandaag met de 'loog gesproken, eigenlijk een heel goed gesprek gehad waar ik wel goed kon uiten waar ik mee zat en waar ik steeds tegen aanliep. Ze hamerde wel weer op verantwoordelijkheid nemen, en ik was het wel met haar eens dat leven op een laag pitje me ook niet gelukkig zal gaan maken. Waarschijnlijk kan ik viavia gaan kijken op een soort WLB waar ze specaliseren in laswerk. Totaal geen ervaring mee maar op de een of andere manier spreekt het me wel aan, heb metal art bijvoorbeeld altijd erg vet gevonden.
Voor de rest houd een vrouwelijke collega me erg bezig in mijn hoofd. Aan de ene kant leuk omdat het nu wel echt eens tijd word om de stoute schoenen aan te trekken, aan de andere kant erg lastig omdat ik steeds maar alles negatief verdraai en er simpelweg erg veel ogen en haken aanzitten. Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Of eigenlijk weet ik het wel maar durf ik niet. Bleh.
Ik kom toevallig dit topic tegen: meld zich
We cannot solve our problems with the same thinking we used when we created them
Voor de mensen die graag meer willen weten over borderline, raad ik een college van hupper.nl aan. Fijn om naar een psychiater te luisteren die op een respectvolle manier vertelt over borderline. Je hoeft niet te betalen voor de eerste les.
Nee ik heb nog niks gehoord over EMDR. En qua PMT, ik heb nu 2 keer een gesprekje gehad ipv echte PMT omdat de zaal nog niet klaar is. Dus ja, die gesprekjes waren wel fijn dat ik even mijn ei kwijt kon en het heeft wel wat inzichten opgeleverd. Maar ik ben nog niet echt aan het werk geweest aan mijn doelen zeg maar omdat die zaal nog niet klaar is. En deze week was het vakantie, dus volgende week dinsdag heb ik weer en is hopelijk de zaal ook klaarquote:
@Syl: Heb gebeld en een kort gesprek gehad, ze vond het prima als ik niets gebruikte tot ons volgende gesprek as vrijdag. Dat bevalt me eigenlijk wel prima, het lijkt erop dat ik veel stabieler ben sinds ik de ritalin niet meer gebruik.
Heb je al iets gehoord over op welke termijn je terecht kan? En maakt de PMT al wat los?
Vandaag met de 'loog gesproken, eigenlijk een heel goed gesprek gehad waar ik wel goed kon uiten waar ik mee zat en waar ik steeds tegen aanliep. Ze hamerde wel weer op verantwoordelijkheid nemen, en ik was het wel met haar eens dat leven op een laag pitje me ook niet gelukkig zal gaan maken. Waarschijnlijk kan ik viavia gaan kijken op een soort WLB waar ze specaliseren in laswerk. Totaal geen ervaring mee maar op de een of andere manier spreekt het me wel aan, heb metal art bijvoorbeeld altijd erg vet gevonden.
Voor de rest houd een vrouwelijke collega me erg bezig in mijn hoofd. Aan de ene kant leuk omdat het nu wel echt eens tijd word om de stoute schoenen aan te trekken, aan de andere kant erg lastig omdat ik steeds maar alles negatief verdraai en er simpelweg erg veel ogen en haken aanzitten. Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Of eigenlijk weet ik het wel maar durf ik niet. Bleh.
Fijn dat het gesprek met je psycholoog goed was. Hopelijk kun je bij die WLB kijken en is het wat voor je. En wat betreft die collega, nooit geschoten is altijd mis
Succes!
Pfff...Heb mijn gevoelens uitgesproken maar ik weet nog steeds niet goed wat ik er mee moet. We kunnen gelukkig wel gewoon over dit soort dingen praten, maar hoe beter ik haar leer kennen hoe onverstandiger het me lijkt om met haar in zee te gaan. Het gevoel blijft echter zitten. En dan zit ze zelf in de shit en wil ik alleen maar helpen maar dat kan ik niet (dat kan waarschijnlijk niemand op het moment). Verschrikkelijk dit.
Voor de rest veel twijfels over de GGZ waar ik nu al jaren bij zit. Nou snap ik wel dat alle zorginstanties achteruit lijken te hollen de laatste tijd, maar het blijft toch kriebelen om ergens een second opinion aan te vragen of gewoon te kijken naar de mogelijkheden voor behandeling elders. Het duurt zo lang om verder te komen en het is ontzettend frustrerend...
Vanochtend eindelijk een afspraak proberen te maken met oude vriendinnen uit een groep die ik al zowat een jaar niet gezien heb. Kom ik er een paar uur later een tegen die nota bene net gestart is met dezelfde module die ik volg. Grappig.
Voor de rest veel twijfels over de GGZ waar ik nu al jaren bij zit. Nou snap ik wel dat alle zorginstanties achteruit lijken te hollen de laatste tijd, maar het blijft toch kriebelen om ergens een second opinion aan te vragen of gewoon te kijken naar de mogelijkheden voor behandeling elders. Het duurt zo lang om verder te komen en het is ontzettend frustrerend...
Vanochtend eindelijk een afspraak proberen te maken met oude vriendinnen uit een groep die ik al zowat een jaar niet gezien heb. Kom ik er een paar uur later een tegen die nota bene net gestart is met dezelfde module die ik volg. Grappig.
Heb je inmiddels een second opinion aangevraagd of ga je dat toch niet meer doen? En dat is idd toevallig van die vriendin ja!quote:
Pfff...Heb mijn gevoelens uitgesproken maar ik weet nog steeds niet goed wat ik er mee moet. We kunnen gelukkig wel gewoon over dit soort dingen praten, maar hoe beter ik haar leer kennen hoe onverstandiger het me lijkt om met haar in zee te gaan. Het gevoel blijft echter zitten. En dan zit ze zelf in de shit en wil ik alleen maar helpen maar dat kan ik niet (dat kan waarschijnlijk niemand op het moment). Verschrikkelijk dit.
Voor de rest veel twijfels over de GGZ waar ik nu al jaren bij zit. Nou snap ik wel dat alle zorginstanties achteruit lijken te hollen de laatste tijd, maar het blijft toch kriebelen om ergens een second opinion aan te vragen of gewoon te kijken naar de mogelijkheden voor behandeling elders. Het duurt zo lang om verder te komen en het is ontzettend frustrerend...
Vanochtend eindelijk een afspraak proberen te maken met oude vriendinnen uit een groep die ik al zowat een jaar niet gezien heb. Kom ik er een paar uur later een tegen die nota bene net gestart is met dezelfde module die ik volg. Grappig.
Hier gaat het steeds beter eigenlijk. PMT loopt lekker, druk bezig met oefeningen om te leren omgaan met spanning, grenzen aangeven etc. ( alleen vanwege misverstand heb ik nu 2 weken niet) Heb vorige week mijn eerste sessie Exposure gehad (traumatherapie) maar ik heb eigenlijk amper PTSS-klachten meer op het moment. Het ongeluk is nu bijna 5 maanden geleden en mn vriend is al meer dan een maand gewoon weer thuis. Ik schrik niet meer op van elke sirene, slaap al weer wat vaker zonder slaapmedicatie en dat ik dan ook geen nachtmerries heb, pieker veel minder over het ongeluk, ben veel minder alert. En ook tijdens de sessie zelf voelde ik niet heel veel spanning tijdens het vertellen van het verhaal. En in de 2 weken tussen de sessies door moet je het 5 keer terugluisteren. Net voor het eerst gedaan, maar dat doet me echt totaal niks. Kan het prima terugluisteren zonder dat ik veel spanning ervaar. Dus tja, denk niet dat ik nog heel veel sessies nodig heb.quote:
Ik mis het alleen wel om in een theoretisch kader met mijn problemen aan de slag te gaan. Ik heb wel de PMT, maar dat is vooral lichamelijk natuurlijk. Dus mn behandelaar gaat kijken of ik anders naast PMT ook nog iets van een ambulante schematherapiegroep kan doen. Maar daar heb ik nog niks over gehoord. Maar voorlopig blijven we dus gewoon doorgaan met ambulante therapie, omdat ik nu mn vriend thuis is zo druk ben dat een deeltijd gewoon nog steeds niet haalbaar is. Dus voorlopig houden we het gewoon zo en dan evalueren we het gewoon om de zoveel tijd en dan zien we wel hoe het loopt.
Welkom bij de club. Maar het is alweer heel lang geleden.quote:
Ik kom toevallig dit topic tegen: meld zich
Zo te zien gaat het niet al te geweldig hier, hoewel sommige wel fijne gesprekken hebben etc.
Ik ben nu al een dikke tijd uit de wereld van psychologen en soms tik ik de fles wel vaak aan, maar alles gaat goed en niemand in mijn omgeving die het wat uitmaakt.
Is Comp Lex nog aanwezig?
Liefde voor God
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |