Eerlijk gezegd kan ik mij hier nauwelijks een voorstelling bij maken, want het type man waar ik op val zou zoiets al nooit (uit zichzelf) willen en dus ook nooit (uit zichzelf) voorstellen.
Maar goed, stel dat. Een open relatie zou wat mij betreft verre van ideaal zijn, maar als ik al heel lang samen met iemand zou zijn (ben ik ook, maar met iemand dus, die zelf ook never nooit een open relatie zou willen) en ik zou diegene in alle ándere opzichten echt als "Mr. Perfect" beschouwen, dan zou het mógelijk wel bespréékbaar zijn. Ik zou vervolgens -als eerste- willen weten wáárom hij dat wil en het moet niet zo zijn dat de reden ligt in het feit dat ik seksueel gezien niet (voldoende) aan zijn wensen voldoe, want daar zou ik dan op een andere manier aan willen werken.
Ook al zou het op zich dus wel bespréékbaar zijn, ik acht de kans uiteindelijk toch wel héél erg klein dat ik hier in mee zou gaan en volgens mij speelt jaloezie daarbij niet eens zo'n grote rol. Heb geen flauw idee of ik het -op zich- zou "kunnen", weet alleen dat het (vooralsnog) gewoon echt niet overeenkomt met mijn eigen idee van een (ideale) relatie en ik zou het zodoende waarschijnlijk als een té grote "opoffering" beschouwen.
Tails tell tales