Ik snap je probleem. Gezien de langdurige aard van je klachten, zou ik als ik jou was wel hulp zoeken. Er zijn echt mensen die je kunnen helpen, alleen is die stap enorm lastig.quote:Op donderdag 9 april 2015 09:59 schreef Tino2015 het volgende:
Goedemorgen,
Dit is mijn eerste post hier. Denk zelf dat ik ook een angststoornis heb. Hoezo denk ik dat, omdat ik constant nerveus ben om niets, en ik durf mijn bek niet open te trekken en ga constant confrontaties uit de weg, hoe klein of groot ook, ik probeer ze altijd te vermijden. Ook ben ik hierdoor heel erg onzeker en ben ik totaal niet assertief, met niets.
Ik heb dit eigenlijk al sinds dat ik mij kan herinneren (dat ik mijn mond niet kan open doen) echter is dit in mijn vorige relatie (ben dik 3 jaar samen geweest waarvan de meeste tijd samen gewoond) verergerd tot het punt waar ik dus eigenlijk gewoon constant nerveus ben.
Nu heb ik sinds enkele maanden een nieuwe vriendin en zij is echt een schatje, ze luistert naar me en begrijpt me. Afgelopen maandag voor het eerst iets gebeurd dat mij een beetje dwars zat (was niets speciaals) maar zelfs daarover durfde ik mijn mond niet open te doen. Ik was een beetje jaloers ergens op, omdat ze constant op de app zat met iemand. Geen probleem en ik moet daar ook niet jaloers over zijn, maar goed, ik was het wel. Om het verhaal even kort te houden, zij vroeg mij die avond toen we net in bed lagen of er wat was, en ik durfde uiteraard niets te zeggen en zei dus dat er niets was. Daarna is zij (omdat ze wel degelijk wist dat er iets speelde) in de woonkamer TV gaan kijken. Ik wist dat ik naar haar toe moest gaan om het haar te vertellen, echter heb ik ongeveer een uurtje verstijfd in bed gelegen van angst om haar onder ogen te komen en mijn mond open te doen.
Uiteindelijk is het me toch gelukt om op te staan, naar haar toe te gaan en het te vertellen, inclusief het feit waarom ik dus niet eerder naar haar toe kwam (omdat ik om onbekende reden gewoon verstijfd van angst ben). Zij heeft hier positief op gereageerd en ik ben blij dat het mij is gelukt om mijn mond open te doen hierover.
Echter kan dit zo niet langer. Ik heb dit al heel lang en zoals gezegd is dit probleem sterk verergerd door mijn vorige relatie (ik hoefde maar scheef te kijken of er was alweer ruzie). Ik heb dus 3 jaar lang met mijn ex geprobeerd om altijd maar de confrontatie te vermijden en hierdoor ben ik nog banger geworden. Nee, ik ben nog niet bij iemand hiervoor geweest en heb er ook nog nooit over gesproken of zelfs durven spreken. Nu, omdat ik mijn relatie niet op het spel wil zetten en omdat ik uiteraard zelf ook niet meer zo door wil, wil ik dus hulp zoeken.
Mijn eerste gedachte is om te gaan praten met een psycholoog. Of zijn er dingen waar ik zelf aan kan werken eventueel?
Als laatste dus even in het kort over wat er "mis" met mij is, ik ben heel vaak, bijna constant, nerveus, angstig, ben heel onzeker, ben een doemdenker, denk heel vaak negatief over vanalles en nog wat. Kan hierdoor vaak niet goed functioneren en ben bang dat mijn relatie er zo ook kapot aan gaat. Heb ook weinig zin om dingen te ondernemen. Ik vind ook eigenlijk niets leuk. En hier wil ik dus verandering in brengen.
Ik snap waarom dit een beetje voelt als verliezen, maar zo te lezen als je het niet doet, ga je nog veel meer kwijtraken.quote:Op donderdag 9 april 2015 08:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
Na een nacht weer amper geslapen te hebben de knoop toch maar doorgehakt en de huisarts gebeld voor een doorverwijzing naar een psycholoog.
Wordt over een paar uur teruggebeld om te kijken wat ik kan doen. Mijn doemgedachtes en jaloezie zijn momenteel zo erg dat ik er amper nog door functioneer. Het voelt wel heel moeilijk om dit te doen, ergens voelt het een beetje als verliezen. Ik moet dit echter wel doen, anders gaan m'n gezondheid, studie en meer dan waarschijnlijk relatie er helemaal kapot aan.
Ja, wat dat betreft is het een hele simpele afweging. Tot nu toe heb ik na mijn burnout altijd mijn angsten overwonnen als het gaat om studeren, werken en een sociaal leven oppakken. Bij een relatie lijk ik nu toch echt mijn Waterloo te vinden, simpelweg omdat ik het zo fijn vind, en des te meer ik iets waardeer, des te sterker de angst om het te verliezen.quote:Op donderdag 9 april 2015 10:26 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Ik snap waarom dit een beetje voelt als verliezen, maar zo te lezen als je het niet doet, ga je nog veel meer kwijtraken.
Goeie zet wel, en verstandig
Edit: En ik sluit me aan bij wat Duracel in de post hierboven heeft getikt
Dat laatste snap ik. Das ook een belangrijke reden geweest voor mij om met de abilify te stoppen (of poging doen tot in elk geval).quote:Op donderdag 9 april 2015 10:42 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Ja, wat dat betreft is het een hele simpele afweging. Tot nu toe heb ik na mijn burnout altijd mijn angsten overwonnen als het gaat om studeren, werken en een sociaal leven oppakken. Bij een relatie lijk ik nu toch echt mijn Waterloo te vinden, simpelweg omdat ik het zo fijn vind, en des te meer ik iets waardeer, des te sterker de angst om het te verliezen.![]()
Ik hoop dat ik samen met een psycholoog/psychiater mezelf eens goed uit kan pluizen en hopelijk doormiddel van therapie mijn angst weer beheersbaar maken. Medicatie is ook een optie, maar daar wil ik pas echt in het aller, allerlaatste geval aan.
Nee, dat was een voorbeeld, mijn vriendin gaat niet vreemd en dat weet ik ook. Ik noemde dat voorbeeld om aan te tonen hoe erg het kan zijn voor mij om iets simpels te vertellen, hoe lastig het wel niet is. Met mijn vriendin heb ik verder totaal geen problemenquote:Wat je zelf kunt doen, is het zoeken naar bewijs voor je onzekerheid. Welk concreet bewijs heb je voor dat ze 'vreemdgaat'? Waar gaat het contact met een jongen over? Is ze open tegen je? Behandelt ze je goed?
Dat is ook uiteindelijk mijn doel. Ik denk ook zo veel mogelijk op de lange termijn, aangezien mensen, helaas, altijd een variabele blijven. Mezelf daarentegen, ben ik de rest van mijn leven samen mee.quote:Op donderdag 9 april 2015 10:47 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dat laatste snap ik. Das ook een belangrijke reden geweest voor mij om met de abilify te stoppen (of poging doen tot in elk geval).
En idd, zoek uit waar die kloteangst vandaan komt. Het alleen al -weten- wat die angst precies is is al beter dan een angst die "willekeurig" om de hoek komt kijken wanneer jij het niet verwacht en wanneer jij niet eens weet -waarom- je weer angstig wordt
En doe het niet voor je relatie of je studie..doe het voor jezelf!
Dat is zeker zo, alleen doelde ik er op dat het soms goed is om na te gaan of je angst gegrond is of niet. Dit kan zijn met je vriendin, of je angst om dingen te vertellen.quote:Op donderdag 9 april 2015 10:59 schreef Tino2015 het volgende:
[..]
Nee, dat was een voorbeeld, mijn vriendin gaat niet vreemd en dat weet ik ook. Ik noemde dat voorbeeld om aan te tonen hoe erg het kan zijn voor mij om iets simpels te vertellen, hoe lastig het wel niet is. Met mijn vriendin heb ik verder totaal geen problemenHet probleem ligt zich bij mij.
Wat zijn je ideeën om dit aan te pakken?quote:Op donderdag 9 april 2015 12:05 schreef Tino2015 het volgende:
Nou, dat is het hem nou juist, de angst is totaal niet gegrond, en dat weet ik ook. Echter lukt het me nog niet om iets te zeggen, en zak ik alleen maar dieper weg in de angst, door middel van mijn gedachten. Heel vervelend en frustrerend dus.
Maakt niet uit, het is af en toe goed om voor jezelf te kiezen, heb ik ook gedaan,kwa gevoelens voor een of andere trut, en nu voel ik me er beter om. Don't worryquote:Op donderdag 9 april 2015 21:00 schreef zomertje het volgende:
Ego postje: heb ik een keer voor mezelf gekozen, moest ivm gezondheid, wordt echter niet zo goed opgepakt. En nu word ik er erg down en verdrietig van
Het gaat ook wel weer een keer over. Ik ben nogal van slag van dit soort dingen, Hou me liever afzijdig en pas me aan. Maar soms kan dat niet.quote:Op donderdag 9 april 2015 21:01 schreef MotherFoker het volgende:
[..]
Maakt niet uit, het is af en toe goed om voor jezelf te kiezen, heb ik ook gedaan,kwa gevoelens voor een of andere trut, en nu voel ik me er beter om. Don't worry
Snap ik hoor, maar ik kan ook begrijpen dat het vervelend is.quote:Op donderdag 9 april 2015 21:10 schreef zomertje het volgende:
[..]
Het gaat ook wel weer een keer over. Ik ben nogal van slag van dit soort dingen, Hou me liever afzijdig en pas me aan. Maar soms kan dat niet.
Jij wel, dat weet ikquote:Op woensdag 8 april 2015 15:58 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Wel!
Jij bent ook een d&a VIP hoor![]()
Omdat zij aan de kant van het leven staan en ik aan de kant van de dood. Omdat ze me toch niet helemaal begrijpen, en iets dat voor mij heel serieus en 'echt' is zien als 'gewoon een kenmerk van depressie/autisme'. Daarin voel ik me dus niet serieus genomen.quote:Op woensdag 8 april 2015 16:01 schreef hardromacore2.0 het volgende:
[..]
Want?
Wat ga je opsteken van die psycho-educatie?
Hihiquote:
Ik heb geloof ik zelfs 2x psycho-educatie gehad mbt autisme, moet zeggen dat ik er veel van opgestoken heb.quote:[..]
Omdat zij aan de kant van het leven staan en ik aan de kant van de dood. Omdat ze me toch niet helemaal begrijpen, en iets dat voor mij heel serieus en 'echt' is zien als 'gewoon een kenmerk van depressie/autisme'. Daarin voel ik me dus niet serieus genomen.
Wat ik ervan ga opsteken weet ik natuurlijk pas als ik klaar benMaar het is gericht op informeren en leren omgaan met beperkingen.
Mezelf in eerste instantie proberen te forceren om toch mijn mond open te doen, want ik weet nu dat ik het kan, en als ik het vaker doe, dan gaat het me ook lukken. Gisteravond was er weer een momentje en ik heb gewoon mijn mond open gedaan en het voelde goed. Vanavond weet ik zeker dat er een moment gaat komen dat ik mijn mond moet opendoen want er is iets dat ik wil bespreken met mijn vriendin, dat toch wel van serieuze aard is, Dus we gaan het merken.quote:Op donderdag 9 april 2015 20:48 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Wat zijn je ideeën om dit aan te pakken?
Wat een aparte gedachtes.quote:Op donderdag 9 april 2015 21:45 schreef kuolema het volgende:
[..]
Jij wel, dat weet ik
[..]
Omdat zij aan de kant van het leven staan en ik aan de kant van de dood. Omdat ze me toch niet helemaal begrijpen, en iets dat voor mij heel serieus en 'echt' is zien als 'gewoon een kenmerk van depressie/autisme'. Daarin voel ik me dus niet serieus genomen.
Klinkt als een goed plan man. Lekker bezig, ga zo door!quote:Op vrijdag 10 april 2015 07:43 schreef Tino2015 het volgende:
[..]
Mezelf in eerste instantie proberen te forceren om toch mijn mond open te doen, want ik weet nu dat ik het kan, en als ik het vaker doe, dan gaat het me ook lukken. Gisteravond was er weer een momentje en ik heb gewoon mijn mond open gedaan en het voelde goed. Vanavond weet ik zeker dat er een moment gaat komen dat ik mijn mond moet opendoen want er is iets dat ik wil bespreken met mijn vriendin, dat toch wel van serieuze aard is, Dus we gaan het merken.
Daarnaast wil ik sowieso toch contact gaan zoeken met een psycholoog, zodat ik mijn verhaal kan doen en zodat ik wat handvaten kan krijgen hoe hiermee om te gaan en hoe ik dit kan aanpakken. Want alleen zal het me sowieso nooit lukken. Als dat zou kunnen dan had ik het allang gedaan natuurlijk
Volgens mij boeit het de meesten hier wel hoe t met je gaat, dus niet zo negatief doen jijquote:Op donderdag 9 april 2015 21:45 schreef kuolema het volgende:
[..]
Jij wel, dat weet ik
[..]
Omdat zij aan de kant van het leven staan en ik aan de kant van de dood. Omdat ze me toch niet helemaal begrijpen, en iets dat voor mij heel serieus en 'echt' is zien als 'gewoon een kenmerk van depressie/autisme'. Daarin voel ik me dus niet serieus genomen.
Wat ik ervan ga opsteken weet ik natuurlijk pas als ik klaar benMaar het is gericht op informeren en leren omgaan met beperkingen.
Ben wel alweer de gehele dag gespannen, waarom weet ik niet, kan er mijn vinger niet op leggen. Maar gek hoe fijn het is om jouw comment te lezen, over dat ik lekker bezig ben en zo door moet gaan. Echt raar hoe goed dat iemand kan doen. Thnx in ieder gevalquote:Klinkt als een goed plan man. Lekker bezig, ga zo door!
Nou, ik heb mijn mond moeten opendoen, alleen ging het niet vanzelf. Ja, ik ben opgelucht dat ik het toch heb besproken, ik ben op dit moment ook niet gespannen verder (ik zit alleen thuis en heb verder even niets op de planning staan), echter weet ik niet of ik tevreden moet zijn over hetgeen wij besproken hebben en hoe ik me daarover moet voelen. Echter is dat weer een ander verhaal en heeft dat weer verder niets te maken met de angst zelf denk ik.quote:Vanavond weet ik zeker dat er een moment gaat komen dat ik mijn mond moet opendoen want er is iets dat ik wil bespreken met mijn vriendin, dat toch wel van serieuze aard is, Dus we gaan het merken.
Was het iets relatiebedreigends?quote:Op zaterdag 11 april 2015 09:39 schreef Tino2015 het volgende:
[..]
Nou, ik heb mijn mond moeten opendoen, alleen ging het niet vanzelf. Ja, ik ben opgelucht dat ik het toch heb besproken, ik ben op dit moment ook niet gespannen verder (ik zit alleen thuis en heb verder even niets op de planning staan), echter weet ik niet of ik tevreden moet zijn over hetgeen wij besproken hebben en hoe ik me daarover moet voelen. Echter is dat weer een ander verhaal en heeft dat weer verder niets te maken met de angst zelf denk ik.
Dit is wat ik heb gedaan toen ik een jaar of 17 was, heeft voor mij uiteindelijk gewerktquote:Op vrijdag 10 april 2015 07:43 schreef Tino2015 het volgende:
[..]
Mezelf in eerste instantie proberen te forceren om toch mijn mond open te doen, want ik weet nu dat ik het kan, en als ik het vaker doe, dan gaat het me ook lukken. Gisteravond was er weer een momentje en ik heb gewoon mijn mond open gedaan en het voelde goed. Vanavond weet ik zeker dat er een moment gaat komen dat ik mijn mond moet opendoen want er is iets dat ik wil bespreken met mijn vriendin, dat toch wel van serieuze aard is, Dus we gaan het merken.
Van voor je mening uitkomen verbeterd de kwaliteit van je leven gewoon zo erg. Ben zo blij dat ik destijds die stap ook heb gemaakt.quote:Op zaterdag 11 april 2015 19:28 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Dit is wat ik heb gedaan toen ik een jaar of 17 was, heeft voor mij uiteindelijk gewerkt
Al word je verbaal onder tafel geluld, dat is altijd nog beter dan helemaal niks zeggen, dan heb je het tenminste geprobeerd en bij elke verbale gelegenheid wordt je verbale weerbaarheid steeds ietsje beter.quote:Op zaterdag 11 april 2015 19:40 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Van voor je mening uitkomen verbeterd de kwaliteit van je leven gewoon zo erg. Ben zo blij dat ik destijds die stap ook heb gemaakt.
Ja dat klopt. Dan heb je in ieder geval je hart gelucht. Ik vind echter dat je niet alleen dingen moet zeggen om het zeggen, maar soms ook om er echt wat voor jou uit te halen.quote:Op zaterdag 11 april 2015 19:43 schreef magnetronkoffie het volgende:
[..]
Al word je verbaal onder tafel geluld, dat is altijd nog beter dan helemaal niks zeggen, dan heb je het tenminste geprobeerd en bij elke verbale gelegenheid wordt je verbale weerbaarheid steeds ietsje beter.
Het is gewoon door de sloot ploegen en "hup door de gehaktmolen", maar anders had ik nu nog mn mond niet opengedaan en had ik nu een echt kutleven gehad
Denk je dat al die dingen oppotten beter voor je gesteldheid is?quote:Op zondag 12 april 2015 09:37 schreef zomertje het volgende:
Ik heb van de week eens mn mond opengetrokken en dat heeft een rollercoaster van emoties teweeg gebracht. Ruzie maken is geen kernkwaliteit van mij...
Nee, dat is ook weer zo. Maar t leek nu wel veel meer impact te hebbenquote:Op zondag 12 april 2015 09:44 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Denk je dat al die dingen oppotten beter voor je gesteldheid is?
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |