(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 36

quote:

Op maandag 16 februari 2015 14:16 schreef Troel het volgende:

[..]

Maar dan heb ik als ASS-moeder een vraag. Want vooral mijn oudste kan heel erg verdrietig worden als hij niet op de computer mag, hij wordt er ook echt wel volledig in opgezogen. Wat hij aan het doen is maakt dan eigenlijk niet uit, zelfs het leren voor een dictee (moet ook allemaal via de computer tegenwoordig) vindt hij prima, ALS HIJ MAAR ACHTER DE COMPUTER MAG. Ik vind dat zelf een beetje een vervelende situatie, ben zo bang dat je een verslaving gaat kweken (als hij niet mag vergaat ook echt de hele aarde natuurlijk). Hoe ga je daarmee om?

Ik ken jou en je situatie natuurlijk niet, dus wellicht zeg ik dingen die je al doet of die niet werken, voel je alsjeblieft niet bekritiseerd als dat het geval is. Er zijn namelijk bij kinderen (met of zonder ASS) niet altijd pasklare antwoorden, soms is iets vinden dat werkt een zoektocht die ik samen met ouders en kind inga.

Maar: het perse iets op de computer willen doen is vaak zoeken naar houvast. Voor kinderen met ASS is "vrije tijd" een te groot, ongestructureerd begrip, waarvan ze echt niet weten wat ze ermee aan moeten. Een computer is duidelijk, voorspelbaar en je hebt er controle op. Begrijpelijke dus dat ze in het "zwarte gat" dat "vrije tijd" voor hen is, zoeken naar dat voorspelbare.

Je kunt dat ondervangen door ook vrije momenten in te plannen. Denk dan aan "Lego, lezen, voetballen, wandelen". Desnoods maak je een zichtbare planning, zodat duidelijk is hoe de dag/middag eruit gaat zien. (Je kan het opschrijven of met picto's werken, wat bij jouw kind past)
Je kunt de computer daar dan in verwerken. Mijn advies zou zijn om de computer zoveel mogelijk naar achter te schuiven in je planning; je kind weet dan dat het nog gaat komen en ook wanneer, dat geeft meer rust.
Als je wilt werken met een bepaalde tijd achter de computer, kun je dit ook goed inzichtelijk maken met een kookwekker. Mijn advies is dan altijd om de wekker op 5 minuten korter in te stellen dan dat je insteek is. Je kunt dan afspreken dat je kind nog 5 minuten heeft om af te ronden als de eerste wekker is gegaan, daarna zet je hem nog een keer. Bij de 2e wekker is het klaar. Computer uit.

Boos worden kan dan bij afronden wel voorkomen, zeker in het begin. Maar dat moet je dan zoveel mogelijk proberen te negeren. Verwijs hem eventueel naar een rustige plek om af te koelen (vaak een slaapkamer of een hoekje in de woonruimte). Ga geen discussie voeren over de computertijd, blijf zelf zo emotioneel kalm als je kunt. Als je dat een paar keer lukt weet je kind hoe het werkt en accepteren ze zo'n wekker ook.

Voor meer vragen mag je gerust PB'en hoor.

Troel, het is wel herkenbaar... de angst voor "verslaving" maar nadat ik het stukje van Silliegirl lees kan ik me ook wel voorstellen dat het veilig voelt e.d.

Silliegirl, dank voor je bijdrage!

Heerlijk mijn dochter heeft een uitgebreide diagnose MCDD en is net 3 maanden opgenomen geweest. Maar nu zit ze dus tijdelijk op de schoon van de instelling, alleen kan ze niet door richting speciaal onderwijs omdat er geen indicatie is.

Dus mag ze hier nog een half jaar blijven zodat ze een indicatie kunnen vormen met dezelfde conclusie als de indicatie. Hoe bureaucratisch kan je het maken?

Dit terwijl er kindjes thuislopen die dit plekje kunnen gebruiken en er per direct een plekje is op speciaal onderwijs. Haar basisschool helpt ook niet mee want die krijgt een boete als een kind van basisonderwijs richting speciaal onderwijs gaat.

quote:

Op maandag 16 februari 2015 12:11 schreef Nijna het volgende:
Oh livelink, dat gevoel is herkenbaar denk ik... het is een beetje (denk ik) waar ik laatst over struikelde in het algemene topic met dat belonen enzo.
Je wilt het zo graag goed doen, maar elke keer denk je dat je een beetje op weg bent en dan lees je of hoor je zoiets en ga je weer twijfelen.

Je wilt het beste voor je kind, dat wil uiteindelijk iedereen. Maar omdat je extra uitdagingen tegenkomt onderweg is het soms misschien nog wel lastiger om te blijven geloven in jezelf. Jij doet wat jij denkt dat goed is en niemand kent jouw kind zo goed als jijzelf. Op basis daarvan maak je keuzes. En misschien lijken die keuzes voor anderen niet handig of minder goed, jij maakt ze omdat dat op dat moment juist wel verstandig is of lijkt.

(misschien moet ik mezelf af en toe teruglezen... ).

Precies Nijna.

quote:

Op maandag 16 februari 2015 14:52 schreef trigt013 het volgende:

Dus mag ze hier nog een half jaar blijven zodat ze een indicatie kunnen vormen met dezelfde conclusie als de indicatie. Hoe bureaucratisch kan je het maken?

Dat heet passend onderwijs Trigt.
Heel triest dat daar dus écht kinderen de dupe van raken.

Trigt013, wat dubbel. Tja de bureaucratie... ik hoop dat het snel lukt om een plekje op het SO te krijgen voor je dochter! Dus dat snap ik wel

Moonah, tnx . Ik denk dat ik het stukje maar uitprint, inclusief jouw vetgemaakte letters
en dan lezen als ik weer last twijfel e.d. heb .

Troel, herkenbaar ook.

Poes, de tijd zal het leren .

Toen ik vanmiddag de meiden ophaalde heb ik in de auto alvast aangekondigd dat we eerst even aan tafel zouden gaan zitten om wat te drinken, zonder tablets...
Het buitenspelen ook vast in de week gelegd, M. was het er niet helemaal mee eens.
Maar na wat drinken en wat lekkers en een zusje die voorstelde om te gaan skaten, zijn ze toch bijna 3 kwartier buiten in de weer geweest .
Daarna kwam M. vertellen dat ze nu dan toch wel echt op de tablet wilde .
Ze had wel lekker buiten gespeeld, maar dat was nu klaar. Inmiddels moest ik eten gaan koken en konden de meiden mooi op de tablet. Eigenlijk ook wel praktisch. Dus voor herhaling vatbaar wat mij betreft .

Silliegirl, bedankt voor je reactie! Ik wist wel dat ik het allemaal te zwart/wit zie bij tijd en wijle.

Trigt, herkenbare situatie. Bij ons duurde het verkrijgen van de indicatie ook lang en was het heel spannend of het lukte om vanuit de opname naar het SO te gaan.
De school waar wij terecht konden had echter ook plaatsen beschikbaar voor kinderen die nog geen indicatie hebben, maar waar geen twijfel over bestaat dat die indicatie er kwam. Natuurlijk moet dan wel bestuur en MR toestemming geven.
Als wij niet op tijd de indicatie hadden gekregen, dan zouden ze dat geprobeerd hebben.

Wellicht heeft de beoogde school voor jullie dochter ook wel zo'n mogelijkheid? Vragen kan altijd.

En nog een kleine vraag: je zegt dat de basisschool niet meewerkt. Toen mijn zoon opgenomen werd, werd hij uitgeschreven bij zijn basisschool en direct ingeschreven bij de SO-school die aan de opname verbonden was. Ik ga er vanuit dat dat bij jullie ook is gebeurd? Want dan heeft de basisschool die boete al aan zijn broek en hoeft dat geen belemmering meer te zijn.

Nou speelde het bij ons natuurlijk voor het passend onderwijs, dus het kan zijn dat het nu wel allemaal anders is. Het is allicht de moeite waard om het na te vragen.

quote:

Op maandag 16 februari 2015 17:55 schreef Poesopstokje het volgende:
Silliegirl, mooie bijdrages, leuk om het ook eens van een andere kant te zien/horen

Graag gedaan hoor.

quote:

Op maandag 16 februari 2015 19:18 schreef livelink het volgende:
Silliegirl, bedankt voor je reactie! Ik wist wel dat ik het allemaal te zwart/wit zie bij tijd en wijle.

Welnee, ik vind het altijd vervelend als je als ouder het gevoel krijgt dat je het volgens je hulpverlener niet goed doet. Er wordt te vaak een scala aan theorieën over straffen en belonen ingezet, maar als je een kind met ASS (of een ander soort "gebruiksaanwijzing") moet opvoeden zijn alle regels anders. Eigenlijk zijn er dan geen regels. Je moet gewoon dat vinden wat werkt bij jouw kind, maar zelfs heb je 't gevonden, dan is er nog geen garantie dat het morgen nog werkt.

Kortom: twijfel niet aan jezelf, je weer als ouder beter dan wie dan ook wat goed is voor jouw kind.

quote:

Op maandag 16 februari 2015 19:58 schreef silliegirl het volgende:
*knip*
Je moet gewoon dat vinden wat werkt bij jouw kind, maar zelfs heb je 't gevonden, dan is er nog geen garantie dat het morgen nog werkt.

Kortom: twijfel niet aan jezelf, je weer als ouder beter dan wie dan ook wat goed is voor jouw kind.

Die regel die ik vet heb gemaakt, dat is er ook een voor op een briefje op het prikbord .

quote:

Op donderdag 19 februari 2015 16:03 schreef Poesopstokje het volgende:
Livelink, hoe ging het maandag bij de tandarts?

En hoe gaat het met jou?

Maandag bij de tandarts ging het wel redelijk. Hij liet vrij makkelijk zijn tanden poetsen. Zelf ben ik sinds maandag ook weer langzaam tot rust gekomen. Maar begin maart hebben we weer een afspraak staan en dan in april weer twee afspraken. Die tandarts wordt nog mijn ondergang

Trouwens ook apart. Hij heeft 1 tand die heel erg los zit, dus hij vroeg de tandarts om die tand niet te poetsen omdat dat een heel naar gevoel was. De tandarts zei dat die tand zo los zat dat hij hem er zelf zo uit zou kunnen trekken, maar dat doet hij dus niet. Die tand zit er nu nog steeds in. Elk ander kind gaat lopen klooien met een losse tand, maar hij blijft er dus volledig van af, waardoor hij eindeloos lang zo'n losse tand in zijn mond heeft zitten.

quote:

Op zaterdag 21 februari 2015 18:00 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Fijn dat het beter ging deze keer Daarna lekker de stad ingeweest?

Is er ook iemand anders die met J naar de afspraken kan? Om jou te onlasten en ook ivm werk en vrijnemen?

We gaan samen met J. naar de tandarts. Dus ik en mijn man nemen allebei vrij. Of dit nodig blijft in de toekomst moeten we nog zien, maar voor de eerste afspraken was dat echt wel nodig.

Dat van de losse tand is heel herkenbaar, ik liet ze ook altijd bungelen tot ze er vanzelf uit vielen of per ongeluk een keer zeg maar. Alleen al het idee om ze eruit te trekken maakte me al naar.. Heldin op sokken ben ik wat dat betreft hoor

M. zit er wel aan te frunniken en die heeft laatst haar eerste losse tand er zelf uitgetrokken toen die na een hap in haar appel wel erg los zat. En dat zonder paniek en alles op school (ook juf was verrast dat ze zo kalm was gebleven ).
Ook nummer 2 had ze er vrij vlot uit gewiebeld en nu zit nummer 3 behoorlijk los dus ik ben benieuwd wanneer ze die eruit haalt .
Ze zit er niet met geweld aan te frunniken (dat zie ik ook wel kinderen doen, echt bijna met geweld zeg maar) maar als ze zo los zitten dat het haar in de weg zit dan haalt ze ze eruit, heldin. Ik begin al te rillen als ze eraan zit .

Ik hoorde laatst een meisje bij M. uit de klas die vaste tanden gewoon met geweld los wrikt. En bij de jongste in de klas zag ik laatst ook flink gewrik .
Rillerderil

Wij zijn op een zorgboerderij gaan kijken. Ze hebben er ook paarden, de meiden mochten helpen met borstelen en later hebben ze er ook nog even opgezeten. De jongste vond het leuk, maar ook wel spannend, maar ze deed het maar mooi!
De oudste zat met een smile van oor tot oor te genieten.

Terug in de auto kwam er geen woord meer uit, het moest echt even landen. Maar er werd thuis wel gelijk een tekening gemaakt van het paard met een groot hart. En na een boterham plofte ze op de bank.
Het voelde goed, aardige mensen ook. Zeker een goede optie, zelfs mijn man ging weg met een goed gevoel weg (en dat zegt heel wat).

In het weekend en dan een halve dag. Om de week of wekelijks... dat hebben we nog niet helemaal besloten...

Wat klinkt dat goed, Nijna! Niet zozeer de zorgboerderij op zich, maar vooral dat jullie allemaal met een goed gevoel weggingen. Een hele stap vind ik het, maar het klinkt als een stap die heel goed kan uitpakken. Heb je inmiddels je indicatie teruggevonden ?

Ik begon vanmorgen ineens te twijfelen of het een indicatievoorstel was ipv een besluit, maar het was een besluit .
M. vond het leuk, ze vond de mensen aardig en verder hebben we het nog even daarbij gelaten. Ik heb haar eerder wel uitgelegd dat we naar zoiets zouden gaan kijken. We hebben haar nog niet gevraagd wat ze zou willen qua wekelijks of om de week bv?

We hebben iets dichterbij (10 minuten rijden) ook nog 1 gezien waar we eigenlijk ook nog even willen kijken. Blijkbaar doen ze daar toch ook iets met paarden, maar is misschien ook nog wel iets veelzijdiger. Dus mijn man gaat ook nog even bellen of we daar nog kunnen komen kijken binnenkort en dan hakken we een knoop door.

Het fijne van de plek waar we nu waren (ruim 15 minuen rijden) is wel dat zij echt al jaren ervaring heeft met paarden en de doelgroep en van wat ik zo zag en hoe ze met M. omging ziet ze ook als iets even genoeg is.
Het voelde als mensen die echt met passie hun werk doen, dat moet je denk ik ook wel als je zoiets doet, maar toch.

Ondertussen nog een keer kijken of ik van de gemeente toch iets meer duidelijkheid kan krijgen, want het zou verrot zijn als achteraf blijkt dat het toch nog weer anders ligt dan we nu denken. Het vervelende is gewoon dat het allemaal zo vaag is en dat de gemeente eigenlijk ook maar weinig duidelijkheid geeft of lijkt te kunnen geven...

Maar het komt vast goed...

Uiteraard, zoveel maakt het niet uit. Nou ja, dubbele tijd, maar het is geen onoverkomelijke afstand dus wat mij betreft speelt de reistijd niet mee.

Mooi dat ze het zo fijn had! Is die 2e plek de plaats waar ik heen destijds over had?

Volgens mij was dat voor ouderen, mrien.

En we hebben besloten niet bij die 2e plek gaan kijken omdat we eigenlijk gewoon een goed gevoel hebben. Dus .
Nu ga ik van de week nog een keer proberen om duidelijk te krijgen hoe en wat nu verder. Ik denk dat ik eerst de svb maar eens ga bellen, misschien meer kans dat zij me kunnen vertellen hoe en wat of wie ik dan moet hebben...
We zullen het zien, ik heb nog wel een waslijst aan vragen geloof ik

Ik heb zo'n vermoeden dat we nog aardig wat bureaucratie tegen zullen komen onderweg...

grmbl

Vreselijk, al die formuliertjes, brieven en dergelijke. Soms ben ik dan weer heel blij dat wij dat allemaal gewoon niet meer doen. Als ik het hier lees, word ik al moe.

Tja, livelink het is inderdaad een heel gedoe (en dan denk ik dat wij er tot nu toe nog vrij vlotjes doorheen gerold zijn...). Maar ja, het is voor een deel uiteindelijk ook om mezelf te ontlasten.
We moeten gewoon voorkomen dat we weer op het punt komen van 3 jaar terug, ik wil niet weer omvallen met alle gevolgen van dien.

Poesopstokje, hij vind dat het geen autisme is omdat dat er niet letterlijk in staat in die bewoordingen?
Ontkenningsfase? pffff....

quote:

Op maandag 2 maart 2015 11:15 schreef Nijna het volgende:
Tja, livelink het is inderdaad een heel gedoe (en dan denk ik dat wij er tot nu toe nog vrij vlotjes doorheen gerold zijn...). Maar ja, het is voor een deel uiteindelijk ook om mezelf te ontlasten.
We moeten gewoon voorkomen dat we weer op het punt komen van 3 jaar terug, ik wil niet weer omvallen met alle gevolgen van dien.

Poesopstokje, hij vind dat het geen autisme is omdat dat er niet letterlijk in staat in die bewoordingen?
Ontkenningsfase? pffff....

Volgens mij is Billy te jong voor een officiele diagnose..

quote:

Op maandag 2 maart 2015 11:18 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Volgens mij is Billy te jong voor een officiele diagnose..

Oh ja, dat ook.
Maar goed dan nog, ik vind het wel kortzichtig om dan letterlijk naar een woord te gaan zoeken en als het er niet staat dan is het dat dus niet...? Ik neem aan (als ik de reactie van poes lees) dat er ook niet letterlijk in staat dat het geen autisme is...

quote:

Op maandag 2 maart 2015 11:21 schreef Nijna het volgende:

[..]

Oh ja, dat ook.
Maar goed dan nog, ik vind het wel kortzichtig om dan letterlijk naar een woord te gaan zoeken en als het er niet staat dan is het dat dus niet...? Ik neem aan (als ik de reactie van poes lees) dat er ook niet letterlijk in staat dat het geen autisme is...

Maar je ziet dat best vaak, niet alle ouders staan open voor het feit dat er iets mis is met een kind.

Dat is wel herkenbaar, mijn man was ook eerst vooral boos (op mij). Nadat het een tijdje had kunnen landen zag hij het ook wel in. Scheelt misschien ook dat ik al langer het idee had dat er iets was, dat ik iets zag en hij dat niet zo zag. Het kwam voor mij niet zo onverwacht als voor hem denk ik.

quote:

Op maandag 2 maart 2015 11:41 schreef Nijna het volgende:
Dat is wel herkenbaar, mijn man was ook eerst vooral boos (op mij). Nadat het een tijdje had kunnen landen zag hij het ook wel in. Scheelt misschien ook dat ik al langer het idee had dat er iets was, dat ik iets zag en hij dat niet zo zag. Het kwam voor mij niet zo onverwacht als voor hem denk ik.

Ik heb hetzelfde, mijn ex wilt niet dat ik met Jen "Net zo lang blijf zeulen tot ik een stempel heb".

Mijn zoon zit op speciaal onderwijs en nu heeft de lerares aangegeven of het misschien een optie is om naar medicatie te kijken. Hij is slim genoeg maar door dat hij zo langzaam is met het afmaken van opdrachten(doordat hij in zijn eigen gedachten beland) is ze bang dat hij het de rest van zijn schoolcarriere, het daar moeilijk krijgt. Mijn zoon heeft echt enorme moeite om zich lang te focussen op instructies en gaat met opdrachten zijn eigen weg. Opdrachten worden vaak niet afgemaakt of uitgebreid met eigen ideeën. Mijn vraag welke medicatie is voor dit soort gevallen het meest geschikt?

quote:

Op maandag 2 maart 2015 12:04 schreef DocWho het volgende:
Mijn zoon zit op speciaal onderwijs en nu heeft de lerares aangegeven of het misschien een optie is om naar medicatie te kijken. Hij is slim genoeg maar door dat hij zo langzaam is met het afmaken van opdrachten(doordat hij in zijn eigen gedachten beland) is ze bang dat hij het de rest van zijn schoolcarriere, het daar moeilijk krijgt. Mijn zoon heeft echt enorme moeite om zich lang te focussen op instructies en gaat met opdrachten zijn eigen weg. Opdrachten worden vaak niet afgemaakt of uitgebreid met eigen ideeën. Mijn vraag welke medicatie is voor dit soort gevallen het meest geschikt?

Zou je daarover niet met zijn arts(en) moeten spreken?

quote:

Op maandag 2 maart 2015 12:28 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

[..]

Hij ontkent het inderdaad, en daarom gaat het ook fout in de opvoeding. Billy wordt behandeld als een ''normaal'' kind, met alle gevolgen van dien. Ex focust zich inderdaad heel erg op het NIET hebben van een diagnose, terwijl het over over óverduidelijk is dat Billy anders is.
Helemaal geen probleem, dan passen we ons gewoon aan. Of niet, en dan krijg je een kind wat niet functioneert.

Hij zit nu in de hoogste klasse wbt ASS kenmerken, maar hij heeft ook duidelijke kenmerken van AD(H)D.
Het is nog te vroeg om er een plakkert op de plakken, maar ik volg gewoon mijn instinct en voedt Billy op zoals ik denk dat hij prettig vindt. (Met ondersteuning en begeleiding van de psych). En tot nu toe gaat het hartstikke best

Maar al zou hij niets hebben. Wat is een "normaal" kind?
Wat hier bij Jennifer past qua opvoeding past totaal niet bij Leyla en wat bij Leyla past past weer niet bij Bram. Ik bedoel, elk kind is anders en daar stem je een deel van je opvoeding op af.
Dat je ex dus geen rekening wilt houden met de behoeften van jullie zoon vind ik veel kwalijker dan het stelselmatig ontkennen dat hij ook echt misschien wat heeft.

quote:

Op maandag 2 maart 2015 12:15 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Zou je daarover niet met zijn arts(en) moeten spreken?

Het gaat mij er om welke medicatie er is en welke ervaring men er mee heeft. Ik probeer wat voorkennis te vergaren vordat ik naar de huisarts stap.

Maar dat zijn toch medicijnen die een psychiater voor moet schrijven?