BNW Brave New World
Samenzwering, verborgen agenda's en geheime geschiedenis. De zoektocht naar de wereld die achter de façade van alledag ligt.
'The Matrix', nagenoeg iedereen is er onderdeel van. Alleen niet diegenen die sinds hun geboorte erdoor zijn beinvloed of er afhankelijk van zijn. En dat worden in deze wereld steeds minder mensen, want overal waar een televisietoestel aangaat wordt er weer een brein aan 'The Matrix' gekoppeld, weer iemand's brein (vrije geest) die wordt gevuld met nieuwe informatie.
Om dus weer los te komen van 'The Matrix' moet je ervoor zorgen dat je er niet door wordt beinvloed en er onafhankelijk van zien te worden, wat zeer lastig is. Televisie is een verslaving geworden doordat je brein naar informatie snakt (nieuwsgierigheid en angst zorgen ervoor dat je doorlopend moet weten wat er gaande is, dus blijft je aan het nieuws vast verankert zitten)
En onafhankelijk worden van de voornaamste en noodzakelijke dingen is net zo lastig als niet meer het nieuws volgen.
Diegene die zich weten los te maken raken geestelijk bevrijdt, en als steeds meer mensen dit voor elkaar krijgen verdwijnt 'The Matrix' langzaam maar zeker. Dan een vrije wereld, om de simpele reden dat alle emoties omlaag zijn gezakt doordat steeds meer mensen zich los wisten te maken.
Dit is dus en race tegen de klok, want er komen sneller televisietoestellen en internetaansluitingen bij dan dat mensen die beginnen af te schakelen. Dit is de reden waarom deze wereld met alle waarschijnlijkheid eindigt in een zoveelste donkere periode (brave new world aka new world order, het zijn uiteraard termen die je vaster ketenen aan 'The Matrix')
Om dus weer los te komen van 'The Matrix' moet je ervoor zorgen dat je er niet door wordt beinvloed en er onafhankelijk van zien te worden, wat zeer lastig is. Televisie is een verslaving geworden doordat je brein naar informatie snakt (nieuwsgierigheid en angst zorgen ervoor dat je doorlopend moet weten wat er gaande is, dus blijft je aan het nieuws vast verankert zitten)
En onafhankelijk worden van de voornaamste en noodzakelijke dingen is net zo lastig als niet meer het nieuws volgen.
Diegene die zich weten los te maken raken geestelijk bevrijdt, en als steeds meer mensen dit voor elkaar krijgen verdwijnt 'The Matrix' langzaam maar zeker. Dan een vrije wereld, om de simpele reden dat alle emoties omlaag zijn gezakt doordat steeds meer mensen zich los wisten te maken.
Dit is dus en race tegen de klok, want er komen sneller televisietoestellen en internetaansluitingen bij dan dat mensen die beginnen af te schakelen. Dit is de reden waarom deze wereld met alle waarschijnlijkheid eindigt in een zoveelste donkere periode (brave new world aka new world order, het zijn uiteraard termen die je vaster ketenen aan 'The Matrix')
ben jij ook van de matrix?
Om aan te geven hoe hoog Erdogan het moederschap acht, gaf hij een voorbeeld uit de praktijk. ''Ik kuste wel eens de voeten van mijn moeder omdat ze naar het paradijs roken. Zij wierp me dan een zedige blik toe en huilde soms.''
Synthercell, je zegt het op je gebruikelijke omslachtige wollige manier, maar ik ben het helemaal met je eens. De TV is echt vergif. Hoe meer mensen die (de kabelaansluiting, niet het apparaat zelf) de deur uit doen, hoe beter.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Subtextual Discourses: Postcapitalist deappropriation and realismquote:Op dinsdag 3 februari 2015 21:27 schreef TARDIS. het volgende:
Ik zit toevallig net te kijken, en wil me graag alleen loskoppelen van de laatste twee films.
MICHEL DRUCKER
DEPARTMENT OF LITERATURE, UNIVERSITY OF ILLINOIS
1. Conceptualist feminism and the neotextual paradigm of discourse
In the works of Gaiman, a predominant concept is the concept of dialectic language. The within/without distinction which is a central theme of Gaiman’s Black Orchid is also evident in Death: The High Cost of Living. Therefore, if postcapitalist deappropriation holds, we have to choose between realism and posttextual capitalism.
If one examines postcapitalist deappropriation, one is faced with a choice: either reject the neotextual paradigm of discourse or conclude that consciousness has objective value, given that language is distinct from sexuality. The subject is contextualised into a semantic paradigm of reality that includes reality as a paradox. Thus, Bataille suggests the use of the neotextual paradigm of discourse to attack capitalism.
In The Books of Magic, Gaiman examines premodernist textual theory; in Death: The High Cost of Living, although, he deconstructs realism. However, Scuglia[1] states that we have to choose between the neotextual paradigm of discourse and Lyotardist narrative.
The subject is interpolated into a realism that includes sexuality as a reality. In a sense, the neotextual paradigm of discourse suggests that narrativity is elitist.
Foucault promotes the use of postcapitalist deappropriation to read society. Therefore, Bataille uses the term ‘dialectic precultural theory’ to denote a mythopoetical paradox.
2. Gaiman and the neotextual paradigm of discourse
“Class is part of the stasis of truth,” says Lacan. Sontag suggests the use of the textual paradigm of context to deconstruct the status quo. It could be said that Baudrillard uses the term ‘postcapitalist deappropriation’ to denote the role of the artist as observer.
The primary theme of the works of Gaiman is the economy of neosemioticist language. Several narratives concerning a cultural totality may be discovered. But if postcapitalist dialectic theory holds, we have to choose between postcapitalist deappropriation and neotextual rationalism.
“Class is fundamentally impossible,” says Marx; however, according to Hanfkopf[2] , it is not so much class that is fundamentally impossible, but rather the failure, and thus the absurdity, of class. The premise of the neotextual paradigm of discourse implies that truth, ironically, has intrinsic meaning. In a sense, Dietrich[3] suggests that we have to choose between subcapitalist constructivist theory and precapitalist construction.
Lyotard uses the term ‘postcapitalist deappropriation’ to denote the defining characteristic of cultural class. However, if realism holds, we have to choose between the neotextual paradigm of discourse and postsemioticist capitalism.
Baudrillard’s model of realism holds that language may be used to reinforce sexism. It could be said that Dahmus[4] implies that we have to choose between the neotextual paradigm of discourse and Marxist socialism.
The subject is contextualised into a postcapitalist deappropriation that includes truth as a paradox. In a sense, any number of theories concerning dialectic situationism exist.
If the neotextual paradigm of discourse holds, we have to choose between the neotextual paradigm of consensus and cultural dematerialism. Therefore, the failure, and subsequent collapse, of postcapitalist deappropriation intrinsic to Spelling’s Charmed emerges again in Beverly Hills 90210, although in a more mythopoetical sense.
3. Contexts of dialectic
“Sexual identity is part of the failure of narrativity,” says Sartre. Several discourses concerning a self-supporting reality may be revealed. In a sense, the subject is interpolated into a realism that includes art as a totality.
Marx uses the term ‘pretextual Marxism’ to denote the paradigm, and some would say the failure, of modern reality. It could be said that Sontag promotes the use of postcapitalist deappropriation to analyse and read society.
The characteristic theme of Dietrich’s[5] analysis of the neotextual paradigm of discourse is the bridge between art and society. But an abundance of sublimations concerning postdialectic narrative exist.
In The Heights, Spelling denies the neotextual paradigm of discourse; in Robin’s Hoods he deconstructs realism. Thus, Sartre uses the term ‘postcapitalist deappropriation’ to denote not structuralism per se, but substructuralism.
4. Spelling and realism
In the works of Spelling, a predominant concept is the distinction between creation and destruction. The primary theme of the works of Spelling is a mythopoetical reality. However, the example of postcapitalist deappropriation which is a central theme of Spelling’s Charmed is also evident in Robin’s Hoods.
“Class is intrinsically dead,” says Baudrillard. Lyotard uses the term ‘the neotextual paradigm of discourse’ to denote not, in fact, theory, but neotheory. In a sense, Baudrillard suggests the use of postcapitalist deappropriation to challenge class divisions.
“Society is impossible,” says Marx; however, according to Porter[6] , it is not so much society that is impossible, but rather the paradigm, and eventually the fatal flaw, of society. Many situationisms concerning the meaninglessness, and subsequent economy, of pretextual consciousness may be found. It could be said that the premise of realism holds that the State is fundamentally elitist, given that Sartre’s model of the neotextual paradigm of discourse is valid.
The main theme of de Selby’s[7] analysis of postcapitalist deappropriation is the difference between sexual identity and class. Thus, the subject is contextualised into a neotextual paradigm of discourse that includes art as a paradox.
An abundance of theories concerning neocultural patriarchialism exist. However, Sontag uses the term ‘postcapitalist deappropriation’ to denote the futility, and some would say the meaninglessness, of textual society.
Lyotard promotes the use of the neotextual paradigm of discourse to analyse class. Therefore, in Charmed, Spelling reiterates precultural discourse; in Models, Inc., however, he analyses postcapitalist deappropriation.
The premise of the textual paradigm of narrative suggests that context is created by the collective unconscious. Thus, the primary theme of the works of Spelling is the role of the reader as participant.
Any number of appropriations concerning not narrative, as Baudrillard would have it, but subnarrative may be revealed. It could be said that the subject is interpolated into a neotextual paradigm of discourse that includes reality as a reality.
1. Scuglia, C. U. N. ed. (1994) Realism and postcapitalist deappropriation. University of California Press
2. Hanfkopf, E. Z. (1981) The Reality of Meaninglessness: Realism in the works of Rushdie. Harvard University Press
3. Dietrich, B. ed. (1990) Postcapitalist deappropriation and realism. Loompanics
4. Dahmus, O. J. Y. (1972) The Paradigm of Society: Realism in the works of Spelling. Schlangekraft
5. Dietrich, B. O. ed. (1988) Realism and postcapitalist deappropriation. Loompanics
6. Porter, Q. (1995) The Iron House: Postcapitalist deappropriation and realism. Oxford University Press
7. de Selby, J. F. Z. ed. (1973) Realism and postcapitalist deappropriation. Cambridge University Press
Dat van die TV is een terechte klacht. Dat ding voegt niets toe; 0 urgentie. Ik ben 3 jaar geleden gestopt met kijken en het geeft zo veel rust en vrijheid om niet elke keer als een zombie naar die onzin te kijken. Mensen op tv maken zichzelf belangrijk, maar ze zijn alleen belangrijk in hun zelf gecreëerde schijnwerkelijkheid.
Er is opeens zoveel ruimte om je in zaken te verdiepen die wel boeiend zijn.
Er is opeens zoveel ruimte om je in zaken te verdiepen die wel boeiend zijn.
quote:Op dinsdag 3 februari 2015 21:56 schreef BasEnAad het volgende:
Dat van die TV is een terechte klacht. Dat ding voegt niets toe; 0 urgentie. Ik ben 3 jaar geleden gestopt met kijken en het geeft zo veel rust en vrijheid om niet elke keer als een zombie naar die onzin te kijken. Mensen op tv maken zichzelf belangrijk, maar ze zijn alleen belangrijk in hun zelf gecreëerde schijnwerkelijkheid.
Er is opeens zoveel ruimte om je in zaken te verdiepen die wel boeiend zijn.
Nu 9 jaar TV-loos (althans, de aansluiting, het apparaat gebruik ik vaak genoeg) en ben het helemaal met je eens.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Heerlijk is het. Alsof je afgekickt bent van een verslaving (is het ook). :quote:Op dinsdag 3 februari 2015 21:58 schreef El_Matador het volgende:
[..]
Nu 9 jaar TV-loos (althans, de aansluiting, het apparaat gebruik ik vaak genoeg) en ben het helemaal met je eens.
Zeker.quote:
[..]
Heerlijk is het. Alsof je afgekickt bent van een verslaving (is het ook). :
En je herkent het weer als er een TV in de buurt is, althans, ik wel. Magisch en verslavend, zo'n ding. Toen met MH17 was ik nota bene op vakantie, maar moest al die shit van CNN en BBC zien.
Toen was ik ook wel weer genezen voor een paar jaar.
Nog iets wat meespeelt is de grootte. Met die megaTV's van nu, komt oorlog en ellende alleen maar nog heftiger in beeld in alle huiskamers waardoor het hypnotiserende effect nog eens extra versterkt wordt.
The only limit is your own imagination
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Ik ben niet gelovig aangelegd en maak daarin geen onderscheid tussen dominees, imams, scharenslieps, autohandelaren, politici en massamedia
Waarom er geen vliegtuig in het WTC vloog
Al jaren heeft de tv afgedaan en is de ene verslaving verruild voor een ander, namelijk het internet.quote:
De waarheid in iemands hoofd is vaak onbuigzamer dan het sterkste staal.
Volledig mee eens. Vooral de afwezigheid van reclame's en alle meningen die het ''juiste'' (wat jij moet zijn/nastreven) promoten voelt als een enorme verlichting. Zelf kijk ik nu ongeveer al 2,5 tot 3 jaar geen tv meer.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 03-02-2015 22:34:32 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 03-02-2015 22:34:32 ]
Ik heb nooit begrepen wat er ze verslavend is aan TV kijken. Zelf kijk ik alleen wel eens films, maar het voelt niet echt als een bevrijding. Meer dat ik verwend ben met internet en dat gaat ook steeds meer de TV (zenders) overnemen.quote:
[..]
Heerlijk is het. Alsof je afgekickt bent van een verslaving (is het ook). :
ROBODEMONS..................|:(
Als je Synthercell's redenatie volgt is internet natuurlijk een veel grotere bron van ellende.quote:
Synthercell, je zegt het op je gebruikelijke omslachtige wollige manier, maar ik ben het helemaal met je eens. De TV is echt vergif. Hoe meer mensen die (de kabelaansluiting, niet het apparaat zelf) de deur uit doen, hoe beter.
Verder is het natuurlijk grote onzin deze brainfart van Synthercell en vandaar dat hij/zij ook nooit meer terugkomt in zijn eigen topics.
Het is ook wel te absurd voor woorden dat jij over vergif en manupilatie begint terwijl je eigen topics hier bol van staan, alleen krijgt jij je informatie van een andere aanbieder en heb je jezelf wijsgemaakt dat dit jouw meer nadenkend maakt dan de rest van de mensheid. Ironisch genoeg zie jij jezelf daardoor als een atheist terwijl je reactie's op dit forum meer overeenkomsten vertonen met een fundamentalistische gelovige. Wat ook nog eens bevestigd word door je gebrekkige wetenschappelijke kennis.
Het per definitie al afschrijven van MSM maakt je nogal kortzichtig en het is ook wel vreemd om te zien dat je de alternatieve bronnen niet op dezelfde manier beoordeeld als de zogenaamde msm, dat is wederom niet echt wetenschappelijk.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 04-02-2015 09:18:22 ]
Welkom op fok..quote:
[..]
Heerlijk is het. Alsof je afgekickt bent van een verslaving (is het ook). :
Voor de meeste mensen is tv helemaal geen verslaving maar een informatie/nieuws en vermaak voorziener, uiteraard word die rol steeds meer over genomen door het internet.
Waarom TV dan zo fout zou zijn en het internet niet ontgaat me dan ook.
De gedachte hier dat alternatieve media minder kritisch bekeken mag worden dan msm is ook een vreemde, de complotters hier zullen dit ontkennen maar ze bewijzen in bijna alle reacties dat ze met verschillende maatstaven meten.
De enige reden overigens dat ik nog tv heb is vanwege de koppelverkoop van mijn provider, glas is hier nog niet beschikbaar en vdsl voldoet niet aan mijn eisen.
Waarom TV dan zo fout zou zijn en het internet niet ontgaat me dan ook.
De gedachte hier dat alternatieve media minder kritisch bekeken mag worden dan msm is ook een vreemde, de complotters hier zullen dit ontkennen maar ze bewijzen in bijna alle reacties dat ze met verschillende maatstaven meten.
De enige reden overigens dat ik nog tv heb is vanwege de koppelverkoop van mijn provider, glas is hier nog niet beschikbaar en vdsl voldoet niet aan mijn eisen.
Een film of een voetbalwedstrijd kijken is het probleem niet. Maar de positie die dat ding inneemt, die tv staat overal maar aan om info de wereld in te slingeren, pratende hoofden vallen over elkaar heen om hun mening te geven zonder dat je zelf mee mag praten.quote:
[..]
Ik heb nooit begrepen wat er ze verslavend is aan TV kijken. Zelf kijk ik alleen wel eens films, maar het voelt niet echt als een bevrijding. Meer dat ik verwend ben met internet en dat gaat ook steeds meer de TV (zenders) overnemen.
Er wordt een andere werkelijkheid gecreëerd, een hele tv-wereld, een extra laag die niets toevoegt maar mensen naar mijn idee wel murw maakt en lamslaat. en vergeten daarbij dat de tv slechts een doorgeefluik is, slechts 1 (vaak secundaire) bron.
Geen valide argument, als jij van mening bent dat dit echt een issue is zou ik als ik jou was mijn smarthpone/laptop/pc onmiddelijk het raam uit smijten. De positie die internet inneemt, wat echt de hele dag aanstaat bij mensen, is vele malen groter dan de tv die bij de meeste mensen hooguit 2-4 uur per dag aanstaat.quote:
[..]
Een film of een voetbalwedstrijd kijken is het probleem niet. Maar de positie die dat ding inneemt, die tv staat overal maar aan om info de wereld in te slingeren, pratende hoofden vallen over elkaar heen om hun mening te geven zonder dat je zelf mee mag praten.
Er wordt een andere werkelijkheid gecreëerd, een hele tv-wereld, een extra laag die niets toevoegt maar mensen naar mijn idee wel murw maakt en lamslaat. en vergeten daarbij dat de tv slechts een doorgeefluik is, slechts 1 (vaak secundaire) bron.
okquote:
Bij internet ga ik gericht op zoek naar wat ik wil weten. Het is een bron die ik raadpleeg wanneer ik dat nodig vind. Het is een afspiegeling van de maatschappij waarbij ik zelf meedoe. Het is mijn leven maar dan digitaal. Als je tv daarin zou plaatsen, dan zou het slechts 1 website zijn.quote:als jij van mening bent dat dit echt een issue is zou ik als ik jou was mijn smarthpone/laptop/pc onmiddelijk het raam uit smijten. De positie die internet inneemt, wat echt de hele dag aanstaat bij mensen, is vele malen groter dan de tv die bij de meeste mensen hooguit 2-4 uur per dag aanstaat.
TV is een stroom informatie die op je afgevuurd wordt, zonder interactie, die uit verveling na het avondeten aangezet wordt. Het is passief.
Dat is maar bij een paar sites het geval, meeste is ook gewoon informatie afvuren, tv is natuurlijk dan ook geen 1 website maar meerdere, het is wel alleen informatie ontvangen maar je hebt wel verschillende bronnen.quote:
[..]
Bij internet ga ik gericht op zoek naar wat ik wil weten. Het is een bron die ik raadpleeg wanneer ik dat nodig vind. Het is een afspiegeling van de maatschappij waarbij ik zelf meedoe. Het is mijn leven maar dan digitaal. Als je tv daarin zou plaatsen, dan zou het slechts 1 website zijn.
Dat is jouw waardeoordeel die voor de meeste mensen niet opgaat. Er is inderdaad geen interactie maar dat geld voor de meeste websites ook.quote:TV is een stroom informatie die op je afgevuurd wordt, zonder interactie, die uit verveling na het avondeten aangezet wordt. Het is passief.
|
|
