Vroeger aan tafel

Groente, vlees en aardappelen. Toetje: Yoghurt of vla. Pas van tafel als je bord leeg was.
Overigens was ik een hele makkelijke eter en buiten rabarber vond ik alles wel lekker. Ook witlof en spruitjes.
2 keer per jaar uit eten naar de Chinees. Dat was een echte traktatie.

Voornamelijk a/g/v, omdat pap niet dol was op 'dat buitenlandse spul' (rijst, pasta, ...). Is wel wat bijgetrokken later trouwens
Geen spruitjes, want die vond mam niet lekker.
Verder veel verse groenten (spinazie, boontjes, sla, wortelen, boerenkool, etc) en aardappelen, wegens grote moestuin, vorstvrije kelder en grote ijskist.
En vers fruit: aardbeien uit eigen tuin, kersen van de boom van de buren, kruisbessen van de bosjes van de andere buren, pruimen van oma, appels (ook als appelmoes) van appelbomen van andere oma, bramen uit het natuurgebied achter ons huis.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 20:23 schreef drakin het volgende:
Als je te laat was vond je de hond in de pot.
Als je iets niet lustte kreeg je er geen ketchup of appelmoes bij.
Er zaten vieze sausjes bij de groente.
Witlof en spruitjes waren nog echt vies door de bittere smaak.

Wat gebeurde bij 40 plussers aan tafel en wat werd er gegeten?

? wat heb/had jij voor ouders??

quote:

Op maandag 19 januari 2015 21:01 schreef drakin het volgende:
Wauw wat een gelukkige jeugd moet jij gehad hebben! Geen spruitjes en zoveel lekkers uit eigen tuin!

Geluk is niet alleen eten
Ik vind spruitjes nu erg lekker. Er zijn zoveel manieren om ze klaar te maken!
En het verse fruit uit tuin/natuur was natuurlijk alleen als het er het seizoen voor was.

En na 2 weken lang a/g/v wil je ook wel eens iets anders, dus gezeur was er zeker wel, hoor

Wij moesten net zoveel spruitjes eten als we oud waren in leeftijd. Het werd dus steeds moeilijker deze weg te werken. Gelukkig boden de mokken met water die we altijd op tafel hadden, uitkomst. Eén voor één kieperden we een spruitje in de mok en toen was het 'even water halen in de keuken!' en daar gingen ze dan, weg in het toilet

Mijn moeder heeft nooit wat doorgehad, mijn vader ook niet. Jaren later hoorde ze ervan op een verjaardag.

Wat ik me nog goed kan herinneren was het wassen van de spinazie. Buiten, in de zon, 2 teilen met water, dan een grote pan. Eerst de spinazie wassen in de eerste teil, dan naar de tweede teil afspoelen en dan de pan in. En dat in een treintje omdat er zoveel spinazie was
Als het allemaal in de pan zat, deed mijn moeder verder haar magie om het spul in weckflessen te doen.

En in de zomer tijdens de Tour de France. TV buiten neerzetten, schaaltje op schoot, ene kant een emmer met bonen, andere kant een emmer met water, en dan de punten van de bonen afsnijden met Mart Smeets die de - toen nog - helden van de Tour becommentarieerde.
En als er geen bonen waren: doperwtjes.

Maandag tot en met vrijdag aardappelen, groenten en vlees.
Zaterdag brood en vis en één keer per maand patat met appelmoes en biefstuk.
Op zondag werd er vaak chinees gehaald.
Altijd bord leegeten anders niet van tafel maar dat was eigenlijk nooit zo een probleem we waren hele dagen buiten dus altijd hongerig en er werd niets iets gemaakt wat wij niet lusten of anders apart groenten bijgemaakt. Eigenlijk altijd yoghurt of vanille vla als toetje met roosvice.
Op verjaardagen mochten we zelf kiezen wat we wilden eten.
Niet echt lastige ouders voor ons dus voor de jaren `70 (46 jaar)

quote:

Op maandag 19 januari 2015 21:35 schreef drakin het volgende:
Maar spinazie mocht niet vanwege Tsjernobyl weet ik nog.

Kersen staat me nog bij dat die toen in de ban gingen.

quote:

Op maandag 19 januari 2015 21:35 schreef drakin het volgende:
Maar spinazie mocht niet vanwege Tsjernobyl weet ik nog. Verder geen idee hoe het werd gemaakt in andere jaren, wel altijd met een gekookt ei erbij.

Tsjernobyl was pas in '86. Dat wassen van mijn eerdere post was voor die tijd.

Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders iets in de ban deden trouwens.
Maar ja, 's nachts licht geven kan soms best handig zijn.

aardappelen, groente, vlees... alles tot snot gekookt
vlees uitgedroogd gebakken met zo weinig mogelijk boter
macaroni met smak...
als toetje Brinta, Saroma met karnemelk, of bloempap...
als je je bord niet leeg at omdat je moest kotsen, bleef je zitten tot Sint Juttemis...
een rookworst verdeeld in 6 stukjes...
altijd alles op en vooral altijd te weinig...
voor- en na het eten lezen uit de bijbel...

eet smakelijk

Bij kennissen je toetje in het bord krijgen waar net nog je aardappels, vlees en groente op lagen. Brrrr

quote:

Op maandag 19 januari 2015 22:56 schreef Doedezemaar het volgende:
Bij kennissen je toetje in het bord krijgen waar net nog je aardappels, vlees en groente op lagen. Brrrr

jaaaaaaaaaa! die kennis was ik!

Mijn zusje lustte vroeger niks, dus dat was regelmatig een drama. Ik at vrij langzaam en werd regelmatig opgejaagd door mijn moeder, daar werd ik zo boos om. Laat mij toch lekker rustig eten...
Moeders kon niet goed koken, dus ik dacht vroeger dat ik geen groentes lustte, maar dat bleek aan haar kookkunsten te liggen. En niet te vergeten de maizenapapjes, brr, net zo'n gruwel als jus.... Macaroni met een of ander groentegedoe en gehakt erbij en paneermeel er overheen en dat ging dan een uur in de oven, je moest echt door de bovenlaag heen bikken en het smaakte nergens naar. Rodekoolschotel met smakeloos gehakt er doorheen, zo'n grauwe bende, gruwel.
Ik hoor trouwens om me heen dat nog steeds veel mensen zo eten als wij vroeger: een paar gekookte aardappelen, gekookte groente zonder smaak en een droog stukje vlees. Fantasieloos en troosteloos.

half zes eten

van maandag-vrijdag kwam pa om 17:30 thuis en steevast 18:00 aan tafel

zaterdag brood aan tafel , wit en bruin brood incl. tosti ijzer op tafel.

zondags was altijd wel makkelijk , soep met gevuld stokbrood of iets van de snackbar

en bij warm eten nooit limonade er bij , want je eten wegspoelen was er niet bij .

Wij hadden sowieso nooit limonade in huis.

Die kregen we op zondag als we naar opa en oma gingen. En de week erop als dan de prik er af was van wat over was van de vorige week dan werd er niet zomaar even een nieuwe fles open getrokken, want hij was nog niet op.

Andere tijden waren dat.

En je bord leegeten en als je het niet lustte nou dan had je maar honger; wat anders kreeg je niet.

_{Ik heb vaak honger gehad}

quote:

Op dinsdag 20 januari 2015 06:26 schreef Geralt het volgende:
Wij hadden sowieso nooit limonade in huis.

Ook geen ranja? Dat was bij ons standaard in huis. Prik alleen in het weekend.

quote:

Op dinsdag 20 januari 2015 10:12 schreef Kingstown het volgende:

[..]

Ook geen ranja? Dat was bij ons standaard in huis. Prik alleen in het weekend.

Hulkenranja ( ) en oranje ranja. Prik alleen bij opa en oma

Eerst tafel dekken en krukjes uit de gangkast halen, want er waren maar zes stoelen bij
de eettafel en we waren met 11 mensen, Pa, Ma en 9 kinders.

De eettafel kon worden uitgeschoven, links en rechts, dan gingen de krukjes eromheen,
Pa en Ma hadden natuurlijk een stoel, 2 oudste broers ook en mijn twee oudste zussen,
de rest kreeg een krukje

Ieder had een eigen taak, ik als jongste moest de krukjes uit d gangkast halen en op hun
plek rond de tafel zetten, de rest van de zussen hadden als taak de tafel te dekken en
afwassen en afdrogen, samen met mijn moeder natuurlijk. Toen ik iets ouder was, was ik
aan de beurt voor afwassen of afdrogen, Degene die afdroogde moest ook alles op zijn
plek in de kasten zetten, degene die de afwasbeurt had moest ook de keuken dweilen.
Dat moest ook iedere avond, zonder uitzondering.

en dan om Klokslag zes uur eten! (en geen minuut eerder of later)

Was je te laat kreeg je als kind wel op je falie, maar als je niet ál te laat was, mocht je
nog wel mee eten.

Groente, Vlees Aardappeltjes.
Klein stukje vlees, hoe kleiner je was, hoe kleiner je stukje vlees, of worst als we Stampot
aten bijvoorbeeld. Vast menu voor ieder dag, Woensdag gehaktdag, Vrijdag Vis, in het begin
een stukje zalm uit een blikje, maar later werden dat Lekkerbekjes van de Visboer.
Bij Spinazie kreeg je altijd een hardgekookt ei, geen vlees. dat was mijn lievelingsgerecht
Bij bietjes altijd bloedworst, dat lustte ik niet, maar omdat de rest daar héél dol op was
werd dát dan nooit een probleem, want dat werd verdeeld, iedereen blij dat ik dat niet
lustte

In de Winter zag het menu er natuurlijk ietsje anders uit dan zomers, veel seizoengroentes natuurlijk
die waren goedkoper.

Hachee of Chilli Concarne kwamen zo héél af en toe voorbij.

Zoals bij de meeste hier, werd de groente stuk gekookt, vooral aan zo'n kwakkie lof of andijvie
had ik een hekel maar je moest in elk geval ''een béétje'' eten, in het begin waren ze heel streng
maar later werd het iets soepeler, aangezien het bijna iedere avond hommelus was, omdat er altijd
wel één of twee kinderen tussen zaten die iets niet lustte. Soms kon je ook ongezien iets op het bord
van je zus schuiven. Bij Zuurkool mocht ik brood eten, want anders kreeg ik het niet weg, dan smeerde ik een hééééel dun laagje op een boterham en dan ging het nog nét.

Altijd zelfgemaakte toetjes, saroma vla, of échte eigengemaakte pudding, soms iets bijzonders
zoals bitterkoekjespudding en zomers zelfgemaakte griesmeelpudding met zelfgemaakte
bramensaus. die bramen werden in de duinen geplukt, mijn moeder maakte daar ook Jam van.

Macaroni of Nasi kwamen pas later, toen waren de meeste kinderen al het huis uit.
Spaghetti heb ik pas voor het eerst gegeten toen ik uit huis was.

Mijn vader had een ''doorgeefluik'' gemaakt
In de keuken zat een ingebouwde kast. In de woonkamer had hij een gat in de muur gemaakt,
keurig hoor met een deurtje en alles, als de tafel dan gedekt moest worden dan zette mijn moeder
de borden, bestek en de hele zooi in die kast vóor het deurtje, degene die de tafel moest denken
kon dan alles zó pakken en op tafel zetten. Na de borden, bestek etc. kwamen de pannen daar
te staan, die kwamen dan op tafel, aan schalen werd niet gedaan, gewoon pan op tafel en
Moeder schepte je bord vol.

In het begin bidden vóór het eten, maar na de dood van mijn Oma hoefde dat ineens niet meer

quote:

Op dinsdag 20 januari 2015 20:22 schreef FANN het volgende:
In het begin bidden vóór het eten, maar na de dood van mijn Oma hoefde dat ineens niet meer

Bidden voor en na het eten was zo ongeveer het enige wat we vroeger deden aan Christelijke rituelen. Geen bijbel lezen ofzo wat bij veel vrinedjes wel gebeurde. Was meer een verplicht nummertje als dat het daadwerkelijk belangrijk was.
Eigenlijk ook alleen maar omdat mijn moeder uit een Chirstelijk gezin kwam, want mijn vader had er sowieso niets mee.