ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #138 Het Alpha en Omega in gedachten

quote:

Op woensdag 4 maart 2015 10:07 schreef Windigo het volgende:
Blijk de ziekte van Crohn te hebben, dat komt nog bij mijn autisme. Dag perspectief op werk

Mijn neef en nicht met MS hebben ook gewoon een semi-fulltime baan weten te vinden ondanks die slopende ziekte. Het is echt niet het eind van de wereld

quote:

Op woensdag 4 maart 2015 15:31 schreef Windigo het volgende:

[..]

Dat vindt jij ''gewoon''?

Ik vind dat zeer uitzonderijk, vooral gecombineerd met autisme, maar daar had je het niet ook over toch?

Nee, ze hebben alleen MS (alhoewel er wel wat ASS trekjes in zitten van opa's kant )
Bedoelde meer te zeggen, dat je niet bij de pakken neer moet zitten. Zo'n diagnose (of het nu Crohn of ASS is) is niet het einde van de wereld, het helpt je vooral om dingen aan te pakken.

quote:

Op woensdag 4 maart 2015 18:02 schreef Poesopstokje het volgende:
Hey Robby, autist!

Niet meteen gaan schelden hè .

quote:

Op woensdag 4 maart 2015 19:23 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Jeetje zeg, heftig.. Wat een kutziekte!
Heel veel sterkte de komende tijd, hopelijk blijft het hierbij en worden de klachten niet ernstiger..

Sterkte Windingo!

Heb morgen 10 uur de afspraak bij het uvw, ergens ben ik blij dat het dan (hopelijk) achter de rug is. Deze spanning is echt niet leuk

Gesprek gehad. De mevrouw met wie ik een afspraak had, had in haar agenda 1 uur staan dus ik heb ruim 5 kwartier voor niets zitten wachten. Afijn,

De mevrouw met wie ik een gesprek had was vriendelijk maar in feite kwam het er op neer dat ze vriendelijk verpakt vertelde dat ik een re-integratie traject in moet. Of ik moet voor Juli een opleiding hebben gevonden maar dat is geen waarschijnlijk scenario.

Ik stelde stichting Mee voor als alternatief maar dat was meer voor erbij, ze wou het re-integratie het liefst zo snel mogelijk starten. Ze zei wel dat Mee handig was aangezien er naar de psychologische kant niet gekeken wordt bij het re-integratie traject. Uitzoeken wat voor vorm van autisme ik precies heb was niet echt een serieuze optie.

Conclusie is dat het een verkeerde zet is geweest om alleen te gaan, ik keek de mevrouw aan wat ik ook beter niet had kunnen doen. Nu maakte ik denk meer een nerveuze maar redelijk normale indruk. Het is zo ontzettend frustrerend dat bijna niemand mij serieus lijkt te nemen.

Het voelt nu een beetje alsof het spel gespeeld is. Zonder al te depressief te klinken weet ik echt niet meer wat ik nu moet doen. Hoe het re-integratie traject gaat eindigen kan ik van te voren al voorspellen. Het is een toekomst waar ik in ieder geval geen zin in heb. Heb teveel verhalen gelezen over nutteloze trajecten en dergelijke initiatieven. Zoals het er nu naar uit ziet kan dit verhaal geen vrolijk einde hebben, en dat is zonde.

edit: uit pure stres tijdens het gesprek mijn id kaart in meerdere stukken gebroken

[ Bericht 7% gewijzigd door Michie_ op 06-03-2015 15:36:52 ]

quote:

Op vrijdag 6 maart 2015 13:40 schreef Michie_ het volgende:
Gesprek gehad. De mevrouw met wie ik een afspraak had, had in haar agenda 1 uur staan dus ik heb ruim 5 kwartier voor niets zitten wachten. Afijn,

De mevrouw met wie ik een gesprek had was vriendelijk maar in feite kwam het er op neer dat ze vriendelijk verpakt vertelde dat ik een re-integratie traject in moet. Of ik moet voor Juli een opleiding hebben gevonden maar dat is geen waarschijnlijk scenario.

Ik stelde stichting Mee voor als alternatief maar dat was meer voor erbij, ze wou het re-integratie het liefst zo snel mogelijk starten. Ze zei wel dat Mee handig was aangezien er naar de psychologische kant niet gekeken wordt bij het re-integratie traject. Uitzoeken wat voor vorm van autisme ik precies heb was niet echt een serieuze optie.

Conclusie is dat het een verkeerde zet is geweest om alleen te gaan, ik keek de mevrouw aan wat ik ook beter niet had kunnen doen. Nu maakte ik denk meer een nerveuze maar redelijk normale indruk. Het is zo ontzettend frustrerend dat bijna niemand mij serieus lijkt te nemen.

Het voelt nu een beetje alsof het spel gespeeld is. Zonder al te depressief te klinken weet ik echt niet meer wat ik nu moet doen. Hoe het re-integratie traject gaat eindigen kan ik van te voren al voorspellen. Het is een toekomst waar ik in ieder geval geen zin in heb. Heb teveel verhalen gelezen over nutteloze trajecten en dergelijke initiatieven. Zoals het er nu naar uit ziet kan dit verhaal geen vrolijk einde hebben, en dat is zonde.

edit: uit pure stres tijdens het gesprek mijn id kaart in meerdere stukken gebroken

Je moet tegenwoordig zeker dan ook altijd iemand meenemen die er verstand van heeft, anders heb je dus idd kans dat er gehakt van je wordt gemaakt.

Nou ken ik jouw persoonlijke situatie niet, maar als je besluit dit traject in te gaan, dan kan je er het beste het beste van proberen te maken (ook al weet je ergens dat het wellicht 1 grote klerezooi gaat worden).

Sterkte..en succes

Michie, wat verrot zeg. Ik heb helaas geen advies voor je...

Dank je allen

quote:

Je moet tegenwoordig zeker dan ook altijd iemand meenemen die er verstand van heeft, anders heb je dus idd kans dat er gehakt van je wordt gemaakt.

Achteraf gezien is dat een hele grote fout geweest. De vrouw met wie ik sprak was niet ingelezen en had voor het gesprek eigenlijk al besloten wat de uitkomst zou zijn. Het vervelende is dat ze het heel empathisch bracht.

Op een gegeven moment vroeg ze naar mijn ouders. Ik zei dat ik die niet meer had, ze vroeg of ik mijn moeder mis. Uiteraard zei ik dat haar iedere dag mis. Waarop ze meteen toesloeg: "Dat komt omdat je geen werk of invulling van je dagen hebt". Ja wat moet je daarop zeggen.... Uiteindelijk kwam ze tot de conclusie dat mensen die autistisch zijn doorgaans minder moeite hebben met het verlies van ouders. Hierdoor kwam ze tot de conclusie dat mijn klachten minder erg zijn.

Ik wist niet hoe ik daarop moest antwoorden. Natuurlijk mis ik haar. En niet alleen emotioneel maar ook (hopelijk klinkt dit niet egoïstisch) vanwege het feit dat zij mij altijd beschermde als dingen fout liepen.

Toen de mevrouw begon dat ik altijd nog een avond school kan doen als ik werk heb wist ik dat het schaakmat was en verdere voortzetting van het gesprek zinloos was. Het lange wachten en vermoeidheid gingen ook parten spelen.

quote:

Tja ja.. wat moet ik zeggen?

Het was een kutdag, dat is een ding wat zeker is Michie
Is het niet mogelijk om bezwaar aan te tekenen? En dan op het volgende gesprek een begeleider mee te nemen?
Geen idee of het mogelijk is, ik noem ook maar wat.

Ik ga mijn tante om advies vragen. Als het door gaat zoals het UVW van plan is vrees ik een herhaling van vanmiddag en dat wil ik niet Het heeft eventjes geduurd maar inmiddels gaat het weer beter. Bovendien is er lekker weer opkomst.

Fijn weekend allemaal

quote:

Op zaterdag 7 maart 2015 01:37 schreef Michie_ het volgende:
Dank je allen

[..]

Achteraf gezien is dat een hele grote fout geweest. De vrouw met wie ik sprak was niet ingelezen en had voor het gesprek eigenlijk al besloten wat de uitkomst zou zijn. Het vervelende is dat ze het heel empathisch bracht.

Op een gegeven moment vroeg ze naar mijn ouders. Ik zei dat ik die niet meer had, ze vroeg of ik mijn moeder mis. Uiteraard zei ik dat haar iedere dag mis. Waarop ze meteen toesloeg: "Dat komt omdat je geen werk of invulling van je dagen hebt". Ja wat moet je daarop zeggen.... Uiteindelijk kwam ze tot de conclusie dat mensen die autistisch zijn doorgaans minder moeite hebben met het verlies van ouders. Hierdoor kwam ze tot de conclusie dat mijn klachten minder erg zijn.

Ik wist niet hoe ik daarop moest antwoorden. Natuurlijk mis ik haar. En niet alleen emotioneel maar ook (hopelijk klinkt dit niet egoïstisch) vanwege het feit dat zij mij altijd beschermde als dingen fout liepen.

Toen de mevrouw begon dat ik altijd nog een avond school kan doen als ik werk heb wist ik dat het schaakmat was en verdere voortzetting van het gesprek zinloos was. Het lange wachten en vermoeidheid gingen ook parten spelen.

[..]

Ik ga mijn tante om advies vragen. Als het door gaat zoals het UVW van plan is vrees ik een herhaling van vanmiddag en dat wil ik niet Het heeft eventjes geduurd maar inmiddels gaat het weer beter. Bovendien is er lekker weer opkomst.

Fijn weekend allemaal

Wat een onzin Ik vind het ook best wel gemeen. Ook dat je blijkbaar niet zo erg autistisch bent als je je moeder mist.
Dat ze het empathisch bracht heeft dan het nadeel dat je er op de een of andere manier niet tegenin kunt gaan, je kunt er niet boos om worden, dat kan ik me voorstellen.
Wat houdt dat re-integratietraject precies in? Betekent dat dat je je Wajong helemaal kwijtraakt of dat je die deels behoudt en daarnaast werkt voor zover mogelijk? Want als het dat laatste is, is dat zo slecht nog niet toch? Mits ze wel echt rekening houden met wat je wel en niet aankunt.

Ik hoop dat je ondanks dit toch ook een fijn weekend kunt hebben .

Zelf ben ik over twee weken aan de beurt voor het bezwaar. Ik maak me er behoorlijk druk om.
Verder gaat het helemaal niet goed, ik zit weer midden in een depressie.

quote:

Op zaterdag 7 maart 2015 01:37 schreef Michie_ het volgende:
Dank je allen

[..]

Achteraf gezien is dat een hele grote fout geweest. De vrouw met wie ik sprak was niet ingelezen en had voor het gesprek eigenlijk al besloten wat de uitkomst zou zijn. Het vervelende is dat ze het heel empathisch bracht.

Op een gegeven moment vroeg ze naar mijn ouders. Ik zei dat ik die niet meer had, ze vroeg of ik mijn moeder mis. Uiteraard zei ik dat haar iedere dag mis. Waarop ze meteen toesloeg: "Dat komt omdat je geen werk of invulling van je dagen hebt". Ja wat moet je daarop zeggen.... Uiteindelijk kwam ze tot de conclusie dat mensen die autistisch zijn doorgaans minder moeite hebben met het verlies van ouders. Hierdoor kwam ze tot de conclusie dat mijn klachten minder erg zijn.

Ik wist niet hoe ik daarop moest antwoorden. Natuurlijk mis ik haar. En niet alleen emotioneel maar ook (hopelijk klinkt dit niet egoïstisch) vanwege het feit dat zij mij altijd beschermde als dingen fout liepen.

Toen de mevrouw begon dat ik altijd nog een avond school kan doen als ik werk heb wist ik dat het schaakmat was en verdere voortzetting van het gesprek zinloos was. Het lange wachten en vermoeidheid gingen ook parten spelen.

Wat een smerige naaistreek

Tsja, iets empatisch brengen met een afzeikende en beledigende bedoeling is gewoon hypocriet, denk dat dit zo wel duidelijk is

quote:

Op zaterdag 7 maart 2015 01:37 schreef Michie_ het volgende:
Dank je allen

[..]

Achteraf gezien is dat een hele grote fout geweest. De vrouw met wie ik sprak was niet ingelezen en had voor het gesprek eigenlijk al besloten wat de uitkomst zou zijn. Het vervelende is dat ze het heel empathisch bracht.

Op een gegeven moment vroeg ze naar mijn ouders. Ik zei dat ik die niet meer had, ze vroeg of ik mijn moeder mis. Uiteraard zei ik dat haar iedere dag mis. Waarop ze meteen toesloeg: "Dat komt omdat je geen werk of invulling van je dagen hebt". Ja wat moet je daarop zeggen.... Uiteindelijk kwam ze tot de conclusie dat mensen die autistisch zijn doorgaans minder moeite hebben met het verlies van ouders. Hierdoor kwam ze tot de conclusie dat mijn klachten minder erg zijn.

Ik wist niet hoe ik daarop moest antwoorden. Natuurlijk mis ik haar. En niet alleen emotioneel maar ook (hopelijk klinkt dit niet egoïstisch) vanwege het feit dat zij mij altijd beschermde als dingen fout liepen.

Toen de mevrouw begon dat ik altijd nog een avond school kan doen als ik werk heb wist ik dat het schaakmat was en verdere voortzetting van het gesprek zinloos was. Het lange wachten en vermoeidheid gingen ook parten spelen.

[..]

Ik ga mijn tante om advies vragen. Als het door gaat zoals het UVW van plan is vrees ik een herhaling van vanmiddag en dat wil ik niet Het heeft eventjes geduurd maar inmiddels gaat het weer beter. Bovendien is er lekker weer opkomst.

Fijn weekend allemaal

UWV is een gemene organisatie met zeer amateuristisch mensen die hun eigen baantje willen behouden en vooral daarmee bezig zijn. Hoe ik dit weet? Ik heb beroepsmatig met hun gewerkt en dat was geen pretje. Tip: Nooit tegenpraten en elk plan omarmen, al weet je dat het niets word. Ze dulden geen tegenspraak al hebt je 100x gelijk.

uwv...

Tjonge wat een lompe opmerking dat je je moeder minder zou missen als je zou werken...
en dan concluderen dat het wel meevalt met je klachten... zouden ze daarop getraind worden: "hoe praat ik iemand in een hoekje zodat ze alleen nog maar ja en amen kunnen zeggen..."

quote:

Op zaterdag 7 maart 2015 09:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

Wat een onzin Ik vind het ook best wel gemeen. Ook dat je blijkbaar niet zo erg autistisch bent als je je moeder mist.
Dat ze het empathisch bracht heeft dan het nadeel dat je er op de een of andere manier niet tegenin kunt gaan, je kunt er niet boos om worden, dat kan ik me voorstellen.
Wat houdt dat re-integratietraject precies in? Betekent dat dat je je Wajong helemaal kwijtraakt of dat je die deels behoudt en daarnaast werkt voor zover mogelijk? Want als het dat laatste is, is dat zo slecht nog niet toch? Mits ze wel echt rekening houden met wat je wel en niet aankunt.

Ik hoop dat je ondanks dit toch ook een fijn weekend kunt hebben .

Zelf ben ik over twee weken aan de beurt voor het bezwaar. Ik maak me er behoorlijk druk om.
Verder gaat het helemaal niet goed, ik zit weer midden in een depressie.

Wajong blijft voorlopig behouden maar tussen de regels door kon ik opmaken dat het eigenlijk de bedoeling is dat ik gewoon moet werken. Ze noemde wajong een tijdelijke verzekering.
Toen ik met het verzoek kwam om meer onderzoek naar mezelf te doen vond ze dat niet echt nodig om te doen onder het mom "wat schiet je daar mee op, iedereen mankeert wel iets"
Het strookte iig niet met haar plan.

Bij zo'n traject wordt je ergens geplaatst om ervaring op te doen. De mevrouw begon al "je bent nauwkeurig." Mijn antwoord was dat ik helemaal niet zo nauwkeurig ben waarop zei zei "je maakt je eigen huis schoon dus je bent nauwkeurig". Tijdens het hele gesprek was ik in haar ogen normaal maar nu opeens trok ze autistisches clichés uit de kast

Na afloop heb ik het gesprek meerdere malen opnieuw gevoerd om te kijken wat ik fout heb gezegd. Enige conclusie is dat het beter is om misschien helemaal niets meer te zeggen. Heb het voorbeeld over mijn moeder al gegeven maar zo waren er meer momenten dat ze autisme in twijfel trok.

Heel veel sterkte iig kuolema! Hopelijk kun je een beetje genieten van het mooie weer. Misschien lekker een ijsje eten in de stad :-)

edit: bedankt iedereen voor de lieve reacties

[ Bericht 2% gewijzigd door Michie_ op 08-03-2015 00:34:28 ]

Ik zou niet alleen bezwaar maken maar ook een klact indienen! Bizarre uitspraak zeg...

Zou een klacht indienen de situatie niet verslechteren? Eigenlijk wil ik die mevrouw liever niet meer zien. Dat ze me 5 kwartier heeft zitten laten wachten neem ik haar echt niet kwalijk. Ik kan echter niet zo goed tegen mensen die heel vriendelijk doen terwijl ze je eigenlijk aan het manipuleren zijn. Vind het kwalijk dat dit soort mensen zo'n machtspositie hebben.

Dat een auto verkoper doet alsof hij je vriend is en af en toe een vreemde opmerking maakt, oke. We hebben het hier echter over belangrijke beslissingen die gemaakt worden.
Geloof niet dat iedereen die bij het uvw werkt slechte bedoelingen heeft. Er zullen vast eerlijke mensen werken maar dit soort voorgevallen zijn erg vervelend.