abonnement bol.com Unibet Coolblue
  woensdag 3 augustus 2016 @ 11:56:04 #251
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_164196011
quote:
Jupiter bevriest zijn eigen maan

SAN ANTONIO - Op Io, een van de 67 manen van Jupiter, gebeurt iets bijzonders. Als de planeet de zon verduistert, keldert de temperatuur op de maan. Zijn dampkring bevriest voor een deel. Twee uur later is de zonsverduistering voorbij, warmt de maan op en herstelt de dampkring zich. Anderhalve dag later begint het opnieuw.
Io:


Bron: http://www.popsci.com/ios(...)lapsed-for-two-hours
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
pi_164217006
_O_
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_164217017
03-08-2016

Allereerste privébedrijf vliegt naar de maan en neemt uitzonderlijke lading mee


© Moon Express.

Voor het eerst in de geschiedenis mag een commercieel ruimtevaartbedrijf naar de maan vliegen. Moon Express wil zijn lander, de MX-1E, volgend jaar naar de maan sturen. Opmerkelijk: aan boord ook de as van enkele gecremeerde mensen.

De Amerikaanse luchtvaartautoriteiten maakten de goedkeuring vandaag bekend, na overleg met onder meer het Witte Huis en ruimtevaartorganisatie NASA. Aan boord van de maanlander zijn apparaten voor wetenschappelijk onderzoek, maar ook de as van enkele gecremeerde mensen.

"We mogen nu als ontdekkingsreizigers naar het achtste werelddeel zeilen, op zoek naar nieuwe kennis en grondstoffen voor het welzijn van alle mensen'', verklaarde Moon Express.

Zaken
De eerste betrachting van de missie is de hardware die aan boord is in één stuk op de bodem van de maan te brengen. Tegen 2020 moet het ook mogelijk zijn om bijvoorbeeld ontgonnen grondstoffen en metalen terug te brengen naar de aarde. Want daar doet het bedrijf niet gek over: het wil ook zaken doen in de ruimte.

Over de landingssite is nog geen duidelijkheid, maar Moon Express heeft wel al gezegd dat het weg zal blijven van de landingssite van de Apollo en andere NASA-artefacten.

NASA
Commerciële bedrijven waren tot nu toe alleen actief in de directe omgeving van de aarde. Ze bevoorraden bijvoorbeeld het ruimtestation ISS en brengen satellieten in een baan rond de aarde. Missies verder van de aarde zijn al meer dan een halve eeuw het terrein van regeringsorganisaties als de NASA (Verenigde Staten), Roskosmos (Rusland) en de ESA (Europa).

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_164217098
03-08-2016

Chinese missie op de maan na 31 maanden voorbij



De Jade Rabbit © afp.

De missie van de Chinese maanrover Jade Rabbit is na 31 maanden voorbij. Dat meldt de Chinese staatsomroep. De rover verzamelde gegevens over de oppervlakte van de maan.


De Chang'e-3 bracht de Jade Rabbit naar de maan © afp.

Jade Rabbit
Deze zeswielige robotjeep beschikt over vier camera's en twee armen die in de bodem kunnen graven en stalen kunnen nemen. Daarnaast heeft het een in- en uitschuifbaar zonnepaneel. De 120 kilo wegende jeep werd bestuurd vanuit de vluchtleiding op aarde, met een maximumsnelheid van 200 meter per uur.

De rover werd op 2 december 2013 in een ruimtesonde de ruimte in geschoten. Het doel van die missie was het verzamelen van gegevens die meer inzicht geven in de evolutie van de maan. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat de Jade Rabbit maar drie maanden actief zou zijn, maar dat werden er uiteindelijk 31.

Vorige week donderdag ging Chang'e-3, de sonde die de Jade Rabbit naar de maan bracht, in een soort winterslaap om de veertien dagen durende maannacht door te komen. De Jade Rabbit deed dat ook.

Obemand ruimteschip
China lanceerde in 2007 en 2010 al twee maansondes, die vanuit hun baan rond de maan gedetailleerde waarnemingen konden maken. Het land wil volgend jaar proberen een onbemand ruimteschip naar de maan sturen. Dat moet monsters nemen en deze mee terugnemen naar de aarde. Alleen Rusland en de Verenigde Staten zijn tot dusver geslaagd in een dergelijke missie.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_164217348
03-08-2016

De nieuwe ogen van de sterrenkunde
Drie nieuwe telescopen kijken dieper dan ooit het universum in

Drie reuzentelescopen die momenteel verrijzen, overtreffen de huidige kijkers verreweg wat betreft gevoeligheid. Het wordt daardoor mogelijk om exoplaneten direct te zien en naburige sterrenstelsels tot in detail te bekijken. NEMO Kennislink spreekt met een Nederlandse ingenieur van de Thirty Meter Telescope, een van de nieuwe meesters van de nachthemel.

door Roel van der Heijden

Astronomen schuwen geen superlatieven om hun toekomstige ‘speelgoed’ te beschrijven. Neem de Giant Magellan Telescope (gigantische Magelhaense telescoop) of de European Extremely Large Telescope (Europese extreem grote telescoop). Eigenlijk beschrijft alleen de naam van de Thirty Meter Telescope zonder opsmuk waar het om gaat: een telescoop met een hoofdspiegel van dertig meter in diameter. En ja, ook dat mag best extreem of gigantisch groot genoemd worden.

Groter is nu eenmaal beter in de wereld van telescopen. ‘Kijkers’ met een grotere hoofdspiegel zien meer: de resolutie neemt toe, waardoor er meer details zichtbaar zijn, maar ook het vermogen om zwakke objecten waar te nemen is groter, zodat ze verder dan ooit het universum in turen.



Verschillende beelden van de Very Large Telescope, een van de grootste bestaande telescopen. We zien (met de klok mee) Jupiter, de Sombreronevel, een stofring om een ster en de eerste direct opname van een exoplaneet. Vergroot de afbeelding voor meer uitleg over de foto’s.
 ESO & L. Fletcher/ESO/ESO & J. L. Beuzit et al. & SPHERE Consortium/ ESO

Wetenschappers verwachten met de volgende generatie telescopen onder andere direct exoplaneten – planeten rondom andere sterren – te zien, en misschien zelfs de samenstelling van hun atmosfeer te bepalen. Ook is het mogelijk om sterrenstelsels die relatief dichtbij zijn in detail onder de loep te nemen. Uit bijvoorbeeld de verdeling van sterren bepalen onderzoekers dan de evolutie van die stelsels. Verder kijken ze veel dieper het universum in naar extreem zwakke objecten. Zo wordt meer duidelijk over de vroege processen die het universum vormgaven.

De telescopen zijn over ongeveer tien jaar af en de voorbereidingen zijn momenteel in volle gang. Locaties worden bouwrijp gemaakt en de spiegels geslepen. Maar dat wil nog niet zeggen dat het vanaf nu een routineklus is. NEMO Kennislink zoomt in op de uitdagingen.



 ESO/L. Calçada

European Extremely Large Telescope

De European Extremely Large Telescope (E-ELT) wordt door de Europese Zuidelijke Sterrenwacht ESO gebouwd en heeft van de nieuwe generatie telescopen de grootste spiegeldiameter. De hoofdspiegel bestaat uit 800 zeshoekige spiegeldelen.

Geplande voltooiing: 2024
Diameter hoofdspiegel: 39,3 meter
Locatie: Noord-Chili
Bouwkosten: 1,055 miljard euro

Priegelen op nanometer

Ten eerste stelt de bouw van een supertelescoop de ingenieurs op de proef. Om de ongekende beeldkwaliteit en precisie te halen, zetten ze ook de telescoop met een buitengewone precisie in elkaar. Fred Kamphues, die als ingenieur betrokken is bij het ontwerpen en testen van de spiegelsegmenten van de Thirty Meter Telescope, zegt dat de hoofdspiegel over de hele breedte van dertig meter niet meer mag afwijken dan tweehonderd nanometer van de theoretisch ideale vorm van een parabool. Dat is een 250ste deel van de dikte van een haar.



Fred Kamphues bij een 1,4 meter groot spiegeldeel van de Thirty Meter Telescope. De hoofdspiegel bestaat uit 492 van deze delen.
 Fred Kamphues

Het gewicht van de spiegel en de constructie zelf wordt bij deze precisie een probleem. Doorbuigingen als gevolg van de zwaartekracht, hoe minimaal ook, zorgen al voor verstoringen. Zelfs een verschil van een paar gram vervormt het beeld. Specialisten slijpen het spiegeldeel daarom pas in de definitieve vorm bij het plaatsen op de montering van 27 dunne staafjes. Dat gebeurt met een bundel van hoogenergetische ionen. Het vervolgens testen en perfect laten aansluiten van de bijna vijfhonderd zeshoekige spiegels is een enorme krachttoer.

Omdat de spiegel continu beweegt en onder een andere hoek naar de hemel kijkt, moeten bovendien vervormingen te lijf worden gegaan die ontstaan door de verplaatsing van gewicht. Daarvoor zijn zo’n tienduizend motortjes aan de achterkant van de hoofdspiegel verantwoordelijk. Zij drukken de spiegeldelen onder elke telescoophoek in de juiste vorm, tot op tien nanometer precies. Via een vergelijkbaar systeem op een van de andere spiegels in de telescoop worden verstoringen van de aardatmosfeer te lijf te gaan. Een sterke laser licht de atmosfeer boven de telescoop door en bepaalt de turbulentie in de luchtlagen. Door de vorm van de spiegel razendsnel aan te passen heft de telescoop die verstoringen op en creëert een veel scherper beeld dan anders mogelijk is.


Giant magellan telescope artist's concept


Giant Magellan Telescope

De Giant Magellan Telescope (GMT) is wat betreft zijn afmeting de kleinste van de drie nieuwe supertelescopen. De hoofdspiegel bestaat uit zeven ronde spiegels, ieder met een diameter van 8,4 meter. Verantwoordelijk zijn onderzoeksinstituten en universiteiten uit Australië, Brazilië, Chili, Zuid-Korea en de Verenigde Staten.

Geplande voltooiing: 2025
Diameter hoofdspiegel: 24,5 meter
Locatie: Noord-Chili
Bouwkosten: ongeveer 1 miljard dollar

Centen

Ook organisatorisch en financieel gezien zijn de nieuwe telescopen uitdagend. Kamphues durft zelfs te beweren dat dit het moeilijkste onderdeel is, want waar haal je de financiering van ruwweg een miljard euro vandaan? “Eigenlijk heeft geen van de projecten de financiering al helemaal rond”, zegt Kamphues. “Bij de E-ELT ziet het er allemaal wel gezond uit, met landen als Polen en Australië die graag willen instappen met bijdragen. Bij GMT en TMT gaat het wat moeizamer, maar ik zie progressie. Als je uiteindelijk een locatie op een berg hebt met het begin van een constructie dan zijn partners eerder bereid om een deel van de telescoop te financieren. De technische ontwikkeling van de TMT gaat overigens gewoon door.”



De bouwkosten van de Hubble-ruimtetelescoop bedroegen uiteindelijk 2,5 miljard dollar.
 NASA

Kamphues zegt ook dat de samenwerking tussen landen in een project soms lastig is. In het geval van de TMT leveren verschillende partnerlanden onderdelen. Uit India komen onder andere spiegelondersteuningen en software, Japan levert het glas voor de hoofdspiegel, de Verenigde Staten zijn verantwoordelijk voor de uiteindelijke vorm van de spiegel, China maakt de lasers van de telescoop en Canada bouwt de koepel. Alle onderdelen moeten aan strenge kwaliteitseisen voldoen én perfect op elkaar passen. “Je bouwt eigenlijk één extreem complex apparaat op twee continenten, alleen al wat betreft tijdzones is dat lastig”, zegt Kamphues. Verder is het ‘ervaringsverschil’ groot, terwijl in Amerika en Japan veel ervaring is met het bouwen van grote telescopen is dit voor China en India relatief nieuw.



Impressie van de TMT.
 Courtesy TMT International Observatory

Thirty Meter Telescope

De Thirty Meter Telescope (TMT) is een samenwerkingproject van China, India, Japan en de Verenigde Staten. De TMT heeft een hoofdspiegel die bestaat uit 492 zeshoekige segmenten. Volgens de makers is het optische design van de telescoop het simpelst en heeft hij met maximaal tien minuten de minste tijd nodig om op plotselinge gebeurtenissen aan de nachthemel te reageren. Het afgelopen jaar kwam de TMT vooral in het nieuws omdat protesten van bewoners ervoor zorgde dat de bouwvergunning voor Mauna Kea (Hawaï) werd ingetrokken.

Geplande voltooiing: 2024
Diameter hoofdspiegel: 30 meter
Locatie: Hawaï, maar bouwvergunning is ingetrokken
Bouwkosten: 1,4 miljard dollar

Van de berg af

Tot slot levert ook de plek hoofdbrekens op. De locaties van de E-ELT en GMT (beide in Chili) zijn klaar voor de bouw. Maar zo eenvoudig verloopt het niet voor TMT. Dat werd duidelijk tijdens het officiële startschot van de bouw in oktober 2014. Die (ceremoniële) bijeenkomst werd verstoord door protesten van de lokale bevolking. Ze vonden dat er – naast de tientallen telescopen die er al staan – niet nóg een grote telescoop mocht komen op de voor hen heilige berg Mauna Kea.

Desondanks startte in april 2015 de bouw van de telescoop, wederom vergezeld door protesten van locals. Uiteindelijk begon ook de gouverneur van Hawaï vragen te stellen over de in 2014 verleende vergunning. Het hooggerechtshof van de Verenigde Staten besloot niet lang daarna dat de aanbestedingsprocedure voor de TMT overnieuw moest.


Zicht op Manau Kea met (van links naar rechts) Subaru-, Keck- en IRTF-telescoop.
 Vadim Kurland via CC BY 2.0

Wat doe je dan? Zoek je een andere plek? Een telescoop van dit formaat zet je niet zomaar ergens neer. Het liefst plaats je deze zo hoog mogelijk op een berg waardoor je door slechts een deel van de atmosfeer heen hoeft te kijken. Die zorgt met turbulente koude en warme luchtlagen dat het zicht op de sterren vertroebelt (dit is ook de reden dat sterren fonkelen). Op een hoogte van vier kilometer heb je al bijna veertig procent van de atmosfeer onder je gelaten.

Ook moet het er donker zijn. Het dichtbevolkte en doorgaans goed verlichtte Nederland is wat dat betreft een van de slechtste plekken ter wereld om (in het zichtbare spectrum) sterren te kijken. Tot slot wil je zo min mogelijk dagen bewolking hebben (ook wat dat betreft is Nederland niet goed). Daarom staan veel reuzentelescopen de hoge en kurkdroge Atacama-woestijn in het noorden van Chili of hoog op vulkanen in Hawaï of de Canarische Eilanden.

Waar de TMT uiteindelijk terecht komt is de vraag. Kamphues vermoedt dat er ondanks verwoede pogingen bij de aanbesteding toch nog te weinig is geluisterd naar de wensen van de lokale bevolking. “Wij willen als bouwers van de TMT graag in gesprek met ze, maar er lijken tegenstanders te zijn die niet geïnteresseerd zijn in een compromis”, zegt hij. “Mauna Kea is nog steeds onze eerste keuze, maar er wordt nu ook gekeken naar een alternatieve plek. Voor de hand liggen Chili of op La Palma, maar het kan ook in het noorden van Mexico zijn, of in de Himalaya. Hoe dan ook weet ik zeker dat het gaat lukken.


De hoofdspiegel van een van de twee Keck-telescopen. 36 zeshoekige spiegelelementen hebben samen een diameter van 10 meter.
 SiOwl via CC BY 3.0

Spiegel in stukken

Al sinds Galileo Galilei de in Nederland uitgevonden telescoop op de nachthemel richtte aan het begin van de zeventiende eeuw zijn telescopen groter geworden. Zo zijn we inmiddels uitgekomen bij de Very Large Telescope die vier gekoppelde spiegels met een diameter van 8,2 meter heeft. Maar het was onder andere door de sterk toenemende gewichten van de spiegels tot ruim twintig jaar geleden helemaal niet zeker of we überhaupt nóg grotere telescopen konden bouwen.

Al in de jaren zeventig dacht men na over telescopen met een spiegeldiameter van pakweg tien meter. Bijvoorbeeld bij de in de Verenigde Staten voorgestelde opvolger van de Hale Telescope. De eigenwijze ingenieur Jerry Nelson had een oplossing voor het ‘doorzakken’ van de hoofdspiegel. Dat gebeurt als gevolg van het grote gewicht van de spiegel en het draaien van de telescoop. Het maakt waarnemingen waardeloos. Waarom bouwden ze geen grote spiegel uit tientallen kleinere en dunnere spiegels? Daarmee kon het gewicht in theorie flink omlaag.

“Iedereen verklaarde hem voor gek”, zegt Fred Kamphues, die als ingenieur betrokken is bij het ontwerpen en testen van de spiegelsegmenten van de Thirty Meter Telescope. “Terwijl vergelijkbare projecten stuk voor stuk kozen voor hoofdspiegels uit één stuk, was hij eigenlijk stronteigenwijs en heeft zijn ontwerp met verschillende spiegelsegementen doorgezet.”

Uiteindelijk werd het project waaraan hij werkte de Keck-telescoop, met de eerste en nu nog een van de grootste gesegmenteerde spiegels ter wereld. Dit observatorium op Hawaï werkt nog steeds prima, en alle nieuwe grote telescopen borduren voort op het concept van een grote spiegel in stukken.


De hoofdspiegels van de grootste telescopen. Rechts telescopen in aanbouw zoals de Thirty Meter Telescope (rechtsboven, blauw), de European Extremely Large Telescope (rechtsmidden, blauw) en de Giant Magellan Telescope (middenonder, groen). Links bestaande telescopen zoals Keck, VLT en Hubble. De witte ring op de achtergrond is de geannuleerd Overwhelmingly Large Telescope. Linksonder ter vergelijking een tennisveld.
 Cmglee via CC BY-SA 3.0

(Kennislink)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_164218036
China heeft toch de grootste telescoop ter wereld?
pi_164834015
quote:
$100-Million Plan Will Send Probes to the Nearest Star
Funded by Russian entrepreneur Yuri Milner and with the blessing of Stephen Hawking, Breakthrough Starshot aims to send probes to Alpha Centauri in a generation


[...]

Deployed by the thousands from a mothership launched into Earth orbit, each nanocraft would unfurl a sail and catch a laser pulse to accelerate to 20 percent the speed of light—some 60,000 kilometers per second. Using a sophisticated adaptive-optics system of deformable mirrors to keep each pulse coherent and sharp against the blurring effects of the atmosphere, the laser array would boost perhaps one orbiting nanocraft per day. Each laser pulse would contain as much power as that produced by a space shuttle rocketing into orbit.

[...]
Be curious, not judgmental
pi_164844835
quote:
7s.gif Op donderdag 25 augustus 2016 06:52 schreef Aether het volgende:

[..]

Ik hoorde zoiets op de radio.

Wat ik niet snap is:
Ten eerste hoe ga je communiceren op die afstand? De probe is toch nog jaren onderweg en mag bijna geen massa hebben. Hoe neem je energie mee of wek je het op, je hebt nogal wat nodig om signalen terug naar aarde te sturen.

Hoe krijg je het met die snelheid voor elkaar om iets van een foto te maken of andere data te verzamelen? De reistijd langs de planeet is iets van 0.1 seconde.

Hoe krijg je op die afstand de koers correct? Met dit systeem kan je van af het begin niet meer bijsturen neem ik aan.
pi_164848487
quote:
0s.gif Op donderdag 25 augustus 2016 16:41 schreef qajariaq het volgende:

[..]

Ik hoorde zoiets op de radio.

Wat ik niet snap is:
Ten eerste hoe ga je communiceren op die afstand? De probe is toch nog jaren onderweg en mag bijna geen massa hebben. Hoe neem je energie mee of wek je het op, je hebt nogal wat nodig om signalen terug naar aarde te sturen.
Plutonium (denk aan de Voyager 1)
Of op een andere manier
Vijf manieren om naar de nieuwe planeet Proxima b te vliegen
quote:
Hoe krijg je het met die snelheid voor elkaar om iets van een foto te maken of andere data te verzamelen? De reistijd langs de planeet is iets van 0.1 seconde.
Tegen de tijd dat de sonde in de buurt komt remt ie vanzelf af

quote:
Hoe krijg je op die afstand de koers correct? Met dit systeem kan je van af het begin niet meer bijsturen neem ik aan.
Software wat zichzelf corrigeert via de camera's naar bepaalde sterren

[ Bericht 4% gewijzigd door -CRASH- op 25-08-2016 19:43:48 ]
<a href="http://www.vwkweb.nl/" rel="nofollow" target="_blank">Vereniging voor weerkunde en klimatologie</a>
<a href="http://www.estofex.org/" rel="nofollow" target="_blank">ESTOFEX</a>
pi_164848552
quote:
0s.gif Op donderdag 25 augustus 2016 19:33 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Plutonium

[..]

Tegen de tijd dat de sonde in de buurt komt remt ie vanzelf af

[..]

Software wat zichzelf corrigeert op zicht naar bepaalde sterren
Maar het wordt super licht, in de orde van grammen en niet kilo's heb ik begrepen. Een reactor is dat zeker niet.

Hoe zo zal de sonde afremmen, de zwaartekracht wordt alleen maar groter.

De aandrijving is vanaf de aarde door middel van laser, dan kan je toch niet bijsturen?
pi_164957956
29-08-2016

Russische RATAN-telescoop vindt mysterieus radiosignaal


De centrale antenne van de Russische RATAN-radiotelescoop. (RATAN)

Met de Russische RATAN-radiotelescoop - een reflector-ring met een middellijn van 600 meter, opgesteld rond een centrale antenne - is een onverklaard radiosignaal opgepikt dat afkomstig is uit de richting van de ster HD 164595. Dat meldt wetenschapsjournalist Paul Gilster op de blogsite Centauri Dreams. Het signaal is al op 15 mei 2015 gedetecteerd, op een golflengte van 2,7 centimeter. De ware aard is nog volstrekt onduidelijk.

HD 164595 is een zonachtige ster met een leeftijd van ca. 6,3 miljard jaar op een afstand van 95 lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Hercules. Hij wordt vergezeld door minstens één (gasvormige) planeet, met een omlooptijd van 40 dagen. Het is niet uitgesloten dat er rond de ster nog meer, kleinere planeten bewegen.

Of er sprake kan zijn van een kunstmatig radiosignaal, afkomstig van een intelligente beschaving, is volstrekt onduidelijk. De Russische ontdekkers roepen hun colleg's wereldwijd wel op om de ster continu in het oog te blijven houden. Tot op heden heeft het signaal zich niet herhaald.

De ontdekking zal volgens Gilster gepresenteerd worden tijdens het 67ste Internationale Astronautische Congres dat eind september plaatsvindt in Guadalajara, Mexico. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_164957968
29-08-2016

Speurtocht naar Planeet Negen leidt tot ontdekking van nieuwe 'extreme' ijsdwergen


De banen van enkele reeds bekende en nieuw ontdekte 'extreme' ijsdwergen in het zonnestelsel. (Robin Dienel)

In hun speurtocht naar een mogelijke 'Planeet Negen', in de buitendelen van het zonnestelsel, hebben Amerikaanse astronomen zeven interessante nieuwe ijsdwergen ontdekt in 'extreme' banen. De meeste ijsdwergen in de Kuipergordel (inclusief de dwergplaneet Pluto) bewegen gedurende het grootste deel van hun omloop buiten de baan van Neptunus, waarbij het verste punt van hun baan meestal niet veel verder ligt dan ca. 7,5 miljard kilometer - 50 maal de afstand aarde-zon. 'Extreme' ijsdwergen beschrijven echter zeer langgerekte banen, waarin ze op enorm veel grotere afstanden terecht kunnen komen.

De nieuwe extreme ijsdwergen zijn gevonden bij een gerichte speurtocht met de grootste digitale astronomische camera's ter wereld. Tot nu toe is daarmee ca. tien procent van de sterrenhemel in kaart gebracht. Het totale aantal extreme objecten moet enorm veel groter zijn: ze zijn alleen zichtbaar wanneer ze zich niet al te ver buiten de baan van Neptunus bevinden, maar objecten in langgerekte banen brengen juist de meeste tijd op grote afstand van de zon door.

Een van de nieuw ontdekte ijsdwergen, 2014 FE72 geheten, beschrijft zijn baan volledig buiten die van Neptunus, en beweegt in zo'n langgerekte omloopbaan dat hij maar liefst 3000 maal zo ver van de zon af kan staan als de aarde. Op die kolossale afstand zal zijn beweging regelmatig beïnvloed worden door de zwaartekracht van naburige sterren.

De nieuwe ontdekkingen zijn gepubliceerd in The Astronomical Journal. De hoop is dat onderzoek aan de baaneigenschappen van extreme ijsdwergen uiteindelijk meer informatie oplevert over processen tijdens de ontstaansperiode van het zonnestelsel. En met een beetje geluk leiden ze ook tot de ontdekking van Planeet Negen. Het bestaan van die verre, zware planeet wordt afgeleid uit de baaneigenschappen van reeds bekende ijsdwergen, maar tot nu toe is hij nog niet gevonden. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_164958525
quote:
0s.gif Op dinsdag 30 augustus 2016 08:47 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
Een van de nieuw ontdekte ijsdwergen, 2014 FE72 geheten, beschrijft zijn baan volledig buiten die van Neptunus, en beweegt in zo'n langgerekte omloopbaan dat hij maar liefst 3000 maal zo ver van de zon af kan staan als de aarde. Op die kolossale afstand zal zijn beweging regelmatig beïnvloed worden door de zwaartekracht van naburige sterren.
Om dat in perspectief te plaatsen: dat is dus 450 miljard kilometer. Pluto staat op 'slechts' 4,3-7,4 miljard kilometer van de zon. Dat ding staat dus nog eens honderd keer zo ver weg als Pluto :o

En dat is dan maar 0,05 lichtjaar...
pi_165287108
12-09-2016

Inslag waarbij maan ontstond was veel heviger dan gedacht


Illustratie van de catastrofale inslag die leidde tot het ontstaan van de maan. (Dana Berry/SwRI)

Dat de maan een paar miljard jaar geleden ontstond in de nasleep van een hevige kosmische inslag wordt door vrijwel niemand meer betwijfeld. Nieuw isotopenonderzoek van Amerikaanse wetenschappers wijst nu echter uit dat die inslag nog veel krachtiger was dan tot nu toe algemeen werd aangenomen.

In de begintijd van het zonnestelsel zou de pasgeboren aarde in botsing zijn gekomen met een kleinere protoplaneet, die Theia wordt genoemd. Uit de brokstukken van die botsing - voornamelijk materiaal van Theia - zou later de maan zijn samengeklonterd. Die inslagtheorie kan veel eigenschappen van het aarde-maanstelsel verklaren.

Onderzoek aan de precieze samenstelling van het maangesteente riep echter vragen op. De relatieve hoeveelheden isotopen van verschillende elementen is vrijwel exact gelijk aan die voor aards gesteente. Als de maan voornamelijk uit Theia-materiaal zou zijn ontstaan, zou je grotere verschillen verwachten.

In Nature zijn nu nieuwe, zeer gedetailleerde metingen gepubliceerd van de relatieve hoeveelheden van verschillende kalium-isotopen. Het maangesteente blijkt een piepklein beetje verrijkt te zijn met de zware isotoop kalium-41. De standaard-inslagtheorie kan dat niet goed verklaren.

In plaats daarvan lijken de nieuwe metingen te wijzen op een veel zwaardere kosmische inslag. Daarbij verdampte niet alleen Theia, maar ook het overgrote deel van de mantel van de aarde. Al dat materiaal kwam in een hete, supervloeibare schijf van materie terecht, waarin grootschalige menging optrad - dat verklaart de sterke overeenkomsten tussen gesteenten van de aarde en de maan.

De geringe verrijking van maangesteente met kalium-41 is nu goed te verklaren uit de manier waarop deze zwaardere isotoop condenseert uit zo'n supervloeibare fase, onder een druk van ongeveer 10 bar. De nieuwe metingen zijn vandaag online gepubliceerd in Nature. (GS)

(allesoversterrenkunde)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  woensdag 14 september 2016 @ 22:51:59 #265
38496 Perrin
Toekomst. Made in Europe.
pi_165329527
Vóór het internet dacht men dat de oorzaak van domheid een gebrek aan toegang tot informatie was. Inmiddels weten we beter.
  donderdag 15 september 2016 @ 00:24:46 #266
379282 Woods
Ich Bin Ein Berliner
pi_165331668
quote:
0s.gif Op donderdag 4 augustus 2016 09:56 schreef polderturk het volgende:
China heeft toch de grootste telescoop ter wereld?
https://en.m.wikipedia.or(...)_Spherical_Telescope
woensdag 6 mei 2015 17:54 schreef Libertarisch het volgende:
Helaas pindakaas dan, het leven is hard. Je kunt niet iedereen blijven begeleiden alsof het kinderen zijn, je zult het zelf moeten doen.
pi_165488293
21-09-2016

NASA heeft ons wat te zeggen over "bewijs van verrassende activiteit op Europa"



© epa.

NASA geeft maandag aanstaande een telefonische persconferentie over nieuwe bevindingen die voortspruiten uit beelden van Europa, geschoten door ruimtetelescoop Hubble. Europa is in dit geval niet het werelddeel waarin wij leven, maar een van de manen van de planeet Jupiter.

De ruimtevaartorganisatie heeft het over "bewijs van verrassende activiteit die mogelijk verband houdt met de aanwezigheid van een oceaan onder de oppervlakte van Europa". De oppervlakte van de maan Europa bestaat uit een dikke laag ijs, waaronder al langer een vloeibare oceaan werd vermoed, maar nu zou de NASA daar dus bewijzen van hebben. Meteen wordt dan ook gedacht aan de mogelijkheid van buitenaards leven.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_165490800
quote:
0s.gif Op donderdag 22 september 2016 08:43 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
21-09-2016

NASA heeft ons wat te zeggen over "bewijs van verrassende activiteit op Europa"


[ afbeelding ]
© epa.

NASA geeft maandag aanstaande een telefonische persconferentie over nieuwe bevindingen die voortspruiten uit beelden van Europa, geschoten door ruimtetelescoop Hubble. Europa is in dit geval niet het werelddeel waarin wij leven, maar een van de manen van de planeet Jupiter.

De ruimtevaartorganisatie heeft het over "bewijs van verrassende activiteit die mogelijk verband houdt met de aanwezigheid van een oceaan onder de oppervlakte van Europa". De oppervlakte van de maan Europa bestaat uit een dikke laag ijs, waaronder al langer een vloeibare oceaan werd vermoed, maar nu zou de NASA daar dus bewijzen van hebben. Meteen wordt dan ook gedacht aan de mogelijkheid van buitenaards leven.

(HLN)
https://en.wikipedia.org/wiki/Europa_Report :D Ook al heeft deze film geen goed einde.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
pi_165640710
quote:
0s.gif Op donderdag 22 september 2016 11:39 schreef humorduck28 het volgende:

[..]

https://en.wikipedia.org/wiki/Europa_Report :D Ook al heeft deze film geen goed einde.
Beetje tegenvallende film :)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_165640719
29-09-2016

"Saturnusmaan Dione verbergt een oceaan onder het ijs"


Saturnusmaan Dione met daaronder Saturnusringen. © epa.

Onderzoekers van de Koninklijke Sterrenwacht van België (KSB) hebben, op grond van nieuwe gegevens van de ruimtesonde Cassini, aangetoond dat de Saturnusmaan Dione een oceaan van vloeibaar water onder haar ijsoppervlak heeft. De Belgische studie verschijnt deze week in "Geophysical Research Letters".

Bij twee andere manen van Saturnus, Titan en Enceladus, en ook Europa, een maan van Jupiter, was men al vrij zeker dat er onder hun ijskorst grote oceanen waren, maar nu is er dus nog een "oceaanwereld".

De oceaan is enkele tientallen kilometers diep en omsluit een grote harde kern. Zo lijkt Dione erg op buur Enceladus, die ook bekend is omwille van de reusachtige stralen van waterdamp ("jets") die bij de zuidpool worden uitgestoten. Dione lijkt nu wel rustig, maar de littekens op haar oppervlak, in de vorm van grote ijskliffen, wijzen op een tumultueus verleden.

Leven
De oceaan van Dione was er waarschijnlijk al van bij het ontstaan van de maan en dus mogelijk een goede omgeving voor microscopisch leven. "De contactzone van de oceaan met de harde kern komt het meest in aanmerking. Daar kunnen de voedingsstoffen en de energie aanwezig zijn, die nodig zijn voor leven", zegt co-auteur Attilio Rivoldini.

Het aantal "oceaanwerelden", de ijsmanen en planeten met een ondergrondse oceaan, wordt groter bij elke nieuwe missie naar de buitengebieden van ons zonnestelsel. Met drie "oceaanwerelden" bij Jupiter, drie bij Saturnus, en mogelijk één bij Pluto, is het geen exclusieve club meer.

Isostatische benadering
Dankzij de nieuwe "isostatische" benadering kunnen deze werelden nu beter bestudeerd worden, zodra we hun vorm en gravitatieveld kennen. "Toekomstige missies zullen de manen van Jupiter bestuderen, maar ook de satellieten van Uranus en Neptunus zouden moeten onderzocht worden", vindt één van de auteurs, Mikael Beuthe.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_165643140
quote:
0s.gif Op donderdag 29 september 2016 08:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:

[..]

Beetje tegenvallende film :)
Vond ik persoonlijk zelf ook.
Herman Finkers... He buurman, ik hier ?
pi_165925560
13-10-2016

Wetenschappers stichten nieuwe buitenaardse staat 'Asgardia'


Een team van ingenieurs, wetenschappers en juridische experts wil een ruimtestation oprichten dat onafhankelijk van de aarde zal zijn. Deze 'ruimtenatie' moet zo buiten de controle van individuele landen vallen.


Igor Ashurbeyli © Asgardia.

Het project wordt geleid door de Russische wetenschapper Igor Ashurbeyli, voorzitter van UNESCO's comité voor Ruimtewetenschap.

Onder de huidige wetten moeten overheden toestemming geven en toezicht houden op ruimteprogramma's die gerund worden in hun eigen landen, zelfs als ze commercieel zijn. Daarom willen de wetenschappers een nieuwe natie oprichten waar ruimteactiviteiten "kunnen bloeien, zonder de strenge restricties van de huidige controle door staten". Asgardia moet een "niemandsland" in een baan om de aarde worden.

"Asgardia is een volwaardige en onafhankelijke natie en een toekomstig lid van de Verenigde Naties, met alle kenmerkende eigenschappen die met deze status gepaard gaan."
Dr. Igor Ashurbeyli

Vrede in de ruimte

Het team doopte de nieuwe staat 'Asgardia' - afgeleid van Asgard, een van de negen werelden in de Noorse mythologie. Ze roepen het publiek op om te helpen met het ontwerp van de vlag, het embleem en het volkslied van de natie.

Sinds de lancering van woensdag kunnen mensen zich inschrijven als burger van Asgardia. Op het ogenblik van dit schrijven staat de teller al op bijna 13.000 "inwoners". "Fysiek zullen de burgers van deze natie op Aarde wonen: ze zullen in verschillende landen op Aarde leven, dus ze zullen burgers van hun eigen land zijn en tegelijkertijd burgers van Asgardia," vertelt dr. Ashurbeyli. "Als het aantal aanvragen [tot burgerschap, red.] boven de 100.000 gaat, kunnen we officieel de status van staat aanvragen bij de VN," voegt hij eraan toe.

"Asgardia is een volwaardige en onafhankelijke natie en een toekomstig lid van de Verenigde Naties, met alle kenmerkende eigenschappen die met deze status gepaard gaan, aldus Ashurbeyli. "De essentie van Asgardia is Vrede in de Ruimte, en de verhindering dat de aardse conflicten naar de ruimte overgebracht worden. Asgardia is ook uniek in filosofisch aspect: het dient de hele mensheid en iedereen, onafhankelijk van zijn of haar persoonlijk welzijn en de welvarendheid van het land waar ze toevallig geboren zijn."

Opportuniteiten voor andere landen


"De missie van Asgardia is om opportuniteiten te creëren voor een bredere toegang tot de ruimte. Het is opwindend dat we daarmee niet-traditionele ruimtevaartnaties de mogelijkheid bieden om hun wetenschappelijke ambities mogelijk te maken."
Professor David Alexander
Het consortium zal de eerste Asgardia-satelliet in 2017 lanceren, terwijl het project zich vandaaruit verder ontwikkeld.

Van de 196 landen op aarde, hebben er momenteel slechts dertien landen satellieten gelanceerd: de USSR (in 1957), de VS, Frankrijk, Japan, China, het VK, India, Rusland, Oekraïne, Israël, Iran, Zuid-Korea en Noord-Korea. Daarnaast heeft ook één regionale organisatie, het Europees ruimteagentschap ESA, een satelliet in een baan om de aarde gebracht.

"De missie van Asgardia is om opportuniteiten te creëren voor een bredere toegang tot de ruimte. Het is opwindend dat we daarmee niet-traditionele ruimtevaartnaties de mogelijkheid bieden om hun wetenschappelijke ambities mogelijk te maken," zegt professor David Alexander, directeur van het Rice Space Institute aan de Rice University in Houston, Texas.

Bescherming van de aarde

"Het Asgardia-project kan onder andere helpen om betere antwoorden voor te bereiden voor het toekomstige beheer van de ruimte - een onderwerp van grote zorg voor de Verenigde Naties."
Dr. Joseph Pelton
Een van de eerste geplande projecten is de bouw van een schild dat de aarde moet beschermen tegen de inslag van asteroïden, ruimteafval en zonnewinden. Naar schatting meer dan 20.000 stuks ruimteafval, waaronder een inactief ruimtetuig, stukken van raketten en lanceertoestellen en brokstukken vormen een gevaar terwijl ze in banen om de aarde cirkelen.

Terwijl de VN al stappen ondernomen hebben om potentieel gevaarlijke scenario's te herkennen, beweert het team dat Asgardia op deze ontwikkelingen zal verderbouwen om een meer omvangrijk mechanisme aan te bieden.

"Het Asgardia-project kan onder andere helpen om betere antwoorden voor te bereiden voor het toekomstige beheer van de ruimte - een onderwerp van grote zorg voor de Verenigde Naties," zegt dr. Joseph Pelton, de voormalige decaan van de International Space University in Straatsburg. "Het opwindende aan dit initiatief is de driefasige benadering om een bredere toegang tot de ruimte te bieden, vrede in de ruimte te promoten en kosmische gevaren en defensie van de planeet aan te pakken."

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
pi_165925575
12-10-2016

Nieuwe dwergplaneet ontdekt in ons zonnestelsel (en er zweeft mogelijk nog een grotere rond)


Een artistieke impressie van de dwergplaneet Sedna, vergelijkbaar met de nieuwe 2014 UZ224. © reuters.

sterrenkunde Ons zonnestelsel is een nieuwe telg rijker. Amerikaanse wetenschappers hebben een nieuwe dwergplaneet ontdekt, ver voorbij Pluto. De planeet, die voorlopig 2014 UZ224 werd gedoopt, bevindt zich op 13,7 miljard kilometer van de zon. Dat meldt de Amerikaanse zender National Public Radio (NPR).

De dwergplaneet is met een doorsnede van ongeveer 530 kilometer kleiner dan de maantjes die rond Pluto draaien. Charon, de grootste maan van Pluto, meet ongeveer 1.200 kilometer in diameter. Een jaar op 2014 UZ224, de tijd die de dwergplaneet nodig heeft om rond de zon te draaien, is gelijk aan ongeveer 1.100 jaar op de Aarde. Ter vergelijking, een jaar op Pluto duurt 'maar' 248 jaar op Aarde.

Wetenschappers van de universiteit van Michigan ontdekten de dwergplaneet met de hulp van de speciale 'Dark Energy Camera', die op een telescoop in de Chileense Andes is geïnstalleerd. Dat gebeurde in opdracht van het Amerikaanse departement voor Energie om een kaart te maken van verre zonnestelsels.

Astronomieprofessor David Gerdes had enkele jaren geleden tijdens de zomer enkele studenten op bezoek. Hij besloot hen een project te geven en vroeg hen om objecten te zoeken aan de rand van de kaart van de Melkweg. De studenten gingen daarop op zoek naar dingen die bewogen. "Objecten in het zonnestelsel lijken op een andere plaats aan de hemel te staan als je ze op verschillende momenten bekijken", legt Gerdes uit aan NPR.

Te klein?

Sterren en zonnestelsels zijn zo ver van de Aarde verwijderd dat ze bijna statisch lijken, maar een planeet of een asteroïde zal zich nacht per nacht op een iets andere positie bevinden. Het object zal eruitzien als een lichtpuntje dat lijkt te bewegen ten opzichte van een statische achtergrond van sterren. Als je die puntjes nacht na nacht met elkaar verbindt, kun je de baan van het object rond de zon beginnen berekenen. Tot zover de theorie, want de foto's die Gerdes had gemaakt, waren niet tijdens opeenvolgende nachten gemaakt. Uiteindelijk was er gespecialiseerde software voor nodig om op basis van de gefragmenteerde informatie toch een betrouwbare berekening te maken.

Of de nieuwe dwergplaneet die naam ook waardig is, moet nog blijken. Volgens sommige astronomen zou 2014 UZ224 immers te klein zijn om beschouwd te worden als dwergplaneet. Het is niet de eerste keer dat er een nieuwe dwergplaneet wordt ontdekt. De voorbije jaren werden onder meer dwergplaneten Sedna, Eris en Makemake gevonden.

Mysterieuze planeet

Het onderzoek van Gerdes' studenten kan alvast bijdragen tot de verdere zoektocht naar planeten. Astronomen denken dat er zich nog een enorme planeet schuilhoudt in de verste uithoeken van ons zonnestelsel, maar tot nog toe heeft niemand een glimp van de zogenoemde Planet Nine kunnen opvangen. Gerdes denkt dat het best mogelijk is dat Planet Nine te zien is op een van de beelden die hij heeft genomen voor zijn kaart van het zonnestelsel. "De jacht is geopend", aldus Gerdes.

(HLN)
Death Makes Angels of us all
And gives us wings where we had shoulders
Smooth as raven' s claws...
  donderdag 13 oktober 2016 @ 21:59:23 #275
172669 Papierversnipperaar
Cafeïne is ook maar een drug.
pi_165942169
quote:
Universe has two trillion more galaxies than previously thought

Hubble telescope images from deep space were collected over 20 years to solve the puzzle the cosmos harbors

There are a dizzying two trillion galaxies in the universe, up to 20 times more than previously thought, astronomers reported on Thursday. The surprising find, based on 3D modeling of images collected over 20 years by the Hubble Space Telescope, was published in the Astronomical Journal.

Scientists have puzzled over how many galaxies the cosmos harbors at least since US astronomer Edwin Hubble showed in 1924 that Andromeda, a neighboring galaxy, was not part of our own Milky Way. But even in the era of modern astronomy, getting an accurate tally has proven difficult.

To begin with, there is only part of the cosmos where light given off by distant objects has had time to reach Earth. The rest is effectively beyond our reach. And even within this “observable universe”, current technology only allows us to glimpse 10% of what is out there, according to the new findings.

“It boggles the mind that over 90% of the galaxies in the universe have yet to be studied,” commented Christopher Conselice of the University of Nottingham, who led the study. “Who knows what interesting properties we will find when we observe these galaxies with the next generation of telescopes?” he said in a statement.

Using deep space images from Hubble, Conselice and his team painstakingly converted them into 3D to measure the number of galaxies at different times in the history of the universe. The analysis reached back more than 13bn years – very near the time of the “Big Bang” thought to have given birth to the universe.

A galaxy is a system of millions or billions or stars, held together by gravity, with planetary systems within them. Using new mathematical models, the astronomers were able to infer the number of “invisible” galaxies beyond the reach of telescopes, leading to the surprising realization that the vast majority are too faint and far away to be seen.

When the universe was only a few billion years old, there were ten times as many galaxies in a given volume of space than there are today, the findings suggest. This in turn suggests that “significant evolution must have occurred to reduce their number through extensive merging of systems”.

Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')