Muziek theorie topic #3

In afwachting van de harmonie van vader Jacob van Kree dan maar vast een analytisch vraagje m.b.t. harmonieleer. Mijn menuet is af (eerder dit topic al een stukje laten horen).

Het stuk staat in Bb mineur.

De akkoorden:

Sectie A:

Bbm7 (Bbm9) - Ebm7 - Bb7sus4 (3de inversie) - clusterakkoord F - A - G wat je zou kunnen beschouwen als Fadd9. Dus i - iv - i - V.

Hierna volgt sectie B:

Bbadd9 - Abadd9 - Gbadd9 - Gb ofwel: I - VII - VI - VI

Naar het akkoord: Bbdim7 ofwel: i*

Om te moduleren naar Gb majeur.

En dan speel ik sectie C:

Gb - Db7 - B7 - Db7 ofwel: I - V - IV - V

Ik eindig het motiefje op een B7 om vervolgens terug te moduleren naar Bb mineur (sectie A)

1) Wat valt op in sectie B in vergelijking met sectie A?
2) Welk(e) akkoord(en) in sectie B is/zijn niet diatonisch?
3) Waarom werkt de modulatie en krijg je een subtiele overgang? (Bbdim7 speelt een grote rol)
^{Tip: ontleed het Bbdim7 akkoord en kijk welke noten het bevat en waarom dit een subtiele overgang geeft.}
4) Naar welke trap in de Bb mineur (oorspronkelijke tonica) moduleer ik in sectie C?
5) Waarom werkt de modulatie terug en krijg je een subtiele overgang? (B7 speelt een grote rol)
_{Tip: ontleed het B7 akkoord en kijk welke noten het bevat het waarom dit een subtiele overgang geeft.}

Good luck!

[ Bericht 2% gewijzigd door starla op 19-01-2015 04:57:54 ]

Iemand die een gokje durft te wagen? Spierbal, pulzzar, kree? Domme antwoorden bestaan niet!
Dus schroom niet

PS kree, vlot het al een beetje met vader Jacob?

Dit gaat boven mijn pet hoor haha, ben nu ook aan het werk dus spitte t FF snel door.

Zal t thuis er nog eens bij pakken

Ok, gewoon proberen joh, begeleid je er wel doorheen op een begrijpelijke manier. En als je dingen niet snapt gewoon vragen.

Van dit soort oefeningen word je alleen maar beter. Het is veel interactiever dan gewoon een boek lezen erover, en het blijft sneller hangen als je er zelf actief mee bezig bent.

Het lijkt op het eerste gezicht ingewikkeld (welke ietwat 'complexere' progressie niet zou ik haast zeggen), maar blijkt uiteindelijk vaak reuze mee te vallen

Moet zeggen (voor gitaarspelerts) als je kunt tabben gebruik dan even gratis het programma power tab editor te downen dan zie je boven de tabs ook bladmuziek staan dat automatisch wordt ingevuld, wist ik zelf ook eerder niet maar ik denk dat ik het nu ook wel ga leren nu ik eindelijk weet hoe ik moet tabben hehe.

quote:

Op woensdag 21 januari 2015 23:56 schreef starla het volgende:
Ok, gewoon proberen joh, begeleid je er wel doorheen op een begrijpelijke manier. En als je dingen niet snapt gewoon vragen.

Van dit soort oefeningen word je alleen maar beter. Het is veel interactiever dan gewoon een boek lezen erover, en het blijft sneller hangen als je er zelf actief mee bezig bent.

Het lijkt op het eerste gezicht ingewikkeld (welke ietwat 'complexere' progressie niet zou ik haast zeggen), maar blijkt uiteindelijk vaak reuze mee te vallen

Tuurlijk ga ik t proberen.

Doelde meer op dat ik die akkoorden niet uit mijn hoofd ken. Dus als ik thuis ben achter mijn keyboard kan ik de akkoorden googelen. :p

quote:

Op maandag 19 januari 2015 04:49 schreef starla het volgende:
In afwachting van de harmonie van vader Jacob van Kree dan maar vast een analytisch vraagje m.b.t. harmonieleer. Mijn menuet is af (eerder dit topic al een stukje laten horen).

Het stuk staat in Bb mineur.

De akkoorden:

Sectie A:

Bbm7 (Bbm9) - Ebm7 - Bb7sus4 (3de inversie) - clusterakkoord F - A - G wat je zou kunnen beschouwen als Fadd9. Dus i - iv - i - V.

Hierna volgt sectie B:

Bbadd9 - Abadd9 - Gbadd9 - Gb ofwel: I - VII - VI - VI

Naar het akkoord: Bbdim7 ofwel: i*

Om te moduleren naar Gb majeur.

En dan speel ik sectie C:

Gb - Db7 - B7 - Db7 ofwel: I - V - IV - V

Ik eindig het motiefje op een B7 om vervolgens terug te moduleren naar Bb mineur (sectie A)

1) Wat valt op in sectie B in vergelijking met sectie A?
2) Welk(e) akkoord(en) in sectie B is/zijn niet diatonisch?
3) Waarom werkt de modulatie en krijg je een subtiele overgang? (Bbdim7 speelt een grote rol)
^{Tip: ontleed het Bbdim7 akkoord en kijk welke noten het bevat en waarom dit een subtiele overgang geeft.}
4) Naar welke trap in de Bb mineur (oorspronkelijke tonica) moduleer ik in sectie C?
5) Waarom werkt de modulatie terug en krijg je een subtiele overgang? (B7 speelt een grote rol)
_{Tip: ontleed het B7 akkoord en kijk welke noten het bevat het waarom dit een subtiele overgang geeft.}

Good luck!

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Als je de tonica + tonaliteit vergelijkt in sectie A (Bb mineur) met sectie B, wat is dan het verschil?

Vraag 2 is uit perspectief van het antwoord op vraag 1. Dus weten welke geharmoniseerde noten akkoorden vormen. 1 akkoord valt dan 'buiten de boot' en is niet diatonisch, maar geleend uit sectie A.

Welke noten bevat Bdim7, dat kun je gewoon googelen

-edit- alhier te luisteren: https://soundcloud.com/kurtkill/menuet-in-bb-minor

[ Bericht 8% gewijzigd door starla op 24-01-2015 20:31:26 ]

Starla, heb je toevallig ook iets met de Barok en met name hoe de instrumenten getuned zijn?

Ik zat namelijk wat uit te vogelen. A415 was een van de populaire stemmingen en voor klavecimbels kwam daar nog de Kirnberger III temperament stemming bij. Maar hoe zat dat bv met strijkers?

quote:

Op woensdag 21 januari 2015 19:02 schreef starla het volgende:
Iemand die een gokje durft te wagen? Spierbal, pulzzar, kree? Domme antwoorden bestaan niet!
Dus schroom niet

PS kree, vlot het al een beetje met vader Jacob?

Ben weer bezig in mijn boekje harmonieleer.

Wat betreft de vorige vraag waarom de vijfde trap altijd van zichzelf een majeur-akkoord is. Ik had tot zover geleerd dat een mineur-toonladder een verlaagde terts en sext heeft. Dan heb je tussen de sext en septiem een ruimte van 3 halve tonen.

Wanneer je op de piano een toonladder speelt met de A als grondtoon en alleen witte toetsen gebruikt, krijg je een mineur-akkoord waarbij de terts, sext én septiem verlaagd zijn. Begin je bij de D en speel je alleen de witte toetsen, wordt de terts en septiem verlaagd, maar de sext niet.

Ik moet nog bij het hoofdstuk mineurakkoorden komen, maar ik heb zojuist al 3 verschillende mineur-akkoorden beschreven en wie weet zijn er nog meer (bijvoorbeeld met alleen kleine terts).

Als ik op mijn piano improviseer, speel ik vaak in A- of D-mineur en gebruik ik alleen de witte toetsen. De mineur met kleine terts en sext kende ik eigenlijk niet, dus het 'gat' tussen de sext en de septiem vond ik onwennig.

Het is via dat boek ook interessant om te weten wat de verschillen zijn tussen klassieke en 'lichte muziek'. Bij klassieke muziek heb je je te houden aan een heleboel regels. Dissonantie moet vaak meteen opgelost worden. En wanneer de dominant(-septiem) gespeeld is, volgt de tonica, omdat bij die dominant de spanning op zijn piek is. De spanning mag je niet langzaam afbouwen, zoals wel vaak in lichte muziek gebeurt.

Het mooie van de 'lichte muziek' is dat je die regels helemaal niet hebt. Je kan daardoor juist meer experimenteren met bepaalde intervallen en akkoorden, waardoor je veel meer soorten sfeer kunt creëren. De 'lichte muziek' kan daardoor juist veel zwaarder klinken dan klassieke muziek. Het is jammer dat 'klassieke oren' er zo neerbuigend over kunnen doen.

quote:

Op zaterdag 24 januari 2015 02:49 schreef Pulzzar het volgende:
Het is via dat boek ook interessant om te weten wat de verschillen zijn tussen klassieke en 'lichte muziek'. Bij klassieke muziek heb je je te houden aan een heleboel regels. Dissonantie moet vaak meteen opgelost worden. En wanneer de dominant(-septiem) gespeeld is, volgt de tonica, omdat bij die dominant de spanning op zijn piek is. De spanning mag je niet langzaam afbouwen, zoals wel vaak in lichte muziek gebeurt.

Het mooie van de 'lichte muziek' is dat je die regels helemaal niet hebt. Je kan daardoor juist meer experimenteren met bepaalde intervallen en akkoorden, waardoor je veel meer soorten sfeer kunt creëren. De 'lichte muziek' kan daardoor juist veel zwaarder klinken dan klassieke muziek. Het is jammer dat 'klassieke oren' er zo neerbuigend over kunnen doen.

Waar woon jij ongeveer?
Ik zou wel een keer een pilsje met je drinken

quote:

Op zaterdag 24 januari 2015 02:49 schreef Pulzzar het volgende:
Het is via dat boek ook interessant om te weten wat de verschillen zijn tussen klassieke en 'lichte muziek'. Bij klassieke muziek heb je je te houden aan een heleboel regels. Dissonantie moet vaak meteen opgelost worden. En wanneer de dominant(-septiem) gespeeld is, volgt de tonica, omdat bij die dominant de spanning op zijn piek is. De spanning mag je niet langzaam afbouwen, zoals wel vaak in lichte muziek gebeurt.

Het mooie van de 'lichte muziek' is dat je die regels helemaal niet hebt. Je kan daardoor juist meer experimenteren met bepaalde intervallen en akkoorden, waardoor je veel meer soorten sfeer kunt creëren. De 'lichte muziek' kan daardoor juist veel zwaarder klinken dan klassieke muziek. Het is jammer dat 'klassieke oren' er zo neerbuigend over kunnen doen.

Dit is toch wel erg bevooroordeeld en niet helemaal waar. Als je naar Wagner luistert weet je waar ik over praat. Dat is praktisch atonaal en de dissonantie wordt helemaal niet opgelost, daarom neigt het naar atonaal (Tristan und Isolde bijvoorbeeld). Misschien dat ze doelden op Renaissance, hoewel Gesualdo ook schijt had aan de regels. Ook het Romanticisme is nauwelijks verbonden aan keiharde regels.
Bovendien heb je in de klassieke muziek veel meer 'deceptive' cadensen dan in hedendaagse muziek om juist die spanning te houden. Tegenwoordig eindigt 99.9% op de tonica, dat was weleer een stuk minder.
En welke hedendaagse muzikanten maken nog gebruik van augmented 6th's of Neapolitaanse 6 akkoorden?

En zo ken ik lichte muziek waarbij juist heel veel gebruik wordt gemaakt van een sterke dominant - tonica relatie. Zeg maar elk popnummer zo'n beetje (Als ik een Kane vergelijk met een Gesualdo, dan weet ik wel wie zich meer aan de 'regeltjes' houdt). Dus wat ze in dat boek beschrijven, ondersteun ik absoluut niet en ik denk heel veel muzikanten met mij niet. Het is echt pure nonsens, excusez moi. Gewoon een véél te simpele weergave van muziek, zo verschrikkelijk zwart/wit dat ik me afvraag welke omhooggevallen popacademiestudent dit boek heeft geschreven. Fijn dat het leesbaar is en makkelijk geschreven, maar er klopt geen bal van;

Wat denk je dat jazz doet met hun tritone subs, juist, dissonantie laten oplossen (en 90% van de jazz-standaarden is ii - V - I, hoezo geen regels?). En wat doen de bluesmuzikanten met hun V7 akkoorden, juist, dissonantie laten oplossen (blues is praktisch bijna alleen I - IV - V met daarboven een pentatonisch laddertje, hoezo geen regels?)
En wat denk je wat Mozart deed met zijn cirkelprogressies met secundaire dominanten, juist, heel subtiel de spanning afbouwen zoals de 'lichte muziek' Ik ken trouwens een heel licht nummer met de naam Yellow Submarine waar het refrein bestaat uit V - I. Over langzaam afbouwen gesproken

Mijn advies:
Koop een emmer
Leg daarin dat boek
Gooi er spiritus op
En gooi er een lucifer in

Wellicht verdraai je de context een beetje, want ik kan me niet voorstellen dat ze dat zo letterlijk zeggen. Zou je de context misschien nog kunnen posten, voordat je het in de fik steekt

PS ik heb overigens meer pop-rock platen in de platenkast dan klassieke CD's en doe ook helemaal niet neerbuigend over welk genre dan ook. Natuurlijk zijn er sommigen die zweren bij klassiek en alles verafschuwen wat niet klassiek is, maar dat zijn enggeestige mensen. Mooie muziek is voor mij gewoon mooie muziek; klassiek of metal, blues of house. Het gaat erom dat muziek je raakt en geen enkel genre heeft daar een monopolie op. Ik kan ook niet anders concluderen dat de auteur nauwelijks een klassieke achtergrond heeft, anders schrijf je zoiets niet...

Just my 2 cents en dat had ik in het boek geschreven: een nuancering. Want geeft de auteur überhaupt voorbeelden of schrijft ze gewoon maar wat? Ben benieuwd

[ Bericht 2% gewijzigd door starla op 24-01-2015 04:31:51 ]

Wellicht doet mijn klassieke oor hier wat neerbuigend over, maar ik weet wel welke van de 2 componisten 'spannender klinkt':

C. Gesualdo (gadverdamme, die Renaissance met al die regeltjes; probeer voor de grap maar eens de harmonisaties uit te vogelen en die dynamiek , kost je een week)

En Justin Bieber (lang leve de lichte muziek! helemaal niet aan regeltjes verbonden, oh wacht, hoor ik nu een I - vi - IV - V, wordt mooi langzaam afgebouwd met een IV - V terug naar I.)

Exact dezelfde akkoorden in een iets andere volgorde trouwens, aanschouw de schoonheid van de lichte muziek:


Klinkt zo zwaar, en die intervallen, zo dissonant en spannend. Hope you got my point

quote:

Op zondag 25 januari 2015 12:14 schreef kree het volgende:
Ik zou ook nog graag een soort jazz versie ervan zien, sam is daar goed in volgens mij, want ik kom op zoiets als tussenspel, wat wel typisch jazzy is, maar dat past dan nu niet echt bij de rest

[ afbeelding ]

Was er al mee bezig net, na jouw versie gezien te hebben.

quote:

Op zondag 25 januari 2015 12:29 schreef kree het volgende:

[..]

Ben benieuwd

Wel meteen een opname, en dan mogen jullie uitzoeken wat ik doe

Hier is 'ie. De laatste run van de solo is wat rommelig, maar het is ook de eerste take.
https://soundcloud.com/meneerhenkjandoedel/vater