Dankje poesquote:Op zondag 11 januari 2015 23:07 schreef Poesopstokje het volgende:
That's the interwebs vrouw, mensen denken heel gemakkelijk even door hun beeldschermpje te kijken in jouw hoofd
Gewoon negeren en niet meer op in gaan. Ik zag dat je ook positieve reacties had gehad, ga daar maar op verder
Is het soms ook. En je kan idd niet in iemands hoofd kijken. Het autisme is bij mij enorm vergroeid, ik zie mijn autisme ook niet los van mij. Maar niet alles heeft ermee te maken, dat vind ik te makkelijk.quote:Op zondag 11 januari 2015 23:22 schreef Elvi het volgende:
Maar soms IS het ook moeilijk want ik kan niet in jullie hoofd kijken. Het is dan best lastig om erachter te komen wat onderdeel is van het autisme en wat niet.
Ik heb ooit een tijdje medicijnen gehad die als bijeffect een enorm verlaagd libido hadden. Was niet eens iets hormonaals o.i.d. Zou opzich goed kunnen dat het daarmee te maken heeft of het gevoel dat je al van jongs af aan niet hebt nog eens versterkt...quote:Op zondag 11 januari 2015 23:26 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Is het soms ook. En je kan idd niet in iemands hoofd kijken. Het autisme is bij mij enorm vergroeid, ik zie mijn autisme ook niet los van mij. Maar niet alles heeft ermee te maken, dat vind ik te makkelijk.
Ik zie mijn autisme meer als een soort karaktertrek. Eigenlijk hetzelfde als 'sportief' of 'vrolijk'. Het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Daarom zou ik nu niet kunnen zeggen: dit is autistisch en dit niet. Want hoe zou je zijn als je niet autistisch was? Ik denk dan ook dat zodra je het beschouwt als iets van jezelf, dat je je ook een stuk beter voelt. Dan accepteer je jezelf zoals je bent. Zodra je die stap hebt kunnen zetten zie je opeens dat er ook positieve kanten aan zitten waar je veel gebruik van maken, in plaats van dat je je moet excuseren voor je afwijkende gedrag.quote:Op zondag 11 januari 2015 23:26 schreef summer2bird het volgende:
[..]
Is het soms ook. En je kan idd niet in iemands hoofd kijken. Het autisme is bij mij enorm vergroeid, ik zie mijn autisme ook niet los van mij. Maar niet alles heeft ermee te maken, dat vind ik te makkelijk.
Vervelende is dat er in de huidige samenleving steeds minder begrip is voor de "buitenbeentjes". Je hoort overal dat je jezelf moet accepteren maar in de praktijk blijkt dat de buitenwereld daar heel anders over denkt.quote:Ik denk dan ook dat zodra je het beschouwt als iets van jezelf, dat je je ook een stuk beter voelt.
Ja, mee eens. Vooral als dat mantra van jezelf accepteren en ''denken in mogelijkheden'' wordt neergezet alsof het mogelijk is om gewoon over je handicap heen te stappen of te doen alsof je handicap niet bestaat.quote:Op maandag 12 januari 2015 12:32 schreef Michie_ het volgende:
[..]
Vervelende is dat er in de huidige samenleving steeds minder begrip is voor de "buitenbeentjes". Je hoort overal dat je jezelf moet accepteren maar in de praktijk blijkt dat de buitenwereld daar heel anders over denkt.
Persoonlijk vind ik het lastig om de positieve kanten er van in te zien. Het is een handicap, een die een hoop ongemakken met zich meebrengt en helaas ook onbegrip.
Aangezien ik net van de psych af kom en het daarover ging is het een mooi moment om even in te haken.quote:Op maandag 12 januari 2015 17:11 schreef Windigo het volgende:
[..]
Ja, mee eens. Vooral als dat mantra van jezelf accepteren en ''denken in mogelijkheden'' wordt neergezet alsof het mogelijk is om gewoon over je handicap heen te stappen of te doen alsof je handicap niet bestaat.
Ik denk dat het ook een beetje ligt aan de omgeving. Bijvoorbeeld op mijn werk heb ik een super manager die mijn autisme niet als iets belemmerend ziet maar als iets waar je de positieve punten uit moet halen en daar het maximale gebruik van maken.quote:Op maandag 12 januari 2015 12:32 schreef Michie_ het volgende:
[..]
Vervelende is dat er in de huidige samenleving steeds minder begrip is voor de "buitenbeentjes". Je hoort overal dat je jezelf moet accepteren maar in de praktijk blijkt dat de buitenwereld daar heel anders over denkt.
Persoonlijk vind ik het lastig om de positieve kanten er van in te zien. Het is een handicap, een die een hoop ongemakken met zich meebrengt en helaas ook onbegrip.
Ik vind "denken in mogelijkheden" dan weer net anders dan de rest van je stukje...quote:Op maandag 12 januari 2015 17:11 schreef Windigo het volgende:
[..]
Ja, mee eens. Vooral als dat mantra van jezelf accepteren en ''denken in mogelijkheden'' wordt neergezet alsof het mogelijk is om gewoon over je handicap heen te stappen of te doen alsof je handicap niet bestaat.
Die gedachte zit naar mijn idee ook achter de meeste bezuinigingen op sociale zekerheid; je moet immers maar eens ''minder negatief gaan denken'' en dan gaan je problemen heus wel weg. Mensen met psychische beperkingen worden op die manier weggezet als zeikers, en dat vind ik heel kwalijk
Er zit denk ik een verschil tussen niet kunnen accepteren en weten waar je grenzen liggen. Ik wordt altijd een beetje droevig als ik slogans zie/lees in de trend van "Kijk wat je wel kunt" of " neem een voorbeeld aan persoon X, zie hoever hij/zij het geschopt heeft".quote:Op maandag 12 januari 2015 17:27 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Aangezien ik net van de psych af kom en het daarover ging is het een mooi moment om even in te haken.
Ik weet iig van mezelf dat ik een stuk beter in m'n vel zit nu ik sommige dingen geaccepteerd heb als zijnde moeilijk. Ik hoef niet te doen alsof mijn handicap (stom woord) niet bestaat, maar kan er met veel dingen wel omheen werken. Nu ben ik een lichter geval in het spectrum en heb ik misschien wat makkelijker praten, maar van het niet-accepteren ben ik iig nooit vrolijker geworden .
Van dat laatste wordt iedereen droevig hoor, maar zo zit de maatschappij tegenwoordig (helaas) in elkaar. Facebook heeft hun business-model gebouwd rondom het laten zien van je eigen 'success'. 'Kijk mijn nieuwe auto','zie mijn ideale relatie','hier is mijn nieuwe huis'...quote:Op maandag 12 januari 2015 23:57 schreef Michie_ het volgende:
[..]
Er zit denk ik een verschil tussen niet kunnen accepteren en weten waar je grenzen liggen. Ik wordt altijd een beetje droevig als ik slogans zie/lees in de trend van "Kijk wat je wel kunt" of " neem een voorbeeld aan persoon X, zie hoever hij/zij het geschopt heeft".
Ben ik dus ook bang voorquote:Op dinsdag 13 januari 2015 07:40 schreef Windigo het volgende:Als het zo doorgaat met die bezuinigingen, dan kan het er nog wel eens grimmig voor me uitzien als ik zo moeilijk in de maatschappij pas
Helaas; ik ben 35 en heb pas 3 jaar (ongeveer) de diagnose en ik werk al fulltime sinds '99.quote:Op dinsdag 13 januari 2015 07:40 schreef Windigo het volgende:
Misschien komt het omdat ik de diagnose net sinds vorige maand heb, en ik al 10 jaar lang vecht tegen een maatschappij die me niet begrijpt; dat ik wat meer moeite heb met de gedachtegang dat je moet denken in mogelijkheden.
Misschien ligt het eraan dat ik ouders had die ervan waren overtuigd dat ik niet zomaar een 'raar meisje' was. De diagnose is bij mij 15 jaar geleden gesteld (toen stond autisme en de behandeling daarvan nog in de kinderschoenen). Het heeft me 4 jaar geduurd voordat ik de buitenwereld begreep (en zij mij omdat ik heb geleerd hoe ik me moest uiten). Het is zeker geen makkelijke weg die ik heb bewandeld, maar dankzij die behandelingen doe ik nu wel de dingen die ik misschien anders niet heb kunnen doen. Ik heb zelfs iedereen laten verbazen toen ik me had gekwalificeerd als HBO docent (waarbij ik nota bene uitblonk bij individuele studiebegeleiding).quote:Op dinsdag 13 januari 2015 13:48 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Helaas; ik ben 35 en heb pas 3 jaar (ongeveer) de diagnose en ik werk al fulltime sinds '99.
Ben pas in '99 bij de psycholoog terecht gekomen omdat ik er zelf niet meer uit kwam.
Mijn ouders waren van het kaliber, 'stel je niet aan, gewoon doorbikkelen'. Dus ik heb vooral heel veel dingen gedaan waar ik geen moeite mee mocht hebbenquote:
Dat is zo'n beetje m'n tweede natuur geworden Heel vermoeiend en stressvol..quote:Op dinsdag 13 januari 2015 17:11 schreef Windigo het volgende:
[ afbeelding ]
Herkenbaar?
Voor mij wel. Zo geloof ik wel in een hogere macht (God ofzo) maar ben ik het iedere dag met een andere religie eens omdat ik overal plus en minpunten kan vinden. Ik praat daar inmiddels niet meer over, omdat het mensen van me vervreemdt.
Maar over zulke dingen kan ik dus eindeloos nadenken en ermee ophouden lukt me niet.
Ditto.quote:Op dinsdag 13 januari 2015 17:23 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Dat is zo'n beetje m'n tweede natuur geworden Heel vermoeiend en stressvol..
En toch doe ik het élke keer weer!
Mijn Asperger vriend heeft veel baat bij Ritalin trouwensquote:Op dinsdag 13 januari 2015 17:28 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ditto.
Cognitieve therapie begint wel z'n vruchten af te werpen wat dat betreft. Maar dat kost wel moeite.
Ik probeer het eigenlijk allemaal bewust zonder medicatie, heb een jaar aan de a.d gezeten maar daarbuiten pak ik alleen af en toen een pijnstiller of een maagzuurremmer.quote:Op dinsdag 13 januari 2015 17:37 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Mijn Asperger vriend heeft veel baat bij Ritalin trouwens
Verstandig welquote:Op dinsdag 13 januari 2015 17:43 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ik probeer het eigenlijk allemaal bewust zonder medicatie, heb een jaar aan de a.d gezeten maar daarbuiten pak ik alleen af en toen een pijnstiller of een maagzuurremmer.
Kan nu (na 13 jaar) weer fietsend naar m'n werk dat is ook wel even lekker om m'n hoofd tot rust te krijgen merk ik
quote:Op dinsdag 13 januari 2015 17:23 schreef Poesopstokje het volgende:
[..]
Dat is zo'n beetje m'n tweede natuur geworden Heel vermoeiend en stressvol..
En toch doe ik het élke keer weer!
Wat fijn om te horen dat ik de enige niet ben!quote:Op dinsdag 13 januari 2015 17:28 schreef Ceased2Be het volgende:
[..]
Ditto.
Cognitieve therapie begint wel z'n vruchten af te werpen wat dat betreft. Maar dat kost wel moeite.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |