Hoogbegaafdheid is een diagnose en daar zit problematiek aan vast #3

In de uitzending van Nieuwsuur een zeer treurig item over hoogbegaafde kinderen welke daar problemen van ondervinden. Het gaat er vooral om dat de hoogbegaafde kinderen op school niet zich kunnen aanpassen aan de of de medescholieren, hetzij de lesstof of de wijze waarop onderwijs word gegeven. In Nederland een groot probleem, het lijkt wel alsof hoogbegaafde mensen vreemd of eng worden gevonden. Terwijl landen zoals China veel meer zich focust op dit soort mensen en ze dan ook speciaal onderwijs en dergelijke aanbied.

Verspillen we in Nederland op deze manier talent en de waarde van intelligentie? Want het bizarre is dat die hoogbegaafde kinderen zich niet kunnen handhaven in het onderwijs en stomweg uitvallen. Vervolgens krijgen 35 kinderen een dagbesteding maar daar maar mogen ze geen onderwijs krijgen.

De reden dat er geen onderwijs gegeven mag worden op de dagbesteding is dat het dan geen zorg meer is, maar onderwijs. En de dagbesteding word uit het Persoonsgebonden budget voor langdurig zieken betaald, en is dus zorg en geen onderwijs.

Hoe belachelijk is het dat in Nederland hoogbegaafdheid niet word benut omdat de dagbesteding word betaald uit een zorgpotje en niet een onderwijspotje. En dan wil Nederland een kenniseconomie? De kennis die we hebben die word verwaarloosd.

Wat vinden jullie, mogen hoogbegaafde kinderen op een dagbesteding onderwijs krijgen ook al word de dagbesteding niet door het onderwijs maar door de zorg betaald. Dat moet toch kunnen

Aanrader om helemaal te lezen, Nieuwsuur;

Enkele fragmenten;

quote:

Guido, Quinny en Merlijn zijn hoogbegaafd. Toch gaan ze niet naar school. De drie jongeren zijn drop-outs, ze liepen vast in het onderwijs. De drop-outs hebben een plek gevonden waar ze onder lotgenoten kunnen zijn: Feniks Talent in het Brabantse Sterksel.

De jongeren hebben in de jaren dat ze op school zaten, allerlei problemen ontwikkeld: van faalangst tot depressies. Daardoor zijn ze uit de leerplicht ontheven en zijn ze officieel 'thuiszitters'.

Feniks Talent begeleidt de jongeren op basis van een persoonsgebonden budget, PGB. De nieuwe eigenaar van Feniks, Tijl Koenderink, zou de jongeren graag meer willen bieden, maar dat is op dit moment niet mogelijk.

"Er is een frictie tussen wat we doen, wat we mogen doen en wat we willen doen. We bieden de jongeren maatschappelijke dagbesteding aan, vanuit het PGB. Met het doel dat ze niet terugvallen, dat doen we hier. Maar eigenlijk is dat niet het uitgangspunt van deze begeleiding. Je wilt kinderen helpen en kijken of ze hun diploma kunnen halen, maar dat mogen we op dit moment niet."

quote:

Hoogbegaafdheid is een diagnose en daar zit problematiek aan vast. Dat realiseren mensen zich niet altijd.

quote:

Vanuit politiek Den Haag is er steeds meer aandacht voor toptalenten. Staatssecretaris Sander Dekker van Onderwijs vindt dat er juist meer aandacht moet komen voor leerlingen met veel potentieel. Na jarenlange aandacht voor de onderpresteerders moet het roer om.

Maar de hoogbegaafde drop-outs merken daar nog weinig van. "Hoogbegaafdheid wordt niet als een echt probleem gezien, maar als een luxeprobleem. Terwijl ze net zo veel problemen hebben als minder begaafde kinderen. Zowel op sociaal vlak, als met andere dingen", zegt Jowanka Scheurs, moeder van Quinny.

Quinny: "Ik kan de keren niet tellen dat mensen naar mij of mijn moeder toe kwamen en zeiden: ik zou willen dat ik ook zulke slimme kinderen had. En wij dachten, nee dat wil je niet. Hoogbegaafdheid is een diagnose en daar zit problematiek aan vast."

Ondanks dat de politiek meer focus wil op toptalenten, is de toekomst van Feniks Talent onzeker. Het PGB gaat vanaf 1 januari over naar gemeenten. Of ze de organisatie in de toekomst blijven bekostigen, is nog totaal onduidelijk.

Ouders kijken of ze moeten verhuizen. Want het kan voorkomen dat op de plek waar je nu woont, een kind niet geholpen wordt. Terwijl op het moment dat je 5 kilometer verderop woont, binnen een andere gemeente, het kind wel geholpen wordt."
Definitie hoogbegaafdheid

Een vaste definitie van hoogbegaafdheid bestaat niet. Ongeveer 10 procent van alle leerlingen heeft kenmerken van hoogbegaafdheid. Een kenmerk is bijvoorbeeld een creatief denkvermogen of een IQ van 130 of hoger. Maar een lage score op intelligentietesten sluit hoogbegaafdheid niet uit.

Bron: SLO, informatiepunt Onderwijs & Talentontwikkeling
Oorzaak uitval hoogbegaafde leerlingen

Veel hoogbegaafden hebben een creatieve, andere manier van denken en beleven, een sterke intrinsieke motivatie en sterke behoefte aan autonomie. Zij ervaren in het onderwijs niet genoeg ruimte om op hun manier, aansluitend bij hun passie/interesses, te kunnen leren. Vaak ontwikkelen ze een meervoudige problematiek.

Bron: SLO, informatiepunt Onderwijs & Talentontwikkeling
Uiteindelijk wil Feniks ook graag een samenwerking met het onderwijs aangaan, zodat ze de jongeren ook een vorm van onderwijs kunnen aanbieden. Daarover worden gesprekken met scholen gevoerd.

quote:

Wat is hoogbegaafdheid? Ben ik hoogbegaafd?

De definitie van hoogbegaafdheid die hier beter op zijn plaats is, is dat iemand die heel hoog scoort op een IQ test als hoogbegaafd gezien moet worden. Doorgaans wordt daarbij als grens een IQ score van 130 of hoger gehanteerd. Dat komt overeen met de 2,5% van de mensen met de hoogste score op een IQ test. Volgens deze definitie zijn er dan dus op 16 miljoen Nederlanders 400.000 hoogbegaafden.

Doe hier een IQ test, ben jij hoogbegaafd?

Vereniging hoogbegaafde Nederland, Mensa.
Indien je bij een IQ test 120 of hoger scoort dan kom je al in aanmerking om door Mensa getest te worden op hoogbegaafdheid.

Ikzelf ben twee keer uitgenodigd voor een dergelijk onderzoek maar ik heb zelf twee keer geweigerd. Mijn keus om te weigeren was dat er door wat persoonlijke problemen al meerdere etiketjes en labels op mij waren geplakt en ik mijzelf niet nogmaals in een hokje geplaatst wilde zien. Ik herken dan ook de problematiek van die kinderen en ik hoop bij god dat er eens wat verandert in Nederland, want ook ik had meer van mijn leven kunnen maken dan dat het er tot heden van gekomen is. Maar ach ik ben nog jong, pas 40 jaar, dus nog genoeg kansen om alsnog er iets meer van te maken.

Reacties zoals, te lang niet gelezen, of OP niet gelezen. Als je het onderwerp niet leest hoef je ook niet te reageren. Want eigenlijk is dat heel dom. Hoe kan je ergens op reageren als je geeneens weet waar het over gaat. Gezeik over spelfouten in de OP of anderszins mogen in de slowchat, die vind je hier.

Dus ook al behoor je niet tot de hoogbegaafde, de zwakzinnige reacties mogen achterwege blijven Dan blijft dit topic van vervuiling verschoond, dank u wel voor de medewerking.

Lapo:

quote:

Op donderdag 11 december 2014 15:51 schreef k3vil het volgende:

[..]

Herkenbaar.
Ik heb verder het topic doorgelezen en ben aardig wat vooroordelen en misvattingen tegengekomen.

Zelf ben ik hoogbegaafd (>140) en lid van mensa en durf wel te stellen dat ik ervaringsdeskundige ben op het gebied van HB.

2% van Nederland heeft een IQ waarmee zij onder de noemer hoogbegaafd vallen. Veel mensen weten van zichzelf niet eens dat ze hoogbegaafd zijn maar ervaren op hun school of werk wel problemen dankzij hun hoge IQ.

Wat ik zelf heb ervaren als de reden waarom hoogbegaafden deze problemen hebben is dat zij, door hun enorme analytische vermogen (want daar spreken we over, en niet over het hebben van veel kennis) sneller zijn in hun denken. Dit sneller zijn levert op verschillende vlakken problemen op. Zo kun je op school enorm veel sneller stof eigen maken, veel sneller dan de rest. Wat er weer voor zorgt dat je gedemotiveerd raakt omdat je, in vergelijking met de rest van de klas, veel vaker hetzelfde krijgt wat je al weet. Later in het werkproces heb je feitelijk hetzelfde probleem. Daar ben je ook sneller in je leercurve en ontwikkeling. Een hoogbegaafde kan dan wel in zijn functie zitten die bij zij leeftijd past (jr. senior enz.), maar mentaal is die persoon al twee stappen verder in zijn carrière. Het is te begrijpen dat een dergelijk werkomgeving ook een enorme energiedrain is. De verhouding arbeid/energie is dan totaal uit de pas en de hoogbegaafde medewerker is dan gauw prooi voor een boreout door relatieve onderprestatie.

De omgeving reageert altijd op dezelfde manier bij een onderpresteerder. Het wordt bijna altijd geweten aan het "hoge" niveau waar de hoogbegaafde zich in bevindt, en het is beter als hij/zij een niveau lager probeert. Het idee dat iemand wel eens op een te laag niveau werkt wordt vaak niet eens bedacht. Het is te begrijpen dat het lagere niveau nog meer onderpresteren in de hand werkt.

Een ander veel voorkomend probleem is dat hoogbegaafden als bedreiging wordt gezien op de werkvloer (of misschien zelfs school, maar dat heb ik niet ervaren). De scherpte van de analyse van een hoogbegaafde kan voor sommige mensen echt te veel zijn. Zo ontwikkelt de hoogbegaafde een impopulaire status en kan dan in de groep buiten boord vallen, tot pesterijen aan toe.

De beroepen waar hoogbegaafden wel vaak tot hun recht komen zijn solistische beroepen. Denk dan aan een beroep als advocaat of voetballer.

je gaat uit van de cognitieve definitie van hoogbegaafdheid. De twee beroepen die je noemt zijn juist uitgesproken 'sociaal' in de zin van dat je eigen prestatie volledig afhankelijk is van de interactie en de acties van anderen. Dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld het beroep van beeldhouwer, programmeur of wetenschapper waar het resultaat van je arbeid volledig op zichzelf staat.

Is het dan niet vanzelfsprekend dat hoogbegaafden het best tot hun recht komen in competitieve functies? Dit om de simpele redenen dat ze sneller informatie kunnen verwerken dan mogelijke tegenstanders? In dat geval zou je juist zeggen dat je hoogbegaafden veel tegenkomt binnen de financiële sector (o.a) aangezien daar het niveau bepaald wordt a.d.h.v de concurrentie en de uitdaging praktisch schier oneindig is.

quote:

Op donderdag 11 december 2014 16:00 schreef theunderdog het volgende:

[..]

Dat was slechts een voorbeeld. Balotelli heeft de cognitieve en empathische vermogens van een pot doperwten.

Ik denk dat Balotellli ook het levende bewijs is dat topvoetballers niet per definitie (zoals die neuropsycholoog stelt) hoogbegaafd zijn

quote:

Op donderdag 11 december 2014 16:25 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Gifted is Engels voor begaafd (als het ware een vervoeging van het krijgen van een gave = gift), als je het letterlijk vertaalt tenminste.
Maar goed, het gaat al verkeerd met het maken van 1 IQ-score op basis van een beperkt aantal testjes die een beperkt aantal vaardigheden meten en het hieruit afleiden hoe intelligent iemand zou zijn. Dat reflecteert een enorme zelfoverschatting van de psychologen. We weten nog niet eens precies wat intelligentie is, laat staan dat in detail in kaart kan worden gebracht wat precies gemeten moet worden. Veel van wat gemeten wordt met IQ-testen heeft betrekking op intelligentie maar daar is alles mee gezegd. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat IQ-testen en IQ-scores zinloos zijn maar veel meer dan een indicator van hoe intelligent iemand is is het niet. Ga er maar van uit dat iemand die een IQ van boven de 115 heeft intelligent is, buiten dat kan je er weinig zinnigs over zeggen. Richard Feynman had een IQ-score van 126, hij haalde echter de hoogste score ooit - tot dan - op het toelatingsexamen voor wis- en natuurkunde op Princeton University en hij werd een bekende natuurkundige die wordt beschouwd als een van de beste natuurkundedocenten ooit. Was hij niet hoogbegaafd? Het lijkt mij van wel. Andersom zijn er natuurlijk veel mensen die 130+ scoren en die er nog niet in slagen om een VWO-diploma te halen of een buitenlands equivalent hiervoor. Bottomline: het is allemaal niet zo zwartwit.

Ja, daar ben ik het mee eens. Ik vind IQ als een vaststaand 'algemeen' concept waanzinnig kwetsbaar. Het biedt m.i ook een aanleiding voor een 'gevaarlijke' vergelijking. Het is feitelijk namelijk een vrij concrete indeling om de mensheid mee te ordenen.