Het dreumestopic (1 - 2 jaar) deel 298

Ik heb een vitamine D te kort daar moet ik weer pilletjes voor halen (ik vergeet ze steeds mee te nemen ). Vanmorgen eindelijk tijd gehad om bloed te prikken dit omdat er een vermoeden is van reuma. Dus dat zullen wel weer veel ziekenhuisbezoeken worden na de uitslag. En voor de rest ben ik blij dat Fee een stukje zelfstandiger is geworden. Ze kan nu rustig een uurtje zelf of met haar zus spelen.

Alleen die studie. Daar zit ik wat tegen aan te hikken. Ik doe netjes elke week mijn huiswerk en dat lukt prima. Alleen nu komt er straks dat examen natuurlijk Tijd om adem te halen is er niet want de volgende module staat al te wachten (gelukkig de laatste). Ik denk er over om te wachten met de examens en deze te doen als ik beide modules af heb. Dat examen ga ik nu echt niet redden en de studie verzetten kan ook niet want dat kost geld. Geld dat ik niet heb of liever uitgeef aan anderen dingen.

Al met al is het nu wachten op de bloeduitslagen en vanmiddag die verdomde vitamine D tabletjes halen!!!!

Spirit, ik moest huilen van je spoiler, wat een heftigheid, wat verdrietig zeg

Rust nemen met kinderen is te doen, daarvoor hoef je niet bij ze weg te zijn. Het gaat heel erg om je energie doseren. Hoe veel energie kost iets, en wat levert het op, en daarin dan een afweging maken die in jouw voordeel uitslaat.

@Spirit. Ik vond je spoiler echt een eyeopener (en ook heel verdrietig). Ik laat mij ook niet gek maken door de financiële zorgen. Soms wordt het wel teveel want het kan soms echt niks maar ik ben er niet structureel depri door.
Het gezin is het belangrijkst. Niet alle dingen wr omheen.

@Tally. In het vorige deel quote je mij omtrent die 40 uur werken. Ik begrijp je reactie nav wat ik hier vertel maar het ligt wel iets genuanceerder.
20 uur werk is financieel te weinig. Het is bijna of 20 uur te weinig verdienen of 20 uur teveel werken.
Ik begrijp wel dat mijn man liever heeft dat ik 40 uur werk waarmee wij het wel redden dan de amper 20 uur werk waarmee wij tekort komen.
Een baan tussen 20 en 40 uur is er gewoon amper.

En wat die 2e betreft: die komt er voorlopig echt niet. Niet komend jaar. Heb besloten eerst asn mezelf (en ons) te denken en niks aan te trekken van iedereen die zegt "dat 2 jaar verschil het beste is want dat is zo leuk voor Aiden".

En ik weet wel dat ik geen uitleg schuldig ben maar ik hou wel heel veel van mijn man, hij is niet makkelijk maar wilt ook dat wij geen zorgen meer moeten hebben rondom dat rot geld. En ik wil hem hier niet afschilderen als iemand die het onmogelijke van mij vraagt en afschuwelijk is ofzo.

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 10:15 schreef Tally het volgende:

[..]

Tegenwoordig raak ik al in paniek als ik die week een afspraak heb staan. Bang om te vergeten. Dan vind ik het al 'druk'.

Dit was typerend voor mijn burn out. En nog steeds als het niet lekker gaat is dit een van de eerste tekenen dat ik gas terug moet nemen.

Je spoiler Spirit, zo verdrietig. Maar ook zo waar!

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 11:24 schreef vencodark het volgende:
En ik weet wel dat ik geen uitleg schuldig ben maar ik hou wel heel veel van mijn man, hij is niet makkelijk maar wilt ook dat wij geen zorgen meer moeten hebben rondom dat rot geld. En ik wil hem hier niet afschilderen als iemand die het onmogelijke van mij vraagt en afschuwelijk is ofzo.

Tuurlijk houd je veel van je man.
En niemand wil zorgen om dat rot geld (iets waar ik zelf ook geen zier om geef maar wat je helaas nodig hebt om te overleven). En ik denk helemaal niet dat hij afschuwelijk is Maar soms wel het onmogelijke van je vraagt. Maar dat komt misschien ook van wat ik van je lees.
Als je mijn berichten zou lezen zou je denken dat mijn vent ontzettend lui is en me niet wil helpen in huishouden of met kind. Wat ook niet klopt. Maar soms zitten dingen je hoog en wil je dat even kwijt en gooi je dat hier neer. Maar de momenten dat het lekker loopt en hij dingen doet met de kinderen dan weer voor jezelf houdt Das bij mij zo

Jeetje Spirit wat een verhaal joh. En ik herken het wel. Een van onze beste vrienden is een paar jaar geleden overleden en ik vond het zo bizar dat alles doorging, ook mijn eigen leven trouwens. Ik vind dat best een eng idee, dat je zo onnodig bent. Maar hoe jij het omschrijft, dat je eigen gezin en naasten natuurlijk nog vaak aan je denken en je wel gemist wordt, dat is zeker waar. Die mensen zijn het allerbelangrijkst.

Tally ik denk altijd dat als ik beter in m'n vel zit, ik ook een leukere moeder ben. Mijn werk is niet wereldverbeterend en ik verdien er ook niet veel mee maar het geeft rust in mijn hoofd om even met iets bezig te zijn waar ik goed in ben, en daarna weer extra veel zin te hebben om thuis te komen en met F op pad te gaan. Eigenlijk hoor ik vaak verhalen over burn-outs waarin mensen tegen verandering aanhikken terwijl ze het wel nodig hebben. Dus wie weet, áls je ooit een baan hebt of als er iets verandert, voel je dan juist dat je het nodig had of misschien voel je wel dat je echt iets heel anders nodig hebt, dat kan natuurlijk ook.

Even iets heel anders medemoekes, heeft iemand ervaring met Kiki (kansen in kinderen) bij de go of het kdv waar je kind zit? Ik heb hier wel eens iets gelezen over zo'n teddybeer die komt logeren dacht ik. Mijn GO gaat dat nu doen maar ik word niet zo enthousiast als ik erover lees, ik ben benieuwd hoe het er in de praktijk uitziet.

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 11:41 schreef Suikertante het volgende:
Tally ik denk altijd dat als ik beter in m'n vel zit, ik ook een leukere moeder ben. Mijn werk is niet wereldverbeterend en ik verdien er ook niet veel mee maar het geeft rust in mijn hoofd om even met iets bezig te zijn waar ik goed in ben, en daarna weer extra veel zin te hebben om thuis te komen en met F op pad te gaan. Eigenlijk hoor ik vaak verhalen over burn-outs waarin mensen tegen verandering aanhikken terwijl ze het wel nodig hebben. Dus wie weet, áls je ooit een baan hebt of als er iets verandert, voel je dan juist dat je het nodig had of misschien voel je wel dat je echt iets heel anders nodig hebt, dat kan natuurlijk ook.

Dat is ook iets wat ik me voor houdt. Als ik eenmaal een baan heb (die ik leuk vind) dan komt het allemaal wel goed.

Ook al is het niet verkeerd om eens met iemand te gaan praten. In de afgelopen 6 jaar heb ik zo veel meegemaakt (niet om zielig te doen) maar zou ook totaal niet gek zijn als ik een burn out o.i.d. zou hebben. Maar die stap zetten is dan weer te groot. Want er is altijd wel iemand die het slechter heb en wat zeur ik nu eigenlijk.

Ja die ken ik. Maar je hebt er niemand mee als je wel gaat he, die therapeut verdient eraan en jij hebt er misschien baat bij. Het is niet dat alle mensen met nog grotere problemen dan niet terecht kunnen ofzo

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 11:24 schreef vencodark het volgende:
@Spirit. Ik vond je spoiler echt een eyeopener (en ook heel verdrietig). Ik laat mij ook niet gek maken door de financiële zorgen. Soms wordt het wel teveel want het kan soms echt niks maar ik ben er niet structureel depri door.
Het gezin is het belangrijkst. Niet alle dingen wr omheen.

@Tally. In het vorige deel quote je mij omtrent die 40 uur werken. Ik begrijp je reactie nav wat ik hier vertel maar het ligt wel iets genuanceerder.
20 uur werk is financieel te weinig. Het is bijna of 20 uur te weinig verdienen of 20 uur teveel werken.
Ik begrijp wel dat mijn man liever heeft dat ik 40 uur werk waarmee wij het wel redden dan de amper 20 uur werk waarmee wij tekort komen.
Een baan tussen 20 en 40 uur is er gewoon amper.

En wat die 2e betreft: die komt er voorlopig echt niet. Niet komend jaar. Heb besloten eerst asn mezelf (en ons) te denken en niks aan te trekken van iedereen die zegt "dat 2 jaar verschil het beste is want dat is zo leuk voor Aiden".

En ik weet wel dat ik geen uitleg schuldig ben maar ik hou wel heel veel van mijn man, hij is niet makkelijk maar wilt ook dat wij geen zorgen meer moeten hebben rondom dat rot geld. En ik wil hem hier niet afschilderen als iemand die het onmogelijke van mij vraagt en afschuwelijk is ofzo.

Maar even he... Hoe komt het dan dat jullie te kort komen? Zijn jullie vaste lasten te hoog? Is er iets gebeurd de afgelopen tijd dat het niet meer uitkomt? Of leven jullie onder de armoedegrens? Of zijn er hoge schulden die afbetaald worden?

Want heel cru gezegd, gezinnen kunnen rondkomen van alleen bijstand. Geen vetpot, zeker niet, maar het kan. En aangezien je met werken eigenlijk altijd erop vooruit zou moeten gaan zou het zo moeten zijn dat jullie gezin met 3 gewoon zou moeten rondkomen van 2 salarissen.
Hebben jullie wel een goede inzage in wat er in komt en uitgaat. Afas personal bied een gratis tool om jullie uitgaven goed inzichtelijk te maken. Misschien gaat er ongemerkt veel uit aan kleine boodschapjes of steeds geld opnemen.

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 11:35 schreef Limone het volgende:

[..]

Dit was typerend voor mijn burn out. En nog steeds als het niet lekker gaat is dit een van de eerste tekenen dat ik gas terug moet nemen.

Same here (en dan de burnout vervangen door ptss). December is wat dat betreft ook echt geen fijne maand, er staat zo veel in de agenda.

Omen, in het begin was het zo dat alles wat ik ging doen onder de loep werd gehouden. Douchen? Ja, want levert energie op. Boodschappen doen? Nee, want drukte en dus paniek. Met de kindjes knutselen? Nee, want oudste raakt driftig als iets niet lukt en daar kan ik nu niet tegen. Naar de speeltuin dan? Ja, want energie eruit gooien is goed voor ons allemaal. Nieuws kijken of de krant lezen? Nee, te veel nare prikkels voor mij. Een zelf gekozen tekenfilmpje met de oudste kijken op netflix kon dan weer wel. Telefoon opnemen? Standaard nee, tenzij mijn man belde (mijn rustpunt )

Nu gaat dat allemaal wel veel beter hoor, maar ik ervaar het als een fijne gewoonte om kritisch te zijn op de dingen die we doen. Zo hebben we het afgelopen jaar vrijwel alle familieverjaardagen geskipt. Dat is typisch iets wat binnen mijn familie een gegeven is, als er iemand zijn verjaardag viert dan kom je, maar dat kostte mij echt alles wat ik had. En het besef dat ik daarin een keus had (heb) geeft eigenlijk ook gewoon veel rust.

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 11:54 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Maar even he... Hoe komt het dan dat jullie te kort komen? Zijn jullie vaste lasten te hoog? Is er iets gebeurd de afgelopen tijd dat het niet meer uitkomt? Of leven jullie onder de armoedegrens? Of zijn er hoge schulden die afbetaald worden?

Want heel cru gezegd, gezinnen kunnen rondkomen van alleen bijstand. Geen vetpot, zeker niet, maar het kan. En aangezien je met werken eigenlijk altijd erop vooruit zou moeten gaan zou het zo moeten zijn dat jullie gezin met 3 gewoon zou moeten rondkomen van 2 salarissen.
Hebben jullie wel een goede inzage in wat er in komt en uitgaat. Afas personal bied een gratis tool om jullie uitgaven goed inzichtelijk te maken. Misschien gaat er ongemerkt veel uit aan kleine boodschapjes of steeds geld opnemen.

Nee, we leven niet onder de armoedegrens of iets maar wij hebben een appartement te koop en een koophuis. Daar is best wat geld in gegaan om het in te richten en alles.
Doordat mijn man zijn baan verloor een paar weken na mijn bevalling, hebben we een tijd minder gehad dan waar alles destijds bij de bank op berekend was.
Sep 2012 appartement te koop gezet.
Dec 2012 nieuwe huis gekocht.
April 2013 bevallen.
Mei 2013 baan verloren en gelukkig heel snel weer een nieuwe baan.
Maar...het betaalde eerst minder en daar zijn we eigenlijk nog van aan het bijkomen.
Er lopen een paar maandelijkse afbetalingen vanwege het huis.
Vandaar dat we dát bedrag eigenlijk 'te kort' komen.
We hebben wel gewoon eten en de vaste lasten worden betaald maar extra kosten zoals nieuwe kleding en uitjes zijn dan al gauw teveel.
Snap je?

Hier ging het exact als bij LE: doe dingen waar je energie van krijgt en laat de dingen die energie kosten achterwege. Nog steeds heb ik dagen dat ik niks doe, nu kan het nog Vandaag zit ik ook alleen maar op de bank te haken en Fringe te kijken. Heerlijk! Morgen en overmorgen heb ik een sollicitatiegesprek dus ik ben vandaag energie aan het sparen voor het geval dat

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 12:15 schreef vencodark het volgende:

[..]

Nee, we leven niet onder de armoedegrens of iets maar wij hebben een appartement te koop en een koophuis. Daar is best wat geld in gegaan om het in te richten en alles.
Doordat mijn man zijn baan verloor een paar weken na mijn bevalling, hebben we een tijd minder gehad dan waar alles destijds bij de bank op berekend was.
Sep 2012 appartement te koop gezet.
Dec 2012 nieuwe huis gekocht.
April 2013 bevallen.
Mei 2013 baan verloren en gelukkig heel snel weer een nieuwe baan.
Maar...het betaalde eerst minder en daar zijn we eigenlijk nog van aan het bijkomen.
Er lopen een paar maandelijkse afbetalingen vanwege het huis.
Vandaar dat we dát bedrag eigenlijk 'te kort' komen.
We hebben wel gewoon eten en de vaste lasten worden betaald maar extra kosten zoals nieuwe kleding en uitjes zijn dan al gauw teveel.
Snap je?

Wij hebben 2 jaar 2 huizen gehad.. Ik snap het helemaal.
Heb je wel zicht op dat het appartement verkocht wordt? Is de vraagprijs reeel? Doet de makelaar wel genoeg? Heb je het al eens uit de verkoop gehaald en na 3 maanden er weer in?

Ik heb als voordeel dat ik nooit kleding koop voor de kinderen. Dat scheelt behoorlijk :D

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 13:42 schreef Ticootje het volgende:
Ik heb als voordeel dat ik nooit kleding koop voor de kinderen. Dat scheelt behoorlijk :D

Dan heb jij vast het geluk van oudere neefjes/nichtjes/buurkinderen etc in de buurt? Da's wel fijn

Hier helaas alleen maar dochters bij vriendinnen, en geen neefjes, dus kleding krijg ik niet snel doorgeschoven Wel oma's die het leuk vinden af en toe wat te kopen

Omen, is zo'n abonnement te vragen voor Sinterklaas / verjaardag? Misschien van je ouders & zus en jou samen? (geen idee hoe duur het is hoor)

Oh en kleding; ik koop veel, heel veel tweedehands. Ik schrik me elke keer weer dood van de prijzen van nieuwe kleren. En snap echt niet dat je alles nieuw zou kopen

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 13:48 schreef mousemicky het volgende:

[..]

Dan heb jij vast het geluk van oudere neefjes/nichtjes/buurkinderen etc in de buurt? Da's wel fijn

Hier helaas alleen maar dochters bij vriendinnen, en geen neefjes, dus kleding krijg ik niet snel doorgeschoven Wel oma's die het leuk vinden af en toe wat te kopen

Nee, mijn ouders kopen het.

Mama werkt bij een soort kringloopwinkel en die shopt daar dus voor mijn kinderen.

Ideaal Tico!

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 13:50 schreef LadyBlack het volgende:
Oh en kleding; ik koop veel, heel veel tweedehands. Ik schrik me elke keer weer dood van de prijzen van nieuwe kleren. En snap echt niet dat je alles nieuw zou kopen

Eerlijk gezegd is bijna alle kleding hier nieuw. Ik ben nogal kieskeurig, en na een paar miskopen via marktplaats doe ik dat niet meer. Verkopen van kleding die J. niet meer past doe ik wel, dus dat levert af en toe nog wel wat extra's op.

Ik koop wel af en toe dingetjes via facebook groepen en via V&A hier. Maar ik ben er al wel achter dat jongensbroeken maat 86 die in goede staat zijn en mijn jochie ook passen tweedehands kopen haast een onmogelijke opgave is. Het meeste koop ik wel in de sale of in 2+1 gratis acties enzo, dus prjistechnisch wordt t niet te gek (vind ik , maar ik kan me voorstellen dat een ander t te duur vindt hoor)

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 13:57 schreef LadyBlack het volgende:
Ideaal Tico!

Ja, ik krijg elke 2 weken een tas vol. En meestal verzamel ik dan ook weer wat tassen met te klein / niet leuk / niet roze genoeg, dat gaat dan weer terug.

Wow, elke twee weken?
Hebben je ouders een kinderkledingwinkel? (dat lijkt me echt ideaal ) Of een geldboom in de tuin ? (nog idealer )

quote:

Op dinsdag 25 november 2014 14:02 schreef mousemicky het volgende:
Wow, elke twee weken?
Hebben je ouders een kinderkledingwinkel? (dat lijkt me echt ideaal ) Of een geldboom in de tuin ? (nog idealer )

Nee, het is allemaal 2e hands. En omdat mama er werkt krijgt ze ook nog wat korting. Dus je betaald al niet veel en dan nog minder.