KAA Kaaskoppen in het Buitenland
Nee, geen oud-Hollands spel, maar een forum voor Nederlanders die in het buitenland wonen.
Op onze universiteit doet men bedroevend weinig. Het is echt heel erg slecht. Van collega's die kinderen op de lagere en middelbare school hebben, hoor ik dat het onderwijs wel langzaam verbetert (ook niet top - wil je je kinderen goed onderwijs geven, dan kun je ze beter naar na-schoolse huiswerkinstituten sturen, maar die zijn wel erg duur).
In de eerste jaren hier hadden wij op de universiteit met een 'verloren generatie' te maken, die in een tijd naar school ging, waarbij hard werken en je inspannen voor een goed cijfer taboe waren. Dat was een regelrecht drama. Ze konden niets, ze wilden niets, en ze deden niets (een uitzondering daargelaten). Die zaten mij ook collectief aan te gapen. Wat voor een taal spreekt die man eigenlijk?
Maar, laten we eerlijk zijn, moet je in Japan ook iets kunnen?
Bij bedrijven zie ik mensen rondlopen die als robots werken, en die niet worden gevraagd om zelfstandig problemen op te lossen. Wij krijgen het aan de bedrijven niet uitgelegd dat goed-opgeleide studenten met een PhD opleiding van meerwaarde zijn voor hun bedrijf. Men gaat hier nog steeds uit van een model uit de jaren 80, de gouden eeuw (nou ja, tien a twintig jaar) van Japan, toen de bomen tot in de hemel groeiden. Studenten worden door een bedrijf aangenomen, en leren op de bedrijfsschool bepaalde facetten van het vak, en dat mogen ze dan gaan doen. Wij leveren ingenieurs met een MSc diploma af, die bij bedrijven de telefoon beantwoorden, en datasheets vanuit het Engels naar het Japans vertalen, en andersom. Men kiest voor goedkope werknemers, niet voor 'duurdere' academici met een PhD opleiding, die zelfstandig na kunnen denken. Hierdoor zijn studenten ook niet voor een promotieplaats te porren, want met die PhD worden ze duur, en kunnen ze geen baan vinden. Van de ~10 promotieplaatsen die we hebben, worden er twee door Japanners ingenomen.
Zelfstandig na kunnen denken is iets dat men hier eigenlijk doodeng vindt. In mijn vakgebied zijn er een paar Japanners die met de wereldtop meedoen, maar ze doen dat door heel goed naar wat andere groepen doen te kijken, en combineren dan twee beproefde concepten. De meest succesvolle onderzoekers op mijn instituut vragen een smak geld aan voor een apparaat dat niemand anders kan kopen, en teren dan jaren op de resultaten die ze met die apparatuur kunnen genereren. Toponderzoek? Mwah.
Het zou je als onderzoeker bijna cynisch maken.
In de eerste jaren hier hadden wij op de universiteit met een 'verloren generatie' te maken, die in een tijd naar school ging, waarbij hard werken en je inspannen voor een goed cijfer taboe waren. Dat was een regelrecht drama. Ze konden niets, ze wilden niets, en ze deden niets (een uitzondering daargelaten). Die zaten mij ook collectief aan te gapen. Wat voor een taal spreekt die man eigenlijk?
Maar, laten we eerlijk zijn, moet je in Japan ook iets kunnen?
Bij bedrijven zie ik mensen rondlopen die als robots werken, en die niet worden gevraagd om zelfstandig problemen op te lossen. Wij krijgen het aan de bedrijven niet uitgelegd dat goed-opgeleide studenten met een PhD opleiding van meerwaarde zijn voor hun bedrijf. Men gaat hier nog steeds uit van een model uit de jaren 80, de gouden eeuw (nou ja, tien a twintig jaar) van Japan, toen de bomen tot in de hemel groeiden. Studenten worden door een bedrijf aangenomen, en leren op de bedrijfsschool bepaalde facetten van het vak, en dat mogen ze dan gaan doen. Wij leveren ingenieurs met een MSc diploma af, die bij bedrijven de telefoon beantwoorden, en datasheets vanuit het Engels naar het Japans vertalen, en andersom. Men kiest voor goedkope werknemers, niet voor 'duurdere' academici met een PhD opleiding, die zelfstandig na kunnen denken. Hierdoor zijn studenten ook niet voor een promotieplaats te porren, want met die PhD worden ze duur, en kunnen ze geen baan vinden. Van de ~10 promotieplaatsen die we hebben, worden er twee door Japanners ingenomen.
Zelfstandig na kunnen denken is iets dat men hier eigenlijk doodeng vindt. In mijn vakgebied zijn er een paar Japanners die met de wereldtop meedoen, maar ze doen dat door heel goed naar wat andere groepen doen te kijken, en combineren dan twee beproefde concepten. De meest succesvolle onderzoekers op mijn instituut vragen een smak geld aan voor een apparaat dat niemand anders kan kopen, en teren dan jaren op de resultaten die ze met die apparatuur kunnen genereren. Toponderzoek? Mwah.
Het zou je als onderzoeker bijna cynisch maken.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Gek dat ik altijd een heel ander beeld had bij het Japanse scholingssysteem. Geen idee waar ik dat op baseerde, maar ik dacht dat dat echt wel high end was 
[b]Op zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*
ik heb ook ergens in mijn hersenpan opgeslagen dat Japanse kinderen gepushed worden om extreem hoge cijfers te halen en daarom vaak zelfmoord plegen omdat ze het niet trekken.quote:Op zondag 17 april 2016 17:27 schreef Guppyfriend het volgende:
Gek dat ik altijd een heel ander beeld had bij het Japanse scholingssysteem. Geen idee waar ik dat op baseerde, maar ik dacht dat dat echt wel high end was
Ben ik in de war met China misschien, of ander aziatisch land?
[ Bericht 0% gewijzigd door HaverMoutKoekje op 17-04-2016 17:44:56 ]
Ja, zoiets staat mij ook bijquote:Op zondag 17 april 2016 17:39 schreef computergirl het volgende:
[..]
ik heb ook ergens in mijn hersenoan opgeslagen dat Japanse kinderen gepushed worden om extreem hoge cijfers te halen en daarom vaak zelfmoord plegen omdat ze het niet trekken.
Ben ik in de war met China misschien, of ander aziatisch land?
[b]Op zaterdag 31 december 2011 16:16 schreef Socios het volgende:[/b] Kusje voor jou. :) :@ :*
Ik had ook wel gehoord dat de druk op Japanse scholen heel hoog is, maar dat zodra de toelating voor de universiteit binnen is die druk ineens wegvalt omdat je dan alleen nog maar met de hakken over de sloot het diploma hoeft te halen, zodat ze als student lekker kunnen luiwammessen. (Of is dat een broodje-aap-verhaal?)
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 17-04-2016 17:45:54 ]
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 17-04-2016 17:45:54 ]
Het is veel beter geweest. De naoorlogse generatie heeft goed onderwijs gehad, is ook de wereld ingetrokken, sprak aardig Engels, maar toen het eenmaal goed ging met Japan, is het niveau van het onderwijs ingekakt. Je moet niet vergeten dat kinderen van die naoorlogse generatie zijn opgegroeid zonder hun vaders te zien. Als land leek men genoeg te hebben van presteren. Van mijn studenten kreeg ik vaak de indruk dat ze tevreden waren met een temp-baan. Niet te veel nadenken, op tijd naar huis.
Koreanen hebben toponderwijs, en doen verschrikkelijk hun best. Dagen van 18 uur zijn eerder regel dan uitzondering voor middelbare scholieren. In China wordt er ook erg aan de weg getimmerd, alhoewel ik over de cultuur van het onderwijs niet te spreken ben. Er is veel plagiaat, en mensen stelen ideeën. Te veel onderlinge concurrentie? India, mwah, ben niet kapot van het Indiase onderwijs. Wel de juiste instelling, harde werkers, maar ze hebben over het algemeen matig onderwijs gehad. Slecht Engels vaak, terwijl dat toch hun eerste of tweede taal is, en opvallend slechte hoofdrekenaars.
In Japan heb je een paar topuniversiteiten, denk Tokyo University, Kyoto University, Hokkaido University, waar mensen een goede opleiding krijgen, maar er zijn nog honderden (!) andere universiteiten met een bedroevend niveau. Het lager en middelbaar onderwijs was slecht, maar we zijn bij een paar lagere scholen op bezoek geweest, en het viel me bijvoorbeeld op dat die kinderen beter Engels spraken dan onze studenten (heb daar iets over geschreven in een van de eerdere delen). Er is dus nog wel een sprankje hoop.
Koreanen hebben toponderwijs, en doen verschrikkelijk hun best. Dagen van 18 uur zijn eerder regel dan uitzondering voor middelbare scholieren. In China wordt er ook erg aan de weg getimmerd, alhoewel ik over de cultuur van het onderwijs niet te spreken ben. Er is veel plagiaat, en mensen stelen ideeën. Te veel onderlinge concurrentie? India, mwah, ben niet kapot van het Indiase onderwijs. Wel de juiste instelling, harde werkers, maar ze hebben over het algemeen matig onderwijs gehad. Slecht Engels vaak, terwijl dat toch hun eerste of tweede taal is, en opvallend slechte hoofdrekenaars.
In Japan heb je een paar topuniversiteiten, denk Tokyo University, Kyoto University, Hokkaido University, waar mensen een goede opleiding krijgen, maar er zijn nog honderden (!) andere universiteiten met een bedroevend niveau. Het lager en middelbaar onderwijs was slecht, maar we zijn bij een paar lagere scholen op bezoek geweest, en het viel me bijvoorbeeld op dat die kinderen beter Engels spraken dan onze studenten (heb daar iets over geschreven in een van de eerdere delen). Er is dus nog wel een sprankje hoop.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ja, dat kan wel kloppen. De toelatingsexamens zijn heel erg belangrijk, en van een Indonesische collega met schoolgaande kinderen hoor ik dat hij ze naar een huiswerkinstituut stuurt, om ze bijgespijkerd te krijgen, zodat ze dat toelatingsexamen kunnen halen. 90% van de studenten komt uiteindelijk op een universiteit terecht (of studeert zelfs af - mijn parate kennis hiervan is niet up to date).quote:
Ik had ook wel gehoord dat de druk op Japanse scholen heel hoog is, maar dat zodra de toelating voor de universiteit binnen is die druk ineens wegvalt omdat je dan alleen nog maar met de hakken over de sloot het diploma hoeft te halen, zodat ze als student lekker kunnen luiwammessen. (Of is dat een broodje-aap-verhaal?)
Ik doe zelf erg weinig in de undergraduate courses, maar mijn indruk is dat iedereen die aanwezig is, het vak haalt. Heb het wel eens eerder gemeld, maar onze studenten WTB kunnen niet ontwerpen, studenten elektrotechniek weten vaak niet hoe ze een op-amp aan moeten sluiten en beide groepen kunnen niet programmeren. Iets wat de studenten informatica ook vaak niet kunnen. Een collega van IT vertelde me dat ze haar studenten aan de hand moet nemen om uit te leggen hoe Excel werkt.
Onze universiteit is een InHolland on steroids. Men krijgt geld voor iedere student die een opleiding doet, en voor studenten die een diploma halen. Japan vergrijst hard, en men is als de dood dat er minder studenten komen. Want dat betekent een verlies van banen. Het niveau is al laag, maar de manier waarop men het onderwijs heeft georganiseerd, zorgt er ook niet voor dat er redenen zijn om het niveau omhoog te schroeven.
In mijn lab heb ik meerdere MSc studenten gehad die de twee jaar voor de MSc course inderdaad zagen als twee jaar vakantie, voordat ze een baan met druk kregen.
[ Bericht 3% gewijzigd door Lyrebird op 17-04-2016 18:21:42 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ik vind het knap dat je daar als onderzoeker kunt werken. Het zal je toch wel aan je geweten knagen?quote:
[..]
Ja, dat kan wel kloppen. De toelatingsexamens zijn heel erg belangrijk, en van een Indonesische collega met schoolgaande kinderen hoor ik dat hij ze naar een huiswerkinstituut stuurt, om ze bijgespijkerd te krijgen, zodat ze dat toelatingsexamen kunnen halen. 90% van de studenten komt uiteindelijk op een universiteit terecht (of studeert zelfs af - mijn parate kennis hiervan is niet up to date).
Ik doe zelf erg weinig in de undergraduate courses, maar mijn indruk is dat iedereen die aanwezig is, het vak haalt. Heb het wel eens eerder gemeld, maar onze studenten WTB kunnen niet ontwerpen, studenten elektrotechniek weten vaak niet hoe ze een op-amp aan moeten sluiten en beide groepen kunnen niet programmeren. Iets wat de studenten informatica ook vaak niet kunnen. Een collega van IT vertelde me dat ze haar studenten aan de hand moet nemen om uit te leggen hoe Excel werkt.
Onze universiteit is een InHolland on steroids. Men krijgt geld voor iedere student die een opleiding doet, en voor studenten die een diploma halen. Japan vergrijst hard, en men is als de dood dat er minder studenten komen. Want dat betekent een verlies van banen. Het niveau is al laag, maar de manier waarop men het onderwijs heeft georganiseerd, zorgt er ook niet voor dat er redenen zijn om het niveau omhoog te schroeven.
In mijn lab heb ik meerdere MSc studenten gehad die de twee jaar voor de MSc course inderdaad zagen als twee jaar vakantie, voordat ze een baan met druk kregen.
Ik zal het eerlijk zeggen: de meeste Japanners die ik hier in Australië ontmoet zijn dom. Ze zijn vanwege de gesloten eiland-mentaliteit absoluut niet voorbereid op de wereld buiten de Japanse bubble. Ze zijn daardoor vaak extreem naief en heel makkelijk te belazeren. Ze trappen bijvoorbeeld geregeld in die 'straat teams' voor het goede doel, worden vaak bestolen en meiden gaan vaak zonder nedenken met een willekeurige kerel mee naar huis. De basiskennis is daarnaast echt bedroevend; 'old wives tales' zijn vaak nog de norm. Mijn vriendin woont hier nu 8 jaar en is gelukkig wijzer geworden, maar gut gut... De dingen die ze soms zegt. Het is om te huilen.
Er zijn uitzonderingen en het valt me op dat juist de artistieke types, je weet wel, die met dat rare haar, een muts op en een joint in de mond, wat intelligenter en sceptischer overkomen. Wellicht dat ik teveel over één kam scheer, maar als wat ik hier meemaak de doorsnee is (of misschien juist het 'slimme' deel omdat ze het buitenland opzoeken!), denk ik dat Japan als land geen goede toekomst heeft. Het roer zal drastisch om moeten en ik denk dat immigratie de enige manier is om de boel nog te redden. Jammer, want dat zal de mooie cultuur wel eroderen.
[ Bericht 4% gewijzigd door star_gazer op 18-04-2016 08:45:48 ]
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Goede analysequote:
Het is veel beter geweest. De naoorlogse generatie heeft goed onderwijs gehad, is ook de wereld ingetrokken, sprak aardig Engels, maar toen het eenmaal goed ging met Japan, is het niveau van het onderwijs ingekakt. Je moet niet vergeten dat kinderen van die naoorlogse generatie zijn opgegroeid zonder hun vaders te zien. Als land leek men genoeg te hebben van presteren. Van mijn studenten kreeg ik vaak de indruk dat ze tevreden waren met een temp-baan. Niet te veel nadenken, op tijd naar huis.
Koreanen hebben toponderwijs, en doen verschrikkelijk hun best. Dagen van 18 uur zijn eerder regel dan uitzondering voor middelbare scholieren. In China wordt er ook erg aan de weg getimmerd, alhoewel ik over de cultuur van het onderwijs niet te spreken ben. Er is veel plagiaat, en mensen stelen ideeën. Te veel onderlinge concurrentie? India, mwah, ben niet kapot van het Indiase onderwijs. Wel de juiste instelling, harde werkers, maar ze hebben over het algemeen matig onderwijs gehad. Slecht Engels vaak, terwijl dat toch hun eerste of tweede taal is, en opvallend slechte hoofdrekenaars.
In Japan heb je een paar topuniversiteiten, denk Tokyo University, Kyoto University, Hokkaido University, waar mensen een goede opleiding krijgen, maar er zijn nog honderden (!) andere universiteiten met een bedroevend niveau. Het lager en middelbaar onderwijs was slecht, maar we zijn bij een paar lagere scholen op bezoek geweest, en het viel me bijvoorbeeld op dat die kinderen beter Engels spraken dan onze studenten (heb daar iets over geschreven in een van de eerdere delen). Er is dus nog wel een sprankje hoop.
Behalve waarom dat Indiase onderwijs vaak slecht is. Juist omdat vaak Engels wordt gebruikt als medium op de betere scholen. Dat leidt dus tot degeneratie en verkleutering van het onderwijs.
Dat is men op dit moment wel aan het veranderen trouwens.
Hier ben ik ook geen fan van. Kinderen worden helemaal debiel gepushed in Korea. Lokt allerlei vreemde sociale fenomenen uit, waaronder de epidemie aan plastische chirurgie om er zo westers en uniform mogelijk uit te zien.quote:
Koreanen hebben toponderwijs, en doen verschrikkelijk hun best. Dagen van 18 uur zijn eerder regel dan uitzondering voor middelbare scholieren. In China wordt er ook erg aan de weg getimmerd, alhoewel ik over de cultuur van het onderwijs niet te spreken ben.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Even ter info maar mensen zonder Phd kunnen niet zelfstandig nadenkenquote:
Op onze universiteit doet men bedroevend weinig. Het is echt heel erg slecht. Van collega's die kinderen op de lagere en middelbare school hebben, hoor ik dat het onderwijs wel langzaam verbetert (ook niet top - wil je je kinderen goed onderwijs geven, dan kun je ze beter naar na-schoolse huiswerkinstituten sturen, maar die zijn wel erg duur).
In de eerste jaren hier hadden wij op de universiteit met een 'verloren generatie' te maken, die in een tijd naar school ging, waarbij hard werken en je inspannen voor een goed cijfer taboe waren. Dat was een regelrecht drama. Ze konden niets, ze wilden niets, en ze deden niets (een uitzondering daargelaten). Die zaten mij ook collectief aan te gapen. Wat voor een taal spreekt die man eigenlijk?
Maar, laten we eerlijk zijn, moet je in Japan ook iets kunnen?
Bij bedrijven zie ik mensen rondlopen die als robots werken, en die niet worden gevraagd om zelfstandig problemen op te lossen. Wij krijgen het aan de bedrijven niet uitgelegd dat goed-opgeleide studenten met een PhD opleiding van meerwaarde zijn voor hun bedrijf. Men gaat hier nog steeds uit van een model uit de jaren 80, de gouden eeuw (nou ja, tien a twintig jaar) van Japan, toen de bomen tot in de hemel groeiden. Studenten worden door een bedrijf aangenomen, en leren op de bedrijfsschool bepaalde facetten van het vak, en dat mogen ze dan gaan doen. Wij leveren ingenieurs met een MSc diploma af, die bij bedrijven de telefoon beantwoorden, en datasheets vanuit het Engels naar het Japans vertalen, en andersom. Men kiest voor goedkope werknemers, niet voor 'duurdere' academici met een PhD opleiding, die zelfstandig na kunnen denken. Hierdoor zijn studenten ook niet voor een promotieplaats te porren, want met die PhD worden ze duur, en kunnen ze geen baan vinden. Van de ~10 promotieplaatsen die we hebben, worden er twee door Japanners ingenomen.
Zelfstandig na kunnen denken is iets dat men hier eigenlijk doodeng vindt. In mijn vakgebied zijn er een paar Japanners die met de wereldtop meedoen, maar ze doen dat door heel goed naar wat andere groepen doen te kijken, en combineren dan twee beproefde concepten. De meest succesvolle onderzoekers op mijn instituut vragen een smak geld aan voor een apparaat dat niemand anders kan kopen, en teren dan jaren op de resultaten die ze met die apparatuur kunnen genereren. Toponderzoek? Mwah.
Het zou je als onderzoeker bijna cynisch maken.
Of schrijf je het heel bot en volledig toegespitst op de Japanse situatie?
Want wat dat betreft doet de vrije NLse opvoeding het vrij goed denk ik.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Nee, het is volledig toegespitst op de Japanse situatie.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
En of. En het gedrag van collega's, de kwaliteit van het onderzoek, het is uitermate irriterend.quote:Op maandag 18 april 2016 08:39 schreef star_gazer het volgende:
[..]
Ik vind het knap dat je daar als onderzoeker kunt werken. Het zal je toch wel aan je geweten knagen?
Japan heeft een grote binnenlandse markt (125 miljoen mensen) die in veel gevallen alleen maar door Japanse bedrijven bediend kan worden, omdat buitenlanders vaak niet snappen wat de Japanners willen. Je ziet hier best wel Volkswagens en iPhones, maar dan nog blijft er een grote markt over om te bedienen. De Japanse cultuur zorgt voor een protectionistisch net.quote:Wellicht dat ik teveel over één kam scheer, maar als wat ik hier meemaak de doorsnee is (of misschien juist het 'slimme' deel omdat ze het buitenland opzoeken!), denk ik dat Japan als land geen goede toekomst heeft. Het roer zal drastisch om moeten en ik denk dat immigratie de enige manier is om de boel nog te redden. Jammer, want dat zal de mooie cultuur wel eroderen.
Dit land kan daardoor nog steeds werken zoals ze dat al sinds de jaren 60-80 doen. Er is geen noodzaak tot verandering.
We zien wel dat het door de vergrijzing voor bedrijven nu echt heel erg moeilijk wordt om aan (geschoold) personeel te komen. Maar denk maar niet dat er iets verandert in de manier van denken. Zo hebben wij best veel buitenlandse studenten, maar bedrijven houden star vast aan interviews en toelatingsexamens (!) in het Japans.
Vergaderingen op de universiteit worden in het Japans gehouden. Ook als er drie of vier buitenlanders bij zitten. De angst om een meerdere voor het hoofd te stoten, omdat rollen niet bevestigt kunnen worden in het Engels, is blijkbaar groter dan de praktische bezwaren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat gaat een harde landing worden. Zoals ik eerder zei, ik denk dat de enige manier waarop Japan zichzelf kan redden op de langere termijn, (massa?) immigratie van jong, geschoold volk is. Er zal toch ooit water bij de wijn moeten als ze dat willen bewerkstelligen.quote:
Zo hebben wij best veel buitenlandse studenten, maar bedrijven houden star vast aan interviews en toelatingsexamens (!) in het Japans.
"End this war against drugs. Legalise the drug against wars."
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
-
[b]Op donderdag 28 september 2006 09:12 schreef Rio het volgende:[/b]
Uiteindelijk is dit een star_gazer-krijgt-een-keiharde-lul-van-zichzelf-omdat-hij-zichzelf-verheven-voelt topic.
Bij het lezen van mijn bijdragen hier, zou je wel eens de indruk kunnen krijgen dat het hier alleen kommer en kwel is. Maar onderschat de Japanners niet. Dit is een erg welvarend land, dat tot in de puntjes georganiseerd is. Ook op het gebied van industriepolitiek denken ze volgens mij ver vooruit.
Waarom had Japan überhaupt een Gouden Eeuw (jaren 60-80)? Dat lag volgens veel Japanners een betrouwbare Japanse collega met een verrassend open kijk op de Japanse samenleving niet aan de toppers, maar juist aan de gemiddelde werknemer, mensen zonder noemenswaardige scholing. Die waren namelijk bereid om voor een karig loon enorm hard te werken. Die mensen waren van huis uit uitermate gemotiveerd, maar die kon je nog meer motiveren met een diploma. "Meest productieve werknemer van de maand juni". Een Nederlander zou daar niet warmer of kouder van worden, maar met dit soort truukjes werd de Japanse productie in overdrive gezet. Kost namelijk niets.
Binnen Japan vindt ondanks de vergrijzing nog steeds de belangrijkste R&D plaats. Ja, er is veel slechte scholing, maar Japan heeft nog steeds topuniversiteiten waar echt goede ingenieurs worden opgeleid. Japan drijft op de export van Canon, Toyota, Nintendo, etc. De industriële expansie wordt vooral buiten Japan gezocht. Indiase en Mexicaanse studenten geven aan dat er bij hun in de buurt nieuwe Japanse autofabrieken staan, met Japans management. Laatst in de VS, in Ohio, merkte ik ook hoe groot de Honda fabrieken daar zijn.
In Japan zelf wordt op automatisering ingezet om de vergrijzing tegen te gaan. Bij de bioscoop staat er iemand om je kaartje te controleren, en iemand om je popcorn te maken, en iemand om de bioscoop aan te vegen. Allemaal scholieren/studenten. Kaartje kopen gaat automatisch. Bij kleine restaurants staat er een automaat waar je een kaartje voor een maaltijd kunt kopen.
Maar.... is dit voldoende om mee te kunnen met de Europeanen, de Chinezen, de Koreanen en de Amerikanen? Ik heb wel twijfels.
De organisatiestructuur van bedrijven is echt niet meer van deze tijd. Ik kan op mijn niveau niet werken met de managers van bedrijven, omdat zij aan de leiband van het hoger management lopen, en alles moet via de hoogste baas gecommuniceerd worden. Dat betekent dat onderhandelingen veel te veel tijd in beslag nemen en dat overleg enorm inefficient is. Juist in deze tijd wordt gevraagd om snelle beslissingen, om doorpakken, maar ook om het nemen van risico. Bedrijven hebben een hekel aan risico, maar Japanse bedrijven hebben een bloedhekel aan risico. Men denkt gelukkig wel aan de lange termijn, dat is iets wat wel positief is, maar van de andere kant is het maar de vraag hoe ver we in deze dynamische tijden in de toekomst kunnen kijken.
Ben het dus met star_gazer eens dat er wel het een en ander veranderd moet worden, maar na zeven jaar Japan heb ik een ding in mijn oren geknoopt: alleen als het echt niet anders kan, wordt er iets veranderd in Japan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 19-04-2016 07:02:22 ]
Waarom had Japan überhaupt een Gouden Eeuw (jaren 60-80)? Dat lag volgens veel Japanners een betrouwbare Japanse collega met een verrassend open kijk op de Japanse samenleving niet aan de toppers, maar juist aan de gemiddelde werknemer, mensen zonder noemenswaardige scholing. Die waren namelijk bereid om voor een karig loon enorm hard te werken. Die mensen waren van huis uit uitermate gemotiveerd, maar die kon je nog meer motiveren met een diploma. "Meest productieve werknemer van de maand juni". Een Nederlander zou daar niet warmer of kouder van worden, maar met dit soort truukjes werd de Japanse productie in overdrive gezet. Kost namelijk niets.
Binnen Japan vindt ondanks de vergrijzing nog steeds de belangrijkste R&D plaats. Ja, er is veel slechte scholing, maar Japan heeft nog steeds topuniversiteiten waar echt goede ingenieurs worden opgeleid. Japan drijft op de export van Canon, Toyota, Nintendo, etc. De industriële expansie wordt vooral buiten Japan gezocht. Indiase en Mexicaanse studenten geven aan dat er bij hun in de buurt nieuwe Japanse autofabrieken staan, met Japans management. Laatst in de VS, in Ohio, merkte ik ook hoe groot de Honda fabrieken daar zijn.
In Japan zelf wordt op automatisering ingezet om de vergrijzing tegen te gaan. Bij de bioscoop staat er iemand om je kaartje te controleren, en iemand om je popcorn te maken, en iemand om de bioscoop aan te vegen. Allemaal scholieren/studenten. Kaartje kopen gaat automatisch. Bij kleine restaurants staat er een automaat waar je een kaartje voor een maaltijd kunt kopen.
Maar.... is dit voldoende om mee te kunnen met de Europeanen, de Chinezen, de Koreanen en de Amerikanen? Ik heb wel twijfels.
De organisatiestructuur van bedrijven is echt niet meer van deze tijd. Ik kan op mijn niveau niet werken met de managers van bedrijven, omdat zij aan de leiband van het hoger management lopen, en alles moet via de hoogste baas gecommuniceerd worden. Dat betekent dat onderhandelingen veel te veel tijd in beslag nemen en dat overleg enorm inefficient is. Juist in deze tijd wordt gevraagd om snelle beslissingen, om doorpakken, maar ook om het nemen van risico. Bedrijven hebben een hekel aan risico, maar Japanse bedrijven hebben een bloedhekel aan risico. Men denkt gelukkig wel aan de lange termijn, dat is iets wat wel positief is, maar van de andere kant is het maar de vraag hoe ver we in deze dynamische tijden in de toekomst kunnen kijken.
Ben het dus met star_gazer eens dat er wel het een en ander veranderd moet worden, maar na zeven jaar Japan heb ik een ding in mijn oren geknoopt: alleen als het echt niet anders kan, wordt er iets veranderd in Japan.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 19-04-2016 07:02:22 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat je 95 procent van de mensen wezenloos op een smartfoon ziet tokkelen is idd een teken van hoge beschaving.quote:
Want wat dat betreft doet de vrije NLse opvoeding het vrij goed denk ik.
En dat heeft wat met probleemoplossend vermogen te makenquote:
[..]
Dat je 95 procent van de mensen wezenloos op een smartfoon ziet tokkelen is idd een teken van hoge beschaving.
1/10 Van de rappers dankt zijn bestaan in Amerika aan de Nederlanders die zijn voorouders met een cruiseschip uit hun hongerige landen ophaalde om te werken op prachtige plantages.
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
"Oorlog is de overtreffende trap van concurrentie."
Een flesje water
In onze buurt wonen weinig baasjes met katten, maar zijn er heel wat buren die een hond hebben. Nou ja, hond, hondje. Meestal zijn het hondjes.
Voordat ik naar het werk ga, maken we (bird & kuiken) bijna iedere morgen een wandeling door de buurt. We komen dan iedere dag buurmannen en -vrouwen tegen, die hun hondje aan het uitlaten zijn. Hondenpoep wordt in onze buurt meteen opgeruimd door de baasjes. En de hondenbezittende buren lopen rond met een flesje water. Niet om de hond onderweg te drinken te kunnen geven, maar om een plens water over de hondenplasjes te kunnen knikkeren.
Veel effect zal het niet hebben, maar de gedachte er achter, die telt.
Een beetje bewust zijn van jezelf, en van je hond, men gedraagt zich hier anders dan onze Nederlandse buren. Als dat ondertussen al niet duidelijk was.
In onze buurt wonen weinig baasjes met katten, maar zijn er heel wat buren die een hond hebben. Nou ja, hond, hondje. Meestal zijn het hondjes.
Voordat ik naar het werk ga, maken we (bird & kuiken) bijna iedere morgen een wandeling door de buurt. We komen dan iedere dag buurmannen en -vrouwen tegen, die hun hondje aan het uitlaten zijn. Hondenpoep wordt in onze buurt meteen opgeruimd door de baasjes. En de hondenbezittende buren lopen rond met een flesje water. Niet om de hond onderweg te drinken te kunnen geven, maar om een plens water over de hondenplasjes te kunnen knikkeren.
Veel effect zal het niet hebben, maar de gedachte er achter, die telt.
Een beetje bewust zijn van jezelf, en van je hond, men gedraagt zich hier anders dan onze Nederlandse buren. Als dat ondertussen al niet duidelijk was.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Whehehe hier moest ik wel een beetje om lachen, dat is precies wat de Japanse leiding hier probeert in te voerenquote:
Bij het lezen van mijn bijdragen hier, zou je wel eens de indruk kunnen krijgen dat het hier alleen kommer en kwel is. Maar onderschat de Japanners niet. Dit is een erg welvarend land, dat tot in de puntjes georganiseerd is. Ook op het gebied van industriepolitiek denken ze volgens mij ver vooruit.
Waarom had Japan überhaupt een Gouden Eeuw (jaren 60-80)? Dat lag volgens veel Japanners een betrouwbare Japanse collega met een verrassend open kijk op de Japanse samenleving niet aan de toppers, maar juist aan de gemiddelde werknemer, mensen zonder noemenswaardige scholing. Die waren namelijk bereid om voor een karig loon enorm hard te werken. Die mensen waren van huis uit uitermate gemotiveerd, maar die kon je nog meer motiveren met een diploma. "Meest productieve werknemer van de maand juni". Een Nederlander zou daar niet warmer of kouder van worden, maar met dit soort truukjes werd de Japanse productie in overdrive gezet. Kost namelijk niets.
en de Nederlanders reageren precies hoe jij het zegt klopt helemaal.Ben het ook eens met het bovenstaande, van de gemiddelde werknemer ik nam het ook zo waar.
Nog even terugkomen op het onderwijs in Japan.
Internationaal gezien doet Japan het goed. Erg goed zelfs, alleen het onderwijs in Zuid-Korea is beter.
Waarom schets ik dan hier een ander beeld?
Zoals ik eerder al schreef, hebben we op onze "universiteit" (voor werktuigbouwkunde en informatica is het niet meer dan een veredeld mbo, electrotechniek is dan weer wel van hbo/universitair niveau) te maken met een verloren generatie. Die hebben in hun jeugd nog net wat jaartjes meegepikt toen het economisch voorspoedig ging in Japan, en de heren en dames onderwijskundigen vonden dat het onderwijs vooral leuk moest zijn, je kinderen niet te veel moest belasten met moeilijke problemen en de lat vooral niet te hoog moest leggen. Die generatie heeft de afgelopen jaren onze collegebanken gevuld, met als gevolg dat je tegen een klas met ongeinteresseerde jongeren aan zat te kijken.
Die tijden zijn in het lager en middelbaar onderwijs schijnbaar al weer een tijdje over. Van jongs af aan krijgt men muziekles en leert men een instrument te spelen (ieder land dat scholing serieus neemt, zet muziekles op het curriculum, vind ik). Je ziet kinderen op iedere dag van de week in uniform lopen, er wordt altijd wel ergens les gegeven. Daarnaast is er heel veel bijles.We hebben twee middelbare scholen op loopafstand, maar op heel wat hoeken van straten vind je huiswerkbegeleidingsinstituten, die meestal goed vol zitten. 's middags, 's avonds, en in het weekend. Er wordt hard gestudeerd, er is discipline:
East Asian nations continue to outperform others. South Korea tops the rankings, followed by Japan (2nd), Singapore (3rd) and Hong Kong (4th). All these countries’ education systems prize effort above inherited ‘smartness’, have clear learning outcomes and goalposts, and have a strong culture of accountability and engagement among a broad community of stakeholders.
Daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren.
Wat ook opvalt: Japanse jongens en meisjes zijn echt goed in sport. Sport wordt in Japan gebruikt om saamhorigheid te kweken, maar ook om de jongens en meisjes een wat steverigere basis te geven. Bij Koreaantjes (de nummer 1 in onderwijs) krijg ik nog wel eens de indruk dat die liever een boek lezen, en binnen zitten, dan voetballen (Koreanen op een studentenleeftijd daarentegen zijn dan vaak weer wandelende kleerkasten). De kinderen in onze buurt zijn vaak buiten te vinden, en in het park in het weekend zie je groepjes kinderen (en ouders) trefballen en voetballen. Koters van een paar turven hoog die prima vangballen maken, of die bovenhands kunnen gooien, knap hoor. Men is hier dol op honkbal, wat ik zelf niet helemaal begrijp, omdat het een vrij passieve sport is, die alleen wat actiever kan worden als je een pitcher hebt die een bal over de plaat kan gooien, en een slagman die de bal weet te raken.
Op weg naar het werk loop ik altijd langs een honkbalveld (ligt tegenover mijn kantoor), en daar zijn als het weer het toelaat bijna altijd wel studenten/scholieren aan het honkballen (als het veld niet door oude vandagen is opgeeist, om croquet te spelen). Een leuke line drive of een homerun ? Het komt zelden voor.
Internationaal gezien doet Japan het goed. Erg goed zelfs, alleen het onderwijs in Zuid-Korea is beter.
Waarom schets ik dan hier een ander beeld?
Zoals ik eerder al schreef, hebben we op onze "universiteit" (voor werktuigbouwkunde en informatica is het niet meer dan een veredeld mbo, electrotechniek is dan weer wel van hbo/universitair niveau) te maken met een verloren generatie. Die hebben in hun jeugd nog net wat jaartjes meegepikt toen het economisch voorspoedig ging in Japan, en de heren en dames onderwijskundigen vonden dat het onderwijs vooral leuk moest zijn, je kinderen niet te veel moest belasten met moeilijke problemen en de lat vooral niet te hoog moest leggen. Die generatie heeft de afgelopen jaren onze collegebanken gevuld, met als gevolg dat je tegen een klas met ongeinteresseerde jongeren aan zat te kijken.
Die tijden zijn in het lager en middelbaar onderwijs schijnbaar al weer een tijdje over. Van jongs af aan krijgt men muziekles en leert men een instrument te spelen (ieder land dat scholing serieus neemt, zet muziekles op het curriculum, vind ik). Je ziet kinderen op iedere dag van de week in uniform lopen, er wordt altijd wel ergens les gegeven. Daarnaast is er heel veel bijles.We hebben twee middelbare scholen op loopafstand, maar op heel wat hoeken van straten vind je huiswerkbegeleidingsinstituten, die meestal goed vol zitten. 's middags, 's avonds, en in het weekend. Er wordt hard gestudeerd, er is discipline:
East Asian nations continue to outperform others. South Korea tops the rankings, followed by Japan (2nd), Singapore (3rd) and Hong Kong (4th). All these countries’ education systems prize effort above inherited ‘smartness’, have clear learning outcomes and goalposts, and have a strong culture of accountability and engagement among a broad community of stakeholders.
Daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren.
Wat ook opvalt: Japanse jongens en meisjes zijn echt goed in sport. Sport wordt in Japan gebruikt om saamhorigheid te kweken, maar ook om de jongens en meisjes een wat steverigere basis te geven. Bij Koreaantjes (de nummer 1 in onderwijs) krijg ik nog wel eens de indruk dat die liever een boek lezen, en binnen zitten, dan voetballen (Koreanen op een studentenleeftijd daarentegen zijn dan vaak weer wandelende kleerkasten). De kinderen in onze buurt zijn vaak buiten te vinden, en in het park in het weekend zie je groepjes kinderen (en ouders) trefballen en voetballen. Koters van een paar turven hoog die prima vangballen maken, of die bovenhands kunnen gooien, knap hoor. Men is hier dol op honkbal, wat ik zelf niet helemaal begrijp, omdat het een vrij passieve sport is, die alleen wat actiever kan worden als je een pitcher hebt die een bal over de plaat kan gooien, en een slagman die de bal weet te raken.
Op weg naar het werk loop ik altijd langs een honkbalveld (ligt tegenover mijn kantoor), en daar zijn als het weer het toelaat bijna altijd wel studenten/scholieren aan het honkballen (als het veld niet door oude vandagen is opgeeist, om croquet te spelen). Een leuke line drive of een homerun ? Het komt zelden voor.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Daar kunnen veel landen in Zuid Oost Azie nog een puntje aan zuigen. Vooral het hele discipline verhaal. Het onderwijs is in Laos een ramp. Ze leren lezen, schrijven en wat rekenen en daar houdt het echt wel bij op. Corruptie is heel normaal tussen leraren en leerlingen. 
Modus Vivendi!
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Beetje aan het werk @ Lao P.D.R.
Soda water en Earl Grey :-)
Lylebird, als lurker van je topic wil ik graag een complimentje geven voor je schrijfstijl. Wat mij betreft is dit één van de leukste reeksen van fok! 
Dankjewel. Heb hier al vaker geroepen dat dit topic geen lang leven meer zal hebben, omdat ik druk op zoek ben naar iets anders, in een ander land, maar nu ik er achter ben gekomen dat de kleine lyrebirdjes hier eigenlijk best wel goed onderwijs kunnen krijgen, ga ik me nog maar eens achter m'n oren krabben. Wie weet, volgt er nog een zesde deel.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat Madivi zegt... 
En mocht je alsnog vertrekken naar een ander land, dan heb je vast ook je eigen kijk op de gang van zaken daaro
Enne...lyrebirdies in meervoud?
En mocht je alsnog vertrekken naar een ander land, dan heb je vast ook je eigen kijk op de gang van zaken daaro
Enne...lyrebirdies in meervoud?
tenzij dat 'iets anders in ander land' neer komt op Vinex-wijk in Almelo is er altijd ruimte voor dit soort topics van jouquote:
Het Peter principle
Het is misschien bekend dat ik jaren in de VS heb gewoond, en iets dat me daar naar verloop van tijd erg tegen ging staan, was het gebrek aan kennis, kunde en interesse bij werknemers. Of het nou om de monteur in een garage of een administrateur op mijn universiteit ging, mensen leken de ballen verstand van hun werk te hebben. Managementgoeroes geven het zogenaamde Peter principle de schuld: mensen worden aangenomen op basis van wat ze nu laten zien in hun huidige functie, ipv ze te beoordelen op wat ze kunnen laten zien, in de functie waarvoor ze ingehuurd worden. In de VS speelde volgens mij meer. Lak hebben aan de klant en zo goedkoop mogelijk "service" verlenen. Zo lang de klant niet klaagt, daar vooral mee doorgaan.
Het gevolg daarvan was dat ik tot twee keer toe stil kwam te staan op de snelweg, omdat de garage verdomd had om wat verder te kijken dan hun neus lang was. Graadje erger: in een bus zitten met een chauffeur die niet verder dan 20 meter vooruit kijkt. In California heb ik eens in een busje gezeten met een chauffeur die nog nooit van een dode hoek had gehoord.
In Japan is er jaren sprake geweest van een omgekeerd Peter principle, althans, dat is mijn ervaring. Service is eigenlijk altijd super, en het is mij nog niet overkomen dat er ergens geklaagd moest worden. Wel heb ik eens meegemaakt dat we in een heel erg warme bus zaten, en toen niemand wat zei (ook erg Japans), ben ik maar naar de chauffeur gestapt met de vraag of de AC aan kon worden gezet. Aan dat verzoek werd meteen voldaan, de man had niet door dat het achter in de bus zo warm was.
De vergrijzing laat op dit moment wel diepe sporen na, en het is de vraag of Japan dit niveau vol kan houden. Afgelopen weken zijn we met het nieuwe semester begonnen, en de vier (!) nieuwe studenten zijn veel beter dan de studenten waarmee ik de afgelopen zes jaar gewerkt heb. Dat voorspelt veel goeds voor de toekomst, maar laten we niet vergeten dat de verloren generatie, waarover ik het eerder had, nu in het bedrijfsleven zit, en langzaam verantwoordelijkheid gaat nemen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 15-05-2016 08:01:48 ]
Het is misschien bekend dat ik jaren in de VS heb gewoond, en iets dat me daar naar verloop van tijd erg tegen ging staan, was het gebrek aan kennis, kunde en interesse bij werknemers. Of het nou om de monteur in een garage of een administrateur op mijn universiteit ging, mensen leken de ballen verstand van hun werk te hebben. Managementgoeroes geven het zogenaamde Peter principle de schuld: mensen worden aangenomen op basis van wat ze nu laten zien in hun huidige functie, ipv ze te beoordelen op wat ze kunnen laten zien, in de functie waarvoor ze ingehuurd worden. In de VS speelde volgens mij meer. Lak hebben aan de klant en zo goedkoop mogelijk "service" verlenen. Zo lang de klant niet klaagt, daar vooral mee doorgaan.
Het gevolg daarvan was dat ik tot twee keer toe stil kwam te staan op de snelweg, omdat de garage verdomd had om wat verder te kijken dan hun neus lang was. Graadje erger: in een bus zitten met een chauffeur die niet verder dan 20 meter vooruit kijkt. In California heb ik eens in een busje gezeten met een chauffeur die nog nooit van een dode hoek had gehoord.
In Japan is er jaren sprake geweest van een omgekeerd Peter principle, althans, dat is mijn ervaring. Service is eigenlijk altijd super, en het is mij nog niet overkomen dat er ergens geklaagd moest worden. Wel heb ik eens meegemaakt dat we in een heel erg warme bus zaten, en toen niemand wat zei (ook erg Japans), ben ik maar naar de chauffeur gestapt met de vraag of de AC aan kon worden gezet. Aan dat verzoek werd meteen voldaan, de man had niet door dat het achter in de bus zo warm was.
De vergrijzing laat op dit moment wel diepe sporen na, en het is de vraag of Japan dit niveau vol kan houden. Afgelopen weken zijn we met het nieuwe semester begonnen, en de vier (!) nieuwe studenten zijn veel beter dan de studenten waarmee ik de afgelopen zes jaar gewerkt heb. Dat voorspelt veel goeds voor de toekomst, maar laten we niet vergeten dat de verloren generatie, waarover ik het eerder had, nu in het bedrijfsleven zit, en langzaam verantwoordelijkheid gaat nemen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 15-05-2016 08:01:48 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Vier ( 
) studenten zijn beter...toeval? komen zij van verschillende opleidingen? Platteland of stad?
En zij zijn wel opgeleid door de oudere generatie!
Goed, dat je progressie bespeurt.
) studenten zijn beter...toeval? komen zij van verschillende opleidingen? Platteland of stad? En zij zijn wel opgeleid door de oudere generatie!
Goed, dat je progressie bespeurt.
Expats
Afgelopen week kwam ik in het speeltuintje een Amerikaan tegen. Jonger dan ik, maar minstens twee, waarschijnlijk drie keer zo zwaar. Hij had zijn zoontje bij zich, die als een verwoestende tornado door het speeltuintje heen ging.
We raakten aan de praat. Hij werkte bij een van de autofabrieken die in ons stadje staan, en vertelde me dat hij voor twee jaar was uitgezonden vanuit zijn eigen fabriek in het mid-westen van de VS. Zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd toen hij hoorde dat ik hier al zeven jaar woonde. Hij had er zelf net een half jaar opzitten, en had er een hard hoofd in dat hij de afgesproken twee jaar zou vol maken.
Hij zat onder de tatoeages, en in Japan mag je niet zo maar in een zwembad zwemmen, als je tatoeages hebt. Daarnaast vond hij het niets om met een badmuts te moeten zwemmen. Want hij had toch geen haar. Daar kon hij zelf gelukkig wel om lachen, maar ik kon me goed indenken hoe dat gesprek was gegaan.
Badmeester, vriendelijk lachend: You have to wear a hat. (... in het echt zal het wel wear hat zijn geweest, maar laten we het hier maar PC houden...)
Amerikaan: Why, I have no hair.
Badmeester: The rules are that you have to wear a hat.
Amerikaan: Who do I have to talk to, to have these rules changed?
Badmeester: Sorry? You have to wear a hat.
Zijn zoontje van twee scheen op een crossmotor te rijden (ik zag het eigenlijk ook niet zo voor me), en hij had niet al te ver van ons stadje voor zijn zoontje een BMX baan gevonden. Alle papieren aangevraagd en gekregen, maar toen bleek dat er op de BMX baan alleen maar met BMX fietsjes gereden mocht worden (ergens lijkt mij dat niet zo'n gek idee), niet met crossmotortjes. Maar... op het moment dat die mededeling werd gedaan, reed er toch niemand op die baan, dus waar maakte men zich druk om? Zijn poging tot omkoping, een briefje van 1000 yen, viel helemaal niet in goede aarde.
Ik had er tot dan toe eigenlijk nooit zo over nagedacht, maar met mijn Japanse postuur (graatmager) en Japanse gedrag (introvert, kat uit de boom kijkend) pas ik eigenlijk prima in de Japanse samenleving, maar dat geldt niet voor iedere buitenlander. Niet dat het voor mij allemaal zo gemakkelijk is hier, maar als je extrovert bent en perse je zin wil hebben in Japan, dan kun je ws. beter naar een ander land uitgezonden worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 09:50:25 ]
Afgelopen week kwam ik in het speeltuintje een Amerikaan tegen. Jonger dan ik, maar minstens twee, waarschijnlijk drie keer zo zwaar. Hij had zijn zoontje bij zich, die als een verwoestende tornado door het speeltuintje heen ging.
We raakten aan de praat. Hij werkte bij een van de autofabrieken die in ons stadje staan, en vertelde me dat hij voor twee jaar was uitgezonden vanuit zijn eigen fabriek in het mid-westen van de VS. Zijn ogen vielen bijna uit zijn hoofd toen hij hoorde dat ik hier al zeven jaar woonde. Hij had er zelf net een half jaar opzitten, en had er een hard hoofd in dat hij de afgesproken twee jaar zou vol maken.
Hij zat onder de tatoeages, en in Japan mag je niet zo maar in een zwembad zwemmen, als je tatoeages hebt. Daarnaast vond hij het niets om met een badmuts te moeten zwemmen. Want hij had toch geen haar. Daar kon hij zelf gelukkig wel om lachen, maar ik kon me goed indenken hoe dat gesprek was gegaan.
Badmeester, vriendelijk lachend: You have to wear a hat. (... in het echt zal het wel wear hat zijn geweest, maar laten we het hier maar PC houden...)
Amerikaan: Why, I have no hair.
Badmeester: The rules are that you have to wear a hat.
Amerikaan: Who do I have to talk to, to have these rules changed?
Badmeester: Sorry? You have to wear a hat.
Zijn zoontje van twee scheen op een crossmotor te rijden (ik zag het eigenlijk ook niet zo voor me), en hij had niet al te ver van ons stadje voor zijn zoontje een BMX baan gevonden. Alle papieren aangevraagd en gekregen, maar toen bleek dat er op de BMX baan alleen maar met BMX fietsjes gereden mocht worden (ergens lijkt mij dat niet zo'n gek idee), niet met crossmotortjes. Maar... op het moment dat die mededeling werd gedaan, reed er toch niemand op die baan, dus waar maakte men zich druk om? Zijn poging tot omkoping, een briefje van 1000 yen, viel helemaal niet in goede aarde.
Ik had er tot dan toe eigenlijk nooit zo over nagedacht, maar met mijn Japanse postuur (graatmager) en Japanse gedrag (introvert, kat uit de boom kijkend) pas ik eigenlijk prima in de Japanse samenleving, maar dat geldt niet voor iedere buitenlander. Niet dat het voor mij allemaal zo gemakkelijk is hier, maar als je extrovert bent en perse je zin wil hebben in Japan, dan kun je ws. beter naar een ander land uitgezonden worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 09:50:25 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Expats, deel II
In onze buurt wonen bijna zonder uitzondering managers van Japanse autofabrieken zoals Honda, Toyota en Subaru. Die mensen worden regelmatig voor een aantal jaren naar de VS gestuurd, om daar ervaring op te doen in een van de vele fabrieken die daar staan. Vrouw en kinderen gaan mee. Op die manier zijn wij ook aan ons huisje gekomen. De eigenaren wonen op dit moment in de VS, en worden eind volgend jaar terug verwacht. Onze buren rechts hebben vijf jaar lang in Amerika gewoond (zijn al weer een tijdje terug), de buren rechts tegenover ons drie jaar (zijn een half jaartje terug), en de Amerikaan uit het vorige deel kwam van dezelfde plant. Allemaal werknemers van Honda. De buren links werken voor Toyota, maar zijn nog niet uitgezonden. Kan nog komen.
Mijn echtgenote werd een paar dagen geleden aangesproken door de buren rechts van de overkant, die hadden gezien dat wij een kind hebben, die vast wel geïnteresseerd is in het speelgoed van hun kinderen, waar zij te oud voor waren.
Ik kon dat eigenlijk niet zo plaatsen. Japanners zijn heel erg op zichzelf, en alleen in een noodsituatie zullen ze zich zo aan je opdringen, althans, dat is tot nu toe mijn ervaring in Japan geweest. Wat schetst mijn verbazing: ik werk samen met onze kleine in de tuin, en plots komen de kinderen van de buurman een praatje maken. Die had ik wel eens gezien, ik heb ook regelmatig een praatje met de buren gemaakt, maar die kinderen hadden zich tot nu toe muisstil gehouden. En vandaag zat ik in het speeltuintje met onze kleine, en toen kwamen er andere kinderen naar me toe (ws. die van tegenover ons, weet je, ze lijken allemaal zo op elkaar ) die in vloeiend Engels vroegen of onze kleine xxxxxxx heette.
Want Engels spreken, dat kunnen deze kinderen dus wel. Hun ouders ook trouwens, maar zo accentloos en vloeiend als hun kinderen dat doen, nee, dat weer niet. Valt ook verder niet te vergelijken met het gebrabbel van onze studenten. Zo heb ik zelf trouwens ook Engels leren spreken, door in de VS te gaan wonen.
Iets zegt me dat de buren onderling hebben besloten dat die rare buitenlanders, met dat allerschattigste kindje, wat beter in de buurt moeten worden opgenomen.
Want op die mensen moet je zuinig zijn. Voor je het weet heb je misschien zo'n 200 kg wegende Amerikaan met tatoeages en een ADHD kind naast je wonen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 07:44:44 ]
In onze buurt wonen bijna zonder uitzondering managers van Japanse autofabrieken zoals Honda, Toyota en Subaru. Die mensen worden regelmatig voor een aantal jaren naar de VS gestuurd, om daar ervaring op te doen in een van de vele fabrieken die daar staan. Vrouw en kinderen gaan mee. Op die manier zijn wij ook aan ons huisje gekomen. De eigenaren wonen op dit moment in de VS, en worden eind volgend jaar terug verwacht. Onze buren rechts hebben vijf jaar lang in Amerika gewoond (zijn al weer een tijdje terug), de buren rechts tegenover ons drie jaar (zijn een half jaartje terug), en de Amerikaan uit het vorige deel kwam van dezelfde plant. Allemaal werknemers van Honda. De buren links werken voor Toyota, maar zijn nog niet uitgezonden. Kan nog komen.
Mijn echtgenote werd een paar dagen geleden aangesproken door de buren rechts van de overkant, die hadden gezien dat wij een kind hebben, die vast wel geïnteresseerd is in het speelgoed van hun kinderen, waar zij te oud voor waren.
Ik kon dat eigenlijk niet zo plaatsen. Japanners zijn heel erg op zichzelf, en alleen in een noodsituatie zullen ze zich zo aan je opdringen, althans, dat is tot nu toe mijn ervaring in Japan geweest. Wat schetst mijn verbazing: ik werk samen met onze kleine in de tuin, en plots komen de kinderen van de buurman een praatje maken. Die had ik wel eens gezien, ik heb ook regelmatig een praatje met de buren gemaakt, maar die kinderen hadden zich tot nu toe muisstil gehouden. En vandaag zat ik in het speeltuintje met onze kleine, en toen kwamen er andere kinderen naar me toe (ws. die van tegenover ons, weet je, ze lijken allemaal zo op elkaar
) die in vloeiend Engels vroegen of onze kleine xxxxxxx heette.Want Engels spreken, dat kunnen deze kinderen dus wel. Hun ouders ook trouwens, maar zo accentloos en vloeiend als hun kinderen dat doen, nee, dat weer niet. Valt ook verder niet te vergelijken met het gebrabbel van onze studenten. Zo heb ik zelf trouwens ook Engels leren spreken, door in de VS te gaan wonen.
Iets zegt me dat de buren onderling hebben besloten dat die rare buitenlanders, met dat allerschattigste kindje, wat beter in de buurt moeten worden opgenomen.
Want op die mensen moet je zuinig zijn. Voor je het weet heb je misschien zo'n 200 kg wegende Amerikaan met tatoeages en een ADHD kind naast je wonen.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 07:44:44 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Wat leuk dat jullie ineens met "open armen" benaderd worden! Hoe vindt je kleine dat?
Het verhaal van de tattoo-aso... Snap dat hij het heel zwaar heeft daar. Wat een misser vanuit zijn bedrijf ook...
Het verhaal van de tattoo-aso... Snap dat hij het heel zwaar heeft daar. Wat een misser vanuit zijn bedrijf ook...
Ik wil volgend voorjaar naar Japan (als alles goedgaat) om een culinaire rondreis te maken
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Het Japanse eten komt in ons stadje neer op udon, soba, rijst, zeewier en vis. Niks mis mee, maar echt lekker, mwah. Wel betaalbaar. Voor minder dan 1000 yen kun je goed eten. Op een half uurtje voor ons zit een goed sushi restaurant, en dat is dan wel weer lekker (maar prijzig), maar sushi die niet goed is, wordt al snel heel erg minder lekker. Nou moet ik er wel bij vertellen dat ik niet zo'n eter ben.quote:
Ik wil volgend voorjaar naar Japan (als alles goedgaat) om een culinaire rondreis te maken
In andere steden heb ik wel lekker gegeten, maar dan ben je al snel 5000 yen kwijt (drank uitgezonderd).
Ik heb in Zuid-Korea veel lekkerder gegeten. Bij ketens zoals Cacaotree en The Party was de kwaliteit van het voedsel beter, onbeperkt kanen en erg veel keus. Maar wel prijzig.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Die keek dat met grote argusogen aan. Dat zou ik vroeger ook gedaan hebben (de appel valt niet ver van de boom). Dat vinden de Japanners trouwens wel prachtig, kinderen met grote ogen.quote:
Wat leuk dat jullie ineens met "open armen" benaderd worden! Hoe vindt je kleine dat?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
5000 yen, dat is een 40-45 euro? Wat krijg je daarvoor?quote:
[..]
Het Japanse eten komt in ons stadje neer op udon, soba, rijst, zeewier en vis. Niks mis mee, maar echt lekker, mwah. Wel betaalbaar. Voor minder dan 1000 yen kun je goed eten. Op een half uurtje voor ons zit een goed sushi restaurant, en dat is dan wel weer lekker (maar prijzig), maar sushi die niet goed is, wordt al snel heel erg minder lekker. Nou moet ik er wel bij vertellen dat ik niet zo'n eter ben.
In andere steden heb ik wel lekker gegeten, maar dan ben je al snel 5000 yen kwijt (drank uitgezonderd).
Ik heb in Zuid-Korea veel lekkerder gegeten. Bij ketens zoals Cacaotree en The Party was de kwaliteit van het voedsel beter, onbeperkt kanen en erg veel keus. Maar wel prijzig.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Afhankelijk waar je naartoe gaat. In Tokyo is het net genoeg om niet met honger weer weg te gaan.quote:
[..]
5000 yen, dat is een 40-45 euro? Wat krijg je daarvoor?
Zeker de eerste dagen daar heb ik kilo's reist gegeten als betaalbare vulling.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Een hele avond aan kleinere gerechtjes. Iedere stad heeft z'n eigen specialiteit, en ieder restaurant vult zoiets op z'n eigen manier in. Vaak wordt zo'n gerecht afgesloten met een grote pan nabe (soort van soep met groenten en vlees/vis, waarbij als alles bijna op is noedels en ei worden geknikkerd) en een toetje.quote:
[..]
5000 yen, dat is een 40-45 euro? Wat krijg je daarvoor?
Bij bezoeken aan een fabrikant of bij een conferentie heb ik het geluk gehad om samen met een local te kunnen gaan, die de goede restaurants en de specialiteiten kent. Je kunt zoiets natuurlijk ook zelf proberen. De taal kan wel een flink probleem zijn, buiten de grote steden spreekt men nauwelijks Engels. Maar bijna iedereen is erg vriendelijk, dus ook daar kom je wel uit.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Mijn ervaring is dat de vertaal app op de smartfoon goed werkt. Intypen in je eigen taal en omzetten naar Japans blijkt redelijk bruikbare vertalingen te geven.quote:
[..]
Een hele avond aan kleinere gerechtjes. Iedere stad heeft z'n eigen specialiteit, en ieder restaurant vult zoiets op z'n eigen manier in. Vaak wordt zo'n gerecht afgesloten met een grote pan nabe (soort van soep met groenten en vlees/vis, waarbij als alles bijna op is noedels en ei worden geknikkerd) en een toetje.
Bij bezoeken aan een fabrikant of bij een conferentie heb ik het geluk gehad om samen met een local te kunnen gaan, die de goede restaurants en de specialiteiten kent. Je kunt zoiets natuurlijk ook zelf proberen. De taal kan wel een flink probleem zijn, buiten de grote steden spreekt men nauwelijks Engels. Maar bijna iedereen is erg vriendelijk, dus ook daar kom je wel uit.
Go away or i will replace you withe a very small shell script.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Der Gesunde weiß nicht, wie reich er ist.
If you torture the data long enough, it will confess to anything.
Ik zie het de Japanners zelf ook steeds meer doen, en dat werkt inderdaad best goed, met een smartphone. Maar het allerbelangrijkste is dat de wil er wel is om van elkaar te begrijpen.quote:
[..]
Mijn ervaring is dat de vertaal app op de smartfoon goed werkt. Intypen in je eigen taal en omzetten naar Japans blijkt redelijk bruikbare vertalingen te geven.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Lesgeven uit de losse pols
Afgelopen dinsdag kreeg ik een e-mail, waaruit ik begreep dat ik op woensdag voor zestig 4e jaarsstudenten werktuigbouwkunde, electrotechniek en chemische technologie een presentatie van anderhalf uur over mijn onderzoek moest geven.
Dat had ik vorig jaar ook al een keer gedaan, maar dan voor honderd studenten. Geen goede herinneringen aan overgehouden, omdat negentig van de honderd studenten na een minuut of tien in slaap vielen. Maar ik laat me niet uit het veld slaan door tegenslag, dus mijn presentatie nog eens goed tegen het licht gehouden, wat slides geupdate en wat materiaal verwijderd. Nu was het wel interessant!
De professor die voor me les gaf, vertelde me dat de overheadprojector het prima deed, en toen hij weg was, realiseerde ik me dat de afstandsbediening voor die projector nergens te vinden was. De projector aanzetten kon wel eens een flink probleem gaan worden.
Geen paniek. Je woont hier ondertussen al een paar jaar, je bent bekend met het niveau en het gedrag van de studenten. Waarom doen we het deze keer niet eens helemaal anders?
Krijtje gepakt en drie vragen op het bord gekalkt. Studenten gevraagd om een stuk papier voor een test te pakken, en de vragen over te nemen. Er ontstond wat rumoer in de klas, men had nog nooit van dit onderwerp gehoord, hoe konden ze die vragen dan beantwoorden? Kijk, daarmee zet je een hele andere toon dan dat je een saaie Powerpointpresentatie geeft. Eerst de studenten gerust gesteld, en aangegeven dat ze tijdens de les wel zouden snappen hoe het allemaal zat, en dat die vragen een eitje zouden zijn.
Via Young's double slit experiment, waarin ik Young liet uitleggen dat licht zich als een golf kan gedragen, vertelde ik over Michelson, die de Michelson interferometer had uitgedacht. Michelson en Morley deden daarna het beroemdste failed experiment uit de geschiedenis, waarbij ze probeerden aan te tonen dat er een "ether" voor licht was, maar die bleek er helemaal niet te zijn. Die interferometer gebruiken we nu voor ons onderzoek, daar geven we onze eigen draai aan. Hetzelfde principe is kort geleden ook gebruikt om aan te tonen dat er gravitatiegolven zijn. Blijkt dat onderzoek van Michelson en Morley toch nog ergens goed voor te zijn geweest.
In plaats van dat 90% van de klas in slaap viel, bleef het nu bij 10%. Ik moest wel erg driftig met dat krijt blijven krassen, om alle formules en overzichten op het bord te krijgen (wat dat betreft is zo'n Powerpointpresenatie wel een uitkomst), en dat krijt brokkelde steeds verder af, zodat het voor het bord vol stukjes krijt kwam te liggen.
In een hoek van de klas was het vanaf het begin wat onrustig. Geen idee waar men het over had, maar het was wel storend voor de rest van de klas. Ook nadat ik gevraagd had of het wat stiller kon zijn, bleef er geroezemoes uit die hoek komen. Naar het groepje gelopen en gevraagd om stilte. In Nederland zou je dan waarschijnlijk een grote mond terug krijgen, maar nu keken er tien paar verschrikte ogen terug, en de rest van de les heb ik geen woord uit die hoek gehoord. When in Rome, do as the Romans do. Als je voor de klas staat in Japan, dan ben je de baas.
De vragen waren erg gemakkelijk, het was een kwestie van de juiste getallen op de juiste plaats zetten in twee formules (vermenigvuldiging en een deling) die ik al met een voorbeeld had uitgewerkt. Eenvoudiger kan bijna niet. Maar ja, ik heb me al eerder verbaasd over het belabberde niveau. Onze studenten werktuigbouwkunde zijn bijvoorbeeld heel erg matigjes. Op dat moment werden de paar studenten die hadden zitten slapen ook wakker.
Deze aanpak is wel voor herhaling vatbaar. Zonder de presentatie kon ik niet alle mooie plaatjes laten zien, die wij in het lab kunnen maken, maar met meer dan vijftig studenten die aandachtig hebben zitten luisteren ben ik tevreden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 09:54:24 ]
Afgelopen dinsdag kreeg ik een e-mail, waaruit ik begreep dat ik op woensdag voor zestig 4e jaarsstudenten werktuigbouwkunde, electrotechniek en chemische technologie een presentatie van anderhalf uur over mijn onderzoek moest geven.
Dat had ik vorig jaar ook al een keer gedaan, maar dan voor honderd studenten. Geen goede herinneringen aan overgehouden, omdat negentig van de honderd studenten na een minuut of tien in slaap vielen. Maar ik laat me niet uit het veld slaan door tegenslag, dus mijn presentatie nog eens goed tegen het licht gehouden, wat slides geupdate en wat materiaal verwijderd. Nu was het wel interessant!
De professor die voor me les gaf, vertelde me dat de overheadprojector het prima deed, en toen hij weg was, realiseerde ik me dat de afstandsbediening voor die projector nergens te vinden was. De projector aanzetten kon wel eens een flink probleem gaan worden.
Geen paniek. Je woont hier ondertussen al een paar jaar, je bent bekend met het niveau en het gedrag van de studenten. Waarom doen we het deze keer niet eens helemaal anders?
Krijtje gepakt en drie vragen op het bord gekalkt. Studenten gevraagd om een stuk papier voor een test te pakken, en de vragen over te nemen. Er ontstond wat rumoer in de klas, men had nog nooit van dit onderwerp gehoord, hoe konden ze die vragen dan beantwoorden? Kijk, daarmee zet je een hele andere toon dan dat je een saaie Powerpointpresentatie geeft. Eerst de studenten gerust gesteld, en aangegeven dat ze tijdens de les wel zouden snappen hoe het allemaal zat, en dat die vragen een eitje zouden zijn.
Via Young's double slit experiment, waarin ik Young liet uitleggen dat licht zich als een golf kan gedragen, vertelde ik over Michelson, die de Michelson interferometer had uitgedacht. Michelson en Morley deden daarna het beroemdste failed experiment uit de geschiedenis, waarbij ze probeerden aan te tonen dat er een "ether" voor licht was, maar die bleek er helemaal niet te zijn. Die interferometer gebruiken we nu voor ons onderzoek, daar geven we onze eigen draai aan. Hetzelfde principe is kort geleden ook gebruikt om aan te tonen dat er gravitatiegolven zijn. Blijkt dat onderzoek van Michelson en Morley toch nog ergens goed voor te zijn geweest.
In plaats van dat 90% van de klas in slaap viel, bleef het nu bij 10%. Ik moest wel erg driftig met dat krijt blijven krassen, om alle formules en overzichten op het bord te krijgen (wat dat betreft is zo'n Powerpointpresenatie wel een uitkomst), en dat krijt brokkelde steeds verder af, zodat het voor het bord vol stukjes krijt kwam te liggen.
In een hoek van de klas was het vanaf het begin wat onrustig. Geen idee waar men het over had, maar het was wel storend voor de rest van de klas. Ook nadat ik gevraagd had of het wat stiller kon zijn, bleef er geroezemoes uit die hoek komen. Naar het groepje gelopen en gevraagd om stilte. In Nederland zou je dan waarschijnlijk een grote mond terug krijgen, maar nu keken er tien paar verschrikte ogen terug, en de rest van de les heb ik geen woord uit die hoek gehoord. When in Rome, do as the Romans do. Als je voor de klas staat in Japan, dan ben je de baas.
De vragen waren erg gemakkelijk, het was een kwestie van de juiste getallen op de juiste plaats zetten in twee formules (vermenigvuldiging en een deling) die ik al met een voorbeeld had uitgewerkt. Eenvoudiger kan bijna niet. Maar ja, ik heb me al eerder verbaasd over het belabberde niveau. Onze studenten werktuigbouwkunde zijn bijvoorbeeld heel erg matigjes. Op dat moment werden de paar studenten die hadden zitten slapen ook wakker.
Deze aanpak is wel voor herhaling vatbaar. Zonder de presentatie kon ik niet alle mooie plaatjes laten zien, die wij in het lab kunnen maken, maar met meer dan vijftig studenten die aandachtig hebben zitten luisteren ben ik tevreden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 09:54:24 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
De health check
In de Japanse wetgeving is het zo dat je werkgever verantwoordelijk is voor je gezondheid. Of zo, erg goed snappen doe ik het ook niet. Het schijnt nu zelfs zo te zijn dat die werkgever ook verantwoordelijk wordt gehouden voor de geestelijke gesteldheid van de werknemers. Hoe gaat men met die verantwoordelijkheid om? Door te screenen.
Eens per jaar worden alle werknemers van de universiteit door de mangel gehaald. Er komen een paar bussen met artsen en verpleegkundigen naar de universiteit, en de aula verandert in een klein ziekenhuisje, met witte schermen die voor wat privacy zorgen. Van te voren krijg je een formulier mee naar huis, waarop je moet aangeven hoe veel je drinkt, hoe vaak je sport, of er iemand in je familie kanker of een hartaanval heeft gehad, afijn, je kent het wel. Maar dit formulier is in het Japans, wat het voor sommige werknemers wat lastig maakt. Gelukkig kan mevrouw Lyrebird het allemaal wel lezen.
Een nadeel voor mij is dat het onderzoek altijd in het midden van de zomer gebeurt, als het zo verschrikkelijk warm is, dat je niet weet waar je het moet zoeken. De afgelopen paar keer was het bloedheet, maar nu was het prima te doen. In dit El Nino jaar hebben we tot nu toe een heerlijk milde zomer gehad (het ergste moet nog komen), met erg veel regen. Eerst mijn lengte op laten meten, mijn gewicht laten meten, m'n oren laten testen en in een bekertje plassen. Daarna bloeddruk laten meten, iemand naar mijn hart/longen (?) laten luisteren, hartfilmpje laten maken, de omvang van mijn buik laten meten, ogen laten testen en bloed af laten nemen.
Maar dan.. Ieder jaar moet ik enorm bakkeleien met de artsen, omdat ze perse willen dat ik mijn longen met een antiek Rontgen-apparaat door laat lichten. Dat schijnt dan voor TBC te zijn, maar ik zit helemaal niet op die extra straling te wachten, en heb veel liever dat ze een Mantoux test doen. Waarom is men zo vasthoudend? Als je lesgeeft aan studenten, kun je het niet maken om met TBC rond te lopen. Zit wat in, maar ik vind zo'n foto een gevaarlijk paardenmiddel. Je kunt dan lullen als brugman, maar vriendelijk lachend blijft men stug volhouden, de steeds langer wordende rij van wachtenden gebruikend als drukmiddel om toch maar toe te geven.
Een paar jaar geleden was ik deze onzin zo zat, dat ik niet op ben komen dagen bij de test. Daar waar onze secretaresses normaal gezien uitermate vriendelijk en correct zijn, werden ze toen best wel link: ik moest en zou die test doen, omdat ik anders uitgesloten zou kunnen worden van de verzekering.
Echt onder de indruk van het Japanse gezondheidssysteem ben ik sowieso al niet, de prijzen zijn debiel hoog en de zorg is gewoonweg slecht. Daarnaast betaal ik een godsvermogen voor de premie ($500/maand). Mijn gebit laat ik bijvoorbeeld veel liever in Korea reviseren. Dus ja, ik heb het wel eens overwogen om mezelf uit te laten sluiten. Iets zegt me dat dit wettelijk ook niet mogelijk is.
Mijn baas schijnt eens gezegd te hebben dat zo lang je geen problemen veroorzaakt, Japanse werkgevers erg tolerant zijn. Ze hebben liever een niet zo productieve werknemer die geen problemen veroorzaakt, dan een productieve werknemer die wel voor problemen zorgt. Dat heb ik in mijn oren geknoopt, en ondanks dat mijn output dramatisch is, heb ik nog wel een baan. Zou het komen omdat ik ieder jaar braaf mijn longen door laat meten?
Dan de uitslag. Die heb ik nog niet, maar twee jaar geleden was mijn slechte cholestorol alarmerend hoog. Toen heb ik een jaar lang geen kaas of mayonaise gegeten, waardoor ie het jaar daar na net onder de maximale concentratie zat. Geen idee wat het dit jaar is, maar in vergelijking met vorig jaar was ik 2 kg kwijt, dus dat zou een gunstig teken kunnen zijn.
Een van onze Indiase promovendi zat in iedere categorie in de gevarenzone, rood, rood, rood! Die heeft toen opgezocht wat de getallen zijn die in India gebruikt worden, en wat bleek, daar zat hij zonder problemen in de groene zone. Hij was zo gezond als een vis. Vergeet niet dat deze screenings zijn opgezet voor flinterdunne en tanige Japanners.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 09:55:23 ]
In de Japanse wetgeving is het zo dat je werkgever verantwoordelijk is voor je gezondheid. Of zo, erg goed snappen doe ik het ook niet. Het schijnt nu zelfs zo te zijn dat die werkgever ook verantwoordelijk wordt gehouden voor de geestelijke gesteldheid van de werknemers. Hoe gaat men met die verantwoordelijkheid om? Door te screenen.
Eens per jaar worden alle werknemers van de universiteit door de mangel gehaald. Er komen een paar bussen met artsen en verpleegkundigen naar de universiteit, en de aula verandert in een klein ziekenhuisje, met witte schermen die voor wat privacy zorgen. Van te voren krijg je een formulier mee naar huis, waarop je moet aangeven hoe veel je drinkt, hoe vaak je sport, of er iemand in je familie kanker of een hartaanval heeft gehad, afijn, je kent het wel. Maar dit formulier is in het Japans, wat het voor sommige werknemers wat lastig maakt. Gelukkig kan mevrouw Lyrebird het allemaal wel lezen.
Een nadeel voor mij is dat het onderzoek altijd in het midden van de zomer gebeurt, als het zo verschrikkelijk warm is, dat je niet weet waar je het moet zoeken. De afgelopen paar keer was het bloedheet, maar nu was het prima te doen. In dit El Nino jaar hebben we tot nu toe een heerlijk milde zomer gehad (het ergste moet nog komen), met erg veel regen. Eerst mijn lengte op laten meten, mijn gewicht laten meten, m'n oren laten testen en in een bekertje plassen. Daarna bloeddruk laten meten, iemand naar mijn hart/longen (?) laten luisteren, hartfilmpje laten maken, de omvang van mijn buik laten meten, ogen laten testen en bloed af laten nemen.
Maar dan.. Ieder jaar moet ik enorm bakkeleien met de artsen, omdat ze perse willen dat ik mijn longen met een antiek Rontgen-apparaat door laat lichten. Dat schijnt dan voor TBC te zijn, maar ik zit helemaal niet op die extra straling te wachten, en heb veel liever dat ze een Mantoux test doen. Waarom is men zo vasthoudend? Als je lesgeeft aan studenten, kun je het niet maken om met TBC rond te lopen. Zit wat in, maar ik vind zo'n foto een gevaarlijk paardenmiddel. Je kunt dan lullen als brugman, maar vriendelijk lachend blijft men stug volhouden, de steeds langer wordende rij van wachtenden gebruikend als drukmiddel om toch maar toe te geven.
Een paar jaar geleden was ik deze onzin zo zat, dat ik niet op ben komen dagen bij de test. Daar waar onze secretaresses normaal gezien uitermate vriendelijk en correct zijn, werden ze toen best wel link: ik moest en zou die test doen, omdat ik anders uitgesloten zou kunnen worden van de verzekering.
Echt onder de indruk van het Japanse gezondheidssysteem ben ik sowieso al niet, de prijzen zijn debiel hoog en de zorg is gewoonweg slecht. Daarnaast betaal ik een godsvermogen voor de premie ($500/maand). Mijn gebit laat ik bijvoorbeeld veel liever in Korea reviseren. Dus ja, ik heb het wel eens overwogen om mezelf uit te laten sluiten. Iets zegt me dat dit wettelijk ook niet mogelijk is.
Mijn baas schijnt eens gezegd te hebben dat zo lang je geen problemen veroorzaakt, Japanse werkgevers erg tolerant zijn. Ze hebben liever een niet zo productieve werknemer die geen problemen veroorzaakt, dan een productieve werknemer die wel voor problemen zorgt. Dat heb ik in mijn oren geknoopt, en ondanks dat mijn output dramatisch is, heb ik nog wel een baan. Zou het komen omdat ik ieder jaar braaf mijn longen door laat meten?
Dan de uitslag. Die heb ik nog niet, maar twee jaar geleden was mijn slechte cholestorol alarmerend hoog. Toen heb ik een jaar lang geen kaas of mayonaise gegeten, waardoor ie het jaar daar na net onder de maximale concentratie zat. Geen idee wat het dit jaar is, maar in vergelijking met vorig jaar was ik 2 kg kwijt, dus dat zou een gunstig teken kunnen zijn.
Een van onze Indiase promovendi zat in iedere categorie in de gevarenzone, rood, rood, rood! Die heeft toen opgezocht wat de getallen zijn die in India gebruikt worden, en wat bleek, daar zat hij zonder problemen in de groene zone. Hij was zo gezond als een vis. Vergeet niet dat deze screenings zijn opgezet voor flinterdunne en tanige Japanners.
[ Bericht 0% gewijzigd door Lyrebird op 18-07-2016 09:55:23 ]
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Die Japanners worden wel ouder en blijven gezonder dan gemiddelde Indiër.
Hoogste percentage diabetici ter wereld volgens mij
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3920109/
Hoogste percentage diabetici ter wereld volgens mij
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3920109/
Ik begreep recent dat het zogenaamde heel erg oud worden van Japaners voor een groot deel terug te voeren is op pensioenfraude, net als in Griekenland. Oma gaat dood maar zo lang je haar niet dood meldt blijft het pensioen komen,quote:
Die Japanners worden wel ouder en blijven gezonder dan gemiddelde Indiër.
Hoogste percentage diabetici ter wereld volgens mij
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3920109/
http://www.nytimes.com/2010/08/15/world/asia/15japan.html?_r=0
http://www.bbc.com/news/world-asia-pacific-11258071
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Zit wat in.quote:
Die Japanners worden wel ouder en blijven gezonder dan gemiddelde Indiër.
Hoogste percentage diabetici ter wereld volgens mij
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3920109/
Voor mijn eigen onderzoek kijk ik veel naar netvliezen van (oudere) Japanners, en wat blijkt, die zien er erg gezond uit. Nou is mijn sampling niet erg netjes, ik krijg meestal academici te zien, die redelijk verantwoordelijk leven.
Andersom heb ik ook wel eens naar netvliezen van Indiers gekeken, en er zijn Indiers van 25 jaar die een netvlies hebben van een bejaarde. Wat mij ook opvalt, is dat Indiase promovendi vaak erg slank naar Japan toe komen, en binnen een jaar meerdere kilo's aankomen.
De Japanners conserveren zichzelf erg goed met een dieet van vis, rijst, zeewier en wat sake, en de Japanse genen zullen ook wel hun werk doen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Japanners zijn gemiddeld gezien gezagsgetrouw, en eigenlijk zonder uitzondering conflictmijdend. Je kunt er dus meestal wel op vertrouwen dat ze doen wat ze moeten doen. Van de andere kant is men hier heel erg benauwd om de neus in andermans zaken te steken. Doorvragen is niet iets waar de Japanners om bekend staan.quote:
[..]
Ik begreep recent dat het zogenaamde heel erg oud worden van Japaners voor een groot deel terug te voeren is op pensioenfraude, net als in Griekenland. Oma gaat dood maar zo lang je haar niet dood meldt blijft het pensioen komen,
http://www.nytimes.com/2010/08/15/world/asia/15japan.html?_r=0
http://www.bbc.com/news/world-asia-pacific-11258071
Ergens is het dus niet zo gek dat er pensioengeld achterover wordt gedrukt, omdat de controle daar op slecht is.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Japan op de Nederlandse TV
Vooruit, de laatste vandaag.
Niet zo heel lang geleden was ik voor een klus in Nederland. Ik ben al een tijdje weg uit Nederland, en het is iedere keer weer raar om je eigen land door de ogen van een toerist te zien. Zo lijken Nederlanders erg gesteld te zijn op gezellig keuvelen. Overal hoor je mensen babbelen. In de bus van Eindhoven naar Bergeijk leek het wel een kippenhok. Het is echt heel anders dan in bijvoorbeeld het openbaar vervoer van Tokyo, waar je in een coupe met 100 man kunt zitten, zonder dat je iemand iets hoort zeggen.
Daarnaast lijken Nederlanders erg veel van goedkoop eten te houden. Als het ergens goedkoop is, dan zit het afgeladen vol, maar dat betekent niet automatisch dat het dan ook goed is. Goedkoop is duurkoop.
Maar, dit stuk zou over Japan op de Nederlandse TV gaan. Tijdens de paar uurtjes dat ik naar Nederlandse TV heb gekeken, kwamen verschillende items over Japan aan bod. Zo ging een item van het jeugdjounaal (?) over een Japans kind dat aan Sumo worstelen deed, waren er verschillende items over technologie in Japan, en in een programma van BNN gingen ze op bezoek bij een restaurant in Japan.
De presentator vroeg hoe je moest buigen, en dat ging dan volgens de tolk om het tonen van respect, en toen vroeg hij hoe hij kon laten zien dat hij heel veel respect had voor de ober. Dat vond de tolk een rare vraag, maar dat kon je dus doen door twee keer te buigen. Waarop de presentator prompt twee keer boog richting de ober, die zich geen raad wist met die rare kwiebus, en daar maar ongemakkelijk om ging lachen.
Iedereen moet natuurlijk zelf weten wat en hoe die zich in een ander land gedraagt, maar zo'n buiging vraagt om een flinke training om het goed te doen. Dat neemt men hier behoorlijk serieus. Te veel of te weinig buigen, je zet je zelf al snel voor gek, hoe goed je het ook bedoelt. Buitenlandse gasten willen ook altijd graag in het Japans een introductie doen, of een bedankje in het Japans doen. Amerikanen zijn daar berucht om. Arrigatoo, met zo'n vette Amerikaanse r. Dat doet zelfs bij mij pijn aan m'n oren.
Wat je dan weer wel zonder problemen kunt doen, is geld of visitekaartjes met twee handen overhandigen. Dat wordt altijd gewaardeerd, en alhoewel het mij minstens een jaar heeft gekost voordat ik niet vergat om twee handen te gebruiken, is het iets dat de meeste mensen zo leren. Lang naar een visitekaartje staren, goed inspecteren, zoals in de boekjes staat - ik heb het de Japanners zelf nooit zien doen.
Terug naar Japan op de Nederlandse TV. Als je op de Nederlandse TV af gaat, dan is Japan een behoorlijk verknipt land. Ze pakken natuurlijk de smeuigste items er uit. Ergens onderschrijf ik wel dat Japan een verknipt land is, maar het is verknipt op een andere manier, en die manier kun je waarschijnlijk niet in een tien minuten durend item op TV laten zien. Zelfs na al die jaren hier is er iedere week (voorheen was het iedere dag) wel iets waarbij ik met m'n mond vol tanden sta, stijl achterover sla of dat m'n ogen uit mijn hoofd vallen.
Vooruit, de laatste vandaag.
Niet zo heel lang geleden was ik voor een klus in Nederland. Ik ben al een tijdje weg uit Nederland, en het is iedere keer weer raar om je eigen land door de ogen van een toerist te zien. Zo lijken Nederlanders erg gesteld te zijn op gezellig keuvelen. Overal hoor je mensen babbelen. In de bus van Eindhoven naar Bergeijk leek het wel een kippenhok. Het is echt heel anders dan in bijvoorbeeld het openbaar vervoer van Tokyo, waar je in een coupe met 100 man kunt zitten, zonder dat je iemand iets hoort zeggen.
Daarnaast lijken Nederlanders erg veel van goedkoop eten te houden. Als het ergens goedkoop is, dan zit het afgeladen vol, maar dat betekent niet automatisch dat het dan ook goed is. Goedkoop is duurkoop.
Maar, dit stuk zou over Japan op de Nederlandse TV gaan. Tijdens de paar uurtjes dat ik naar Nederlandse TV heb gekeken, kwamen verschillende items over Japan aan bod. Zo ging een item van het jeugdjounaal (?) over een Japans kind dat aan Sumo worstelen deed, waren er verschillende items over technologie in Japan, en in een programma van BNN gingen ze op bezoek bij een restaurant in Japan.
De presentator vroeg hoe je moest buigen, en dat ging dan volgens de tolk om het tonen van respect, en toen vroeg hij hoe hij kon laten zien dat hij heel veel respect had voor de ober. Dat vond de tolk een rare vraag, maar dat kon je dus doen door twee keer te buigen. Waarop de presentator prompt twee keer boog richting de ober, die zich geen raad wist met die rare kwiebus, en daar maar ongemakkelijk om ging lachen.
Iedereen moet natuurlijk zelf weten wat en hoe die zich in een ander land gedraagt, maar zo'n buiging vraagt om een flinke training om het goed te doen. Dat neemt men hier behoorlijk serieus. Te veel of te weinig buigen, je zet je zelf al snel voor gek, hoe goed je het ook bedoelt. Buitenlandse gasten willen ook altijd graag in het Japans een introductie doen, of een bedankje in het Japans doen. Amerikanen zijn daar berucht om. Arrigatoo, met zo'n vette Amerikaanse r. Dat doet zelfs bij mij pijn aan m'n oren.
Wat je dan weer wel zonder problemen kunt doen, is geld of visitekaartjes met twee handen overhandigen. Dat wordt altijd gewaardeerd, en alhoewel het mij minstens een jaar heeft gekost voordat ik niet vergat om twee handen te gebruiken, is het iets dat de meeste mensen zo leren. Lang naar een visitekaartje staren, goed inspecteren, zoals in de boekjes staat - ik heb het de Japanners zelf nooit zien doen.
Terug naar Japan op de Nederlandse TV. Als je op de Nederlandse TV af gaat, dan is Japan een behoorlijk verknipt land. Ze pakken natuurlijk de smeuigste items er uit. Ergens onderschrijf ik wel dat Japan een verknipt land is, maar het is verknipt op een andere manier, en die manier kun je waarschijnlijk niet in een tien minuten durend item op TV laten zien. Zelfs na al die jaren hier is er iedere week (voorheen was het iedere dag) wel iets waarbij ik met m'n mond vol tanden sta, stijl achterover sla of dat m'n ogen uit mijn hoofd vallen.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Ondanks dat Indiers veelal vegetarisch eten en veel bewegen (op het land werken) zijn hartinfarcten een heel belangrijke doodsoorzaak.
Geboortegewicht is doorslaggevend, er is met oud worden en geboortegewicht een heel grote correlatie, veel groter dan met andere zaken waar zo op gehamerd wordt.
http://www.bbc.com/news/health-14576961
http://www.theartsdesk.co(...)ths-made-you-bbc-two
Geboortegewicht is doorslaggevend, er is met oud worden en geboortegewicht een heel grote correlatie, veel groter dan met andere zaken waar zo op gehamerd wordt.
http://www.bbc.com/news/health-14576961
http://www.theartsdesk.co(...)ths-made-you-bbc-two
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Ook in NL gaat het een beetje die kant op met pago onderzoeken die steeds meer werkgevers afnemen.quote:
De health check
In de Japanse wetgeving is het zo dat je werkgever verantwoordelijk is voor je gezondheid. Of zo, erg goed snappen doe ik het ook niet. Het schijnt nu zelfs zo te zijn dat die werkgever ook verantwoordelijk wordt gehouden voor de geestelijke gesteldheid van de werknemers. Hoe gaat men met die verantwoordelijkheid om? Door te screenen.
http://www.arbouw.nl/prod(...)eidskundig-onderzoek
Op zich niets mis mee dat men hiermee kijkt of bedrijven ook actief bezig zijn met de arbowetgeving en hierdoor dus ook minder ziekteverzuim krijgen. De vraag is wel alleen tot waar doe je onderzoeken. Het pago onderzoek komt in NL voort uit de RIE, maar als de RIE niet geheel goed gedaan is worden er bijvoorbeeld geen bloedonderzoeken gedaan omdat er dan nergens beschreven staat de werknemers regelmatig met vluchtige kankerverwekkende stoffen werken.
Een goede kennis van mij werkt in de UK en moet daar om de 3 jaar zijn ladder klim diploma vernieuwen met een cursus van een dag. Heb je dat ook al in japan.
In de VS zijn ze dol op veiligheid, maar in Japan heerst nog het gezonde verstand.
Door de jaren ben ik best wel gebrainwashed als het om laser veiligheid gaat, maar op mijn universiteit doen ze daar niet aan. Zelfs bordjes met dat er een laser in een ruimte staat opgesteld kennen ze niet.
Eens per kwartaal komen er twee mensen van de veiligheidsdienst langs, om te kijken of er geen snoeren op struikelhoogte hangen, of dat er topzware opstellingen zijn, die om kunnen vallen bij een aardbeving.
Ik vind dat eigenlijk wel prima geregeld.
Door de jaren ben ik best wel gebrainwashed als het om laser veiligheid gaat, maar op mijn universiteit doen ze daar niet aan. Zelfs bordjes met dat er een laser in een ruimte staat opgesteld kennen ze niet.
Eens per kwartaal komen er twee mensen van de veiligheidsdienst langs, om te kijken of er geen snoeren op struikelhoogte hangen, of dat er topzware opstellingen zijn, die om kunnen vallen bij een aardbeving.
Ik vind dat eigenlijk wel prima geregeld.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Lyrebird, dat amerikaanse (en ook Nederlandse) gedrag heeft niet zozeer wat met veiligheid te maken, maar met aansprakelijkheid.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
The Problem with Facebook in Japan
https://www.techinasia.com/problem-with-facebook-in-japan
Conclusions
It seems clear that Facebook is not likely to pass a 10% user ratio (similar to Korea) because of the reasons explained above. However, this is still a pretty profitable situation for Facebook as the current 3.4 million Japanese users can bring substantial advertising dollars given that the total advertising expenditure is high in Japan.
Also, remember that last year Twitter made about three million dollars in Japan despite its lackluster financial performance in the U.S. On the other hand losing in Japan has some symbolic ramifications, since Japan would be the place where the astronomic FB growth would stop just like how the Ottomans stopped in Vienna or Alexander the Great got defeated in Egypt. In both cases the empires started to shrink…
https://www.techinasia.com/problem-with-facebook-in-japan
Conclusions
It seems clear that Facebook is not likely to pass a 10% user ratio (similar to Korea) because of the reasons explained above. However, this is still a pretty profitable situation for Facebook as the current 3.4 million Japanese users can bring substantial advertising dollars given that the total advertising expenditure is high in Japan.
Also, remember that last year Twitter made about three million dollars in Japan despite its lackluster financial performance in the U.S. On the other hand losing in Japan has some symbolic ramifications, since Japan would be the place where the astronomic FB growth would stop just like how the Ottomans stopped in Vienna or Alexander the Great got defeated in Egypt. In both cases the empires started to shrink…
