Plaats hier nieuws over planten en dieren die met uitsterven worden bedreigd.
Deel 1
Laatste paar berichten:
30-09-2014
Aarde is in 40 jaar tijd de helft van haar wilde dieren kwijtgeraakt
Tussen 1970 en 2010 zijn de zoogdier-, vogel-, amfibie-, reptiel- en vispopulaties wereldwijd met 52 procent gekrompen. Met name in arme landen is de biodiversiteit sterk afgenomen. Dat blijkt uit onderzoek van het Wereldnatuurfonds.
Het Wereldnatuurfonds presenteert de onderzoeksresultaten in het ‘2014 Living Planet Report‘. Het rapport – dat elke twee jaar verschijnt – richt zich op drie gebieden: de populaties van meer dan tienduizend gewervelde soorten, de menselijke ecologische voetafdruk (consumptie van goederen, productie van broeikasgassen) en de bestaande biocapaciteit (de natuurlijke bronnen die we gebruiken om onder meer drinkwater en voedsel te produceren).
Trends
“Er is heel veel data te vinden in dit rapport en dat kan overweldigend en complex lijken,” erkent Jon Hoekstra, werkzaam bij WWF. “Wat niet gecompliceerd is, zijn de duidelijke trends die we zien: 39 procent van de wilde dieren op het land is verdween, 39 procent van de wilde dieren in het water is verdwenen, 76 procent van de wilde dieren in zoet water is verdwenen en dat allemaal in de afgelopen veertig jaar.”
Koolstof
Naast de afname van het aantal organismen wereldwijd wijst het rapport ook uit dat de hoeveelheid koolstof in de atmosfeer gestegen is naar een niveau dat in ieder geval in de afgelopen één miljoen jaar zijn weerga niet kent. Het leidt tot klimaatverandering die reeds wankelende ecosystemen een extra duwtje geeft. Ook de toenemende waterschaarste komt aan bod.
Rijk versus arm
Wat opvalt in het rapport is dat de mensen in rijke landen in toenemende mate meer consumeren dan de aarde per hoofd te bieden heeft. In landen met gemiddelde of lage inkomens is de ecologische voetafdruk per hoofd amper groter geworden. Ironisch genoeg gaat het met de dieren in de rijke landen beter dan met de dieren in de arme landen. Gemiddeld is de biodiversiteit in rijke landen met zo’n tien procent toegenomen, terwijl deze in arme landen – waar dus per hoofd minder geconsumeerd wordt – afneemt. “Rijke landen gebruiken vijf keer meer natuurlijke hulpbronnen dan arme landen, maar de arme landen zien de meeste ecosystemen verloren gaan,” stelt onderzoeker Keya Chatterjee. “Eigenlijk besteden de rijke landen het uitputten van de natuurlijke hulpbronnen uit.”
Hoewel de trends volgens WWF duidelijk zijn, wil dat niet zeggen dat er geen weg terug meer is. Het is nog niet te laat, zo stelt men in het rapport. Maar dan moeten er wel snel maatregelen worden genomen. Zo is het zaak dat we versneld overstappen op een slimmere en en duurzamere vorm van voedsel- en energieproductie. Ook moeten we onze ecologische voetafdruk verkleinen.
(scientias.nl)
..
.
.
.
.19-10-2014
Nog maar zes noordelijke witte neushoorns over
© afp.
Er leven wereldwijd nog maar zes noordelijke witte neushoorns na de dood van de 34-jarige neushoorn Suni in Kenia. Dat heeft een natuurorganisatie zaterdag bekendgemaakt.
Suni, de eerste noordelijke witte neushoorn die in gevangenschap is geboren, werd vrijdag dood gevonden door parkwachters op het reservaat Ol Pejeta, dat ongeveer 250 kilometer ten noorden van de hoofdstad Nairobi ligt. De oorzaak van zijn dood is nog niet bekend. Suni leefde tot 2009 in een dierentuin in Tsjechië, maar werd naar Kenia vervoerd om deel te nemen aan een fokprogramma. Nu hij dood is, is er nog maar één mannetje waarmee gefokt kan worden.
Van de zuidelijke witte neushoorn zwerven er nog duizenden rond op de vlaktes in het zuiden van Afrika. Maar door stropers is de noordelijke neushoorn bijna uitgestorven. De hoorn van neushoorns was vorig jaar in Azië meer waard dan goud en platina. Handelaren vroegen 65.000 dollar (50.000euro) voor een kilo. Vorig jaar werden er 59 neushoorns gestroopt in Kenia.
(HLN)
[ Bericht 58% gewijzigd door Molurus op 28-10-2014 18:14:45 ]
Ik twijfel er niet aan dat je dat gelooft. Ik ben er echter van overtuigd dat het niet waar is.quote:Op vrijdag 24 oktober 2014 19:32 schreef theunderdog het volgende:
[..]
Het heeft niets met antropocentrisme te maken.
Dat heeft zorgwekkend lang geduurd inderdaad.quote:
Op 
Tekenend voor hoe belangrijk men dit vindt.Het heet er echt niets mee te maken. Je moet het zo zien, ik maak een lijstje: vliegen kan ik doden zonder spijt of wat dan ook, simpelweg omdat het (voor zover wij weten) geen zelfbewuste beesten zijn (er zijn ook sterke aanwijzingen dat ze dat echt niet zijn). Waarom zou ik empathie hebben voor zulke levens?quote:
[..]
Ik twijfel er niet aan dat je dat gelooft.
Maar dieren die aantoonbaar een bepaalde niveau van bewustzijn hebben en ook "verdrietig" zijn als een van hun soortgenoten iets aangedaan is, die kan ik niets doen.
Als je consequent tegen het doden van levens bent, dan moet je jezelf uithongeren. Want ook planten kunnen "pijn" hebben.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik uitstervende dieren ook niet zo'n heel groot probleem vind. En het wordt eigenlijk alleen maar beter als je kijkt naar de lange termijn.quote:
[..]
Dat heeft zorgwekkend lang geduurd inderdaad.
Oh je gelooft ook niet in een ecosysteem?quote:
Dieren die uitsterven zijn alleen een probleem voor mensen die graag die dieren willen zien, meer niet.
Jawel hoor, maar het feit dat bepaalde diersoorten er nauwelijks meer zijn is niet direct een bedreiging voor het ecosysteem.quote:Op zaterdag 25 oktober 2014 21:33 schreef Elvi het volgende:
[..]
Oh je gelooft ook niet in een ecosysteem?
Als diersoorten op grote schaal uitsterven, is dat wel degelijk een bedreiging voor het ecosysteem. En diersoorten sterven momenteel op grote schaal uit.quote:
[..]
Jawel hoor, maar het feit dat bepaalde diersoorten er nauwelijks meer zijn is niet direct een bedreiging voor het ecosysteem.
Niet een zodanig gevaar dat het "gevaarlijk" voor ons mensen kan zijn, ja op erg langer termijn. Maar boeien.quote:
[..]
Als diersoorten op grote schaal uitsterven, is dat wel degelijk een bedreiging voor het ecosysteem. En diersoorten sterven momenteel op grote schaal uit.
Ik denk dat je je nog wel eens lelijk kan vergissen in die lange termijn.In het vorige topic kwam al langs dat de aarde in 40 jaar tijd de helft van het aantal wilde dieren is kwijtgeraakt. Als dat klopt, dan gaat het bizar hard.quote:
[..]
Niet een zodanig gevaar dat het "gevaarlijk" voor ons mensen kan zijn, ja op erg langer termijn. Maar boeien.
Mwau, het is maar hoe je het bekijkt he. Ik ben niet van plan om kinderen op de wereld te zetten, dus het interesseert mij allemaal vrij weinig. Behalve dan dat ik het erg jammer vind dat ik bepaalde dieren nooit meer in levende lijven kan zien.quote:
[..]
Ik denk dat je je nog wel eens lelijk kan vergissen in die lange termijn.In het vorige topic kwam al langs dat de aarde in 40 jaar tijd de helft van het aantal wilde dieren is kwijtgeraakt. Als dat klopt, dan gaat het bizar hard.
Hoe oud ben je?quote:
[..]
Mwau, het is maar hoe je het bekijkt he. Ik ben niet van plan om kinderen op de wereld te zetten, dus het interesseert mij allemaal vrij weinig. Behalve dan dat ik het erg jammer vind dat ik bepaalde dieren nooit meer in levende lijven kan zien.
Als het in dit tempo doorgaat, dan kan het probleem in 30-40 jaar al nijpend worden.
Het zal niet levensbedreigend voor mij zijn.quote:
[..]
Hoe oud ben je?
Als het in dit tempo doorgaat, dan kan het probleem in 30-40 jaar al nijpend worden.
Misschien wel. Ook dat kan tegenvallen.quote:
[..]
Het zal niet levensbedreigend voor mij zijn.
Naja, we zullen zien. Kan er zelf toch weinig aan doen.quote:
[..]
Misschien wel. Ook dat kan tegenvallen.
Neem iets simpels als bijen. Realiseer je je wel dat jij zonder bijen geen fruit kunt eten? (Tenzij je bereid bent 10 euro per appel te betalen ofzo.)quote:
[..]
Jawel hoor, maar het feit dat bepaalde diersoorten er nauwelijks meer zijn is niet direct een bedreiging voor het ecosysteem.
Mensen realiseren zich volgens mij niet helemaal hoezeer ze afhankelijk zijn van een goed functionerend ecosysteem. Biodiversiteit is niet zomaar leuk voor dierentuinen, het is essentieel voor ons eigen bestaan.
Je haalt hier een van de belangrijkste diersoorten (voor de mens) aan om het ecosysteem te verdedigen.quote:
[..]
Neem iets simpels als bijen. Realiseer je je wel dat jij zonder bijen geen fruit kunt eten? (Tenzij je bereid bent 10 euro per appel te betalen ofzo.)
Mensen realiseren zich volgens mij niet helemaal hoezeer ze afhankelijk zijn van een goed functionerend ecosysteem. Biodiversiteit is niet zomaar leuk voor dierentuinen, het is essentieel voor ons eigen bestaan.
Ik weet vrijwel zeker dat jij intelligent genoeg bent om te weten dat je op die manier geen eerlijke discussie hoort te voeren.
Molurus, zet even de link naar t vorige topic in de OPquote:
Welkom in het topic "Met uitsterven Bedreigd"
Plaats hier nieuws over planten en dieren die met uitsterven worden bedreigd.
[ Bericht 20% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 28-10-2014 18:15:47 ]
Lijkt me niet. Zonder bijen kunnen we ook wel verder.quote:
[..]
Mensen realiseren zich volgens mij niet helemaal hoezeer ze afhankelijk zijn van een goed functionerend ecosysteem. Biodiversiteit is niet zomaar leuk voor dierentuinen, het is essentieel voor ons eigen bestaan.
Niet dat ik dat propageer, maar instanties zoals het WNF (hierboven bijvoorbeeld) schreeuwen dat altijd zonder echte onderbouwing.
Die uitspraak komt van Einstein dat als de bijen uitsterven de mens kort erop zal volgenquote:
[..]
Lijkt me niet. Zonder bijen kunnen we ook wel verder.
Niet dat ik dat propageer, maar instanties zoals het WNF (hierboven bijvoorbeeld) schreeuwen dat altijd zonder echte onderbouwing.
quote:
[..]
Lijkt me niet. Zonder bijen kunnen we ook wel verder.
Niet dat ik dat propageer, maar instanties zoals het WNF (hierboven bijvoorbeeld) schreeuwen dat altijd zonder echte onderbouwing.
Dat geldt eerder voor hen. Zij gaan er vanuit dat de mensheid niets kan verzinnen op het gemis van bijen. Vind ik nogal naiëf.quote:
Ik denk dat het helemaal niet zo'n uitzonderlijk goed voorbeeld is, daar zijn er heel wat van. Bovendien zijn die bijen op hun beurt weer van van alles en nog wat afhankelijk. Het hangt allemaal met elkaar samen.quote:
[..]
Je haalt hier een van de belangrijkste diersoorten (voor de mens) aan om het ecosysteem te verdedigen.
Ik weet vrijwel zeker dat jij intelligent genoeg bent om te weten dat je op die manier geen eerlijke discussie hoort te voeren.
Done.quote:
[..]
Molurus, zet even de link naar t vorige topic in de OP
W&T / Met uitsterven Bedreigd
en normaal zet ik de laatste paar artikels ook in de OP
Natuurlijk, dit ontken ik dan ook nergens.quote:
[..]
Ik denk dat het helemaal niet zo'n uitzonderlijk goed voorbeeld is, daar zijn er heel wat van. Bovendien zijn die bijen op hun beurt weer van van alles en nog wat afhankelijk. Het hangt allemaal met elkaar samen.
Maar het feit dat er nog maar een paar witte neushoorns zijn, is voor ons mensen niet nadelig. Behalve dan dat relatief veel mensen het jammer vinden dat wij deze beesten binnenkort nooit meer in het echt kunnen aanschouwen.
Nicequote:
Dat valt heel erg moeilijk te beoordelen. Wat de consequenties zijn voor het ecosysteem als geheel valt vooraf bijna niet in te schatten.quote:
[..]
Natuurlijk, dit ontken ik dan ook nergens.
Maar het feit dat er nog maar een paar witte neushoorns zijn, is voor ons mensen niet nadelig.
Met neushoorns an sich zal het wellicht meevallen. Aan de andere kant vind ik het nogal kortzichtig om hierbij alleen aan het welzijn van mensen op de korte termijn te denken.
Ik heb het genoegen gehad, wat zeg ik... de eer gehad om deze dieren in het wild te zien. En ik ben me er ten volle van bewust hoe uniek die kans was.quote:
Behalve dan dat relatief veel mensen het jammer vinden dat wij deze beesten binnenkort nooit meer in het echt kunnen aanschouwen.
Datzelfde geldt overigens voor de beestjes in mijn avatar.
1: Dat heeft niets met "kortzichtigheid" te maken, het is gewoon een verschil in moralistisch denken.quote:
[..]
Dat valt heel erg moeilijk te beoordelen. Wat de consequenties zijn voor het ecosysteem als geheel valt vooraf bijna niet in te schatten.
Met neushoorns an sich zal het wellicht meevallen. Aan de andere kant vind ik het nogal kortzichtig om hierbij alleen aan het welzijn van mensen op de korte termijn te denken.
[..]
Ik heb het genoegen gehad, wat zeg ik... de eer gehad om deze dieren in het wild te zien. En ik ben me er ten volle van bewust hoe uniek die kans was.
Datzelfde geldt overigens voor de beestjes in mijn avatar.
Ik heb interesse in het welzijn van de mens, waarom? omdat ik en mijn dierbare mens zijn.
2:
Nice
Nee, het is wel degelijk kortzichtig: het ecosysteem bij gratie waarvan wij in staat zijn om te leven en onze populatie uit te breiden tot 7 miljard heeft er tientallen miljoenen jaren over gedaan om te ontstaan. En de helft daarvan is nu in minder dan een eeuw verdwenen.quote:
[..]
1: Dat heeft niets met "kortzichtigheid" te maken, het is gewoon een verschil in moralistisch denken.
Ik heb interesse in het welzijn van de mens, waarom? omdat ik en mijn dierbare mens zijn.
Dat is echt een probleem, ook voor ons op betrekkelijk korte termijn. (Betrekkelijk kort is hier 1 a 2 eeuwen. Het zal jouw tijd wellicht wel duren, maar wat we achterlaten is een grotendeels onbewoonbare vuilnisbelt.)
+ dat van mijn dierbare, so... care.....quote:
[..]
Nee, het is wel degelijk kortzichtig: het ecosysteem bij gratie waarvan wij in staat zijn om te leven en onze populatie uit te breiden tot 7 miljard heeft er tientallen miljoenen jaren over gedaan om te ontstaan. En de helft daarvan is nu in minder dan een eeuw verdwenen.
Dat is echt een probleem, ook voor ons op betrekkelijk korte termijn. (Betrekkelijk kort is hier 1 a 2 eeuwen. Het zal jouw tijd wellicht wel duren, maar wat we achterlaten is een grotendeels onbewoonbare vuilnisbelt.)
Heeft allemaal niets met kortzichtigheid te maken. Als ik namelijk kortzichtig was dan had ik niet geweten dat wij een vuilnisbelt achterlaten. Ik weet dat wel degelijk, het boeit me alleen niet.
Persoonlijk vind ik dat verwerpelijker dan onwetendheid, als ik eerlijk ben.quote:
[..]
+ dat van mijn dierbare, so... care.....
Heeft allemaal niets met kortzichtigheid te maken. Als ik namelijk kortzichtig was dan had ik niet geweten dat wij een vuilnisbelt achterlaten. Ik weet dat wel degelijk, het boeit me alleen niet.
Dat mag, geen probleem.quote:
[..]
Persoonlijk vind ik dat verwerpelijker dan onwetendheid, als ik eerlijk ben.
Overigens, als ik zeg: 'het zal jouw tijd wel duren' bedoel ik dat het niet direct levensbedreigend wordt voor jou. De gevolgen van ongecontroleerde populatiegroei en het naderende einde van het olietijdperk beginnen nu al zichtbaar te worden. Het is goed denkbaar dat wij beide de tijd nog gaan meemaken dat de wereldbevolking gaat krimpen. En dat zal geen prettige tijd zijn om in te leven.quote:
Op wat voor manier?quote:
[..]
Overigens, als ik zeg: 'het zal jouw tijd wel duren' bedoel ik dat het niet direct levensbedreigend wordt voor jou. De gevolgen van ongecontroleerde populatiegroei en het naderende einde van het olietijdperk beginnen nu al zichtbaar te worden. Het is goed denkbaar dat wij beide de tijd nog gaan meemaken dat de wereldbevolking gaat krimpen. En dat zal geen prettige tijd zijn om in te leven.
Met name door het opraken van de olie. De productiviteit van landbouwgrond is dankzij een combinatie van op olie gebaseerde meststoffen en op olie gebaseerde landbouwmachines verviervoudigd. Als die twee wegvallen mogen we van geluk spreken als die productiviteit 'slechts' halveert, wat alsnog tot hongersnoden op een ongelofelijke schaal zal leiden.quote:
Ahja, in het westen zal dat allemaal wel meevallen. Zeker omdat we helemaal niet meer zo erg afhankelijk zijn van olie.quote:
[..]
Met name door het opraken van de olie. De productiviteit van landbouwgrond is dankzij een combinatie van op olie gebaseerde meststoffen en op olie gebaseerde landbouwmachines verviervoudigd. Als die twee wegvallen mogen we van geluk spreken als die productiviteit 'slechts' halveert, wat alsnog tot hongersnoden op een ongelofelijke schaal zal leiden.
Zolang we massa-opstanden zoals 'de Arabische lente' en IS buiten de deur weten te houden wel. Aan de andere kant is het aandeel van de westerse wereld in de totale wereldbevolking al vele decennia hard aan het slinken, en daarmee onze invloed in de wereld.quote:
[..]
Ahja, in het westen zal dat allemaal wel meevallen. Zeker omdat we helemaal niet meer zo erg afhankelijk zijn van olie.
En onderschat niet hoezeer onze luxe levensstijl afhankelijk is van olie. Ik vermoed dat men daar over een eeuw op terugkijkt als 'bizar en extravagant'.
Dat geneuzel met zonnepanelen en windmolens is schattig, kneuterig, maar verre van een oplossing. Het is voornamelijk het sussen van ons eigen geweten. 'We zijn ermee bezig'.
Om over andere grondstoffen nog maar te zwijgen. Maar eerlijk gezegd is dit allemaal nogal offtopic.quote:
[..]
Zolang we massa-opstanden zoals 'de Arabische lente' en IS buiten de deur weten te houden wel. Aan de andere kant is het aandeel van de westerse wereld in de totale wereldbevolking al vele decennia hard aan het slinken, en daarmee onze invloed in de wereld.
En onderschat niet hoezeer onze luxe levensstijl afhankelijk is van olie. Ik vermoed dat men daar over een eeuw op terugkijkt als 'bizar en extravagant'.
Eensch.quote:
[..]
Om over andere grondstoffen nog maar te zwijgen. Maar eerlijk gezegd is dit allemaal nogal offtopic.
Dit kunnen we beter hier voortzetten denk ik:
F&L / Overpopulatie
We moeten over tot kernenergie en alternatieve energie.quote:
[..]
Zolang we massa-opstanden zoals 'de Arabische lente' en IS buiten de deur weten te houden wel. Aan de andere kant is het aandeel van de westerse wereld in de totale wereldbevolking al vele decennia hard aan het slinken, en daarmee onze invloed in de wereld.
En onderschat niet hoezeer onze luxe levensstijl afhankelijk is van olie. Ik vermoed dat men daar over een eeuw op terugkijkt als 'bizar en extravagant'.
Dat geneuzel met zonnepanelen en windmolens is schattig, kneuterig, maar verre van een oplossing. Het is voornamelijk het sussen van ons eigen geweten. 'We zijn ermee bezig'.
Geen zonnepalen en windmolens uiteraard.
Want? Je kan complete woestijngebieden volzetten met zonnepanelen. Als ondersteunende energieleverancier zijn ze echt zo slecht niet hoor.quote:
[..]
We moeten over tot kernenergie en alternatieve energie.
Geen zonnepalen en windmolens uiteraard.
op zich niet want het steeds maar verder zoeken naar grondstoffen gaat waarschijnlijk ten koste van veel natuur en draagt bij aan het uitsterven van dier- en plantensoorten. dus wellicht neem je een voorschotquote:
[..]
Om over andere grondstoffen nog maar te zwijgen. Maar eerlijk gezegd is dit allemaal nogal offtopic.
Omdat de groei van onze energiebehoefte erg groot is , zonnepanelen kunnen daar niet aan voldoen.quote:Op zondag 2 november 2014 10:48 schreef Richestorags het volgende:
[..]
Want? Je kan complete woestijngebieden volzetten met zonnepanelen. Als ondersteunende energieleverancier zijn ze echt zo slecht niet hoor.
Het is van belang dat we meer kerncentrales bouwen en dat we groene-idioten gaan negeren. Het meest perverse van die lui is dat ze kerncentrales verbieden maar zaken als gascentrales promoten.
Laat het tweede nu net veel meer CO2 uitstoten dan het eerste.
Er waren maar weinig mensen nodig om moa uit te laten sterven
Er waren maar weinig mensen nodig om ervoor te zorgen dat de moa uitstierf. Nieuw wetenschappelijk onderzoek toont aan dat de grote vogel het loodje legde toen op Nieuw-Zeeland hooguit 2500 mensen woonden.
Dat schrijven onderzoekers in het blad Nature Communications. In de periode dat er het heftigst op de moa gejaagd werd, woonden er minder dan 1500 Polynesiërs op Nieuw-Zeeland. Dat betekent dat er gemiddeld op elke honderd vierkante kilometer één woonde. Daarmee was de bevolkingsdichtheid uitzonderlijk laag. Tegen de tijd dat de moa uitstierf, woonden er op het eiland zo’n 2500 mensen.
Groei van de populatie
De onderzoekers trekken die conclusie op basis van modellen. Ze gingen er daarbij vanuit dat er in eerste instantie op het eiland ongeveer 400 mensen leefden (waaronder 170 tot 230 vrouwen). Vervolgens simuleerden ze de groei van die populatie en hielden daarbij ook rekening met het voedsel dat voorhanden was. Toen er nog veel moa’s en zeehonden waren, was het dieet van de kolonisten waarschijnlijk beter en groeide de populatie waarschijnlijk harder.
Start van de jacht
De onderzoekers stelden ook vast wanneer de mensen ongeveer op moa’s gingen jagen. Ze dateerden daarvoor eierschalen van moa’s die gevonden waren in en nabij de eerste woonplaatsen van de kolonisten. Deze eierschalen suggereren dat de moa in die tijd nog dicht bij de mens broedde. “De analyse toont aan dat de mensen zich hier vestigden en moa begonnen te eten na de enorme eruptie van Mount Tarawera, die zo’n 1314 jaar geleden plaatsvond,” vertelt onderzoeker Chris Jacomb. Onder de as van deze eruptie is nog nooit doorslaggevend bewijs gevonden dat aantoont dat de Polynesiërs op Nieuw-Zeeland gearriveerd waren.
Einde van de jacht
De einde van de jacht stelden de onderzoekers ook aan de hand van archeologische vondsten vast. De moa’s stierven eerst in de toegankelijkere oostelijk laaglanden op het Zuidereiland uit, zo’n 70 tot 80 jaar nadat mensen op de moa’s begonnen te jagen. Daarna hield de vogel nog zo’n twintig jaar in andere gebieden stand om vervolgens helemaal uit te sterven. Ergens tussen 1435 en 1415 jaar geleden moet de laatste moa zijn doodgegaan.
Het onderzoek bewijst dat er relatief weinig mensen nodig zijn om een soort te laten verdwijnen. En dat is niet alleen een leerpunt voor het uitsterven van de moa. Soms wordt gesuggereerd dat mensen het uitsterven van andere grote dieren zoals de mammoet niet hebben kunnen veroorzaken, omdat ze met heel weinig waren. Maar de moa toont aan dat we mensen – ook al zijn ze met weinig – niet moeten onderschatten.
(scientias.nl)
Sterft de ijsbeer aan het eind van deze eeuw uit?
Het ziet er niet goed uit voor de ijsbeer. Nieuw onderzoek concludeert dat de Canadese Arctische Eilanden aan het eind van deze eeuw twee tot vijf maanden per jaar ijsvrij zijn, waardoor ijsberen sterven en zich niet kunnen voortplanten. Dit is een gitzwart scenario.
Het is een feit dat het zeeijs zich steeds verder terugtrekt. Daarnaast duurt het ieder jaar langer voordat het ijs weer terugkeert. Dit betekent dat vrouwtjes worden gedwongen om eerder het vasteland op te zoeken, wat een gevaar vormt voor het geboortecijfer. Ijsberen hebben zeeijs nodig om te jagen. Als de periodes met zeeijs ieder jaar korter worden, krijgen ijsberen minder tijd om voedsel te verzamelen en om energie op te slaan.
Model
“Op dit moment ziet het er naar uit dat de gemiddelde temperatuur wereldwijd tot 2100 met 3,5 graden Celsius stijgt”, concludeert Andrew Derocher van de universiteit van Alberta. Hij voegt er aan toe dat het nog niet te laat is om acties te ondernemen, alhoewel het beste scenario op dit moment het oprekken van het model is.
Populaties verdwijnen
Het gaat momenteel niet erg goed met de ijsbeer. Afgelopen week concludeerde een internationaal team van onderzoekers dat het aantal ijsberen in de zuidelijke Beaufortzee in de periode 2001 tot 2010 met 25 tot 50 procent is afgenomen. “Uit observaties blijkt dat sommige groepen ijsberen het heel erg goed doen. Toch zijn er ook ijsberen in bepaalde gebieden waar we ons zorgen over maken”, vertelt Derocher.
Hybride beren
Gaat het de ijsbeer lukken om aan te passen aan de nieuwe omstandigheden? Of pikken grizzlyberen de leefgebieden van de ijsberen in? Het is een feit dat er steeds meer hybride beren worden gespot en ook dit vormt een bedreiging voor de ijsbeer.
(Scientias.nl)
Earth faces sixth ‘great extinction’ with 41% of amphibians set to go the way of the dodo
Analysis for prestigious Nature magazine sounds alarm on the way that human activity, from overfishing to agriculture, is forcing a vast number of species to vanish from the wild.
A stark depiction of the threat hanging over the world’s mammals, reptiles, amphibians and other life forms has been published by the prestigious scientific journal, Nature. A special analysis carried out by the journal indicates that a staggering 41% of all amphibians on the planet now face extinction while 26% of mammal species and 13% of birds are similarly threatened.
Many species are already critically endangered and close to extinction, including the Sumatran elephant, Amur leopard and mountain gorilla. But also in danger of vanishing from the wild, it now appears, are animals that are currently rated as merely being endangered: bonobos, bluefin tuna and loggerhead turtles, for example.
In each case, the finger of blame points directly at human activities. The continuing spread of agriculture is destroying millions of hectares of wild habitats every year, leaving animals without homes, while the introduction of invasive species, often helped by humans, is also devastating native populations. At the same time, pollution and overfishing are destroying marine ecosystems.
“Habitat destruction, pollution or overfishing either kills off wild creatures and plants or leaves them badly weakened,” said Derek Tittensor, a marine ecologist at the World Conservation Monitoring Centre in Cambridge. “The trouble is that in coming decades, the additional threat of worsening climate change will become more and more pronounced and could then kill off these survivors.”
The problem, according to Nature, is exacerbated because of the huge gaps in scientists’ knowledge about the planet’s biodiversity. Estimates of the total number of species of animals, plants and fungi alive vary from 2 million to 50 million. In addition, estimates of current rates of species disappearances vary from 500 to 36,000 a year. “That is the real problem we face,” added Tittensor. “The scale of uncertainty is huge.”
In the end, however, the data indicate that the world is heading inexorably towards a mass extinction – which is defined as one involving a loss of 75% of species or more. This could arrive in less than a hundred years or could take a thousand, depending on extinction rates.
The Earth has gone through only five previous great extinctions, all caused by geological or astronomical events. (The Cretaceous-Jurassic extinction that wiped out the dinosaurs 65 million years ago was triggered by an asteroid striking Earth, for example.) The coming great extinction will be the work of Homo sapiens, however.
“In the case of land extinctions, it is the spread of agriculture that has been main driver,” added Tittensor. “By contrast it has been the over-exploitation of resources – overfishing – that has affected sealife.” On top of these impacts, rising global temperatures threaten to destroy habitats and kill off more creatures.
This change in climate has been triggered by increasing emissions – from factories and power plants – of carbon dioxide, a gas that is also being dissolved in the oceans. As a result, seas are becoming more and more acidic and hostile to sensitive habitats. A third of all coral reefs, which support more lifeforms than any other ecosystem on Earth, have already been lost in the last few decades and many marine experts believe all coral reefs could end up being wiped out before the end of the century.
Similarly, a quarter of all mammals, a fifth of all reptiles and a seventh of all birds are headed toward oblivion. And these losses are occurring all over the planet, from the South Pacific to the Arctic and from the deserts of Africa to mountaintops and valleys of the Himalayas.
A blizzard of extinctions is now sweeping Earth and has become a fact of modern life. Yet the idea that entire species can be wiped out is relatively new. When fossils of strange creatures – such as the mastodon – were first dug up, they were assumed to belong to creatures that still lived in other lands. Extant versions lived elsewhere, it was argued. “Such is the economy of nature,” claimed Thomas Jefferson, who backed expeditions to find mastodons in the unexplored interior of America.
Then the French anatomist Georges Cuvier showed that the elephant-like remains of the mastodon were actually those of an “espèce perdue” or lost species. “On the basis of a few scattered bones, Cuvier conceived of a whole new way of looking at life,” notes Elizabeth Kolbert in her book, The Sixth Extinction: An Unnatural History. “Species died out. This was not an isolated but a widespread phenomenon.”
Since then the problem has worsened with every decade, as the Nature analysis makes clear. Humans began by wiping out mastodons and mammoths in prehistoric times. Then they moved on to the eradication of great auks, passenger pigeons – once the most abundant bird in North America – and the dodo in historical time. And finally, in recent times, we have been responsible for the disappearance of the golden toad, the thylacine – or Tasmanian tiger – and the Baiji river dolphin. Thousands more species are now under threat.
In an editorial, Nature argues that it is now imperative that governments and groups such as the International Union for Conservation of Nature begin an urgent and accurate census of numbers of species on the planet and their rates of extinction. It is not the most exciting science, the journal admits, but it is vitally important if we want to start protecting life on Earth from the worst impacts of our actions. The loss for the planet is incalculable – as it is for our own species which could soon find itself living in a world denuded of all variety in nature. As ecologist Paul Ehrlich has put it: “In pushing other species to extinction, humanity is busy sawing off the limb on which it perches.”
Zeist - In Zuid-Afrika is in 2014 het alarmerende aantal van 1.215 neushoorns gestroopt. De Zuid-Afrikaanse overheid heeft dit nieuwe diepterecord bekend gemaakt.
“In 2007 ging het nog om 13 neushoorns. Door de enorme vraag naar hoorn uit Azië is het aantal gestroopte neushoorns in zeven jaar tijd met ruim 9.000 procent gestegen. Meer dan drie neushoorns per dag worden op dit moment gedood. We hebben geen tijd meer te verliezen”, zegt WNF wildlife crime expert Christiaan van der Hoeven. In Zuid-Afrika leven in totaal nog naar schatting 20.000 neushoorns (80% van het aantal neushoorns wereldwijd).
Epicentrum is Krugerpark
Het ‘epicentrum’ van stroperij activiteiten is nog steeds het beroemde Krugerpark, waar de meeste neushoorns van Zuid-Afrika leven. Twee derde van het totaal aantal gedode neushoorns was in Kruger. Het park grenst aan Mozambique, waar de meeste stropers vandaan komen. Afgelopen jaar is in Zuid-Afrika ook een record aantal arrestaties verricht: 386 mensen zijn opgepakt op verdenking van betrokkenheid bij neushoornstroperij (vergeleken met 343 in 2013 en 267 in 2012).
Geen ‘silver bullet’
Volgens WNF is er helaas geen simpele oplossing voor het stroperijprobleem. Het is zaak om de totale keten van stroperij en illegale handel in bedreigde diersoorten te doorbreken. De natuurbeschermingsorganisatie kijkt hiervoor naar de internationale gemeenschap. De stroperijcrisis staat weliswaar op de agenda van de hoogste organen, zoals de VN-Veiligheidsraad. Maar het is tijd voor gecoördineerde strategische actie. Van der Hoeven: “Er is geen silver bullet. Er moet op verschillende borden worden geschaakt en dit varieert van verhoogde inzet van stroperijpatrouilles, corruptie tot het hoogste niveau bestrijden, syndicaten oprollen tot terugdringen van de vraag naar neushoornproducten in Azië. Alleen door intensieve internationale samenwerking kunnen we deze vreselijke stroperijcrisis keren. We willen deze miljoenen jaren oude diersoort voor toekomstige generaties behouden.”
Alle ogen zijn nu gericht op een top over wildlife crime in Botswana, in maart. Dit overleg is een vervolg op afspraken die regeringsleiders vorig jaar in Londen hebben gemaakt op een bijeenkomst over de aanpak van stroperij en illegale handel. Het WNF roept de regeringsleiders dringend op om in maart concrete afspraken te maken om wildlife crime te stoppen.
Verhuizen
Het Wereld Natuur Fonds (WNF) werkt in Zuid-Afrika onder meer aan uitbreiding van het leefgebied van zwarte neushoorns. Sinds de start van het Zwarte Neushoornprogramma in 2003 zijn meer dan 140 neushoorns verhuisd en zijn meer dan 50 kalfjes geboren. Op deze manier wordt de populatie groter en zijn ze beter bestand tegen stroperij. Daarnaast worden steeds vaker eco-drones ingezet in moeilijk begaanbaar gebied ter ondersteuning van de patrouilles en onderzoek. Ook werkt het WNF samen met andere organisaties aan grootschalige gedragsveranderingscampagnes in Vietnam. “Om de soort te behoeden voor uitsterven is het cruciaal dat de vraag naar hoorn afneemt. In een hoorn zit hetzelfde spul als je nagels en je haar en de medische werking is nooit bewezen.” In Vietnam wordt de hoorn vermalen tot poeder en gebruikt voor kwalen variërend van een kater tot kanker.
bron
Echt kutnieuws dit.
Wat misschien nog wel het ergste is is dat het in Kruger Park Zuid Afrika gebeurt, zo'n beetje het 'meest beschaafde land' in die regio.
Hoe kan dit zo misgaan?
Wat kunnen we nog doen om de laatste witte neushoorn te redden?
© rv.
5 vragen Is het einde van de noordelijke witte neushoorn nabij? Er is in de hele wereld nog slechts één mannelijk exemplaar, en Sudan lijkt te oud om zich op natuurlijke wijze te kunnen voortplanten. Het dier wordt nu rond de klok bewaakt en in een race tegen de klok proberen wetenschappers het voortbestaan van de soort te verzekeren. Wat nu?
1. Hoe ernstig is de situatie?
Nabire leeft in een dierentuin in Tsjechië. © Wikimedia Commons/Mistvan.
Behoorlijk ernstig. De onnoemelijk zware verantwoordelijkheid om het hele ras in stand te houden, rust op de schouders van één enkel exemplaar: Sudan. Hij is de enige mannelijke noordelijke witte neushoorn ter wereld die nog in leven is.
Voor zover bekend heeft Sudan wereldwijd het gezelschap van vier vrouwtjes. Twee daarvan leven in dierentuinen: Nola in San Diego en Nabire in Tsjechië. Najin en Fatu leven net als Sudan in het Keniaanse reservaat Ol Pejeta. Het voortbestaan van de soort hangt dus af van het vermogen van Sudan om zich voort te planten met een van deze twee vrouwtjes.
Sudan heeft zijn leeftijd echter niet mee. Op zijn 42ste - witte neushoorns kunnen zo'n 50 jaar worden - is hij wellicht niet meer in staat om op natuurlijke wijze met een vrouwtje te paren. Bovendien heeft hij een laag aantal zaadcellen, wat alle natuurlijke en wetenschappelijke pogingen bemoeilijkt.
Alsof het probleem nog niet groot genoeg is, heeft het oudste van de twee vrouwtjes zwakke poten en is ze vermoedelijk niet sterk genoeg om Sudans gewicht te verdragen. De toezichters van het reservaat proberen de dieren al enige tijd tot conceptie te bewegen, maar voorlopig zonder resultaat.
2. Hoe is het zover kunnen komen?
De illegale handel is wereldwijd goed voor miljarden dollars en blijft jaar na jaar toenemen
De neushoornpopulatie is sterk bedreigd door stroperij. De hoorns van de dieren zijn erg gegeerd omdat ze een geneeskrachtige substantie zouden bevatten. In Azië, en dan vooral in Vietnam waar ze gebruikt worden in de traditionele geneeskunde, worden ze voor grof geld verkocht. De illegale handel is wereldwijd goed voor miljarden dollars en blijft jaar na jaar toenemen.
Om een voorbeeld te noemen: volgens de officiële cijfers werden vorig jaar in Zuid-Afrika 1.215 zuidelijke witte neushoorns afgemaakt. In 2013 waren dat er nog 1.004. Volgens specialisten onderschatten deze cijfers de werkelijkheid, omdat heel wat karkassen aan de tellingen van rangers ontsnappen.
De neushoorn is meer dan andere diersoorten gevoelig voor overbejaging omwille van de trage voortplanting. Een vrouwtje kan slechts om de twee tot vijf jaar een kalf krijgen.
Door de stroperij is de hele neushoornpopulatie bedreigd, maar de situatie van de noordelijke witte neushoorn is het meest kritiek. In de jaren 70 en 80 werd de populatie gereduceerd van 500 exemplaren tot slechts vijftien. Het aantal groeide in de jaren 90 en 2000 weer aan tot 32, maar dat mocht niet baten.
Een verzorger voedt Sudan, de laatst overgebleven mannelijke noordelijke witte neushoorn. © epa.
3. Is er nog iets aan te doen?
Om te voorkomen dat de laatste witte neushoorns ten prooi vallen aan stropers, hebben de Keniaanse rangers beslist de dieren continu te bewaken. Hun waardevolle hoorns werden preventief verwijderd. Er worden ook drones ingezet om het gebied te bewaken.
Maar om de soort in stand te houden, moet er nu dus gekweekt worden. In een race tegen de klok vestigen internationale experts hun hoop op de wetenschap om de soort in stand te houden.
De noordelijke witte neushoorn kan niet gekruist worden met een zwarte neushoorn, maar er is een kans dat hij wel kan paren met een zuidelijke witte neushoorn. Genetisch zijn beide soorten aan elkaar verwant. Hoewel de nakomelingen niet 100 procent noordelijke witte neushoorns zouden zijn, is dat volgens experts beter dan niets.
In het reservaat is ook een comité opgericht dat verschillende alternatieve voortplantingstechnieken bestudeert, waaronder in-vitrofertilisatie. In andere landen werden al successen geboekt met het overplanten van embryo's in andere neushoornsoorten. Deze techniek wordt daarom beschouwd als de meest veelbelovende.
Experts worden nog geraadpleegd om de haalbaarheid van de operatie te toetsen, maar het plan is kunstmatige inseminatietechnieken te testen op een groep zuidelijke witte neushoorns in Zuid-Afrika en die nadien zo snel mogelijk toe te passen op de noordelijke populatie.
Naar analogie met dat initiatief werkt ook de Zoo van San Diego aan een project. Het bewaart bevroren spermacellen van noordelijke witte neushoorns, waaronder die van een mannetje dat vorig jaar in de Zoo gestorven is. Onderzoekers zullen een techniek toepassen om de cellen om te vormen tot stamcellen, die dan theoretisch gezien gebruikt kunnen worden om embryo's te ontwikkelen die ingeplant kunnen worden in de zuidelijke witte neushoorns in de zoo.
Het project staat nog in zijn kinderschoenen, maar het team in San Diego heeft recent een beurs gekregen om de genetische verschillen tussen beide soorten in kaart te brengen, een vitaal deel van het proces.
Een Afrikaans savannegebied. © Wikimedia Commons/ProfessorX.
4. Wat gebeurt er als deze soort uitsterft?
Als een belangrijke soort als de neushoorn verdwijnt, kan dat in een domino-effect het hele ecosysteem verstoren
Als de volledige populatie noordelijke witte neushoorns verdwijnt, kan dat catastrofaal zijn voor de savannes in hun leefgebied, en bij uitbreiding mogelijk voor de hele wereld. Neushoorns worden beschouwd als megaherbivoren en spelen een sleutelrol in hun ecosystemen.
Indien zo'n belangrijke soort verdwijnt, heeft dat een domino-effect en kan het hele ecosysteem verstoord worden. Bijvoorbeeld: toen de landbouw en de jacht de wolvenpopulatie in het Amerikaanse nationale park Yellowstone decimeerde, volgde een enorme toename van het aantal wapiti's. Door overbegrazing verdwenen tal van boom- en plantensoorten en ontstond er veel meer bodemerosie.
Een paper die in 2009 in het vakblad Science verscheen, beschreef hoe het uitsterven van megaherbivoren in het Pleistoceen gelijkaardige schade op grote schaal veroorzaakte in Noord-Amerika.
Niet onlogisch, als je de rol van de neushoorn in de Afrikaanse graslandschappen bekijkt. Volgens een studie in Journal of Ecology in mei vorig jaar is begrazing door neushoorns noodzakelijk voor het onderhoud van de savanne, die op zijn beurt een bron van leven is voor tal van andere soorten.
De studie focuste op het Zuid-Afrikaanse nationaal park Kruger, waar de achteruitgang van de neushoornpopulatie de structuur en samenstelling van de graslanden al begint aan te tasten. In gebieden met een grote dichtheid van neushoorns vonden de onderzoekers meer korte grassen aan. Hoewel het misschien onlogisch lijkt, is dat volgens de onderzoekers een belangrijke maatstaf voor de biodiversiteit. Grazers, zoals neushoorns, vergroten de biodiversiteit door bepaalde planten te verkiezen boven andere, waardoor ze andere soorten de kans geven te groeien.
Graslanden hebben ook een belangrijke functie voor de rest van de wereld. Ze fungeren als natuurlijke 'koolstofputten', opslagplaatsen voor koolstofdioxide in de atmosfeer, een belangrijke oorzaak voor de opwarming van de aarde. Door de industrialisatie zal de koolstofemissie in Afrika deze eeuw wellicht gevoelig toenemen. De savannes, waar de neushoorns leven, vormen daarom een zeer belangrijk ecosysteem.
5. Hoe staat het met de andere neushoorns?
Een zwarte neushoorn in Tanzania. © Wikimedia Commons/Christophe Cagé.
Naast de noordelijke witte neushoorn (Kenia) leven in Afrika de zuidelijke witte neushoorn (voornamelijk Zuid-Afrika) en de zwarte neushoorn (Oost- en Midden-Afrika). De zuidelijke witte neushoorn is het talrijkst met nog ongeveer 20.000 levende exemplaren. Toch is ook deze soort sterk bedreigd door stroperij, en wetenschappers schatten dat alle wilde exemplaren binnen de twaalf jaar verdwenen zullen zijn als de slachtpartijen aan het huidige tempo blijven toenemen.
Voor de zuidelijke witte neushoorn is het echter niet te laat om het tij te doen keren. De soort was zo'n honderd jaar geleden al eens bijna uitgestorven. Toen waren nog slechts honderd exemplaren in leven, maar dat aantal is nadien snel gestegen.
Van de zwarte neushoorn zijn nog ongeveer 5.000 exemplaren in leven. De westelijke zwarte neushoorn, een van de ondersoorten die zoals de naam aangeeft in het westen van Afrika voorkwam, is in 2006 uitgestorven.
De andere neushoornsoorten, die in Azië voorkomen, zijn er nog slechter aan toe. Er leven nog 3.333 Indische neushoorns, minder dan honderd Sumatraanse neushoorns en 35 à 45 Javaanse neushoorns.
(HLN)
Bedreigde diersoorten moeten losgelaten worden in het wild
De Indische trap
Wanneer een dier met uitsterven wordt bedreigd, zetten wetenschappers fokprogramma’s op om de soort te redden. De laatste dieren worden in gevangenschap bij elkaar gezet, in de hoop dat ze seks hebben en er jongen worden geboren. Onderzoekers van de universiteit van East Anglia vragen zich echter af of dit wel een juiste zet is. In veel gevallen is het beter om bedreigde diersoorten niet te vangen.
Hoofdonderzoeker Dr Paul Dolman twijfelt aan de heersende gedachte dat het altijd goed is om een fokprogramma voor bedreigde diersoorten op te zetten. “Een fokprogramma is een laatste kans om een bedreigde diersoort te redden, maar uiteindelijk moeten deze dieren weer in de natuur worden uitgezet en moeten de populaties groeien. Dit lukt soms, maar veel vaker blijkt dat deze uitzettingen falen.”
De Sumatraanse tijger
Dolman heeft een punt. Als er niets verandert, worden dierentuinen in de toekomst musea, waar we in het wild uitgestorven dieren alsnog kunnen bewonderen. Maar willen we dit? Het is toch veel beter om de Sumatraanse tijger op Sumatra te houden dan in een piepklein hokje in één van de Nederlandse of Belgische dierentuinen?
“Er kan veel misgaan”
“We moeten voor de tijd nog beter de kansen van een fokprogramma gaan inschatten”, zegt Dolman. “Is er echt geen enkele mogelijkheid meer om de populatie in het wild te laten groeien? Pas in het uiterste geval mag er gedacht worden aan een fokprogramma. Er kan namelijk zoveel misgaan. We zien dat fokprogramma’s ervoor zorgen dat mensen minder gemotiveerd zijn om een bepaalde diersoort in het wild te redden, met alle gevolgen van dien. Ook falen veel fokprogramma’s door afname van genetische diversiteit of omdat dieren wennen aan het leven in gevangenschap en niet meer in het wild kunnen leven.”
Indische trap
Dolman en zijn collega’s hebben twee mogelijke routes voor de bedreigde Indische trap (Ardeotis nigriceps) bekeken. Deze vogel leeft in noordwestelijk en centraal India. Het aantal vogels is de afgelopen decennia gedaald van meer dan duizend in 1970 naar 100-200 vandaag de dag. Sommige wetenschappers beweren dat het goed is om een fokprogramma op te zetten, maar Dolman verwacht dat het beter is om het leefgebied van de Indische trap te beschermen. “Onze modellen laten zien dat er geen garantie is dat deze vogel het in gevangenschap gaat redden”, zegt Dolman. “Sterker nog: de kans is groot dat een eventueel fokprogramma mislukt. En dan is het nog lastiger om dit dier in het wild te redden, omdat een aantal vogels naar dierentuinen is verhuisd. We kunnen de tijd en het geld beter steken in de instandhouding van de wilde Indische trap, zoals het herstellen van het leefgebied. Doen we dit vroeg genoeg, dan zijn fokprogramma’s overbodig.”
Geen kans in het wild
Professor Nigel Collar van BirdLife International – en ook collega van Dolman – is het hier mee eens. “Het is lastig om de Indische trap in gevangenschap te houden en een fokprogramma op te zetten. Het kan, maar het gaat veel geld kosten. Ook is de kans groot dat er veel vogels sneuvelen. En dat terwijl India op dit moment niet één vogel of ei kan verliezen. India moet de broedplaatsen van de Indische trap beschermen, anders kan deze vogel straks ook niet in het wild worden uitgezet.”
(scientias.nl)
We are currently witnessing the start of a mass extinction event the likes of which have not been seen on Earth for at least 65 million years. This is the alarming finding of a new study published in the journal Science Advances.
The research was designed to determine how human actions over the past 500 years have affected the extinction rates of vertebrates: mammals, fish, birds, reptiles and amphibians. It found a clear signal of elevated species loss which has markedly accelerated over the past couple of hundred years, such that life on Earth is embarking on its sixth greatest extinction event in its 3.5 billion year history.
This latest research was conducted by an international team lead by Gerardo Ceballos of the National Autonomous University of Mexico. Measuring extinction rates is notoriously hard. Recently I reported on some of the fiendishly clever ways such rates have been estimated. These studies are producing profoundly worrying results.
However, there is always the risk that such work overestimates modern extinction rates because they need to make a number of assumptions given the very limited data available. Ceballos and his team wanted to put a floor on these numbers, to establish extinction rates for species that were very conservative, with the understanding that whatever the rate of species lost has actually been, it could not be any lower.
This makes their findings even more significant because even with such conservative estimates they find extinction rates are much, much higher than the background rate of extinction – the rate of species loss in the absence of any human impacts.
Here again, they err on the side of caution. A number of studies have attempted to estimate the background rate of extinction. These have produced upper values of about one out of every million species being lost each year. Using recent work by co-author Anthony Barnosky, they effectively double this background rate and so assume that two out of every million species will disappear through natural causes each year. This should mean that differences between the background and human driven extinction rates will be smaller. But they find that the magnitude of more recent extinctions is so great as to effectively swamp any natural processes.
Cumulative vertebrate species recorded as extinct or extinct in the wild by the IUCN (2012). Dashed black line represents background rate. This is the ‘highly conservative estimate’.
The “very conservative estimate” of species loss uses International Union of Conservation of Nature data. This contains documented examples of species becoming extinct. They use the same data source to produce the “conservative estimate” which includes known extinct species and those species believed to be extinct or extinct in the wild.
The paper has been published in an open access journal and I would recommend reading it and the accompanying Supplementary Materials. This includes the list of vertebrate species known to have disappeared since the year 1500. The Latin names for these species would be familiar only to specialists, but even the common names are exotic and strange: the Cuban coney, red-bellied gracile, broad-faced potoroo and southern gastric brooding frog.
Farewell, broad-faced potoroo, we hardly knew ye.
These particular outer branches of the great tree of life now stop. Some of their remains will be preserved, either as fossils in layers of rocks or glass eyed exhibits in museum cabinets. But the Earth will no longer see them scurry or soar, hear them croak or chirp.
You may wonder to what extent does this matter? Why should we worry if the natural process of extinction is amplified by humans and our expanding industrialised civilisation?
One response to this question essentially points out what the natural world does for us. Whether it’s pollinating our crops, purifying our water, providing fish to eat or fibres to weave, we are dependent on biodiveristy. Ecosystems can only continue to provide things for us if they continue to function in approximately the same way.
The relationship between species diversity and ecosystem function is very complex and not well understood. There may be gradual and reversible decreases in function with decreased biodiversity. There may be effectively no change until a tipping point occurs. The analogy here is popping out rivets from a plane’s wing. The aircraft will fly unimpaired if a few rivets are removed here or there, but to continue to remove rivets is to move the system closer to catastrophic failure.
This latest research tells us what we already knew. Humans have in the space of a few centuries swung a wrecking ball through the Earth’s biosphere. Liquidating biodiversity to produce products and services has an end point. Science is starting to sketch out what that end point could look like but it cannot tell us why to stop before we reach it.
If we regard the Earth as nothing more than a source of resources and a sink for our pollution, if we value other species only in terms of what they can provide to us, then we we will continue to unpick the fabric of life. Remove further rivets from spaceship earth. This not only increases the risk that it will cease to function in the ways that we and future generations will depend on, but can only reduce the complexity and beauty of our home in the cosmos.
bron
http://www.nu.nl/wetensch(...)ingsgolf-aarde-.html
Noordelijke witte neushoorn sterft: nu zijn er nog maar drie
Geschreven door Caroline Kraaijvanger op 23 november 2015 om 13:17 uur
De 41-jarige noordelijke witte neushoorn Nola is gisteren in een Amerikaanse dierentuin gestorven. Ze laat drie soortgenoten achter.
Nola – één van de laatste vier noordelijke witte neushoorns op aarde – leed aan een bacteriële infectie en diverse ouderdomsklachten. Gisteren ging haar situatie zo hard achteruit, dat besloten werd om de neushoorn in te laten slapen.
Drie
De dood van Nola is een enorme klap voor de (sub)soort. Nu zijn er wereldwijd nog maar drie noordelijke witte neushoorns te vinden. Het uitsterven van de noordelijke witte neushoorn lijkt dan ook een flinke stap dichterbij te zijn gekomen.
Nola is uiteindelijk 41 jaar geworden. De drie soortgenoten die zij achterlaat zijn Sudan (hij is eveneens in de 40), Najin (de dochter van Sudan) en Fatu (de kleindochter van Sudan).
Stroperij
Dat het aantal noordelijke witte neushoorns vandaag de dag zo beperkt is, komt voornamelijk door de stroperij; jagers zijn gek op de hoorns van de neushoorn. Voor zover we weten, leven er geen noordelijke witte neushoorns meer in het wild. Na de dood van Nola zijn er nog drie noordelijke witte neushoorns over. Zij leven allemaal in gevangenschap, in het Ol Pejeta Conservancy in Kenia.
Het redden van de soort wordt bemoeilijkt door het feit dat de resterende noordelijke witte neushoorns zich niet zelfstandig lijken te kunnen voortplanten. Zo probeerde men vier noordelijke witte neushoorns die voor 2009 in een Tsjechische dierentuin leefden voor nageslacht te laten zorgen. Zonder resultaat. Besloten werd om de dieren over te vliegen naar een reservaat in Kenia, in de hoop dat ze in hun oorspronkelijke leefgebied wel voor kroost konden zorgen. Twee van de noordelijke witte neushoorns paarden met elkaar, maar dat leverde geen zwangerschap op. Er werd een zuidelijke witte neushoorn bijgehaald in de hoop dat de noordelijke witte neushoorns met hem zouden paren en er toch nog enkele genen van de noordelijke witte neushoorn bewaard zouden blijven. Maar ook dat liep op niets uit. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en zijn een aantal noordelijke witte neushoorns overleden; er is tegenwoordig nog maar één mannetje en hij blijkt teleurstellend weinig sperma te bezitten. En de twee overgebleven vrouwtjes zijn niet in staat om zich op een natuurlijke wijze voort te planten. Als we de noordelijke witte neushoorn willen redden, zullen we deze moeten helpen bij de voortplanting. Bijvoorbeeld door IVF. Gezien de leeftijd van de vrouwelijke noordelijke witte neushoorns overwegen onderzoekers om gebruik te maken van een draagmoeder: een zuidelijke witte neushoorn. Daar is echter geld voor nodig en dat is er nog niet. Gehoopt wordt dat een crowdfundingsactie daar verandering in kan brengen en de soort uiteindelijk van de ondergang kan redden. Eén ding is daarbij wel duidelijk: haast is geboden.
(scientias.nl)
het zou fijn zijn als er ook eens gefocust wordt op niet zo aantrekkelijke dieren die uitsterven.
Ga je gang. Je had zo te lezen je energie beter kunnen besteden.quote:
ja dat van die neushoorns, tijgers, olifanten en panda's weten we nou wel.
het zou fijn zijn als er ook eens gefocust wordt op niet zo aantrekkelijke dieren die uitsterven.
Maar waarom zou je die wilen beschermen?quote:
ja dat van die neushoorns, tijgers, olifanten en panda's weten we nou wel.
het zou fijn zijn als er ook eens gefocust wordt op niet zo aantrekkelijke dieren die uitsterven.
omdat die doorgaans belangrijker zijn voor het ecosysteem dan de grote zoogdieren die uitsterven.quote:
[..]
Maar waarom zou je die wilen beschermen?
Afrikaanse leeuw bedreigde diersoort
De dood van de leeuw Cecil brengt toch nog iets goeds voort. De Amerikaanse US Fish and Wildlife Service (FWS) heeft Afrikaanse leeuwen op hun lijst met bedreigde diersoorten gezet. Daardoor mogen de dieren alleen nog worden afgeschoten in het kader van programma’s om de wildstand op peil te houden. De dieren of hun lichaamsdelen mogen ook niet meer verhandeld worden, tenzij met toestemming van de autoriteiten.
Hoewel de wet alleen geldt voor de Verenigde Staten en haar inwoners, is het een duidelijk signaal naar Afrikaanse landen en jagers over de hele wereld dat je van leeuwen af moet blijven. Een Europese jager die een leeuw in Zimbabwe schiet, kan bij een bezoek aan de VS op zijn daad worden aangesproken.
Leeuwen zijn ook daadwerkelijk bedreigd. Populaties zijn met 43 procent afgenomen in de laatste 20 jaar. Van de Afrikaanse leeuw, de Panthera leo leo zijn nog maar 1400 exemplaren over in het wild. Maar of de wet gaat werken om de dieren te beschermen? De FWS kan geen gevangenisstraf opleggen voor het schieten van een leeuw. Een jager die dat doet, verliest alleen zijn vergunning om in de toekomst nog te mogen jagen. Eventueel kan hij of zij een boete krijgen.
(faqt.nl)
WWF-rapport 2015: "Nooit eerder zoveel soorten bedreigd"
© getty.
Olifanten en neushoorns verkeren in nood, een zeldzame luipaardsoort daarentegen lijkt voorlopig van de uitroeiing bespaard. Ook het dierenrijk kende in 2015 zijn ups en downs, zo blijkt uit een rapport van de WWF.
'Dieren en planten, zelfs hele ecosystemen verdwijnen'
Eberhard Brandes - WWF
© kos.
Volgens natuuractivisten telt onze planeet steeds minder dier- en plantensoorten. Meer dan 23.000 species worden rond de jaarwisseling beschouwd als bedreigd. Nooit eerder werden er meer bedreigde soorten op de rode lijst geregistreerd. "Dieren en planten, zelfs hele ecosystemen verdwijnen, waarbij elke soort uniek en een waarde op zichzelf is", verklaarde WWF-bestuurder Eberhard Brandes. Als oorzaken noemt de organisatie stroperij, overexploitatie, hebzucht en de klimaatverandering.
Stropers pakken de wilde dieren in Afrika hard aan: olifanten en neushoorns werden er in 2015 met honderden en duizenden afgeslacht. Op Mauritius werden volgens de WWF duizenden zwarte vleerhonden afgemaakt, nadat ze van de autoriteiten mochten gedood worden omdat ze aanzienlijke schade hadden aangericht in de fruitteelt. Milieuexperten koppelen stroperij ook aan de achteruitgang bij de Afrikaanse gierenpopualtie. Sinds het midden van de jaren tachtig is die met de helft gedaald. Omdat rondcirkelende vogels de aandacht op stropers vestigen, worden achtergelaten kadavers vergiftigd en daarmee ook de aaseters.
Ook de illegale handel in plantensoorten tiert welig: zeldzame orchideeën uit de tropische wouden in Azië worden door de WWF ingeschaald als begeerd smokkelgoed. Met als gevolg dat alle, meer dan 80 soorten vrouwenschoentjes sinds 2015 op de rode lijst terechtkwamen.
Een verwoestende plaag decimeerde het bestand van de saiga-antilope in Kazachstan. Daar zijn volgens de WWF in de lente tot 85.000 exemplaren gecrepeerd. Experten nemen aan dat gezien de omvang van de sterfte ook milieufactoren een rol speelden.
Dit jaar waren er toch ook enkele lichtpunten bij erg zeldzame dieren. De populatie van de Iberische lynx is opnieuw gestegen naar meer dan 300 exemplaren en dankzij een beschermd gebeid in de omgeving van Vladivostok in Rusland zijn er inmiddels ook weer rond de 70 amoerluipaarden geteld.
Ook goed nieuws van de reuzenpanda's. Die populatie is vorig jaar gegroeid naar meer dan 1.860 dieren. Ook de wolf wordt door de WWF tot de winnaars gerekend. Die komt in West-Europa steeds vaker voor. In Duitsland zijn bijvoorbeeld al 30 roedels gegistreerd.
(HLN)
Veertig procent bijen en vlinders met uitsterven bedreigd
De sterfte onder bijen en andere insecten is al jarenlang zorgwekkend. Tijdens een wereldwijde conferentie van het IPBES bespraken 124 landen een rapport dat de situatie in kaart brengt. Samen keken ze naar oplossingen voor de toekomst.
Van de ongewervelde bestuivers zoals bijen en vlinders, wordt 40% met uitsterven bedreigt.
Foto: Umberto Salvagnin
Vorige week kwamen vertegenwoordigers uit 124 landen bijeen in Kuala Lumpur tijdens een wereldwijde conferentie van het IPBES (Intergouvernementele Platform voor Biodiversiteit en Ecosysteemdiensten). Hier gaven ze hun laatste commentaar op het rapport dat 80 wetenschappers opstelden over de dieren en insecten die onze gewassen bestuiven. In dit rapport beschrijven ze hoe het er wereldwijd voor staat met bestuivers als bijen, vlinders, kevers, vliegen en vleermuizen. De conclusie is niet rooskleurig.
Bedreiging
Het was al lang duidelijk dat het niet goed gaat met bijen. Maar de resultaten uit het rapport maken het wereldwijde probleem nu concreet. Van de ongewervelde bestuivers zoals bijen en vlinders, wordt 40% met uitsterven bedreigd. De gevolgen die dit voor de mens heeft worden steeds duidelijker.
Koos Biesmeijer, directeur van het Naturalis Biodiversity Center, heeft veel onderzoek gedaan naar biodiversiteit en de rol van bestuivers. Hij schreef mee aan het rapport en maakte deel uit van het wetenschappelijk panel tijdens de conferentie. ‘Het is belangrijk dat dit onderwerp nu met de hele wereld werd besproken’, zegt hij. ‘Biodiversiteit is iets dat ons allemaal aan gaat. De situatie is goed in kaart gebracht in Europa en Noord-Amerika, maar landen als Bolivia hebben helemaal geen gegevens bijgehouden. Toch kunnen we duidelijke conclusies trekken uit de cijfers die er wel zijn. We moeten landen zonder gegevens ook laten profiteren van deze kennis.’
Gehuurde bijen
De dieren die gewassen bestuiven zijn voor de mens van groot belang. Ruim driekwart van onze landbouwproducten is afhankelijk van deze dieren. Veel van deze gewassen leveren een belangrijke bijdrage aan onze voeding, zoals fruit, groenten, noten en plantaardige olie. De achteruitgang van insecten kan betekenen dat we moeilijker aan deze producten kunnen komen.
Volgens Biesmeijer is het doemscenario dat alle bijen echt uitsterven onwaarschijnlijk. ‘Maar er zijn wel degelijk grote gevolgen van de afnemende biodiversiteit’, zegt hij. ‘Wat wij kunnen merken is dat bijvoorbeeld koffie en chocolade duurder worden. Maar voor boeren zijn de consequenties veel groter. Op dit moment staan in Californië de amandelbomen in bloei. Daar zijn nu duizenden bijenkoloniën van imkers ingehuurd om de bloesems te bestuiven, anders is er straks geen oogst. Elke bijenkast kost geld, dus voor de boeren wordt dat snel duur.’
Bloeitijd
Het is nog niet helemaal bekend waarom het zo slecht gaat met veel soorten insecten. Maar onderzoeken wijzen zonder twijfel in bepaalde richtingen. Vooral intensieve landbouw is een groot probleem. Biesmeijer legt uit hoe dit komt. ‘Bijen hebben verschillende planten nodig. Ze stichten geen kolonie in een gebied waar maar een gewas groeit. Wanneer de bloeitijd van dit gewas over is, kunnen de bijen namelijk geen voedsel meer vinden. In een gebied met meerdere plantensoorten, wisselen bloeiperiodes elkaar af en is er voor een langere periode voedsel.’
‘Een ander probleem van intensieve landbouw is dat plagen eerder ontstaan en pesticiden dus meer worden gebruikt’, zegt Biesmeijer. ‘Het wordt steeds duidelijker dat deze middelen niet alleen zorgen dat de bijen op korte termijn dood gaan. Op lange termijn krijgen ze ook andere problemen zoals dat ze het nest niet terug kunnen vinden of dat ze zich minder goed voortplanten.
Bloemenstroken
Het rapport beschrijft niet alleen de situatie, maar geeft ook adviezen aan overheden. Deze adviezen richten zich veel op landbouw. Die moet uiteindelijk veel duurzamer worden. Wanneer gewassen op een andere manier worden gekweekt, zijn er veel minder pesticiden nodig. Ook kunnen bloemenstroken in bermen en aan akkerranden de bijen helpen om meer voedsel te vinden. Op korte termijn moeten er alternatieven komen voor pesticiden die we nu gebruiken.
Een ander belangrijk deel van het advies richt zich op communicatie en onderwijs. ‘We moeten als wetenschappers onze kennis gaan delen, anders verandert er niets’, zegt Biesmeijer. Vooral in landen als Ethiopië en Kenia is er volgens hem veel winst te behalen. ‘Boeren weten daar vaak niet welke insecten goed zijn voor hun gewassen en welke insecten hun oogst aantasten. Ze kopen hun zaaigoed bij bedrijven die meteen ook pesticiden verkopen en vertellen hoe ze alles moeten gebruiken.’ De informatie die ze krijgen is niet altijd in het belang van gezonde landbouw. Boeren gebruiken pesticiden vaak preventief en in veel te hoge concentratie omdat ze denken dat dat beter is. Goede informatie en trainingen kunnen dat veranderen.
Bloemetjes buiten
Volgens Biesmeijer zorgt het congres dat het probleem hoog op de politieke agenda blijft. Hij zou het een goede ontwikkeling vinden als er een logo komt waarmee consumenten kunnen kiezen voor producten die op een bij-vriendelijke manier zijn geteeld. Ook hoopt hij dat mensen zich bewust worden van het belang van bijen en in steden vaker letterlijk de bloemetjes buiten zetten. ‘Tuinen en balkons met bloemen kunnen bijen zeker helpen om meer voedsel te vinden, zegt hij. ‘Het is net als met een minuut korter douchen: als je de enige bent die het doet maakt het niets uit, maar als iedereen het doet zorgt dat wel voor een groot verschil.’
(newscientist.nl)
Veel bedreigde diersoorten zijn nog niet gefossiliseerd
Meer dan 85 procent van alle zoogdieren die met uitsterven worden bedreigd, hebben nog geen fossiele sporen achtergelaten. En dat vormt een groot probleem, want hoe weten toekomstige generaties dat deze dieren ooit hebben bestaan?
Wij publiceren dagelijks veel informatie, bijvoorbeeld op Wikipedia, maar deze informatie blijft niet voor altijd bewaard. “Als we alles elektronisch opslaan, is deze informatie over miljoenen jaren dan nog wel inzichtelijk?”, vraagt professor Roy Plotnick van de universiteit van Illinois zich af. “Van fossielen weten we dat ze vele miljoenen jaren meegaan.”
Het is dus van belang dat zoveel mogelijk diersoorten fossiliseren om zo sporen achter te laten, die door toekomstige generaties bestudeerd kunnen worden. Het probleem is dat overblijfselen van leven onder specifieke omstandigheden fossiliseren. Zachtere weefsels blijven alleen bewaard als een dier wordt bedolven onder een flinke laag, waardoor ze worden afgeschermd tegen vraat of rotting.
Groter is beter
Des te groter een zoogdier is, des te groter is de kans dat het dier fossiele sporen achterlaat. De bedreigde diersoorten die doorgaans niet snel fossiliseren, zijn kleine soorten als knaagdieren en vleermuizen. Slechts drie procent van de bedreigde vogelsoorten heeft op dit moment fossiele sporen achtergelaten. Bij reptielen is de situatie nog een stuk ernstiger: slechts 1,6 procent van alle bedreigde soorten is gefossiliseerd.
“Als dieren geen fossielen achterlaten, dan weten toekomstige generaties dat alleen dankzij geschreven bronnen”, zegt Plotnick. “Maar als deze teksten verloren gaan, verdwijnt ook al onze kennis over deze dieren.”
Kunstmatige fossilisatie
Misschien is het een idee om dieren kunstmatig te fossiliseren? Laten we een grote teerput creëren – zoals de La Brea-teerputten in Los Angeles – om hier vervolgens dode, bedreigde diersoorten onder te dompelen. Of gaat dit te ver? “Persoonlijk denk ik dat een teerput nabij het oppervlak niet de beste oplossing is”, onthult Plotnick aan Scientias.nl. “Ik stel een diepe grot voor in een droog gebied, bijvoorbeeld de Carlsbad Caverns in New Mexico (VS). Daar kunnen fossielen minimaal een miljoen jaar bewaard worden.”
(scientias.nl)
Helft sites van Werelderfgoed Unesco wordt bedreigd
Een parkwachter van het Virunga nationaal park in Congo speelt met een berggorilla. © afp.
Werelderfgoed Het Werelderfgoed is volgens een onderzoek van de WWF bedreigd. Een op de twee van de 229 Unesco-sites is niet voldoende tegen menselijke ingrepen beschermd. Dat maakte de natuurbehoudsorganisatie bekend. In de gebieden of hun omgeving worden grondstoffen, olie en gas ontgonnen en havens, snelwegen of dammen aangelegd. Zeeën worden overbevist, bomen illegaal gerooid. De WWF spoort regeringen, ondernemingen en investeerders aan om schadelijke projecten te laten varen.
Tot het Werelderfgoed behoren volgens de Unesco "buitengewone natuurverschijnselen", die een uitzonderlijke getuigenis van de geschiedenis van de Aarde en van bijzonder belang voor de biodiversiteit zijn.
De WWF dringt aan op een bijzonder dringende bescherming van de gebieden, die een halve procent van de aardoppervlakte bestrijken. Ook elf miljoen mensen zijn er rechtstreeks van afhankelijk, onder de vorm van arbeidsplaatsen en water. Erg problematisch is de situatie in centraal en zuidelijk Afrika, waar 71 procent van de Unesco-gebieden als bedreigd worden ingeschaald. Ook meer dan de helft van de sites in Zuid- en Oost-Azië, de regio van de Stille Oceaan, Latijns-Amerika en de Caraïben lopen volgens de WWF gevaar.
Deels wordt erin geslaagd het gevaar nog te keren, zoals bijvoorbeeld in het Virunga nationaal park im Congo, waar aanvankelijk ondanks daar levende primaten naar olie zou geboord worden. Ook een haven in Australië wordt na protesten onder duidelijk striktere regels aangelegd. Aanvankelijk zou baggermateriaal van die haven in de Great Barrier Reef geloosd worden.
De Unesco erkende in een verklaring de uitdagingen zonder voorgaande om de sites te beschermen. De samenwerking van alle betrokkenen is nooit belangrijker geweest. Velen zijn echter al anders gaan denken. "Het WWF-rapport wordt gepubliceerd in een tijd waarin regeringen en ondernemingen wereldwijd hun inspanningen tegen schade berokkenende ontginning van grondstoffen uitbreiden", zei de directrice van het Werelderfgoedcentrum van de Unesco, Mechtild Rössler. "In 2015 werd meer engagement aan de dag gelegd dan ooit tevoren".
(HLN)
Vaarwel kikkers en salamanders? Amfibieën wereldwijd met uitsterven bedreigd
© thinkstock.
Dieren 41 procent van de amfibiesoorten in de wereld zijn met uitsterven bedreigd. Dat meldde Radio 1 vanmorgen in 'De ochtend'. Niet geheel onverwacht komt dat door menselijke inmenging.
De salamanderetende schimmel werd geïntroduceerd door de handel in Aziatische salamanders
Kikkers, padden en salamanders vechten wereldwijd om te overleven. Dat heeft meerdere oorzaken, zei professor An Martel van de UGent vanmorgen op Radio 1. Enerzijds wordt hun leefgebied verkleind door bebouwing en landbouw en ondervinden ze last van vervuiling.
Maar een ander groot probleem zijn ziektes, die plots opgedoken zijn. "In België wordt de salamander bijvoorbeeld ernstig bedreigd door de salamanderetende schimmel", aldus Martel. "De ziekte is in 2013 opgedoken in Nederland en heeft zich naar België en Duitsland verspreid."
Importban
Ook deze factor is veroorzaakt door de mens. De ziekte werd bij ons geïntroduceerd door Aziatische salamanders die via de handel naar Europa gevoerd werden. De schimmel vormt een grote bedreiging, zegt Martel. "In tegenstelling tot Aziatische salamanders zijn onze dieren er niet tegen bestand. Eens de infectie in een salamanderpopulatie terechtkomt, wordt heel die populatie vernietigd."
Om het probleem tegen te gaan werd in de VS en in Zwitserland al een importban ingevoerd op Aziatische salamanders. In ons land is het nog niet zo ver, maar worden inmiddels wel stappen in die richting gezet.
Het Agentschap voor Natuur en Bos lanceerde eerder al een oproep gelanceerd om dode salamanders, die ze in de natuur vinden, naar de UGent te brengen. Daar worden ze dan onderzocht met als doel nieuwe uitbraken zo snel mogelijk te detecteren.
(HLN)
De bij- en vlinderpopulaties in de wereld worden met uitsterven bedreigd. Alarmerend? Jazeker, zeggen wetenschappers, want ons eten wordt hierdoor schaars. "Voor koffie bijvoorbeeld zijn bijen nodig."
Wetenschappers uit 124 landen zijn tot de conclusie gekomen dat 40 procent van de bij- en vlindersoorten in gevaar is. Dat bleek tijdens een conferentie in Maleisië. Het congres trok de conclusie dat het niet best is gesteld met de dieren en insecten die de gewassen bestuiven. Bijen, vlinders, kevers, vliegen en vleermuizen hebben het moeilijk.
Effect op ons voedsel
De bijen zaten al langer in het verdomhoekje, schrijft het wetenschappelijk blad de New Scientist, maar de vlinder komt nu ook in gevaar. De gevolgen voor de mens zijn groot. "Dit heeft veel effect voor de natuur en ons voedsel", zegt Koos Biesmeijer van Naturalis tegen RTL Nieuws. Hij schreef mee aan het rapport.
Ruim driekwart van onze landbouwproducten is namelijk afhankelijk van bestuivers. Dan gaat het over fruit, groente, koffie, cacao, noten en plantaardige olie. Die producten dreigen op termijn schaars te worden. Biesmeijer: "Je ziet het nu al. In appelbomen en koffievelden zie je regelmatig te weinig bestuivers om een goede oogst te leveren. Denk je eens een dag in zonder koffie of chocola?"
Koffie duurder
Theoretisch dan, want Biesmijer verwacht niet dat de koffie helemaal uit de schappen zal verdwijnen. "De gevolgen op de langere termijn voor ons kan wel zijn dat het allemaal duurder wordt. Maar wij kunnen dat wel hebben. Echt erg is het voor de 2 miljard kleine boeren in ontwikkelingslanden die direct afhankelijk zijn van hun oogst."
Er zijn verschillende oorzaken te noemen over waarom het slecht gaat met insecten:
• De wetenschap vermoedt dat het te maken heeft met de intensieve landbouw die zich richt op één gewas. Daar blijven bijen weg omdat ze er te weinig voedsel vinden.
• Ook het toenemend gebruik van pesticiden is een bedreiging voor insecten. Bestrijdingsmiddelen doden de dieren of zorgen ervoor dat hun voortplanting in gevaar komt.
• Ook klimaatverandering speelt een rol, zegt Biesmeijer. "Bijvoorbeeld voor hommels. Zij zijn aan de kou aangepast met hun vacht, het zijn eigenlijk vliegende teddybeertjes."
Landbouwgif
Zijn er ook oplossingen voor het probleem? Gelukkig wel. "Maar dan moet er wel wat gebeuren", zegt Biesmeijer. "De landbouw moet op termijn veel duurzamer worden, en daarvoor ligt een rol voor overheden." Wanneer gewassen op een andere manier worden gekweekt, zijn er veel minder pesticiden nodig.
Verder zijn communicatie en scholing belangrijk. "Boeren weten daar vaak niet welke insecten goed zijn voor hun gewassen en welke insecten hun oogst aantasten. Bijen hebben een 'bed-and-breakfast' nodig om te leven, een nestplek en voedsel. Dus je moet ze een goed landschap bieden."
Ook hoopt de onderzoeker dat mensen zich bewust worden van het belang van bijen en in steden vaker letterlijk de bloemetjes buiten zetten. "Tuinen en balkons met bloemen kunnen bijen zeker helpen om meer voedsel te vinden", zegt hij.
http://www.rtlnieuws.nl/n(...)rven-uit-de-gevolgen
'Nog maar 352.000 Afrikaanse olifanten over'
Het aantal olifanten in Afrika ligt veel lager dan werd aangenomen. Uit een uitgebreide inventarisatie, waar honderden wetenschappers twee jaar aan werkten, blijkt dat er nu nog slechts 352.000 olifanten leven op het Afrikaanse continent.
Dat heeft de organisatie Elephants Without Borders (EWB), die het onderzoek heeft geïnitieerd, deze week bekendgemaakt via de website PeerJ.
Het aantal Afrikaanse olifanten is de afgelopen eeuwen sterk afgenomen. Voordat Europese landen het continent koloniseerden, leefden er zo’n twintig miljoen olifanten in Afrika.
In 1979 bleek volgens CNN uit wetenschappelijk onderzoek dat het continent toen nog maar 1,3 miljoen olifanten telde. Tussen 2007 en 2014 is de populatie zeker nog eens met 144.000 exemplaren gedaald.
Stropers
De voornaamste oorzaak van de enorme afname zijn de stropers, die in sommige landen onverminderd doorgaan met het afslachting van de dieren. Vooral in Tanzania en Mozambique is het aantal dieren de afgelopen jaren met tientallen procenten verminderd.
De telling vond plaats in achttien Afrikaanse landen, grotendeels vanuit de lucht. Sommige landen, zoals Namibië, weigerden mee te werken. In andere landen, zoals Zuid-Sudan of de Centraal Afrikaanse Republiek, werd de telling opgeschort vanwege de oorlog die in die landen woedt.
Eco-toerisme
Als de daling in dit tempo doorzet, zijn er over negen jaar nog slechts 175.000 olifanten over, stellen de onderzoekers. De populatie bevindt zich nu op een omslagpunt: er worden inmiddels per jaar minder olifanten geboren dan dat er worden gedood.
Behalve natuurliefhebbers pleiten ook economen voor stevige maatregelen om een verdere daling van het aantal Afrikaanse olifanten een halt toe te roepen. Het doden van een exemplaar levert een stroper volgens CNN een paar honderd dollar op. Een levende olifant levert de economie van een land aan ecotoerisme gemiddeld een miljoen dollar op.
De telling is mede geïnitieerd en gefinancierd door Paul Allen, de medeoprichter van Microsoft
(nu.nl)
Dit dier overleefde vijf massa-extincties, maar blijkt niet opgewassen tegen de mens
Zo ziet de degenkrab eruit aan de bovenkant. © Wikimedia Commons/Didier Descouens.
wetenschap Een levend fossiel, zo wordt de degenkrab wel eens genoemd. Maar het tempo waaraan de populaties op dit moment aan het slinken zijn, belooft weinig goeds voor het voortbestaan van de soort. Dat meldt nieuwssite Quartz.
De kust van Kitakyushu is het grootste leefgebied waar de Japanse degenkrab voorkomt. Elk jaar komen daar zo'n tweeduizend broedparen eitjes leggen aan de rand van het water. Gemiddeld komen daarbij vijftig krabben om. Maar dit jaar was het anders: bijna vijfhonderd degenkrabben zijn gestorven, en niemand weet precies waarom.
"De stijging van de zeespiegel, een tekort aan plaatsen om hun eitjes te leggen, een gebrek aan voeding", somt onderzoeker Hiroko Koike van het universiteitsmuseum in Kyushu de mogelijkheden op.
Op dit moment zijn nog vier soorten van de degenkrab in leven. Naast de Japanse soort leeft er één in Noord-Amerika en twee in India. Ook die zijn in gevaar. Hier kan de vernietiging van hun habitat leiden tot de extinctie van de degenkrab, zeiden onderzoekers tijdens een recente bijeenkomst van de Internationale Unie voor Natuurbescherming (IUCN).
Blauw bloed voor de mens
In bijna 450 miljoen jaar is de krab uiterlijk niet erg veranderd. In die tijd overleefde hij alle vijf massa-extincties op aarde, waarvan er een 95 procent van alle mariene soorten doodde.
Maar tegen de bevolkingstoename van de mens lijkt de degenkrab niet opgewassen. Al twee decennia lopen de aantallen in heel de wereld drastisch terug. In sommige regio's komt dat door de klimaatverandering, in andere door bloedafnames voor medisch gebruik.
Het blauwe bloed van de krab is zeer gegeerd. Het bevat een chemische stof die dikker wordt wanneer hij in aanraking komt met giftige stoffen van bacteriën. De stof wordt in labo's gebruikt om materiaal en implantaten te testen op die gifstoffen. Naar schatting een derde van de krabben die bloed geven om mensen te redden, komt vroegtijdig aan zijn einde.
(HLN)
http://www.iflscience.com(...)red-wolf-population/
Godverdegodverdegodver, klootzakken.
Kan een dierenbeschermingsorganisatie geen jachtlicenties uitgeven voor Noorse politici?quote:Op woensdag 21 september 2016 16:39 schreef Molurus het volgende:
Er zijn nog 68 wolven over, en Noorwegen geeft even 47 jachtlicenties uit.
http://www.iflscience.com(...)red-wolf-population/
Godverdegodverdegodver, klootzakken.
https://decorrespondent.n(...)37774416865-aed08d8a
Te veel macht voor honingbij
Honingbijen zijn goed voor het bestuiven van bloemen. Maar ze zorgen er ook voor dat andere insecten uitsterven, zo waarschuwen Zweedse wetenschappers.
In 2013 kwam de documentaire ‘More than honey’ met een alarmerende boodschap: door ziektes en parasieten gaan er massaal honingbijen dood. De documentaire laat zien hoe op grote schaal bijen worden ingezet voor onze landbouw. Bijen ontmoeten andere bijen op de plantages, waar ze elkaar infecteren. De documentairemakers gebruikten het controversiële citaat van Albert Einstein: ‘Als de bij van aarde zou verdwijnen, zou de mens maximaal vier jaar op aarde kunnen leven’. Men is er nog niet uit of het ook echt Einstein was die dit heeft gezegd, maar dat bijen van groot belang zijn voor onze landbouw staat als een paal boven water.
Maar klopt dit eigenlijk wel? Eerder werd al duidelijk dat het probleem niet zozeer zit in het uitsterven van honingbijen, maar in het uitsterven van wilde bijen. Nu blijkt uit Zweeds onderzoek dat niet alleen de grootschaligheid van honingbijen problematisch is voor de bij zelf, maar ook voor andere insecten. Andere insecten worden verdrongen door de honingbij. Hierdoor dreigen deze insecten niet alleen uit te sterven, maar worden ook bepaalde planten niet meer bevrucht.
Velden met koolzaad
Om tot hun conclusie te komen, onderzochten de wetenschappers 44 velden in het zuiden van Zweden. De velden stonden vol met koolzaad, een plant die veel bloemen geeft en waar dus veel insecten op af komen. Op 23 velden plaatsten de onderzoekers een aantal bijenkorven. De resterende 21 velden functioneerden als controlevelden. Op deze laatste velden hielden de onderzoekers bij hoeveel honingbijen en insecten er van nature al aanwezig waren. Op deze manier konden de onderzoekers een goede vergelijking maken.
Netten
De onderzoekers plaatsten vangnetten op 100, 200 en 300 meter afstand van de bijenkorven. Hierin vingen ze insecten, zoals hommels, zweefvliegen en dazen. Elke week gedurende het bloeiseizoen van koolzaad controleerden de wetenschappers deze netten. De onderzoekers analyseerden het aantal insecten ten opzichte van het aantal honingbijen. Alle insecten werden apart bestudeerd. Wat bleek was dat van alle soorten de aantallen afnamen wanneer de honingbij in aantal toenam.
Moeten we ons nu zorgen maken, nu deze insecten worden verdrongen? Wat zou er namelijk met onze landbouw gebeuren als hommels uit zouden sterven? Is de mensheid dan ook vier jaar later uitgestorven? Helaas heeft Einstein dat er niet bij verteld. De tijd zal het leren.
(dekennisvannu.nl)
Giraf met uitsterven bedreigd
Geplaatst op 8 december 2016 in Aktueel, Biologie, Wetenschap
Dierenrechtenactivisten slaan de alarmbel. Het aantal giraffen is in de afgelopen dertig jaar gedaald met bijna 40 procent. Op de nieuwe ‘Rode Lijst’ van de World Conservation Union (IUCN), worden de dieren daarom beschouwd als ‘at risk’, wat betekent dat ze zouden kunnen uitsterven.
De nieuwe lijst van de IUCN werd gepresenteerd op de Species Protection conferentie van de Verenigde Naties in Cancún, Mexico. Op dit moment zijn er nog zo’n 100.000 giraffen wereldwijd, maar hun aantallen lopen sterk terug. De belangrijkste redenen voor de enorme daling in de afgelopen decennia zijn stroperij en verlies van habitat, zegt de IUCN.
Meer alarmerende bevindingen van de dierenbeschermers: van 740 recent ontdekte vogelsoorten wordt elf procent alweer met uitsterven bedreigd. Veel soorten zouden zijn verdwenen voordat we überhaupt wisten dat ze bestonden, zegt de IUCN.
Andere vogels worden juist bedreigd doordat ze zo populair zijn. Neem de Afrikaanse grijze papegaai. Deze dieren zijn gewild dankzij hun intelligentie en talent om mensen te imiteren. Uitgerekend die eigenschappen zouden fataal voor hen kunnen zijn, volgens de IUCN. Want ze maken de vogels een aantrekkelijk object voor stropers en smokkelaars. Bij het vervoer naar de afzetmarkten gaan erg veel dieren dood.
De huidige lijst toont de omvang van het verlies aan biodiversiteit wereldwijd. Dat geldt niet alleen voor dieren, ook planten zijn in gevaar door de mens. Zelfs wilde verwanten van gerst, haver en zonnebloempitten staan op de Rode Lijst. Zij zijn een belangrijke bron van genen voor nieuwe gewassen. Ook deze planten lijden onder een verlies van habitat.
We maken momenteel de grootste wereldwijde uitsterven van soorten mee sinds de dinosaurussen, zo waren de experts op de conferentie met elkaar eens. Vrijwel alle sterfgevallen hebben één oorzaak: de mens. Bevolkingsgroei en economische welvaart gaat ten koste van natuurlijke ecosystemen.
(faqt.nl)
Jachtluipaard met uitsterven bedreigd
© wikimedia.
Het jachtluipaard, het snelste landdier ter wereld, wordt met uitsterven bedreigd. Wetenschappers schatten dat er nog maar 7.100 jachtluipaarden in het wild leven, op slechts 9 procent van het territorium dat ze plachten in te nemen. Vooral de Aziatische populatie is er erg aan toe, met nog maar 50 dieren in Iran, zo blijkt uit onderzoek van Britse dierenbeschermingsorganisaties.
In Zimbabwe is het aantal jachtluipaarden in 16 jaar tijd met 85 procent gedaald. Die dramatische evolutie heeft ertoe geleid dat opgeroepen wordt de status van het dier van 'kwetsbaar' op te trekken naar 'bedreigd' op de lijst van bedreigde diersoorten.
Het jachtluipaard heeft veel ruimte nodig. Deels daardoor valt 77 procent van zijn overgebleven habitat buiten beschermde gebieden, waardoor het dier bijzonder kwetsbaar is voor de impact van de mens. Zelfs binnen goed beheerde parken en reservaten lijden de dieren onder de jacht, het verlies van habitat, en de illegale dierenhandel. Deze factoren zorgden er in Zimbabwe voor dat de populatie van 1.200 dieren op zestien jaar tijd zakte tot hooguit 170 dieren.
Experts willen een nieuwe aanpak voor de bescherming van het jachtluipaard waarbij de klemtoon ligt op gecoördineerde regionale strategieën die landsgrenzen overstijgen. Daarnaast moet gestreefd worden naar een duurzaam samenleven van mens en wilde dieren.
(HLN)
Meeste primaten nu bedreigd
Zeer slecht nieuws uit de wereld van de biodiversiteit. Vrijwel alle soorten primaten zijn nu met uitsterven bedreigd. Er is een belangrijke uitzondering: de mens. Er zijn 504 hoofdsoorten, waar wij ook deel van uitmaken. Met vrijwel allemaal gaat het heel slecht, schrijft een internationale groep biologen in het vakblad Science Advances. Als er niets gebeurt, zullen veel soorten de komende jaren uitsterven.
De belangrijkste oorzaak is de ene soort primaten waarmee het wel goed gaat, de mens. Die heeft de afgelopen decennia veel bossen veranderd in landbouwgebied, waardoor primaten steeds minder habitat hebben. Ook jagen en oorlog zorgen dat veel soorten op een belangrijk punt in hun bestaan zijn gekomen, zoals het Philippijnse spookdiertje op de foto.
Maar de groep biologen, onder auspiciën van de Universidad Nacional Autónoma de México gelooft dat het nog niet te laat is. Om de trend te keren, moet wereldwijd het ontbossen een halt worden toegeroepen. Bovendien is het nodig dat boeren in de meest bedreigde gebieden moeten leren samenleven met primaten. Dat betekent een verbod op jagen en afschieten van dieren die een oogst bedreigen.
In sommige gebieden gebeurt dat al. Vooral daar waar lokale mensen begrijpen dat de natuur een grote aantrekkingskracht uitoefent op westerse toeristen en hun harde valuta. Congo, verscheurd door oorlog is desondanks een van de landen waar het iets beter gaat met grotere primaten. Door dergelijke initiatieven te steunen, kan een betere toekomst worden geboden aan soorten die nu op de nominatie staan uit te sterven.
(faqt.nl)
Het klinkt misschien lullig, maar eigenlijk hoop ik dat de komende jaren een aantal van de 'sexy' soorten, zoals primaten, maar giraffen, jachtluipaarden, olifanten, tijgers, etc. uitsterven. Dar zou een belangrijk signaal zijn dat het écht de verkeerde kant op gaat. Zolang die soorten het met kunst en vliegwerk nog net redden blijf je de ontkenning houden dat "de mens toch nooit zoveel invloed kan uitoefenen op de Aarde." Sterft een aantal van die soorten uit, dan zie je misschen een kentering. Anders blijft het denk ik pappen en nathouden.quote:
Maar de groep biologen, onder auspiciën van de Universidad Nacional Autónoma de México gelooft dat het nog niet te laat is.
Zoiets zou niet nodig moeten zijn om mensen bewust te makenquote:
[..]
Het klinkt misschien lullig, maar eigenlijk hoop ik dat de komende jaren een aantal van de 'sexy' soorten, zoals primaten, maar giraffen, jachtluipaarden, olifanten, tijgers, etc. uitsterven. Dar zou een belangrijk signaal zijn dat het écht de verkeerde kant op gaat. Zolang die soorten het met kunst en vliegwerk nog net redden blijf je de ontkenning houden dat "de mens toch nooit zoveel invloed kan uitoefenen op de Aarde." Sterft een aantal van die soorten uit, dan zie je misschen een kentering. Anders blijft het denk ik pappen en nathouden.
Trend in biologie: ontuitsterven
Dankzij de mens zijn de afgelopen eeuwen talloze diersoorten uitgestorven. De dodo is een triest voorbeeld waarbij ons land een grote rol speelde. Maar we gaan die fouten rechtzetten, wetenschappers denken dat ze de middelen hebben om uitgestorven dieren weer terug te halen en Nederland speelt daarbij een belangrijke rol. Wellicht gaan we zelfs de dodo terugzien.
Zo zijn Nederlandse onderzoekers bezig zowel de Kaspische tijger als het oeros weer tot leven te wekken. Beide dieren zijn ideale kandidaten voor het terughalen. Er is genetisch materiaal van beschikbaar en er zijn levende diersoorten die nauw verwant zijn aan deze dieren. Door het erfelijk materiaal te mengen met die verwanten, is het mogelijk om binnen enkele generaties dieren te kweken die er net zo uitzien als de uitgestorven soort.
Van de wolharige mammoet is recent genetisch materiaal gevonden dat slechts 4000 jaar oud is. Door dat te kruisen met olifanten, willen Russische en Koreaanse geleerden proberen om het langharige steppedier weer te laten terugkomen. De grote vraag is alleen waar het moet leven. Deze dieren zijn zo groot, dat er een enorm gebied nodig is om een kleine kudde te kunnen voeden. Dit dier is niet voor niets uitgestorven, betogen andere wetenschappers.
Een van de meest langdurige projecten om een dier uit de dood te laten opstaan, betreft de quagga (foto). Dit familielid van de zebra leefde ooit op de prairies van Afrika, tot het door jacht uitstierf. Het laatste wilde exemplaar stierf in 1870, dertien jaar later blies de enig overgebleven quagga in gevangenschap zijn laatste adem uit. Dat gebeurde in de dierentuin Artis, van Amsterdam. Sinds 1989 proberen wetenschappers manieren te vinden om ook dit dier te laten terugkomen, door zebra’s met weinig strepen te kweken.
De laatste jaren zijn genetische technieken sterk verbeterd. Het moment lijkt aangebroken om het grote uitsterven daadwerkelijk om te keren. Met het oeros zijn al goede resultaten geboekt. Door de vondst van merg van de dodo – met daarin dna – moet het zelfs mogelijk zijn dit dier weer op de aarde te zetten.
(faqt.nl)
Honderden soorten worden nu al bedreigd door klimaatverandering
Zeker de helft van 800 bedreigde landdieren en een kwart van 1200 bedreigde vogelsoorten worden negatief beïnvloed door een veranderend klimaat.
Dat stellen Australische onderzoekers in een paper dat zojuist in het blad Nature Climate Change is verschenen. De onderzoekers baseren hun conclusie op een analyse van 136 onderzoeken.
Het onderzoek
Zo’n 70 van deze studies draaiden om 120 verschillende soorten zoogdieren. Nog eens 66 studies draaiden om 569 verschillende soorten vogels. In alle bestudeerde studies waren onderzoekers op zoek gegaan naar een reactie van soorten op klimaatverandering en indien er sprake was van een reactie beschreven ze deze ook. De onderzoekers bestudeerden al deze reacties en deelden ze in één van vier categorieën in:
– negatieve reacties (hiervan was sprake als een populatie of leefgebied van een populatie kleiner was geworden, als de lichaamsmassa was afgenomen of als de overlevingskansen van een individu afnamen)
– positieve reacties (hiervan was sprake als een populatie of leefgebied van een populatie groeide, als de lichaamsmassa toenam of als de overlevingskansen van een individu toenam of als een soort zich aan klimaatverandering aanpaste)
– geen reactie (als een soort – ondanks dat er in het leefgebied sprake was van klimaatverandering – niet veranderde)
– gemixte reacties (als een soort in reactie op klimaatverandering een mix van bovengenoemde reacties vertoonde).
Niet erkend
Uit het onderzoek blijkt dat bijna alle soorten waarneembaar op klimaatverandering reageren. En een deel ervan werd negatief door klimaatverandering beïnvloed. Maar dat wordt maar zelden erkend. “Slechts zeven procent van de zoogdieren en vier procent van de vogels die een negatieve reactie op klimaatverandering vertonen worden momenteel door de International Union for Conservation of Nature Red List of Threatened Species beschouwd als ‘soorten die bedreigd worden door klimaatverandering en extreme weersomstandigheden’,” stelt onderzoeker James Watson. Dat is waarschijnlijk deels te verklaren door het feit dat bij dieren die op deze lijst het stempel ‘least concern’ (het minst zorgwekkend) meekrijgen vaak geen of nauwelijks dreigingen worden vermeld. Ook maskeren andere dreigingen – verlies van leefgebied, stroperij – vaak het effect dat klimaatverandering op soorten heeft.
Bedreigde soorten
De onderzoekers identificeerden zo in hun 700 soorten tellende dataset de zoogdier- en vogelsoorten waarvan we weten dat ze reeds negatief door klimaatverandering beïnvloed worden. Vervolgens gebruikten ze die informatie om te achterhalen welke andere soorten – met vergelijkbare eigenschappen of in hetzelfde leefgebied als de bestudeerde soorten – waarschijnlijk ook door klimaatverandering beïnvloed worden. De onderzoekers richtten zich hierbij op soorten die bedreigd worden en dus op de Rode Lijst van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) staan. Dus: afgaand op de dataset van bijna 700 zoogdier- en vogelsoorten werd gekeken welke soorten die we momenteel op de Rode Lijst aantreffen waarschijnlijk ook reeds negatief door klimaatverandering worden beïnvloed. “De resultaten suggereren dat ongeveer de helft van 873 bedreigde zoogdieren en 23 procent van 1272 bedreigde vogelsoorten reeds een negatieve reactie hebben vertoond op klimaatverandering,” concludeert onderzoeker James Watson.
Er zijn talloze onderzoeken verschenen die een beeld schetsen van de impact die klimaatverandering in de toekomst op verschillende soorten kan gaan hebben. Maar te weinig wordt er volgens Watson gekeken welke invloed klimaatverandering nu reeds op soorten heeft. En die impact wordt daardoor zwaar onderschat. “We moeten de beoordeling van de impact die klimaatverandering op alle soorten heeft direct verbeteren. We moeten de impact die klimaatverandering heeft naar een breder publiek toe communiceren en we moeten ons ervan verzekeren dat belangrijke beleidsmakers weten dat er maatregelen genomen moeten worden om te voorkomen dat soorten uitsterven. Klimaatverandering is geen toekomstige dreiging meer.”
(scientias.nl)
Stropers doden 4 op de 5 bosolifanten in Gabon
In tien jaar tijd is meer dan 80 procent van de grootste populatie Afrikaanse bosolifanten verdwenen.
Dat betekent dat er in een decennium tijd zo’n 25.000 olifanten zijn gedood. En dat is reden tot zorg. “Omdat Gabon vermoedelijk de grootste resterende populatie bosolifanten huisvest, betekent het dat bosolifanten nog in een veel lastiger pakket zitten dan gedacht,” concludeert onderzoeker John Poulsen. “Met minder dan 100.000 olifanten in Centraal-Afrika loopt de subsoort het risico om uit te sterven als overheden en natuurorganisaties niet snel in actie komen.”
Olifantenpoep
Poulsen en collega’s baseren hun conclusie op…olifantenpoep. Aan de hand van de uitwerpselen die in 2014 van de dieren in het Minkébé National Park werden teruggevonden, schatten ze hoe groot de populatie op dat moment was. Vervolgens vergeleken ze die cijfers met een op vergelijkbare wijze uitgevoerd onderzoek uit 2004. De onderzoekers hadden wel verwacht dat het aantal bosolifanten in de tussenliggende periode was afgenomen. Maar ze hadden niet verwacht dat de populatie in zo’n korte tijd zo klein was geworden.
Stropers
Dat de populatie zo gekrompen is, schrijven de onderzoekers toe aan stropers. Het gaat dan voornamelijk om stropers die oorspronkelijk uit het aangrenzende Kameroen komen. Het maakt het aanpakken van dit probleem een internationale uitdaging, zo benadrukken de onderzoekers. Landen moeten de handen ineenslaan om de Afrikaanse bosolifanten van de ondergang te redden. “Soorten steken grenzen over en stropers doen dat ook,” stelt Poulsen.
Maatregelen
Maar niet alleen Gabon en omringende landen moeten maatregelen treffen. Er moet wereldwijd actie ondernomen worden. Zo moet de vraag naar ivoor teruggedrongen worden. Daarnaast is het zaak dat de Afrikaanse bosolifant niet als een subsoort, maar als een aparte soort wordt beschouwd. Daar is zowel genetisch als morfologisch alle reden toe en zou helpen om meer aandacht te genereren voor het lot van de Afrikaanse bosolifant.
Poulsen heeft goede hoop dat het tij nog gekeerd kan worden en de Afrikaanse bosolifant behouden blijft. Maar waarschijnlijk vinden we de olifanten in de toekomst alleen nog in kleine gebieden die weer onderdeel uitmaken van goedbeschermde nationale parken. Dat de Afrikaanse bosolifant tegen die tijd niet meer in de Centraal-Afrikaanse bossen rondwaart, kan wel verstrekkende gevolgen hebben voor die bossen. “Olifanten zijn de engineers van hun ecosysteem en spelen een grote rol in het verspreiden van zaden en de voedselkringloop,” vertelt Poulsen. “We weten niet goed hoe de verwijdering van olifanten uit grote delen van Centraal-Afrikaanse bossen de samenstelling en structuur van die bossen verandert.”
(scientias.nl)
'Uitgestorven soorten terugbrengen heeft een te hoge prijs'
De biodiversiteit neemt eerder af dan toe wanneer we uitgestorven soorten weer tot leven gaan wekken.
Daarvoor waarschuwen Australische onderzoekers in het blad Nature Ecology and Evolution. Ze wijzen erop dat het tot leven wekken van uitgestorven dieren hoge kosten met zich meebrengen. Dat geld moet natuurlijk ergens vandaan komen en de onderzoekers zijn bang dat het uit het spaarpotje ter behoud van bedreigde diersoorten wordt gehaald. En dat zou verstrekkende gevolgen hebben, zo tonen ze in hun studie aan.
Het onderzoek
De onderzoekers gingen onder meer na hoeveel het zou kosten om uitgestorven soorten zoals de Lord Howe-duif, de Waitomo-kikker en de kleine bosmoa weer tot leven te wekken. Ook keken ze naar de impact die het opnieuw introduceren van recent uitgestorven soorten op een ecosysteem zou hebben. Vervolgens richtten ze de blik op soorten die nu nog op aarde rondlopen, maar ernstig bedreigd worden: hoeveel van deze soorten zullen daadwerkelijk uitsterven als we het geld dat bedoeld is om deze soorten te redden, inzetten om uitgestorven soorten tot leven te wekken?
Nieuw-Zeeland
Uit het onderzoek blijkt dat het terugbrengen van uitgestorven soorten heel lokaal leidt tot een grotere biodiversiteit. Maar: wanneer in Nieuw-Zeeland 11 uitgestorven soorten tot leven worden gewekt, zal dat naar schatting tot de ondergang van 31 bestaande soorten leiden. Simpelweg omdat er geen geld meer is om deze soorten te redden. In feite neemt de biodiversiteit door het terugbrengen van uitgestorven soorten dus niet toe, maar af.
New South Wales
Ook een tweede simulatie – dit keer in het Australische New South Wales – levert vergelijkbare resultaten op. Met het geld dat nodig is om 5 uitgestorven soorten terug te brengen, zouden maar liefst acht keer meer (42) bestaande soorten gered kunnen worden.
“Over het algemeen is het beter als we ons richten op de vele soorten die nu onze hulp nodig hebben”
Nog hogere kosten
De onderzoekers benadrukken dat hun studie nog een vrij conservatieve schatting van de kosten van het terugbrengen van uitgestorven soorten presenteert. Want waarschijnlijk vallen de kosten in werkelijkheid veel hoger uit. Zo gaan de onderzoekers er in hun studie vanuit dat het in één keer lukt om een uitgestorven soort tot leven te wekken, maar waarschijnlijk zal het ook wel eens mislukken (waardoor de kosten oplopen). Ook moeten we de kosten van het oprichten van een levensvatbare kolonie van voormalige-uitgestorven dieren – een kostenpost die de onderzoekers niet hebben meegenomen – niet onderschatten.
Richten op bestaande soorten
Volgens onderzoeker Hugh Possingham kan het terugbrengen van uitgestorven soorten “inspirerend zijn”. Maar “dan moeten we ons er wel van verzekeren dat het niet ten koste gaat van de financiële middelen voor het behoud van bestaande soorten. Over het algemeen is het beter als we ons richten op de vele soorten die nu onze hulp nodig hebben.”
Uitgestorven dieren terugbrengen: het is een droom van velen. En het lijkt aannemelijk dat onderzoekers zich in de toekomst met die droom gaan bezighouden. Maar voor die tijd moeten we natuurlijk wel goed nadenken over de impact die zo’n onderzoeksproject heeft. Dit onderzoek geeft een eerste voorzet
(scientias.nl)
Nieuwe populatie Chinese tijgers ontdekt in Thailand
Voor het eerst in vijftien jaar zijn in het oosten van Thailand Chinese tijgers met jongen ontdekt.
Dat blijkt uit onderzoek van de organisaties Freeland en Panthera dat in nauwe samenwerking met de Thaise overheid is uitgevoerd.
Voortplanting
Met behulp van cameravallen gingen de onderzoekers in de bossen in het oostelijke deel van Thailand op zoek naar Chinese tijgers. En met succes! Er werden meerdere tijgers gefotografeerd. Wat met name interessant is, is dat er naast volwassen tijgers ook enkele jongen werden gespot. Dat bewijst dat deze populatie zich bovendien voortplant. En dat is bijzonder. Het is namelijk voor het eerst in vijftien jaar tijd dat in dit deel van Thailand voortplantende tijgers en hun jongen zijn aangetroffen. Dat deze populatie daarmee uniek is, staat buiten kijf: wereldwijd zijn ons - als we deze nieuwe ontdekking meerekenen - slechts twee voortplantende populaties Chinese tijgers bekend.
Hoopgevend
Het onderzoek wijst bovendien uit dat de tijgerdichtheid in het oostelijke deel van Thailand zo'n 0,63 Chinese tijgers per 100 vierkante kilometer is. Dat betekent dat we te maken hebben met een bescheiden populatie. Maar toch zijn onderzoekers enthousiast. Deze populatie leeft namelijk in een gebied waar stroperij en illegale houtkap hoogtij vieren en toch weet deze klaarblijkelijk het hoofd boven water te houden. Het laat zien dat deze tijgers meer kunnen hebben dan gedacht.
© DNP / FREELAND
Groei
Dat wil niet zeggen dat natuurbeschermers na deze ontdekking achterover kunnen leunen. Het is zeer belangrijk dat de populatie ook de komende tijd beschermd wordt, zodat de jonge tijgers volwassen kunnen worden en zich ook weer kunnen gaan voortplanten. Wellicht kan de populatie dan verder gaan groeien.
Naar schatting zijn wereldwijd nog zo'n 221 Chinese tijgers in leven. Zij zijn te vinden in Thailand en Myanmar. De grootste populatie vinden we in Thailand in het Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary. Deze populatie bestaat uit 35 tot 38 individuen en is de enige andere voortplantende populatie Chinese tijgers die ons bekend is.
(scientias.nl)
[ Bericht 40% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 30-03-2017 08:38:19 ]
Aantal luipaarden in Zuid-Afrika neemt snel af
Foto: ANP
Het aantal luipaarden Zuid-Afrika neemt razendsnel af, vooral in het noorden van het land. Dat blijkt uit een nieuwe studie.
Het aantal luipaarden in de Soutpansbergen aan de grens met Zimbabwe is in nog geen tien jaar tijd met 66 procent afgenomen.
In heel Zuid-Afrika leven op dit moment nog hooguit 4.500 wilde luipaarden. Dat melden Britse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Royal Society Open Science.
De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door in 2012 bewegingsgevoelige camera's te plaatsen in de Soutpansbergen, een gebied waar in 2008 nog 11 volwassen luipaarden per veertig vierkante kilometer voorkwamen.
Camerabeelden
Uit de nieuwe camerabeelden blijkt dat de dieren sterk in aantal zijn afgenomen. In vier jaar tijd werden er slechts 65 luipaarden vastgelegd met behulp van de camera's. Die cijfers suggereren dat de populatie sinds 2008 meer dan gehalveerd is.
De Soutpansbergen werden lange tijd gezien als één van de belangrijkste leefgebieden voor luipaarden in Afrika. "Maar als er niets verandert, voorspellen we dat luipaarden hier in 2020 niet meer te vinden zijn", verklaart hoofdonderzoeker Samuel Williams op nieuwssite Phys.org. "Dat is zeer alarmerend."
Bevolking
Het aantal luipaarden in Zuid-Afrika loopt volgens de onderzoekers vooral terug, omdat steeds meer natuurgebieden veranderen in woongebieden. Die trend lijkt onomkeerbaar. De bevolking van Zuid-Afrika zal nog voor het midden van deze eeuw met een miljoen groeien, zo voorspellen demografen.
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Europa wil vuursalamander redden van dodelijke schimmel
© Corbis.
De Europese Commissie maakt 900.000 euro vrij om in zeven landen, waaronder België, een controleprogramma te ontwikkelen om de bedreigde vuursalamander en andere salamandersoorten te redden van een dodelijke schimmelziekte: Bs (Batrachochytrium salamandrivorans). Dat meldt de UGent, samen met milieuorganisatie Natagora de Belgische trekker in het project.
In een artikel dat vandaag in Nature verschijnt, wordt een pessimistisch toekomstbeeld geschetst voor de Europese salamanderpopulaties. De recente introductie van de dodelijke schimmelziekte Bs veroorzaakt massale sterfte bij salamanders in Nederland, België en Duitsland.
Infectie
Onderzoek, geleid door UGent-professoren An Martel en Frank Pasmans, toont aan dat de infectie niet snel zal verdwijnen en verschillende Europese salamandersoorten dreigen uit te sterven. "We hebben gezien dat er voor de vuursalamander op korte termijn geen oplossing is, want er is geen mogelijkheid tot immuniteitsopbouw", zegt professor Martel. "De vuursalamander is bijzonder gevoelig voor een infectie en sterft zelfs na contact met een heel kleine hoeveelheid van de schimmel. De dosis waarmee de dieren besmet worden, heeft dus geen invloed."
De onderzoekers ontdekten voorts dat de schimmel resistente sporen nalaat, die dus heel lang in een omgeving kunnen blijven hangen. Anderzijds ontdekten ze een resistentie bij bepaalde amfibieën. Zo is de vroedmeesterpad niet gevoelig aan de ziekte, maar kan die wel de sporen verspreiden. En ook een besmette alpenwatersalamander hoeft niet dood te gaan, terwijl die wel de schimmel uitscheidt.
Controleprogramma
Salamanders in Europa zijn bedreigde dieren. Achttien van de 34 soorten lopen gevaar. De Europese Commissie maakt nu 900.000 euro vrij om een controleprogramma uit te werken in zeven Europese landen: België, Nederland, Verenigd Koninkrijk, Spanje, Frankrijk, Duitsland en Italië.
Noodplannen
"Het consortium moet nagaan in hoeverre de schimmel verspreid is, door actief populaties in Duitsland, België en Frankrijk te onderzoeken", verduidelijkt professor Martel. "Ook zullen meldpunten opgericht worden in de zeven landen om zo snel mogelijk nieuwe uitbraken te ontdekken en ondertussen worden ook noodplannen opgesteld om te bepalen wat er bij een uitbraak moet gebeuren." Het consortium moet ook verder bestrijdingsmiddelen onderzoeken.
(HLN)
Grootste vissoorten in Europa ernstig bedreigd door overbevissing
Foto: Tony Gilbert
De grootste vissoorten in de Europese zeeën worden met uitsterven bedreigd door overbevissing, zo blijkt uit een nieuwe studie.
Het gaat vooral om haaien en roggen maar ook om andere grote vissen. Hoe groter de vissoort, hoe ernstiger de dreiging voor uitsterving.
Dat melden Schotse onderzoekers in het wetenschappelijk tijdschrift Nature Ecology & Evolution.
Grote vissoorten lopen meer risico om uit te sterven, omdat deze dieren er langer over doen om volwassen te worden. Vaak worden jonge haaien en roggen bijvoorbeeld al gevangen voordat ze zich hebben kunnen voortplanten. Daardoor wordt de populatie steeds kleiner.
Middellandse Zee
De wetenschappers kwamen tot hun bevindingen door gegevens over meer dan 1000 vissoorten te bestuderen op de Rode Lijst, een wereldwijd overzicht van bedreigde diersoorten. Uit hun onderzoek blijkt dat de meeste vissoorten vooral in de Middellandse zee moeite hebben om te overleven.
Veel roggen, haaien en andere grote vissen doen het bijvoorbeeld nog relatief goed in het noorden van Europa (noordwestelijke deel van de Atlantische oceaan), maar dreigen uit te sterven in de Middellandse zee. Dat komt waarschijnlijk omdat de regels tegen overbevissing in de Atlantische oceaan veel strenger zijn. Ook zijn er relatief weinig vissers actief.
Verspreid
In de Middellandse Zee wordt nog volop gevist en vissers hoeven zich nauwelijks aan quota's te houden. "Het invoeren van regels en de handhaving ervan is te duur, omdat er veel vissers zijn verspreid over een groot aantal kleine havens", verklaart hoofdonderzoeker Paul Fernandes van de Universiteit van Aberdeen op nieuwssite Phys.org.
"Met onze studie zetten dus niet alleen de dreiging voor grote vissoorten in Europa op de kaart, maar ook het overbevissingsprobleem in de Middellandse Zee."
Door: NU.nl/Dennis Rijnvis
(nu.nl)
Grootste studie ooit stelt vast: "Bijen sterven door pesticiden"
© thinkstock.
Uit een nieuwe studie naar het gebruik van neonicotinoïde pesticiden, blijkt dat de omstreden bestrijdingsmiddelen gevaarlijk zijn voor bijen. De onderzoekers stelden vast dat honingbijen die aan de chemicaliën werden blootgesteld, minder kans maken om de winter te overleven, terwijl hommels en solitaire bijen minder koninginnen voortbrengen. De resultaten zijn koren op de molen van tegenstanders van de controversiële producten.
"We zien duidelijke negatieve effecten in kritieke stadia van de levenscyclus. Dat is een reden tot bezorgdheid", vertelde Richard Pywell, medeauteur van de studie die vandaag werd gepubliceerd in het vakblad Science.
De studie van het Centrum voor Ecologie en Hydrologie in het Verenigd Koninkrijk is het meest grootschalige onderzoek dat tot op heden naar de kwestie werd gevoerd. Nochtans werd ze voornamelijk gefinancierd door twee grote neonicotinoïdeproducenten, Bayer CropScience en Sygentia. De onderzoekers zelf zeggen dat ze volledig onafhankelijk te werk gingen.
De studie komt op een cruciaal tijdstip, want de Europese Unie stemt in het najaar over een totaal verbod op neonicotinoïden. Momenteel mogen de pesticiden al niet meer gebruikt worden op bloeiende gewassen.
Groeiende ongerustheid
De laatste jaren neemt de ongerustheid onder wetenschappers en beleidsmakers over het gebruik van neonicotinoïden - of kortweg neonics - toe. De pesticiden worden meestal aangebracht op de zaden vooraleer ze gezaaid worden en zijn later terug te vinden in de pollen.
Laboratoriumstudies naar het effect op de gezondheid en het gedrag van bijen kregen in het verleden vaak de kritiek dat de bijen er een grotere dosis chemicaliën kregen toegediend dan in de buitenwereld het geval zou zijn. Veldonderzoek leverde dan weer uiteenlopende resultaten op.
Vragen beantwoorden
Een raapzaadveld. © thinkstock.
Om een sluitend antwoord op alle vragen te bieden, ondernam het Centrum voor Ecologie en Hydrologie de grootste studie ooit. Ze verdeelden drie bijensoorten - honingbijen, hommels en solitaire bijen - over 33 locaties waar raapzaad wordt geteeld in het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Hongarije. Sommige bijen werden geplaatst nabij gewassen die beschermd werden met neonics, anderen in velden waar de chemicaliën niet werden gebruikt.
De studie stelde vast dat de pesticiden een algemeen negatief effect hadden op bijen. De wetenschappers ontdekten bovendien ook dat wilde bijen werden blootgesteld aan een neonic dat niet eens gebruikt werd tijdens het onderzoek en stelden vast dat die schade het gevolg kan zijn van residu van voorgaande oogsten.
Maar de resultaten zijn niet volledig eensluidend. Zo leken de pesticiden schadelijk te zijn voor de bijen op de Britse en Hongaarse locaties, maar blijkbaar hadden ze tijdelijk een positief effect op de honingbijen in Duitsland.
Pywell merkt echter op dat de Duitse effecten echter van korte duur waren. Dat heeft volgens hem vermoedelijk te maken met het feit dat de Duitse kolonies algemeen in betere gezondheid verkeerden dan de andere. Bovendien bleek dat de Duitse bijen slechts vijftien procent van hun voeding in de raapzaadvelden vonden, in tegenstelling tot 40 à 50 procent in het VK en Hongarije. "De bijen in Duitsland hebben zich duidelijk gevoed met andere bloesems en werden daarom minder blootgesteld aan neonics," aldus Pywell.
Tweede studie naar langdurige blootstelling
© thinkstock.
Tegelijkertijd werd in 'Science' een aparte studie gepubliceerd van insectenwetenschapper Amro Zayed. Die werd gefinancierd door het ministerie van Landbouw van Ontario, Canada.
Zayeds team stelde vast de honingbijen tijdens hun hele seizoen werden blootgesteld aan "toxicologisch belangrijke" niveaus van nicotinoïden. Tijdens verder onderzoek in het laboratorium gaven de onderzoekers bijen dezelfde hoeveelheid chemicaliën als in het veld werd geobserveerd. Ze ontdekten dat de insecten een kortere levensduur hadden dan bijen die geen blootstelling kenden en hun kolonies waren minder in staat om hun koningin gezond te houden.
Bovendien stelde de studie van Zayed vast dat de effecten van de neonics het ergst waren in combinatie met een schimmeldodend middel.
Kritiek
Het huidige landbouwmodel dat gebaseerd is op gigantische monoculturen die behandeld worden met tientallen pesticiden, brengt enorme schade toe aan het milieu
Prof. David Goulson, universiteit van Essex
Zowel Bayer als Syngentia trekken de conclusies van de wetenschappers in twijfel en verdedigen de pesticiden, die in veel landen verboden zijn. Ze noemen de conclusies van de studie een "simplistische" interpretatie van complexe en "inconsistente" resultaten.
Pywell verweert zich. "We blijven achter onze intercollegiaal getoetste studie staan. We ondernamen de statistische analyse en rapporteerden de bevindingen zoals we ze zagen en dat wordt onderstreept door de data. We zijn absoluut onafhankelijk."
Prof. David Goulson, bijenexpert aan de universiteit van Sussex, treedt hem bij. "In het licht van deze nieuwe studies, is blijven beweren dat neonicotinoïden in de landbouw geen schade toebrengen aan bijen niet langer een houdbare positie. Naar mijn mening moeten we ook naar het grotere plaatje kijken: het huidige landbouwmodel dat gebaseerd is op gigantische monoculturen die behandeld worden met tientallen pesticiden, brengt enorme schade toe aan het milieu en ondermijnt levensbelangrijke functies van het ecosysteem dat ons in leven houdt."
(HLN)
Miljarden dierenpopulaties zijn reeds door ons weggevaagd
Zo’n vijftig procent van de dieren waarmee we ooit de aarde deelden, is reeds verdwenen, zo concluderen onderzoekers.
Hoe staan de diersoorten op aarde ervoor? Om die vraag te beantwoorden, kun je kijken naar het aantal soorten dat uitsterft. Onder de gewervelden zijn dat er gemiddeld zo’n twee per jaar. Treurig. Maar misschien ben je er niet eens zo van onder de indruk: twee soorten per jaar, dat valt toch eigenlijk nog wel mee?
Massa-extincties
De aarde heeft al vijf massa-extincties achter de rug en een paar jaar geleden stelden onderzoekers dat de zesde in volle gang is. Afgaand op het uitsterven van enkele diersoorten per jaar, zou je dat misschien niet zeggen. Tot je gaat kijken naar het aantal diersoorten dat tussen de verschillende massa-extincties door naar schatting op jaarbasis verdween. Dan zie je dat we nu tien tot 100 keer sneller soorten kwijtraken dan in de perioden tussen de massa-extincties het geval was.
Populaties
Nee, het valt niet mee, zo schrijven onderzoekers in het blad Proceedings of the National Academy of Sciences. En dat zeggen ze niet alleen omdat een paar soorten per jaar wél veel is (zie kader), maar ook omdat ze verder zijn gaan kijken dan de uitgestorven diersoorten. In hun paper pleiten ze ervoor om niet alleen te kijken naar het aantal soorten dat uitsterft, maar ook acht te slaan op de veranderende omvang van populaties. “Massa-extincties worden gezien als het verlies van soorten,” vertelt onderzoeker Paul Ehrlich. “Dat zijn verschillende typen planten, dieren, micro-organismen. Maar net zo belangrijk of misschien nog wel belangrijker is het verlies van populaties waar deze soorten uit bestaan. Waarom? Nou we verliezen bijvoorbeeld populaties vogels, vleermuizen en insecten die insecten bestrijden en ons zo in staat stellen om grote oogsten binnen te halen en een wereldbevolking van 7,5 miljard mensen te voeden (iets wat in veel gevallen al niet zo heel goed lukt). Dus het is belangrijk om te erkennen dat het verlies van soorten erg en onherroepelijk is.” Maar het verlies van populaties en individuen die deze populaties vormen, is pas werkelijk een bedreiging, aldus Ehrlich.
Enorme krimp
En als we gaan kijken naar hoe de verschillende populaties er wereldwijd voor staan, is er inderdaad reden tot zorg. Om een beeld te krijgen van de krimp die populaties wereldwijd hebben doorgemaakt, bestudeerden Ehrlich en collega’s het leefgebied dat 27.600 soorten vogels, amfibieën, zoogdieren en reptielen nu hebben en in het verleden hadden. Meer dan dertig procent van de gewervelde soorten bleek te maken te hebben met een krimpend leefgebied en krimpende populaties. De onderzoekers analyseerden daarnaast de krimp die verschillende goed bestudeerde populaties zoogdieren tussen 1990 en 2015 doormaakten. Deze populaties behoorden tot 177 verschillende soorten. Al deze soorten bleken in die periode 30 procent of meer van hun leefgebied te hebben verloren. En meer dan 40 procent van deze soorten was zelfs meer dan 80 procent van het leefgebied kwijtgeraakt.
Miljarden dierenpopulaties zijn al weg
Afgaand op hun gegevens schatten de onderzoekers dat maar liefst 50 procent van de individuele dieren waarmee we ooit de aarde deelden, inmiddels zijn verdwenen. Net als miljarden dierenpopulaties. “Het is de opmaat naar het verdwijnen van veel meer soorten en de achteruitgang van natuurlijke systemen die een beschaving mogelijk maken,” waarschuwt onderzoeker Gerardo Ceballos.
De studie benadrukt nog maar eens dat we nú in moeten grijpen om de biodiversiteit te redden, zo stellen de onderzoekers. Ze pleiten in hun studie voor het aanpakken van de drijvende krachten achter het verdwijnen van populaties en soorten: de overbevolking en overconsumptie. “Ik denk dat we een veel saaier leven zouden hebben als we op de één of andere manier konden overleven zonder de andere organismen in het universum, maar natuurlijk kan dat niet,” zo waarschuwt Ehrlich.
(scientias.nl)
Siberische tijgers wacht grote verhuizing: op naar Kazachstan!
Een ambitieus reddingsplan: tijgers uitzetten in een leefgebied waar ooit een uitgestorven subsoort de dienst uitmaakte. Zou het kunnen werken?
Aan het begin van de twintigste eeuw waren er wereldwijd nog zo’n 100.000 tijgers in het wild te vinden. Een eeuw later, rond 2010, is de tijger officieel een zorgenkindje geworden. Op dat moment zijn er nog maar 3200 wilde tijgers in leven. “De populatie is als een plumpudding in elkaar gezakt,” stelt tijgerexpert Gert Polet, verbonden aan het Wereld Natuur Fonds. Iedereen lijkt er van doordrongen te zijn dat er iets moet gebeuren. Natuurbeschermingsorganisaties en de overheden van de dertien landen waarin de tijger nog in het wild voorkomt, slaan de handen ineen. Het resulteert in een actieplan en belofte: in 2022 moet het aantal tijgers verdubbeld zijn. Inmiddels is het 2017 en zijn er wereldwijd zo’n 3900 wilde tijgers te vinden. Zeker een verbetering ten opzichte van 2010, maar een verdubbeling van die 3200 exemplaren uit datzelfde jaar, is nog ver weg. Langzaam wordt dan ook wel duidelijk dat er drastischere maatregelen nodig zijn om de tijger definitief van de ondergang te redden…
Een Kaspische tijger, gefotografeerd aan het eind van de negentiende eeuw. De tijger stierf ergens in de jaren vijftig van de vorige eeuw uit. Afbeelding: via Wikimedia Commons.
Ruimtegebrek
“De tijgerlanden willen het aantal tijgers in het wild verdubbelen, zonder dat het al te veel problemen oplevert voor de mensen die in tijgergebieden wonen,” vertelt Polet aan Scientias.nl. Maar dat vereist ruimte. En dat is er niet in het drukbevolkte deel van Azië waarin vrijwel alle tijgerlanden gelegen zijn. “Het grootste deel van het oorspronkelijke leefgebied van tijgers is teloorgegaan door landbouw.” En dus niet langer geschikt als tijgerhabitat. Maar hoe kan het aantal tijgers toenemen als er letterlijk geen ruimte voor is? “We hebben heel Centraal-Azië met behulp van satellietbeelden uitgekamd en een laatste plek in Centraal-Azië gevonden waar het oorspronkelijke leefgebied van de tijger nog tamelijk intact is.” Het gebied waar Polet over spreekt, is het Ili Balkash-gebied in Kazachstan. Het herbergde tot de jaren vijftig van de vorige eeuw de inmiddels uitgestorven Kaspische tijger. En in het leefgebied van die uitgestorven subsoort wil het Wereld Natuur Fonds de komende decennia enkele tientallen Amoertijgers uitzetten en zo een verdubbeling van het totale aantal tijgers wereldwijd een boost geven. Het is een ambitieus plan. “Een soort uitzetten in het leefgebied van een uitgestorven subsoort: dat is nog nooit eerder gedaan,” vertelt Polet.
Nieuwe soort
Als alles goed gaat, leeft in Kazachstan straks – tamelijk geïsoleerd – een populatie van zo’n 150 Amoertijgers. Is het denkbaar dat zij zich aan gaan passen aan hun nieuwe leefgebied en uitgroeien tot een nieuwe subsoort? “Het zou kunnen,” denkt Polet. “Ik heb me laten vertellen dat de Kaspische tijger (die dus oorspronkelijk in dit deel van Kazachstan leefde, red.) er heel anders uitzag dan andere tijgers.” En ook het gedrag was iets anders. “Zo kon deze tijger op zijn achterpoten gaan staan om over het riet heen te kijken en prooien op te sporen. Het zou kunnen dat de Amoertijger straks vergelijkbaar gedrag gaat vertonen. Ook is het mogelijk dat deze er iets anders uit gaat zien. Ik kan me met name voorstellen dat de winter- en zomervacht iets verandert. Maar ik denk niet dat het weer als een nieuwe ondersoort zoals de Kaspische tijger van weleer, zal worden aangemerkt: genetisch waren de Kaspische tijgers al vrijwel identiek aan de Amoertijgers”
Van Rusland naar Kazachstan
Al sinds 2010 wordt er achter de schermen aan het ambitieuze reddingsplan gewerkt. Inmiddels ligt er een draaiboek en is ook de Kazachstaanse overheid overstag: een afgevaardigde van de regering ondertekende eind deze week een samenwerkingsverdrag met WWF en daarmee kan het unieke traject van het terugbrengen van de tijger naar dit deel van Centraal-Azië beginnen. “Wat we nu eerst – in nauwe samenwerking met de Kazachstaanse overheid – willen gaan doen, is de beschermde status rond krijgen. Het gebied in kwestie moet een nationaal park worden. Vervolgens gaan we het gebied inrichten. Dat betekent bijvoorbeeld dat we de prooidieren terug gaan brengen naar het gebied, de diersoorten die nog in het gebied leven (wilde zwijnen en reeën) in aantal laten herstellen, maar ook inheemse soorten als het Bochara-hert terug gaan brenen en mensen gaan trainen om het gebied te beschermen.” Als dat alles is afgerond, is het tijd voor het spannendste deel van het reddingsplan: de tijger daadwerkelijk terugbrengen naar Kazachstan. “We zullen de tijgers uit het verre oosten van Rusland halen, want daar gaat het namelijk goed met de tijger,” vertelt Polet. Die tijgers – ook wel Amoertijgers genoemd – worden naar Kazachstan vervoerd en komen er in een rehabilitatiecentrum terecht, waar ze niet alleen kunnen wennen aan het klimaat en de omgeving, maar ook leren jagen op de prooidieren die Kazachstan te bieden heeft. “Een deel van die prooidieren zal nieuw zijn voor de tijgers,” aldus Polet. Ook de omgeving en het klimaat zal even schakelen zijn voor de Amoertijgers. “Hun oorspronkelijke leefgebied is een berken- en beukenbos met extreem koude winters waarin veel sneeuw valt en gematigde zomers. In Kazachstan worden ze uitgezet in een moerasgebied, waar de zomers smoorheet en vochtig zijn en het ’s winters koud is, maar er geen sneeuw valt.” Polet verwacht dat de Kazachstaanse winters de Amoertijgers wel zullen bevallen. “De hitte tijdens de zomer zal een grotere uitdaging zijn.” Toch verwacht hij dat de tijgers zich goed kunnen aanpassen. “Tijgers houden ervan verkoeling te zoeken in het water. En we weten van andere grote katachtigen die naar een nieuw leefgebied zijn verplaats (zoals puma’s) dat ze best flexibel zijn. Het hele translocatietraject zelf gaat ook in kleine stappen met steeds een klein aantal dieren dat zal worden overgebracht naar Kazachstan, waar nodig kunnen we dus aanpassingen maken in de manier hoe we één en ander aanpakken.”
Een Siberische tijger, ook wel Amoertijger genoemd. Afbeelding: Appaloosa (via Wikimedia Commons).
Tot wel 150 tijgers
Uiteindelijk moeten er over een periode van tien jaar zo’n 40 tot 50 Amoertijgers naar Kazachstan getransporteerd worden. En als alles volgens plan verloopt, groeit die populatie vervolgens vanzelf. “We verwachten modelmatig dat er daarna in tien jaar tijd al zo’n 70 tot 80 tijgers in het gebied leven.” En hopelijk neemt dat aantal in de jaren die volgen, verder toe. “We denken – wederom op basis van modellen – dat het gebied, uitgaande van een gezonde prooistand, zo’n 150 Amoertijgers kan onderhouden.” Een prachtige aanvulling op de andere maatregelen die getroffen worden en tot een verdubbeling van het aantal tijgers moet leiden.
“Dit is in zekere zin onze laatste kans om de tijgers in Centraal-Azië terug te brengen”
Laatste kans
Zo’n succesje in Kazachstan zou natuurlijk naar meer smaken. Toch ziet Polet de verhuizing van tijgers naar eigen zeggen nog geen schering en inslag worden. “Daarvoor is er te weinig habitat van voldoende grote omvang. In heel Centraal-Azie is het Ili Balkash-gebied het enige geschikte wat nog over is. Dit is in zekere zin onze laatste kans om de tijgers in Centraal-Azië terug te brengen.”
Tijgers zijn enorme katachtigen, ze kunnen tot wel 2,8 meter lang worden en tot wel 300 kilo wegen. Het zijn echte roofdieren, die zelfs prooien groter dan zijzelf zijn, kunnen opjagen en verorberen. De grootste bedreigingen voor de tijger zijn de stroperij (verschillende delen van de tijger worden in Azië gebruikt als medicijn), verlies en fragmentatie van hun leefgebied en conflicten met mensen. De tijger is onder te verdelen in zes (nog levende) subsoorten: de Bengaalse tijger, Siberische tijger, Maleise tijger, Noord-Indochinese tijger, Chinese tijger en Sumatraanse tijger. De Siberische tijger is de grootste van allemaal.
Uitdagingen
De komende jaren zal moeten blijken of het reddingsplan kans van slagen heeft. Polet erkent dat er nog de nodige hindernissen te nemen zijn, maar is tegelijkertijd optimistisch. “De eerste uitdaging is het op orde brengen van het gebied. Maar dat gaat wel lukken, want de Kazachstaanse overheid is heel enthousiast. Daarna moeten we het prooibestand restaureren. Ook dat lijkt me haalbaar, want daar hebben we al veel ervaring mee.” Een andere grote uitdaging is natuurlijk de verhuizing van de tijgers. “Gaat de Amoertijger zich goed aanpassen in de nieuwe omgeving? Dat weten we niet. Maar als je kijkt naar grote katachtigen die bijvoorbeeld in Amerika verplaatst zijn, zie je dat ze zich goed aan lijken te passen aan een nieuwe omgeving.” Een vierde uitdaging is volgens Polet de rivier die het moerasgebied waarin de tijgers in Kazachstan zullen worden uitgezet, voedt. “Die rivier komt uit China en we zien dat er steeds meer water aan wordt onttrokken, waardoor dus minder water in Kazachstan aankomt. Als dat zo doorgaat, kan er uiteindelijk te weinig water voorhanden zijn om het moeras in stand te houden. Om dat te voorkomen moeten Kazachstan en China om de tafel. Dat zal nog niet zo gemakkelijk zijn, maar de tijgers maken het nut en de noodzaak van zo’n verdrag wel heel concreet.”
Het nieuwe thuis van de Siberische tijgers in Kazachstan. Afbeelding: Mari Lebedeva (via WNF).
Terwijl in Kazachstan misschien wel één van de meest ambitieuze reddingsplannen ten bate van een bedreigde diersoort wordt uitgerold, is Polet voorzichtig optimistisch over het lot van de tijger. Hij wijst erop dat verschillende landen – zoals India, Nepal en Rusland – heel actief bezig zijn met het beschermen van hun tijgerpopulaties. “En dan zie je ook gelijk groei. We kunnen de tijger dus redden! Als je de tijger en zijn leefgebied maar consistent beschermt en de handel aan banden legt.” Tegelijkertijd zijn er ook nog altijd tijgerlanden die wat minder succesvol zijn. Polet noemt Indonesië en Maleisië. “Daar heeft nog geen ommekeer plaatsgevonden en speelt stroperij nog een grote rol. Je ziet dan ook dat het zeker geen gelopen race is en er nog altijd zorgen zijn. Natuurbescherming op dit niveau is ook nooit af: er zullen altijd crisissen zijn, want de bescherming van de tijger is nu eenmaal mensenwerk, hun lot ligt in de hand van mensen alleen.”
(scientias.nl)
Er worden nu meer dan 25.000 soorten met uitsterven bedreigd
De nieuwe Rode Lijst is er. En daarop vinden we dit jaar 25.062 soorten die met uitsterven bedreigd worden.
Een aantal soorten springt eruit. Zo treffen we op de Rode Lijst bijvoorbeeld één van Noord-Amerika’s meest wijdverspreide boomsoorten aan: de es. Ook staan er maar liefst vijf Afrikaanse antilopensoorten op. “Zelfs de soorten waarvan we dachten dat ze in ruime getallen aanwezig waren, zoals antilopen in Afrika of essen in de VS, lopen nu een groot risico op uitsterven,” stelt directeur-generaal van de International Union for Conservation of Nature, Inger Andersen.
Voor het samenstellen van deze Rode Lijst werden 87,967 soorten bestudeerd. 25,062 van deze soorten worden momenteel met uitsterven bedreigd. 5403 soorten zijn ernstig bedreigd, 8152 soorten worden bedreigd en 11,507 soorten zijn kwetsbaar.
Essen
In het geval van de es is dat met name te wijten aan een invasieve keversoort. De essenprachtkever heeft al tientallen miljoenen bomen in de VS en Canada geveld en kan naar schatting het einde van nog eens zo’n acht miljard bomen inluiden. Het zorgt ervoor dat nu vijf bomen uit het Fraxinus-geslacht (essen) in Noord-Amerika als ‘ernstig bedreigd’ te boek staan. Een andere boom uit hetzelfde geslacht heeft het stempel ‘bedreigd’ gekregen. “Essen waren razendpopulair in de VS,” vertelt boomspecialist Murphy Westwood. “We hebben er miljoenen van geplant langs onze straten en in onze tuinen. Hun afname, die zo’n 80% van de bomen treft, zal de samenstelling van zowel natuurlijke bossen als stadsbossen drastisch veranderen.” Maar dat betekent niet dat de es reeds als verloren moet worden beschouwd. “Vanwege hun grote ecologische en economische waarde, zijn onderzoekers is verschillende sectoren hard op zoek naar een manier om het uitsterven van deze soort te stoppen. Dat biedt hoop voor het voortbestaan van deze soort.”
Antilopen
Dat ook de antilopen het moeilijk hebben, is grotendeels toe te schrijven aan de mens. Van vier van de vijf soorten die nu met uitsterven bedreigd worden, werd tot voor kort gedacht dat ze helemaal niet bedreigd werden. Maar stroperij, verlies van leefgebied en concurrentie met vee voor water en voedsel heeft daar verandering in gebracht en hun aantallen nemen rap af. “De hoeveelheid antilopen is afgenomen met het toenemen van de menselijke bevolking,” stelt onderzoeker David Mallon. “De mens neemt immers natuur in voor landbouw, nederzettingen en de aanleg van wegen, gebruikt natuurlijke hulpbronnen en jaagt op niet-duurzame wijze.”
Sprinkhanen en duizendpoten
Andere organismen waar we ons op basis van de nieuwe Rode Lijst zorgen over moeten maken, zijn duizendpoten en doornsprinkhanen die enkel op Madagaskar voorkomen. Van de 71 endemische soorten doornsprinkhanen wordt bijna 40% met uitsterven bedreigd, terwijl van de 145 endemische soorten duizendpoten meer dan 40% met uitsterven bedreigd wordt.
Het goede nieuws
Er is ook goed nieuws. Zo staan sommige soorten er nu beter voor dan in het recente verleden. Dat overkwam bijvoorbeeld de sneeuwpanter die eerder te boek stond als ‘bedreigd’, maar nu het stempel ‘kwetsbaar’ heeft gekregen. De panter heeft het nog steeds moeilijk, maar de maatregelen die zijn genomen om de soort te redden – bijvoorbeeld het bestrijden van stroperij – werpen hun vruchten af. Ook de Rodriguesvleerhond doet het beter en wordt nu ‘bedreigd’ in plaats van ‘ernstig bedreigd’. Ook dat is te wijten aan een betere bescherming van de soort en diens leefgebied.
Met het opstellen van de Rode Lijst wil het IUCN inzichtelijk maken welke soorten meer aandacht en bescherming nodig hebben. Dat we de lijst serieus moeten nemen, bewijst onder meer de kleine vleermuis Pipistrellus murrayi. Het beestje stond te boek als ernstig bedreigd. Maar op de nieuwe Rode Lijst heeft de soort het stempel ‘uitgestorven’ gekregen. Het laatste exemplaar van de soort werd in augustus 2009 gespot en verdween een maand later. Sindsdien is er geen spoor meer van de vleermuis vernomen. En dus moet het IUCN nu concluderen dat deze is uitgestorven. De oorzaak is niet helemaal duidelijk. Mogelijk is het te wijten aan een combinatie van factoren: invasieve mieren die het leefgebied van de vleermuis aantastten, invasieve soorten die het op de vleermuis zelf voorzien hadden en een onbekende ziekte.
(scientias.nl)
Internationale afspraken nodig om leeuwen te redden
Auteur: Arie Trouwborst
Leeuwen behoren tot de bekendste wilde dieren, maar hun voortbestaan is in gevaar. Om het tij te keren is politieke samenwerking cruciaal, blijkt uit een nieuwe studie. Internationale verdragen spelen hierbij een belangrijke rol.
Vroeger waren leeuwen in Europa heel gewoon, maar al voor het jaar nul werd de laatste over de kling gejaagd. Tegenwoordig denken veel mensen dat leeuwen in Afrika heel gewoon zijn, maar ook daar is verandering in gekomen. In de meeste landen waar leeuwen nog in het wild voorkomen neemt hun aantal snel af. Er zijn er nog maar zo’n twintigduizend in Afrika, plus een paar honderd in India. Alsof de totale menselijke wereldbevolking zou zijn teruggebracht tot de inwoners van Urk.
Bij de Wildlife Conservation Research Unit van de Universiteit van Oxford zijn onderzoekers al jaren op zoek naar het beste recept om de teruggang van leeuwenpopulaties een halt toe te roepen. Zij hebben ook leeuw Cecil beroemd gemaakt. Ze gaven hem een zender mee en volgden zijn avonturen op de Zimbabwaanse savanne. Een van deze onderzoekers was benieuwd naar de rol van internationale samenwerking bij leeuwenbescherming. Vorig jaar klopte hij bij ons in Tilburg aan. Mijn Zuid-Afrikaanse collega-jurist Melissa Lewis en ik gingen graag de samenwerking aan.
Arie Trouwborst (rechts, met verrekijker), in het veld in Zuid-Afrika. Foto door
Elvira Martínez Camacho
Beschermde status helpt
Ons onderzoek laat het belang zien van verschillende bestaande verdragen voor het behoud van leeuwen en hun leefgebied. Bijvoorbeeld het UNESCO-Werelderfgoedverdrag en het Verdrag van Ramsar voor de Bescherming van Wetlands (waterrijke gebieden). Hoewel geen van beide verdragen zich specifiek op leeuwen richt, hebben tientallen natuurgebieden waar nog leeuwen voorkomen een internationale beschermde status gekregen als Werelderfgoed of ‘Wetland of International Importance’.
Wij zochten uit welke dat zijn, wat leeuwen hieraan (kunnen) hebben, en welke leeuwengebieden nog meer zouden kunnen profiteren van een dergelijke status. Ter illustratie, de voorgenomen aanleg van een enorme snelweg dwars door de Serengetisavanne werd onlangs door een internationaal tribunaal verboden, waarbij de rechter met name wees op de Werelderfgoed-status van het gebied.
Stroperij of jachttrofee?
De handel in leeuwenbotten – voor de traditionele Aziatische medicijnenmarkt – en jachttrofeeën wordt gereguleerd door het Verdrag inzake de Handel in Bedreigde Soorten (CITES). Trofeejacht ligt gevoelig. Toen een Amerikaanse tandarts twee jaar geleden een eind maakte aan het leven van leeuw Cecil, haalde hij zich een massale digitale lynchpartij via de sociale media op de hals. Veel bezorgde burgers in Amerika en Europa riepen regeringen op om de import van jachttrofeeën te verbieden.
Dergelijke maatregelen kunnen voor de toekomst van de leeuw echter juist averechts uitpakken. Trofeejacht brengt veel geld in het laatje voor de lokale bevolking, doorgaans behoorlijk meer dan fototoerisme. Als er een streep door dit verdienmodel gaat, is er weinig reden voor de doorgaans arme plattelanders om de bedreiging die leeuwen vormen voor hun vee en eigen veiligheid nog langer te tolereren. Grote kans dat de leeuwen dan worden gestroopt en hun habitat verandert in landbouwgebied. Het kan dus beter zijn om de import van leeuwtrofeeën aan voorwaarden te onderwerpen waardoor een duurzame jachtpraktijk bevorderd wordt, dan het regelrecht te verbieden. Het CITES-verdrag biedt de handvatten voor zulk maatwerk.
Overkoepelend kader nodig
Ons onderzoek laat zien dat er nog veel te verbeteren valt in de toepassing van verdragsverplichtingen in de praktijk. Desondanks is het duidelijk de moeite waard om te investeren in zulke verbeteringen, waarbij we vooral pleiten voor maatregelen waarbij de menselijke bevolking van leeuwengebieden actief wordt betrokken. Het artikel doet concrete aanbevelingen om de bijdrage van het internationaal recht aan het voortbestaan van de leeuw te vergroten. Het opnemen van de leeuw in de soortenlijsten van het Verdrag van Bonn inzake Trekkende Diersoorten is één van deze aanbevelingen.
Mannetjesleeuw in Kruger National Park, Zuid-Afrika.
Melissa Lewis
Een voorstel om de leeuw binnen de reikwijdte van dit verdrag te brengen staat op de agenda van de komende vergadering van verdragspartijen, in oktober in de Filipijnen. Door de soort op te nemen onder het Verdrag van Bonn zou leeuwenbescherming hoger op de internationale agenda komen te staan. Nog belangrijker is dat het Verdrag een kader kan bieden voor het coördineren en ondersteunen van beschermingsmaatregelen in de vijfentwintig landen waar nog leeuwen voorkomen.
Op dit moment is er een verdrag dat de handel reguleert. Ook zijn er verdragen voor belangrijke wetlands en werelderfgoed en verschillende regionale natuurbeschermingsverdragen, maar een overkoepelend kader speciaal gericht op de leeuw ontbreekt. Hier lijkt bij uitstek een rol weggelegd voor het Verdrag van Bonn. Ons artikel is inmiddels door het Secretariaat van het verdrag ingebracht als officieel document voor de topontmoeting komende maand. Op die manier kunnen de afgevaardigden van de 124 verdragspartijen er kennis van nemen alvorens ze besluiten over de toekomstige rol van het verdrag bij de bescherming van de leeuw.
Bron
Arie Trouwborst, Melissa Lewis, e.a., International law and lions (Panthera leo): understanding and improving the contribution of wildlife treaties to the conservation and sustainable use of an iconic carnivore, Nature Conservation 21: 83-128 (13 Sep 2017). DOI: 10.3897/natureconservation.21.13690
Het leeuwenonderzoek vloeit voort uit het door de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek gefinancierde project Ius Carnivoris. Dat richt zich vooral op wolven, beren en andere grote roofdieren in Europa. Een van de aanbevelingen toen het project gehonoreerd werd, was om ook de vergelijking te zoeken met roofdierbescherming buiten Europa, wat in dit onderzoek is gebeurd.
Dit artikel is een publicatie van NEMO Kennislink.
© NEMO Kennislink, sommige rechten voorbehouden
(Kennislink.nl)
Wetenschappers waarschuwen voor “ecologisch Armageddon”: driekwart insecten verdwenen
Dieren In 63 beschermde natuurgebieden in Duitsland is sinds 1989 driekwart van de vliegende insecten verdwenen. De teruggang van het aantal insecten werd al vermoed, maar blijkt veel groter dan gedacht. In de rest van Europa is de teruggang vermoedelijk net zo groot.
Dat blijkt uit een onderzoek van onderzoekers van de Radboud Universiteit in Nijmegen en hun Duitse collega’s. De ecologen publiceerden hun bevindingen vandaag in het wetenschappelijke tijdschrift PLOS ONE. Al sinds 1989 wordt in de onderzochte natuurgebieden minutieus bijgehouden hoeveel insecten er rondvliegen. De insecten worden gevangen in grote vallen en de volledige biomassa wordt gewogen.
Afgelopen jaren was al duidelijk dat bepaalde insectensoorten, zoals bijen en vlinders, steeds minder voorkomen in West-Europa en Noord-Amerika. “Maar dat de aantallen van alle vliegende insectensoorten in zo’n hoge mate aan het afnemen zijn als we hier zien in zo’n wijdverspreid gebied, is een nog alarmerender bevinding”, zegt projectleider Hans de Kroon.
Oorzaak onduidelijk
“Aangezien hele ecosystemen afhankelijk zijn van insecten, bijvoorbeeld als voedsel en als bestuivers, zet dat andere veranderingen, zoals achteruitgang van vogels en zoogdieren in een nieuw daglicht”, aldus De Kroon.
De oorzaak van deze enorme afname is tot nog onduidelijk. Veranderingen in weer, landschap en in plantensoortenrijkdom blijken niet de afname te kunnen verklaren. Het weer verklaart veel van de schommelingen binnen het seizoen en tussen de jaren, maar niet de neergaande trend.
”Insecten vormen ongeveer twee derde van alle leven op aarde, maar we zien nu een ongelooflijke afname”, zegt ook professor Dave Goulson van de universiteit van Sussex, een van de auteurs van de studie, aan The Guardian. “We lijken grote stukken land onleefbaar te maken voor de meeste levensvormen, en zitten zo op koers naar een ecologisch Armageddon. Als we de insecten verliezen, dan stort alles in elkaar.”
Omdat de oorzaken niet bekend zijn, kunnen nog geen concrete maatregelen worden genomen. De Kroon: “Wat we op dit moment alleen kunnen doen is grote voorzichtigheid betrachten. Minderen met de dingen waarvan we weten dat ze een slechte invloed hebben, zoals het gebruik van pesticiden en verdwijnen van bloemrijke akkerranden in de landbouw.”
© Entomologisher Verein Krefeld - Een van de vallen in een Duits natuurgebied.
(HLn)
[ Bericht 1% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 19-10-2017 09:24:35 ]
https://www.nytimes.com/2(...)pard-endangered.html
Zo ziet uitsterven eruit: dit mannetje is de laatste van zijn soort
Dieren Voor veel mensen zijn uitstervende diersoorten een ver-van-hun-bed-show. Bioloog Daniel Schneider maakte het probleem maandag echter pijnlijk duidelijk met één enkele foto.
Schneider deelde maandag een foto van Sudan, de allerlaatste mannelijke noordelijke witte neushoorn die nog in leven is. “Wil je weten hoe uitsterven eruitziet?”, schreef hij erbij op Twitter. “Sudan is de laatste. Nooit meer.”
De neushoorn leeft al sinds 2009 in de Ol Pejeta Conservancy in Kenia. Hij werd toen overgebracht vanuit een Tsjechische zoo om deel te nemen aan een kweekprogramma. Er werden echter nog geen nieuwe kalfjes geboren, en Schneiders enige mannelijke metgezel, Suni, overleed in 2014. Naast Sudan, die met zijn 43 lentes al een gezegende leeftijd bereikt heeft, zijn er nu nog twee vrouwtjes in leven. Als het mannetje geen nieuwe soortgenoten kan verwekken, sterft de noordelijke witte neushoorn uit.
Sudan wordt 24 uur per dag bewaakt, en zijn lijfwachten riskeren vaak hun leven om de neushoorn te redden. Ook al werden zijn hoorns voor zijn eigen veiligheid afgezaagd, toch proberen stropers de stompjes vaak nog buit te maken. In Azië wordt het ivoor nog steeds gezien als een geneesmiddel voor allerlei kwaaltjes.
Wie een steentje (lees: centje) wil bijdragen aan het kweekprogramma van Sudan en zijn twee wijfjes, kan hier een donatie doen.
(HLN)
Wetenschappers hopen uitgestorven holenleeuw terug te brengen na vondst van deze perfect bewaarde welp
Het fossiel van het welpje is extreem goed bewaard. Je ziet mooi het hoofdje en de voorpoten op deze foto.
Wetenschap & Planeet In het ijs van een rivier in Siberië zijn de perfect bewaarde resten gevonden van een welp van een uitgestorven holenleeuw. Hij zou daar 20.000 tot 50.000 jaar begraven hebben gelegen, tot een plaatselijke bewoner hem bij toeval ontdekte. Het voedt bij wetenschappers meteen de hoop om de uitgestorven diersoort via klonen terug te brengen.
Het welpje lag met zijn hoofd op zijn poot, zo blijkt uit de eerste foto’s van de vondst. Het lag begraven in de permafrost van de Tirekhtykhrivier in Jakoetië, toen Boris Berezhnov het in september vond. Door een daling van het water in de rivier was het “onherkenbare dier” zichtbaar geworden.
Doodsoorzaak
Volgens wetenschappers die het fossiel onderzochten, zou het welpje tussen 1,5 en 2 maanden oud geweest zijn toen het stierf. Het is nog niet duidelijk of het om een mannetje of een wijfje gaat. Ook over de doodsoorzaak is nog niets bekend. “Er zijn geen sporen van uitwendige verwondingen te zien”, aldus expert dokter Albert Protopopov. “Hij is echt in perfecte staat. Alle ledematen zijn er nog. En dat voedt onze hoop om de soort ooit weer tot leven te wekken.”
Twee jaar geleden werden in dezelfde regio al eens twee andere welpen gevonden van de holenleeuw, maar die waren niet zo goed bewaard. Eentje zou wel nog wat moedermelk in de maag hebben gehad.
Iedereen was toen verbaasd en wist niet dat zoiets mogelijk was", aldus Protopopov. "En nu hebben we een exemplaar gevonden dat nog veel beter is bewaard."
Aanvankelijk werd gedacht dat de fossielen van het eerste paar - Uyan en Dina - ongeveer 12.000 jaar oud waren en dateerden van de periode dat het roofdier uitstierf. Dat werd later bijgesteld en ze worden nu op 55.000 jaar oud geschat. De nieuwe vondst zou tussen de 20.000 en 50.000 jaar oud zijn, maar test moeten daar later uitsluitsel over geven. De welp is ongeveer 45 centimeter groot.
Volgens Protopopov - van de Academy of Sciences of the Republic of Sakha (Jakoetië) - worden de eerste significante resultaten van het onderzoek van het fossiel over drie jaar verwacht.
(HLN)
[ Bericht 15% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 11-11-2017 09:40:28 ]
Inderdaad, spectaculaire vondst.quote:
Wow! Bizar dat het zo goed geconserveerd is gebleven. Hopelijk hebben ze er veel aan, wat betreft DNA-onderzoek.
Het artikel was niet volledig, heb het even aangevuld.
Jachttrofeeën van olifanten importeren uit Zambia of Zimbabwe was verboden in de VS. Trump draait dat nu terug
© Photo News - Een man poseert met een geschoten olifant.
Dieren De Trump-administratie verwijst de ban op het importeren van jachttrofeeën van gedode olifanten in Zimbabwe en Zambia naar de vuilbak. Dat betekent dat Amerikanen binnenkort op de bedreigde Afrikaanse dieren kunnen jagen en naar believen slagtanden, hoofden en slurven mee naar huis kunnen nemen.
“Een verwerpelijke, schandalige actie”, laken dierenrechtenactivisten. Dat eerder ook triomfantelijke jachtfoto’s van de zonen van president Donald Trump opdoken, doet de gemoederen alleen maar meer verhitten.
In 2014 stelde toenmalig president Barack Obama een verbod in op het importeren van jachttrofeeën van olifanten gedood in Zimbabwe en Zambia. De restricties werden in het leven geroepen omdat de Afrikaanse olifantenpopulatie stevig was gedaald en de Amerikaanse overheid via de US Endangered Species Act bedreigde diersoorten in andere landen wilde beschermen.
“Duurzame conservatie”
Volgens de Trump-administratie zal de maatregel helpen om de olifantenpopulaties beter te managen. “Legale, goed gereguleerde sportjacht als onderdeel van een sterk beheerprogramma kan in het voordeel zijn van het behoud van sommige soorten”, stelt de US Fishing and Wildlife Service. De Safari Club International, een wereldwijd netwerk van jagers, is verheugd. “We appreciëren de inspanningen om barrières voor duurzame conservatie voor Afrikaans wild te verwijderen”, reageert SCI-directeur Paul Babaz.
Dat president Trump de ban terugdraait gaat evenwel vooral gepaard met kritiek. Dierenorganisaties zijn woedend en spreken van een zware klap voor de internationale campagne tegen ivoorhandel, stroperij en jachttoerisme. Boos wordt herinnerd aan de verguisde foto’s van Trumps zonen Donald Junior en Eric Trump. Daarop poseerden zij apetrots met onder meer een geschoten luipaard en een staart van een geschoten olifant, na een gezellig potje jagen in Zimbabwe. Volgens Donald Junior was er geen sprake van “verspilling”. “De dorpelingen waren heel blij met het vlees”, reageerde hij op de commotie.
Het vuur van de ivoormarkt lijkt eindelijk een beetje uit te doven. Het laatste dat we nodig hebben is een plotse zuurstofboost van een ondoordachte beleidsverandering
Save The Elephants
© Thinkstock.
De organisaties beargumenteren dat de beslissing enkel maar illegale stroperij en doden van olifanten zal aanmoedigen. “Elke dag worden 100 olifanten vermoord”, stelt The Elephant Project. “Het zullen er nu alleen maar meer worden.” Ook Save The Elephants veroordeelt de zet. “Dit ondermijnt de belangrijke verboden in de ivoorhandel. Het vuur van de ivoormarkt lijkt eindelijk een beetje uit te doven. Het laatste dat we nodig hebben is een plotse zuurstofboost van een ondoordachte beleidsverandering.” “We kunnen niet rechtstreeks controleren wat er gebeurt in andere landen”, vertelt Wayne Pacelle, voorzitter en CEO van de Humane Society of the United States aan CNN. “Maar wat we kunnen controleren is een restrictie op de import van stukken dieren. Met deze beslissing gaan olifanten die helemaal niemand lastigvallen, worden doodgeschoten door rijke Amerikanen.” Pacelle wijst er ook op dat Zimbabwe ”één van de meest corrupte landen ter wereld” is.
Donald Trump Jr met een olifantenstaart die hij net lijkt afgesneden te hebben in Zimbabwe.
© Twitter - Donald Trump Jr met een olifantenstaart die hij net lijkt afgesneden te hebben in Zimbabwe.
Donald Junior en Eric Trump met een dood luipaard in Zimbabwe.
© Twitter - Donald Junior en Eric Trump met een dood luipaard in Zimbabwe.
(HLN)
Het is 5 voor 12 voor deze walvissoort. “Nog maar 100 vrouwelijke exemplaren over”
© thinkstock - Wereldwijd zijn er nog maar zo'n 100 vrouwelijke noordkapers meer over die zich kunnen voortplanten, schatten wetenschappers.
Wetenschap & Planeet Het aantal exemplaren van de noordkaper, de meest bedreigde walvis van de Atlantische Oceaan, gaat ineens drastisch achteruit. Er zijn maar honderd vrouwelijke noordkapers meer over.
De laatste twintig jaar leek de noordkaper zich te herstellen maar de laatste jaren gaat het ineens sterk achteruit met deze bedreigde walvis. Mariene biologen schatten dat er maar 100 vrouwelijke noordkapers meer over zijn die zich kunnen voortplanten. In 2010 waren er nog 500 noordkapers.
De noordkaper wordt zo mogelijk de eerste grote walvis die helemaal verdwijnt in de moderne tijd.
Vissersnetten
Steeds meer noordkapers raken verstrikt in de netten van vissersschepen. Soms slepen ze dat enorme extra gewicht maandenlang mee, waardoor ze uitgeput raken. De laatste tien jaar is het aantal noordkapers dat sterft door vissersnetten verdubbeld.
2017 blijkt een rampjaar te zijn. Er zijn al zeker zestien dode noordkapers gevonden. Van de dieren die wel overleven, daalt de vruchtbaarheid. Het aantal geboortes daalt snel. Uitgeputte, ondervoede exemplaren planten zich niet meer voort.
Vorig jaar wees een Amerikaanse studie er ook al op dat het niet goed gaat met de noordkaper.
Jachtverbod
In 1935 was de Noord-Atlantische noordkaper bijna uitgestorven. Door een verbod op de jacht kwamen er langzaam weer walvissen bij. In 1992 waren er 295, en de laatste twintig jaar groeide het aantal sneller. Maar aan dat herstel is dus een eind gekomen.
(HLN)
David Attenborough waarschuwt: “Oceanen nooit tevoren zo erg bedreigd als nu”
© BBC NHU 2017 - David Attenborough.
Dieren Het gaat niet goed met het leven in de oceanen van onze planeet. Volgens de wereldberoemde documentairemaker David Attenborough zijn de zeeën nooit tevoren zo erg bedreigd als vandaag. In de laatste aflevering van Blue Planet II toont Attenborough de desastreuze schade die de mens aanricht. Van klimaatverandering over plastiekvervuiling en overbevissing tot hinderlijk lawaai.
De oceanen zijn een vitaal onderdeel van ons globaal ecosysteem, stelt Attenborough, wat maakt dat alle toekomstige leven op aarde zal afhangen van het menselijke handelen. Vandaag staan de zeewateren onder de grootste bedreiging ooit in de hele geschiedenis, waarschuwt de natuurliefhebber, zondagavond op de BBC in de laatste episode van de documentairereeks Blue Planet II.
© BBC/Alex Mustard 2017 - Uit Blue Planet II: een koraalrif in Fiji.
Attenborough kreeg in het verleden weleens de kritiek te slikken dat hij te licht zou stappen over de menselijke verwoestingen van onze planeet. Zondag zal hij dat onderwerp alvast een hele uitzending lang aanpakken.
“Jarenlang dachten we dat de oceanen zo uitgestrekt waren en dat er zo oneindig veel bewoners waren dat niets wat we deden er een effect op kon hebben. Maar nu weten we dat dat verkeerd was”, zegt Attenborough. “Het is nu duidelijk dat onze handelingen een aanzienlijke impact hebben op ’s werelds oceanen. Ze worden vandaag bedreigd als nooit tevoren in de menselijke geschiedenis. Veel mensen geloven dat de oceanen een crisispunt hebben bereikt.” Hij besluit: “We hebben natuurlijk de verantwoordelijkheid om goed te zorgen voor onze blauwe planeet. De toekomst van de mensheid, en van alle leven op aarde, hangt nu van onszelf af.”
© BBC NHU 2017
De productie van Blue Planet II zegt dat ze in de reeks niet buiten de kwalijke impact van de mens op de zeeën kon. “Dat zou geen waarheidsgetrouwe weergave zijn. We tonen het gewoon zoals het is, en dat is best choquerend”, klinkt het. Zoals de albatroskuikentjes die sterven omdat ze plastiek opeten, dat hun ouders voor voedsel aanzien. Té vreselijk om uit te zenden, vonden de makers zelfs. Of zoals het Great Barrier Reef, dat de ploeg vorig jaar filmde en dat op schrijnende wijze aan het verbleken is door de klimaatopwarming, die de temperaturen van het zeewater doet stijgen. Ook op Antarctica, waar de situatie eveneens aan sneltempo aan het veranderen is.
Gelukkig is er ook wel beter nieuws, met de heropleving van de potvissen in Sri Lanka en van het haringbestand in Noorwegen, met dank aan menselijke maatregelen. Maar we zullen moeten blijven inspanningen leveren voor de oceanen, is de duidelijke boodschap.
© BBC/Rachel Butler
(HLN)
Heb ik iets van meegekregen iddquote:
Gisteren of eergisteren was in het nieuws dat het aantal insecten in Nederland de afgelopen 30 jaar met 75% is afgenomen. Dat was laatst ook al in Duitslland geconstateerd.
Verhitte discussie over uitstervende wolvenroedel: gaat ook de allerlaatste ‘lone wolf’ eraan?
In Amerika is er volop discussie over een uitstervende wolvenroedel. Ingrijpen of laten sterven, dat is de vraag.
Ooit vroor het zo streng langs de Canadees-Amerikaanse grens dat een roedel Canadese wolven over het ijs naar het Amerikaanse Isle Royale kon trippelen. Een onbewoond eiland, 25 kilometer van de Canadese oever die een slordige 70 kilometer lang is en nog eens tien breed. Er woonden al elanden. De komst van de wolven bood wetenschappers uit heel de wereld een uniek openluchtlaboratorium om te volgen hoe roof- en prooidier zich tot elkaar verhouden.
Ze arriveerden in 1949 en op zijn hoogtepunt - in de jaren ’80 - telde de roedel 80 wolven. Daarna ging het bergaf. Door de opwarming van de aarde vroor het Bovenmeer nooit meer zo ver dicht dat andere roofdieren de oversteek waagden. Daarnaast bleek de populatie erg kwetsbaar door inteelt. De laatste jongen waren ziek en een aantal verongelukte. Vorig jaar waren er nog amper twee wolven over. Trieste luchtbeelden circuleerden van een mannetje en zijn dochter, beide afstammelingen van dezelfde wolvin. Het mannetje is daarna niet meer gezien. Bewegingscamera’s van de universiteit van Michigan spotten recent alleen nog het vrouwtje.
Discussie
Half Amerika kijkt toe hoe letterlijk een lone wolf strijdt tegen eenzaamheid op het Isle Royale. Haar lot zorgt voor veel discussie. De vraag is simpel: blijven we toekijken hoe ook de laatste wolvin van een eens beroemde roedel sterft of mogen we ingrijpen in de natuur en ‘verse’ wolven invliegen?
Ook de Nederlandse wolvenexpert Maurice La Haye, onderzoeker van de Zoogdiervereniging, volgt de discussie. “De stellingen in Amerika zijn heel erg extreem geworden. Je kunt zeggen: het is de natuur, we laten dit gaan. Dan zal je zien dat de elandenpopulatie op het eiland gaat groeien en dan krijg je veel meer dierenleed en schade. In de natuurlijke situatie vriest dat meer weleens dicht en komen er nieuwe wolven, maar door klimaatopwarming is die kans afgenomen. Er is een systeem op het eiland waarin wolven hun rol hebben. Wat mij betreft is invliegen prima.”
© RV - Een nachtopname, afgelopen zomer, door een automatische camera. Waarschijnlijk is het de wolvin, de laatste 'lone wolf'.
Stel: er loopt een eenzame wolf door België of Nederland. Zouden wij die ook een partner moeten bieden? La Haye: “Dat zou je kunnen bedenken, maar mijn antwoord is: die tweede komt er vanzelf wel. Daar zijn geen strenge winters voor nodig. Isle Royale is echt een ander verhaal.”
Inmiddels neigen de Amerikaanse beheerders van het natuurpark dat Isle Royale ook is, naar een oplossing zoals La Haye die voorstaat. Woordvoerster Liz Valencia hint op een lokaal tv-station dat er een plan is om de komende drie jaar tot 30 wolven in te vliegen. “We hebben gekeken naar het eiland, naar de vegetatie, naar de elandenpopulatie die elk jaar met twintig procent groeit en alle ongewenste verandering die dreigen als we geen wolven herintroduceren”, aldus Valencia.
Op het eiland lopen inmiddels ruim 1.600 elanden rond, die volop dennenbomen wegvreten. Volgens wetenschappers kan dat nog een paar jaar zo doorgaan en dan zullen de elanden bij honderden doodgaan van de honger. Het eiland is dan simpelweg kaalgevreten. Ook dat moet dan maar gebeuren, vinden tegenstanders van nieuwe wolven.
In januari wordt het definitieve besluit genomen
(HLN)
Met een rap groter wordende wereldbevolking, gaat dit natuurlijk nooit lukken.quote:
05-12-2017
David Attenborough waarschuwt: “Oceanen nooit tevoren zo erg bedreigd als nu”
[ afbeelding ]
© BBC NHU 2017 - David Attenborough.
Dieren Het gaat niet goed met het leven in de oceanen van onze planeet. Volgens de wereldberoemde documentairemaker David Attenborough zijn de zeeën nooit tevoren zo erg bedreigd als vandaag. In de laatste aflevering van Blue Planet II toont Attenborough de desastreuze schade die de mens aanricht. Van klimaatverandering over plastiekvervuiling en overbevissing tot hinderlijk lawaai.
De oceanen zijn een vitaal onderdeel van ons globaal ecosysteem, stelt Attenborough, wat maakt dat alle toekomstige leven op aarde zal afhangen van het menselijke handelen. Vandaag staan de zeewateren onder de grootste bedreiging ooit in de hele geschiedenis, waarschuwt de natuurliefhebber, zondagavond op de BBC in de laatste episode van de documentairereeks Blue Planet II.
[ afbeelding ]
© BBC/Alex Mustard 2017 - Uit Blue Planet II: een koraalrif in Fiji.
Attenborough kreeg in het verleden weleens de kritiek te slikken dat hij te licht zou stappen over de menselijke verwoestingen van onze planeet. Zondag zal hij dat onderwerp alvast een hele uitzending lang aanpakken.
“Jarenlang dachten we dat de oceanen zo uitgestrekt waren en dat er zo oneindig veel bewoners waren dat niets wat we deden er een effect op kon hebben. Maar nu weten we dat dat verkeerd was”, zegt Attenborough. “Het is nu duidelijk dat onze handelingen een aanzienlijke impact hebben op ’s werelds oceanen. Ze worden vandaag bedreigd als nooit tevoren in de menselijke geschiedenis. Veel mensen geloven dat de oceanen een crisispunt hebben bereikt.” Hij besluit: “We hebben natuurlijk de verantwoordelijkheid om goed te zorgen voor onze blauwe planeet. De toekomst van de mensheid, en van alle leven op aarde, hangt nu van onszelf af.”
[ afbeelding ]
© BBC NHU 2017
De productie van Blue Planet II zegt dat ze in de reeks niet buiten de kwalijke impact van de mens op de zeeën kon. “Dat zou geen waarheidsgetrouwe weergave zijn. We tonen het gewoon zoals het is, en dat is best choquerend”, klinkt het. Zoals de albatroskuikentjes die sterven omdat ze plastiek opeten, dat hun ouders voor voedsel aanzien. Té vreselijk om uit te zenden, vonden de makers zelfs. Of zoals het Great Barrier Reef, dat de ploeg vorig jaar filmde en dat op schrijnende wijze aan het verbleken is door de klimaatopwarming, die de temperaturen van het zeewater doet stijgen. Ook op Antarctica, waar de situatie eveneens aan sneltempo aan het veranderen is.
Gelukkig is er ook wel beter nieuws, met de heropleving van de potvissen in Sri Lanka en van het haringbestand in Noorwegen, met dank aan menselijke maatregelen. Maar we zullen moeten blijven inspanningen leveren voor de oceanen, is de duidelijke boodschap.
[ afbeelding ]
© BBC/Rachel Butler
(HLN)
Helemaal niet omdat landen waar de bevolking zo groot is en waar het snel groeit, zich niks aantrekken van internationale regels.
Heb ooit gespeeld met het wolf-sheep-predation model van Netlogo, je kreeg altijd oscillaties, of je eindigde zonder dieren (eerst alle schapen opgegeten waarna de wolven uitsterven, of eerst uitsterven van de wolven, waarna je een schapenexplosie kreeg die al het gras opat) leek vooral af te hangen van de grootte van het environment.quote:
Inmiddels neigen de Amerikaanse beheerders van het natuurpark dat Isle Royale ook is, naar een oplossing zoals La Haye die voorstaat. Woordvoerster Liz Valencia hint op een lokaal tv-station dat er een plan is om de komende drie jaar tot 30 wolven in te vliegen. “We hebben gekeken naar het eiland, naar de vegetatie, naar de elandenpopulatie die elk jaar met twintig procent groeit en alle ongewenste verandering die dreigen als we geen wolven herintroduceren”, aldus Valencia.
Op het eiland lopen inmiddels ruim 1.600 elanden rond, die volop dennenbomen wegvreten. Volgens wetenschappers kan dat nog een paar jaar zo doorgaan en dan zullen de elanden bij honderden doodgaan van de honger. Het eiland is dan simpelweg kaalgevreten. Ook dat moet dan maar gebeuren, vinden tegenstanders van nieuwe wolven.
Was leuk, veel tijd besteed aan "realistische bodemmodellen" (regios met vruchtbare en minder vruchtbare grond).
Interessant en bedankt voor de linkquote:
[..]
Heb ooit gespeeld met het wolf-sheep-predation model van Netlogo, je kreeg altijd oscillaties, of je eindigde zonder dieren (eerst alle schapen opgegeten waarna de wolven uitsterven, of eerst uitsterven van de wolven, waarna je een schapenexplosie kreeg die al het gras opat) leek vooral af te hangen van de grootte van het environment.
Was leuk, veel tijd besteed aan "realistische bodemmodellen" (regios met vruchtbare en minder vruchtbare grond).
Zeeschildpad bedreigd: tot 99 procent zijn vrouwtjes door warmere oceanen
© BELGAIMAGE
Door de stijgende zeetemperaturen zijn te veel groene zeeschildpadden in het Great Barrier Reef vrouwtjes. De soort is daardoor ernstig bedreigd, stellen onderzoekers in een nieuwe studie in het vakblad Current Biology.
Het geslacht van de groene zeeschildpad wordt bepaald door de temperatuur tijdens het broeden. Door de hogere watertemperaturen wordt ook het zand warmer, en in warm zand worden vooral vrouwelijke schildpadden geboren.
In het noordelijke deel van het Great Barrier Reef in Australië, het dichtst bij de evenaar, is de situatie het meest schrijnend. Bij onderzoek op een groep van 200.000 schildpadden bleek 99 procent van de dieren vrouwelijk te zijn.
Maar ook in andere delen van het rif is er bijlange geen sprake van de gewenste 50/50-verhouding. Bij een populatie in het uiterste zuiden was 65 tot 69 procent vrouwelijk.
Volgens de onderzoekers van het Worldwide Fund for Nature Australia, de National Oceanic and Atmospheric Administration en California State University kan dit het voortbestaan van de soort in gevaar brengen.
Kunstmatige regen
Experten gaan nu na hoe ze kunnen zorgen voor koelere nestgebieden. “Een van de mogelijkheden die overwogen worden, is kunstmatige regen”, zegt dr. Colin Limpus van het Queensland Department of Environment, niet betrokken bij de studie aan de BBC. “Dat gaat het zand afkoelen en dat zou moeten leiden tot een stijging van het aantal mannetjes.”
Ook het plaatsen van tenten op de stranden is een optie die overwogen wordt.
(HLN)
In 16 jaar tijd zijn 100.000 Borneose orang-oetans verdwenen
Maar er is ook een sprankeltje hoop.
Hoewel er al voor vijftig jaar veel gedaan wordt om het voortbestaan van de orang-oetan veilig te stellen, komen onderzoekers nu toch met slecht nieuws. Zo blijkt uit de meest recente telling dat tussen 1999 en 2015 het totale aantal orang-oetans op Borneo met meer dan 100.000 dieren is afgenomen.
Verdwijnen
Dit hoge getal betekent dat het aantal orang-oetans sneller verdwijnt dan onderzoekers hadden verwacht. Vooral in ontboste gebieden en in gebieden die zijn omgezet in landbouwgrond nam het aantal mensapen af. Maar verassend genoeg bleek uit de telling dat de grootste achteruitgang plaatsvond in bossen, de plek waar juist de meeste orang-oetans wonen. De onderzoekers hebben hier wel een paar verklaringen voor. De mens oefent namelijk veel druk uit op de leefgebieden. Zo worden er bijvoorbeeld baby orang-oetans weggenomen voor de handel in huisdieren, maar denk bijvoorbeeld ook aan stroperij.
Populaties
De sterke afname van de orang-oetan brengt het voortbestaan van de mensaap aan het wankelen. “Orang-oetans planten zich erg langzaam voort,” stelt mede-auteur Serge Wiche. “Zo blijkt bijvoorbeeld dat als slechts één op de honderd volwassen orang-oetans per jaar uit een populatie wordt weggehaald, de kans heel groot is dat de hele populatie het niet overleeft.” Maar in plaats van één, blijkt uit onderzoek dat er wel drie of zelfs vier op de honderd volwassen orang-oetans per jaar uit een populatie verdwijnen. Dit zou goed de grote afname van de mensaap op Borneo kunnen verklaren.
Veerkrachtig
Uit het onderzoek blijkt dat orang-oetans op Borneo zich relatief gemakkelijk kunnen aanpassen aan de nieuwe omstandigheden. Zo kunnen ze zich bijvoorbeeld voeden met planten die geen deel uitmaken van hun natuurlijke dieet, en werken ze ook prima acacia of palmolie naar binnen. Deze gedragingen kunnen er mogelijk voor hebben gezorgd dat de mensaap kan overleven in gefragmenteerde landschappen en in veel kleinere bosgebieden dan eerder voor mogelijk werd gehouden.
Positieve draai
Toch is er ook een positieve draai aan het verhaal. Zo blijkt uit hetzelfde onderzoek dat er meer orang-oetans op Borneo voorkomen dan eerder werd gedacht. “We kwamen erachter dat orang-oetans zich veel wijder verspreiden dan eerder bekend was,” zegt hoofdauteur Maria Voigt. “Zo blijken er ook orang-oetans voor te komen in de aangetaste bosgebieden en zelfs op plantages.” En dat is best bijzonder. Orang-oetans zijn namelijk vaak beschreven als een erg gevoelig soort, die alleen in de meest ongerepte gebieden kan overleven. Maar deze mensapen blijken zich goed te kunnen aanpassen aan nieuwe omstandigheden.
Stabiel
Meer goed nieuws: het lijkt erop dat sommige orang-oetan populaties op Borneo relatief stabiel zijn. Het uitsterven van de Borneose orang-oetan ligt daarom waarschijnlijk nog niet in het verschiet. Maar we moeten niet te vroeg juichen. Zo zouden er in de komende 35 jaar nog eens 45.000 orang-oetans kunnen verdwijnen door het verlies van leefgebieden. Op dit moment leven er bijvoorbeeld zo’n 10.000 orang-oetans in gebieden die al zijn toegewezen voor de ontwikkeling van palmolie. Als deze gebieden daadwerkelijk omgezet worden, zullen de meeste mensapen die hier voorkomen het niet overleven.
Om de problematiek een halt toe te roepen, willen de onderzoekers in eerste plaats het jagen op orang-oetans en het wegnemen van baby orang-oetans stoppen. Ook zou er beter met de bevolking gecommuniceerd moeten worden over deze kwesties. Maar de onderzoekers hebben ook een hoger doel op het oog. “We hopen dat door dit paper Indonesische en Maleisische natuurbeschermingsautoriteiten opstaan en er strategieën uitzetten die de populatieafname stoppen,” concludeert onderzoeker Erik Meijaard. De timing is wat dat betreft goed: beide landen zijn bezig met het ontwikkelen van lange termijnplannen voor het behoud van de orang-oetan.
(scientias.nl)
En nu heeft Afrika 1 miljard mensen straks zijn er 2 miljard in Afrika. Dus straks heb je alleen nog leuke dieren in dierentuinen.
De allerlaatste mannelijke noordelijke witte neushoorn is ziek
Het stokoude mannetje begint zichtbaar af te takelen.
Dat laat Ol Pejeta Conservancy weten. De organisatie beheert een beschermd gebied in Kenia, waarin onder meer deze allerlaatste mannelijke noordelijke witte neushoorn leeft. Het mannetje – Sudan genoemd – heeft een infectie opgelopen en herstelt moeizaam. “We maken ons erg veel zorgen over hem,” zo laat Ol Pejeta Conservancy op de Facebook-pagina weten. “Op de hoge leeftijd van 45 jaar is de aftakeling van zijn gezondheid begonnen en zijn toekomst ziet er niet goed uit.”
Sudan. Afbeelding: Jan Stejskal / Dvůr Králové Zoo.
Infectie
De gezondheidsklachten begonnen eind vorig jaar, toen Sudan een door ouderdom ingegeven infectie opliep aan zijn rechterachterpoot. De infectie werd direct behandeld en daar reageerde Sudan goed op, waarna hij in januari zienderogen opknapte. Maar half februari werd een tweede infectie ontdekt, die zich onder de eerste infectie ontwikkeld had. Er werd wederom gestart met behandelen, maar Sudan herstelt niet zo snel als gehoopt.
Zorgwekkend
Artsen houden het mannetje goed in de gaten, maar lijken zich al voor te bereiden op het ergste. “Hij is extreem oud voor een neushoorn en we willen niet dat hij onnodig lijdt,” laat Ol Pejeta Conservancy weten.
Zwangerschap
Sudan leefde tot 2009 in een Tsjechische dierentuin, maar kwam in 2009, samen met de laatste twee vrouwelijke noordelijke witte neushoorns naar Kenia. Gehoopt werd dat hij in Afrika minstens één van de vrouwtjes het hof zou maken en zou bevruchten. Maar de zo gewenste zwangerschap bleef uit.
Is daarmee alle hoop vervlogen? Dat niet. Maar op dit moment is er nog maar één manier waarop de noordelijke witte neushoorn gered kan worden: middels IVF. Daarbij zou het sperma van Sudan of inmiddels overleden noordelijke witte neushoorns gebruikt worden om eicellen van de vrouwelijke noordelijke witte neushoorns te bevruchten. De resulterende embryo zou vervolgens in een draagmoeder (een zuidelijke witte neushoorn) geplaatst worden, alwaar deze zich hopelijk kan ontwikkelen tot een gezonde noordelijke witte neushoorn. Ol Pejeta Conservancy hoopt – na jaren onderzoek – nog dit jaar de eerste embryo in een zuidelijke witte neushoorn te kunnen plaatsen. Maar dan zullen er eerst eicellen verwijderd moeten worden bij de twee overgebleven vrouwelijke noordelijke witte neushoorns en dat is een risicovolle ingreep. “Het lot van de noordelijke witte neushoorns hangt af van het goed verlopen van deze operatie,” liet Ol Pejeta Conservancy eerder weten. Bovendien begeven artsen zich met deze IVF-behandeling op tamelijk onontgonnen gebied. Eerder werd wel geëxperimenteerd met het verzamelen en bevruchten van eicellen van zuidelijke witte neushoorns, maar of vergelijkbare experimenten met eicellen van noordelijke witte neushoorns net zo uitpakken, is onduidelijk. Ook is het natuurlijk de vraag of de zuidelijke witte neushoorn een goede draagmoeder is voor de embryo van een noordelijke witte neushoorn. Veel vraagtekens dus. En daarmee blijft de toekomst van deze subsoort – ondanks alle ingrepen die onderzoekers bedenken – op losse schroeven staan.
(scientias.nl)
Overbejaging leidde tot het uitsterven van Nieuw-Zeelandse zwarte zwanen
Gelukkig bleef er nog één soort over en die kwam uiteindelijk zelfs in ons kikkerlandje terecht.
Wereldwijd zijn er zes soorten zwanen. Op Belgische en Nederlandse wateren kom je vooral knobbelzwanen tegen. Maar soms zwemt er ook een zwart exemplaar tussen. Deze soort – weinig verrassend de zwarte zwaan genoemd – is origineel afkomstig uit Australië en Nieuw-Zeeland. Het is zelfs de enige inheemse zwanensoort op die eilanden. Maar dat was vroeger anders. Nieuw-Zeelandse wetenschappers bestudeerden fossielen uit de periode 1280-1800 en kwamen tot de conclusie dat er vroeger twee zwanensoorten in Australië en Nieuw-Zeeland leefden.
DNA uit fossielen
Nicolas Rawlence (Universiteit van Otago) en zijn collega’s slaagden erin om genetisch materiaal uit deze fossielen te halen. Het DNA van deze fossiele resten was beduidend anders dan dat van de huidige populatie zwarte zwanen. Zo anders dat de onderzoekers concludeerden dat het om een andere soort gaat. Deze nieuwe – hoewel uitgestorven – soort kreeg de naam Poūwa naar een legende van de Moari, de inheemse bevolking van Nieuw-Zeeland.
“Deze uitgestorven zwaan had kortere vleugels en langere poten, wat suggereert dat hij op termijn niet meer zou kunnen vliegen”
Eilandeffect
Ook qua uiterlijk is deze uitgestorven soort anders. In het algemeen waren deze vogels groter en zwaarder in vergelijking met zwarte zwanen. Als je erin slaagt om een zwarte zwaan op een weegschaal te krijgen (wat ik niet zou proberen tijdens het broedseizoen), dan zal de balans vier tot negen kilogram aanwijzen. De Poūwa was waarschijnlijk ietsje zwaarder, tussen de zes en tien kilogram. Daarnaast had deze uitgestorven zwaan kortere vleugels en langere poten. Dit suggereert dat hij op termijn niet meer zou kunnen vliegen. Het verlies van de mogelijkheid tot vliegen komt vaker voor op eilanden. Denk bijvoorbeeld aan de Galapagosaalscholver, die te kleine vleugels heeft om nog van de grond te komen.
Jacht
Hoe is de Poūwa aan zijn einde gekomen? Toen Europeanen zich in de achttiende eeuw op Nieuw-Zeeland vestigden, was er geen spoor van zwanen. Waarschijnlijk werd de Poūwa bejaagd door mensen die al rond 1280 Nieuw-Zeeland bereikten vanuit Polynesië. Overblijfselen van zwanen in archeologische sites tonen aan dat deze grote vogels gegeten werden. In de achttiende eeuw waren er dus geen zwanen op Nieuw-Zeeland, maar nu wel. Wat is er in de tussentijd gebeurd? In 1860 introduceerden Europeanen de zwarte zwaan op Nieuw-Zeeland, hoewel het mogelijk is dat sommige vogels de oversteek vanuit Australië op eigen kracht maakten.
Naast de Poūwa stierven veel grote diersoorten uit tijdens het Quaternair, een geologische periode van 2,5 miljoen jaar geleden tot nu. In Europa verdwenen bijvoorbeeld de mammoet en de steppebizon, terwijl in Afrika diverse soorten sabeltandtijgers en giraffes het loodje legden. Het Quaternair wordt gekenmerkt door twee opmerkelijke fenomenen: klimaatveranderingen (de ijstijden) en de opkomst van de mens. In het geval van de Poūwa heeft de mens duidelijk een rol gespeeld. Maar geldt dit ook voor de extinctie van andere soorten? In de academische wereld woedt nog steeds een hevig debat over deze vraag.
Jente Ottenburghs promoveerde aan de Universiteit Wageningen waar hij onderzoek deed naar de evolutie van ganzen. Na een stage bij de wetenschapsredactie van de Volkskrant werkt hij nu als postdoc aan de Uppsala Universiteit in Zweden. Meer weten over Jente? Neem een kijkje op zijn website. Recent kon je in een artikel van de hand van Jente al lezen hoe een genoom in kaart wordt gebracht. Nieuwsgierig? Klik hier! En hier kun je lezen hoe de genetische code precies werkt.
(scientias.nl)
Sudan, de allerlaatste mannelijke noordelijke witte neushoorn ter wereld, is gestorven
© EPA
Wetenschap & Planeet Droef nieuws uit de dierenwereld. Sudan, de allerlaatste mannelijke noordelijke witte neushoorn ter wereld, is gestorven aan “complicaties gelinkt aan zijn leeftijd”. Het ging al langer slecht met Sudan, die 45 jaar oud is geworden. Er zijn nu nog maar twee noordelijke witte neushoorns over, beide vrouwtjes: Sudans dochter en kleindochter. Het voortbestaan van de diersoort hangt daarmee aan een zijden draadje en is nu helemaal afhankelijk geworden van reageerbuisbevruchting.
Sudan, geboren in 1973 in wat nu Zuid-Soedan is, leefde sinds 2009 in de Ol Pejeta Conservancy in Kenia. Hij werd toen overgebracht vanuit de Tsjechische zoo waar hij na zijn geboorte naartoe werd gebracht, om deel te nemen aan een kweekprogramma van de laatste kans.
Nog twee vrouwtjes in leven
Maar er werden sinds 2009 geen nieuwe kalfjes geboren, en Sudans enige mannelijke metgezel, Suni, overleed al in 2014. Naast Sudan, die met zijn 45 lentes een gezegende leeftijd bereikt heeft, zijn er nu nog twee vrouwtjes in leven: Sudans dochter Najin en kleindochter Fatu. Ook zij wonen allebei in Ol Pejeta. Er worden nog pogingen ondernomen om via in-vitrofertilisatie eitjes van de beide vrouwtjes met sperma van Sudan te bevruchten en in te planten in vruchtbare zuidelijke witte neushoorns.
Sudan liep vorig jaar een infectie op aan zijn rechter achterbeen, en genas daar nooit meer van. Begin deze maand ging zijn gezondheid fel achteruit (zie video). De natuurorganisatie besloot daarom hem uit zijn lijden te verlossen en een einde te maken aan zijn leven.
Ivoor
Sudan werd 24 uur per dag bewaakt, en zijn lijfwachten riskeerden vaak hun leven om de neushoorn te redden. Ook al werden zijn hoorns voor zijn eigen veiligheid afgezaagd, toch probeerden stropers de stompjes vaak nog buit te maken. In Azië wordt het ivoor nog steeds gezien als een geneesmiddel voor allerlei kwaaltjes.
Bioloog Daniel Schneider deelde vorig jaar nog een trieste foto van Sudan, het allerlaatste mannetje in zijn soort. “Wil je weten hoe uitsterven eruitziet?”, schreef hij erbij op Twitter. “Sudan is de laatste. Nooit meer.”
(HLN)
[ Bericht 1% gewijzigd door ExperimentalFrentalMental op 20-03-2018 08:45:55 ]
'We stevenen af op een massa-extinctie'
Daarvoor waarschuwen Britse onderzoekers op basis van een onderzoek naar…garnalen.
Wereldwijd worden heel wat soorten met uitsterven bedreigd. En de afgelopen jaren hebben we zelfs van verschillende beschreven soorten definitief afscheid moeten nemen. En waarschijnlijk zijn in datzelfde tijdsbestek nog veel meer ons onbekende soorten verdwenen. Het leidt tot een afname in de biodiversiteit – die op zijn beurt weer tot nieuwe extincties kan leiden (zie kader).
Een gebied met een grote biodiversiteit herbergt een breed scala aan soorten. Wanneer de biodiversiteit in zo’n gebied afneemt, wordt het niet alleen een stuk saaier; er ontstaat ook een domino-effect. Want wanneer één soort omrolt, kan deze soorten die op de één of andere manier van hem afhankelijk waren, met zich meesleuren.
Hoewel alle onderzoekers het erover eens zullen zijn dat het behouden of zelfs vergroten van de biodiversiteit van groot belang is, zijn er nog veel vraagtekens rond de wijze waarop die biodiversiteit eigenlijk is ontstaan. “Verbazingwekkend genoeg weten we opmerkelijk weinig over de fysieke en biologische krachten achter biodiversiteit op wereldwijde schaal,” legt onderzoeker Matthew Wills uit. “Waarom zijn er bijvoorbeeld meer dan één miljoen soorten insecten, maar herbergt een zustergroep – de weinig bekende Remipedia – maar 32 soorten?”
Garnalen
In een poging meer inzicht te krijgen in de drijvende krachten achter het ontstaan van diversiteit richtten de onderzoekers zich op de garnalen. Deze groep ontstond tijdens het Jura en herbergt vandaag de dag zo’n 3500 soorten. De onderzoekers brachten de evolutionaire stamboom van de garnaal in kaart en gingen na op welke plaatsen de diversiteit binnen deze groep in de afgelopen 200 miljoen jaar een vlucht had genomen. Het onderzoek onthult dat de garnalen zich historisch gezien met name sterk diversificeren in geïsoleerd gelegen meren en rivieren. En laat dat nu ook juist de gebieden zijn die het sterkst door de door klimaatverandering ingegeven zeespiegel worden bedreigd. Als die gebieden sterk veranderen, dreigen dan ook heel wat soorten garnalen uit te sterven en met hen de soorten die van deze garnalen afhankelijk zijn.
Symbiose
Daarnaast blijkt ook een symbiose – een samenwerking tussen twee organismen waar beide organismen bij gebaat zijn – van invloed te zijn op de diversiteit. Zo blijken garnalen die in symbiose leven met andere soorten – bijvoorbeeld sponzen of koraal – veel trager te diversificeren. Het betekent dat zij ook de grootste moeite zullen hebben om zich na tegenslagen te herpakken. Wat weer tot problemen leidt voor organismen die van hen afhankelijk zijn.
Samenvattend moeten de onderzoekers dan ook concluderen dat soorten die in symbiose met elkaar leven – iets wat je met name ziet in de meest fragiele en bedreigde mariene ecosystemen op aarde – zich na tegenslagen het traagst herstellen en dus de grootste kans hebben om uit te sterven. “We stevenen al slaapwandelend af op een massa-extinctie met een omvang die zijn weerga in ieder geval sinds de planetoïde-inslag die de dino’s van de aarde veegde, niet kent,” concludeert Wills op basis van het onderzoek. “Het kost miljoenen jaren om diversiteit te verkrijgen, maar diezelfde diversiteit kan in een oogwenk beschadigd zijn.”
(scientias.nl)
Ik merk zelf ook al jaren dat ik steeds minder insecten zie. Nauwelijks nog muggen in huis, nauwelijks nog vliegjes op de voorruit. Sterk spul, die insecticiden.quote:'Catastrophe' as France's bird population collapses due to pesticides
The museum described the pace and extent of the wipe-out as “a level approaching an ecological catastrophe”.
The primary culprit, researchers speculate, is the intensive use of pesticides on vast tracts of monoculture crops, especially wheat and corn.
The problem is not that birds are being poisoned, but that the insects on which they depend for food have disappeared.
“There are hardly any insects left, that’s the number one problem,” said Vincent Bretagnolle, a CNRS ecologist at the Centre for Biological Studies in Chize.
Aantal hommels gedecimeerd: “Er is onmiddellijke actie nodig!”
© KOS
Het gaat niet goed met de hommel. Op honderd jaar tijd is de populatie maar liefst gedecimeerd. Belgische wetenschappers roepen dan ook op tot actie om niet alleen de hommel, maar heel ons huidige ecosysteem te redden. “De toekomst van de mens hangt af van biodiversiteit”, klinkt het.
Van de 31 soorten hommels die in het begin van de 20e eeuw in België leefden, worden er momenteel nog slechts 8 vaak gespot. De andere soorten zijn uiterst zeldzaam geworden; 7 van hen zijn volledig verdwenen. Dat wordt duidelijk uit de doctoraalscriptie van PHD-studente Sarah Vray.
Een cijfer kan Vray op de terugloop van de hommelpopulatie niet plakken. “We weten wel dat honderd jaar geleden ongeveer 1.000 hommels aangetroffen werden op een dag van monsterneming, terwijl er nu met moeite nog honderd gespot worden op zo’n dag”, schrijft Vray.
“Even dramatisch als de honingbij”
Indien het aantal hommels blijft slinken, voorspelt dat weinig goeds. De hommel is immers een belangrijke bestuiver, en zorgt ervoor dat groenten en fruit - zoals pakweg tomaten, bosbessen en cranberries - zich kunnen voortplanten. Hoewel het uitsterven van de hommel veel minder media-aandacht krijgt dan hetzelfde lot van de honingbij, zijn beide evoluties even dramatisch, aldus de doctoranda.
Waarom de insectenpopulatie terugloopt, is te verklaren door een aantal factoren. De verstedelijking bijvoorbeeld, maar ook het gebruik van pesticiden of de mechanisering van de landbouw. Daarnaast speelt het broeikaseffect een grote rol; uit de observaties van Vray blijkt dat hommels enorm lijden onder periodes van droogte.
“België moet het voortouw nemen”
Niet toevallig roept ook een groep van Belgische onderzoekers deze week op tot actie. In een statement dat door ongeveer 270 wetenschappers ondertekend werd, eisen de onderzoekers dat de overheid dringende maatregelen neemt om de biodiversiteit te beschermen. “De toekomst van de mens hangt af van biodiversiteit. België moet, als een land waarin het verlies aan biodiversiteit al grote gevolgen heeft en als een primaire kenniseconomie, het voortouw nemen in de bescherming van de biodiversiteit. Het wordt tijd dat we hier de hoogste prioriteit aan geven.”
De oproep komt er enkele dagen nadat IPBES, een platform van internationale wetenschappers, in een rapport aan de alarmbel had getrokken over de terugval van het aantal dier- en plantensoorten. In het document wordt gewag gemaakt van een “massale uitsterving”.
Meer bewustmaking
De Belgische wetenschappers benadrukken dat het verlies van biodiversiteit op nationaal, regionaal en lokaal niveau moet worden aangepakt. Zo wordt onder meer gepleit voor meer bewustmaking en een duidelijkere definiëring van beleidsdoelstellingen. Daarnaast menen ze ook dat ecologische aspecten een rol moeten spelen in de meting van de nationale welvaart.
(HLN)
quote:'Truly alarming': No babies for endangered right whales
The winter calving season for critically endangered right whales has nearly ended with zero newborns spotted in the past four months—a reproductive drought that scientists who study the fragile species haven't seen in three decades.
Survey flights to look for mother-and-calf pairs off the Atlantic coasts of Georgia and Florida are scheduled to wrap up when the month ends Saturday. Right whales typically give birth off the southeastern U.S. seacoast between December and late March. Researchers have recorded between one and 39 births each year since the flights began in 1989.
Now experts are looking at the possibility of a calving season without any confirmed births.
"It's a pivotal moment for right whales," said Barb Zoodsma, who oversees the right whale recovery program in the U.S. Southeast for the National Marine Fisheries Service. "If we don't get serious and figure this out, it very well could be the beginning of the end."
Met kunst en vliegwerk zijn er nog een paar van die hanen maar eigenlijk zijn ze gewoon uitgestorven in ons land.
Punkschildpad die door genitaliën ademt met uitsterven bedreigd
© REUTERS - De Mary River-schildpad
De bizarre schildpadsoort is niet meteen moeders mooiste. Er groeit mos op zijn rug, hij ademt door zijn genitaliën (ondanks zijn grote neusgaten) en er lijken vingers op zijn kin te groeien. Alsof dat nog niet genoeg is, wordt het reptiel nu ook met uitsterven bedreigd.
Het opvallende dier meet ongeveer veertig centimeter en draagt de naam Mary River-schildpad of de wetenschappelijk naam elusor macrurus. Hij leeft voornamelijk in de gelijknamige rivier in Queensland in Australië. Sinds kort staat deze punker van het dierenrijk op plaats 29 in de lijst van de meest kwetsbare reptielen op aarde, die werd opgesteld door het Zoölogisch Instituut van Londen.
De Mary River met zijn weelderige haarbos mag er dan misschien rebels uitzien, zijn bizarre verschijning en zijn dociele natuur maakte hem heel populair onder liefhebbers van exotische dieren. Vooral in de jaren 60 en 70 werden de dieren massaal uit hun nesten geroofd en verhandeld.
Naast zijn voorkomen is ook zijn manier van ademen opvallend. Hij heeft een opening in het lichaam waardoor niet enkel ontlasting, urine en genitale afscheidingen (zoals eieren) naar buiten kunnen, maar waardoor hij ook ademt. Daardoor kan tot drie dagen onder water blijven en krijgt het mos de kans flink te groeien.
© REUTERS
© REUTERS
(HLN)
Ze waren ook zooo lekkerquote:
In de jaren 90 ging ik in maart of april bolderende korhoenders kijken op de Holterberg. Je hoorde het gekoereloer al van grote afstand, een prachtig gezicht ook.
Met kunst en vliegwerk zijn er nog een paar van die hanen maar eigenlijk zijn ze gewoon uitgestorven in ons land.
Westerling ziet meer leeuwen dan Afrikaan
Giraffen, leeuwen en olifanten behoren tot de meest populaire diersoorten – en, paradoxaal genoeg, tot de meest bedreigde diersoorten ter wereld. Omdat deze dieren zo vaak in de media verschijnen negeren veel mensen het feit dat ze met uitsterven worden bedreigd.
Voor hun studie vroegen onderzoekers van de Universiteit van Parijs-Sud (Frankrijk) meer dan 4700 mensen in Frankrijk, Spanje, Engeland en de Verenigde Staten welke dieren ze het meest charismatisch vinden. De meest populaire dieren zijn tijgers, leeuwen, olifanten en giraffen. Van de meeste van deze dieren weten mensen niet dat ze op de zogenoemde rode lijst staan. Alleen van tijgers weten mensen dat ze worden bedreigd.
Van giraffen en leeuwen dacht ongeveer 60 procent van de deelnemers dat ze geen risico liepen. En daarom vonden ze het ook niet nodig om te werken aan de bescherming van deze soorten. Mensen denken dat hun favoriete dieren vaak in de natuur voorkomen omdat ze constant beelden daarvan zien in boeken, films en advertenties, De onderzoekers analyseerden geanimeerde cartoons van Disney en Pixar en ontdekten dat deze dieren daarin inderdaad het vaakst te zien zijn.
De tweeënveertig studiedeelnemers werd gevraagd om een week lang te turven hoe vaak ze het beeld van een leeuw zagen op billboards, in boeken, op televisie en op internet. Gemiddeld zag één persoon meer dan vier leeuwen op één dag. Dit betekent dat ze in een jaar meer beelden van leeuwen zagen dan de inwoners van de West-Afrikaanse bush. Er zijn namelijk nog maar 400 dieren over. Zo’n twintig procent van alle diersoorten op aarde wordt bedreigd. Ook de aantallen van de vier meest populaire dieren – tijger, leeuw, olifant en giraffe – zijn dramatisch gedaald. Het aantal giraffen is tegenwoordig bijvoorbeeld 40 procent lager dan drie decennia geleden.
(faqt.nl)
Mja, ik heb wel eens een grouse, een Schots sneeuwhoen en neefje van korhoen, ook een grouse, bij de Hanos gekocht. Vond het tegenvallen.quote:
Maar gegeten werden ze. In zweden, waar er nog genoeg zijn, koop je voor een paar tientjes een jachtakte en mag je zelf proberen.
Ik heb wel eens fazanteneieren onder de kip gehad en laten uitbroeden. Die blijven na hun kuikentijd vanzelf buiten slapen en scharrelen nog jaren in de buurt rond. Ik heb wel eens stiekem gedacht om dat ook eens met korhoen eieren te proberen, en dan de hoenders, als ze volgroeid zijn, los te laten op het Fochteloër Veen of zo. Daar kwamen ze begin jaren 80 nog voor. Maar ja, slecht idee en ook verboden. Als je ziet wat dat miljoenen verslindende korhoen project op de Sallandse Heuvelrug oplevert...
[ Bericht 9% gewijzigd door hoatzin op 16-04-2018 18:19:23 ]
)https://nl.wikipedia.org/wiki/Quagga
Zelfs in de badkamer: meer dan 10.000 bedreigde schildpadden ontdekt in huis in Madagaskar
© Turtle Survival Alliance
Dieren Met meer dan 10.000 waren ze, de schildpadden die opeengepakt en in hun eigen vuil ronddoolden in een huis in Toliara op het Afrikaanse eiland Madagaskar. Op 10 april vielen de autoriteiten binnen nadat ze vernomen hadden dat er een verschrikkelijke stank uit de woning kwam. Ter plaatse troffen ze een ongelofelijke scène aan.
Overal waar je maar kon kijken zaten stralenschildpadden. De dieren konden amper nog bewegen en leefden in erbarmelijke omstandigheden. “De stank van uitwerpselen en urine was overweldigend”, vertelt het hoofd van het milieuagentschap aan National Geographic. “Je kan het je echt niet inbeelden. Het was verschrikkelijk. Er zaten schildpadden in de living, in de keuken en zelfs in de badkamer. Gewoon echt overal in het huis.”
In totaal werden maar liefst 9.888 levende schildpadden aangetroffen en 180 dode. Reddingswerkers laadden de dieren in zes vrachtwagens en brachten hen naar een verzorgingscentrum nabij. Een week na de ontdekking stierven helaas nog eens 547 schildpadden door dehydratatie en infecties. Door het gigantische aantal gevonden schildpadden vrezen de autoriteiten dat er een grote georganiseerde smokkelbende achter zit. Drie verdachten zijn gearresteerd: twee mannen en een vrouw, de eigenares van het huis. De mannen werden betrapt toen het team ter plaatse kwam. Ze waren dode schildpadden aan het begraven in de tuin.
© Turtle Survival Alliance
© Turtle Survival Alliance
© Turtle Survival Alliance
Stropers
Stralenschildpadden zijn een zeldzame soort die enkel op Madagaskar voorkomt. Ze worden beschouwd als een van de mooiste schildpadden ter wereld. Het is illegaal om ze uit hun natuurlijke biotoop te halen. Daarnaast tekenden 182 landen en de Europese Unie een verdrag dat commerciële handel van de soort verbiedt. Toch worden de schildpadden steeds vaker geviseerd door stropers, die hen ofwel lokaal verkopen voor hun vlees of de beestjes naar Azië smokkelen, waar ze veel geld kunnen opbrengen dankzij de mooie gele sterrenpatronen op hun schild.
Door stroperij en ontbossing is de populatie van stralenschildpadden in verval. Ze zijn officieel sterk bedreigd. Het is helaas onwaarschijnlijk dat de geredde exemplaren terug in het wild zullen worden uitgezet, klinkt het bij de Turtle Survival Alliance, die zich momenteel samen met verschillende dierentuinen over de schildpadden ontfermt. Door de welig tierende stroperij hebben ze een betere kans op overleven in gevangenschap.
© Turtle Survival Alliance
© Turtle Survival Alliance
© Turtle Survival Alliance
© Turtle Survival Alliance
(HLN)
Een op acht vogelsoorten met uitsterven bedreigd
© EPA
Wetenschap & Planeet Als de vogelstand een indicatie is voor de gezondheid van de planeet, mogen we ons zorgen maken. Een op de acht vogelsoorten wordt wereldwijd met uitsterven bedreigd, waarschuwt een internationaal standaardwerk.
Leeuweriken, zwaluwen of tortelduiven. Vogels van alledag, maar wanneer hoorde of zag u ze voor het laatst? “We moeten ons absoluut inspannen. Niet alleen voor de bijna uitgestorven vogels. Dat de algemene soorten achteruitgaan, is ook heel zorgelijk”, zegt Barend van Gemerden (51) , medewerker van Vogelbescherming Nederland en een van de auteurs van The State of the World’s Birds.
Om de vijf jaar verschijnt dit internationale standaardwerk met de laatste cijfers over vogelaantallen. Het beeld in de nieuwste editie, net gepubliceerd, is bedroevend. Bijna driekwart van de 1.468 bedreigde vogelsoorten heeft te lijden onder landbouw, ontbossing en ‘binnendringende soorten’. Denk daarvoor aan muizen, ratten en katten die door mensen op eilanden zijn geïntroduceerd en de vogelstand decimeren.
“Veel werk aan de winkel”
Wereldwijd gaat het niet best met de vogels. “Dit is wel de trend die doorzet. Met een aantal soorten gaat het iets beter, maar over de hele lijn neemt de druk op vogelpopulaties alleen maar toe”, aldus Van Gemerden, die in Abu Dhabi een congres bijwoont met 250 collega’s over de bescherming van de routes van trekvogels. “In Nederland lopen we echt voorop. Het gaat het steeds beter met de waterkwaliteit. We hebben een voorbeeldfunctie, maar kijken we wereldwijd, dan is er nog heel veel werk aan de winkel. We exporteren onze kennis. De Waddenzee werkt bijvoorbeeld samen met soortgelijke gebieden in Korea.”
Voor mijn kinderen is het al normaal geen veldleeuwerik te horen
Barend van Gemerden (BirdLife International)
Graag een positief verhaal, benadrukt Van Gemerden, maar ook hij ziet de teloorgang van zoveel vogelhabitat. “De weilanden waarin ik vroeger speelde, waren een groot feest met alle soorten weidevogels. Ik ken nu nog een klein gebiedje waar je ze nog vindt, dat is speciaal zo ingericht. Maar als je verder fietst, wordt het stil. Voor mijn kinderen is het daar al normaal geen veldleeuwerik te horen. Het is zorgelijk hoe ook de algemene soorten achteruit gaan."
Oorzaken
In het rapport van BirdLife International worden de belangrijkste oorzaken voor de teruggang van de vogelstand door menselijk ingrijpen op een rij gezet.
Hoofdschuldige is de landbouw, die wereldwijd vogelleefgebieden verandert in productiegrond en daar ook nog eens bestrijdingsmiddelen overheen spuit, waardoor het belangrijkste voer van veel vogels (insecten) wordt vergiftigd. Andere bedreigingen voor vogels: ontbossing, jagen, klimaatverandering, huizenbouw en visserij (zeevogels).
Alleen al rond de Middellandse Zee komen jaarlijks tussen 12 en 38 miljoen vogels om door stroperij.
© REUTERS - Thailand vernietigt op grote schaal vogelhabitat voor rijstvelden.
Bos
Van Gemerden ziet wereldwijd veel initiatieven van zusterorganisaties van Vogelbescherming Nederland. Bij sommige soortgroepen slaat dat aan en staan bedreigde vogelsoorten er een stuk beter voor. Bij andere soort is dat te lastig. "Als je praat over ontbossing zijn er veel vogelsoorten die zich speciaal hebben aangepast aan leven in bossen. Als dat bos verdwijnt, is het met ze gedaan.”
“Met andere soorten gaat het beter. Er zijn wereldwijd grote investeringen om bepaalde soorten strandlopers te beschermen en je ziet resultaat. Een universeel probleem is dat steeds meer van het land in gebruik wordt genomen voor landbouw. De intensiteit van het landgebruik in Nederland en heel Europa is gigantisch. Als je hier door de weilanden loopt, zie je nauwelijks meer een bloem. Ook problematisch zijn gebieden als de Waddenzee. Die hebben we beschermd, maar wereldwijd heb je vergelijkbare gebieden en die staan er veel slechter voor. Ze worden ingedamd of heel intensief gebruikt voor visserij. Het veranderen van zo’n leefgebied is voor gespecialiseerde vogelsoorten een heel slechte ontwikkeling.”
In het jaarboek concludeert BirdLife International dat de wereldbevolking best gevoed kan worden zonder dat steeds wordt beknibbeld op de ruimte voor vogels en andere dieren. De drie belangrijkste uitdagingen zijn: minder verspilling van voedsel, minder gebruik van bestrijdingsmiddelen en de juiste oogst op de juiste plek.
(HLN)
https://www.trouw.nl/groe(...)het-crisis~a76a1789/
Kan groepje Tasmaanse duivels soort redden van ondergang?
© AP - Een Tasmaanse duivel
Dieren Australische onderzoekers hebben bij hoge uitzondering een groep gezonde Tasmaanse duivels gevonden. De gezonde dieren bieden nieuwe hoop dat het met uitsterven bedreigde diersoort gered kan worden.
De laatste twee decennia is de populatie met zo’n 80 procent afgenomen. De Tasmaanse duivel wordt geteisterd door een dodelijk kanker in het gezicht. De ziekte wordt overgedragen als ze bijten of paren.
Een speciaal programma is in het leven geroepen om het vleesetende buideldier, dat alleen op het Australische eiland Tasmanië voorkomt, te redden.
Onderzoekers troffen na acht dagen in de wildernis in het zuidwesten van Tasmanië er veertien aan die de ziekte niet bij zich dragen.
“Het vinden van duivels met nieuwe genetische diversiteit biedt ons kansen”, liet de coördinator van het programma weten aan de Australische omroep ABC. Hij noemde de vondst “heel opzienbarend”.
© BELGA/AFP
(HLN)
Alleen omdat men meer winst moet maken.
Nu duurt 800 miljoen jaar nog wel even, maar alles op deze planeet zal uiteindelijk uitsterven. Je vraagt je bijna af: Waarom leven dieren eigenlijk? Ja, om zich voort te planten? Maar met wat als doel? Wat is de gedachte hierachter? Bij mensen kun je eigenlijk net zo denken, alleen wij hebben een redelijk doordachte zelfbewustzijn en wij leven niet enkel voor voortplanting maar voornamelijk om het plezier dat het leven kan bieden. Of dieren, die constant bezig zijn met overleven, zich bezig houden met 'plezier' of überhaupt weten wat het is, is nog maar de vraag.
Drie vierde dieren en planten bedreigd in grootste meer van Afrika
© thinkstock
Drie vierde van de dieren en planten in het Victoriameer in Oost-Afrika zijn met uitsterven bedreigd. Dat blijkt uit een onderzoek van de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN (International Union for Conservation of Nature).
Het Victoriameer is het grootste meer in Afrika en het tweede grootste zoetwatermeer ter wereld. Niet minder dan 76 procent van de levende organismen in en rond het Victoriameer loopt gevaar. Het gaat om vissen, krabben, libellen en waterplanten, zegt IUCN.
De studie toont aan dat er twee hoofdoorzaken zijn. Ten eerste is er de vervuiling van het meer door de industrie en de landbouwsector. Ten tweede worden de zoetwatersoorten bedreigd door overbevissing en invasieve soorten.
Rampzalig
De gevolgen kunnen rampzalig zijn voor mensen die afhankelijk zijn van het meer. Zo vormt het Victoriameer voor veel mensen een voedsel- en inkomensbron, zegt Will Darwall van het IUCN en coauteur van de studie.
Volgens de Wereldbank, instituut voor ontwikkelingssamenwerking, zijn ongeveer veertig miljoen mensen in Kenia, Oeganda en Tanzania op een directe of indirecte manier afhankelijk het meer.
(HLN)
VIDEO: Uiterst zeldzame beelden van sneeuwluipaard
klik hier voor video
Dieren Chinese onderzoekers hebben zeldzame beelden gemaakt van een sneeuwluipaard, die een jak opeet. Het zou de eerste keer zijn dat zo’n tafereel is vastgelegd op camera.
Sneeuwluipaarden zijn een bedreigde diersoort. Ze leven in de bergen en komen enkel tussen de 2.500 en 4.500 meter boven de zeespiegel voor. 60 procent van de populatie leeft in China.
Zeer zeldzaam
Een Chinese herder zegt dat hij een jak, een soort koe, had gevonden die was gedood door een sneeuwluipaard. De onderzoekers wilden niets aan het toeval overlaten en plaatsten een infraroodcamera naast het karkas.
En inderdaad, een sneeuwluipaard keerde twintig keer in vier dagen tijd terug naar het lijk en at het dier helemaal op.
© VTM Nieuws - Etend sneeuwluipaard.
'HLN)
Vorige eeuw zo goed als uitgestorven, maar nu terug van weggeweest: de bultrug
Babyboom onder walvissen aan de gang rond de Zuidpool
De onderzoekers van de Universiteit van Santa Cruz in Californië zijn verheugd: er blijkt rond de Zuidpool een ware babyboom aan de gang onder walvissen, en dan vooral onder bultruggen.
Te midden van alle somberheid over de aantallen en gezondheid van zeezoogdieren valt er nu eens wat te vieren. De walvissenpopulatie rond de Zuidpool is bezig aan een herstel. Vooral met de bultruggen gaat het goed . Meer dan 60 procent van de vrouwtjeswalvissen bleek zwanger tussen 2010 en 2016, stellen de Amerikaanse onderzoekers in een verslag.
Het is een compliment voor dierenbeschermers als Greenpeace die lang hebben geijverd om de jacht op walvissen te stoppen. Bultruggen waren bijna uitgestorven halfweg vorige eeuw. Nu worden er rond de wateren van Antarctica weer zo veel kalfjes geboren dat de status van de dieren is bijgesteld. De bultrug heeft weer toekomst.
‘De walvisvrouwtjes vertoeven nu blijkbaar in optimale voortplantingsomstandigheden. Dat is echt goed nieuws’
Lonneke IJsseldijk, bioloog Universiteit Utrecht
Gezond
“Een zwangerschap bij een walvis kost veel energie”, vertelt Lonneke IJsseldijk, bioloog en onderzoeker aan de faculteit diergeneeskunde van de Universiteit Utrecht. ”Die energie moeten de walvissen halen uit voeding. Dit Amerikaanse onderzoek stelt eigenlijk dat de walvisvrouwtjes nu blijkbaar in optimale voortplantingsomstandigheden vertoeven. Dat is echt goed nieuws.”
Jacht
“Tot de jaren 60 werd er wereldwijd zeer intensief gejaagd op walvissen. Daarna kwam de walvisconferentie, waar een jachtverbod werd besproken, en is de jacht stelselmatig afgenomen. Heel veel soorten herstellen zich nu langzaam. Dat gaat niet hard, wel gestaag. De bultrug gaat goed, maar de allergrootste walvis, de blauwe vinvis, blijft achter”, voegt Arthur Oosterbaan, conservator van Ecomare op het Nederlandse Texel toe.
© REUTERS - Een blauwe vinvis.
Klimaat
De bultruggen op de Zuidpool profiteren ook van het veranderende klimaat, menen de Amerikaanse onderzoekers. Er zijn door opwarming meer ijsvrije dagen, waardoor het leefgebied van de bultrug is verruimd.
Oosterbaan: “In zo’n situatie is het een natuurlijke reactie dat er meer bultruggen komen. Een andere soort, die het moet hebben van net veel zeeijs, zal er dan weer op achteruitgaan, want die verliest leefgebied. Minder ijs betekent ook minder algen en minder krill. Op den duur kunnen walvissen daardoor op minder voedsel kunnen rekenen. Dat moeten we dus goed onderzoeken.”
© AP
(HLN)
Australië zet miljoenenplan op om bedreigde koala te redden: “We moeten de toekomst van dit icoon veiligstellen”
© AFP - Een koala verwerkt het overlijden van zijn moeder met een pluchen replica. De moeder werd overreden (Archiefbeeld).
Dieren Ooit waren ze met miljoenen, maar dat is intussen al een ver verleden. De schattige koala met zijn zachte grijze pels wordt sterk bedreigd. De Australische staat New South Wales heeft nu een miljoenenplan onthuld om de koalapopulatie terug omhoog te krijgen.
Volgens de Australische Koala Foundation leven er vandaag nog minder dan 100.000 koala’s in het wild (mogelijk amper 43.000), terwijl dat er in 1788 - toen de eerste Britse kolonisten voet op Australische bodem zetten - nog meer dan 10 miljoen waren. Sinds de jaren ’80 is de populatie met maar liefst 90 procent gedaald, zo blijkt uit cijfers van de Wereldgezondheidsorganisatie. En dat terwijl de pluizige dieren een echte nationale trots zijn down under.
De koala’s verliezen grote delen van hun biotoop door wegen en dorpen. Ook onder meer auto-ongevallen, klimaatverandering, hondenaanvallen en ziektes hebben hun tol geëist bij het beroemde buideldier. In verschillende delen van Australië komen ze intussen gewoonweg niet meer voor. In New South Wales leven er wel nog koala’s in het wild. Hun aantal wordt geschat op 36.000. Maar in de laatste 15 – 20 jaar is ook daar de kwetsbare populatie met 26 procent afgenomen. Tijd voor actie dus.
“Het zou zo ontzettend jammer zijn als de toekomst van dit iconische dier niet wordt gewaarborgd”, stelde Gladys Berejiklian, premier van New South Wales toen ze gisteren haar conservatieplan voorstelde. In totaal wordt er de volgende drie jaar 45 miljoen Australische dollar (zo’n 28.243.000 euro) vrijgemaakt.
© EPA - Beeld van een protestactie in Brisbane deze week tegen ontbossing.
In het plan worden bijna 25.000 hectaren bos herbestemd voor de koala’s: de dieren krijgen dus een echte eigen habitat, waar ze vrij en beschermd kunnen leven en zich voortplanten.
Daarnaast worden er fondsen vrijgemaakt om de ziektes die koala’s teisteren, aan te pakken – zo ook chlamydia. “Ongeveer de helft van alle koala’s is op dit moment al geïnfecteerd”, liet David Wilson, professor infectieziekten aan het Burnet Instituut in Melbourne, eerder aan de BBC weten. In sommige kleinere, ingesloten groepen zou dat aantal zelfs oplopen tot 80 procent. De gevolgen van chlamydia voor koala’s zijn rampzalig - en in niets te vergelijken met die van de menselijke variant. Geïnfecteerde dieren worden onder meer blind en onvruchtbaar. Tenzij de ziekte in een vroeg stadium onmiddellijk wordt behandeld, heeft chlamydia voor koala’s altijd de dood tot gevolg.
Verder gaat er ook geld naar onderzoek, naar de aanpak van bekende ‘roadkill hotspots’ – plaatsen waar geregeld koala’s worden doodgereden – en naar een gloednieuw ziekenhuis waar zieke en gewonde koala’s zullen verzorgd worden. Tot slot wordt ook een hotline geopend zodat burgers gemakkelijk en snel kunnen rapporteren als ze koala’s in de problemen spotten.
(HLN)
“Merendeel van zeeleven tegen einde van deze eeuw uitgestorven”
© REUTERS
Dieren Indien de temperaturen van onze oceanen aan dit tempo blijven stijgen, kunnen ijsberen en andere iconische zeezoogdieren tegen het einde van deze eeuw uitgestorven zijn, zo waarschuwen mariene biologen in een nieuwe studie.
De klimaatverandering doet de temperatuur van het zeewater stijgen en dat kan tegen 2100 leiden tot een catastrofaal verlies van zeeleven en drastische veranderingen in de voedselketen van oceanen. Dat stellen wetenschappers aan het Florida Institute of Technology en de University of North Carolina in een artikel dat vandaag werd gepubliceerd in het tijdschrift Nature Climate Change.
Met een toename van deze omvang verwachten we tegen het einde van de eeuw veel, zo niet de meeste, diersoorten in beschermde zeegebieden te verliezen.
John Bruno
2,8 graden Celsius
Het meeste zeeleven zal de stijgende zeetemperaturen, die naar verwachting met zo’n 2,8 graden Celsius zullen toenemen, volgens de studie niet kunnen overleven.
“Met een toename van deze omvang verwachten we tegen het einde van de eeuw veel, zo niet de meeste, diersoorten in beschermde zeegebieden te verliezen”, zegt John Bruno, hoofdauteur van de studie en bioloog aan de University of North Carolina.
© AFP - Omvangrijke koraalverbleking in het Great Barrier Reef in Australië.
Beschermde zeegebieden, die opgericht werden om een veilige omgeving te vormen voor ijsberen, koraalriffen en andere dier- en plantensoorten die bedreigd worden door menselijke activiteiten zoals de visserij en olieboringen, kunnen diersoorten echter niet beschermen tegen de impact van de opwarming van de aarde, zeggen de onderzoekers.
Zo is in het Florida Keys National Marine Sanctuary, een beschermd natuurgebied in het zuiden van Florida, al veel koraal afgestorven ten gevolge van verbleking en ziektes die te wijten zijn aan de stijgende zeetemperatuur.
© REPORTERS / Barcroft - Een orka maakt jacht op een dolfijn.
Volgens de studie zijn de huidige beschermingsmaatregelen tegen 2100 waardeloos als de uitstoot van broeikasgassen aan dit tempo blijft toenemen. De temperatuurstijging brengt immers met zich mee dat het zeewater minder zuurstof bevat, waardoor het voor de meeste diersoorten onbewoonbaar wordt.
© RV - Dieren in de poolgebieden, zoals pinguïns in Antarctica lopen het grootste risico.
Vooral dieren in de poolgebieden lopen groot risico, zegt Richard Aronson, hoofd van het departement ocean engineering en mariene wetenschappen van Florida Tech: “De opwarming van de oceanen gebeurt het snelst aan de polen. De opwarming zal de polaire ecosystemen in het algemeen in gevaar brengen, waaronder iconische diersoorten zoals ijsberen en pinguïns.”
We moeten als individu en als maatschappij gedurfde stappen nemen om de uitstoot onder controle te krijgen. Afstappen van onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen zou een goede stap in de richting zijn.
Richard Aronson
Ongeveer 90 procent van de warmte die wordt opgeslagen door broeikasgassen, wordt geabsorbeerd door de oceanen, aldus Aronson.
“Een stabilisering van de uitstoot gedurende de volgende tientallen jaren zou de mate van opwarming kunnen halveren”, zegt hij. “We moeten als individu en als maatschappij gedurfde stappen nemen om de uitstoot onder controle te krijgen. Afstappen van onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen zou een goede stap in de richting zijn.”
(HLN)
Maar liefst 26.197 soorten staan op dit moment op uitsterven
Waaronder ’s werelds grootste vlinder en een precious pad, vernoemd naar Gollem.
De nieuwe Rode Lijst toont dit jaar wederom hoe het ervoor staat met het aantal bedreigde diersoorten op onze aarde. Hoe er vorig jaar ruim 25.000 diersoorten op te vinden waren die met uitsterven werden bedreigd, is het aantal dit jaar met meer dan duizend gestegen.
Rode Lijst
Op de Rode Lijst staan op dit moment 93.577 soorten, waarvan er 26.197 met uitsterven worden bedreigd. 5.664 soorten zijn ernstig bedreigd, 8.701 bedreigd en 11.832 kwetsbaar.
’s Werelds grootste vlinder
Een aantal soorten springt eruit. Zo treffen we op de lijst bijvoorbeeld de Alexandra’s vogelvlinder aan, ‘s werelds grootste vlinder. Deze opvallende kleurrijke vlinder heeft een spanwijdte van 250 mm en is endemisch voor Nieuw-Guinea. De handel in deze vlinder werd in 1987 verboden, maar slechts twee jaar daarvoor werd een mannetje verkocht voor 2.850 dollar. De vogelvlinder gedijt het beste in stabiele leefgebieden. Cacao-, rubber-, en oliepalmplantages vormen daarom de grootste bedreiging voor zijn voortbestaan.
Precious pad
Een ander interessant soort op de lijst is de Precious pad. De amfibie is vernoemd naar het personage Gollem uit de Lord Of The Rings-serie en staat te boek als ‘kwetsbaar’. De pad komt voor op Maleisië en wordt voornamelijk bedreigd door grote groeiende toeristische resorts en complexen.
Verschuivingen
Op de lijst hebben zich ook een aantal verschuivingen voorgedaan. Zo verschoof de Aquilaria Malaccensis-boom – die een van de meest waardevolle bossen vormt – van de status ‘kwetsbaar’ naar ‘ernstig bedreigd’. Door houtkap en ontbossing is er in de laatste 150 jaar meer dan 80% van de bossen verdwenen. De Aquilaria malaccensis is een van ’s werelds meest gebruikte soorten agarhout die wordt gebruikt voor parfums. Ook de jamaicastompstaartrat is een plaatsje opgeschoven. Dit grote knaagdier dat eerst op de lijst als ‘kwetsbaar’ stond, heeft nu de nieuwe status ‘bedreigd’ gekregen. De jacht op het dier en het aanhoudende verlies van leefgebied zijn waarschijnlijk verantwoordelijk voor de achteruitgang. Maar er is een sprankeltje hoop voor dit soort. Er is namelijk enig bewijs dat de populatie in gebieden waar de jacht is verminderd, uitbreidt.
Gelukkig is er ook nog goed nieuws. Zo werden er vier Zuid-Amerikaanse amfibiesoorten herontdekt nadat ze eerder als uitgestorven werden beschouwd. Het gaat om verschillende padden. “Hoewel deze herontdekking hoopvol nieuws is, worden de soorten nog steeds negatief beïnvloed door toedoen van de mens,” vertelt amfibiespecialist Jennifer Luedtke. “Het is daarom belangrijk dat we deze beter beschermen om hun uitsterven te voorkomen.”
(scientias.nl)
https://www.volkskrant.nl(...)n-behoeden~b61eb8c8/
quote:Na dood laatste mannetje moet ivf-behandeling noordelijke witte neushoorn van uitsterven behoeden
Kan de meest bedreigde diersoort op aarde, de noordelijke witte neushoorn, voor uitsterven worden behoed? Wetenschappers zeggen dat ze een stap in de goede richting hebben gezet door in het lab embryo’s te maken met ingevroren zaadcellen van overleden mannelijke neushoorns. Ze hopen met een ivf-behandeling voor nakomelingen te zorgen.
Zeer geringe kans van slagen lijkt me, let's hope for the best.quote:Op zaterdag 7 juli 2018 09:42 schreef Wombcat het volgende:
Maar gelukkig gaan we de witte neushoorn proberen te redden.
https://www.volkskrant.nl(...)n-behoeden~b61eb8c8/
[..]
“Catastrofe voor mens en planeet”: Belgische wetenschapper trekt aan alarmbel over nooit geziene insectensterfte
Als de insectensterfte verder gaat zoals de afgelopen 25 tot 30 jaar, dan is er over een eeuw geen enkel levend insect meer te vinden op de hele planeet, wat desastreuze gevolgen zou hebben voor het hele ecosysteem en de mens. Dat zeggen twee wetenschappers, waaronder een Belg, in de eerste wereldwijde studie over het onderwerp. Insecten vormen de basis voor zowel het planten- als dierenleven op de aarde.
De massale sterfte van insecten is al op verschillende plaatsen in de wereld aangetoond, maar nog nooit is er één allesomvattende ‘review’ van alle studies gedaan, tot nu. Het nieuwe overzicht verscheen in het vakblad Biological Conservation en is geschreven door een Australische en een Belgische onderzoeker, Kris Wyckhuys, die onder andere doceert aan de China Academy of Agricultural Sciences.
Lees ook
Wetenschappers waarschuwen voor “ecologisch Armageddon”: driekwart insecten verdwenen
En de conclusies moeten ons zorgen baren, klinkt het. Meer dan 40 procent van alle insectensoorten neemt af, een derde loopt het gevaar uit te sterven. De sterfte bij de insecten gaat acht keer sneller dan die bij zoogdieren, vogels en reptielen. En het meest verontrustende cijfer: de laatste 25 tot 30 jaar is het totale insectenbestand wereldwijd met 2,5 procent per jaar afgenomen. Aan dat tempo wil dat zeggen dat er over 100 jaar geen enkel insect meer over is.
Onder andere in Duitsland en Puerto Rico is de insectensterfte al lokaal aangetoond, met bijvoorbeeld 98 procent minder grondinsecten in dat laatste land over de 35 jaar. “Tenzij we de manier waarop we voedsel produceren veranderen, zullen insecten ook wereldwijd uitsterven in enkele tientallen jaren”, schrijven de wetenschappers in hun conclusie. “De gevolgen voor het ecosysteem van de planeet zullen op zijn minst catastrofaal zijn.”
Essentieel
Tel je alle insecten bij elkaar op, dan zijn er wereldwijd ongeveer 17 keer meer van dan als je dezelfde berekening maakt bij mensen. Maar die gigantische massa is dus in gevaar. Insecten zijn essentieel voor het leven op aarde: ze zorgen voor de bestuiving van planten, recycleren voedingsstoffen en dienen als basisvoedsel voor andere dieren. Vallen de insecten weg, dan heeft de overgrote meerderheid van de vogels, reptielen, amfibieën en insecten geen eten meer.
In totaal onderzochten Wyckhuys en zijn collega 73 studies van over de wereld. In Engeland viel het aantal vlindersoorten tussen 2000 en 2009 bijvoorbeeld met 58 procent terug op landbouwgronden, schrijft The Guardian. In het Amerikaanse Oklahoma werd de bijenpopulatie gehalveerd tussen 1949 en 2013.
Als oorzaak van de massale sterfte noemen de wetenschappers de intensieve landbouw en het grootschalige gebruik van pesticiden, de verstedelijking en de klimaatverandering. Op kleinschalige, organische boerderijen leven veel meer insecten.
(HLN)
alarmerend beeld: 1 miljoen soorten dieren en planten met uitsterven bedreigd
Tussen 1980 en 2000 zijn 100 miljoen hectaren aan tropisch woud verdwenen voor de veeteelt in Latijns-Amerika en plantages voor palmolie in Zuidoost-Azië
Het tempo waaraan dieren en planten uitsterven, ligt minstens enkele tientallen keren hoger dan het gemiddelde in de voorbije tien miljoen jaar — en mogelijk zelfs honderden malen. Dat blijkt uit het grootste onderzoek dat ooit verricht werd naar de wereldwijde biodiversiteit. Die nooit geziene vernietiging van de natuur wordt veroorzaakt door de mens, die er zelf ook steeds meer schade van ondervindt.
Drie jaar lang is er gewerkt aan het rapport dat het ‘Intergouvernementeel Platform voor Wetenschap en Beleid inzake Biodiversiteit en Ecosysteemdiensten’ (IPBES) gisteren voorgesteld heeft. Het aan de Verenigde Naties verbonden orgaan zette daar meer dan 450 onderzoekers uit vijftig verschillende landen voor aan het werk. Die schetsten de toestand van de natuur op onze planeet in een werkstuk dat maar liefst 1.800 pagina’s beslaat.
Dat het geen positief plaatje zou worden, stond in de sterren geschreven. Maar de bevindingen zijn nog veel erger dan wat was gevreesd. Van de acht miljoen soorten dieren en planten die er leven op Aarde, dreigt één miljoen binnen dit en enkele decennia onherroepelijk verdwenen te zijn.
Vijf belangrijkste oorzaken
Bij de dieren zitten vooral de amfibieën in slechte papieren: daar is meer dan 40% van alle soorten bedreigd. Maar ook de zeezoogdieren (meer dan een derde) en de haaien (bijna een derde) lopen groot gevaar. Uitsterven is van alle tijden, dat is waar. Maar de studie achterhaalde dus ook dat het tempo waaraan er nu soorten verdwijnen, ver uittorent boven het gemiddelde van de voorbije tien miljoen jaar. “Het is nog niet te laat om dat te keren”, zo zeggen de onderzoekers. “Maar dat kan alleen als we nu op alle niveaus, van lokaal tot mondiaal, actie ondernemen.”
Het onderzoek wijst ook de vijf belangrijkste oorzaken aan — en die zijn allemaal terug te brengen tot activiteit van de mens. De eerste is het gebruik van land en water dat fauna en flora verdringt. Zo blijkt driekwart van alle grond op Aarde en 66% van alle zeeën en oceanen ingrijpend veranderd door menselijk handelen. Bijvoorbeeld de teelt van gewassen en vee, die een derde van alle grond en driekwart van al het zoet water opslorpt. Vaak gaat landbouw ten koste van bos: zo zijn er tussen 1980 en 2000 honderd miljoen hectaren aan tropisch woud verdwenen voor de veeteelt in Latijns-Amerika en plantages voor palmolie in Zuidoost-Azië.
Het is nog niet te laat om dat te keren. Maar dat kan alleen als we nu op alle niveaus, van lokaal tot mondiaal, actie ondernemen
Onderzoekers
Op de tweede plaats komt de rechtstreekse exploitatie van de natuur. Die laat zich het sterkste voelen in het water. Zo vindt er industriële bevissing plaats op meer dan 55% van ’s werelds oceaanoppervlak en wordt 33% van alle visbestanden overbevist. Alles samen oogst de mens nu jaarlijks zestig miljard ton aan natuurlijke grondstoffen, bijna een verdubbeling sedert 1980. De derde grootste oorzaak van uitsterven is de wijziging van ons klimaat. Geraamd wordt dat daar op dit ogenblik al 47% van alle niet-vliegende zoogdieren onder lijdt. De opwarming heeft ook nefaste gevolgen voor koralen, waarvan de helft al is verdwenen sedert 1870 en er minder dan 1% zal overblijven als de wereldtemperatuur met twee graden stijgt.
De vierde oorzaak is vervuiling, zoals die van de oceanen met plastiek. Die is sinds 1980 vertienvoudigd en tast minstens 267 soorten aan, waaronder 86% van alle soorten zeeschildpadden, 44% van de zeevogels en 43% van de zeezoogdieren. Daarnaast belandt er jaarlijks drie- tot vier miljoen ton aan zware metalen, oplosmiddelen, giftig slib en ander industrieel afval in zee. De vijfde oorzaak ten slotte zijn invasieve exoten, die plaatselijke soorten verdringen. Dat fenomeen nam sinds 1980 toe met 40%. Het valt voor een groot deel toe te schrijven aan de toegenomen wereldhandel en de algehele stijging van onze mobiliteit, waarbij we zulke exoten al dan niet bewust over de Aarde verspreiden.
Schade voor de mens
De onderzoekers waarschuwen dat ook de mens zelf onder al dat uitsterven lijdt. We zijn immers sterk afhankelijk van de biodiversiteit. Zo heeft 75% van alle voedselgewassen insecten nodig voor de bestuiving en riskeert de landbouw nu al jaarlijkse verliezen tussen 210 en 515 miljard euro door het gebrek daaraan. 70% van alle kankermedicijnen komen uit de natuur — of zijn minstens gebaseerd op wat die natuur ons biedt. En natuurlijke ecosystemen zijn de enige plaats waar broeikasgassen worden geneutraliseerd. Op dit ogenblik halen ze nog 5,6 gigaton per jaar uit de atmosfeer, goed voor 60% van alle broeikasgassen die de mens produceert.
(HLN)